장음표시 사용
51쪽
baret luculonto exemplo illustrare Voluisse, in eaquo ro indefesso labore OO usque enisum, Pio loco liodie deprolien limus, non iiii proibalbile.
IDo duplico canitinis Apolloniani recensione ot oditione quae adlauc pervulgnta sit opinio, cur relinquetula videatur et quid milii persuasoriin, sit pra p. XVII indicavi. Non id
agetur lioc capite, ut quae sit ni Inntini proposita sunt Rr mentis adstruantur; sed in cani ruin lii liliri protegoinenon, quotquot emant, conseripti sunt. quibus si satis evinci id poterit quod spero posgo, noe in rosesserula operosct pa istina ratione necesse est inii norari, eunt nitora satis DXeludat altei ain, do triplici autorii oditione vix putem soro qui coniecturain saeiat. Verii in tarnon cum do votori opinione viri docti cortatim continentati sint, aniplificavorint eana et illustraverint inultis imodis, ibrevitor clo his lia,Orilitia coninie- Inorandum erat; nequo tam res ipsa quam arminenta firmamenta additamenta olus rei recognoscenda, eo consilio, ut siqua docto excogitata et an iuiadversa, sed ad eam rem perperam adhibita videantur, at tamen semota ali illa interpretatione titiligeant, ea ut Oxplicentur et suo loco reponantur.
Opinio ipsa illa do oditionibns olynipia luiti fortassis CXXXI oi CXXXIII supra n ogavi intelligi posse, quo ni
tatur fundaniento, nisi soleto quod poeta carmen suum Rhodi ἐπιξέσαι t ἐπιδείξασθαι 1ilb utroque vitae auctore traditiir, Alexaridriae postea ἐπιδειξασθαι tantuin ot uno qui leni tostodicitur: quo testi inonio Aean et vel noglodio vel spreto fieri non Poterat, quin prinia praetextati poetao vocitatio pro prima editione acciperetur; clitatu quid om tunc tactam osse aequo limprobabile videri possit atque illud, circa ol Vp. CXXXXIIII recitationoin sino curis secundis et nova editione factain. Toluui carnion an Parii eiula eius tune ab adOlescente recitatii In sustrit, cum clitae sitiani sit, προέκδοσιν ta-nien quattuor libros cona ploxain suisse statuitur: prii nuria Diuili od by Cooste
52쪽
libram tunc prodiisse oo argumento, quod ex illo solo certiora testimonia supersunt, nemo inventus cst qui suspicaretur, quod tameni cum Specie quadam fieri potuit. Sod origo eius opinionis, si memini, postia est in quadam Rulinicensi observatione, cuius tanta fuit apud posteros auctoritas, ut otiana qui de eius veritato dubitaront, tamen sequerentur quod inde consectariunt, sino illa precarium erat. Conisectura igitur Ruliniconia haec orat, ut in vectis scholioriini ad A 972 ἰσον που κἀκείνω: ἀντὶ του νεωστί. τοὐτο δέ φησιν . . . γράφεται δὲ .άρμοῖ που . . . ἀντὶ τοὐ ἀρτίως, νεωστὶ . . . locutionem γράφεται δε ex vulgari consuetitilino do veteri scriptura obiter adnotata aeciperet, eanaque scripturam ad primam editiononi resereet; deinde vero cum in I tyniol. magno p. 344, 52, FaVor. Εcl.
p. 123, 8 et apitii Suidam s. v. 'Αρμοῖ p. 748 o Callimachi
Hecale Vorsus persimilis notetur, αρμοῖ που κἀκείνω ἐπέτρεχε λεπτὰς sive ἐπέτρεχεν αβρὰς μυλος, Hinc olim obversatum Apollonio suspicitretur, sed imitationis vestigia postmodo sublata, no quid sibi sureeptum Callimachus queri posset. Adsensunt ingenioso sano inuonto praebuit Naelcitis, de Call. Hoc. p. Ss, qui neque ego' inquit excolis, quo alio consilio nautavcrit. adsensus olim suorat Gerti ardus, qui scholii verba priorii ἀντὶ του νεωστί dolenda putabat, utpote ex sequentibus occupata. monebo, quod infra alicubi adnotatum lectorem fugere possit, ea vecta pertinea ead id leinnia, quod in archetypo codice fuit άρμοῖ που κἀκείνω: quam scripturae differentiam cum scriba librarius sero animadvertisset, more suo postmodo suppleVit. Plonior sententiao Ruliniconianao refutatio extreino hoc capito legetur. animadverterat ipse Ruhnicenius osso alios locos Callimacti eis similes nec Inutatos a Poeta. oori ni unus satis cyclicus extat A, 1309 teste Aelioliasta, ut vanum sit coniectare de morio Calli Inaclii, illino intervenerit ante editionis Rhodiaeae tortium libra1in absolutum, praesertini cum tortio libro Calliinacliuni Diani sesto notatum supra viderinarus.
