Eusebii Caesariensis opera, 1

591쪽

ναβάζου προς Αγησίλαον συνόδου δι' πολλοφάνους sarsyτου Κυζικηνοῶ, καὶ τὰς ἀμφοῖν προ αλληλους ἐπισπόνδους διαλέξεις, ας ἐν τη τετάρτη Ξενοφῶν ανέγραψε πάνυ χαριέντως καὶ πρεπόντως αμφοῖν, εἰς την ενδεκάτην των Ἐλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομ-

πο αργά τε και ἀκίνητα πεποιηκε καὶ ἄπρακτα.

I l. λόγου γα δύναμιν καὶ δια την κλοπην ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδεινυσθαι σπουδάζων βραδ

καὶ μελλων και ἀναβαλλομένω ἐοικὼς φαίνεται, καὶ το ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν το Ξενοφωντος διαφθείρων ' is 12 ' Ῥαυτ εἰπόντος του Νικαγόρου λυπολλω- νιος, Και τί θαυμάζομεν, ἔφη, εἰ Θεοπόμπου καὶ Ἐφόρου το της κλοπῆς πάθος ψατο, αργοτερων - τως ανδρῶν, που γε καὶ Μένανδρος της αρρωστίας, ταύτης ἐπλήσθη, ληρέμα μεν λεγξε δια το ἄγαν εαυτον φιλεῖν ριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν ταις παραλλήλοις αυτου τε καὶ αφ' ων ἔκλεψεν ἐκλογαις ς Λατῖνος δε α βιβλίοις, α ἐπέγραψε Περι των -κἰδίων Μενάνδρου, το πλῆθος αυτο των κλοπῶνεξέφηνε 13. καθάπερ λυλεξανδρεως Φιλόστρατος,ὸ Περὶ της του Σοφοκλέους κλοπης πραγματείαν κατεβάλετο καικίλιος δὲ, ως τι μέγα πεφωρακώς, ολον δρῆμα ἐξήρχῆς εἰς τέλος υντιφάνους, τον οἴ- νιστην, μεταγράψαι φησὶ τον Μένανδρον εἰς τον Αεισιδαίμονα. 14. ἐπεὶ δε οὐ κλέπτας ἔδοξεν ει οὐκ οἶδ' οπως, μῖν φησιν, εἰς το μέσον ἀγαγεῖν, sιμ μηνύω καὐτὰς Υπερείδην τον καλον πολλὰ παρὰ - μοσθένους κεκλοφότα ἔν τε τω προς Αιώνδαν λόγω κἀν τω περὶ τωὐ βούλου δωρεῶν καὶ τι μελόετερος παρὰ του ετέρου μετέθηκε πρόδηλον συγχρονούντων δ αυτῶν, μῶν μεν αν εἴη ἔργον, φησὶν, υπολλώνιε, ἐκ τῶν χρόνων νιχνείσαι τον κλμ

592쪽

πτην ἐγὼ δε υποπτεύω μὲν τολύφηρημένον εἶναι τον Υπερείδην ἀδηλου δε οντος πότερος ἄγαμαι με Θημοσθενην, εἰ λαβὼν παρὰ Τπερείδου προς , δέον διώρθωσε μέμφομαι δὲ τον Υπερείδην, εἰ λα- βῶν παρὰ Θημοσθένους προς το χεῖρον διέστρεψε.

16. Καὶ μετὰ βραχέα φησί 'Rαὶ τί μῖν λέγω ς τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα

Ελλανίκου ἐκ των Ηροδότου καὶ Θαμάστου συνηκται; φώς πιόδοτος ἐν τῆ δευτέρα πολλὰ καταίου του 1 Μιλησίου κατὰ λαι μετηνεγκεν ἐκ της Περιηγη σεως, βραχέα παραποιησας, τὰ του φοίνικος ορνέου καὶ περὶ του ποταμίου Ἀπου καὶ της θήρας τρν κροκοδείλων 17. η ς τὰ περὶ βασάνων εἰρημένα παρ' Ἱσαίω ἐν περὶ του λωνος κληρου καὶ 15 παρὰ σοκράτει ἐν τω ραπεζιτικῶ κεῖται καὶ παρὰτω Λημοσθένει ἐν τω κατὰ μήτορος ἐξοπιλης σχε δον διὰ των αυτῶν εἴρηται λώς είναρχος ἐν τω πρώτω κατὰ Κλεομέδοντος αἰκίας πολλὰ μετενηνοχεν αὐτοις ὀνόμασιν ἐκ του Λημοσθένους κατὰ Κόνωνος 20 αἰκίας 18. φώς υσιόδουου με γαρ τι γυναικος ἀνὴρ ληαε αμεινον της γαθῆς, της ὁ αυτε κακῆς οὐρίγιον ἄλλο, ταύτην την διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν τω ενδεκάτω μετηνεγκε λαβών ουτως 25 γυναικος ουὁεν χρῆμ' ἀνὴρ ληκεταιαμεινον ἐσθλῆς, ουδε ἐθιον κακῆς.

