Poetae lyrici Graeci 1 Pindari carmina continens

361쪽

. 342

1λλαλοφόνους ἐπάξαντο λόγχας δε ὶ σφίσιν αυτοῖς.

Φιλόμαχον γένος εκ Περσέος.

Fort. δεσμοῖς. Suillas Kατωκάρα ' οἱ Ἀττικοὶ υτ 1ν ἀναγινώσκουσι. . . Πίνδαρος ' οἱ μεν κτλ. Eadem Gregor. Cor. 121. Videntur thaeo de Cerco PD, iis dicta esset nititiis recte BOeckli ite Tita illinis interpretati ir cimi layriiniim pran uin rosori. Fr. 139. Criini. An . Ox. I 201, 14: - ος . . . σημαίνει δε και Το μέγα. Πίνδαρος ἐπὶ τοὐγὶ του καὶ Ἐφιάλτου ' Πίτνοντες θοὰν κλίμακα Ουρανὸν ἐς αἰπύν. την μεγάλην δηλονότι. πιτναντες IIurma iiii, κλίμακ' ἐς Ουφανὀν scripsi. Εtin in iluoil se liuiti r Ox I mlaro, fortasse ex eo deinctii mine, petatti in viiletur: liurgit e Dina grail itiaticus:

362쪽

FRΑi; MENTA INCERTA.

γσοδένδρον τέκμαρ αἰῶνος λαχοῖσαι.

,9δροδάμαντα δ' ἐπεὶ Φῆρες δάεν ριπαν μελιαδέος οἴνου,εσσυμένως ἀπο μεν λευκον γάλα χερσὶ τραπεζῶν ωθεον, αυτόματοι δ' εξ ἀργυρεων κεράτων πίνοντες ἐπλάζοντο.

. . o δε χλωραῖς ἐλάταισι τυπείς οἴχεται Καινεὐς σχίσαις ὁρθ' ποδι γῆν.

Fr. 142. Plui. Amator. c. 15: η γὰρ Ου ν ὐμφαι τινες αὐτοῖς Οουάδες εἰσίν ' Iσον δένδρου ... λαχοῆσαι ... κατὰ Πίνδαφον. et de ite se l. O in c. c. 11: πλέον δ οὐδε Πίνδαρος εἴρηκεν, εἰπὼν τὰς νυμφας ζην Ἱσοδίν - δρου τέκμωρ αἰῶνος λαχούσας. Selii l. Apoll. Illio l. II 477: Λαὶ Πίνδαρος δέ φησι περὶ νυμφῶν ποιουμενος τον λόγον Ἱσοδ. τε. αἰ. λαχουσα oti t. M. 75, 41. Iloynu λαχοῖσαι scripe sit. Fr. 143. Λllion. XI 476 Η : Καὶ τῶν ποιητῶν πολλοὶ παράγουσι πίνοντας τοὐς α0χαίους κέρασι, Πίνδαρος μὲν ἐπὶ τῶν Αενταύρων λέγω 'Aνδροδάμαντα δ' κτλ. Affert ei in in Elis t. Il. 916, 39, illo in resp. 917, 63 si ut Ruliniceu pittat Et M. 504, 31, ill i Πίνδαρος prO Πείσανδρος corri rit. - V. 1. ανδροδάμαντα δ' Boec Icli, ἀνδροδάμαν δ' Casai iboni iis

363쪽

Aιὰ βοῶν θερμὰ δ' εἰς ἀνθρακιὰν στέφαν πυρι δ' υπνόων τε σώματα καὶ τότ εγὼ σαρκῶν τ ἐυoπαν ηδ οστέων στεναγμὸν βαρὐν ην ἰδόντα διακρῖναι πολλὸς εν καιρῶ χρόνος.