Reliqui emini soro Γ 276 δντε μυωπα βοῶν κλείουσι νομῆες similis Ilocales versui D. XLVI oντε μυωπα βοῶν καλέουσιν ἀμοβροί, Γ' 6l7 ήπεροπῆες ἔνειροι qui sunt in fragmento,
53쪽
locus is li65 sqq. non itissiimilis D. CCCCXVIII, quod adHocalon rottulit Naselcius p. i55, postronio A l29 proxinie
distans ab librinni in Iov. V. I 5, eunt varietate tamen scripturae. In his operae pretiuna non putaVerini quneri, e quid ad vivum Calliniaesi una carpen luna Rcriptum suerit eo consilio, ut pser si uillitu linoin dissi imilitudo patesceret, velut ii l Γ 306 coinnuuia oravi ninici coniecturam, nec deforet quod
liceretur de ἀμορβός, do fragni. Call. prolato in scitol. Ven.
Ιl. Z 4ria, nut si necesse esset de Olbi Opente &υλω; an MLVergami anto annos quadras inta Inortui locutionibus aeque securo usus sit, ne is 447 Uisi lotae vorsu tertio fragmenti S
In ipsis versibus ex priori editione servatis quidquid antehac visum inesso insubuli, quod scilicet a tonora aetate poetae Oxcusationein liaberet, id Oinno evanuit post- quani in deae Laurentianus rectius ab antico diligentissimo inspectus et solioli omina Parisinoruni sutilitas perspecta est. Nihil aliud in Ois deprelienditur nisi sermo a subtiliore Observatione Iloinori uotatis Aristoplianeae alienus. Prituum testinaonium est in scitoliis nostras p. 322, 4, ubi olini edebatur προεκδόσει ουτως ἔχει, Λ μωὶς οπως κεν
ἐοῖσι βιώσομαι ἐν μεγάροισιν. καὶ το εξῆς ουτως, ὀrζυρὴ ἀχέεσσι δυσάμμο ρος. ευρηται δὲ καὶ ουτως,
Σεῖο πόθω φίλε κουρε δυσάμμορος ' ω ἔπι μουνω. sic secundum Stoplianum. in scholiis Parisinis vero prior VerS IS Sic, As . o. κενεοισι βείομαι ἐν μ. Do liis iudiciatulor int ὲortiar lus p. 9 sqq., B Tnliardyus ti . li. gr. II p. 236. Nihil ropositii in nisi quo 1 vel singulare vel rarum mi IIoincruin osset; nillil expunctiini quin vel certa fide alienuni ab I Iona oro, vel suspectuni fuerat, velut βείομαι eo loco, quem iniitatus, Il. X dat, vetiistius Amstaretio, non ab illo primum improbatum videtur. is qui doni quid Seri-Pserit non adnio luin certum, si vel eo licein Venetum alterrum prae primo altilias. scripturae βώσομαι tonuia quaedam vestita sunt in scitolio ad O l. E 299, quao Aristo- Plianis osse potuit, cuin apiid Apolloni uiu adsit A 685. Secundus locus, qui in prooedosi suit pro vorsibus ADiuiti eo by Corale
54쪽
516 ad 523, traditus ost in solioliis nostris p. 330, l6; nec multiun abludunt Idita praeter illiod Parisina φάνη οδος τ. ἐπὶ νυκτί βουθυσίην laaboro cliounttir et quinti vorsiculi
initi uin comminiscuntur ἰθυς ἔβαινον . . . , ad supplendum sententiao hiatuni. Coniecturas indulgoiulum vix videtur. per triduum saerificatum esso si nilnus convenit ad ea quae hodie antecedunt, potuit rectilis illia draro ad sen quae in prooedosi aliter narrata orant. versiis 524 secutus est
sortassis, sed vel bis δὲ λ μὴν Παγασήιος nautatis. otomina