ριπίδης δε ἐν Μελανίππη τῆ δεσμώτιδιτης με κακῆς κάκιον ουδεν γίνεται γυναικος, θλῆς ὁ ουὁεν εις περβολήνω 'εφυκ μεινον διαφερουσι ὁ α φύσεις. 19. - δε υριπίδου εἰπόντος γυναικες ἐσμεν ἀθλιώτατον φυτόν,

593쪽

538 USEBII Θεοδέκτης ἐν Αλκμαίων φησι

σαφης με εν βροτοισιν μνεῖται λόγος, ῶς ουδέν εστιν αθλιώτερον φυτον

γυναικός.

467 ουτος ου μόνον την ἐπιβολην κεῖθεν εἰληφεν, ἀλλα καὶ ταῖς λέξεσιν αυται συγκέχρηται καὶ θέλγε ναυτ πανούργως παροιμιακον ἀλλον εἶναι καὶ ς υπο πολλῶν λεγομένω συγκεχρῆσθαι η δοκεῖν εἰλη φέναι παρὰ του γεγεννηκότος. 20. ὁ δ' Αντίμαiος τὰ μήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. μήρου γαρ εἰ -

πόντος Ἱδεώ θ' ο κάρτιστος πιχθονίων γενετ ανὁρων

Αντίμαχος λέγει, Us;o G κάρτιστος ἐπιχθονίων ν ανδρῶν. καὶ Λυκόφρων ἐπαινε την μετάθεσιν, ς δι αυτῆς λ=ἐστηριγμένου του στιχου. II. το γαρτον δ' ἀπαμειβόμενος προσεφη κρείων ΘιομήJης σιγῶ, μήρου κωμωδηθέντος πο Κρατίνου δια τοπλεονάσαι ἐν τῶ

τον ὁ ἀπαμειβόμενος, ποπερ υτ πεπατημένον ου ἄκνησεν Αντίμαχος μερο ταθεῖναι. 22 του δελαῶν οἷσιν ἄνασσε πατηρ δ' ἁ ηπιο ηεν,

ηρικολοντος, καὶ πάλιν ἀλλαχου που λεγομένου, οἱ Γ ἐπει ἀμφοτερωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας, ὁ Αντίμαχος μεταθεις ἡμιστίχια πεποίηκ ελαῶν οἷσιν ανασσον ἐκαρτυνοντο φάλαγγας.

23. λλ' να μὴ καὶ αυτὸς κλοπης αλλους αἰτιώμενος κλέπτης ἀλω, τους πραγματευσαμένους τὰ περὶ τον' των μηνυσω. Λυσιμάχου μέν ἐστι δύο Περὶ τῆς χἘφόρου κλοπῆς, υλκαῖος δε, ὁ ων λοιδόρων --

594쪽

βων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητης, παρώδηκε τὰς Ἐφόρου κλοπὰς ἐξελέγχων, Πολλίωνος δε ἐπιστολὴ προς Σωτηρίδαν Περὶ της Κτησίου κλοπης, του δ' υτου καὶ Περὶ τηλυροδότου κλοπης ἐστι βιβλίον, και ἐν

τω ἐπιγραφομένω γχνευτα πολλὰ περὶ Θεοπόμπου λεγεται, ρητάδου τέ ἐστι Περὶ συνεμπτώσεως πραγματεία, ἐξ ων τοιαύτα πολλὰ ἔστι γνῶναιV24. Καὶ μεθ' τερα

Καὶ ὁ Προσήνης, ους μεν ἄλλους, ἔφη, λέ-i πτας ἐφωράσατε δτι δε και αυτος ουτος ο ρω Πλάτων, ου την ἐπώνυμον εορτην σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοις καταχρῆται των προ αυτοὐ, ιδοῶμαι

