장음표시 사용
111쪽
P0LTAE ELEGI As l. il 5 Πολλοί τοι πόσιος και βρώσιός εἰσιν εταῖροι, εν δε σπουδαίω πρήγματι παυρότεροι. κιβδηλου δ' ανδρος γνῶναι χαλεπώτερον ουδεν, 380Kυρν', Ουδ' ευλαβίης ἐστι περὶ πλέονος.
μυσου κιβδήλοιο και ἀργυρου ἄνσχετος ἄτη, 120 Κυρνε, καὶ ἐξευρεῖν ράδιον ἀνδρὶ σοφῶ. εἰ δε φίλου νόος ανδρος ἐνὶ στηθεσσι λεληθρψυδρὸς εών, δόλιον δ' εν τρεσιν ητ09 εχ si,
και γνῶναι πάντων τουτ ἀνιηρότατον.
125 οὐ γὰρ ἶν εἰδείης ανδρος νόον ουδε γυ-ικος, πριν πειρηθείης ωσπερ υποζυγίου ου δέ κεν εἰκάσσαις ωσπερ ποτ ἐς ωριον ἐλθων πολλάκι γὰρ γνώμην εξαπατῶσ' ἰδέαι.
V. 115. Cf. v. 643, 4 ot Psolutophocyl. v. 92. Fortasse lioc disticla oti Phomtidis est. Etiam v. 147 parii dosis similiter flueti Dit. Hireti in g, pro- Iliani infra ondem sere leguntui , hoc clistichon cancellis ei una scripsit. - V. 117. δ' , oni. ΚΟ. - Ιαλεπώτερον οὐδὲν γνῶναι Κ. - V. 118. ευ-
112쪽
Mῆτ' ας ετ ν ευχου, Πολυπαῖδ', ἔξοχος εἶναι,130 μήτ αφενος μουνον δ' ἀνδρι γένοιτο τύχq. Ουδεν εν ἀνθρώποισι πατρὸς και μqτρὸς ἄμεινον επλετο, τοῖς ὁσίη, Κυρνε, μέμζλε δίκη.ODδεες, Κύρν , ἄτης καὶ κέρδεος αἴτιος αυτός, αλλὰ θεοὶ τούtων δώτορες ἀμφοτέρων 390l35 οὐδέ τις ανθρώπων εργα ζεται, εν φρεσὶν εἰδως ἐς τέλος εi τ' ἀγαθόν γίνεται εἴτε κακόν
πολλάκι γὰρ δοκέων θήσειν κακόν, ἐσθλὸν ἔθηκεν καί τε δοκῶν θήσειν ἐσθλόν, ωqκε κακόν.ου δέ τω ανθρώπων παραγίνεται, ὁσσ' ἐθέλρσιν l l i iσχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ' ἀμηχανίος. ἄνθρωποι δε μάταια νομίζομεν, εἰδότες ουδέν θ εοὶ δε κατὰ σφέτερον πάντα τελουσι νόον. 9υδείς πω ξεῖνον, Πολυπαῖδq, ἐξαπατήσας Ουθ' 1κέτην θνqτῶν ἀθανάτους ἔλαθεν. M5 Βούλεο δ εὐσεβέων ὀλίγοις συν χοήμασιν οἰκεῖν, η πλουτεῖν, αδίκως χρήματα πασάμενος.
113쪽
πας δέ τ' ἀνὴρ αγαθός, Κυρνε, δίκαιος ἐών.
χρήματα μεν δαίμων καὶ παγκάκω αυδρὶ δίδωσιν, i50 Κυρν ' αρετῆς δ' ο λίγοις ἀνδράσι μοῖρ επεται.
πβριν, Κυρνε, θεὸς πρῶτον κακον ἄπασεν ανδρί, ου μέλλει χώρην μηδεμίαν θέμεναι.Tίκτει τοι κόρος υβριν, ὀταν κακω ἴλβος επηται si ἀνθρώπω , και ὁτω μη νόος αρτιος Γ.
155 Μ ποτέ τοι πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ χολωθείς, μηδ' ἀχρηειοσυνθν ουλομένην πρόφερε
ωφελεῖ, ἡ δε καὶ τελευτήσασι δόξαν παρασκευαζει κτλ. - V. 147 asserti lena Grammaticiis os anni, Aristotel. Etli. Nic. V 3: καὶ παροιμιαζόμενοί φαμεν' εν δε δικ. κτλ. Ustis eo dein versii et iuna Pliocytules, vi l.