quae in opeodosi lOmntur plona sunt locutionum Homericamin, in altoris nillil eius nota . Tertium testinionitina ost in scitoliis p. 332, 9. videtur κυριύτης Vecti μορμυρειν qua sita, quani ex Homoro observatam exponunt Hos tollius ot Doedorlinus, usurpavit altero loco Apollonius. in prioro scriptura ἀφρῶ aD o cuni eo verbo iungebatur, prout fit apti l Homerem ubique. Quartiun est p. 342, 19, satis obscuriam, cum Versus
725 ot 728 nisi priore alitor exeunto coniungi non potuerint. ingeniosa ost GoHiardi coniectura refingentis ita, si ηλιον ὁσσε βάλοισθα, quod contra Honieri consuetudinem dictum foret, sollici tantuin Ηλιον τρισυλλάβως liabentis Od. Θ 27l, appullativum nun quam . Quintuna leges p. 348, 14, ubi quoci olim odebatur διὰ δίφρακος emendavit iam Gorhardius. Προδόμου olina non Honierico sensu posui Asct Vi detur, sod eo quo in El. m. p. 688, 34 et apti l Hesychiuni πρόστωον redditur. Homerico intelligendum rolinqiuere noluit, quod locus incolebrior, de quo scholia ad Il. E 337 I 90, 472, per qlieni transiissensio advenam ipso otiani ortio vectorii in indicabat. A ραξ, qui est: θρμος γυναικεῖος se undiun Hesychiuin, ab epica
aVitate non unam ob causana nierito abhorrero Visus. Vid.
Athenaeus V, 20 p. 425 Dind. dignitas et perspicuitas
Ultinius locus traditur in scholiis p. 349, 4, Versus quam1or qui pro tribus suisso vidontur A 80l, 802, 803, satis profecto lanmidi et inelegantos. Honiericlini nillil re
notum, sed adiectun . Praeter banc, quae certa fido e priore oditione servata sunt, docti viri aliquot versus intogros, plurin a scripturRB
55쪽
discrimina ox illa sub locis in codicibus carminis vetustis recentibus, in solioliis et apti l grainniaticos sibi doprehendisse visi sunt. Resoram de versibus quid nisis placiterit, do scripturis quaestionem do intomo instituam. Mariina est probabilitas coniecturae Gortiaritianae devorsibus in scitolio p. 437, 15 propositis, qui loeus Veteris hyponi noniatis speciein refert, o quo etiam superiora obiter enotari potuerunt. εν τοῖς ἐπάνω vecta inbrarii vitium osser Or, Pii eum scriptum invenerit ἐν τῆ προτέρα, velut de Aristarchea altera editiono est in soliol. I l. 2 182, visus est sibi logoro ἐν τοῖς προτέροις, uti aliquotiens Vol scripsit, Vel scribere potuit, substituitvio usitatiorom locutionein ἐν τοῖς ἐπάνω. Paulo nainus Oxploratuni ost do versu eo qui in eo lico Glieis. et rocentiorit,iis utibus lain post B llis logitur, in L.a . u manu secunda suppletus. sunt ei codices et
Ba in Lini irontiano stippiententa ex arcticino illo descripta, in cuius inarginibus prioris oditionis discriniina adnotata sueriint. Vomin idein arcti typon ait laces nec indoctas habuisse interpolationes docebitur, non dissimiles liuic argutiae, qua Mossynoecorum inentio o regione insulao fortassis displicuit, quos iuria supra v. 1030 praetorvecti Argonautae dicerentur. nec dit quo l περαίης νήσου son sunt mihi non habes ot inopto ox A 923 A 12l3 nuituo suuiptum videtur.
