장음표시 사용
31쪽
ἀπο τῶν μεσων ἄρξασθαι, προῖόντα δὲ καὶ την διηγεῖσθαι κατὰ μέρος, ad eventum festinaι et v. l43 auctoro scit Ol. Il. Ο 64 εναγωνιος ἐστιν ὁ ποιητής, καὶ ἐαν
ἄρα σπέρμα μόνον τιθεις. is igitur si Ox sontentia Alexandri nomina locutus est, scriptorem cyclicum qui olim fiterit, haud putandus est intollo turn voluisso notatis Alexandrin mim. Ipsam Enna appellationem a Callinaacho mutuari potuit, cuius cuna epigrana mate publica mater ira v. lai et vilis patulusque orbis V. 4 Prox. egregie conveniunt. Vorsus 133. 134 satis difficiles sunt o licatu, quorum priori liuod monetur n graecis desumi non potuit. videtur tamen otiam in Tlheocriti vectis nonnihil inesso do obnoxia vectotum ot locutionuin IIomericariun captations. atque eo rettulerim vorsum Euphorionis, ubi απροτίμαστος πιμηρος dicitur, si . I, XΙΙ Moine cli. Hesychii Oxplicationeim I p. 491 ἀποτίμαστος, ἀνυβριστος nolim cuni viro clarissimo alio liIRIn Versum Horii oricum, de quo etiam Hosych. p. 50 lot ΕΠ m. magia. p. l33, 3, rovocare; extat eadem in Echollis veteriirn edd. I l. Τ 263 a omissis. quamobremnoo do Euphorionis loco intolloeta ad Zoili ludibria spectaro poterit. sed noc Eiustathii intorpretatio, viamvis a Methodio potita sit, exactissima fortassis liabenda. ἀπομάσσεσθαι olini dictum suit ilo usurpata alieritis pootae scriptorisvo ab
altero proprietate. lalliin. opigr. XXVIIII τὸ μελιχρότατον τῶν ἐπέων ὁ Σολευς ἀπεμάξατο. Athon. V 186 6 p. 403 Dind.τουτο δε ὀρθῶς ἀπεμάξατο ὁ Ξενοφῶν καὶ Πλάτων -.
Ita tuo etiamsi mutissimo agatur, ut Callimachi vorti' εχθαίρω τὸ ποίημα κυκλικόν, noPict ad Proelianum cycluin rosorantur nequo ait Apollonium, cuna tamen professio in sit a leo, iit vulsetur, tralaticia tunc temporis, ut vori O Rin-plius non egeret, qui l illo in ro poetica Dinximo oderit ox eo indagari sic obit, quod aequales ot re et vorbis aversati si int, in poetis qui leni, si ita placet, nequalibus; i l quo suisso haud dubio cloproliendi iis pravum in Voluero imitando iudicii tiri. Indo ad cycluni Volchom ita dabitur aditus, ut illi Tlieocriti set Callimachi advorsarii ad voterunt IIoui oran nihil omni eXemplum provocnVerint; a l Apollonium ita, ut por Dum lis pridoni notata resuscitata putetur: de quibus robus tantum Statui oportebit, quantum novis . mentis Diuiti eo by Corale
32쪽
LIBRI I CAPUT II. XXVIIovinci' potorii. Theocriti versiculis, qui tamquam gravo quoddam superioris aetatis praelii lici uiri in ipsum convcrii potuerant, reposuisso videtur Apollonius Argonauticoram libri I o. 737 ad 74 l. Habos aedificationem, hal os oυρεος ήλιβάτοιο κάρη, habes locutionem Theocriteam μογέοντι ἐοικώς, habes allegoriam non abstrusam, duo cum laetant idem, non effle idem. Sed indem piigina videri potest etiam ad Calli inachi illud do poemato cyclico dictorium respondisse. res est satis mira, in quam porvolim incidisso summum Volcherum, a quo et exoratam splendide et usurpari utiliter poterat. namquo ut supra dicebam, hoc pretio, ut Callimachus docyclicis Procliania malo existimaverit, licebit eius cmli nis- moriam Mud eiusdem aetatis testoni adsiduum et locuplo-tem excitam.