γοις ἀνδράσι κυρν' επεται. - V. 151. κακόν , κακῶ Λ ct s soli innaarg. κακὰν . - V. 152. Ov, ου e. - χωρ θν, χώραν el. - μοδεμίαν, A μηδεμίην. - θέμεναι vi algo, simul Perpalici ex cletorioritatis libris tiri naro videntili , θέμενος Κο, θεuίνω A corr. , θέμενον be lentinans et Λ n in. pr. χώρη alit lite iid oti nilem fero ino iii in dici lini, Mio alias μοῖρα diei solet, aut quod veri simili is nrestror, serunt a est principalia foratrii vocis ώρα, qtiali mutumili litterat olla initi esse arguit latinii invocabulum citrae: Cerie in prol an luna et quod Alire iis coniecit ou μέλλειώ06ν, et multo ina is quod Hariung proposuit δν μέλλει 'ν Αρη μηδεμία θέμεναι. Ceterii iii cf. infra v. 822: τούτων τοι χώρη Κυρν' ο λίγη τελε- θει. - I . 153. Eanclem Sontentiam Solon pirati iterat, vid. Ioinens Al. Stroni. VII. 740: Σόλων2ς δε ποι6σαντος ' τίκτει γαρ κόρος υβριν, οτ'αν πολὐς ολβος εποται, αντικρυς ὁ Θέογνις γράφει ' τίκτει. τοι κόρος υβριν οτ' αν κακῶ ολβος επηται. Afieri etiam Seliol. Pindariol. XIII v. 12
tari iam Homeri versum. Et sortasse antiqinor utroqii elogiogrnplioepietis pocita usurpavit, quorsi ina fortasse reseremi R est ea sorina, qua in seran-
114쪽
Zευς γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει αλλοτε αλλως, ἄλλοτε μεν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδεν ἔχειν. ποτε, Κυρν', ἀγορῆσθαι ἔπος μέγα ' οἶδε γὰρ Ουδεὶς 160 ανθρωπων ο τι νυξ χημέρη ἀνδρὶ τελεῖ. Πολλοί τοι χρῶνται δειλαῖς φρεσί, δαίμονι δ' ἐσθλῶ, οις τὰ κακὸν δοκέον γίνεται εἰς ἀγαθόν.
εἰσὶν δ' οῖ βουλῆ τ' αγαθέ και δαίμονι δειλβ
μοχθίζουσι, τέλος δ' ἔργμασιν Ουχ επεται. im Ουδεὶς ανθρώπων ου τ' ολβιος Ουτε πενιχρος ουτε κακὸς νόσφιν δαίμονος Ουτ' αγαθός. Aλλ' ἄλλω κακόν ἐστι, τὸ δ' ἀτρεκες ολβιος ου δε ις ανθρώπων, οπόσους ηέλιος καθορῶ. Ου δε θεοὶ τιμῶσ', ον και μωμευμενος αἰνεῖ as 2i 0 ἀνδρος δε σπουδο γίνεται Ουδεμία.
ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλω prohanto Hariungo. - V. 158. μζδεω A et Stob., δ' Οὐδεν eo teri et Apost. Urinat ἄλλως et μηδεν Basilius M. II 177: ἐν οἶς ξησὶ Θέογνις τον θεὰν . o . . τοῖς ἀνθρώποις τὰ τάλαντον ἐπιρρέπειναλλοtε ἄλλως, ῶ. μ. πλ. ἄλλοτε δε μηδὲν ἔχειν. - v. 159 et 60 affert Apostol. XI 38 a. Arsen. 355. - V. 160. I μέρη, χ' ἐμερη Α, χ' ημέραVel χὴμέρα colori. - τελεῖ, πελεῖ Κ. - V. issi 168 Ηartiing Solonis Esse existimat. - V. 161. 162 astori Apost. XIV 68δ. - V. 162. γίνεται Apost., legebatur γίγνεται. - V. 163. δειλω, δειλῶιA, κακῶΚΟ, φαυλω, ceteri. - V. 167. Si liter Solon 14: οὐδε μάκαρ ουδεὶς πελεται ρροτός, αλλὰ πονηροί Πάντες, ο σους θνητοῖς ηίλιος καθορῶ. - Post ἀτρεκες iii terplingit ni tui uni n. - V. 168. ὁπόσους, ὁ τόσους o. - V. 169. δν δε, δ δε A, o O. - τιμῶσ', oν Κ, cotem τιμῶσιν, δ. Revocavi cod. Κ seri-ptlIram, vid. ad v. 800, Alirens ὁ και κοιμε υμενος κοιμώμενος) ἄνει Sc linei lexvin ἀγρεῖ, IIartvngαιρει), cf. Sophoclis versum ox Thyeste I apiMI Orion. V10: Σοφὰς γαρ οὐδεὶς πλην δν ῖν τιμῶ θεός. ubi non debebat Seysseri omitione inversa 3ς αν τιμῶ θεόν scribero; versus tres qui Se mitin tur sunt ex eadem scona illius' tragoediae petiti, sed non continuo hunc V. excepisse viilentiu : 'Aλλ' εἰς θεὸν σ' ὁρῶνtα, κὰν ἔξω δίκης χωρεῖν κελευy, κεῖσ' οδοιπορεῖν χρεών αἰσχρὰν γὰρ ουδὲν ων υφη- γοῶνται θεοί. ibi εἰς θεόν ο' scribendum esso, pro εἰς θεοὐς, ut dudum Vonieci, re te perspexit Seysteri. - V. 170. ἀνδρὸς, Hormann ἀνδράσιν, idemque, si recto intelligo, hoc distichori, omissis v. 171. 172 arete eon-1ungendum censet cirin v. 173 seqq. - γίνεται, legebatur γίγνεται.
