장음표시 사용
371쪽
Πενταετηρὶς ἐορτάβουπομπός, ἐν α πρῶτον ευνάσθην ἀγαπατος υπο σπαρ
Λεκρότηται χρυσέα κρηπὶς ἱεραῖσιν ἀοιδαῖς ε, τειχίζωμεν ηδη ποικίλον κόσμον αυδάεντα λόγων ψς καὶ πολυκλειτάν περ ἐοῖσαν Ομως Θηβαν ἔτι μαλλον ἐπασκησει θεῶν 5 καὶ κατ' ἀνθρώπων αγυιάς.
I r. 175. Vita Pindari T. II p. 9 noechli p. 97 Wosterin ann)r Καὶ γὰρ ἐν τῆ των Πυθιων εορτὴ ἐγεννήθη Πίνδαρος) ῶς αυτός φησι '
Πεντα. κτλ. Et Eu8intli. Prooem. 27. Reμpieit Diti t. SDiapos. vii. VIII1. 1: ηκε δε καὶ Πίνδαρος ἐπὶ μνήμην ἐν Πυθίοις γενόμενος, πολλῶν καὶ καλῶν υμνων Τ* θεω χορηγός. - V. 1. εορτά, co l. VNit. εορτῶς εορτή a pr. na.) - V. 2. Eiis t. sν ῆ πρωτος ἐβάσθην ἀγ. ἐν σπαργάνοις. P r. 176. Aristi I. II 509: ου γαρ δή που καὶ Πίνδαρον φήσεις υπ' ἐμοὐ ταῶτα ἀναπεισθέντα ἐμβαλεῖν εἰς την ποίησιν την εαυτου ' ἄκουε δὴ καὶ ε τέρων Κεκρότηται . . . λόγων. υράκλεις, τὰ τι μὲν Ουδε παντάπασιν ἀναδεια τοῖς ρήμασιν, αλλ' ὐμως καὶ ἐπὶ τουτοις σεμνυνε ται,ώς οὐδεν ἀτιμοτέροις τοὐ νέκταρος, καί φησιν οτι ουτος μέντοι ὁ τῶν λόγων κόσμος ' Ιαὶ πολυκλ. . . . ἀγυιάς' ωσπερ οὐκ ἀρκοῖν εἰ κατὰ ἀνθρώπων μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὐς θεοὐς ἔτι μειζόνως τιμήσοντας , δι ἐκεῖνον την τῶν Θηβαίων πόλιν εἰς τὰ λοιπόν. Coniunxit lineo intinuin Iloeckli, qui P. 4 ος καὶ scripsit, nisi sorte quac iam Omissa Riint, ii iod Arist. indicaro videt iri conieci , r. 129 lue itiserendi inaesso: Μελισσο - τευκτων κηρίων ἐμὰ γλυκερώτερος ὀμφά, α καὶ κτλ. - . i. Respicit Pliat. lo pros. in viri. e. 17: 'Aλλ' ο ι γε προκόπτοντες, οἷς ἐδη καθάπερ ιερουτινος οἰκοδομήματος καὶ βασιλικου, του βίου κεκρότηται χρυσέα κρηπίς. t lo monar li. ii In Ocr. et oli g. e. 1 O mi ASO auctori S noin.: Αεκρότηται re. κρ. ἱεραῖσιν ἀοιδαῖς. Lucian. Demostli. one. o. 11: Παρέντι δὴ τὰς χθη - νας ἐκδέχεται τον λόγον πατὴρ τριήραρχος χρυσέα κρηπὶς κατὰ Πίνδαρον. - ιεραῖσιν, ἱερῆσιν ω. - ἀοιδαῖς Θ Et Pliat. ultero loco, viligo ἀοι
372쪽
μάρματε, χρυσοχίτων, . . ἱερωτατον . .
. . . Λιπαραν τε Θqβἀν μέγαν σκόπελον.
eαλαίπωροι Θῆβαι. . . .. 180. Ουτοι με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισῶν ἐπαίδευσαν κλυταίωῆβαι.
