Posthomericorum libri XIV. Recensuit, prolegomenis et adnotatione critica instruxit Arminius Koechly

361쪽

τω δ' οὐτις κατεναντα κίεν μάλα γάρ μιν αππιτες αἰδόμενοι πύειξαν, ἐπει α γεραίτερος ν τω δ' - εν μέσσοισι Θετις πόρε αρμα καὶ Ἀπους ἀκύποδας, τους πρόσθε βίη μεγάλου Πατρόκλοιο ηλασεν κ ρώων Αρπηομα διον λεύσας' 290καὶ τούς με θεράποντι πόρεν ποτὶ ζας γε μαι δομενεύς αὐτος δε κλυτω ἐν ἀγῶνι μενεσκε Φοῖνιξ φυργείοι- εώσθενεεσσι μετηύδα ἡνῶν με αρ' Ἱδομεν θεοι δόσαν ἐσθλὸν αεθλοναύτως, οὐτι καμωτι βίν καὶ χερ, καὶ μοις, 295αλλ αρ' ἀναιμωτὶ προγενέοτερο ανδρα τέοντες

σπιος ,πυγμαχίης, εα νε ρί. vel γεραριν γένος δομενῆος AZρνοι ἐπει οἱ. RHOD. Sed recte sine dubio auxv ni Arων γένος scripsit, locii in olii diversinio lescriptuni litisse aliis, ut in i Dras quidlisitani esset quod ipse positit, in aliis Aριο γένος - Πρῶεον, ἐπεί οἱ etc. iure igitur recepit

Tychs., qui ad V. 10 et 502 pro-

μόντες.

296. Vid. . 788, ubi Antiloclius victus dicit:

illitis mcλλo quid sit vidiuius, recti- iis de versus initio j iudicabinaus ibi ni in emann orph. p. 44 ιλλο conjecit. Contradixerunt ei Tycns. Gu ἄλλοι requiri monet an-lillies aura lollieneunt selieli relata, et Striivlus in progr. pascu. 18i p. 12, svoeda haec sunt: ,in cel-

362쪽

ΛΟΓΟΣ Λ 221χ ρας ἐπ ἀλλήλοισι δαήμονας ἰθύνοντες

πυγμαχίης, καὶ θυμον ἰήνατε Πηλείωνος. ως φάτο τοὶ δ' ἀχντες πέδρακον ἀλλήλοισιw 300ηκα δε πάντες μιμνον ἀναινόμενοι το αεθλον, εἰ μη σφεας νένιπεν ἀγαυου 'λεος υἱός - φίλοι, υτ ἔοικε δαήμονας ανδρας ἀυτῆς πυγμαχίην ἀλεασθαί πήρατον, τε νεοισι τερπωλη πέλεται, καμάτω δ' ἐπὶ κὐδος ἀγινεῖ 305ῶς εἴθ' εν γυίοισιν μοῖς ἔτι κάρτος ἔκειτο, OIo οτ' ἀντίθεον Πελέον κατεθάπτομεν μεῖς αυτος εγὼ καὶ ωκαστος νεψιοὶ εἰς ῖν ἰόντες, οππότ αρ' ἀμφήριστος εγὼ Πολυδευκε δωπυγμαχ ν γενύμην, λαβον δε οἱ σον αεθλον 310 ε δε παλαισμοσύνι με καὶ ὁ κρατεστατος αλλων' καὶ θάμβησε και τρεσεν, ουδέ μοι ἔτλη ἀντίον ἐλθεμεναι νικης περ, ουνεκ' αρ' αὐτὸν

u ad iura certamen se accingant, praeterea Voωρακον αλλήλους γε

berior dualis ustis ab illo abhorreat, I l. κρα θώυρο VNV123 in in- ἐπενευκεσθα ι positi. Neque nini de lite recepi Tyclis. Sed jure ad credibile est, quod cui in nientem A scripturiin κραrερώrraro rediit