γὰρ τω της κλοπης νόματι ἐπὶ τούτου χρῆσθαι Ουκέτι κατειλήφατε. o. τι λέγεις; ἔφη ὁ Καλλιέτης. i5 ου λέγω μόνον, φησὶν, αλλὰ καὶ την πίστιν τω λόγω παρέχω. σπάνια δε τὰ των προ του Πλάτωνος γεγονότων βιβλία, ἐπει ἴσως πλείους αν τις ἐφώρασε

του φιλοσόφου κλοπάς ἐγὼ ' ουν η κατὰ τυχην

περιπέπτωκα, Πρωταγόρου ον Περι του οντος ἀνα- ,2 γινώσκων λόγον, προς τους εν τ ον εἰσάγοντας τοιαυταις αυτον ευρίσκω χρωμενον ἀπαντήσεσιν ἐσπουδασα γὰρ αυται λέξεσι τὰ ὐηθέντα μνημονευειν Καὶ ταῶ εἰπὼν δια πλειόνων τίθησι τὰς αποδείξεις. 26 αλλ οποῖο μεν των Ἐλληνικῶν συγγρα- 25 φέων ὁ τρόπος, τι τε υδε του καν αυτῶν ἐφείσαντο ἐλέγχου, ἀρκεῖν απὸ μυρίων γοῶμαι τὰ εἰρη- μένα Ἀτι δε εἰς προπαρασκευην της ἀπὸ τῶν Ἐβραμ κῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς Ἐλληνας φελείας ευ μοι δοκεῖ καὶ ἀναγκαίως καθόλου πῶσαν ἀποδεῖξαι την Ῥοωμένην Ἐλλήνων παιδείαν τε και φιλοσοφίαν, τά τε πρῶτα αυτῶν μαθήματα, καὶ τὰ σεμνὰ της λογι-

κης ἐπιστήμης ἀπὸ βαρβάρων αυτοῖς συμπεφορημένα,

595쪽

ώς αν μηκέθ' ἡμῖν προέμφοιτό τις αυτῶν, τι δ' την παρὰ τοῖς βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν των παρ' αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. IV. 'Οτι μη ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα θε- μενοι τὰ της Ἐλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ' Ἐβραμέοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν γνοίης αν μαθών ς καὶ αυτῶν Ἐλλήνων οἱ δη μάλιστα ὀρθότερον φιλοσοφίας ἀψάμενοι, και τι πλεου και μεῖζον της πανδήμου περὶ θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες, ουδέτερα τῶν παρὰ τοῖς Ἐβραίοις προκεκυρωμένων ἐφείρον ἀληθῆ φδόγματα. 4. οἱ μεν γὰρ ἀλληνάλλως ποικίλαις ψευδοδοξίαις ἀπαχθέντες εἰς βυθον ἀδολεσχίας περιετράπησαν, οἱ δε γε ποσῶς ευγνώμονι λογισμω κεχρη- sis, μένοι, ἐν οἷς της τἀληθοῶς ἐφήψαντο καταλήψεως,

saet5 ἐν τούτοις της Ἐβραίων κοινωνοὶ πεφήνασι διδασκα- 1bλίας. G. εἰκος οὐ πολυμαθεις γεγονότας, τά τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν τῶν δηλουμένων μη ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν, νεωτέρους μεν τω χρόνω ως ἔπος εμπειν, πάντων οὐχ Ἐβραίων μόνον, ουδέ γε Φοινί- ωκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αυτῶν τῶν παλαιῶν, Ἐλλήνων φύντας. 4. οἷς τὰ μεν ἐκ Φοινίκης Κάδμος λυγήνορος, τὰ δ' ἐξ Αἰγύπτου περὶ θεῶν, η και ποθεν αλλοθεν, μυστήρια καὶ τελετὰς ξοάνων τε ιδρύσεις, καὶ μνους, δάς τε καὶ ἐπωδὰς, - ὁ ο Θράκιος ορφευς καί τις τερος Ἐλλην η βάρβαρος, της πλάνης ἀρχηγοὶ γενόμενοι, συνεστήσαντο τούτων γαρ οὐδένας καὶ αυτοὶ αὐομολογήσαιεν Ἐλληνες παλαιοτέρους εἰδέναι. 5. πρῶτον οὐν πάντων ορφέα, εἶτα δὲ Λίνον, κἄπειτα Μουσαῖον, ἀμφὶ κτὰ ρωει γενομένους ἡ μικρῶ πρόσθεν ήκμακέναι φασίν. ἀλλὰ κατά γε τούτους πλέον οὐδὲν της μι-