I r. 177. Seliol. Pind. Pylli. IV 25: εἰώθασι δὲ Ουτοι συμπλέκειντα τῶν χωρῶν η των πόλεων καὶ Τα το ν ηρωχων ο νόματα διακοινοποιοῖντες, οἱ πι Γυάρματε χρ. ἴερώτατον αγ. Θ. τὰ μὲν γὰρ ευάρματε τῆς πόλεως, τό δε χρυσοχίτων τῆς ἡρω&Oς. Pindari esse versurn osteridit Seliol. Pylli. II iii script. καταφέρεσθαι γάρ φησί πως τον Πίνδαρον εἰς τό τὰς μεν χθήνας λιπαρὰς προσαγορευειν, τας δε Θήβας χρυσαρμάτους καi ευαρμάτους καὶ λευκι πους καὶ κυανάμπυκας. Selaol. Iliad. δ 391: ἔνθεν καi ευάρμοστον εὐάρματονὶ τὴν Θ βην φησι Πίνδαρος. Laeunas indicavi, fort. χώρας σ' ἱερωτατον αἰτεω, Hartuu g soloe eo scripsit ίρώτατον. Fr. 178. Seliol. Pind. Pylli. II inseripi. καὶ τὰς Θήβας δέ που εἱκελιπαράς' λιπαρῶν κτλ.Fr. 179. Thomas M. vita Pili lari T. II 4 ed. Booelch s Biograptii p. 99 ed. IVosterna.): ἐν θοῶς δἐ διακειμένων τῶν υθηναίων πρὸς τους Θηβαίους, ἐπεὶ εἶπεν εν τοῖς ποιήμασιν ὼ ταλ. o. καὶ μ εγαλοπόλι ες υθῶναι. Booelcitio fraxgmentum Si aspectum. Fr. 180. Chrysippus, qui milii videtur, περὶ ἀποφατικῶν c. 2 sine poetae nonii ne quater affert, sed Pindari esse vidit iani I etronne: scribitur ou δὲ ἀδαήμονα Μουσῶν, Μοισῶν Schnoide vi n.
373쪽
Ἐνθα βουλαὶ γερόντων καὶ νέων ἀνδρῶν αριστευοισιν αἰχμαί , καὶ χοροὶ καὶ μῖσα καὶ 'Aγλαῖα.
O ' αργείλοφον παρ Ζεφυρίων κολωναν . . . . Fr. 181. Atlion. II p. 41E: Καὶ Πίνδαρος ' Μελιγ. κτλ. κρήνη δ'
Strabo IX41i: Καὶ τό γε παλαιὸν Ουσι ην τῆς λίμνnς κοινον ἄνομα, αλλὰ καθ' ἱκάστην προς αυτῆ κατοικίαν ἐκείνης επώνυμος ἐλέγετο. Αωπαῖς =ὲν τῶν Κωπῶν, Αλιαρτιος δὲ Αλιάρτου, καὶ Ουτως ἐπὶ των ἄλλων πιστερον δ' ἡ πῶσα Κωπάῖς ἐλέχθη κατ' ἐπικράτειαν ' κοιλότατον γὰρ τουτο τὰ χωρίον. Πίνδαρος δε καὶ Κηφισίδα καλεῖ ταύτην παρατίθησι γοῶν τὴν Τιλφῶσσαν κρήνην υπὼ τ' Tιλφωσσίω ορειρέουσαν πλησίον Ἀλιάρτου και χλαλκομενῶν, ἐφ' ἡ το του Tειρεσίου μνῆμαρ αυτοῖ δε καὶ τὁ του Tιλφωσσίου 'Aπόλλωνος Ωρόν. cf. Stepli.
374쪽
Aἰγυπτίαν Μένδητα, παρ κρημνον θαλάσσας, ἔσχατον Νείλου κέρας, αἰγιβάταιοθι τράγοι γυναιξὶ μίσγονται
υνδρες ἀκκιζόμενοι Σκυθαι νεκρον Ἀπον στυγίοισιν λογω κτάμενον εν φάει κρυφῆ δὲ σκολιους γένυσιν ἀνδέροισιν πόδας ηδε κεφαλάς.
