Poetae lyrici Graeci 1 Pindari carmina continens

231쪽

HNDARI CARMINA.κεῖνος γαρ υλυμπιόνικος εὐν Αἰακίδαις 30ερνεα πρῶτος ἔνεικεν) ἀπ' Ἀλφεου, καὶ πεντάκις Ισθμοῖ στεφανωσαμενος,20 Νεμέα δε τρεῖς, ἔπαυσε λάθαν 35 Σωκλείδα, ος υπέρτατος Ἀγησιμάχω υἱέων γένετο. ρ. β . ἐπεί οι τρεῖς ἀεθλοφόροι προς ακρον ἀρετῆς

ηλθον, οῖτε πόνων ἐγευσαντο. συν θεου δὲ τυχα 402θ ετερον ου τινα οἶκον απεφάνατο πυγμαχία πλεονων

ταμίαν στεφάνων μυχῶ Ἐλλάδος ἁπάσας. 45

ἔλπομαι μέγα εἰπὼν σκοπου αντα τυχεῖν

ωτ' ἀπο τόξου ἱείς' μυθυν' ἐπὶ τοὐτον, ἄγε, Μοῖσα, ουρον ἐπέων ευκλεῆ οἰχομένων γὰρ ἀνέρων 50

30 ἀοιδαὶ καὶ λόγοι τα καλά σφιν ἔργ' ἐκόμισαν,

mim catalogo Mλκιμίδας Θέωνος-dictus est: erat igitur Alcimi laepraeter germanum Ruum paternum Praxi damantem etiam alter e εσει avus, Tlieonis pater: Cressa o gentis, quae ignobilis fuisse videtur, titillam omnino rationem habuit Pindarus, sed ut germaniam nuum ab Auero seceriteret, sin lari laac appellatione usus est. - v. 17. υλυμπιόνικος, Iemnna scha. υλυμπιονίκης. - V. 18. ἔνεικεν adieci, quod et sententiae et numero versus convenit, Eoo Ich addidit ἐνεγκών, Hermiann ἐυρρόου, Hartiing ἐδρέψατ . - V. 19. πεντάκις, ΗRrtiing πέντε μὲν. - γσθμοῖ, Ac 'Iσθμφ, M2 utriimque . - V. 20. τρεῖς i. B. νίκας. Herinlinn, vulgo τρὶς. - U. 21. Σωκλείδα, nescio An rectius scribatur, quod ex Σωσικλείδα sit contractilin, quod quidem nomen in titulis Aegineticis comparet. Noinina e nim liuius generis qiuae eum quis

quamvis nonnunquam in libris S riptu in extet et Didymus perversa ratione eommemiaverit, tamen parmin liubet itu et oinatis, os. El. M. 742, 42: nomina autem Velut μνικος, Σφγένης alia, quoniam ex 2λσίνικος, Σωσιγένης orta sunt, ii ire sibi viruli carit litteramι: Laconica auteri

232쪽

NEMEA VI.

Βασσίδαισιν ατ' ου σπανίζει παλαιφατος γενεά, ἰδια ναυστολέοντες επικωμια, Πιερίδων ἀρόταις 55

δυνατοὶ παρέχειν πολυν υμνον αγερωχωνεργματων ε νεκεν. και γὰρ ἐν ἀγαθω

35 χεῖρας ἱμάντι δεθεὶς Πυθωνι κράτησεν ἀπὸ τωὐtos 60αῖματος χρυσαλακάτας ποτε Καλλίας ἀδών

-. β'.ερνεσι Λατούς, παρὰ Κασταλία τε πιρίτων ωέσπεριος ομάδω φλέγεν πόντου τε γεφυρ' ἀκάμαντος ἐν ἀμφικτιόνων 40 ταυροφόνω τριετηρίδι Κρεοντίδαν τίμασε Ποσειδάνιον ἀν τέμενος 70βοτάνα τέ νίν ποθ' ά λέοντος ανικάσαντ ἐρεφ' ἀσκίοις Φλιουντος υπ' ἀγυγίοις ορεσιν