eli Procliani doscriptioncm notum ost dimidia tantum parte posteriore sorvatam PSSO: 'ypriorum, Iliadis, Aethiopi Eg, Iliadis parvae, I l. perfidos, Noston, Odysseae, Telegonino argumenta contexuit scito et enarravit luculenter; quibus caminibus sal nilaris historia indo a nuptiis Cnoli otΤonao ad Cypria usque conclusa sitorii, plane reticuit. Aliundo innotuerunt illino ad ostin cycli partona spectaro Vi-doantur Pinnomachia ex Athonaco VII p. 27 T d, Gigantonia-chia satis dubio ex Eusebio praop. ov. I 10, Thebais diserto 4 κυκλική dicta ab Athonaeo XI p. 465 e. reliqua ex coniectura
supplentur, quaedam ex auctoratnto tituli cuiusdam, in marmore nes io an inpso sorvati, Borianam tabulam' appellant, qui vix aliud quicquam testatur, quam grammntiatas recentissimae aetatis filii placuisse in contexendis carininuni epicorum argumentis: commemorantur Titanonaaclita, Danais, Oedipodia, Thebais, adiecto vorsuunt num ro et ali tomam nominibus. Pro tam misero, tam indigno quaestionis gravitato ndminiculo utendum orat alia pictura litterata, quae in ost vorsibus Argynauticon libri primi 730 ad 767, eademque plano
Si puteinus Apollonium ad consutanduin Callini hi docyclo, qualem IVolchorus informavit, iii liuiuin purpurouinillum pannunt insuisse, dioessione do peplo Iasonis inserta,
33쪽
ltio genere abstinere alias anXis solet, Vetera tua poematum argumonia illustratuni ivi Sse, alitor corio rom instilliore non potitit, ac socii. picti ira vaticinia vix admittobat: omittonitae oratii res Troianao ct his posterior g quamm Inoniori aper Proclum servata est. Sed etiam roliquorem Carminui narraunenta ipsa Argonautis posteriora erant. non igitur res
gestas ex Thebaido, Epigonis, II oraclea proposuit sed ipsa
quasi comm caminum stamina ot Oxordia coimmemoravit, in qua re adi noncaris Horatii art. p. 147, ni tuo ordinem secutius ost qui exordiis illis conveniret, diversum sano ab eo, quem Proclus carminum facturiis suisses.
Itaque prinan sitne putanda Titanomachia an Gigantomachia, quac indo a v. 731 indicatur, do quo discrimino a voicherio p. 197 est adnotatum, aequo anceps per Apolloniiun homo, ac fuisse credibilo est Eusebii tornporo, qui Oε γονίας καὶ Γιγαντομαχίας καὶ Πτανομαχίας promiscue cyclo tribuit. Locus Apollonii otiisdem libri o. 507 ad 51 1 Ti
podia, Thebais , Ἀμφιάρεω ἐξελασίη , Alcimaeonis fortassis,
Epigoni, quao carminum varietas non potitit indicari aptiusquam ea re, quae inprimi a celebrabatur, septem portis, linde numeram in romina Thebaidis et Epigonomiin repotivit Wol-Cheriis. ac septen1 Video versus esse apti l Apollonium huius Omblematis. Quinque qui sequuntur Versibus CFpriorem summa et indolos admodum maphice et venusto expressa Videri potest, siquidem eorum carminum Vonoris quidain principatus fuit, quod identi leni oloquontor monet Volchoriis, Vid. E cyclo
34쪽
se in Vei, tet 'Nerdon und Priamos soliti Troiloa steri onII1uSS. - Ordo, quo hoc argumenturn post Thebaica et ante Hermel eam commemoratur, recto habet, si vel de Oxordio
