장음표시 사용
401쪽
Ι 7o3. kA-. νυν, ω θύγατερ, ἡ του Απολλωνος τελειου- ται μαντεία. l. γ- αιτω χρησμοδοτηθεν ἐν 'Aθηναις ἀποθανεῖν. A. περαίνεται : πλη-ῖται. Gr. H. 6. 9. 2I. 56. IIO4. o ποῖος : 'Πησμός. δρα προς τοῖς κακοῖς λέξεις κακά; l. ο Πησμος ποῖος οῦ ἄρθρον ἰνταῖθα το ό, καθ' ο λέγεται και ἐπι ε
B.C.M. ὁ λόγος κατ' ἐρωτησιν, ψα - προς τοῖς ουσι κακοῖς ἄλλα κακὰ ἐρεῖς; A.B.C.M. I. ἀλλ' η: ό αλλά περισσός. Gr. m. 6.
9. a I. 56. IoI7o5. εν ταιὸ Ἀθηναις'. ό χ σμος ό λεγων εν ταῖς Ἀθηναις. Gr. Cant. ἀλωμενον : πλανωμενον. Gr. n. 59. I7O6. τίς σε πύργος : ἀντὶ του πάλι ς' τετράπολις γὰρ ἡ Ἀττικη. B.M. I. I7o7. kρος Κολωνος ζ δέξεται με δηλονότι. Κολωνὸς δε ἀκρω- is τηριον της Ἀττικης. ιππειον δε θεοῖ του Ποσειδωνος. A. B. C. M. I. εστι και ἔτερος Κολωνος ἐργάτης. διχως δὲ, πληθυντικως και ἔνικως. ἱππείου θεοῖ: περὶ του εν τω ἱππείρ Κολωνω τεθάφθαι τον Οἰδιπουν
I 3. τετράπολιςJ τετράπυλος Β.I. s. δε ξεται-J Ex his Gu. haec habet : διχῶς καὶ πληθυντικῶς καὶ ἐνι- κως, δηλονότι δέξεται ἐμέ. Alimi est
ην αυτοι τὰ ἱπποστάσια. εστι δε καὶ ἔτεροι κηλωνος ἐργάτης:-
402쪽
εν ἄλλοις εξειργάσμεθα ακριβως. B. C. M. I. ἱππεύου θεοῖ : τοῖ Ποσειδωνος' εκεισε γὰρ ἐν αυτω τα ιπποστάσια. C. I7o8. ἀλλ' εL: ἀλλ' ἄγε, υπηρέτει τρῖε τω τυφλω πατρὶ, επει πρόθυμος εἰ κοινωνειν μου της φυγῆς. I. 5 IIO9. κοινουσθαι : μετέχειν. B. Gu. κοινωνος εἶναι. Gr. FL 5.6. 9. 2I. 56. κοινὴν ποιεῖσθαι. m. 59. σημει, σαι ἐνταυθα τοκοινουσθαι ἀπο δοτικῆς εἰς γενικὴν ἀντι του κοινωνεῖν λαμβανομενον ἀει γὰρ ἀπο δοτικης εις αιτιατι-ν εὐρίσκεται, ἀντι του κοινοποιεῖν
io I 7 Io. χ' εις φυγάν: διὰ μεν του ἐγώ σφε θάψω ' σπέρματατη Σοφοκλέους ' Αντιγόνη παρέσχε, δια δε τοῖ φεύγειν τε επι
Κολωνῶ Οιδίποδι. ώς βουλονται γὰρ οἰκονομουσι τα δράματα. B. C. Gu. I. 'θ' εἰς φυγάν: ἄπιθι, ω πάτερ γεραιὲ, εἰς φυγὴν τάλαιναν, πάρ- is era, δίδου, χειρα προσφιλῆ, εχων εμε πομπίμην και οδηγὸν, καθὰ πνοὴν ναυσίπομπον, ἡτοι τὴν τὰς ναυς διαπέμπουσαν. I. I7II. ἔρεγε: προς τὸ χειραγωγεισθαι. B. εκτεινε. GP. Fl. 5. 6. 9. 2I. 56. διδου. Gr. φίλαν Hν φίλον μοι. Hore. I7I2. πομπίμανο εχων εμε ως ἄβραν. A. οδηγόν. B. Gr.2 προπεμπτικὴν, παραπέμπουσαν. Gu. III 5. ποδαγός: οδηγὸς ποδων. B. I. I7I6. γενόμεσθα: 'Aττικὸν δε το μετὰ τοῖ α των Θηβαίων παρθένων ἄθλιαι τυγχάνομεν. A. B.M. I. γενόμεσθα : Πωγικως αναυξητα. H. 2I. ἄθλιαι '. ἀθλια υπάρχω πω. Fl. 59.
