Hellados periegesis. Graeciae descriptio. Graece. Recensuit ex codd. et aliunde emendavit, explanavit Jo. Frider. Facius

71쪽

ATTICA SEU LIB. I. καΘέςηκεν, ἀλλα καὶ ἐς Θεοῖς ' εὐσεβεῖν δελ- πλέον. και γὰρ Αἰδους σφίσι βώμος ετι, καὶ Φλμης , καὶ Ορμῆς ) δῆλά τε ἐναργως ἴσοις πλέον τι

ἐτέρων εὐσεβείας μετεπιν, ἶσον σφισι παζον τύχης α χρηςῆς '). Ἐν δὲ τω γυμνασίω τῆς ἀγοtἀς ἀπέχοντι οὐ πολὐ, Πτολεμαῖον δὲ ἀπό τοὐ κατεσκευασμένου καλουμένω, λιθοι τέ εἰσιν ' μUI ' , Θεας ἄξιοι, και εἰκων Πτολεμαίου χαλκῆ κάὶ ο τε AGυς 'Iόβας )ενταυθα κεῖται, καὶ Xρύσιππος ὁ Σολευς ). προς δὲ τῶ γυμνασίω Θησέως ἐς ν ιερόν ' γραφαὶ δέ εἰσι, προς Ἀμαζόνας 'AΘηναῖοι μαχόμενοι. πεποίηται δέ σφισιν ἡ πόλεμος οἶτος καὶ τῆς 'ΑΘηνἀς ἐπὶ τῆάσπιγι, και τοὐ ολυμπίου Διος επὶ τω S ρω ' . γέγραπται δε ἐν τω τοὐ Θησεως ιερω καὶ ἡ Κενταύρων και ἡ Ααπιθων μάχη Θησεῖς μεν οὐν ἀπεκτονως ες ιν εδη Κένταυζον, τοις δὲ ἄλλοις ή ισου καθετηκεν

ν ετι

Cocl. deest.

Cunt; quare Menag. ad DK g. l. c. Cera nicum interiorem intelligendum esse putat. ) του 'ολυμπιον - ιπὲ τω

72쪽

ATTICA SEU LIB. I.

η μάχη. του δὲ τρίτου των τοίχων ἡ γραφη μη

αυΘοαένοις, ἁ λέγουσιν, ου σαφής ἐ τα μεν που δια τον χρόνον, τα δὲ Mikων ου τον πάντα εγραψε λόγον. Mίνως ἡνίκα Θησέα και τον ἄλλον τόλον των παιδων ηγεν ἐς Κρήτην, ἐρασΘεἰς ΠεριSοίας, ως οι Θησεῖc μάλιτα ἡναντιουτο, και ἄλλα υπὸ ὀργῆς απφιψεν ἐς αυτον, και παῖδα ουκ ἐφη Ποσειδωνος εἶναι ἐπει ου δύναμαι την σφραγῖο α ), ην αυτὸς φερων ἔτυχεν, ἀφέντι ες θάλασσαν ἀνασωσαί ρι.Mινως μεν λέγεται ταύτα εἰπων ἀφεῖναι την σφραγῖδα - Θησέα δὲ σφραγῖδά τε ἐκείνην ἔχοντα καιτέφανον χρυσουν 'Aμφιτρίτης δωρον ἀνελθεῖν λέγουσιν εκ της Θαλάττης. ες δὲ την τελευτην την Θησέως πολλὰ πη και οὐκ ὀμολογουντα εἴρηται ' δεδεσΘαι γάρ αυτὸν λέγουσιν ' ἐς τόδε, εως ὐφ' 'Hρακλέους ἀναχθείη. πιΘανωτατα δὲ, ων ηκουσα, *ησεῖς ες Θεσπρωτοῖς ἐμβαλων, του βασιλέως των Θεσπιωτων γυναῖκα ἁρπάσων Ρ), τὸ πολὐ της ςζατιῆς Ουτως ἀπόλλυσι και αυτός τε και ΠειρEους Πειρβους γὰρ και τον γάμον σπευσων ἐςζάτευεν ἡλωσαν, και