Fr. 184. Strabo XUII 802: καὶ Μένδης, Ο που τον Πῶνα τιμωσι καὶ τῶν ζώων τράγοW ώς δε Πίνδαρός φησιν οἱ τράγοι ἐνταὐθα γυναιξὶ μίγνυνται ' Μένδητα παρὰ κρ. κτi. oti . versus codd. ΕF.ὶ Aristi 1. II 484: αυτίκα Πινδάρφ πεποίνται, οσπερ μάλιστ' ἀληθείας ἀντέχεσθαι δοκεῖ των ποιητῶν περι τὰς ιστορίας, και ου πόρρωθεν, ἀλλ' ἐξ αυτῶν τῶν τόπων καὶ Ουτος ὁ ἔλεγ ος φησὶ γάρ' Αἰγυπτίαν Μένδητα παρὰ κρημνὸν θαλάσσας. καίτοι Ουτε κρημνός ἐστιν οὐδεὶς ἐκεῖ Ουτε θάλαττα προσηχεῖ, ἀλλ' ἐν πεδί' πολλο καὶ κεχυμένω κτλ. Itespicit Aelian. II ist. An. VII 19 ουτοι μὲν καὶ ὁμιλεῖν γυναιξί φασιν αυτους hircos) καὶ λι- κεν αὐτό θαυμάζειν Πίνδαρος. - V. 1. Μένδητα es. Prisc. VI, 50:
, Μένδης, Μένδητος, nomen uri, is est Aegyptiacae, cui las mentionen Pindarus facit. παρ Boeotcli. Vulgo παρά. κρημνὸν cf. Sc laol. A 233 lini
Clioeeli. 362: η γνάθος συνήθης, ώς καὶ ὁ κρην' νὰς παρὰ Πινδάρω καὶη ηrω παρὰ Σιμωνίδη. - θαλάσσας, Str. θαλασσης, - U. 2. αἰγιράται IIemnann, Vulgo αἰγίβοτοι, n Og αἰγίβοτον. - V. 3. οθι, fort. τό,ι lao numero: αἰγιβάται τόθι τρώγοι l γυναιξὶ μίσγονται. IIartiing liaec itallty innum in Iovem Arnnionem refert. Fr. 185. Sch. Pirril. Ρytii. IV 206: ευεπιφόρως δε ὁ Πίνδαρος λευκίππους καλεῖ αὐτούς lioc corruptum in ' λευκ. κτi. Fr. 186. Zenos ius V 59: 'O Σκυθης τόν ιππον ' ἐπὶ των κρυφα τινος ἐφιεμένων, φανερῶς δε ἀπωθουμένων καὶ διαπτυόντων αυτο εἴρηταιὴ παροιμία ' μαρτυρεῖ δὲ καὶ Πίνδαρος λέγων Aνδρες τινὲς ἀγαζόμενοι m. v. ει. στυγέουσι λ. κτ. ἐν φασί ' κρυφα δὲ σκ. ν. ἀναδέρουσι πόδας ήδε κεφαλάς. Diogonian. VII 12, Apostol. XIII T, Arsen. 389 nillil nisi linoc exhibent 'Aτιζόμενοι ἀτυζ. Apost. Arg. . ν. λ. 1. κρυφα δὲ σκολιοῖς γάνυσιν γάννυσιν Apost. Ars.ὶ ἀναδέρουσι πόδας. ΙΙoyno correxit ἐν φαει. reliqua emendiιVit Boeckli. - V. 3. κρet=φῶ seripsi, logo bati irκρυφῶ. - κεφαλάς, fort. κεφαλάν.
375쪽
συνθεσιν τραχεῖ ποτὶ ψευδει . . .
