장음표시 사용
131쪽
De memorandis in parvis Atticae pagis - Hypoctoreo-mam prini itiis - Diana, unde Colaenis et Amarysia iacta.Δημοι δε οἱ μικροὶ της Ἀττικης, ως ετυχεν εκατος οἰ--τΘεις. α δε εἰς μνημην παoείχοντο, Ἀλιμουσίοις
'Aπόλλωνος, - 'Αρτεμιδος, και δεητους. τεκεῖν μενοῖν δεητω τους παῖδας ενταυΘα οὐ φλασι, λύσασθαι
132쪽
Σινώπην κομίζειν, εντεὐειν δε φέρεσθαι λα Ἐλληνων
pninitiis Apollini oblati, Plu
133쪽
ATTICA SEU LIB. 1. φόρου sωμοὶ, Διονύσου τε 'Aνsses 73, καὶ Nυμφων
1σμηνίδων, καὶ Γης, ην μεγάλην θεὸν ὀνομάζουσι ναος δε σεζος εχει βωμοῖς Δημητρος 'Aνησιδωσας ' ,Διος Κτησίου, και Τιθρωνης 'ΑΘηνῆς, και Κόζης πρω-3 τογόνης, και Σεμνων ονομαζομενων Θεων. Tο δε ενMυρρινουντι ξόανόν ἐςι Κολαινώος Θμονης ') δὲ ιτιμωσιν 'μα υσίαν 'Αρτεμιν. πυνθανόμενος σε σπιέρες οὐσὲν ες αὐτὰ επις ενους τοὐς εξηγητὰς εὐρον, ' αὐτος σε συμsάλλομαι τηδε. ει ν 'Aμαζυνθος εν Ευβοια' καὶ γαρ οἱ ταύτη τιμωσιν 'Aμαρυσίαν Αρτεμιν ' εροτην δὲ και 'ΑΘηναιοι της 'Aμαρυσίας ἄγουσιν, οὐδέν τι Εὐβοέων ἀφανε ρον ' ταύτη μεν γενῆσθαιτο ἔνομα ἐπι τουτο ' γ παρὰ Θμονεῖσιν ποῖμαι 'την δε εν ,1υρρινούντι Κολαινίδα άπο Κολαινου καλεῖσΘαι. γέγραπται δε ο η μοι, των εν ') τοῖς δη- μοις φάναι πολλοῖς, ως και προ της ἀζχης ἐβασιλεύοντο της Κεκροπος. ἔςι οε ό Κολαινος ἀνδρὸς ὁνομα, πρότεζον η Κεκσοψ εβασίλευσεν, ως οι Mυρρινούσιοι λέγουσιν, ἄρξαντος. εςι δε 'Aχαρναὶ '') δημος - ουτοι Θεων 'Aπόλλωνα τιμωσιν Ἀγυιέα καὶ FIρακλέα. και Ἀλγῶς βωμός ε ν 'Υγείας - τηνδ' 'Ιππίαν 'A- Θηναν ὀνομάζουσι, και Διόνυσον ,1ελπόμενον, και Κισσὸν
to ἐπὶ τούτοJ rectius scribi putat επὶ τούτω, eam Ob
rnemsi latere videtur. Nam Cod Vind. habet οις, ἐν α C.
134쪽
I 23 Κισσὸν τον αυτον Θεον, τον κισσὸν το φυτον ενταὐθα ωτον φανῆναι λεγοντες.
De momibus Attime ae signis arasque deoriun in iis Marathone pago et memorandi, in eo - fonte ita Maearia.