73쪽

ATTICA SEU LIB. I. s σφῶς ὁ Θεσπρωτὸς δησας εἶχεν εν Κιχυρω. της δε

γης της Θεσπρωτίδος ἐτι μεν που και ἄλλα Θεας αξια, ἱερόν τε Διὸς εν Δωδωνη καὶ ἱεοὰ του Θεουφηγός. πζὸς δε τη Κιχύρω λίμνη τε ἐςιν 'Aχερουσία καλουμενη, και ποταμὸς 'Aχ.ζω ρεῖ δὲ και Κωκυτὸς υδωρ ἀτερπέτατο Oμηρός τέ' ) μοι δοκῶ ταυταἐωρακως, ες τε την αλλην ποίησιν ἀποτολμησαι τωνει, ἄδου , και δη καὶ τα ονόματα τοῖς ποταμοῖς άπο6 των εν Θεσπρωτισι ΘέσΘαι. τότε δε ἐχομενου Θησεως, ς ρατεύουσιν ἐς Ἀφιδναν οι Tυνδάνω πάIsες, καιτην τε 'Aφιδναν αἰζοῖσα και Mενεμεα ἐπὶ βασιλεία κατηγαγον. Mενεσλὸς δὲ των μεν παίδων των Θη

παρὰ Δευκαλίωνα ' ἐς Κρητην. ἐξενεσέντα δὲ

αυτὸν υπὸ πνευμάτων ἐς Σκῖρον την νησον λαμπρως περιῶπον οι Σκυζιοι κατὰ γένους δόξαν, και αξίωμα ων ην αυτὸς εἰργασμένος ' καί οι Θάνατον Λυκομ δης

δια ταυτα ἐβούλευσεν 'q). ἡ μὲν δη Θησέως σηκός ''

Κulinio coni cere post s. Sed et vula: in terrai polost, si vertas

ha seeptiis perinutam . satis Con stat. De re ipse vid. PIumrch.

74쪽

ATTICA SEU LIB. I.

De templo Castortis et Polluess - Aglauio ejusque sororibus - Prytaneo - templo Seri picis, Lucinae Εἰλειθυίαο ) - Adriatat imperat. aliorumque signis ante templum Jovis Olympii - Isoci ate -- templo Duis Olympii -- Adriani operibus Athenis exstructis.

Tο δε ἱερον των Διοσκούρων ἐς ιν ἀρχαῖον αυτοί τε ἐςωτες και οι παῖδες ' καθημενοί σφισιν ἐφ ἴππων. ἐνταὐΘα Πολύγνωτος μὲν εχοντα ἐς αυτοῖς ἔγραψε γάμον των Θυγατέρων των Λευκίππου, Mίκων δε τοὐς μετὰ Ἱάσονος ἐς Κολχους πλεύσαντας ' καί σιτης γναφης ἡ σπουδη μάλιτα ἐς 'Aκατον και τοῖς ῖππους ἔχει τοῖ 'Ακάτου. ὐπὲρ δὲ των Διοσκούρων ατο ιερον 'Aγλαύρου τέμενος ἐςιν. 'Λγλαύρω δὲ καὶ ταῶς ἀδελφαῖς, 'Eρση και Πανδρόσω, δοῖναι φασιν Ἀθηναν ἘζιχΘόνιον, καταθεῖσαν ' ἐς κιβωτον, ἀπει-

Pro καλῖσαν, utroque Codice iacie dante, et sensu Postulantes Diustiam by Cooste

75쪽

ε ATTICA SEU IAB. L

ποῖσαν εἰς την παζακαταθηκην μη πολυπραγμονεῖν.Πάνδροσον μὲν ου η λέγουσι πείΘεσθαι τὰς δὲ δύο ἀνῶξαι γὰρ σφῆς την κιβωτὸν μαίνεσθαί τε, ως

εἶδον τον ' ιχθόνιον, καὶ κατὰ της άκροπόλεως, ἐνθαην μάλιτα απότομον, αὐτὰς ρίζαι ' κατα τουτο ἐπαναβάντες Mηδοι ' κατεφόνευσαν 'AΘηναίων τοὐς πλεον τι ἐς τον χρησμὸν η Θεμιςοκλης εἰδεναι νομίζοντας καὶ την άκρόπολιν ξύλοις και ταυροῖς άποτειχί-3 σαντας. πλησίον δὲ Πρυτανεῖόν ἐτιν, ἐν ω νόμοι τε οἱ Σόλωνος εἰσι γεγραμμένοι, και Θεων Εἰρηνης αγάλματα κεῖται καὶ Ἐτίας, ἀνδριάντες δε ἄλλοι τε και Αὐτόλυκος ἡ παγκρατιαςης '). τὰς γὰρ Mιλτιάδου και Θεμιτοκλάους εικόνας ἐς Ρωμαῖόν τε ἄνδσα και ἀκα μετέγρα φαν. εντεῖΘεν ἰουσιν ἐς τὰ κάτω της πόλεως, Σαράπιδός ἐροιν ιερὸν, ον 'Aθηναῖοι παρὰ Πτολεμαίου οεὸν ἐσηγάγοντο. Λἰγυπτίοις δὲ ἱερὰ Σαζάπιδος, επιφανεςατον μέν ἐτιν 'Aλεξανδρεῖσιν, .άρχαιότατον δε ἐν ,1εμφει ἐς τούτο ἐσελ9εῖν οἴτε ξένοις ἐς ιν, οἴτε τοῖς ιερεῖ , πρὶν ἁν τον. 'Aπινs Θάπτωσι Τ). τοῖ δε ἱεροῖ τοὐ Σαράπιδος οὐ πό=ρω χωρίον ἐςὶν, ἔνΘα Πειρβουν καὶ Θησέα συνθεμενους ἐς Λακεδαίμονα καὶ ὐτερον ἐς Θεσπρωτοῖς ταληνα λεγουσι. πλησίον δε ωκοδόμητο ναὸς Εἰλειθυίας, ην