βοῶν l θέρα ' ἔδει ἀνθρακιὰν στέψαντα πυρίπνοά τε l σωματα ' καὶ τότ' ἐγὼ σαρκῶν τ' ἐνοπαν l εὶδον ὴ δ' ὀστέων στεναγμὸν εαρυν' l ην δε ἰδ. κτλ. Ego in pro ecdosi: Uοια βοῶν κατέπινεν θέρμ' αλις ανθρακιὰν iiii

celei is noeukliiii in secutiis. Erctren a si e videlitiir corrigenda: σώματα

κεῖτο τέγει ' σαρκῶν τ' ἐνοπαν ηδ' ὀστέων στεναγμὸν ραρυν l ην δι ακρῖναι ιδόντα πολλὰς ἐν καιρῶ χρόνος. Me inelio scripsit δοιὰ βοῶνl θερμὰν ἐς ἀνθρακιὰν τρέψας πυρπολέων τε ' σώματα. καὶ τότ' ἐγὼ σαρκῶν τ' ἐνοπαν l ἄιον ήδ ὀστέων στεναγμόν βαρυν. ην ἰδόντα κτλ.uarti ing δοιὰ βοῶν θερμὰν l εἰς ἀνθρακιὰν στρέψεν πυριπνέοντα lGώματα .... ὀστέων l στεναγμον βαρυνθην ἰδών, τὰ διακρῖναι l πολ- λῖς ου παφῆν χρόνος, ex Parte iistis Casa Oni coniecturis, iiiii tentavit lineo: βρῖκε ροῶν θερμὰν εἰς ανθρακιαν στρέψας πυριπνέοντα σώματα καὶ . . . βαρυνθην ἰδών, τὰ διακρῖναι πολλος ἐν καιρω χρόνος. Respicia lilio Uii Iostr. Imal g. II 21: 'Oργίζεται τῶ μακλεῖ ὁ Θειοδάμας οτιαροῖντι αυτῶ ἐπιστὰς ἀποστάττει τὸν ἔτερον τῶν βοῶν καὶ σιτεῖται, σφόδρα ἐθὰς ων τοῖ τοιουτου σιτ χ Nρακλεῖ γάρ που παρὰ Πινδάρω ἐνέτυῖες, οπότε εἰς την τοὐ Κορώνου στέγην ἀφικόμενος σιτεῖται βουν ολον, ὼς μζδε τὰ ὀστέα περιττὰ ἡγεῖσθαι, Θειοδάμαντι δε περὶ βουλυτὰν ἐπιφοιτῆσας καὶ πυρ κομισαμενος, ἀνtθοὶ δὲ ἐμπυρευσασθαι καὶ οἱ λίθοι, ἀπανθρακίζει τὰν βουν αποπειρώμενος τῶν σαρκῶν, εἰ μαλάττονται ηδη, καὶ μονονουχὶ ἐγκαλῶν τῶ πυρὶ ώς βραδεῖ.1 r. 146. Plato Gorg. 484 B: Aoκεῖ δέ μ' καὶ Πίνδαρος ἄπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῶ ἄσματι ἐν ω λέγει, οτι Νύμος ο πάντων β.

θ. τε και ἀθ. ουτος δε δ', φησίν, αγε ι . . ., ρακλιος. ἐπεὶ ἀπ slάτας, λέγει Ουτω πως' το γὰρ ασμα ουκ ἐπίσταμαι ' λέγει δ' οτι Ουτε δόντος τοὐ Γqρυόνου λάσατο τὰς βους' ώς τούτου ἔντος του δικαίου φύσει καὶ βους καὶ ταλλα κτήματα εἰναι παντα του βελτίονός τε καὶ κρείττονος τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ τῶν ηττονων. Booc Ich censet initio κατα φυσιν iud leuduin esse propter p. 488 B: Πῶς φὴς τό δίκαιον

364쪽

θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατονυπεστατα χειρί τεκμαίρομαι

θ εργοισιν Ηρακλέος ἐπεὶ Γηρυόνα βόας

εrειν καὶ συ καὶ Πίνδαρος, τὐ κατὰ φυσιν ἄγειν βία τον κρείττω τὰ των ἡττόνων. sed ibi potius interplingenduin καὶ συ και Πίνδαρος τὸ κατὰ φυσιν, αγειν κτλ. Favere tamen Bost klisi sententiae squi proptereactiam in priore Gorgitio loco coniecit Oυτος δὲ δη φησίν, κατὰ φυσιν vel φυσει ἄγει) videtur Plato Logg. IV 714 D: καὶ ὐφαμέν που κατὰ φύσιν τον Πίνδαρον αγειν δικαιοῶντα τὰ ριαιότατον, ὼς φάναι. et mulio magis ib. II 690 Is: πέμπτον γε οἶμαι τον κρείττονα μὲν ἄρχειν, τονηττω δὲ αρ ζεσθ'αι. Μαλα .γε αναγκαίαν ἄρχην ε*qκας. καὶ πλείστην

