Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

121쪽

I 0LTAE ELEGlACl. πωτήσρ καὶ γην πῆσαν ἀειράμενος ρqῖδίως θοινρς δε καὶ εἰλαπίνρσι παρέσσu240 εν πάσαις, πολλῶν κείμενος ἐν στόμασιν καί σε συν αυλίσκοισι λιγυφθόγγοις νέοι ἄνδρες ευκόσμως ερατοὶ καλά τε καὶ λιγέα ασονται καὶ ὐταν δνοφφρῆς υ κευθεσι γαίης βῆς πολυκωκυτους εἰς 'Apδαο δόμους, 245 ουδε τότ' οὐδε θανών απολεῖς κλεος, αλλὰ μελήσεις ἄφθιτον ανθρώποις αἰεν ἔχων ἔνομα,

Κυρνε, καθ' Ελλάδα γην στρωφώμενος ὴ δ' ἀνὰ νήσους,

ἰχθυόεντα περῶν πόντον επ' ἀτρυγετον, Ουχ λπων νώτοισιν ἐφήμενος αλλα σε πέμψει 250 αγλαὰ Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων ' 308

πῶσι γάρ, οἷσι μέμηλε, καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή

αυτὰρ ἐγὼν ολίγης παρὰ σευ ου τυγχάνω αἰδους, ἀλλ' ἀσπερ μικρὸν παῖδα λόγοις μ' ἀπατας.

tameter eum hexametro exciderit, eum liexantetra exitiis simillimus esSet V. 247. . . . O ὐκ ανὰ ν ηυσὶν 'Iχθυόεντα κτλ. - V. 248. ἰχθυόεντα, ehθυόεν. - περῶν, fm πτερῶν. - V. 249. Κ θνατοῖσιν ετ μενος ἀλλ'

Ceterunt cons. Sophocl. ib. 15: Κάλλιστόν ἐστι το υνδικον πεφυκέναι

Λῶστον δε τὰ ζῆν ἄνοσον, ἐδιστον δ', οτω Πάρεστι λῆψις Αν ἐρῶ καθημέραν.

122쪽

255 Κάλλιστον το δικαιότατο ν λώστον δ' υγιαίνειν πρῆγμα δε τερπνόταεον, του τις ἐρῶ, το τυχεῖν.

Ἱππος εγώ καλη καὶ ἀεθλίη, ἀλλα κάκιστον ἄνδρα φέρω, καί μοι τοὐτ ἀνιηρότατον πολλάκι δ' ημέλλησα διαρρήξασα χαλινὸν

260 φευγειν, ωσαμένη τον κακὸν ηνωχον. Ου μοι πίνεται οἶνος, ἐπεὶ παρὰ παιδὶ τερεωρ ἄλλος ανηρ κατέχει πολλὸν ἐμου κακίων ψυχρόν μοι παρὰ τyδε φίλοι πίνουσι τοκηες,

ἄσθ' ἄμα θ' υδρεύει, καί με γοῶσα φέρει 265 ἔνθα μέσην περὶ παῖδα βαλὼν αγκῶν' ἐφίλησα δωδειρήν, ἡ δε τέρεν φθέγγετ ' απὸ στόματος. Γνωτη τοι πενίη γε καὶ ἀλλοτρίη περ ἐουσα ου τε γὰρ εἰς ἀγορην ἔρχεται Ουτε δίκας παντu γὰρ τουλασσον ἔχει, παντy δ μῖμυκτος,2 0 πάντρ δ' ἐχθρη ὁμως γίνεται, ἔνθα περ Γ.Ἱσως τοι τὰ μεν ἄλλα θεοὶ θνητοῖς ἀνθρώποις

ἀπωσαμένη , tun lo ali ii iis coniiciat dorica forina restiti ita seribendunt esse φελεν φεύγεν) ἀπωσαμένη. - V. 261 seq. vix possunt restitui, citra Ite i l cytule in sopstrandi iiii conflangeruli Sint hi Vorsus eortuna sit. - U. 262. κατέχει, HeranaI n καταχεῖ, IIertzburg et Emperius κρατε ει. - πολλον, Hartiuig κοῖτον. - V. 263. ψυχρόν, Hormann ψυχροί.