II. T3 Σοφοκλεους Ἀντιγόν3J Coa mentiam absuritiam. Nam Sophoclis Antigona inultis ante Phoenissas unnis Rcripta fuit. Ceteriam σ. ἀντιγνης I. I a. ώς-δράματαJ Haee ex C. et Gu. Recesseriant. Bed C. οἰκονομῆσαι. quare obscura haee vitiebantur
Valetc. Etsi fieri non potem it, ut Antigone et sepeliret Polynicen et patrem in exsiliuna sequeretur, SO- phocles tunicia in duabus sa nilis Antigonen et hoc et illivi iacientem inducit: poetae enitu, prot tlibet, fatuat armin argumentum CDu-stituunt. MATTH. 35. γεραιἐJ γηρεαι sic l.
etiam M. et qui ἀντὶ τοῖ πιόμεθα addit A. ita. 34 To On . A. 24. ἀναύξητο, sine atiginento scripsi pro ἀναυξητα.
403쪽
I7I7. Rτα Θηβαίων . των Θηβαίων ἡμεις παρθένων άπασων μάλιστα αθλιαι τυγχάνομεν. A. III 8. πόθι γεραρώ: σπου, φησὶ, μέλλω το ἴχνος τιθέναι, ἐκεῖ χειραγώγει με. A.B. I. ποῖ γεροντικὸν ποδα θησω; Gr. m. 5.6. 9. 2I. 56. ἐρωτηματικόν. Gu. 5I7 I9. βάκτρα δε την ὁδηγίαν. I. βάκτραο καταχρηστικῶς την χειραγωγίαν. B.M. Gu. I.
I72Ο. II 22. τἀδε - : ἐνταὐθα. B. ωδε πορεύθητι ἴκ' εμου, πιμε, 6δε τίθει, ω πάτερ, τον πόδα, Ἀ- ἰσχυν, ωστε ονειρον, σαθρὰν και ἀνυπόστατον. I. I OI72o. βαθί μοι . ἐπόμενος ἐμοί. H. 2I. 1722. ωστ' ονειρον : καὶ τ v ἰσχυν γὰρ εἰκελόνειρον. M. B. I. ωσπερ ονειρον κατὰ την ἰσχυν ειμι. το ονειρον ειπεν ἐπὶ της εὐθείας και την ἰσχυν ει κελόνειρον. A. I723.-I725. ιω : ἔ---δυστυχεστάτης φυγῆς και 15εξορίας, ω Κρέον δηλονοτι, ὁ ἐλαύνων και διωκων τον γέροντα, εμὲ δηλονότι, εκ τῆς πατρίδος. ἰω ἐγω ό τλὰς καὶ ὐπομείνας δεινὰ καὶ χαλεπά. I. 1724. ελαύνει : λώπει το ό Κρέων. B.I. φεῖ φεῖ ἐγω ό ἴπομείνας χαλεπά I. aciI726. τί τλάς : τι, φησὶν, ἀει λέγεις ἔτι δεινὰ τλάς ς εἰ γὰρ καὶ συνεχως αυτὸ λέγεις, ἄμως ἡ Δίκη τους κακους οα όρα, οὐδεμετέρχεται αυτων τὰς ασσύας καὶ ἀσυνεσίας. A.B.C.M. I. τί τλάς : τί λέγεις τουτο τὸ τλάς ς ου γάρ ἐστι Δίκη ἡ ἐφορωσα τανθρωπινα καὶ τους κακίστους τιμωρουμένη' εἰ γὰρ ἡν, ουκ αν ἀτίμως χοαυτὸς ἐξηλαυνου τῆς πατρίδος. ἡ κατ' ἐρωτησιν λέγε. Gu. δίκα
κακους : πάσχειν δηλονότι. M. I 727. οὐδ' ἀμείβεται : τουτέστιν Ουκ ἔστι των κακων τιμωρία παρὰ τω θεῶ. ἀγανακτουσα ταυτά φησιν. C. ου μετέρχεται. B. ἀμείβεται : κολάζει, τιμωρειται. m. 59. βροτων : κακων δηλονότι. 3o3. φησὶ post μέλλω A.