γε ἐν ξυμπασι τοῖς ζώοις Ουσαν καὶ κατὰ φυσιν, ώς ο Θηβαῖος ἔφη ποτὲ

Πίνδαρος. At videtur κατὰ φυσιν potius interprotandi grRtia ubi lite a1natorie adiectum: nain pioni inius ii uero loco Lugii ni ipsa Pinil Rra verbaserVata esse credas proli ibere videntiar, Viae subitincta sunt: Tὀ-μέγιστον, ώς εοικεi αξίωμα ἔκτον αν γίγνοιτο, επεσθαι μὲν τὸν ἀνεπιστήμονα κελευον, τον δὲ φρονουντα ηγεῖσθαί τε καὶ αὐχειν' καίτοι τοὐτό γε, ω Πίνδαρε σογώrατε, σχεδὸν Ουκ ἄν παρὰ φυσιν Θωλε φαίην γίγνεσθἈι, κατὰ φυσιν δέ, την τοῖ νόμου ἐκόντων αὐχήν, αλλ' ου βίαιον πεφυκυῖαν. Miniis otiana probat Hesmilitis: Νόμος πάντων ὁ βασιλευς, κατὰ την φυσιν. Ne quo Dissenio asse uti eiulit in , qui putat alios παρὰ φύσιν Iemisse, iit poota scripserit πάντα δὲ παρὰ φυσιν, collato Pint. Protag. 33T IJ: ὁ δὲ νόμος τύραννος ων τῶν ανθρώπων πολλὰ παρὰ τὴν φυσιν βιάζεται. - Ne ille lectit in suisse apud Pindarum κατὰ φυσιν confirmat Seliol. Pind. Nona. IX 35: ὁ δε ἰσχυρὰς ἀνὴρ τὸ προυπάρχον δίκαιον καταπαύει ' ἐν αλλοις Πίνδαρος ' Νόμος . . . χειρί. Nihil tribituriclum Aristidi II 68, iliai ex Platone descripsit totium locuin us Die ad τεκ. g. 'Hρ. ἐπεὶ ἀπριάτας. - Culci, erri in alii ,ententia in clo legis ilia perio ro- spieiunt Herodot. III 38: καὶ ὀρθῶς μοι δοκέει Πίνδαρος ποιῆσαι νόμον πάντων βασιλέα φῆσας εἶναι. Ρltit. rid prine. in loci. c. 3, Vit. I ornet. e. 42, origon. adv. Cois V 255, Clean. Str. 1 427. II 438 v. 1. 2), Dio Clirys. Or. LXXV p. 751. Iainblicli. ap. Stob. Vor. XLVI 77, Liban. III 361. - V. 3. δικαιων τὰ βιαιότατον Seliol. Pin l. ct Λristi l. nori solii in in versibus, scit etinii 1 in Explicatione, ap. Plat. eulgo βιαίως τό δικαιότατον quae antiqua satis dittographia in Pindari eoilicibus suisse vi leti ir), iubi βιαίων Ι ΣΥΦBει, βιαιων Ξ, oin. F et V Za n . pr. VZn IN. See. πάνθ', et praetcroa τὸ δικαιότατον om. sed i leni V iti marg. δικαιων τὰ βιαιότατον. Fimnat thoc Plato ipso do Log. IV 714 Is: τον Πίνδαρον ἄγειν δικαιοῖντα τὸ βιαιότατον. Respieit ibi l. X 890 Λ:ἰδιωτῶν τε καὶ ποιητῶν, τασκόντων εIναι τὰ δικαιότατον, οτι τις αννικῶ βιαζόμενος, nil de Liban. III 30 ed. Reiske: δεδοικὼς αυτου Piu-

lari) τὴν διδαχὴν καὶ φοβούμενος, μή τις τῶν νέων ἀκούσας, ῶς υπερτατ η χειρὶ βιάζεται τὸ δίκαιον, ἀμελήσας τῶν νόμων ἀσκεῖ τὼ

χεῖρε qu ne ilii sit litiingianti ir do Anyto furti tu Pindari versus immittante, fortasse nil vitio grapti istin illa in reseremia Sunt . et BoisSOn. AN. NOV.