363쪽

ηδ που - πάροι- παρ' ἀγχεμάχ αν Ἐπειοῖς νίκησ' ω εόντα, πεσὼν δ' ἐκονίσατο νῶτα 315 σῆμα πάρα - μενου Ἀμαρυγκεος, ἀμφὶ δ' - αὐτω πολλοὶ θηήσαντο βίην καὶ κάρτος ἐμεῖο 'τω νύ μοι Ουκετι κεῖνος ἐναντίον ρατο χεῖρας καὶ κρατερός περ εμ ελαβον δ' ἀκμιτος αεθλον νυν δέ με γῆρας ἔπεισι καὶ αλγεα τοwet -ωγα 20ύμως, Ισι ἔοικεν, ἀεθλια χερσὶν ἀρέαθαι 'κυδος γαρ νεω ἀνδρὶ φερειν - αγῶνος αεθλον. ώς φαμενοι γεροντος ἀνίστατο θαρσαλεος ως υἱὸς περθυμοι καὶ ἀντι*έου Πανοπῆος,οστε καὶ Ἀπον ἔτευξε κακον Πριάμοιο πόλm 325ύστερον Ἀλλ' - οῖ τις ἐτόλμα ἐγγυς κεύθαι εἴνεκα πυγμαχέης πολέμου δ' - πάγχυ δαήμων ἔπλετο λευγαλέου, σπότ υρεος εσσυτο δῆρις'dam esse neminem fugit in nis e

satum.

in, 630 sqq. de peo plura petiui

manu rus aut asportare, ut statini seqliente versu φέρειν ἀπ' γῶνος ει υλον, 330 αεθλα φέρειν ποτε νο- ας Ἀχαιῶν, 475 φιάλην - δῶκε νεωσγα Μήτηρ Αἰακίδαο et se. v. ll Θέεις - Θοκεν εω φώρουσα. Id vero absonum esse . l. sensi Spitaner. cuius in cnedis adnotatum inveni scribe Iulun esse zερσιν ἀοέσθαι. Hoc vero est:

nianibus , e pugilatu praenua sibi sorore vel vindicare, lieni Rilinoduin Oinerus I, 124 266 269 de equis dixit: έθλιι ποσσὶν αρομευ.ra proxime accedit ex ipso uulino

νίκην ἱεμένον ἐρικυδέα χερσιν sinit lesque sunt locutioniDu ευχος

I, 303. l. 136. IX, 235. 328. Vid. ad . 168. - Celer iiii de pugilal cla praeter cinerunt W, 653-699. Apollon Rhod. l,l-97. Theocr. XXII, 27 134. Nonn. XXXVII, 485 545. Loeos, in quibus uintus cum Apollonio consentit, conlposuit lani uernard. Meu Apsu p. 10 sq. Statim quae deipeo dicuntur, ipse apud Ilonie- ruin de se consitetur 670 sq.

364쪽

καί κεν ἀνιδρωτὶ περικαλλε δῖος Ἐπειὸς ωελλεν τότ' αεθλα φερειν πο ὶ νηας Ἀχαιῶν.

εἰ μή οἱ σχεδον λθεν ἀγαυου Θησέος υἱος αιχμητης Ἀκάμας μεγ' ἐνὶ φρεσὶ κάρσος ἀέξων,αζαλέους ἱμάντας χων περὶ χεροι θονοι, τους οἱ πιοταμενως νω ορδης Ἀγέλαος ἀειφει αλεν παλ-γιν ἐποτρύνων βασιλῆα.

ώς δ' αὐτως ταροι Πανοποιάδαο ανακτος θαρσυ εσκον Ἐπειόν ο δ' ἐν μεσσοισι λεων ως

εἱστήκει περὶ χερ ῶν χων βοος ἶφι δαμέντος 330 335

γενέσθαι.

332. μέγα δ' ἐν φρεσὶ , quo

facio uti semientia participia non congruerent, auxv nanc notain adscripsit ,,Verba non sonaerent, ut

ἀμφέδεον μάλα πολλὰ παρηγορέ

ἀζαλέων σφιγξε περίπλοκον ὁλκον

μένοιο

illustrant interpretes.