eo quod scholia ad U. .a 6 tradunt, assontiaria Wolcherodo cycl. II, 86; cuius iudicii causa non latet, ratio sortassis minus constat. illic ultra bellum Tliebanum exordium repetitur: apud Proclum initium fit a nuptiis Poloi ot Tho-tidis, quas aliquanto prioros misso convenit nuptiis Alcmenne, quae prOXi Ino ponuntur. IIesua foret Omittero numerum vorsuunt apud Apollonium: nain cum libri undecim Cyprioremti a lantur, hune nunt enim ab Alexaridianis introductum censuit Wolcheriis: partes ro ipsa suisse quinque, de cyclo II p. 15S. Sequitur pugna Tol boarum et Electryonidaruna, quodox solioliis, ex Scuto II esioduo, ex Aniphitritono Plauti notissi inviti ost Herculis natali uni prmocinium. De IIeraclea quae apud Pausaniam contino uoratur Creopthyli et altera aut eadem Cinaethonis omnes exposuorunt qui de cyclo Ber PSemini. Οἰχαλίας ἁλωσεως arguimentum rod si videtur in soli liis ad Il. E 392. Hanc an ipsulii Hotuerum eiusque interpretea Od. O 224 sequatur Apollonius A 86, non satis liquet. Versibus 752 ad 75S quod carnien adumbretur me latet, nec lubet coni turam licentiorem perso lui de Eumeli Corinthiacis, ductana o Pausaniae iudicio do inscriptionibus cistae celeberinimae, V l9, 10, cuius prinium forulum A Llonius enarranduin si ibi sumpsisse possit vi tori. Satis est et plus quam in olus inodi inductionibus contingere solet, quod e sex partibus quinquo egregie collineant. Nam indo a vorsu 759 Minyadent iii licari latearis.
scholia in Odyss. II 324: 'Mάρα υρχομενου, τινὲς τοί Μινύου συνελθὼν ὁ Ζευς διὰ την τῆς Ἐρας ζηλοτυπίαν ἐκρυ Ἀν αυτὴν κατὰ γῆς. 4 δε ἀνῆκε παῖδα Τιτυόν,
35쪽
ἀθέμιστος ην. ηράσθη γὰρ τῆς Λητους καὶ ἐτοξευθη
υπὰ ζυσπολλωνος. Tityi Inoi notria emegie convenit arminento carminis, cuius qui loci apud Pausaniain proseruntur
1III 33, 7 VIIII 5, 9 X 28, 2; T de inferorum poenia sunt
omnes. Sod cuni Stygias illao tenebrae cariuinis omneminei inoriam involvorint, illiut quoque obscurum erit, perti. neatno Ρlirixus Minyeius eodem, an rectius separati in in edition o nostra locitan obtinuerit. Ordo quoque temporatu, qui in reli aliis satis bone observatus, in his extromis aliquantilin postliabitus, nisi scholiastarum fere exeinplo a rebus inolestibus per tenestres ad inferos descendisse poetain
Suiit haec memorabilia; sunt eius modi, ut conclusiunculas adimittatat, quia Calli inachi in noniino, Apollonii in argumento cycli cuni Proclo manifesta, Calliniaclii in opi- granimato cum Theocrito non improbabilis, in liynino inaxima sit convenientia, aut etiam quia quae in Titeocritum dicta esse non videantur, in Callinia lium dicta oporteat, ideo Calliniachum novisso et notaSse ea eluui Procli anuin. Si quis paulo ost dissidentior et nil specio Aa inventa intractabilio i , is soletasse concedet Apolloniuria velamina poematum Diontion om honorificarii illo loco sacero voluisso, in quibus versatum fuisso res ipsa docui, scholia testantur, docti viri observamini, qui aduo libraria Dius armimenti ab eo odi tuin suspicati sunt, Muolgonius de Tlacog. Hos . p. 288, Ritsolioliua coron. p. 23: ceteriini quotmodo Callini lii 'ποίημα το κυκλικόν ad em1 descriptionem ac inmodetur, non api id se invoniet. Ita vero circunispiciendum erit do alia vorbomina 'allimaclii explications, ut tandem memino notatus Apollonius necne Oxtren O conatu porquiratur. Berni lard nas Vir clarisa. cuna caute et graviter ita pro
36쪽
LIBRI I CAPUT H. XXXIκως cum usurpantur a mammaticis Raoculi secundi anto Chr. n. Manifestum voro ost eoclem iure, quo explieationes a Callimachi veri,is prohibentur, quas nulla nequivlium auctoritas aut vulgati usus probabilitas tusetur, si qua eius modiloquentli consuetudo demonstrari potost, ab ea potissimi tui explicationem Basct petendan .L.ocos 1iuius Diocli, qui ad priscos Homeri criticos resereniti videantur, in scholiis inveni sopioin:
Il. Z 325 τὀν δ' Ἐκτωρ νεικεσσενὶ ἡ διπλῆ οτι κυκλικῶς κατακέχρηται. ουδὲν γὰρ λεγεται ἐπιπληκτικόν.