365쪽

Πάντα θύειν ε κατόν.

. . Κατὰ μεν φίλα τέκν' επεφνεν θάλλοντας ηβα δυώδεκ', αυτὴν δε τρίτον.

οὐ Πηλέος ἀντιθέου μόχθοις νεότας ενέλαμφεν μυρίοις ἔπρῶτον μεν 'Aλκμῆνας συν υἱώ Πώων ἀμ πεδίον, καὶ μετὰ ζωστῆρας υμαζόνος ἐλθεν, καὶ τον γάσονος ευδοξον πλόον ἐκτελέσσαις εἷλε Μηδειαν ἐν Κόλχων δόμοις.

ου τε πριάμενος ηλασεν εἰς τον οἶκον του Εὐρυσθέως. unde Boeelili pratu claro αναιτήτας scripsit, citii etiRIn Cetera cora exit.

Fr. 147. Strabo III 155: ποι οὐσι δε καὶ ε κατόμβας Ibiis aniὶ ε κα-στου γένους Ἐλληνικῶς ώς καὶ Πίνδαρός φησι ' Πάντα θ. ε .h r. 148. Schol. In κ 252: olaw κατὰ μεν φίλα τέκνα ἔπεφνε θαλ- λοντα θαλλοντας Boeci liὶ ηβα δυώδεκα, αυτὸν δε τρίτον αντὶ τοὐτοίτον και δέκατον, καὶ τετρατφ δ' αυτὰς πειc θη φησὶν ὁ Πίνδαρος αντὶ του τετάρτφ καὶ δεκάτω.Fr. 149. Soliol. Ictiirip. Alidrona. 781r οἱ μεν πλείους Tελαμῶνά φασι συστρατευσαι τ6 Ηρακλεῖ ἐπὶ την 'γυιον, ἡ δὲ Πίνδαρος καὶ Πηλέα, παρ' Ου εοικε την ἱστορίαν ὁ Ευριπίδης λαβεῖν ' λέγει δε ο Πίνδαρος ου

366쪽

Συριον ευρυαίχμαν διεῖπον στρατόν.

carinen pertinere vel silai de est.

Πεπρωμέναν θῆκε μοῖραν μετατραπεῖν ἀνδροφθόρον, ουδε σιγῆ κατερρυη.

367쪽

PINDARI FRAGMENTA.Tροχὸν μέλος ταὶ δε Xείρωνος ἐντολαί.Aἴνιγμα παρθένου δ' ἐξ αγριῶν γνάθων.

Ἐν δασκίοισιν κατηρ νηλεεῖ νόω δ'.A' ουδεν προσαιτέων ἐφθεγξάμαν επι.

Νόμων ἀκουοντες θεοδμάτων κέλαδον.