365쪽

ῆινους ἀζαλεας μεγα δ' ἶπον ἔνθα και ετ λαοὶ ποτρυνοντες ἐυσθενέων μενος ανδρῶν 340 μῖξ ι ἐν α ατι χεῖρας ἀτειρέας ονδε καὶ αυτοι εσταν μαιμωωπες εν ξυνοχῆσιν αγῶνος αμφω χεῖρας ἡ πειρώμενοι, εἴπερ Ἀσινως ποτ ευτρόχαλοι, μηδ' εὐπολεμου βαρυθοι- αιψα δ αρ' ἀλλήλοισι καταντια χεῖρας αειραν 345

ταρφεα παπταίνοντες επ' ἀκροτάτοις δε πόδεσσι

ἐρισθενέων βασιληων et uinlisin ,ἐrε τι θηλυν με, παρει - νος ρ- ipsum X, 1 Τρωσὶν ἐρισθε νεεσσι. σενα μολπον. Veriim jure pilZner sose ait p. Lacianae signa lii ego posui et ex-236 sq. ἐυσγενη ila dominari docili tremo versii παρειμένος cod Mo- apud buiniunt,4 ἐρισθενῆ uno l0- ac scripsi vulgo nuρε μένη - se. co D latuin non sollina retinere Sed Lenis auaein epic. p. 266 ellain altero conlectura restituet conjeciuia legitur pro eo quod ecl. non sit iiDabile inuni ego Secu pr praebebat παρε μόναι. Palet ver tiis utrosque loco nunc usitatuna ad suiu excidisse, quo positiin erat lectivuin reposui. Cli Tlieocr. l. c. όνο vel φθόγγος. Et similiter Si 9 sq. lenus saltaturus edunt periculii in Βέβρυκες δ' ἐπαιτεον, ἐκ iacit ibid. 163 sq.

Nonn. l. c. 27 χερσι δε εῖρας - Apoll. l. c. 14 χείρεσσιν μῆσιν εας μιξαν, et vid. not. ad I, 10. νὰ χεῖρας ἀεῖραι, 6 ἀνασχόμενοι 342. D. Tneocr. l. o. 94 χωρ ρεθέων προπάροιθε βαρείας λεῖρας. ἐν σrMνφ. Tli esser. l. c. 65343. χεῖρα Α. I ἐνὶ χεῖρας ειρον ἐναντίος ἀν- 344. σπερ , unde ego lina in καταμύς.

epist crit. p. 711 ς πρών conjeci, Nonn. XXXVII, 498 δευς ἔτι χεῖρας quod ipsunt in constulit Apollonii ἀείρω.loco legitur 45 sqq. 346. Cli Apoll. l. e. 90

366쪽

βαίνοντες κατα βαῶν ἀεὶ μνυ γουνὸς μει ταλληλων επὶ δηρὸν ἀλευόμενοι μέγα κάρτος σου ὁ ἔβαλον νεφελησιν ἐοικότες αἰψζρῆσιν, αἴτ' νέμων ὐιπρσιν ἐπ ἀλλ λησι θοοο σαι 350 ἀστεροπην προῶσι, μέγας ὁ Οροθυνεται αἰθῆo

γομενων νεφεων, βαρ δε κτυπέουσιν αελλαι β των ἀγώνει περικτυπέοντο γένεια

ετερον Ποδα plene rem enuntiavit.

PeSSIn e coniungere solent cum

367쪽

ὐινοις - α δε πουλυ κατερρεεν ἐκ δὲ μετώπων ἱδρὼς αἱματόει θαλερας ρύθαινε παρειάς 355ο δ αμ ον πονέοντο μεμαότες ομ αρ' πεὰς λῆγεν, ἐπεσσυτο δ' αΓεν εω μεγα κάρτει θύων ' τον δ' - Θησέος υἱος ἐυφρονεων ἐν ἀεθλω