123쪽

των πάντων δε κάκιστον εν ανθρωποις, θανάτου τε καὶ πασέων νουσων ἔστι πονζρότατον,275 παῖδας ἐπεὶ θρεψαιο και ἄρμενα πάντα παράσχοις,

χρήματα δ' ἐγκαταθῆς, πόλλ' ἀνιηρὰ παθών,

τον πατέρ' ἐχθαίρουσι, καταρῶνται δ' απολέσθαι, καὶ στυγέουσ' ωσπερ πτωχόν ἐπερχόμενον. Εἰκὸς τον κακὸν ἄνδρα κακῶς τὰ δίκαια νομίζειν,280 μηδεμίαν κατόπισθ' ἀζόμενον νέμεσιν

δειλῶ γάρ τ' ἀπάλαμνα βροτῶ πάρα πόλλ' ἀνελέσθαι παρ ποδός, ἡγεῖσθαί θ ώς καλὰ πάντα τίθει. Ἀστῶν μηδενὶ πιστος ἐὼν πόδα των δε πρόβαινε, μήθ' ορκω πίσυνος μήτε φιλζμοσυνll. 285 μηδ' εἰ Ζην ἐθέλρ παρέχειν βασιλῆα μέγιστονεγγυον ἀθανάτων, πιστὰ τιθεῖν ἐθέλων. γάρ τοι πόλει ἄδε κακοψόγω άνδάνει οὐδένώς δῖ τὸ σῶσαι οἱ πολλοὶ ἀνολβότεροι.

νώσασθαι c . Hesyeh. ἐτά, ἀληθῆ, ἀγαθά, ει ἐτεά, ἀγαθά, ἀληθῆ

si vo Aς ωώσαο G ' αἰεὶ πολλοὶ ἀνολβότεροι. Certo ανολβοςliae hormine in stolidum significat, ut est apud Sopli. Aiac. 1135. Antig. 1033.

124쪽

Νυν δε τὰ των αγαθῶν κακὰ γίνεται ἐσθλὰ κακοῖσιν 400290 ἀνδρῶν ηγεονται ὁ εκτραπέλοισι νόμοις

αἰδως μεν γὰρ ὁλωλεν ἀναιδείη δε καὶ υβρις

νικήσασα δίκην γην κατὰ πῆσαν εχει.

Ουδε λέων αἰεὶ κρέα δαίνυται, αλλά μιν εμπης και κρατερόν περ ἐόντ' ἀγρεῖ ἀμηχανίη.205 Κωτίλω ἀνθρώπω σιγῆν χαλεπώτατον ἄχθος, φθεγγόμενος δ' αδαῆς, οἷσι παρῆ, μέλεται, ἐχθαίρουσι δε πάντες, ἀναγκαίη δ' ἐπίμιξις

ἀνδρὸς τοιουτου συμποσίω Τελεθει.

Oυδεὶς λῆ φίλος εἶναι, επὴν κακὸν ἀνδρὶ γένθται,

300 Ουδ ' ω κ' ἐκ γαστρός, Κυρνε, μιῆς γεγόνll. Πικρὸς και γλυκὐς ἴσθι καὶ άρπαλεος και απηνῆς λατρισι καὶ δμωσὶν γείτοσί τ' ἀγχιθυροις.

ου χρὴ κιγκλίζειν αγαθὸν βίον, ἀλλ' ἀτρεμίζειν,

τὸν δε κακὸν κινεῖν, εστ ' αν ἐς ορθὰ βάλρς. 305 Τοὶ κακοὶ Ου πάντως κακοὶ ἐκ γαστρὸς γεγόνασιν, ἀλλ' ἄνδρεσσι κακοῖς συνθέμενοι φιλίην

125쪽

Ἐν μὲν συσσίτοισιν ἀνὴρ πεπνυμένος εἶναι,3l0 πάντα δε μιν λήθειν ώς ἀπεόντα δοκοῖ' εἰς δε φέροι τα γελοῖα, θυρηφι δὲ καρτερος εἰη, γινώσκων οργην ῆν τιν ε καστος ἔχει. Ἐν μεν μαινομένοις μάλα μαίνομαι, ἐν δε δικαίοις