Il. I 222 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητυος ἔρον ἔντοJφαίνονται καὶ παρ' Ἀγαμέμνονι πρὶν - την πρεσβείαν στείλασθαι, δειπνουντες ' φησὶ γουν αὐτὰρ έ. σπ. lTT). ἄμεινον Ουν εἶχεν ἄν, φησὶν ὁ Ἀρίσταρχος, εἰ ἐγέγραπτο αφ ἐπάσαντο, - oσον χαρίσασθαι τs Mχιλλεῖ γευσασθαι μόνον καὶ μη εἰς κύ- ρον ἐσθίειν καὶ πίνειν λέγωνται. ἀλλ' Ομως υπὀπεριττῆς ευλαβείας ουδὲν μετέθηκεν, ἐν πολλαῖς --
τως ευρῶν φερομένην την γραφήν. Cod. B. κυ κλι-κ άτερον δὲ κατακέχρηται τῶ στίχω, δεδειπνηκότων πρὀ ολίγου ου γὰρ ἡρων δαιτός. cod. A.
II. A b05 βῆ δὲ θέειν παρα νῆας ἐπ' Αἰακίδ. Ἀχιλῆαὶ
- ευ δὲ καὶ τὰ μη υχαίων χαλκοχιτώτων ' φάναι. τὀ μὲν γὰρ του κέκλου, το τρο ορμὴν ἐνέφηνε
τηρο ἐπι τον Ἀχιλλέα. cod. V. I l. O 6i 0 sqq. ἘκτοροςJ ἀθετουνται στίχοι έ. - καὶ κυκλικῶς ταυτολογεῖται προείρηται γάρ ' τὰ φρονέων νήεσσιν ἔπι - ἔγειρεν Ἐκτορα - . προς τίουν παλιλλογεῖται Ἐκτορος - cod. A. ἀθετοῶνται στίχοι πέντε ώς περιττοί. ουδε παρὰ Ζηνοδότφῆσα, οἱ πέντε. cod. V.
I l. Ω 628 αὐτὰρ ἐπεὶ πόσ. - εντοὶ ἰδίως leg. κυροκλικῶς) χρῆται τῶ στίχω. καὶ γὰρ ὁ μεν ἐκεκόρεστο, Πρίαμον δὲ οὐκ εἰκος ἡν εἰς κόρον δειπνεῖν.eod. V. ἡ διπλῆ, οτι κατακέχρηται τω στίχω. ὁ γὰρ Ἀχιλλευς ξδη κεκόρεσται. λέγει γὰρ ' νέον δ' ἀπέλ. ἐδ. 4753. cod. A. M. A 248 δέκτη ος ουδὲνJ - κυκλικῶς τὸ δέκτη, ὀν
37쪽
XXXII PROLEG ΜΕΝΑ.μαστικῶς l. ὀνοματικῶς) δ' ἀκουει, παρ' ου φησιτον υδυσσεα τα ἐάκη λαβόντα μετημφιάσθαι. ος ουκ ην ἐν ταῖς ναυσὶ τοιοίτος οἷος ὁ υδυσσευς αχρεῖος.