596쪽

νίκων καὶ Αἰγυπτίων πολυπλανοὐ θεολογίας παρὰ τοῖς Ελλησιν ἐπολιτεύετο. 6. καὶ δη καὶ ἐν τοι λοι- ποις ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας τε καὶ πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς καὶ μυστηρίοις, αυτ δη αὐτα καὶ οσα τού- τοις μοι παρεφυλάττετο πολῶ γουν παρὰ τοῖς

πασιν ὁ προδηλωθεὶς περὶ θεῶν ἐκράτει λογος ' νεήτε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι και ἀναθημασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πῶσιν ἐξησκηντο ἀτὰρ δηκαὶ ξόανα παντοίας λης εἰς ἀσαν θνητῶν ζωων 1 ἰδέαν τετυπωμένα φιλοκάλως ἐξείργαστο. 7. καὶ μην καὶ μαντειων πλείστη τις ην καὶ ἄφθονος παρὰ τοῖς πἀσι περιουσία σεμνός γε μην τις καὶ μέγας θεὸς παρὰ το ς Ελλησι διαφεροντως το τηνικάδε μάλιστα η ακμάζων, ὁ Πύθιος καὶ Ἀλάριος καὶ Ῥωδω-uναῖος εἶτα δε υμφιάρεως καὶ ' φίλοχος, καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος ἄλλος ἐπιρρεων χρησμωδῶν μῆλλον ποιητῶν τε καὶ ραψωδῶν χλος. 8 ων μακροις ποθ' ὐστερον χρονοις εἰς Ελληνας παρελθοῶσα φιλοσοφία, μηδεν των αὐτη προσηκόντων παρὰ τοις προ- ρ πάτορσιν εὐροῶσα, τὰ μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ της πατρόθεν εἰς αυτοῖς κούσης θεολογίας, αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ καὶ παρὰ πασι βοώμενα θεῖά τε καὶ χρηστηρια, ἔργω περιττὰ καὶ ἀνωφελη κατελάμβανε. 9 διλ ιio, ταῶτα μεν εἰς δεύτερον ἀνεβάλλετο, ως ὁ οὐδεν αὐτη

β προς την των ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν ευρεσιν λυσιτελεῖν δυνάμενα, τὰ δε ὀθνεῖα λοιπον καὶ βάρβαρα, οἱά τις γυμνη καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων τε καὶ μαθημάτων, περιηει διερευνωμενη, τά τε χρησιμα πανταχόθεν αυτν πορίζουσα συνάγουσά τε καὶ ἐρα- δονιζομένη, ο τι ποτε παρ'Ἀκάστοις εἴρο των θνῶν. 10. οὐ γαρ υν μόνα τὰ της ἀληθοὐ θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε τοῖς Ελλησιν, ἀλλα καὶ των αλ- ,

597쪽

συνομολογοίσί γε τοι Ἐλληνες αυτοὶ μετά γε υρφέα

Λίνον τε καὶ Μουσαῖον, οῖ δη πάντων μάλιστα θεο- λόγων παλαιότατοι τε καὶ πρῶτοι κατῆρξαν αυτοῖς της πολυθέου πλάνης, τους επτὰ παρ αυτοῖς ανδρας ἐπὶ σοφία θαυμασθηναι, ους δη καὶ ἐπονομάσαι σοφους ἀμφὶ Λύρον δε οῖδε τον Περσῶν ηκμασαν

βασιλέα. 11. ουτος 1 ην ο χρόνος, ἐν των παρ' Ἐβραίοις προφητῶν, πάντων υστατοι προεφητευον, τῶν μεν ρωὶ κῶν στερον ἔτεσι πλεον φεξακοσίοις, οτης δε Μωσέως λικίας ου ελαττον η χιλίοις πεντακοσίοις γενόμενοι τουτ δε σοι τὰς τῶν χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν στερον διιόντι καταφανες σται.