Παρὰ Λυδων ἄρμα πεζος οἰχνεων.
hJr. 187. Schol. Pin l. Pytii. II inseripi. καὶ γὰρ καὶ ἄλλας πλείους πόλεις) λιπαρὰς καλεῖ, ωσπερ την Σμύρναν ' καὶ λιπά Σ. α. Σμυρναίων coni. Boockla. sed poterat a voce αστει αστεῖ) novus versus inchoari. Ceterum PiIulari sortasso est, quod Aristides or. XV T. I 373 affert: ἀπέλαυσαν δε Smyrnaeiὶ τῆς μητροπόλεως Athenas licit) αμφότερα, αβοότητας αεν εἰς τὸ καU .ημέραν, τολμήρατα δε εἰς τοὐς πολέμους κρεῖττον η πολλοῖς ἐρίσοι λυσιτελεῖν, ωστε καὶ τῶν ποιητῶν ηδο τισὶ Σμυρναῖον τρόπον το τοιουτον εἰρῆσθαι. Igitur Σμυρναῖον τρόπον dictu in de iis qiii fortissime pugnantes adversarios penitus amxerunt,ost tuo ex eodem loco liaud diibie etiam potitum Maod praeeodu κρεῖσσον η πολλοῖς ἐρίσαι λυσιτελεῖν, quae paululum immutavit rhetor. Similiter eodem loco cum dieit oί ποιηταὶ λέγουσιν vel καλουσιν, respicit Pind. Ol. I 38 et Pyth. III. 43. . , ν Fr. 188. Stob. Flor. XI 3: Πινδαρου ' Αρχας μεγάλας ἀρετῆς ανασσίωνασσ' Α Vos s. Vind.) κτλ. Io. Philop. do mumii creat. IV 20: αλλὰ καὶ Πίνδαρος τῆς αρετῆς αρχὴν εἱναί φησι την - ουτω λέγων' 'Αρχὰς μεγάλας,. . . πταίσης τραηεῖ ποτε ψεύδει. Sed Clem. Alex. VI 781 sine poetii e n. 'Αρχὰ μεγάλας αρ. ἄνασσ' ἀλήθεια. et Pliit. viti MariSc. 29: βέβαιον ανδρα καὶ την αλήθειαν αρχὴν μεγάλης αρετῆς κατα Πίνδαρον ἡγουμενον. Fr. 189. Eiastalli. I rooem. 21: τὐ μέντοι ἐρίξαι ἡγουν εἰς ἔριν κινῆ - σαι, ο&ν' οὐ ψεῖδος ἐρίξω, ἡγουν ου πρὸς ψευδος φιλονεικήσω, ουχουτως ἀσαφες. Fr. 190. Pliit. vit. Nie. c. 1: ου μὰ Uία παρα Λυδιον οῦ. π. οἰχνευων ita Bo, vulgo hi νευωνὶ ως φησι nίνδαρος. et do diser. a Iul. et amicio. 35 ubi ἰχνευωω loratur. Scripsi οἰχνέων. Ceteritur cf. Diogeni an . VI 28, Gregor. Cypr. II 99, Apostol. XII 38, Arsen. 340, Gregor. Nag. Or. XX
p. 331: εἰ καί πεζοὶ παρὰ Λυδιον αρμα ἐθέομευ τὰν ἐκείνου τρόπον καὶ δρόμον. Diqitiam by Cooste
376쪽
Ἀρταρου πυθμην πιέζει σ' ἀφανέος σφυρηλάτοις . . ἀυάγκαις.
Μανίαις τ' ἀλαλαῖς τ' ορινόμενοι ἐιψαυχενι σὐν κλόνp.