V. 31. Βασσίδαισιν, Did unus oni. Βουδίδαισιν, pariterque veteres do distinctione ambigebant. - V. 33. πολὐν om. P2. - V. 35. ἀπο τέου- του αῖματος scripsi, legebatur απὸ ταυτας αἴμα πάτρας, quod nullus craticonini ad lithitavit, nisi qriod Hermann αῖματι seripsit motri ut sibi videbatur rodintegriundi causa. At insolens eonus dicondi αἷμα ἀπόταύτας πάτρας, neu ταυτας convenit, cum zῶς αυτ ὰς potius fuisset dicendum. Atque alimi scitoliastae repererunt, prior dicit ἀπὸ τῆ3 αυτ*ς συγγενείας ων καὶ πατρίδος. alter ἀπὸ τῆς αυτῆς ων πατρίδος ητοι της Αἰγίνης καὶ ἐκ του αυτου αῖματος, τουτέστιν ἐκ τῆς αυτῆς φατρίας τῶν Βασσιδῶν. Hi igitur videntur legisse ἀπὸ τωυτου αῖματος καὶ π ά

τρας, ne quo tamen germana est haec seriptura, nam in Commodus est lite versus nuin emas, multoque etiam diffieilius hae e possis cum ceteris

πάτρας strophis conciliaro. Scriptum suit olim ἀπό τωὐτοῖ αῖματος interpretatione iam antiquitus adie ta, hinc orta tam scholiorum scriptura ἀπὸ τωὐτos αῖματος καὶ) πάτρας illain nostromam librorum lectio ἀπό ταύτας αἱμα πάτρας, interpolatione liberius-- V. 36. χρυσαλακάτας cii in Sclimidio scripsi, χρυσαλακάτου PIM2 scii.), χρυσαλιYκάτα ΑRM1P2, χρυσαλακάτω vulgo, χρυσοπλοκάμου sine idonea rationo Hormann, χρυσεοκόμαις Πariun g. - ἀδὰν BOeckli, αδων ΑR, αδων Ao, v. ἄδῶν. - V. 37. Κασταλία, Γ1 Κασταλίαν. - V. 38. ὁμάδφ, R ομάδων.- φλέγεν, Αο φλέγε, P 1 φλέγειν. - V. 39. ἀμφικτιόνων Ac, V. Ἀμφικτυόνων. - V. 40. Κρεοντίδαν Tiod Kρευντίδαν est pronuntiandum vel Xροντίδαν, es. Hesyeli. Kροντίδαι, μάντεων γένος) addunt sch. Ρ1ΛuM2, vulgo deest. Non re to Rauehenstein Kρεοντιδαν i. e. Corinthiorum coniecit, sed nee solioliastae videtur fides liabenda, qui ad v. 59 ot69 Calliam creontis filiiim sitisse dicit, sed potius Creontidas nomen proprium lioniinis ex Bassidariam gente. os. titulum scarabaei Aerinae ro-

soli., umle Hermann νικῶντ' ηρεφε δασκίοις. Sod milii Pindarias scripsisse videtur: νικάσαντ' ερ ετ εν κ ά ρα Φλιουντος υπ ωλυγίοις ορε- σιν, cui Versui R is ripta interpretati O δασκίοις effecit, ut locus grave utium contraiieret. cf. Hesych. ώλυγίων, σκοτεινῶν, κακῶν, μακρῶν,οξέων, μεγάλων.

233쪽

επορον ἔξοχον αἶσαν ἀρετὰς ἀποδεικνυμενοι μεγάλας, 80πεταται δ' ἐπί τε χθόνα καὶ δια θαλάσσας τηλόθεν ονυμ' αυτῶν ' καὶ ἐς Αἰθίοπας b0 Μέμνονος Ουκ απονοστάσαντος επῆλτο βαρυ δέ σφιν 85

νεῖκος 'Aχιλευς δεῖξε), χαμαὶ καταβὰς ἀφ' ὁρμάτων

φαεννῆς υἱον ευτ' ενάριξεν 'Moς ἀκμαἔγχεος ζακότοιο. καὶ ταυταν μὲν παλαιότεροι κόδον ἀμαξιτον ευρον επομαι δὲ καὶ αὐτος ἔχων μελεταν 55 τὸ δὲ παρ' ποδὶ νοες ἐλισσόμενον αἰεὶ 05 κυμάτων λέγεται παντὶ μάλιστα δονεῖν θυμόν. εκόντι δ' ἐγω νώτφ μεθέπων δίδυμον αχθος ἄγγελος ἔβαν, πέμπτον ἐπ' εἴκοσι τομο γαρυων 100