πάντων ανθρώπων εἰμὶ δικαιότατος. 3l5 Πολλοί τοι πλουτουσι κακοί, ἀγαθοὶ δε πένονται

ἀλλ' ημεῖς τουτοις Ου διαμειψόμεθα τῆς αρετῆς τον πλοῶτον, ἐπεὶ τὸ μεν ἔμπεδον αἰεί,

χρήματα δ' ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλος ἔχει. Κυρν' ἀγαθὰς μεν ἀνὴρ γνωμην ἔχει ἔμπεδον αἰεί,

320 τολμῶ δ' εν τε κακοῖς χείμενος ἔν τ ἀγαθυῖς.

εἰ δὲ θεὸς κακῶ ἀνδρὶ βίον καὶ πλοίτον ὀπάσσρ,

αφραίνων κακίην ου δυναται κατεχειν.

ποτ' ἐπὶ σμικρῆ προφάσει φίλον ἄνδρ' ἀπολέσσαι πειθόμενος χαλεπῆ, Κυρνε, διαιβολίI.

τέ μιν . . . δοκεῖ, εἴς τε φέρει . . . ε ς. - V. 312. γινωσκων, V. γιγνώ σκων. Ceterram videntur versus trainsponendi: ἐν μὲν συσσίτοισιν ἀ. π.

126쪽

325 εῖ τις ἀμαρτωλοῖσι φίλων ἐπὶ παντὶ χολῶτο, οἴ ποτ' αν αλλήλοις αρθμιοι ουδὲ φίλοι

ειεν αμαρτωλαὶ γὰρ ἐν ανθρώποισιν ἔπονται 402 ' θνητοῖς, Κυρνε θεοὶ δ' Ουκ ἐθέλουσι φερειν.

Καὶ βραδὐς ευβουλος εἷλεν ταχυν ἄνδρα διώκων,330 Κυρνε, συν ἰθείρ θεῶν δίκy αθανάτων. Iσυχος, ῶσπερ ἐγώ, μέσσην ὁδον ἔρχεο ποσσίν, μηδ' ἐτέροισι διδους, Κυρνε, τα τῶν ετέρων. Μή ποτε φευγοντ' ἄνδρα ἐπ' ἐλπίδι, Κυρνε, φιλήσρς ουδὲ γὰρ οἴκαδε βὰς γίνεται αυτος ἔτι. 335 Μηδεν ἄγαν σπευδειν' πάντων μέσ' ἄριστα ' καὶ ουτως ἔξεις, Κυρν', αρετήν, ἐντε λαβεῖν χαλεπόν,

Ζευς μοι των τε φίλων δοίη: τίσιν, οῖ με φιλευσιν, τῶν τ εχθρῶν μεῖζον, Κυρνε, δυνησόμενον. χουτως αν δοκέοιμι μετ' ανθρώπων θεος εἶναι, 340 εἴ μ' ἀποτισάμενον μοῖρα κίχοι θανάτου. 'Aλλὰ Ζευ τέλεσόν μοι ολύμπιε καίριον ευχήν δὐ ς δέ μοι ἀντὶ κακῶν καί τι παθεῖν αγαθόν.

δετέρωσε δίου. I. o. neve dextroratam neve sinistroratum aliorum vestigia aeqttere. Post li. v. norat A v. 211. 212. - V. 333. ἄνδρα, Herina in

127쪽

i ETAE ELEGIALI. τεθναίην δ', εἰ μή τι κακῶν ἄμπαυμα μεριμνέωνευροίμην, δοίην δ' ἀντ' ανιῶν ανίας 345 αἶσα γὰρ Ουτως ἐστί τίσις δ' ου φαίνεται ἡμῖν

ἀνδρῶν, οῖ τἀμα χρήματ' εχουσι βίη

συλήσαντες ' ἐγὼ δε κυων ἐπέρησα χαράδρην, χειμάρρω ποταμω πάντ' ἀποσεισάμενος' 40 τῶν εἴη μέλαν αυὰ πιεῖν ἐπί τ' ἐσθλὸς οροιτο350 δαίμων, δς κατ' ἐμὸν νουν τελέσειε τάδε. υ δειλη πενίη, τί μένεις προλιπουσα παρ' ἄλλον ἄνδρ' ἰέναι; μη λὴν Ουκ ἐθέλοντα φίλει ἀλλ' ἴθι καὶ δόμον ἄλλον ἐποίχεο, μηδε μεθ' ἡμέων αἰεὶ δυστηνου του δε βίου μέτεχε. 355 Tόλμα, Κυρνε, κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες, ευτέ σε καὶ τούτων μοῖρ' ἐπέβαλλεν ἔχειν