καρπον. Fr. 191. Plui. Consol. ad ApoΠ. o. 6: άλλὰ Tαρτάρου πυθμην πιέζεισ' sita B, vulgo πυθρένα πιέζεις; αφανοὐς σφυρηλάτοις ἀναγκαις, ως εησι Πίνδαρος. πιεσει Ηoechii seripsit, Hermiann prateterea coniecit αφανής, ego vero πιέζει σ scripsi, deinde autem sit spicor legendun1 σφυρηλάτοις δεσμοις ἀναγκας. Fr. 192. Plut . Quaest. Symp. VII 5, 4 sine poetae n.: ουτως ἡμεῖς ἐν τοῖς τοιουτοις τερετίσμασι καI σκιρτήμασι μανίαις τ' ἀλαλαῖς τ' ὀρινόμενοι ρ. σ. κλ. Contra ibid. I 5,2: μανίαι τε ἀλαλαί τε ὀρινομένων ἐριαυχενι συν κλόνω κατὰ Πίνδαρον. ubi scrib. μανία τ' αλαλψτ' ὀρινομένων, quae suae ac eomino lavit orationi. Doni quo ite des. Orae. o. 14: μανίαι τε αλλαι τε ὀρινόμεναι ρ. σ. κλ. legitur. Videntur versus ad libros 'Τπορχημάτων pertinere, ut Boechii quotitie suspientur. Fr. 193. Stob. Flor. L.XXX 4: . Πινδαρον TOυς φυσιολογουντας ἔφη Πίνδαρος ' ἀτελῆ κτλ. Cf. Εusi. Prooem. 33. I in dari Apoplith. T. II p. 10 ed. Boeolita, ne quo tamen dubitan illim . qii in hoo ex carmine aliquo potitum sit. Respicit otiani Plato Republ. v p. 457 B. Fr. 195. Plui. do sera Num. vind. o. 19: αχρις ἄν ἐκχυθεῖσα κακία
τοῖς πάθεσιν ἐμφανὴς γένηται, κακόφρονά τ' ἀμφάνη sic Ruhnicen, v. Diuiliae I by Cooste
377쪽
iniit. ile ccii . ex liost . utis. c. I 0: Καὶ πασα φυσις ανθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ ζηλοτυπίαν και φθονον κενεοφρόνωνεταῖρο ν ita Xὶlaniter. εταίραν Β. vulgo εταίρων αν ὁρῶν ως φησι Πίνδαρος.
Πότερον δίκα τεῖχος υφιον η σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνει ἐπιχθόνιον γένος ἀνδρῶν,
δίχα μοι νόος ατρέκειαν εἰπεῖν.
τον ἀμφανῆ, Von. τ' ἐκφανε , πρ. κ. ως φησι Πίνδαρος. Hartiing κακοφρόνα i. e. κακοφροσυνα.
Fr. 197. Plitto de Ropul l. II 365 Η loco, ubi etiam alia si noli ox Pindaro, certe ex poetis petita fiant, ut θεσπέσιος βίος, κυριον ἄκρον)ευδαιμονίας.): λίγοι γὰρ αν ἐκ των εἰκότων προς αυτιν κατὰ Πίνδαρον ἐκεῖνο τὰ Πότερον δίκα codd. plora lito δίκαι, vind. I δεῖ καὶ , Vinii. Fδὴ καὶ . Ang. B Uor. ilT δίκαις, Lob. Vind. B. Vat. M. δίκαιον, Vlulgo δίκα ut Vat. Is Von. B Flor. Η) τ. ύψιον υψηλον virul. F Ang. B Uor. ACR). η σκολιαῖς ἀπάταις a codd. Plerique, Vtilgo σκολιὰς ἀπατας, o xlii boni Vat. Is Ven: B Flor. B, σκολιῶς απαταις Λng. B R in . pr. αναβάς, και ἐμαυτὸν οὐτω περιφράξας διαβιῶ. Plonitis extat apud Maxi in . Tyr. X HII init.: Π. δίκα cod. Reg. δίκα , vulgo δίκας)τ. υ. η σκολιαῖς ἀπάταις vulπο σκολιῶς ἀπατας ἀναβαίνει ἐπιχθόνιον γ. ἀνθρώπων δίχα μοι ν. ἀτρέκειαν eo l. Reg. ἀτρεκιαν)εἰπεῖν. Atticiis Plii toni c. ap. Euseb. Prae p. p v. XV 797 D: εἴγε μη μέλλοιμεν ἀγνοεῖν, πότερον δίκα τεῖχος vulg' δὴ κατ' ἴχνος, cod Scor. δεῖ κατ' ἴχνος ωιονὶ υψιον η σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνει επιχθονίων γένος ἀνδρῶν. Cicero a l Attie. XIII 38r , , Nunc ni e iiivn, mi Attice,c onsilio, πότερον δίκας τ. s. id est aperte li Oininem asperner et respuam,h σκολιαῖς ἀπάταις isto XZR, et similiter mirsiis lib. XIII 41. se 1 M σκολιῶς ἀπάτας , iit enim Pin litro, sic δίχα μοι νόος ἀτρέκειαν εἰπεῖν.