404쪽
ἀσυνεσίας ζ κακογνωμοσύνας. Gr. Cant. κακοηθείας, ἀφροσύνας.
I728. δ' εἰμί: εγω, φησὶν, εἰμι ος εδοξα πάντας υπερβεβηκέναι σοφία, λύσας το αἴνιγμα. ἡ επί προς το μοῖσαν. A.B.C.M.I. 5 εγω εἰμι ζος ηλθον ἐπὶ μοῖσαν και σοφίαν μεγάλην καλλίνικον καινικηφόρον, εὐρων το αἴνιγμα της παρθένου κόρης, πουν της Σφιγγος,το ἀσυνετον και δυσνόητον. I. μοῖσαν Ουράνιόν φησι την μεγάλην καi περίβλεπτον σοφίαν. A. D. M. I. I732.-I74O. Σφιγγός : το ἴνειδος, αντὶ τοὐ το κλέος, της 1Ο Σφιγγὸς αναφέρεις καὶ ἀναμιμνησκεις; ἄπαγε, σαυτὸν δηλονότι,
αυδων και λέγων τα πάρος και τα πρότερον ευτυχηματα. τάδε ταμέλεα και ἄθλια πάθη επέμενεν, ητοι ἐξεδέχετο, γενόμενόν σε φυγάδα και ἐξόριστον, θανεῖν, ω πάτερ, μακρὰν της πατρίδος που, ποιεν τινι τόπου. ποθεινὰ δάκρυα λιποῖσα παρὰ παρθένοις φίλαις ἄπειμι is καἰ απέρχομαι, ἀπόπρο, ητοι λίαν μακρὰν, της πατρίδος γαίης ἀλωμένη, ἀντὶ τοῖ πλανηθησομενη, ἀπαρθένε υτα και πολυπαρθένευτα, ητοι ἐπὶ πολῖ παρθενευουσα. I.
I732. Σφιγγός : το ἄνειδος ἀντὶ τοῖ το κλέος, της Σφιγγὸς, ουχ ο ειχει, ἡ Σφὶγξ, ἀλλ' ἔ ἔλαβεν αυτος διὰ την Σφίγγα. Gridio τὸ γὰρ ἐπικεισθαι Θηβαίοις πάλαι την Σφίπια ἔνειδος αυτοῖς παρὰ
πάντων ἐγίνετο. Gu. αναφέρεις : αναπολεῖς. κατ' ἐρωτησιν δε ολόγος. καὶ νῖν δε το ἔνειδος ἐπὶ τοῖ κλέους ἐστίν. C.M.I. I733. ἄπαγε : δια τὸ μνημην ποιησασθαι της κατὰ την Σφίγγα σοφίας επεχε, φησὶ, τοῖτον τον λόγον' περιττὸν γὰρ, as φησὶ, παρελθούσης ομιλίας μνημονευειν, ἐπεὶ πλείων ἡ λύπη γίνεται.
quo est ἀποχωρει, πέπαυσε καὶ παρά - λιπε αυδων και λέγων τα εμπροσθεν ευτυχημα τα δ. π.