115쪽
γίνεται ἀνθρώποις οὐτ' ἀγάθ' ουτε κακά. υνδρ' ἀγαθον πενίη πάντων δάμνησι μάλιστα και γήρως πολιου, Κυρνε, καὶ ἐπιάλου, i 5 ῆν οὴ χρὴ φευγοντα και ἐς βαθυκήτεα πόντον ριπτεῖν, καὶ πετρέων, Κυρνε, κατ' ἐλιβάτων. καὶ γὰρ ἀνὴρ πενίρ δεδμημένος ουτε τι εἰπεῖν 393οὐθ' ἔρξαι δυναται, γλῶσσα δέ οἱ δέδεται.
Horanog. Ι'rogvinii. T. I p. 24 cit. Unig et APlittion p. 68, 1idite Rhettor.e 1. Walκ T. II 306 et 309 et Pirios. p. XI, ibi l. Theodoret. XI 153. Sehol. Aristotel. T. Iv 8 et 14. Ciri in . An. Ι'ar. IV 401, 30. IRespieit Liiciliniis de In ore. con l. c. 5: καὶ υπίρ γε τοὐ τοιούτου καὶ ἐς βαθυκήτεα πόντον
ἴσως ριπτεῖν ἔδει, ῶ Θέογνι, καὶ πετρῶν, ώς φῆς, κατ' ήλιβάτων, i leni Apol. Io mere. coii l. c. 10: το μὲν γὰρ τοὐ Θεόγνιδος καν εγώ μη λέγω, τις Ουκ OMεν, ουκ απαξιουντος καὶ ἐς βαθυκήτεα πόντον σφὰς αυτοὐς ριπτε ν καὶ κατὰ κρημνῶν γε ἡ λεβήτων, εἰ μελλοι τις οὐ τως ἀποὁράσεσθαι την πενίαν. Mide Til non. c 25, ubi Mercuratis 1 lui uin Eo in peltiit:ῶστε καὶ ἐς βαθυκήτεα πόντον φέροντες ερριφαν εαυτοὐς καὶ πετρῶν κατ' ἡλιβάτων, υπερορῆσθαι νομίάοντες ὐπο σου, οτιπερ ουδε τθναρχὴν εώρας αυτούς. Cf. et inin Boisson. Alio e l. Nov. 181 ot 391. Eust. II. 998, 2b, et Anani laniis Marcell. XXIX p. 448: , , Angustiis soratii lina laepsita portatis niti iti, cuius inutii vel in inivre Iios De praeeipites sua let
con l. 5: εἶτα ὀ Θίογνις πρόχειρος καὶ πολῶ το πῶς γὰρ ἀνὴρ πενίη δεδμημένος , καὶ ὁσα ἄλλα θείματα υπὲρ τῆς πενίας οἱ ἀγεννίστατοι
116쪽
μὴ γαρ ὁμῶς ἐπὶ γ'ν τε και ευρέα νῶτα θαλάσσης 180 dίζησθαι χαλεπῆς, Κυρνε, λύσιν πενίης.Tεθνάμεναι, φιλε Κυρνε, πενιχρῶ βέλτερον ἀνδρί, - ζώειν χαλεπῆ τειρόμενον πενQ. Κριους μεν καὶ ἄνους διζ μεθα, Κυρνε, και ῖππους ευγενεας, καί τις βουλεται ἐξ ἀγαθῶν 18b βήσεσθαι γῆμαι δε κακὴν κακοί ου μελεδαίνει δs4
Stob. Plui.), ovτ' ωξαι ceteri codd., οὐδ' ἐωζαι Arte inuior. - V. 179. 180. Stob. Xe VI i5, ita ut luti iiii xoiit v. 155-I58. - χρὴ γὰρ ὁμῶς ἐπὶ, χρὴ δ' ἀεὶ κατὰ Stob. sed inari'. Gesn. χρὴ γὰρ ὁμῶς επὶὶ. - et E Om. Κ.- θαλάσσης, θαλάττης Κ. - V. 180. δίζqσθαι Α, ceteri δίζε αι omnStob. - χαλεπῆς, χαλεπῆ pr. A, χαλεπόν Κ. - V. 181. τεθνάμεναι Λ, τεθνάναι bclam, τεθνῶναι deliin, cimae o liabeat incertirin. - βέλτερον, βέλτιον Κ. - V. 182. ζώειν, ζώει l. - V. 183-186 ipso Stobaeus assori L, XX 9: Θεόγνιδος; illam vero ex Xonoption te nffert v. 183 - 190ILXXXVIII 14: Ξενοφῶντος ἐκ του περὶ Θεόγνιδος. Xenophontis hieliber nusquam alibi con ineuioratur, IIoil altil existimat hunc Iocti in ex iii tegro et aui tunc απομνημονευμάτων Opero petuum osse, ego suspicor scriptum olim esse : Σενοφῶντος ω . . . laντισθένους