σρίσταρχος δὲ δέκτη μέν, ἐπαίτη, τὸ δὲ Ουδὲν
Od. H ll 5, 1lt, μηλέαι ἀγλαόκαρποι συκέαι δὲ γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαιJ ου κυκλικῶς τα ἐπίθετα προσέρριπται, ἀλλ' ἐκάστου δένδρου το ἰδίωμα διὰ
του ἐπιθετου προςτετήρηται. cf. Athon. A 25 n. accedit octavus Ox Εum. M. 600, 3: 'Oμηρος εἴωθε λέγειν νεκάδας τὰς τῶν νεκρῶν τάξεις - . παρὰ μὲν τοῖς log. μέντοι τοῖς) κυκλικοῖς αἱ φυχαὶ νεκάδες λέγονται. His locis comparatis, cliuorum tros posuit Bemlai adytis p. l 45, duos pensitavit Butiniannus ad schol. in Od. p. 574, quid adverbiis κυκλικῶς, κυκλικώτερον adsignificetur satis
est apertum: locutiones sollemnes quibus vel quem aios legi inus Honi erras abundat, Versus, hemistichia, epitheta, quae cum qua lain aequabilitato redeunt: quod genus conceptoruin verbor Ilia cum Imolestius accidit, ad cyclum et cyclicos referet ox tortio sexto et ultimo loco docem vi domitr. Scripseram haec Omnia antequarii novam Aristonici oditionein vi loroni, ubi p. 253 de his locis adnotatiir.)observata osse Aristarchi satis liquot ox nomino signis- quo criticis traditis in seeundo sexto primo quarto locis exscriptis. ILocutio toclinica nisi sorio ab illo ex itata putetiir, arbitrandum est, utram n prioribus ad illium tralaticia pervenerit, an a posterioribus, Aristonico aut Didymoeiud verbis interposita videatur. Ρminuin igitur in eis, quao securulo et quarto loco ob-s rvantur priorena Secutus ilicitur Aristarctius; in quarto ab altero dissensisso: quom secutus est, usum SQ ea Im locutio- noni probat,ile est; a quo descivit, prope certum. Zenodo-tuna suis so loco quarto tra litur: ornotulatio I 222 ἀψ μά- σαντο Zelaodoti sintilior est quam Aristophanis: qui is 248Aέκτην ὀνοματικῶς li. D. pro noinino proprio cis. X l60ὶ,
38쪽
XXXIII controversiam movit Bernii ard a hist. liti. p r. II p. 14b, non video cur speri endiis sit. nova Etymologici editio Ecquid mutet, ignoro. Suidas p. 949 Νεκάδες, νεκροί. κατα-
χὐηστικῶς δὲ καὶ αἱ τῶν ζωῶν τάξεις, quas Elyn . τῶν ὁπλιτῶν dicit, quaeque apud mammaticuin in Monteialo. bibl. Coisi. p. 513 ασ ἀνδρῶν traduntur quod titilicium O. cichneutero debeo). Hesyclitus autem II p. 664 Νεκάδεσσι, νεκυάδεσι, ταῖς τῶν νεκρῶν τάξεσι. νεκροῖς. ἐλέγχεται δε ὁ Καλλίμαχος, νεκάδας ψιλῶς τὰς τάξεις νενοηκώς,δομένη νεκάδεσσιν ἐπισκυρων πολέμοιο D. 23 i); quas Lobeckius Proll. palliol. p. 445 suspicatur