ρη δε 'Α3ηναρις εςὶ Πεντελικὸν , ενΘα λιΘοτομίαι καὶ Πάρνης παρεχομενη Θήραν συων άγρίων και ἄρκτων ' και Υμηττος, ος φύει νομὰς μελίτταις επιτηδειοτάτας πλὴν της 'Aλιζωνων ' . λιζωσι γὰρ συν Θεις ὀμού τῶς ἀνθρωποις εἰς νομὰς ἰοῖσίν εισιν αφετοι καὶ μελισσαι φ), οὐδε σφῶς ἐς σιμβλους καθείρξαντες ἔχουσιν αἱ δε εργάζονται τε ως ετυχον της χωζας, καὶ συμφυες το εργον αὐταῖς ες ιν, ἰδια δε οἴ- τε κηρον, οἴτε μέλι απ' αυτοῖ ποι σεις' τοὐτο μεν τοιου τόν ἐςιν. 'AΘηναίοις δε τα δρη καὶ Θεων αγάλματα αεχει ' Πεντελησι μεν ' ηνἀς, εν ' ηττω δε ἄγαλμάεςιν ' ηττίου Διός βωμοὶ δε καὶ ὀμβριου Διὸς καὶ 'Λπόλλωνός εἰσι Προοψιου. καὶ εν ΠάρνηΘι Παρ
νοιος Ζευς χαλκοῖς εροι, καὶ βωμὸς Σημαλεου ') Διός.ε δε εν τη Π-νηθι καὶ ἄλλος βωμός, Θύουσι δε ε
135쪽
muού, τοτε μεν 'OμSριον, τοτὲ δὲ Ἀπήμιον καλοῖν- τες Δία. και 'Aγχεσμός Ο:ος ἐςὴν ου μέγα, και Διὸς ἄγαλμα 'Aγχεσμίου. 3 Πρὶν δὲ ἡ των νόσων ἐς ἁφἡγησιν π απέψαι, τα ἐς τοὐς δόμους εχοντα αυθις ἐπέξειμι. δῆμος ἐγιMαραθων, ἶσον τῆς πόλεως των 'Aθηναίων ἁπέχων καὶ Καρύτου τῆς εν Εὐλία. ταύτη τῆς Ἀττικῆς ἔσχον οι βάρSαζοι, και μάχη τε ἐκρατήθησαν, καί τινας, ως άν γοντο, άπώλεσαν 'των νεων. τάφος δεεν τω πεδίω Ἀθηναίων ες ν, ἐπὶ δε αυτῶ ςῆλαι τὰ ο- νόματα των ἀπο3ανόντων κατὰ φυλὰς εκάτων εχουσαι ' καὶ ετερος Πλαταιεῖσι, Βοιωτων και δούλοις 'εμαχέσαντο γὰρ και δουλοι τότε πρωτον. και άν- δρός εςιν ἰδία μνῆμα Mιλτιάδου τοὐ Κίμωνος, συμβα-σης ύτερόν οι τῆς τελευτῆς, Πάρου τε ἁμαρτόντι, καὶ δἰ αυτὸ ἐς κρίσιν 'ASηναίοις καταροάντι. ενταῖ. α ά- νά πἀσαν νύκτα και ἶππων χνεμετιζοντων και άνδζων μαχομένων ἐς ιν αἰτΘέτΘαι καταςῆναι δε ἐς ενασγῆ Θέαν, ἐπίτηδες μεν οὐκε ν ἴτω συ ἐνεγκεν, ἁνηκόω
136쪽
ορα ἐν τη μάχη πασέναι, το επος και την σκευην ἀγρῶκον ' οἶτος των βα:βάζων πολλους καταφονεύσας
νειαν τε λέγων την αυτοῖ, και Θησέα οὐκ ἀο ύνατον ειναι τιμω ήῖν. ἀφικόμενοι δὲ ρι παιδες 2κέται, προ- τον τοτε Πελοποννησιοι ποιοῖσι πολεμον προς 'AΘηναίους, Θησέως σφἀς οὐκ εκδόντος αἰτουντι Εὐρυμεῖ. λεγουσι α. 'AΘηναίοις γενέ-αι χρησμὸν, των παίδων ἀποθανεῖν χ:ῆναι των Ηρακλέους τινὰ εθελοντὴν, επεὶ ἄλλως γε οὐκ εἶναι νίκην σφίσιν. ενταχα ἡ
Mακαρία Δηίανείρας και 'Hρακλέους Θυγάτηρ ἀποσφάξασα ἐαυτὸν ἔδωκεν 'ASηναίοις τε κζατῆσαι τω πολεμω, και τη πηγὴ τὸ ἔνομα άφ' ἐαυτῆς '). 'Eςι 6
137쪽
δε εν τω MMαΘωνι λίμνη τα πολλά ελωδης' ες ταυτην ἀπειρία των όδων φεύγοντες εσπίπτουσιν οι βάρβαροι, και σφισι τον φόνον '') τον πολὐν ἐπὶ τούτω συμβηναι λέγουσι ' ὐπὲρ δε την λίμνην φάτναι εἰσὶ λίθου των ἱππων των Ἀρταφέρνους, καὶ σημεῖα εν πέτραις σκηνης. ρεῖ δε και ποταμός εκ της λίμνης,τα μεν προς αὐτη τη λίμνη βοσκημασιν ὁδωρ επιτηδειον παρεχόμενος, κατα δε την ἐσβολην Η) την ἐς το πελαγος ἁλμυρὸς ηδη γίνεται, καὶ ἰχΘύων των Θαλασσίων πληζης. ολίγον δε απωτέρω του πεδίου ΙΠανός εςιν ἔρος, καὶ σπηλαιον Θεας αξιορο εοῦσοδος .μεν ἐς αυτὸ τενη, παρελ9οῖσι δε εἰσιν οἶκοι, καὶ λουτρὰ, και τὸ καλούμενον Πανος αιπόλιον, πέτέαι ταπολλα αιξ ιν εικασμεναι.