405쪽
ἄπαγε σαυτον δηλονότι, αντὶ του αποχωρει, και ἄπαγε του σκοπου. και ενταυθα ἄπαγε αὐδων τα πρότερον ευτυχήματα μεταμετοχῆς, ο ταὐτο δύναται τω ἄπαγε του αυδαν τα πρότερον ευτυ ' ματα. Gr. Linii l. 89. MON. αὐδῶν : γράφεται σοι δων, ητοι μαντευμάτων' ἡγουν κατελειπών 5 σε - πάρος ευτα ματα των ἀοιδων. C. II 37. ποθεινά: ποθεινοποιὰ καταλιποῖσα δάκρυα ταῖς παρθένοις εξειμι, ἄπερ εδάκρυσα μετ' αὐτων, ἀφ' ῶν δακρυων εις πίθον και εις μνήμην ἡξουσί μου μετὰ ταῖτα. A.B.M. I. 'Aλλως. αντὶ του δακρύ- σασα μετὰ των παρθενων εξειμι της πολεως. B. l. io I739. ἀπόπρο: ἄπωθεν, κατ' επίτασιν του μηκους. το γὰρ ἀπόεπίτασιν σημαίνει. Gr. m. 5. 6. 9. 2I. 56. II O. ἀπαρθενευταζ αντi του κομοπαρθενεύτως πλανωμένη. B. I. ου κατὰ παρθενους' αυται γὰρ οἰκουροῖσιν. Gu. πολυ παρθενεύουσα. Gr. II I. φεῖ, το Πρήσιμον : τινες καὶ τουτο τῆς Ἀντιγονης λέγουσιν. B. I. φευ θαυμαστικώ. το χρήσιμον των φρενων ἡλίκον εστ ι λογοτι, ετοι μάργα. I. το χρήσιμον ζ το γενναῖον, συνετόν. GII. το συνετόν. B. I742. I747. εις πατρός γε συμφοράς: εις τὰς συμφορὰς του πατρος ποιήσει εμε το χρήσιμον των φρενων εὐκλεῶ και ενδοξον' ao τάλαινα πω ενεκα των υβρισμάτων τοῖ ἀδελφου, ος οἴχεται εκ των
δόμων, ἡτοι εξερρίφη, ἄθαπτος, μελεος, ον, εἰ και ἀποκείμενόν εστι θανεῖν εμε, ω πάτερ, καλυψω τη σκοτία, ἡτοι τάψω. I. εις πατρός γε συμφοράς ζ δυστυχ' ς εγω, φησὶν, ἔτι εν καιρωχ. πρότερονJ Iat mi. M q. πρότερα. I S. τινε J γράφεται φευ το χρη- sed versus finem Mos l. ut Gr. σιμον φρενῶν εἰς πατρός γε συμφορος ευ πρότερον. Ab initi O και om. MOSq. κλεῶ με θήσει. καὶ τουτο οτι sετιMAITH. alch. λέγει ταυτο ἀντιγόνη C. 5. μαντευματωνJ CodeX μαντευμ I6. φευ-J Gr. φεῖ θαυμ. ηγουντεύσεων. in quo Valta. latere vide- ενεκα του χρησίμου των φρενων. e qui batur μαντευμάτων ἡ μάντεων. Sed bus posteriora. ενεκα ρενων Sunt nihil aliud esse videtur nisi duplex etiana in Hor. 5. 6. 9. 21. 56. lectio coniuga μαντευμάτων μαντευ- MA H. σεων. MATTH. II. το γενναῖονJ Hor. 59. το γεν-
406쪽
συμψορας του πατρος δοξαν ἀποίσομαι, ώς φρονίμη και συνετε συνετης γὰρ το και δυστυχοῖντι τω πατρι αἱρεῖσθαι συνεῖναι' ἔσει ἔλεγεν. εβουλόμην το συνετον μου των φρενων ἐν ευτυχίας καιρω ἐπιδείξασθαι. B. C. M. I. 5 I7 3. εὐκλεα: ποταπήν. B. 17 4. τάλαινα ἰγω : ἀθλια εἰμι ενεκα των σων κακων και των του αδελφοῖ Πολυνει κους υβρεων. Α. B.M. I.
I7 6. ον εἴ με και θαNA: ονπερ καλύψω τη γη, εἴ μα καὶ χρὴ ἀποθανεῖν, ἀντὶ του εἰ δέοι με και ἀποθανεῖν. M. O II 8. προς ηλικας : Δίδυμός φησι συμβουλευειν αυτῆ τολοποιῆσαι, ἴνα ερανίσωσιν αυτ γ' οὐδὸν γὰρ λαμβάνουσιν εξιόντες εφόδιον' ἡ ἶνα συντάξηται αὐταῖς. A. B.C. I. προς ηλικας φάνηθι σάς: ῖνα ταύτας προσείπης. Gu.I7 9.-οδυρμάτων ζ οὐ φανησομαι, ἴνα μη δδυρμον πείρω. 5 αρκουντως γὰρ περὶ ἐμε εθρήνησαν. Gu. αυτάρκως ωδυραντο τηνεμην ατυχίαν αἱ ομήλικες. ἡ αυτάρκειά μοι των θρήνων. A. B.M. I. αρκο τως εχει το πρῆγμα εμοι ἔνεκα των οδυρμάτων. Gr. I. 175o. δ' ἀμφὶ βωμίους : ἀπο κοινου το φάνηθι, ἴνα ἱκετεύσης τους θεους λῆξιν δολαι των κακων και ευμενεῖς προς τα λοιπὰ γενέ- Q σθαι, παραπέμψαντας ημῶς εἰς Ἀθήνας. A. B. M. Gu. I.