ἐκ του περὶ Θεόγνιδος, cuiusinodi errores frequentes in Stol aoo; conser Diog. Laort. VI 15, ubi Antistilenis in ros recenset: περὶ δικαιοσύνης καὶ ανδρειας προτρεπτικὰς πρῶτος, θεώτερος, τρίτος, περὶ Θεόγνιδος δ'. ε', potuitviro Amisilienes nobilitatis conte nitor llaec: fieribero; nain continent nillil sero aliud.Atiam chiod Antiat lieni placuisso IJiogenos VI 11 dicit: ἀπεδείκνυε τοὐς αυτ οὐς ευγενεῖς τοὐς καὶ ἐναρέτους. Utut est, a Socratico plailosoplio laaec prosecta essu apparet. Leguntur autem H iliaue: Θεόγνιδος εστ ιν λh et oυ Μεγαρέως ' Ουτος δε ὁ ποι 'τὴς περὶ οὐδενὰς ἄλλου λόγον πεποίηται, ἡ περὶ αρετῆς καὶ κακίας ἀνθρώπων καὶ ε στιν ' ποίησις σύrγραμρα περὶ ἀνθρώπων , ῶσπερ εἴ τις ἱππικὰς ων συγγράψειεν περὶ ιππικqς. Ἱέ Ουν ἀρχθ μοι δοκεῖ τῆς ποιήσεως ορθῶς ἔχειν ἄρχεται γὰρ πρῶτον ἀπὸ τοὐ ευ γενεσθαι ' φετο γὰρ οἴτε ἄνθρωπον ούts τῶν ἄλλων Ουδεν ἄν ἀγαθὸν εἶναι, εἰ μὴ τα γεννήσοντα ἀγαθὰ εἴη. Ἐδοξεν οὐν αυτῶ παραδείγμασι τοῖς αλλοις ζώοις χρήσασθαι, ὁσα μὴ εἰκῆ τρέφεται, ἀλλὰ μετὰ τέχνης ἔκαστα θεραπευεται,
o πως γενναιότατα ἐ'σονται. Uηλοῖ δ' εν τοῖσδε τοῖς ἔπεσεν Αριο ἐς . . . γένος. Tαὐτα τὰ ἔπη λέγει τοὐς ανθρώπους Ουκ ἐπίστασθαι γεννῶν ἐξ ἀλλήλων, κῶτα γίγνεσθαι τὰ γένος τῶν ἀνθρώπων κάκιον αεὶ
μιγνυμενον τὰ χεῖρον τῶ βελτίονι. Οι δε πολλοὶ ἐκ τούτων τῶν επῶν οiονται τον ποι ζτὴν πολυπραγμοσυνην τῶν ανθρωπων κατηγορεῖν, καὶ ἀντὶ χρημάτων αγένειαν καὶ κακίαν αντικαταλλαττεσθαι εἰδότας legendum vi leti ir Aς ἀντὶ χρ. ἀ. κ. κ. ἀντικαταλλάττεσθαι εἰωθό- των , ἐμοὶ δε δοκεῖ ἄγνοιαν κατηγορεῖν περὶ τον αὐτῶν βίον. Itiiqitoli nec elat prista elegia, qtino continii O excipiebat prooeniunn undo ostV. 19-26). - V. 183. κριοῖς μεν καὶ ὁνους, κύνας μεν δὴ νῶr Stob. 'oteritin i initatiis ost lino e Psolutoplio cyl. v. 201 - διζήμεθα, διζόμεθα npuit Xenopli. Stob. diuo codil. Als . - V. 184. ευγενέας, εὐγενείας Xonopli. sod A Trino. εὐγενίας). - τις, τοι Xenops. Sod τις Λ Voss. Ars. Trine.). - ἀγαθῶν. ἀγαθου Xenopli. sed ἀγαθῶν Αrs.). - V. 185. βήσεσθαι, βήθεσθαι bsnui βίνεσθαι -irgo q, qti id lani eut o incertur I, κτήσασθαι XEn, , olim βαίνεσθαι conieci pressivo edictu In, ut est Ap. ian. ilial. deor. 22; sed inoor βήσεσθαι, ost en in ἐξ αγαθῶν quo lCamerar. qtio die conset, breviter ilietuna pro ἰξ αγαθῶν οντας ειπους,
