Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

32쪽

E III ET DA ALTεὐνοία καὶ τὰς νήσους ἀλλήλοις και εμαυτὸν ἀμφοτέροις.

εἶσὶ δε των ποιητῶν οἱ και τραγήμασιν εμιῶντες. Toύτους δεδεγώμεθα τους τῶν ερωτικῶν ποιη

ἔχεις.

ναται ' , ἀλλα Αζ ἀδάμαντος δ) καὶ πετρας καὶ Στυγός. Tαχέως σε θεασαίμην φ) γενειῶντα, καὶ Παρ ἀλλοτρίαις θύραις κείμενον ε). μι 'χρως, ναι μμωις ορεῖς θεοὶ καὶ στρεφόμενοι ' .

33쪽

δε ποιηταὶ τὰ δῶρα μωθους εποίησαν , παράγοντες την ἀλήθειαν φυχαγωγία q) φευσμάτων. - , λάβε καὶ οὐ, τον ἀκκισμὸν ' ἀφελοῖσα του μεγαλογνώμονος καὶ την ειρωνείαν ἀφεισατοῖ σώφρονος '), ἶνα κἀγὼ πιυς γενωμαι καἰ Ποσειδῶν, διδους μεν ἁ λλεις, ἁ δε θέλω λαμβάνων.

ἄν ποτε ηὐnόρησε σκωμμάτων Ουδε κωμωδίας ὁ αλιτήριος . καί μοι δοκεῖ μηδε μοιχευομενη διὰ τοὐτο μόνον λαθεῖν, ὁτι nάντα ὁ Ηφαιστος εγνω τὰ κεκρυμμενα, τοῖ σανδαλίου διαβαλόν

34쪽

τουτο ὁ Ἀσκληπιὸς, τὰ μεν εκ πολέμου και Θήρας τραυματα και πάσης της τοιαυτης τύχης ρο),

ἰῶται ' ἐβαδίως, ταυτα δἐ εα διὰ τὸ εκούσιον, ῶς ἀνοία μῆλλον η επηρεία δαιμόνων γενόμενα β). Tἱ δε οὐκ ἀνυπόδετος βαδίζεις; τί δε τηγη φθονεῖς ' ; Bλαυτία καὶ σανδάλια καὶ κρηπῖδες καὶ πέδιλα νοσούντων εἰσὶ φορήματα '

γράφουσι τοῖς ερυμασιν ' , ῶς χωλὸν καὶ ἄρ- υντα '), τον δἰ ἐκ Σινώπης φιλόσοφον ' καὶ τον Θηβαῖον Κράτητα καὶ τον μαντα καὶ τον υχιλλέα ἀνυποδέτους, καὶ τον γά να εζημισείας ). Aέγεται γὰρ ἄρ τὸν 'Ἀναυρον διαβαίνοντος αυτου τον ποταμὸν ἐνεσχέθη κρηπὶς τ* ἐεύματι, εἰς ἀντίληφιν τῆς ἰλύος γενομένης και Ιασων Ουτως ηλευθέρωτο των ποδῶν τον ἐτερον, τύχη τὸ δέον διδαχθεὶς, ου γνώμη ελομενος, καὶ αnίει καλῶς σεσυλημένος. μηδἐνεστω σοι μεταξύ τῆς γῆς καὶ του ποδός ).

Mη φοβηθῆς. 3έρεται την βάσιν ἡ κόνις, ῶς

πόαν '), καὶ τὸ ἴχνος προσκυνήσομεν πάνTες.

35쪽

ρεισμενον ' , καὶ τοῖς δακτυλοις συμπεφυκεν.Εἰ δε καὶ ἀποπίοις ποτε, παν τω καΤαλειπόμενον

ἀκίνητον τὸ διειδες, καθάπερ των υδάτων τοῖς ἔστηκόσι '). τὰ δε εν τοῖς προσώποις εκπώμα

και τη συνεσει των φιλημάτων ' ῶοτε εκεῖνα μεν

36쪽

χοντας; Πόσους μὴ φθεγξαμένη καλεῖς ' ; εγῶπρῶτος επειδὰν ἴδω σε ' , διφῶ, -ὶ ἶσταμαι μὴ θέλων, καὶ τὸ εκπωμα ') κατέχων, τὸ μῖν

37쪽

Βάρβαροι πίλοις κεκόσμηνται, οἱ Ελληνες κράμνεσιν, οἱ οφθαλμοὶ βλεφάροις, αἱ δε νῆες ἱστίοις,

δε γη δρεσι, τα δε δρη νάπαις, ῆ δε θάλασσα

νήσοις, οἱ δε ταυροι κέρασιν, οἱ ποταμοὶ τέμπεσιν, αἱ πόλεις τείχεσιν ' φοβερώτερος δε καὶ

λέων ὁ λάσιος, καὶ ἔλπος ὁ ῆδη τῆ χαίτη πεποι- θῶς '), καὶ ἀλεκτρυὼν μαχιμώτερος ὁ τὰ κάλ- λαια ') εγηγερκώς. τιμῶσι δε οἱ σοφοὶ καὶ τῶναστέρων τους κομήτας, καὶ τῶν ιερέων τους τciς

38쪽

δένδρον μεν Πεσῖν κλάεται καὶ ποιητὴς μεγαλόφωνος Πολλὰ εn αυτω λέγει ' συ δε φύλλα

τοσαῖτα επιεμῶν οὐ δακρυεις. Φέρε εἴπω σοι

Εἰ κἀμε φεύγεις, ἀλλ' υπόδεξαι καν tὰ ρόδα ἀντ εμοῖ. λαί σου δέομαι μὴ στεφανοῖσθαι μόνον, αλλὰ καὶ κοιμηθῆναι εn αυτῶν ' . Καὶ γὰρ ἔστιν ἰδεῖν μεν καλὰ, ο ν τὸ Πsρ ἔχει τὴν ακμήν' ἄφασθαι δε μαλακὰ, καὶ πάσης στρω-

39쪽

σπουδαῖα εκεῖνα, ἀλλ' ου πνει καλόν. ενετειλάμην αὐrοῖς και την δειρήν σου φιλησαι, και τοῖς μαστοῖς επελθεῖν, και ανδρίσασθαι αν αφkς' και,

καὶ τοὐτο μεν γάρ), ἀλλ' αὐτοῖς τι χαριζόμενος τοῖς ἐλόδοις ' , ἶνα μὴ μαρανθῆ.

Eυ πεποίηκας καὶ στρωμνὴ χρησάμενος τοῖς ἡόδοις ' ῆ γὰρ προς τὰ πεμφθέντα ηδονὴ

40쪽

ερωτικὰ καὶ Πανουσα, καὶ κάλλει χρῆσθαι εἰ

γκη πῶσα. που καὶ ἀνθ ρώποις καὶ θεοῖς ἀγρυπνειν δεδέως ' ἡ γὰρ ευωδία δεινῆ πῶσαν ησυχίαν

εοικίσαι. Tαυτα μεν ουν ἀφείσθω '- ρφ καὶ τῆτῶν ποιητῶν εξουσία ' συ δε ἀγροίκως εποίησας μόHὶ κοιμηθεῖσα εν ρόδοις , καὶ σωφρονήσασα

πλακῆναι.