407쪽
συ δ ἄμφί : συ δὲ ἄπελθε εις τὰς λιτας των βωμων, που- εις το προσεύξασθαι ἐν τοῖς βωμοῖς' Mτη γὰρ βωμος ἡ ἐν τω βω- γινομένη. Gr. Mori.
I752. ἴθ' αλλά : και προς τον Διόνυσον ἄπιθι, ἔνθα ἐστὶ ταῖς 5 Βάκχαις ὁ νεως τοῖ Διονύσου ἄβατος ων τοῖς βεβηλοις, αντὶ του ἐν ἔρει. A. M. ηγουν ἄπιθι καν ἐκεῖσε, ἄπου ό ναός εστιν ό Βρόμιος, ηγουν ό τοῖ Διονύσου, ὁ ἄβατος, ο ἐν τοῖς ἔρεσι των Mαινάδων, πο- των Βακχῶν, τουτέστιν ἐν του Κιθαιρωνι, εν ὐ διατρίβουσιν αἱ Βάκχαιτοῖ Διονύσου. Gr. Mosq. ἀλλα και ἐν τοῖς ἔρεσιν ἴθι, ἄπου ό oBρόμος σηκὸς των ,1αινάδων ἐστὶν, τουτέστιν εις ον αἱ Mαινάδες βακχεύουσιν, ἔς ἐστιν ἄβατος τοῖς πολλοῖς, ῶς ἱερος, η ως εν ἔρεσιν ων. Gu. Βρόμιος : καὶ ὁ τοῖ Διονύσου, ἐν ω βρόμοι και ηχοι παρά των Βακχων γίνονται. το δε τε τοιαύτην εμφασιν ἔχει δει καὶ ἄλλοι σηκοί εισιν ἐκει των θεων. Gu. 15ῖνα τε σηκός: ό τάφος της Σεμέλης ὁπου ἐστὶν ἐν Κιθαιρωνι. σηκὸς δε ὁ ναός. ἄβατος δε δηλονότι τοῖς βεβηλοις. ἐπὶ γοῖν τον Βρομιον, φησιν, ἴθι. ἄδηλον δε προς τί ποτε φησὶν αυτην τους θεους ἀξιουν, και μάλιστα τον Διόνυσον. ό δε πρὸς ασυμπαθης, παρθένον ουτως ἀτυχως φεύγουσαν μη οἰκτιζόμενος. A. B.M. I. IPI754.-I757. Καδμειανο στολισαμένη ἐγω ποτε καὶ ἰνδυθεῖσα νεβρίδα Καδμείαν, ηγουν ην αἱ Καδμεῖα Βάκχαι φοροῖσιν, ἀνὰ τοῖς ἔρεσιν ἐχόρευσα ιερὸν θίασον της Σεμέλης, διδοῖσα εις λους χάριν ἀχάριστον, τουτέστιν ἀκάρπωτον, ακερδη, ἄπρακτον' τιμωσα γὰρ εὐίνους καὶ εὐχομένη τοῖς ἐμοῖς πῶσι τα βέλτιστα ουδὲν ηνυσα. τὸ 25δε - αντὶ τοῖ φεῖ. Gu. Καδμείαν ζ εις τον ναὸν ἀπελεύσομαι δηλονότι εκείνου, ώ, αντὶ τοῖ ob χάριν, ποτὲ ἐγω Καδμείαν, ητοι Θη- βαλην, νεβρίδα στολιδωσαμένη καὶ ἐνδυσαμένη ἀνεχόρευσα κατὰ τον
408쪽
εν ορεσιν ιερον θίασον και χορον τῆς Σεμελ ης, χάριν δίδοῖσα εἰς θεους ἀχάριστον, ἡ τοι ἀντίχαριν μη ἔχουσαν; I. Καδμείαν : ἀντὶ του επιχωρίαν, και εν εἰθίσμεθα ἡμεῖς αἱ Θηβαῖαι φορεῖν. 'Aλλως. τούτω με κελεύεις χορεῖσαι, ω ποτε ανε - 5 ρευσα εγω Καδμείαν νεβρίδα στολισαμενη, κατὰ τον εν ορεσι θίασον τῆς Σεμέλης; αλλ' ομως χάριν οὐκ εδεξάμην, αγε ων ἐχόρευσα.