De pago Braurone et Dianae Tauricae inno - pago Elianinupte et Nemesi Rhamnusia - Aethiopum variis igentibus et Atlante monte - Nemesis signo non alato et reliquis in ejus hasi sigian.
138쪽
ηνας, καὶ υτερον εἰς 'Αργος ἀφικεσθαι. ξόανον
μεν δη και αυτόθι ετιν Ἀρτεμιδος ἀρχαῖον. το δε εκτων βααsάφων οἱ τινες κατὰ γνωμην ἔχουσι την εμην,εν ετέρω λόγω δηλώσω '). Mαπαθωνος δε ς αδίους zμάλι α εξηκοντα ἀπεχει Ραμνους την παρὰ Θάλασσαν ιουσιν ἐς υσωπον. καὶ αἱ μεν οἰκησεις επὶ Θα- ,
μηνιμα εκ της Θεοὐ ταυτος ' καταφρονησαντες γάρ σφισιν εμποδων εἶναι τὰς Ἀθηνας ελεῖν, λβον Πάνειον, δν ως επ' ἐξειργασμένοις ' ηγον ἐς τροπαίου ποίησιν. τουτον Φειδίας τον λιθον εἰσγάσατο, ἄγαλμα μεν εἶναι Nεμέσεως η τη κεφαλη δὲ επετι της Θεοῖς εφανος, ελάφους εχων και νίκης θ άγάλαατα οὐ μεγάλα τῶς δεχεζH εχει, τη μεν κλάδον μηλεας' ,
3 o. ω: ἐπ' ἐξειργασμένοιe JEx postrenna syllaba praecedendi s vocis oν male repeturiam prorsus delenciturn esse, optirne Lusivius inonuit. Sic sentcntia plana: Nam non curantes,
κην. Sic ante kγαλμ. coni ponenduin esset. Mox post χερσὶ in utroque Codice ahes εχεν , quod nullo inodo deesse potest.
139쪽
ATTICA SEU LIB. 1.τη δήξιῶ δε φιάλην Αἰθίοπες δε ἐπὶ τη φιάλη πε-
ου τε αυτὸς εἶχον, οὐτε απεδεχόμην των συνιεναι πει-
Ir δικαιότατοιJ Uid. Strab.L. XVII. P. IIII. 78.
140쪽
των ποι ει ποταμὸν, ἀλλα παν Ομοίως αὐτίκα ἐχει
συλλαβοῖσα ἡ ψάμμος. ουτως ΛιΘίοπες ποταμωγε οὐδενὶ πνοσοικοῖσιν, ἡ πικεανω ' ' το δε ἴδωρ τοτκ του 'Aτλαντος Θολερόν τέ ἐσι. καὶ πρὸς τη πηγηκροκόδειλοι πήχεων ' ησαν οὐκ ελάσσους, προσιόντων δε των ἁν ωπων κατεδύοντο ες την πηγήν. παρ- ωατο δε οὐκ ὀλίγοις το ὁδωρ τουτο ἀναφαινόμενον αυθις εκ της ψάμμου ποιεῖν τον Νεῖλον Λιγυπτίοις. 'O δε Ατλας υψηλὸν μεν εον ουτως, ως τε καὶ λέγε- s
ται τῶς κορυφαῖς ψαύειν του οὐρανοῖ, ἄβατον δε υπὸύδατος και δένδρων, ἁ διὰ παντὸς πεφυκε. τὰ μεν
δη πρὸς τοὐς Nασαμωνας αυτοὐ γιγνωσκεται ' τὰ δεες το πελαγος, οὐδενα πω παραπλεύσαντα ἱγμεν. τάδε μεν ες τοσοῖτον εἰρήσθω. Πτερά δ' εχον οὐδε ετοῖτο το ἄγαλμα Nεμεσεως, οἴτε ἄλλο πεποίηταιτων ἀζχαίων. επειδη δε Σμυρναίοις τὰ ἁγιωτατα