ως δέ περ ἐξ ἀγαθῶν ἔλαβες κακόν, ῶς δε καὶ αυτις

ἐκδυναι πειρῶ, θεοῖσιν ἐπευχόμενος. δε λίην ἐπίφαινε ' κακὸν δέ τι, Κυρν', ἐπιφαίνων 360 παύρους κηδεμόνας σης κακότητος ἔχεις.

λίαν, Geel ἀνίην, Nauch δύην, ego conieci μὴ πενίην ἐπίφαινε: non

tamen disSarnulamium, contrariirin convenientius esse: secundum forti namyrae te feras, miam vero occultes: itaquo si probabilo esset, Graecos etian

128쪽

Mνδρος τοι κραδίη μινυθει μέγα πῆμα παθοντος, Κυρν'' ἀποτινυμένου δ' αυξεται ἐξοπίσω Eυ κώτιλλε τον ἐχθρον oταν δ' υποχείριος ἔλθη, τῖσαί νιν, πρόφασιν μηδεμίαν θέμενος. 365 Ἱσχε νόον, γλώσσρ δε το μείλιχον αἰεν επέσθω δειλῶν τοι τελέθει καρδίη ὀξυτέρη. 404υστῶν δ' Ου δύναμαι γνῶναι νόον ἴν τιν' εχουσιν 'ουτε γὰρ εὐ ερδων ἁνδάνω ουτε κακῶς μωμευνται δέ με πολλοί, ὁμως κακοὶ ηδε και ἐσθλοί370 μιμεῖσθαι δ' Ουδεὶς των ασόφων δυναται.

μή μ' ἀεκοντα βίρ κεντῶν υπ' ἄμαξαν ἔλαυνε,

εἰς φιλότητα λίον, Κυρνε, προσελκόμενος. Zευ φίλε, θαυμάζω σε συ γαρ πάντεσσιν ἀνάσσεις τιμην αυτὸς ἔχων καὶ μεγάλην δυναμιν 375 ἀνθρώπων δ' ευ οἶσθα νόον καὶ θυμὸν ε κάστου σὸν δε κράτος πάντων εjθ' υπατον, βασιλε0.

psit μηδὲ λίην ἐπίφαινε κακόν ' τί δὲ Κυρν ' ἐπιφαίνοις μὴ παύρους

νειν. - μηδεμίαν, ΚΟ μηδεμίην. - V. 365. ἴσχε, Λ ἴσχι, m ἔσχε.Doin te Λ νοω unde Alirens ωθι νόω , γλώσσης δε τὀ μείλιχον αἰεν ἐπέστω, quod fortasse ni imita praeserat, sed cons. Res et . Silppl. 194.τθογγη δ' επέσθω πρῶτα μὲν τὰ μὴ θρασύ . Reliquana possis lect. eod. A closondere: σχε νόω, γλώσσης δὲ τὼ μείλιχον αἰεν λέσθω. Praoteroa Κ μειλίχιον, Ι ἐπέσθω. Hariling 'Iσχνὰ νόω κτλ. scripsit. - V. 366

129쪽

πῶς δη σευ, Κρονίδη, τολμῶ νόος ἄνδρας ἀλιτρους

ἐν ταυτu μοίρsi τόν τε δίκαιον ἔχειν, ην τ' ἐπὶ σωφροσυνην τρεφθῆ νόος, ην τε προς υβριν