RAEM 1, vulgo σφι. - V. 51. νεῖκος χχιχευς δεῖξε), χαμαὶ καταμὰς Scripsi, Vulgo νεῖκος ἔμπεσ', 'Aχιλλευς sΑo χχιχεοςὶ χαμαὶ καββὰς Aoκαμβὰς . Sod ἔμπεσ' interpolatore additum esso arguit schol. : να- ρεῖαν δε καὶ ἐπαχθῆ μάχην δια φιλονεικίαν αυτοῖς ἐπέδειξεν I. ἀπεδειξεν) ὁ Ἀχιλλεος τοῖς Αἰθίοψι, unde Pindaro δεῖξε restitueri Iuni

osso iam Disson perspexit. Celeriam Variis coniecturis tantaverunt

hunc locatin, Boeotili scripsit stαοὐ δέ σφι νεικος ἔμπαξ' ' χιλεος χαμάδις καταβὰς ἀφ' ἁ., Dissen βαρὐ δέ σφι δεῖξε νεῖκος χαμαὶ καταβὰς 'A νιλ εὐς ἀφ' ἁ., Κayser βαρὐ δ' ἔμπεσέ σφι νεῖκος, Rauehenstein βαρυδε σφι κε νεῖκος vel g. δέ σφι νεῖκος ἔμπας) καββαὶς χαμάδις έ'

ἐνάριξαν ... ἀκμαὶ: sane paraphrastes sequitur vulgatam scripturam, sed quae schol. ex antiquis commentariis adscripsit, meam emendationem commendant. - V. 53. ταυταν, Selamid τάνδε, PauWius xαὐτα.

V. 58. ἔβαν, in epoedosi ἐσβῶν scripsi. - πέμπτον επ', Avi2 πέμπτον ἐπί. IIermann olim ἄγγελος βῶν πεμπτον η' ἐπὶ εἴκοσι. niano. ἄγγελος

234쪽

ευχος ἀγώνων απο, τους ἐνέποισιν ἱερους, 60 υλκιμίδα το γ' ἐπάρκεσεν κλειτῆ γενεἀ δυο μεν Κρονίου παρ τεμένει, 10Jπαῖ, σέ τ' ἐνόσφισε καὶ Πολυτιμίδαν κλαρος προπετης ἄνθε' υλυμπιάδος.

χειρῶν τε καὶ ισχυος ανίοχον.

πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι. - V. 59. ἴεροὐς, conieci tερῶς, i. e. quos solenni ritu indicant, os. Hesych. ἴρῶς, θεοπρεπῶς. - U. 60. 'Aλκιμωα scripsi, ut sit nominativi forina neolica, qua o si cui displicet, poterit ia'Aλκιμίδα, τό r' vel o τ') ἐπάρκεσας scribere, fio Id. 'Aλκιμίδας. Selimid'Aλκι μίδα, ο γ' ἐπ. κλειτὰ γ ενεά, et similiter Hormann 'Aλκιμίδα οτ' ἐπ. κλειτὰ γενεά. Hartune prorsus aliter haec consorinarit eoὐς ἀί- θλοισιν ἱεροῖς χλκιμίδας ἐπάρκεσεν κλειτὰ γενεα. - τό γ', Ρ2M1 τό τ'. V. 62. παῖ, σέ τ', M2 παῖς ἔτ', A παῖ, σ' ετ'. - καὶ Πολυτιμίδαν Ae sch. , καὶ Πολυτροχα Μ2, vulgo Tιμίδαν, Booelch καὶ Πουλυτιμίδαν, Hermanu παοῦ, σ'o τ' ἐνόσφισε καὶ σε, Πολυτιμίδα, T. Ilo Innasen, qui v. 18 nillil deesse putat, v. 40 Κρεοντίδαν eiicit, coni. ραῖσέ σε καὶ Πολυτιμίδαν. - U. 63. ἄνθε', Hocker νε', Hartung ηβας προπετὴς κλῶ - ρος υλυμπιάδας. Et selioliasta sane aliud quid videtur legisse, sed quae

ad explicandum hune locum affert, commenti ei a sunt omnino: p RrRphr. vulgatam scripturam tuetiir. - V. 65. εἰκάζοιμι dubitanter seripsi, possis

eriarn ἰσαζοιμι suspicari, Ac εῖποιμι, vulgo ἴσον lemma sch. DOH εἴποιμι, sed scitolias tam aliud legisse armit ipsa interpretatio: αντὶ του ἶσον ανε λοιμι καὶ τον Μελησίαν τ0 ταχεῖ δελφῖνι. T. Mona insen coni. δελφῖνι δὲ . . . tσσον φαμὶ Μελησίαν. - V. 66. Iειρῶν ΗΛe, vulgo rερῶν.