117쪽
ἐσθλὸς ἀνήρ, ἡν οἱ χρήματα πολλα διδῶ.
χρήματα γὰρ τιμῶσι καὶ ἐκ κακοs ἐσθλὸς ἔγημεν, i 90 καὶ κακος ἐξ ἀγαθοs πλοῶτος εμιξε γένος. οὐτω μὴ θαύμαζε γένος, IJολυπαῖδη, ἀστῶν
μαυροῆσθαι συν γὰρ μίσγεται ἐσθλα κακοῖς.Aυτός τοι ταυτ ν εἰδὼς κακόπατριν ἐοὐσαν εἰς οικους ἄγεται, χρήμασι πειθόμενος,
IS J ευδοξος κακόδοξον, ἐπεὶ κρατερή μιν ανάγκη ἐντύει, ὴ τ ανδρὸς τλήμονα θῆκε νόον. ῆμα δ', ο μεν Λιόθεν καὶ σὴν δωρ ἀνδρὶ γένηται καὶ καθαρῶς, αἰεὶ παρμόνιμον τελέθει. εἰ δ' αδίκως παρὰ καιρον ἀνὴρ φιλοκερδδε θυμῶ
prorsus iit ost irasra 189: καὶ ἐκ κακου ἐσθλὰς ἔνηuεν καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθου. et i 112: μνηστεύει δ' ἐκ κακου ἐσθλὰς ανήρ. Confidinat Tlioniistius XXI p. 302 o I. Irin 1 f. qui lineo respicit: ἐγὼ μεν γὰρ ὁρῶ τόν τε ιππον ἐξετάζοντας τὸν βqσόμενον, εἰ γαῖρος τε καὶ υφαυχην καὶ ἐλεύθερος. - κακήν, RP. Xen. Ona. Voss. - V. 186. ῆν, ξν b, D el. - Οι, τις Xenopi . non male. - διδῶ, φέρy Stob. - V. 187. ουδὲ γυνὴ ΑΟ cuni Xenoph , οὐδεμίη Κ, οὐδεμία colori. - V. 188. βούλεται, βούλετ' cinn.
- V. 189-192 coniunxi, qt ut Braineli NIoque socii, cum Prioribus, firmatUre hoc Xenopli. locus, luani Ulam sano apud ipRurn Tlicognitioni post v. 190 alia plura videntiar interiecta fuisse. Ceteriam ad eandoniliane olegiani vitam so Prontes versus 193 - 196 sunt reVocandi. Xenopli., μέν rnalo Tlieognidis cocia. - V. 190. πλοῖτος Λ et cora'. g cum Xenoph., πλούτου ceteri. - γένος, γένης Ι, ξένος f. - V. 191. ουτω, fort.OUTως Scrib. - γένος ΟΠ . l,sen. - V. 193. αυτός τοι ταυτην, αυtὰς τοιαύτην ΚΟ, Κ sor ἀστός τοι ταυτην , Geel Oυτος τοι ταύτ6ν. Ipse Tli cognis nona ina duo propria posuisse vi letur. Ita olim seripsi, quac perpernni interpretatiis est IInrtun g, qui colla relat me, quod litu nOinina propri, delitescere intellexeratn: at ego non librariorum errore, se breviatoris opera haec nomina oblitterata osso putavi: iiTitus igitur orat labor, si quis liae e nomina indagare velit, que in admodum IIariung Av- τοκλῆς Αυγην conlocit, atquo cum in his non talibus noscio mi ain irrisionem inesso eroderet, propterea omnem Ioetim Tlieognidi a Miulicavit. - εἰδώς, ἰδὼν pr. n. - οβσαν. ovσαν eg. - V. 195. εὐδοξος Α, ἔνδοξος cetera. - V. 196. ἐντύει Isriinck, εκτίνει Κ, ἐντύνει cotem.