380 ἀνθρώπων ἀδίκοις ἔργμασι πειθομένων; Ουδέ τι κεκριμένον προς δαίμονος ἐστι βροτοῖσιν, ου δ' οδὸν ηυ τις ἰὼν ἀθανάτοισιν ἄδοι. μπης δ' ὁλβον ἔχουσιν ἀ πημονα ' τοὶ δ' απὸ δειλῶν ἔργων ἴσχονται θυμόν, δμως πενίην 385 μητέρ' ἀμηχανίης ἔλαβον, τὰ δίκαια φιλεῶντες, η τ' ἀνδρῶν παράγει θυμὸν ἐς ἀμπλακίην, 405 βλάπτουσ' ἐν στήθεσσι φρένας κρατερῆς υπ' ανάγκης τολμῶ δ' οὐκ ἐθέλων αἴσχεα πολλὰ φέρειν, χρημοσυνll εἴκων, η δ' κακὰ πολλὰ διδάσκει, 300 ψευδεά τ' ἐξαπάτας τ' ουλομένας τ' ἔριδας, ἄνδρα καὶ οὐκ ἐθέλοντα ' κακὸν δέ οἱ οὐδὲν ἔοικεν η γὰρ καὶ χαλεπην τίκτει ἀμηχανίην. ν πεν4 δ' Ο τε δειλὸς ἀνηρ ο τε πολλὸν ἀμείνων

φαίνεται, ευτ' ἀν δο χρημοσυνη κατέχst 395 του μεν γὰρ τὰ δίκαια φρονεῖ νόος, Ου τέ περ αἰεὶ

ερμασl. - πειθομένων, Hormatin πειθόμενος, et hoc disti clium post V. 382 Ponendum esse. censet, Plani transpositionem aut probavit Alirens

coniecit praeterea: ἄνθρωποι δ' ἀδ. L πειθόρενοι Ἀμπης ὁλβον κτλ.

quem secutus est Hariung, qui quide In πειθομενων servavit. - V. 38 l. 382 Boiater et a praecedentibus at R Subse PIentibus separavit, Em

130쪽

51 1

ἰθεῖα γνωμη στήθεσιν ἐμπεφυy του δ' αυτ' ουτε κακοῖς ἔπεται νόος ουτ' ἀγαθοῖσιν

του δ' αγαθὸν τολμῶν χρὴ τά τε καὶ τὰ φέρειν. Αἰδεῖσθαι δε φίλους, φευγειν τ' ὀλεσήνορας ὁρκους 400 εντρέπευ, ἀθανάτων μηνιν ἀλευάμενος. Μηδεν ἄγαν σπευδειν' καιρὸς δ' ἐπὶ πῆσιν ἄριστος ἔργμασιν ἀνθρώπων πολλάκι δ' εἰς αρετην σπευδει ανήρ, κέρδος διζήμενος, ον τινα δαίμων πρόφρων εἰς μεγάλην ἀμπλακίην παράγει,-l05 καί οἱ ἔθηκε δοκεῖν, ὼ μὲν η κακά, ταυτ ἀγάθ' εἶναιευμαρέως, α δ' αν Π χρήσιμα, ταυτα κακά. Φίλτατος ων ῆμαρτες ἐγὼ δέ τοι αἴτιος ουδέν, ἀλλ' αυτὸς γνώμης Ουκ ἀγαθῆς ἔτυχες Ουδένα θησαυρὸν παισὶν καταθήσρ α μείνω 406ql0 αἰδους, ῆ τ' ἀγαθοῖς ἀνδράσι, Κυρν , ἔπεται.

Ουδενὁς ανθρώπων κακίων δοκεῖ εἶναι εταῖρος, ω γνώμη θ' ἔπεται, Κυρνε, και ω δυναμις.

Πίνων δ' οn Ουτως θωρήξομαι, ουδέ με οἶνος ἐξάγει, ἄστ' εἰπεῖν δεινὸν ἔπος περὶ σου.

τάδε, Αο τὰ δὲ. - V. 400. ἐντρέπευ scripsi. Brainck ἐντρέπου vel εν - τρέπε', Iogehattir ἔντρεπε δ', Α ἐντραπελ', hinc Bolcher scripsit Eυτρά - πελ . - ἀλευάμενος, A αλευάμενον, O. Sclinei ter ἀλευόμενος.

U. 401-448 om. l. - V. 401-406 fortasso Phocylidis sunt: clari alicuius poetae esse etiam id argii monto est, PIOd Soptio eles Antig. 610 litinc potissim lini locum videtur rospexisse. - V. 402. ἔργμασιν, g