235쪽

In numeris notandis ad Boc inlisi exemplii in i e lii, nisi qiuod iiI stro-Ρlia 3 v. 6 solutione ira neglectain notavi propior v. 35 rieque EIIim prol an- dii ira, si quis ibi Nεοπόλεμος serat, i re nudo at), itona iii stri plano V. 8 basin mino clici solet trocli aleam restitui, ubi Booelch nain etiam v. 3Tlitari lio e loco itistiini nil me mi in serva ut, qui non orat traiectioilo Vesborum ol litterandiis. V. 1 stropliae quoi nodo sit describuIulus incertum, nam V. 93 mensura vocis τετραόροισιν ambigua

236쪽

NEMEA VII.

Ἐλείθυια, πάρεδρε Μοιρῶν βαθυφρόνων,

παῖ μεγαλοσθενεος, ακουσον, πιρας, γενέτειρα τέκνων ανευ σεθεν

ου φάος, οὐ μέλαιναν δρακέντες ευφρόναν τεὰν ἀδελφεὰν ἐλάχομεν ἀγλαόγυιον Ἐβαν. 55 αναπνέομεν δ' ουχ απαντες ἐH ωα εῖργει δε πότμω ζυγένθ' ετερον ἔτερα. συν δε τίν καὶ παῖς ὁ Θεαρίωνος ἀρετὰ κριθείς luευδοξος αειδεται Σωγένης μετὰ πενταεθλοις.

πόλιν γὰρ φιλόμολπον οἰκεῖ δορικτυπωνi0 Αἰακιδῶν μάλα δ' ἐθέλοντι συμπειρον αγωνία θυμον ἀμφέπειν. 15 εἰ δε τις ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν

ροαῖσι Μοισῶν ἐνέβαλε ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαί

σκοτον πολὐν υμνων ἔχοντι δεόμεναι εργοις καλοῖς εσοπτρον ἴσαμεν ἐνὶ συν τρόπω, 20 15 εἰ Μναμοσυνας ἔκατι λιπαραμπυκος ευρqται ἄποινα μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς.

σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῖον ἄνεμον . 2- ἔμαθον, Ουδ' υπο κέρδει βλάβεν

237쪽

I INDARI CARMINΛ. ἀφνεος πενιχρός τε θανάτου πόρον20 σάμα νέονται. ἐγὼ πλέον ἔλπομαι λόγον υ δυσσέος, η πάθεν, διὰ τον αδυεπη γενέσθ' 'Oμηρον ' 30

ἐπεὶ ψευδεσί οἱ ποτανῶ τε μαχανῶ

σεμνόν ἔπεστί τι ' σοφία κλέπτει παράγοισα μυθοις

τυφλὸν δ' ἔχει ηορ ὁμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ην 3525 8 τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, ου κεν ο πλων χολωθείς ὁ καρτερὸς Αως ἔπαξε διὰ φρενῶν λευρὸν ξίφος ' δν κράτιστον Ἀχιλέος ἄτερ μάχα 10

30 προς Ἱλου πόλιν. αλλὰ κοινὸν γὰρ ἔρχεται κυμ' 'Aῖδα, πέσε δ' ἀδόκητον ἐν καὶ δοκέοντα ' τιμὰ δὲ

γίνεται, 45

παρὰ σῆμα νέονται). Uoo uno loco antiquissima forann σαμα servata est, cuius loco Piri larus alibi θάμα dicere solet: eadem varietas etiam alias deprehemi Hur, cf. Hesych.: Σαμινά, θαμινά, συνεχῶς Λάκωνες. Wioseler θανατου πέρας ἄμα scripsit, Hermann θάνατον πάρα θαμά, Hartung θανάτου πέλας ἄμα , Raucnenstein θανάτου τέλος. V. 20. πλέον libri et selioliast. , πλέον ' Sclimae. - U. 21. πάθεν, Ac M2 πάθαν. - v. 22. ψευδεσιM2, ψευδεσσι Αe, ψευδέεσιν, Ρ2MI, ψευδέεσσιν vulso. - τε Vulgo deest, vili ecit Hermann; Schinid contra Harti ing

nem agnoscit. - τεθνακότων βοαθόων γὰρ παρὰ μέγαν ὀμφαλὰν εὐρυκόλπου μόνος χθονὸς ἐν Πυθίοισί τε δαπέδοις scripsi, libri τεθνακότων βοαθόων τοὶ Α τοιὶ γὰρ μέγαν ὀμφαλὸν ευροκολπου ἔμολε χθονός, ἐν Πυθίοισι R Πυθίοις) δε δαπέδοις. Didynnis et iam antea