suisso δεκάδας et νεκάδας τῶν ὁπλιτῶν ali omni reeEntium Poetarem, qui glossograptios secuti sint. Ulut est, si de νεκρῶν τάξεσιν Aristaraelii fortassis suit explicatio loci Il. E SS6, liabemus duas alteras, quaruin obsorvatio a Zenodoto tacta videra queat, etia1nsi dubia fide Callimachi exemplo Il. II 234 et auxilio in seniori larulo διακόσμω apud Strat Onem P. 542 usus dicitur. Utriusque studium quoddam indignoscendis dictionis poetamin generibus sto colore hiisse Videtur, a quo genero divinationis ubique ars BoVerior exordium habuit. Callimachum credibilo est id exhibuisso in ἀναγραφαῖς quae conuinoi norantur, sive putabimus titulos consecisse plures eius modi sitialis in opto. XXVIIII Nσιόδου τόδ' ἄεισμα καὶ ὁ τροπος. Zonodoti iudicia eiusmodi traduntur schol. Ιl. Σ 39 ὁ τῶν Νηρεχων χορος προη τη- ται καὶ παρὰ Ζηνοδότω ώς 'Hσιόδειον ἔχων χαρακτῆρα. O64 Ζηνόδοτος δὲ απὸ του - εως του - Ουd' ολως ἔγραφεν cod. A. ἐοίκασε γὰρ Ευριπιδεω προλόγφ ταυτα. cod. V. Odyss. O ἐν πολλοῖς Ουκ ἐφέρετο καὶ ἔστιν υσιόδειος τῆς φράσεως ὁ χαρακτήρ. Il. Ω 6l4 ad 61 7 eodem arminento sustulit Aristoplianes fortassis post Zenodestini. laquantum potuit ubi quo apti l Hoinorum quae iterarentur expunxit. schol. Ιl. I 26 Ζηνόδοτος ηρκε τους στίχους πρὸς ουδὲν ἀναγκαῖον, ἀλλα ενεκα του κατ' ἄλλους τόπους φερεσθαι ' τοιουτος δέ ἐστι περὶ τῶν διττοφορουμένων. O385. 493. In reliquis locutioiithnis quantuni aut Remptui mina delectu saciendo aut emendando aut interpretando proprietati et efficacitati sermonis prospoxerit, ex mulitis eius scriptum S
39쪽
restat ut iii Ingetur. In verboruin significati Ono etsi utrum- quo, et Zeno lotuni Calliniacinam aliquotiens legi nitis tralaticias ot miratallos opiniones secutos, haud dissi uillos illi generi, cuius exemplum in Elyn Ologo traditum est, cum tamen Ox ipso Apollonio cognos atur Aristarciniin non omnia pratuum correxisse vel in tenui illo quod traditum est spici-logio, erodibilo est aliquid certe Zenodotum egisse. Quaecumque praeterea Voci8 κυκλικός usurpationes eum viem dixi significatum adimittunt, pleraequo ad hos dum1- viros aliquo inodo reVocari postulant. Homeri vetera exemplaria cum Zenodoti aetate coimparata ab eoque titulis insignita videantur, ῆ κυκλική quae continentoratur in soliol. Od. II l95 P 25 potuit ea dici, quae ori mnis ceteroqui Obscurae naevos istius modi plurimos, vorsit uni in priniis iteratoria III maximos anfractus liaturet; cuius modi Iliadis 4 πολυστιχος nota est, quam nolim a Seloiu o adornatam dixisse vimam doctuni et amicum propter Il. A 340.
disserrct videntur - occurrat in opigrammate Polliani satis noto Antilol. Pal. XI, CXXX, ita quidem, ut ad ipsam Cal-llimachi auctoritatein, ipsum adeo epigraInnia, de quo quaerere instituimus, respici videatur: ὼς κυκλίους τουτους, τοὐς αυτὰρ ἔπειτα ' λέγοντας
μισῶ, λωποδυτας ἀλλοτρίων ἐπεων. καὶ διὰ τοὐτ' ἐλέγοις προσέχω πλέον. οὐδεν ἔχω γὰρ Παρθενίου κλέπτειν η πάλι Καλλιμαχου. οἱ δ' οὐτως τον πιμηρον ἀναιδῶς λωποδυτῶσιν, ωστε γράφειν ηδη μῆνιν ἄειδε θεά.