V. 4. tititiir sine auctoris nomine Halie . de coin p. Vorb. c. 21.
Harhung lilio e ita constituit: ποτερον δίκας τεῖτος υνιον, η σκολιῶς ἀπάτας, ἀναβαίνειν ἐπ' ἐπιχθόνιον κτλ.Fr. 198. Plato do Rep. I 331 A:. τῶ δε μηδὲν εαυτῶ αδικον ξυνειδόει ἐδεῖα ἐλπὶς ἀεὶ πάρεστι καὶ αγαθη γηροτρόφος, ως και Πίνδαρος λέγει ' χαριέντως γάρ τοι, ω Σώκρατες, τουτ' ἐκεῖνος ειπεν , O τι ος ανδικαίως καὶ ὁσίως τον βίον διαγάγη, γλυκεῖά οἱ ἀτάλλοισα ἀττάλοισα Par. ΒΚ Flor. Η, ἀτάλλουσα Viii l. F Ang. B Flor. ACRὶ γηρ. συναορε ζ
378쪽
199. Ἐλπίσιν ἀθανάταις άρμῶ φερονται.
Aλλο δ' αλλοισιν νόμισμα, σφετέραν δ' αἰνεῖ δίκαν
Gφοὶ δε καὶ το μηδὲν ἄγαν επος αἴνησαν περισσῶς.
κυβερνάν Ven. C) quae exscripsit Stob. Flor. XCIV 22. Exi libent etiam Synesius de insonan. 147 Ar ωστε υμνησε τqν ἐλπίδα ὁ Πίνδαρος, περὶ ἀνδρὸς λέγων ευδαίμονος, ο τιαρα αὐτφ γλυκεῖα καρδίανἀταλλοισα κουροτρότος συναορε ῖ . . . κυβερνῆ φαίη τις αν ου περὶ τῆς υπαρ λέγεσθαι, τῆς ἀπατηλῆς, ῆν ξαεῖς αυτοῖς διαπλάττομεν, αλλ' ο λοντοῖτο μικροῶ μέρους ἐνυπνίων αιτος εχηται τψ Πινδάρω et Niceptaorus in Selioliis ad Syn. 408, cpii coniectura ad Nemo a retulit ζήτει ἐν τοῖς αγῶσι των Νεμέων , ita cod. Illio dig. , qui ex Platone lectione In γηροτρόφος memorat, et Iustinus Coli. nd Gent. p. 26. Rospicii int lilio Iulit. do animi trix q. e. 19, de fritierno ain. c. 5, Themist. VIII 101 Η, Tlieodor. bioloch. p. 350 tibi ξυναορεῖ st 659, Nicoplior. ire g. VIII 8 ubi non malo τὰν πολυστρ. fliori citis p. 35 ed. Boisson. Olyna p. in Alcib. I p. 23 Apostol. V 52 R. Fr. 199. Eust. prooem. 21r Μαλιστα-ἄτριπτον εἰς συνήθη γνῶσιν τῆ ἀρμῶ, ηγουν αρτι, o παρ ἔτέροις αφμοῖ λέγεται . . . Ἐλπίσιν κt1. Fr. 200. Crana. An. Par. III 154. 13: Καὶ Πίνδαρος ' ἄλλο δ' . . . αἰνεῖ δ. ἔκ. τό γὰρ θεῖον φύσει μεν εν, θίσει δὲ πολύ. Matranga An.475. αλλοι δ αλλοισι νόμιμα κτλ. Respicit Artemidor Oneir. IV 2 : αλλα δὲ αλλοις τόριμα, σφέτερα δίδεικται εκάστοις, φησὶν ὁ Πίνδαρος. unde
Schneidor δε κεῖται coniecit. - V. 1. αἰνεῖ, Sclineido vin αἰνέσει. Videtur scribendum σφετέραν δε δίκαν εκαστος αἰνεῖ, ut omnia titio versu comprehendantur.