πως ουν με κελεύεις και νυν αυτω χορεύσαι του ἄπαξ καταφρονήσαντί μου, ης χαριν και μοι ην παρα των σεων ουκ εσχον, αλλ επι τουοι δίποδος τοιαῖτα πέπονθα. A. B.M.I. O I754. στολίδωσαμένα : στολις στολίδος το ενδυμα, και ἀποτούτου στολίδόω στολιδω το στελλω και κοσμω. Gr. FL 5. 9.a I. 56. εὶδυσαμενη, στει με κη, κοσμησαμένη, ενδυθεῖσα. Gu.I758.-I763. ω πάτρας κλεινῆς: ω πολῖται τῆς κλεινῆς
τας γὰρ ἐκ θεων ἀνάγκας, ητοι τας αναγκαίας συμψορας, δεῖ φερειν
ao I7 59. ἡν . 6M1ν, υπηρχον. κατεσχον δε αντὶ του ενίκησα, ηεγνων. κάρα γὰρ και κράτη τα σοφίσματα, δἰ ων εκράτει της πόλεως. κράτη κατεπονο αντὶ του ἔς μόνος της Σφιγγος περιεγενόμην. Gr. m. 5. 6. 9. al. 56.
409쪽
I76Ο. ος μάγος Σφιγγός : ἱστορει Πείσανδρος ὁτι κατὰ χόλον
της Ηρας επέμψει ἡ Σφὶγξ τοῖς Θηβαίοις ἀπὸ των ε σχάτων ρ ρων
της Αιθιοπίας, ἔτι τον Λάιον ἀσεβήσαντα εις τον παράγορον ερωτα του Xρυσίππου, ον ηρπασεν ἀπὸ της Πίσης, ουκ ετιμώρησαντο. ην δε η Σφιγξ, ωσπερ γράφεται, την ουρὰν εχουσα δρακαίνης, ἀναρπά- 5ζουσα δε ροκρους και μαγάλους κατησθμ' εν οἷς και Αἴμονα τον Κρέοντος παῖδα, και lππιον τον Εὐρυνόμου, τοῖ τοῖς Κενταύροις μαχεσαμένου. ησαν δε Εὐρύνομδς και Ῥὶονεῖς νιοι Mάγνητος τοῖΑιολίδου και Φυλοδίκης. ό μεν ουν Ἱππιος και ξενος ἔν υπὸ της Σφιγγὸς ἀνηρέθη, ό δε Ῥιονεὸς υπὸ τοῖ Οἰνομάου, ον τρόπον και οι loἄλλοι μνηστηρες. πρωτος δε ό Λάιος τον ἀθέμιτον ἔρωτα τουτονε εν. ὁ δε Xρυσιππος υπὸ αισχύνης εαυτὸν διεχειρίσατο τω ξίφει. τότε μὰν ουν ό Τειρεσίας, ῶς μάντις, ειδως ἔτι θεοστυγης ην ό Λάiος, ἀπέτρεπεν αὐτον της επι τον Ἀπόλλωνα όδοῖ, τη δε Ηρα μῶλλον τηγαμοστόλω θεα θύων ὼρά. ό δε αυτὸν εξεφαύλιζεν. ἀπελθων τοίνυν is εφονεύθη εν τη σχιστη οοω αυτὸς και ό ηνίοχοι αυτοῖ, επει ετ ε
. ἱστορεῖ Πείσανδρο J Ε Pisandra poemate qiuae vetus excerpseria enarrator parii in intereriit ubi lege
Phoenissis prate fixa statiνn post argumenta Ioramus Detus collocaveis rat, monente viro docto, mai codicem adli inuit. Pisandri Poenia, ex quo haec derivata sunt, fuit proba.biliter lierotelini illud valde nobilitatum, quo Herculis acta cecineriit. Theocritus Epigr. 2 o. Τον τοῖ Ζανος
ἔθ' ωμιν hoc poscit versus Phalae
410쪽