V. 197-208 sortiis so Solonis sunt, villo vitas in Iliis. Rii. III 230 dixi, ubi uni aliis composui. - V. 197. χρῆμα δ', ὁ μὲν seripsi, χρῆμα δ' ὁ μὲν Α, χρωαθ' ω O, χρήματα ω Κ, χρήματα δ' ω cetera, Lacji in nran χρῆμα θ' orφ - v. 198. αἰεὶ, ἀεὶ c. - παρμόνιμον, πὰρ μόνιμον h linia et alii ploraque, γὰρ μόνιμον g. - V. 199. παρὰ καιρον est prneter ius,sore ut infrix v. 401 : μηδὲν ἄγαν σπευδειν' καιρὸς δ' ἐπὶ πῶσιν ἄρνωτος Εργμασιν ανθρώπων modum significat, sit epigri V. Selaol. Euri P. Hipp. 263: I se gλεγεν Σώδαμος Ἐπηράτου, ῖς μ' ἀνεθhκεW μηδεν λαπικαιρω πάντα πρόσεστι καλά. es. Diog. Laert. I 41 Αnthol. Apponit. 206 ut i Hecker satis intempestivo μέτρω restititi voluit, ne in Acscliylus iii Prometheo v. 507 καιρου πέρα dixit. Diuitigod by
118쪽
200 κτήσεται, εἴθ' ορκω παρ το δίκαιον ελων, αυτίκα μεν τι φέρειν κέρδος δοκεῖ, ἐς δε τελευτηναυθις εγεντο κακόν, θεῶν δ' ἡπερεσχε νόος.
τίνονται μάκαρες πρήγματος ἀμπλακίας ' 305 205 αλλ' ὁ μὲν αυτὸς ἔτισε κακὸν χρέος δὲ φίλοισιν ἄτην ἐξοπίσω παισὶν υπερκρέμασεν αλλον δ' Ου κατέμαρψε δίκη ' θάνατος γὰρ αναιδης πρόσθεν ἐπὶ βλεφάροις ἔζετο κῆρα φέρων. O υκ ἔστιν φευγοντι φίλος καὶ πιστὸς εταῖρος 2l0 τῆς δε φυγῆς ἐστὶν τουτ' ανιηρότατον. οἶνον τοι πίνειν πουλυν κακόν ἐν δέ τtς αυτὸν πίνll επισταμένως, ου κακός, αλλ' ἀγαθός. J ρνε, φίλους κάτα πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἡθος, οργὴν συμμίσγων ῆντιν' ἔκαστος ἔχει.
ματος, πράγρατος el, πράκτορες margo g. - αρπλακίας, Piod Briinckconi., Abo, ἀμπλακίης ceteri. - V. 205. αυτος, αυτοὐς eniΚlmn, αὐzὀς γρ. l. - ἔτισε, quod Brmncli coniecit, A, τῖσε bellati Knan, τίσεelo. - ουδὲ ΑΚ Ο, ος δε ', quae lectio fortasse vera, ut deinde v. 207. αυτὰν δ' ου κατέμαρψε δίκη scriberi tum sit. - V. 206. υπερκρέμασεν scripsi, ὐπεκρέμασεν Κο, ἐπεκρέμασεν eo tori. Cons. Pind. Ol. I 57rαταν υπέροπλον, ἄν οἱ πατὴρ ἡ περκρέμασε καρτερὰν αυτῶ χωον. V. 209. 210 repetit A post v. 332. - ουκ ἔστιν scripsi ex A, qaii infra ut Reye germanani lectionem sorvavit, quam otiana Cloinens Str. VI p. 620 coninis nilat: πάλιν Θεόγνιδος μὲν λέγοντος' οὐκ ἔστιν φ. φ. κ. π. Eτα
ρος, Eυριπίδζς πεποίηκε Πένητα φεύγει πῶς τις ἐκποδὼν φίλος.