sin cle oo versu, quein Post Γ T3S qui lani libri halbinomini teste scitoliasta p. 467, is, quique ita in o litis solioliis legitur, οἰσ. ξ. υπερ Ου τόδε. v. o. In Oo scitolio quia loqi-tur, incertuIu est. scribἔam collicis Laurentiani do lioe suo libro die oro coς ἐνταυθα credibilo ost, reli lita oX arcti et Pored lidisse convenit, cum is honio pluros collicos non stilla i-biIOrit. in arcti olypo quae Varia scripturii adnotata suit, non fuit rceopta, Volui nec in Guel s. comparet. st igitur Rlius oris inis quaim Superiora id genus Oninia. sentcntia
praestantia vario itulicari potest. οἴσομαι locutio rectivali albet clutini οἰσομένη ξείνs ox ipsius Apollonii usu et IIo inseri, Il. Ν 168, ubi in scitoliis n lnotatuni, U. I 504. nrguti non nillil in ost in illa praecisione ac roti contia. Quid-
56쪽
simili, in quo plus otiana dissicultatis ot maior doctoritan viroruni suit dissmisio, qui anteliae edebatur.545. In ipso cod. ΙLaurentiano legitur a pri Inn manu post 5 40, ascripto, ut suspicor, a secunila manu, indicio orilinis quo sitit in nrche io Guolseri naui. doctorum titilicia legi potomini apud IVellauomina, Gerhariluin p. 38, Isornhard tum p. 236, quoriim unumquodvis habere videtur quo i Obstet . vix putaverim alium illi versui locum clispici pos8o quana intor v v. 539 ot 548, si tollantur qui nunc intercedunt. quaeritur igitur, ulmain Apollonius hos versiis 54u ad 547 in altora
editione illi τυτθὰς ἐών κτλ suffecerit deflexo pronoinino ὁ γάρ ab Hyllo ad Herculena, qua in ro Aristarcticani h. e.
Aristophaneam observationeni secutus Videri potest, Honas-mIn προς το δευτερον ἀεὶ απαντῶν - an sorte grammaticus quis vel diascevasta vorsum non adnaodum egregi uim
procinierit vol quod ambages illas tabulariun iinprobaret, vel quod libro utoretur in quo scribendo librarius ab Ναυ
typi codicis L.aur. appositos suisso satis apparot. Quod dedi ceu in aut sciolo suspicatus sum, nec ipsum probabili exeiuplo caret, siqui leni Beriali ardris p. 23T eniti origineni ponit versuum B 382), 38 3): cuius sententiae praesidium
petendum est o solioliis p. 4ll, 30 et 31, unde manifestum est aliquando usuisso, sortassis adeo eunt V. 38 l. quod pleriquo O prioro editione sui lectos arbitrati sunt, sino causa soceriint, uti et illitii, cuni negant Apollonium vorsus inte- mos in carinino iterasse. redit praetor locos eius inodi ut
Aliis quibusdam locis suspicio de priore editiono mota est, quod omen latio non suppetebat; ne fuserunt suilinii saepenumero maininatici, qui id perfugiuin non Contoninorent: Henistertius ius Rufinlconius IIemnannus Γ 375, Rul inlconius
57쪽
in loco Etyni. inagni p. 588, 2, qui habet ita: Μίμας γὰρ ορος ἐν Θράκν, ώς παρὰ Ἀμμων , Ἐδη δ' υψιτενής τε Μίμας υπελείπετ' ὀπίσσω, καὶ Πιμπληῖδος ἄκρης. Ethnica
lain enotata inesse Etyniologico infra videt inius. docti poetae vecta videntur; Minaas Ilions intelligendus videtur orogione Plinplac Macedonicae, quarta Thraciam dicit Strabo p. 4 Tl si . 17, p. 4li , in Pallene, quae ἐπὶ Θράκης dicitur ab historicis, ωράκη ipsa apud Steplianum et soliol. Apollon. Phlograeus Mimas est apud Apollonium Γ 1227, ubi cons. Aeliolia. PMestritea iusta apud Proportiunt IIII b, 48 ed. Haupt. Locus in prooedosi potuit esse circa A 595. Do altero eius irro di testinionio dixit Rufinlconius in ep. erit. p. 279: versua sunt quin quo in otyniologico Parisiensi inventi, quOriim unus Apollonio tribuitur a Τgeteta ad Lycophronein, ultinius adliibetur in Edun. inagno p. 8l9, 4 l. Ad Argonautica nullo modo referri posse perspexit Gertiar liis
cturiis occupata Onania video in Addolidis ad Moinoicii Euphorionein p. 402. restat ut adnotetur, quae vimini clarissi- Inum adverterant, Πληγάδες pro Συμπλqγάδες ct nccusativi in ea Voce usum es Se peculiaria Apollonio. cons. Arg. B