In altero Oiusdein aetatis lusu, appen l. Antilol. CVIIII, εἰς
την ' σπολλοδώρου Βιβλιοθ ήκην μηδ' ἐς Ομηρείην σελίδ' ἔμβλεπε, μηδ' ἐλεγείην, μη τραγικην μουσαν, μηδὲ μελογραφίην, μὴ κυκλίων ζήτει πολυθρουν στίχοw εἰς ἐμὲ δ' ἀθρῶνευρήσεις ἐν ἐμοὶ πάνθ' οσα κόσμος ἔχει
diti lyramlbis accipi possint, qui nec a μελογροφία distant
nee κατὰ στίχον vixque κατὰ ἀντιστρόφους sci ipti suerunt. epica praeter Holnerunt aegre desiderantur, praes 'rtim evinτοῖς νεωτέροις usus Apollodoi us dicatur se liol. Il. B li 3. Duiligo i by Corale
40쪽
XXXV Ceterum cuni κυκλια μέλη apud schol. Arist. av. 918 Oxplicantur etὰ ἔχοντα ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις, posset etiam lioc ad locutionuni illas sollemnes vicisgitatilines spectare, nisi in Duobnoriana editiono illa verba expuncta larent. Antini acta uin poetain cuni ab Horatio art. poet. 136 ω- elim appellatione trulicatuni volunt votores interpretos, aut
ad v. 346 ipsi appellant, fieri id videtur ex aliquo Neoptolemi Pariani continoinoration , quent ab illis adhibituin constat. potuit aliquam1O eo nona ine laxari propter Voratis et loci iliones, qualis τον δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη, Ηοinero sublectas, de qua ro vispiitatuna olim Iisycoplaronis aetat tradit Porpii tritis apud Elisola. praepar. evangel. X, 3, quena locu in instra exscribam : ut satis probabilo sit Callini actit eani suisse erimination Iri, quem alioqui non ac litissimum Colophonio poetae novi inus: ill Iuod sex opigraininato 'Eχθαίρωκτλ. , sed nlio sensu, coniciebat Vel cheriis. Hic totur vetorum Alexandrinoriam vocis κυκλικός intellectus suisso videtiir, affinis illo si ificatui locutionis κυκλεῖν ἄνομα, λέξιν, ἔπος, cuius exempla duo sunt apitii Phryniclauni Lobeckii p. 328, torti iiiii apud Stoplianum Parisionscin. idom ost ἀνακυκλεγ apud Lucialium et schol. B II. A 510. κυκλεῖν οt κυκλικός dici potuit ut ἀνακυκλεῖνοι ἀνακυκλικός. Ceterum dubitari possit, utrilin genus quoddam dicendi, fortassis passim obviunt apud poetas valde diversos, an
ceria poetarum classis atque secta τῶν κυκλικῶν indicetur,
quae appellatio in Elymologici potissimuni loco extat, sacili
negotio, si oporae sit, ainoliendo. Sed tamen putavi ascribenduna et putaverim fuisso cyclicos. primum quod satis Onsentaneum, qui rilapsodica prorsus licentia abusi sint versibus intpois, eosdein albusos esse homistichio ἐν αἰνῆσιν νεκάδεσσιν et o locoram quorundam glossographica interpretationo simificationein vocabulomin illorum τλήμων μέλεος λευγάλεος πηρός νεικεῖν ἴσκειν, aliorum, de quibus infra agetur, effinxisso et ad tragicos Antimachum Alexandrinos vetustiores proseminasso; in qua ro et factio poetarum certa et aetas apparere videtur. deinde quod qui temporibus Hadriani aut Antoninomin cyclum Proelianum nobis propinarunt, Alexandrinomam inani dictionis cyclicae censurana apud