Fr. 201. Pliit. consol. ad Apoll. o. 28: ὁ δὲ Πίνδαφος, σοφοὶ δέ, φησίν, καὶ τὸ μ δὲν κτλ. Scholiast. Eurip. Hipp. 263: μάρτυρες εσονται οἱ σοφοί, εἴπερ ενὰς τῶν επτὰ σοφῶν ἐστιν απόφθεγμα τὰ μηδὲν ἄγαν,ο περ πιλωνι ἀναtιθέασιν ώς Κριτίας καὶ Πίνδαρος ' τοὶ . . . ηνησαν
περ. et Hephaestio 91 oniisso alictoris noni ine, sed ut exemplii in metri
379쪽
Γλυκυ τι κλεπτόμενον μελημα Κυπριδος.
νίκ' ἀνθρωπων καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων εξω, πελάγει δ' εν πολυχρυσοιο πλούτου πάντες ἴσα πλεομεν ψευδῆ προς ἀκtάυ'oς μεν ἀχρήμων, ἀφνεὸς τοτε, τοὶ δ' αυ πλουτέοντες
αεξονται φρένας ἀμπελίνοις τόξοις δαμεντες.
Fr. 202. Cle in . Alex. Paedag. III 295r Ἐντεὐθεν ἁφελημένος ὁ Βοιωτισς Πίνδαρος ' Γλυκυ τι, φησί, κλεπ. μ. R. Fr. 203. AtDen. XI 782 D: Aυέει γαρ καὶ τρέφει ρεγαλυνει τε την ψυχὴν ἡ ἐν τοῖς πότοις διατριφῆ ἀναζωπυρουσα και.ανεγεμουσα μετὰ φρονήσεως τον ἱκάστου νουν, ως φησιν ὁ Πίνδαρος ' υνικ' . . . πλου- τίοντες, εἶτ' ἐπάγει' ἀέξονται κτλ. - V. 2. ἔξω et πολυχρυσοιο Μit-sclierlicii, viilgo ἔξωθεν et πολυήρυσου. - V. 3. Lσα πλέομεν scripsi, vulgo Iσα νέομεν, Hermann ῖσα νεομεν, ηe l ῖσα Pindaruin adverbii loco a illi bore, non est verisimile . ceterii ni ψευδὴς lioe lino loco apiid Pindarum legitur, sed vixit ψευδις et ἀψευδής. - V. 4. ἀφνεὰς IIermanti, v. ἀφνειός. - V. 5. affert Eustalli. 1367, 30, ubi τόξοισι. Putavi autem aliquando haec addito fr. 199 sic posse redintes raritoὶ δ' αυ π1ovτέοντες ἐλπίσιν ἀθαιάταις ἀρμῶ φέρονται, ε υτ ἀέξονται φρενας αμπελίνοις τόξοις δαμέντες. Sunt haec haud dubia ad Scolin referomtar cf. qtina ad fr. 101 ad no
380쪽
. . . . Τῶνδε γὰρ Ουτε τι μεμπτόν
οὐτ' ων μεταλλακτὸν . . ὁσσ' αγλαὰ χθών πόντου τε ῆιπαὶ φέροισιν.
υελλοπόδων μέν τιν' ευφραίνοισιν Ἀπων τίμια καὶ στέφανοι, τοὐς δ' ἐν πολυχρυσοις θαλάμοις βιοτά τέρπεται δὲ καί τις ἐπ' οἶδμ' ἄλιον ναὶ θοῆσῶς διαστείβων
. . . Aιος παῖς ὁ χρυσός κεῖνον ου σης Ουδε κὶς δάπτει, δάμναται δὲ βροτέαν φρένα κάρτιστον κτεάνων.
sed Schnei ter et Boeelch videmini excidisse Sapphus fraginentum Piu- darique thaec esse collato Proclo ad Hesiod. opp. et D. 428: τουτο καὶ Πίνδαρον ουτω καλεῖν περὶ του χρvσου λέγοντα ' κείνου ου σῆς Ουκὶς δαμναται, ώς ἄσηπτον, Deinde Sch. κὶς δάπτει, βροτέαν: inde Valchenaer vidit recipiendunt esse utrumque verbum δαπτει, δ άμναται δέ. - v. 3. καρτιστονBoockli, vulgo κράτιστον. - κτεάνωνBoechia, vulgo φρενῶν.