12 ενταsθά που νέοι τω χρόνω οἱ πτὰ γενόμενοι σοφοὶ ἐπὶ κατορθώσει μνημονεύονται ἀγωγης τη ιβηθικωτέρας, ων πλέον ουδεν τῶν βοωμένων πο- φθεγμάτων μνημονεύεται. Ἀψε δε τι, καὶ μῆλλον 276J τοῖς χρόνοις ποβεβηκότες, οἱ παρ λλησι φιλόσοφοι διαπρεψαι μνημονεύονται 13 ων Πυθαγόρας πρῶτος Φερεκύδου γνώριμος, ο φιλοσοφίαν' ἀνευρων, ὀνομα, ως μέν τινες, Σάμιος ως δ' τεροί φασι, Τυρρηνὸς ν τινες δ' αυτὸν Συριον ύριον εἶναι λέγουσιν ἄστε σε βάρβαρον, αλλ' οὐχ πιληναγεγονέναι ὁμολογεῖν τον πρῶτον τῶν φιλοσόφων, αν στομα πάντων Ελλήνων δόμενον. 14. και τον 5 Φερεκύδην δε Σύριον ἀναγράφουσιν, ω μαθητεύσαιτο Πυθαγόραν φασίν. -υ μόνω δε τούτω συγγενέσθαι ὁ Πυθαγόρας λεγεται, διατρῖψαι δε καὶ παρὰ τοι Περσῶν μάγοις, καὶ τοῖς Αἰγυπτίων δε προφη- ταις μαθητεῶσαι, καθ ο χρόνον Ἐβραίων οἱ μεν επ' Αἰγύπτου, ι δ' ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται τηνs471 μετοικίαν πεποιημένοι. 15 ἀλλα γὰρ ὁ δηλούμενος

598쪽

τὰ παρ' κάστοις σοφὰ πολυπραγμονων ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ πῆσαν την Περσῶν, τοῖς τε μάγοις και τοῖς ἱερείσι μαθητευόμενος ἀκηκομναι τε προς τούτοις Βραχμάνων ἱστόρηται γνδῶν δε εἰσιν υτοι φιλόσοφοι καὶ παρ' ων μεν ἀστρολογίαν, παρ ων δε γεωμετρίαν, ἀριθμητικήν τε παρετερων και μουσικὴν καὶ ἄλλα παρ' αλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ τῶν σοφῶν Ἐλλήνων σχεν ουδεν, πενία σοφίας καὶ απορία συνοικούντων 16.4μ- ,1 παλιν δ' ουν τῶν ξωθεν αὐτω πεπορισμένων αἴτιος

αντος της μαθήσεως κατέστη τοῖς Ελλησιν. 17. Wμεν ου Πυθαγόρας τοιοίτος πρώτη δ' ἐκ της τουτου διαδοχῆς η κληθεισα ταλικὴ φιλοσοφία συνέστη, της ἐπωνυμίας ἐκ τῆς κατὰ τὴν Ἱταλίαν

i5 διατριβῆς ἀξιωθεῖσα μεν η ἡ ἀπὸ Θαλos tof τῶν

επτὰ σοφῶν τὰς γωνικὴ προσαγορευθεῖσα κἄπειτα Ἐλεατικὴ, ενοφάνην τον Κολοφώνιον πατερα ἐπιγραψαμένη. 18. ἀλλὰ καὶ ο Θαλῆς, ως τινες στο- ροῶσι, Φοῖνιξ ην, ως δέ τινες ὐπειλήφασι, ιλήσιος ε Αἰγυπτίων δε καὶ ουτος λέγεται τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. 19 Σόλωνα δε καὶ αυτὸν τῶν πτὰ σοφῶν οὐδη καὶ λόγος Αθηναίοις νομοθετῆσαι Αἰγυπτίοις μοίως φησὶν ὁ Πλάτων προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν κου Ἐβραιοι τὴν Αἴγυπτον. εἰ γοάγει γουν αυτὸν εν ιμαίω προς του βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν οἶς φησιν Αἰγύπτιος προ αυτὸν

Α Σόλων, Σόλων Ἐλληνες ἀεὶ παιδες ἐστε, γερων δὲ Ἐλλήνων οὐδε εις, ου δέ ἐστι παρ' μῖν χρόνω

πολιὀν μάθημα. 20. και υτος δε ὁ Πλάτων τοῖς

3 ἐν ταλία Πυθαγορείοις σχολάσας ου μόνη τη παρὰ τούτοις ρκέσθη διατριβῆ, λέγεται δε ἀπῆραι εἰς

599쪽

544 USEBIΙ Αἴγυπτον καὶ ' τούτων φιλοσοφία πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον τούτο τοι καὶ αὐτος τοῖς βαρβάροις πολλαχοὐ των ἰδίων λογων μαρτυρεῖ, ευ μοι δοκεῖ ποιῶν, καὶ τα κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ των βαρβάρων ευγνωμόνως ου ἀπαρνούμενος. 21. ἀκοῶσαι δ' ουν αυτο πολλαχου με πάρεστιν, ου μην ἀλλα καὶ ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων μολκαὶ γυπτίων δέ πη μνημονεύοντος ' Tουτου αἴτιος ὁ πρῶτος αὐτα κατιδων, βάρβαρος ων παλαιὸς γαρ δη τόπος ἔθρεψε τως ψ 472 πρώτους ταυτα ἐννοήσαντας δια, κάλλος της θερινῆς ρας ην Αἴγυπτος τε Συρία θ' ἱκανῶς κέκτηται. οθεν καὶ πανταχοσε καὶ δεύρ ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνω μυριετεῖ τε και ἀπεψω. V22. Καὶ ποβὰς ξῆς ἐπιλεγει ορο Λάβωμεν δη ς ο τι περ ανελληνες βαρβάρων