aeimau. p. 93, ita uintus alibi me . . telis ADεiu με- semper orasto activi litatur, niconoque ἐρύθηνε scriDendunt censet uiri vulgo i legebatur. Becie hoc audicium vitiiperaVii Her venit, 408 πισυρος μεγάλη συνinam in ec. c. p. 262 qui apud tiίλαπι γύων. Tamen non priusus Quint. IV lb6. IX,429. Apuli Rhod. nae exenipla crinsonlii int, quoniam I, 791. I, 68l. IV, 474 jure solii in in iis nive substantivo adflcituraoristum poni potuisse contendit ariettivum, non tu plex prononie n. Idem vero de duinto valet I, 60 Cotilia, ut III, 384. VII, M. tu, αἰδὼς δ' ἀμφερυθην παρέμα - 20 constanter legitur εν μίγμXIV, 4 και ι περθεν αιδῶς κύρει θύων, a celeris locis solus καλὰς ἀμφερέθον παρηίδας , ubi dativus invenitur: V, 12 υων ἐγ- Herurann I. c. iniperlecluni reSlliu γείησιν, 597 κἁDrεῖ Θυου , εγχμηνων endum esse putabat, credo, quia XI, 182 et IV, 234 μεγα γύω nude diutius pudor in inulteriun genis ex legitur. Neque aliter uolnerus: λο- cubare pectibeatur Polerat OG σι φρεσὶ θύει 4,342. οἶδμα fieri: sed poeta indicaturus errat m, , 234. λαίλαπι θύων , 400. Penthesileae et Helenae audiuis eo 26. Ἀγχε νῆεν , 80 Π, 699.

temporis nomento, quunt in lanulli Itaque praepositionis loco reponeretudinis conspectunt prodierunt, u μέγα non dubitaVi. Apollonu0U. . . D t. n. iiiierpretiitiis antinuri . Uden

368쪽

πολλάκις ἐς κενεον κρατερα χέρας Ουνεωθαι

θῆκε, καὶ δρεἰμι διατμήξας κατε- 360 χεῖρας ἐς φρυα τύψεν πάλμενος, χρις ἱκέσθαι

ἀλλα καὶ ς Ἀκάμαντα βαρ δε χειρι τυχηοας τυφε κατὰ κροτάφοιο χαμαὶ δε οἱ λασε γυῖα

καrre vel ἀνὰ μόθo et quae sunt ius Acamantis manus resereius lini 359. θινεσκεν et post linc ver quasi uirin que pei genis inlliciti-

- - ο ει σχεδον ἄντα προσώπo Rhod. quod jure receperunt. Male χεῖρα μάrην ἐrίταινε και εμ o Dausq. τρο tentabat am alie-ηέρα τυπτων. mini laniunt supercilium ab Acantante Id. M per Ilissmi est, Evρυμέδων ἐν καμνε Μελισσέος 362. σria V. Muom rέχνη. 363. Cis Apoll. i. e. 68 360 Ierin Rhodoin arte disim rόυενοι - Ἀρεως πιψας. utrimφι manu- - ,M.inus quo, 364 φ 690 sq.dammodo junctas habebat Epeus an κόφ diis iurηναντα παρmow od rin mediiii corpus bas Acallias suis de ' δει δὴν ii motis, acsi a pari dextra et frηκειν αὐroi γὰο πηριn tres. sinistra Epeum pulsare vellet, di- reniti, et ut ictum a parte dextra Ex quo loco, opinor, Iberis in silae sinistra eluderent, utrimque de editione 4κλασε scripsti. Debitu duxit quo facto statini inter manus certe κλασε , quae ipsa larina sa- diremptas et utrinique deductas ad iis quiden constat auam saepe apii dversarii ullum et supercilia cubias ceteros recentiores picos invenia- exposita pulsare poluii canias id tur. AEuinius vero id verbii iii igno- in certaminibus vocamus Frinus ravit. Iun h. l. Ibelitati fonIei tit- Moneo, tila διαγῆσσειν obscurius an eo displicere, quod non Epeiis est sic laine proprie credo, o ut ex antecedentibus consentatieuinqliebantur veteres si PAU V. ne ne sit sublectunt inaneat sed stat Aratile, si rem spectes, Oculi expelli mas, do quo ipso inesti briiiii adver-vit quod ad vecta allinet, χεῖρας salivum liod Semlatur EM. αίρω,