ἐλθοῖσαν ἐξ 'Τπερβορέων μ) ἐς Δηλον γενέσΘαι βοηθὸν τάῖς δεητοὐς ώδεσι ' τοὐς δε ἄλλους παραυτων φασὶ της Εἰλειθυίας μαθεῖν το ἔνομα ' καιΘύουσί

Uran. s. 3. 4) Αὐτόλυκος ὁ παγκρατι- 1. JEadein Atreolyci starita, EIUS que cum Eteonico quodam comta Oversia Inemorariar ta IX.

Heri Hot. Thal. s. 21. 29.

76쪽

ATTICA SEU LIB. I. θύουσί τε Ειλειθυία Δηλιοι καὶ υμνον ἄδουσιν 'Ωλ νος ' . Κρητες δε της χωρῶς της Κνωσίας ') ἐν

δεμνισῶ γενἐσΘαι νομίζουσιν Εἰλεβυιαν καὶ παῖδα 'ας ει ναι. μονοις δε ΑΘηναίοις της Εἰλειθυιας κεκαλυπται τα ξοανα ἐς ακρους τοὐς πόδας. τὰ μενδη δύ' εἶναι Κρητικὰ, και Φαίδρας αναλματα ελεγον αἱ γυναῖκες, το δε ἁζχαιότατον Ἐζυσίχθονα εκ

Πρὶν δε ἐς το ἱήρὸν ἰέναι του Διὸς του 'Oλυμπίου, 6Aδριανος ο Ρωμαιων βασιλεῖς τον τε ναον ἀνέSηκε, κω το ἄγαλμα Θεας ἄξιον οὐ μεγέΘει μεν, ἔτι μὴ Ρωμαιοις καὶ Ροδιοις εισιν οι κολοσσοι, τί λοι ἀαγάλματα ομοίως άποδείκ&υται πεποίηται δε εκτε ελεφαντος καὶ χρυσοῖ, καὶ ἐχει τέχνης ευ προς το ' μεγεΘος ὀζῶσιν '). ενταυθα εἰκόνες 'Aδζιανου, δύο

77쪽

ε6 Α'TTICA SEU LIB. I. μέν εἰσι Θασίου λίθου, δυο δε Αἰγυπτιου χαλκαT ''

δε ἐςασι πζρ των κιόνων, ας Ἀθηναῖοι καλουσιν

άσχαῖα εν τω πεζιβόλω, Ζευς χαλκους, και ναὸς Κρόνου και ξεας, και τεμενος την επίκλησιν ολυμπίας. εντα09α ὁσον ες πηχυν τὸ ιδαφος διέτηκε , και λέγουσι μετα την επομβζίαν την επὶ Δευκαλίωνος συμβῆσαν ὁπορυηναι ταύτη τε

Κuhn. vult, sed ponta fuerunt ab uitillius, cpias Astenienses kποίκους πo me vocabant. Plenius enim' ira fuisset: καλκαῖ δα

Καταλύειν α καταλύεσθm se de athlet sluti um, aedem Moe et naIntra, quam /ερον, et illius potissi-inum aedificium den'tasse viderari otio simulacriun unnta tan iam dei continebatur, ita iii illitii cuin Romanoriam aede et alastroni in Capella chrodan in do congrirere haud temere arbitrari postis. Vid. et Thucyd. IV. M. et ibi Dulcer. Porro μέγεθοe, ut Romanorum magnitudo, est modus seu mensura incerta, ideoque non minus de rebus parvis, quam magnis, usur. patur. Vid. Steph theseirri T. II. p g s. 336. Inde Pausinteritum addit ιγα, uti L. II. C. 3 . τε μιγα καὶ αc.,