Tantuin do vorsibus. Hinc paulunt Evagata doctorum viromin sagacitas otiain in Variis Seripturis, quae olini innotuerant, prioris editionis reliquias riniata et qui l luid apertunt calaini Oreoruni non pi'aeferebat, quasi pign rata est:
s scriptis libris vol recontissimis quase piget Coinrmon Orare. Nec putaVeram de universo lioc conatu dicenduin amplius es so aut me litanduim. Non puto ullani inveniri posse scripturant ii Rui Saeculo quinto Votustiorein osse ConStet, quin niit pro conranento aliquo mainiuatici aetatis Apionoae liabori possit, velut Ir naei illud B l27, ii ut ex parapli rasi duci potuerit, qualescunt ipsos veter 8 Alexaruirinos confecisse tu in rocentiores graininaticos aliquot reliquisse notitin est, cuiusvis in ipso Diuili od by Corale
58쪽
Apollonio vestima satis manifesta sunt in Elymologico es scholus; nullani qiualia ad proecdos in potius qua In ad lianc, quam logianus, editioncin eiusque vicissitudines resorri ratio postulet, nisi i lonoa vetent testia nonia aut argi IIncIata. Sed maxima pars coriun quae pro oditionis pristinae vestigiis habita sunt quaeve in apparatu varino luctionis aiiobis odito eius leni notae vi deri possunt, debentur sui liis grananiaticoruIn ambitiosis ot doliberatis, qui post Mitntum saeculium liti ne poetan diligentor tractariant, clitos cloitulo secuti librarii ct intorpolatoros nec ipsi ullo toni pore a mutandis ot vexandis eius orbis abstinuerunt. Ea ut aliquando priinis lineis describantur non solius Apollonii causa titilo orit. Primum ad id orit ut conspectius proponatur Cocli tin qui innotueriint, quod de his prioritin oditoriim culpa magna esse Videtur ignoratio. Codicona eximitini illuin Lailrontianum saec. X, de quo adnotatum logos in calce horiun Prologg., sequuntur trium saeculomim intervallo libri tros, Vaticanus bibliothecas Palatinae numero CCLXXX signatus, Inombranaceus, Seholiis
quibiis tam brevioribus instinctus, collatus a Flanginio, Guolseri nanus quena post Lait r. descripti in in Venies, et Laurontianus altor, plutei XXXII sextus dociunis, bombyciniis,
Κoilio ot Christophoro Ziegloro. Keilitis in schedilla mihi , transmissa ita sere testatur: scriptum videri saec. XIII, in Italia, fortassis Ravennas, continere praetor Apollonium aliquot poetas: Oxaratum in paginis biparistis ita ut bini ver sua in linea continuenitur, altorni sibi subici tintiir, lineis in
pag. tricenis quaternis, quinis, ineptenis, quadrRgenis, Seriptura compendiis plena ac clifficili; consentire Chun Laur. votoreinio XXXII, VIIII in inscriptionibus librorunt, in iti- torpiinctiono, disco loro in accentibus ot roliqua prosodia, in doso tu frequentissimo littorao ν finalis ot ι subscriptao; glossentata inesse quao ex Laur. altero potita Videantur, scholia, Vitas, argumonium abesse; non so dubitare quin liber ex Laur. VIIII aut eius exeImplo tran8eriptus Sit, ne quas in scripturis discrepserit aliud quid videri suam interpolationem non indocti hominis; manum adeo videri Oandem Diuiligo i ost
59쪽
PROL EGOMENA . LIVquao collicem Marcianum Aeschni Venetum alteram chartaceum, puto) DXamussim ex Liauri VIIII descripserit, nisi quod illo littoris spatiosiori biis usus. Contra ea Zieglerus in libello Ogrogio observv. in Ap. Rh. Arg. 184 6 Medi coiis XVI autem ita plerisvio in robus cum Guellamytano conspirat, ut non sit dubitandum Plin anabo ex uno eodemque sonto fluxorint. quod prosecto cum ex iis quae Keilius describones rationo orthographia tradidit, tum ex ipsis scripturis ab utroque viro doctissi ino enotatis confirutari mihi