Ille omnes codd. ουδείς τοι. - V. 210. ἀνιηρότατον Λ infra, hic omnes ἀνιηρότερον. - V. 211. 212 cancellis sepsi, Vide ad V. 509. - πίνειν που- χὐν, πουλὼν πίνειν g. - v. 213. 214 videntur sanct ex endo in elegia potiti esse, ex qua proximi Versus, consor infra v. 1071 , non tamen Eon. tin io Coniungendi. - V. 213. Avρνε. θυμέ Α. - U. 215. 216 affert Athen.
VII p. 317 A: Aς καὶ ὁ νεγαρεος Θεογνὶς φησιν ἐν ταῖς ἐλεγείαις ' mv-
λυπου . . . ἐφάνη, Ομοίως ιστορεῖ καὶ Αλέαρχος ἐν δευτέρω περι παροιμιῶν παρατιθέμενος τάδε τὰ ἔπη, ου δηλῶν οτου ἐστί ' Πουλυποδός μοι τέκνον εχων νόον Ἀμφίλor' Τρω, τοῖσιν ἐφαρμοζου, τῶν κεν καταδῆμον ληαι, et rursus inuitum asseri XII p. 513 D: και ὁ Θέογνις που- λυπου οργὴν χχε πολυπλόκου. Asseit pomu Pliat. de amicor. muli. e. se καταγελῶν του Θεόγνιδος παραινοῖντος ' Πουλυποδος νόον tσχε
119쪽
τI προσομιλῆσθ, τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη νυν μεν τῆ δ' ἐφέπου, τοτε δ αλλοῖος χρόα γίνου. κρέσσων τοι σοφίζ γίνεται ἀτροπίης.Μηδεν ἄγαν ἄσχαλλε ταρασσομένων πολιητέων,220 Κύρνε , μέσην δ' ερχευ την οδόν, ῶσπερ εγώ.
υστις τοι δοκέει τον πλησίον ἴδμεναι Ουδέν, ἀλλ' αυτος μουνος ποικίλα δηνε' εχειν,
κεῖνος γ ἄφρων ἐστί, νόου βεβλαμμενος ἐσθλου.
plano eo len tDO lo Q ita est. nixtur. c. 19, nisi titiod προσομι χήση Π ilogitur. Et eii in Plutarctii lectione. convcnit Piod ost apti l Diogeiiiivn.Ι 23 s Apostol. II 39ὶ: 'Oμοιον ' Πολύποδος, πολυχρόου νοον εσχε. Λsse et v. 215. 216 otiam scit. Litc. do saltat. 67 et respicit Itilian. Misopog. 349. I laeognis iii E Diocpie sua dei et antiquiorit, iis poetis: insigne eniin hoc ot Graecoruin ingenio inprimis convortieris praeceptum victo tur suisso iii carinii o Milaetico, citio 1 inscribebatur 'Aμφιαράου ἐρελασία quod Born-liaritu, ut alii, confundit clam Thebaido, hist. liti. Graec. T. II p. 149;Vid. Conamentat. de cona. Ait p. 2203 versusquo Dioriant Iii:
Πουλύποδός μοι τέκνον ἔχον νόον, Ἀμφίλοr' ηρως, τοῖσιν ἐφαρμόζειν, τῶν κεν κατὰ δῆμον Ληαι, ἄλλοτε δ' ἀλλοῖος τελίθειν καὶ χώρη επεσθαι. nain cum duo nis hexarnotris apud Ath. VII p. 317 Λ coniiungon ius osttortina apud Zeno la. Ι 24, Diogon. I 23 quod est apti l Antig. Caryst. 25:ῖθεν δῆλον καὶ ὁ ποiητῆς το θρυλλουμενον ἔγραψεW Πουλυποδος ὼς τέκνον εχων ἐν στήθεσι θυμὸν ῖσιν ἐφαρμόζειν, ab iis ortuni, isti
Peculiare prato ept Ini uniciat pio a CO inmodare Stu tota ant). Ampitiarnini item illuu cii in Ain pthiloclio collo pitiini praeter Pindarit m et a tram eis poetis et ni, nrtificibus expressitIm vide trir, de Pin re alias diceti r. Hoc ipsit in praeco pium tinitati sunt ni illi, non solum Pindariis, se i oti
Sopliocles in Iplligonia, mii versus sic sunt corrigandi: μει προς ἀνδριχρῶμα πουλυπους οπως Πέτρα τραπεσθαι γνqσίου τρονήματος. Et mitinvertit Psciuilophoeyl. 49: μηδ' ώς πετροφυῆς πολυπους κατὰ χῶρον
ἄφρων κεῖνος γ'. - βεβλαμμένος, βεβλαμμένου dlisicinno.