78쪽

δὲ, οτι πολιτείας ἀπεχόμενος λεμεινε καὶ τὰ κοινὰ

Ου πολυπραγμονων ' ἐλευΘερύτατον, οτι 'ος τηναγγελίαν της εν Xαιρωνεία μάχης ἀλγησας ἐτελεύ- τησεν ἐθελοντης '). κεῖνται σε καὶ λίΘου Φρυγίου Περσαι χαλκοῖν τρίποδα ἀνεχοντες, Θεας ἄξιοι καὶ αυτοὶ και ο τρίπους. του δε ολυμπίου Διος Δευκαλίωνα οικοδομῆσαι λεγουσι τὸ ἀρχαῖον ιερον, σημεῖα '' άποφαίνοντες, ως Δευκαλίων 'A9ηνησιν ωκησε, τάῖον του ναου τού νυν οὐ πολὐ ἀφετηκότα. 'Ahιανος δs 9 κατεσκευάσατο μεν και ἄλλα 'AΘηναίοις, ναον 'Hζας, καὶ Διος Πανελληνίου, και θεοῖς τοῖς πασιν ἱερον κοινόν ' τά δε επιφανέςατα εκατον εἰ οσι κίονες Φρυγίου λίθου. πεποίηνται δε και ταῖς ς ραῖς κατα τὰ αυτὰ οι τοῖχοι και οικηματα ενταὐθά ἐπιν ὀρόφωτε επιχρύσω καὶ ἁλαSάς ω λ. Θω, προς δε αγάλμασι κεκοσμημενα καὶ γζαφαIς' κατάκειται δὲ ἐς αὐτο βιῶλία και γυμνάσιόν εον επωνυμον Ἀδοι νου ' κίονες δε και ενταυΘα εκατον λβοτομίας της

79쪽

6 ATTICA SEU LIB. I. C A P U 'T XIX.

Mετα δε τον ναον του Διος του Ολυμπίου πλησίον

ἄγαλμά ἐροιν ' Απόλλωνος Πυλου ἔςι δε και ἄλλο ἱερὸν 'Aπόλλωνος ἐπίκλησιν Δελφινιου '). λεγουσι δὲ,

ως, ἐξειογαγεν ου του ναου πλην της ὀζοφης, ἁγνως ετι το ς πἀσιν ἀφίκοιτο Θησευς ἐς την πολιν. Oiα δεχιτωνα εχοντος αυτοῖ ποδηζη, και πεπλεγμένης δὲ ευπρεποῖς ' οι της κόμης, ως ἐγίνετο κατὰ τον του Δελφινιου ναὀι, οἱ την ςέγην οἰκοδομουντες ηροντο συν' χλευασία, ο τι δη παρΘένος εν α ζα γάμου πλαναται

μόνη. Θησεὐς δί ἄλλο μεν αὐτοῖς ἐδηλωσεν οὐδὲν,. . ἀπολυσας δε, ως λεγεται, της ἀμάξης τοὐς βους, η σφισι παρην, τον δροφον ἀνέόριψεν ' ἐζ ύψηλότερον,

α η τω ναω την ςεγην ἐποιοῖντο. Ἐς δὲ το χωρίον, ο πους ὀνομάζουσι, και της 'Aφροδίτης τον ναὸν οὐδεὶς λεγόμενός σφισιν ἐς ι λόγος ' οὐ μην οὐδε ἐς την δοδιτην, η τοὐ ναοὐ πλησίον εςηκε. ταύτης γἀe

nominis orioine i labent Schol. ad Lycoplar. V. 228.

Sylta tralem laprearis vel fa- sit, . Κuliii. plaustri rasuis nuntum fgnificari perperam censent. Loesh. legere vult τον ζυγόν. At, si xόν ἔροφον sima est lectio, calamus, muPolluci X. s. Iro. κάλαμος Ἀγα τηe dicitiar 'quo ad tecta arisium conficienda usi iunt veteres, hic intelligendus. Hosigiciar calamos plaustro advehios Theseus in atrum P jecinerici cirri. Diuitiam by Cooste

80쪽

ATTICA SEU LIB. Lσχηαα μὲν τετζάγωνον κατὰ ταυτὰ και το 'Eρμαῖς,το δε επίγραμμα σημαίνει την Οὐρανίαν ' ροδίτην

ἄγαλμα της Ἀφροδίτης ἐν τῶς Κηποις ' ἔργον ἐςὶν Ἀλκαμένους, καὶ των Ἀλνησιν ἐν λόγοις ') Θέαρ ἄξιον. E δὲ ΗΦακλέους ἱερὸν καλούμενον Κυ σαρ- g

niose emendat is o λιγοις. 6 ΚυνοσαργεeJ Quae Suidas trahet de hoc gymnatio et denominis origilae, Ilic exstruaere