vitietur. eas scriptura E suis locis adposui omnes. pervellem plenam collationem ine habuisgo, quae clini Scripturis codicis Guols. proposita apparatuin ita confvinmatura erat, ut
nihil ultra opus eSSet. Qui rostant libri omnes sunt saecul oriun XV aut XVI: ni enit ranae Oi, Ambrosianus B LXXXXVIII forma quadrata, saec. XV ineiuniis cum scholiis quibus dant; Laurentianus plui. XXXI, XI insimia menalbranamini nitore, scholia liai et intoniosita longis vorsuum intervallis ot diverso ab oditis ordino, ceterum similia, addita etiam subscriptiono de Tarritaeo Soplioelo Theone et utraque vita; ΙLaurentiatius XXXII, XXXXV cui varino scripturae in margine sunt ascriptao; Laurolatianus XXXI, XXVI, scripturae recenti Ssimae, praefiXuin habet a mentii in codicis Laur. VIIII ot Vi- iniri posteriorein, Acholia in pastinis duodecim prioribus similia oditis, do inde alia brevissima: charta coi, Ambrosianus XXII continens libros duos priores cum scholiis aliquot; Ambrosianus XXXuII; Ambrosianus LXIIII, qui desinit in vorsum Γ l 306, habet glossemata et scholia quaedam; Laurentianus XXXI, XXVIIII cum glossoniatis et scholiis; Va- icaniis bibl. Palatinao CL a Uanginio collatus, cui cum
apud Woli omini proforantur; Vaticanus XXXVI et Vati QR-nus quartus CXXXXVI olim Vrbinas simillinii inter so, collati ab eodem Flanginio; Vaticanus XXXVII et MCCCLVIII et Ottobonensis CCCVI libri secundi, a Zioglero aliquot tantuin locis inspecti; Riccardianus XXXV formae quam'. cum SchΟ-liis rubro scriptis manu Zacliariae Callicrgao; Parisiens Aquinquo Branckii, catalogi MMDCCXXVII, MMD 'CXXXXVI,
60쪽
et Vrati flavi ensis a Vollauoro collati, qui cuius modi sint,
Viginti sex sunt libri, quomirn vios postremo loco Viginti iluos enunt avi, notitio qiii inspoxoriint dignos habueriint qlios denuo Rut intomos i onsorrent, neque niihi in collationibus oditis aut speci in inibiis scripturno quibuη ugus sum quie lutina apparilit otiis modi, quod do collici inis noviciis praedicatur sa pomi mero, usu venit nonnuInquRIII, ut e multo vetustioribus transcripti seditio videantur. Unum Vaticanum CL sateor aliquid intor dum praostarc iusmodi, quod a Iuailr. XXXII, XVI Oxpectari poterat, ut melioribus Itiel sorba tatu scripturis aec relat, B Hu. 3, 1166, vola leo inteolores eiusdem originis exhibero vi lenti ir, volut
adnotatis roportentur. Sed habet ictoin interpolationea Guel f., habet novas plurimas suae notatis partim ex illo, partim ex La ., volui Γ 1 165, ductas. cautions opus maxima, ne ea quidem quae bona suppeditat, alio loco quam pro correctionibus docti Graeculi saepo habenda. inesse quaedam videntur ex Hesychio ante Musui uin il si impia. Codicum Parisiensium in forior est otiani locus, ido tuo foro qui scholiorum Parisiensium, quae o codico catal. MI CCXXVII, nisi salior, o sita sunt: inosi et his non nihil sortisan o moliori- lbus libris potituna, sod quo uti non liceat alitor nisi cuilicarere possis. notas et dignitas cadent quao codicum Ita- .loriun interpolatoruna in poctis latinis. Nec si iii id in verbis Apollonii cortini auctoritato editum videatur, id aliter volina accipi, quaIn aut pro sollerti coniectura, cuius non ini, ne ignoto quidein, laudena praeceptam Volui, aut pro Phrontidis sigio adposito. Saeculi clocinii tertii codicos quos supra in dicavi noe ipsi ab interpolatione sunt alieni, quae in Guel sorb)rtano
horridula et inopia ost, A 28l, 1132, li 33, 1359 A 1429,
1537, qualis sero solet osso codicum latinorum aeqiuali uni, paucissimis tantum locis emidita et callida, volut A 346 B984, 1186 is 7 12, 1224, 1243, 1373. Laurentiant XVI ea isero indoles videtur osso. Sod tanton hi libri si rocto adlii-
boantur, ad cana quam proposui quaestionem plurimum Consores poterunt. Duiligod by Cooste