120쪽
ῖσως γαρ πάντες ποικίλ' ἐπιστάμεθα, 225 ἀλλ' ο μεν οὐκ ἐθέλει κακοκερδῆσιν επεσθαι, τῶ δε δολοπλοκίαι μῶλλον ἄπιστοι ἄδον. Πλουτου δ' - δεν τέρμα πεφασμένον ἀνθρώποισιν οι γὰρ νυν ημῶν πλεῖστον ἔχουσι βίον, διπλάσιον σπευδουσι τίς αν κορέσειεν ἄπαντας; 230 χρηματα τοι θνητοις γίνεται ἀφροσυνη
ἄτη δ ἐξ αυτῆς αναφαίνεται, ὴν Οπότε Ζευς πέμψη τειρομένοις, ἄλλοτε ἄλλος ἔχει.
'Aκρόπολις κα ὶ πυργος ἐὼν κενεόφρονι δήμω, Λυρν , ολίγης τιμῆς ἔμμορεν ἐσθλὸς ἀνήρ. 235 Ουδεν ἔτι πρέπει ἡμιν, ἄτ' ἀνδράσι σωζομένοισιν,αυλος πάγχυ πόλει, Κυρν', ἐν ἁλωσομένη. Σοὶ μεν εγὼ πτέρ' ἔδωκα, σὐν οἷς ἐπ' ἀπεψbνα πόντον
U. 225. κακοκερδίησιν ΑΚ ino, et Stob. codd. nisi quod Voss. κακοκερδίοισιν, Tranc. κακοκερδίησιν), κακοκερδείησιν uteri. - V. 226. αδον, ἡδεῖν Κ. Stob. μῶλλον ἔτ' εἰσι φίλα ι, non recto , sod videtii ritio viti irin doluescero. - V. 227-32 Solonis sunt versus, logi intiar El. IV. II 6 , se i non sino diversitiito. Videntur Ab eo. oui Tli cogntiloa concinnavit, consulto pleriique inarnutata osso, v. 74r κέρδεά τοι θνη - τοις ἄπασαν ἀθάνατοι, ἄτη δ ἐξ αυτῶν αναφαίνεται, ἐν ὁπόταν Ζεὴς πέμψη τισομένην. - V. 228. πλεῖστον, Κ πιστόν. - βίον Λ, Viligo νόον.- V. 229. κορέσειεν α παντας, Λlirons κορέσειε πένητας, Doedorlein κο-οίσει' ἔνα παντως. - V. 230. γίνεται, V. γίγνεται. . V. 232. πέμψηΛΟ, πέμψεr ceteri. - ἄλλοτε, Κ αλλοτ' , O αὲλoτε τ'. - V. 235. ουδενδει πρέπει ημιν Alii ens et uariung, ουδὲν ἐπιπρέπει ημινBe Icher . Οὐδὲν επιτρέπει ἡμῖν Α, ουδέ τι πρέπει υμῖν Κο,ουδέ τι πρέπει ῆμιν ol, οὐδέτι γε πρέπει ἡμῖν bc de siniaci et oin. γε r. Irin lors h μιν requirit. V. 236. αὐλὰς scripsi, nisi sorto αυλεῖν praestat, quod videtur latere in piliri inormn lili roritan lectione, et priveterea II si in anno praeeunto Kύρν' ἐν rostitui prine positione a. Idita, non ut hiatum sugerena, sed ipsa sententia
μένη, Cyrili nomitio abiecto, ut Callino lioe Msticlion tribuere posset. V. 237 seq. Hanc elegiam Tlieognuli abitulicat Berialiariis Hist. Graec. Litt. I 112 e 1. 1 148 ecl. 3ὶ et pluribus en ido ro disserens II 2, 461. IIer- inanii itutem in plui os particulas 237-46. 217-52. 253-43 disposuit. Harthing Hermaniatim sequitur, ot pi actorea v. 237 6 Tlieocrito tibi ii- dicat . rationi inis usus, quas non intolligo. Sed vid. quae de liae elegia in Mus. Rhun. disputa l.