divelletulos esso versiis ore libito sit. Scripsi nuteni v. I θῆκε νειν ωοκε, qtiod euin ia in Heli Oilorus reperissol, eo mi luctus ost, ut Senari tinti lautio esso exi Sti inaret et non solitui eos verStis qui liti ic responderit, sed etialia alios plane diversi nil ineri eo leni revo aret. --- Fr. 155. ταὶ δε ΙIermannii nn se clitus scripsi Pro αἱ δὲ, quod per se nunturo versus non Oiscit, nani tunc foret versus corra Positiis Rcl ox eam plurei v. 2 sr. 154; qiiod si ταὶ scrit linias respondet lito versiis versiti 1, ct lioe stia lent I risciani verba, nisi sorto aptist Priscianuin ornmissa sunt ver x: hi Aecrando pum M hitian et . Fr. 156 παρθενου δ' seripsi, in libris δ' ilecstr constat lite versiis pat iter atque fr. 158 ex duliniis tripodiis iambicis. - Fr. 157. respoiulctis. 154 v. 1. - Fr. 158. respontici fr. 156. Fuit liaud distio 3 l ουδὲν κτλ. Pro ἔπι Hermann et inin ἔτι, possis etiam ἐπει , ut ipsit oratios tib sequntur. Co tertini in lio e Carini ne poeta Oedit,i forti in ana, qlii Spli ingena supcrivvit, de eantaverat, in quo obiter potuit utiam Cli ironis praeceptoruin nientio fieri. Fr. 159. Prisc. do me tr. coni. p. 251 L,ind.: , , I lona IIoli odoriis osten lit Pindarii ni etiam trisyllabos in s no Ver8ufi posuisse: Νόμων α. θεόδμητον κ . ecce in lioc istini o in fine tribraeityn posuit, i ii nec concrete natus esSe Potest Cum ConSequente, quippe in consonante ni desilioris. R νομον, Λ κουοντες, R θεονητον, V θεολνη Τον. scripsi θ εοδμάτων, Booelch θεόδματον. Versus videtur ex IIyniuo priuio potitus et ad Cirilirii nuptias portitiore, quaintlui in geminiis versiis illius carminis non Oxint: seci opocli quillo diagri, mina suo rit, noSelmas.

368쪽

3Τὴ προς απαντας ἀναρρῆαι τον αχρεῖον λόγον ἐσθ' οτε πιστοτάτα σιγῶς ὁδός κεντρον δὲ μάχας ο κρατιστεύων λόγος.

. . . . D γὰρ οἴκου ποτὶ μῶμον ἔπαινος κίρναται.

ποποι, οι' ἀπατῆται φροντὶς ἐπαμερίων οὐκ εἰδυῖα.

πις Λολόπων ἄγαγε θρασυν ὁμιλον σφενδονῶσαι, ἱπποδάμων Λαναῶν βέλεσι πρόσφορον.

Fr. 162. Soliol. l'in l. Nem. VII 89: Ουδείς με ψέγει, Otι ἐπαινῶ τοὐς Αἰγινήτας ' ου γὰo πολίτας οντας ἐμαυτοs διὰ τοίτο ἐπαινῶ. προσ- χαρίζεσθαι γὰρ ἄν ε δοκουν διὰ την οἰκειότητα ἐγκωμιάζων' ὀ γὰρ κτλ.Pirtilaro probasiliter tribuit Ilocchia. Fr. 163. Aristi l . ΙΙ 547: Καὶ πάλιν ὁρμηθεὶς ἐκ τῶν περὶ τῆς Εριφύλης λόγων, ω ω Γ)πόποι, φησί Πίνδαρος)κτλ. ἐπαμεριων Γω, ἐφαμερίων - εἰδυῖα, Isoce cli ἰδυῖα.Fr. 164. Strabo IX 43l: U μεν ουν ποιητιῆς Ουδαμου μίμνοται Αολοπικῆς στρατιὰς κατὰ τοὐς περὶ Ἱλιον ἀγωνας ' ουδὲ γὰρ αυτῶν τὸν ηγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰς τοὐς κινδυνους ἐξιόντα, καθάπερ τὰν Νέστορα ' ἄλλοι δε εἰρήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαρος, μνησθεις τοὐ Φοίνικος ' ος ὼολόπων κτλ. Respicit Eust. I l. all, 22. - v. 2. προσφορον, Λ a inania pr.ὶ προς φόνον.

369쪽

Eτι δε τειχέων κηκίει καπνός.

τόν με πρώτιστα συνοικιστημα γαίας ἐσδεξαι τεμενουχον.

φωες αἰδοίαν ἐμίγνυντ ἀμφὶ τράπεζαν θαμά.

Φθέγμα μεν πάγκοινον ἔγνωκας Πολυμνάστου Κολοφωνίου ἀνδρός.

370쪽

Πανδείμαντοι μὲν υπὲρ πόντιον Ἐλλας πόρον ἱρόν.

A Μιδύλου δ' αυτῶ γενεά ....

Κεῖ μοί τιν' ἄνδρα τῶν θανόντων.

Aωλευς ἔβαινε Λωρίαν κέλευθον υμνων.