τῆ μάστιγι τον Οιδίποδα. κτείνας δὲ αυτους εθαψε παραυτίκα συντοῖς ιματίοις, ἀποσπάσας τον ζωστῆρα και το ξίφος του Λώου καὶ φορων, το δε ἄρμα -οστρέψας εδωκε τω ΓΠολύβου, εἶτα εγημε τὴν μητέρα, λυσας το αἴνιγμα. μετὰ ταλα δε θυσίας τινὰς ἐπιτελέσας 5 εν τω Κιθαιρῶνι κατήρχετο εχων καὶ πην Ποκάσπην ἐν τοῖς πήμασι. καὶ γενομένων αυτῶν περὶ τον τίπον ἐκεῖνον πῆς σχιστῆς όδου, ἴπομνησθεὶς ἐδείκνυε τῆ Ἱοκάστη τον τόπον κώ το πρῆγμα διηγο- σατο, καὶ τον ζωστῆρα εδειξεν. ἡ δε δεινῶς φέρουσα ομως ἐσιωπα
ἡγνόει γὰρ υἱον ἄντα. καὶ μετὰ ταλα Αλθέ τις γέρων ιπποβουκάλος
λετο καὶ τῆ Μερόπιν δεδωκε. καὶ ἄμα τὰ σπάργανα αὐτω ἐδείκνυε καὶ τὰ κέντρα, α ντει τε αντον τὰ ζωάγρια. καὶ ουτως ἐγνωσθη τὸ ἄλιν. φασὶ δε ἔτι μετὰ τον θάνατον τῆς Ἱοκάστης καὶ τεν αυτουτύφλωσιν ἔγημεν Εὐρυγών παρθένον, ἐξ ης αὐτω γεγίνασιν οἱ τέσ-Is σαρες παῖδες ταὐτά φησι Πείσανδρος. D. C. M. I. οἱ -ν Οἰδιπο
δίαν γράφοντες οὐδεὶς ουτω φησὶ περὶ τῆς Σφιγγός
9. υἱονJ ώc ido, M. ih. και μετὰJ κώ om. C. 1 4, ΕὐρυγάνηνJ ἐρυγάνην C. M. ita. ναρθένον on . C. Περίφαντες Valta. in . γμασιν οI δ u. γοόνασι τέσσαρος Β. o. I. I S. OI et v Οἰδιποδίαν γράφοντεςJSeholii veteris haec tantum super erant in Aug. cod. reliquiRE. Pro. xitriis e Pisandri sulaeetae. QuI haec pauca de multis excerpsit literator ista reliquis fora an alecit:ουδεις οἴτω φησὶ περὶ τῆς Σφιπνός. Vetusti carminis versus describere neglexit, praeter hos duo suRvissim OS. quori m sensus ab illis pendet quae perier int, aliunde tamen non dissiculter eritendus. inriam sint ex Oedipodiae poemate. En ex Heraclea Pisiuitam, definiri nequit. Pisandra heroicum fuisse poena a manifesturn est e scholiis tui Ari-St Oph. N . Io 7. In excerptifietia in e Pisandii nonnulla leguntur. qtIRe Commode respondent hi
duo versus, ista nimiritui: ἡ Σφὶγξ
ἀναρπῆουσα μικρους καὶ μεγάλους καπι - σθιεν, εν ο καὶ Αἴμονα τον Κρέοντος παῖδα. ulti I HIs Haemon raptatua periit: Apollod. 3. P. I 48. πολλῶν ἀπολλυμενων, καὶ το τελευταῖον Αἴμονος τοῖ Κρέοντος. Hinc saltem patet quo spectent hi versus : Ἀλλ' ἔτι κάλλιστόν τε καὶ ἱμεροέστατον ἄλλων, Παῖδα φίλον Κρειοντος ἀμύμονος, Αἴμονα δῖον. Sinceram repraesentavi scripturumlo o vitiosae, quam praebebat Cod. Aug. hanc nempe : ἀλλ' επικάλλιστόν τε καὶ ἡμεροέστατον ἄ. παιδα φιλε- κρειοντος ἀμύμονα αἱμοναδῖον. Praeteris ea codex habebat: πολλους αὐτων ἀπολλυων ἔναντι T. χ. χ. Schol. ad Phoen. 45. Σωκράτης ἐγχωρίαν αυτ νφησὶ χρησμολπον ου γνωστα μαντε -