369쪽

-τὰρ γ' αἶψ' ἀνόρουσε καὶ ἐνθορε - κραταιω, 365αλῆξε δέ οἱ πιφαλήν- δ αρ ἔμπαλιν ἀχύοντος

βαιον ποκλίνας σκαιῆ χερὶ τυψε μέτωπον, stλλο δ' φασε ῖνας ἐπάλμενος ο δε και αυτ

μήτι παντοίη χερας ρεγε τους δ' - ωχαιοὶ

roe nor sir παρακλίνας etc. - δε καὶ αuro claόπρ ,9 Ibώιοι de ii loco dixi supra ad . 347. Iεά άρχυσαν κταμένους. Orimula L. Oculi ipsum bene explanavit Pau v. autem illa, quant . . recte restinis vervis: ,Inlei pres qui viciAsim iiii Struvius, dicitur'iii deii pio pti . in se irruentis frontem aurum de ,,de eo, qui ellain sua sponte ali-esinans lis vi manu ele Perperam, ii uni reni perse lititur, ad quali ex- tibi praecessii λοξε δέ οι κεφαλην sequendati ab alio aditioni tum uinam id pugni in in caput impactilii alia qualibet ratione duiuuin uinsignificat et declinando locui re esse in antecedentidiis relatum est, lin liti uultum Ninu certius si al quae niea verDa sunt in emendau.

tendas Quid igitur Aliter ni ac p. 203, sed dicitur etiani latiorecipienduin est παλιν, quant vulgo sensu, qui, cum alitis quid amat, accipi solet vertenduna scilicet de ident ipse quoque i aciat. Viil. HI, nuo, iteram ille vero Acamantis l. IV, 348.b36, quo loco non recte iterem irimentis frontem purilulum . . repositu ius erant , d. Madeclinans laeva etc. Cutii canius I. O. x, M. XII, 304, quibus ex in caput pei impegerat pugnunt, locis patet recte id eliaui XI, 6 re- mox ueruiu in Epeunt insiliit, eiqtie litulit in esse a Pauxvio. Nec nul- pugnum impin*ere voluit lenito, uni liliari, Di relativo membro ad- ue in cui declinasset Epeus, laeva nectitur e re tu tirύς vid. I, rontei Acamantis, dextra vero a 249 279 366. III, 6. VI, 137 237.

res erus percussit graviter. Vides 8 286. IX, 12. X, Mi XlV, 509. Sic singula tui constant, et post 369. Orε A et vulgo, μῆιιι 1, πλοξε δέ οἱ κεφαλήν recte sequitur 4res no s. sed una potius βαιον ποκλίνας, quod in peliun re et ita 1 C2 voluisse am

370쪽

ἀαήλων ἀπερυξαν ελδομένους πονέεσθαι 370νία ς ἀμφ' ερατῆς των δ' ἐσσυμενως θεράπονrες ὐινους αἷματόεντας φαρ θεναρῶν ἀπο χειρῶν

λῶσαν τοὶ δ' ἄρα τυτθον ἀνεπνευσαν καμάτοιο μορξάμενοι σπόγγοισι πολυωφοισι μετωπα 'τους δ' ταρο τε φίλοι τε παρορορέοντες γε - 375αντικρυς αλλήλων, ως κεν χόλου ἀλγινόε)τος ἐσσυμένως λελάθωνται ἀρεσσάμενοι φιλότqτι '

quitur stativi, vox συθύναμυς et uἡγγρο δ' ἀμφι πρόσωπα καὶ ἄμ-

ρεσθαι 'κσσομένοις. 449 d. λα- nardi Verba t. c. p. 02 'el f i: τρότεροι γ' ἐτέροντο Ἐσσυ μ έ- ,magna uirilis.i poetae similitudo;ν - πόδες αἰέν. innino aulens id quae in no uno loco reperia- adverbiit in Quinto in delicus est iur, ne lae praeterea Apollonium