παραλάβωσι, κάλλιον τούτο εἰς τελο απεργάζονται. 23. αυτα ὁ Πλάτων καὶ Λημοκριτος δε ἔτι προτερον τους Βαβυλωνίων λόγους θικους πεποιησθαι λέγεται. καί που σεμνυνομενος περ εαυτου φησιν i, δε των κα ἐμαυτον ανθρώπων πλείστην γην ἐπεπλανησαμην, στορέων τα μηκιστα, καὶ αέρας

τε καὶ γαίας πλείστας εἶδον, καὶ λογίων ανδρῶν saetetJ πλείστων ἐπήκουσα, καὶ γραμμέων συνθέσιος μεταποδείξεως ουδείς κώ με παρήλλαξεν, οὐτε Αἰγυπτίω ν ο οἱ καλεόμενοι Αρπεδονάπται, οἷς ἐπὶ πάσιν ἐπ τεα ογδώκοντα ἐπὶ ξενης ἐγενήθην. 24. Ἐπῆλθε γὰρ καὶ Οὐτος Βαβυλῶν τε καὶ την Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοις τε Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς ἱερεῶσι μαθητεύων. 45. τί δ' εἴ σοι καταλέγοιμι

600쪽

'φάκλειτον και τοὐς αλλους Ἐλληνων, δι ν ἀπελέγχεται η παρ' Ἐλλησι πολιτει τον μακρον αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνη παντος μαθηματος ἀπολειφθεῖσα 26. εροι μεν ουν θεῶν, ἀγάλμασί τε καὶ ἀφιδρύμασι, μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς, καὶ τ πολλῶτύφω των λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δε ληθοῶς και μαθηματος βιωφελούς εἰς τοπαντελες χηρευεν. 27 ουδέ τι προς αγαθῶν λόγωνευρεσιν αὐτοῖς τα ἄχρηστα χρηστηρια συνεβάλλετο,1 ἀλλ' οὐδ αυτὸς ὁ θαυμαστος Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν-αυτοὐς τοπαράπαν φελει, ουδέ τις αλλος θεῶν αυ- τοῖς εἰς αναγκαίου τινὸς ἐπιτηδευσιν συνηργει ἀλώμενοι δε δε κἀκεῖσε καὶ τον βίον παντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις σφας αυτοὐς ἐφαίδρυνον 15 κατὰ τον μόθον, στε αὐτοῖς δη την πῆσαν φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου συστηναι. 28 ἄλλα γαρ παρ' αλλων ἀποματτόμενοι μαθηματα γεωμετρίαν μεν παρ' Αἰγυπτίων ἔσχον, ἀστρολογίαν δε παρὰ χαλδαίων, καὶ ὁ πάλιν τερα παρ'Ἀτέρω- ουδεν δε2 παρά τισιν ἄλλοις οἷόν τινες αὐτῶν το παρ' Ἐβραίοις

αγαθὸν εἴροντο. 49 τοίτο δε ην η το των ὁλων θεο γνῶσις καὶ η των οἰκείων θεῶν κατάγνωσις,

ην μικρὸν ὁσον ὁ λόγος προῖὼν ἐπιδείξει. 30 τοσου- 473, τον δε ἐπὶ του παρόντος τοὐς ἐντυγχάνοντας ἐπιση-25 μαίνεται, ως ο μόνης ἐστέρηντο της ληθοῶς θεολογίας οἱ παλαιοὶ των Ἐλληνων, αλλὰ καὶ τῶν φιλοσοφία λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ οὐδε μόνων τούτων, ἀλλα και τῶν κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. 31. γοῶμαι δέ μοι τηνδε συμβαλεῖσθαι ω την σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν του προκειμένου σκο- ποῶ, εἰ δη πρόκειται τον ἀπολογισμὸν ποσχεῖν

τολμη ἀλόγως μἀ την παρ' Ἐβραίοις θεολογίαν