Aristarchus hanc verborum coni proliensionem a voeabulo τεθνακ. inchoari Et usque ad πράθεν continuari vidoriant: ac Didymus legit

238쪽

βοαθόων γαρ παρὰ μέγαν ομφαλον ευρυκόλπου μόνος χθονὸς ἐν Πυθίοισί τε δαπέδοις 503b κεῖται, Πριάμου πόλιν Νεοπτόλεμος επεὶ πράθεν, τῆ καὶ Λαναοὶ πόνησαν ' ὁ δ' ἀποπλεων Σκυρου μὲν ἄμαρτεν, Αοντο δ' εἰς Ἐφυραν πλαγχθέν-

Μολοσσία δ' ἐμβασίλευεν ολίγον χρόνον ἀτὰρ γενος αἰεὶ φέρεν 40 τοὐτο οἱ γέρας. βχετο δὲ προς θεόν,

κτέαν' ἄγων Tρωωθεν ἀκροθινίων 60ῖνα κρεῶν νιν υπερ μάχας ἔλασεν ἀντιτυχόντ' ἀνθρ μαχαίρα.

βάρυνθεν δε περισσὰ Βελφοὶ ξεναγέται.

κτλ., ubi ἔμολε haud dubio ex eoniecturis scripsit, cum legeretiir otiam, ut sGol. testatur, ἔμολον sive potius μόλον , quod videtur Aristarchus tuitus esse. Toὶ sive τοι neuter in archetypis reperit, hoc enim si legissent nequo τεθνακότων βοαθόων ad Troiae exei lium retulissent, quod plane praeposterurn est, altor de Hectoris eaedo, alior de Eurypylo Troiano per Neoptolemum interemto interpadiatiis, neque pluralis numeriis μόλον a Didymo mutatus esset. Logebant hami dubie τεθ. sto. ὰ ρ παρὰ, quam V em I ostri libri fior avemini, sed iidern παρὰ omittunt: qua voce inter opta cum numeros versus laboret, a recentiore interpolatoro additum est τοὶ . Loeus iarn antiquitus corniptus, nequa Alexamtrinis successit omendatio: labem autona contraxit μόλον, in cuius locuin μόνος substitui: hoc eriim dicit poeta, ut sententiam praogressam exemplo illustraret: unius Neoptolemus aeterno honore floret in Delphico templo prope umbilicum terrae sepultiis, non item cete ii, qiii trita ibidem interemti sunt. Tεθνακότες βοαθόοι quani vis etiam ceteri heroes, quos Delphi venerabantur, diei possint, malim tamen ipsius Neoptolemi eo mites intelligere, es. Eur1 p. Am r. 1128: φασγάνω τυπεὶς Βελφου προς

ἀνδρός, ωσπερ αὐτον ωλεσεν πολλῶν μεx ἄλλων. Niliit praeterea intutavi, nisi quod Πυθίοισί τε scriberulum sitit, eum in libris aut ipso anto ah Ree tentaveram τεθ. βοαθόων, τοὶ παρὰ μ. ὁ εὐρ. μόλον χθονός, ἐν Πυθίοισι γαπέδοις κεῖται, quae eorreetio soringse lenior uiuebitur, sed τοὶ omni carot fide. IIemnanti scripsit: λόγον τεθνα κοτων βοαθοον, τοὶ παρὰ . . . μόλον χθονός' ἐν Πυθίοισι δε κτλ. II artung 1όγον τεθνακότων. βοαθόων, τοὶ . . . μόλον χθονός, ἐν Πυθίοισι γαπέδοις. - V. 36. πόνησαν, Alirens πόνασαν. - V. 37. Ἐφυραν BOeelch, V. Ἐφυραν. πλαγχθέντες, AP2M1 πλαχθέντες; quod cum metro adverseturi Hermann πλανὶντες coniecit, Boocks transposuit ἄμαρτε, πλαγχθέντες δ εἰς Ἐφυραν ῖκοντο. Fort. πλέ νητεξ Vel πλανῶται. - V. 39. Fέρεν, Μ2 φέρει, R*έρειν. - V. 41. κτέαν' ἄγων Α c. Vulgo κτέα τ' ἀναrων. - Τρωωθεν affert Eustath. Prooem. 21, Hermann Tooωθεν. - ακροθινίων, Ρ2Μ1ἀκοοθινίων τ', AB ἀκροθινίων θ'. - V. 42. υπερ Rauctionstoin, vulgo υπὲρ. - V. 43. βάρυνθεν περισσὰ Scit id, Λ βάρυνθεν περισσὰ,

239쪽

in101lu CARMINA.αλλα το μόρσιμον ἀπέδωκεν ἐχρῆν δε τιν' ενδον αλσει παλαιτάτω 65 15 Αἰακιδῶν κρεόντων τολοιπον ἔμμεναι θεοί παρ' ευτειχέα δόμον, ηρωλις δε πομπαῖς

θεμισκόπον οἰκεῖν εοντα πολυθυτοις. ευώνυμον δίκαν τρία επεα διαρκέσει 0

οὐ ψεὐδις ὁ μάρτυς εργμασιν ἐπιστατεῖ 50 Αἴγινα, τεῶν Λιός τ' εκγόνων θρασυ μοι τόδ εἰπεῖν

φαενναῖς ἀρεταῖς οδῖν κυρίαν λόγων 5 οἴκοθεν αλλὰ γὰρ ἀνάπαυσις ἐν παντὶ γλυκεῖα εργω κόρου δ' ἔχει και μέλι καὶ τὰ τέρπν' ἄνθε' 'Aφροδίσια. φυα δ' ἔκαστος διαφέρομεν βιοτὰν λαχόντες, 8055 ό μεν τά, τὰ δ' ἄλλοι ' τυχεῖν δ' ἔν' ἀδύνατον

εὐδαιμονίαν ἄπασαν ἀνελόμενον ' ουκ ἔχω εἰπεῖν, τίνι τουτο Μοῖρα τέλος ἔμπεδον ἄρεξε. Θεαρίων, τιν δ' ἐοικότα καιρὸν ὀλβου μ

δίδωσι, τόλμαν τε καλῶν ἀρομένωω σύνεσιν ουκ ἀποβλάπτει φρενων. ξεῖνός εἰμι στοτεινδε απέχων ψόγον, γυδατος ωτε ροὰς φίλον ἐς ἄνδρ' ἄγων κλέος ἐτήτυμον αἰνέσω ' ποτίφορος δ' ἀγαθοῖσι μισθὸς

sὼν δ' ἐγγὐς 'Aχαιὸς Ου μέμφεταί μ' ἀνηρ

240쪽

ομματι δερκομαι λαμπρόν, ουχ ἡπερβαλών, βίαια πάντ' εκ ποδος ἐρυσαις, ὁ λοιπὸς ευφρων ποτὶ χρόνος ερποι. μαθὼν δε τις αν ἐρεῖ, ii Mεἰ παρ μέλος ερχομαι ψάγιον δαρον ἐννεπων. 0 Eυξενίδα πάτραθε Σωγενες, ἀπομνυωμη τέρμα προβας ἄκονθ' ωτε χαλκοπάραον ὁρσαι 105

θοὰν γλῶσσαν, ος εξέπεμψας παλαισμάτων αυχένα καὶ σθένος ἀδίαντον, αἴθωνι πριν ἀλω γυῖον ἐμ

πεσεῖν.

εἰ πόνος ην, το τερπνὸν πλέον πεδέρχεται. 5 ἔα με νικῶντί γε χάριν, εἴ τι πέραν ἀερθείς iis, ἀνέκραγον, ου τραχύς εἰμι καταθέμεν. εἴρειν στεφάνους ἐλαφρόν ἀναβάλεο Μοῖσά τοι κολλὰ χρυσὸν ἔν τε λευκὸν ἐλέφανθ' ἄμα lla καὶ λείριον ἄνθεμον ποντιας υφελοχ' ἐέρσας.

80 Aιὸς δὲ μεμναμένος ἀμφὶ Νεμέα

πολυφατον θρόον υμνων δόνειάσυχα. βασιλῆα δε θεῶν πρέπει , t 20

δάπεδον αν τόδε γαρυέμεν ἀμέρα