Declamationes Leptineae

131쪽

καὶ - vis. Structuram omnino pervertit istud αυτω, extra periodum positum. Nec licet hoc κωχω pro parentnes habere, quum ea piae ipsi inest cogitati momentrum nutus Propositionis Primarium sit quocirca ego a mala illud manu invectum opinor, urcami expellen dum M H suppleatur ad χρησθαι καὶ ω νυν κτε. et u lis inutato casu relativi pronominis onrissio cum veIoptimis scriptorious Graecis peranam familiaris est, tum Aristidi ipsi no eodem capite usurpata μητε τω κοιν λυμαίνεται καὶ τοὶ μετασχουσιν ἐνεστι κερδος n. e. καὶ ἐν τ μ. . .

sar acrinentis animo poterat noDilissimus Ioem Heroat teus I. 37. , mi Liampsacenis oesus minatur se,

εως. ικότως si vertes militer , cum v u illud non magis potest coniungi viam emimiliter et manifesto. Hi ergo iure. Huius autem vocis unius quum expositio praeDeatur elienti sententia tota ea in fine ac sine vi addita omnino deprimetur. Inde ego intemPungendi oeum sic existimo restitutiam iri - οἶδ οτι τουτ α φήσαιτ Ἀκότως τί γαρ - Ηae eo enim orat Tun QPnistarumque loquendi forinvia, via ipse utitur saepenumero, ut suPra g. 39 εἰκότως εὐγα --L. Oxat. adv. g. i. Rursus Or o h Aeg. Mari T. I. p. 2M.

132쪽

pro quandoquidem nanetque hae potestate semper a iunctum indicatimini. Cuius usos exempla e poetis duoeontidit in Appendice Veteri Hemannus p. 1 Adtam Dinnostin Olynui. I. init. τε τοίνυν -- Ουτω εχε et laridis praeterea locos ditios ex ori adv. Lem. g. 6. 16.Ν- mmcire diens error est ismi facile conclinandus homini sensibus Dnoxio, ut piae temporum ratione eo itincta inter se videat, causae violae esse vinetuT. κώ μηδε τώντην - βεβλaφθαι. Memmii τὴν πόλιν. Inopia iiiiiii suDiectum sit primarisam, ineptum puto pronomen demonstrativum -- , scripseriniciae et Ievi nec inaudita mutatione αυτήν. α Λημοσθένης - προωχεται. Hoc argument ipsius Aristicias contraria oratio fere in nititur, in onuhes a te amoitiose didue o.

tum erat ις αεν- supra g. a 3. 4υ α μονον - φαιρησόμεθα n. e. - γὰρ μόνον - ἀτ. ellipsi tam Iintim quam Graecis Delientissima.ωτηξοντες δημοσία. - .eptine exceptionem Gai opponit Demosthenes essia Hieron. Wolf. p. 558 3. Imeum autem muliose notavit Aristides, si sit, Patroni pro eptino personam induit. aius. - δε διὰ παντων κουσα τω γιγνώσκεσθαι. ML pr. ιγνωσκεται. Ad quem locum in nota Maius et , Cod.

φ- 'Petu neque uniMersatis eti*iam decemiatur. Atina saltem κουσά τω scrinendum erat, quum intactum reli Ferit4κουσα φ. Sed sunt omnia sana quam potest moxnnae: γιγνώσκεσθαι est cognosci, i. e. lar mmmi bomines epio vel ex opposito membro eo νατον apparet immunitas neque Perpetua est neque Pudorino cognoscitur nota estu statuarum honor 8mmo /otis est atque nictitoire eteoratio. Non sane opus Uido ur plures holus interpretationis ratione exΡonere.

133쪽

. de noe et de picerile inulta dicit Malud. Loeus es p. 466. eas. Beish. g. 25. Wolfit, si in Coimment P. 49. e. et Proteg. P. LXI. veterem de eo

Bospori principe Iocos recondita, ut solet, doctrina contulit, tantum scio, omnes quoriam quidem nemo alio muni nomine appellat ac Λευκωνος. Unde manifestum est

locum ore turn esse. Minus autem Perium, pio amo

scio restituendus sit. quod ego uim assim si fieri

et iacili opera posse et satis certe ut corrigatur 1ευκυ- Me video paullo altius mihi repetendimi esse. Nimibriun complura sunt nomina Graeca in vao terminata educta ὐποκοριστικῶς a nominiuus in syllinam Hexeu tibus. Cuius rei exempla accipe haec a vocaDido 'μων quod Epicurei nomen apud ILucinia T. IX. P. 5o sqq.

μέδων ὀνομα κυριον. Quae eadem leguntur in LexIcoΜS St. Germani mo i ' apud Bastium in p. r. p. 244. d. Lips. vii etiam alias ias iam huiusmodi forinas ollectas habet: at hi ad litur: καὶ νειδέλος, quod est gravissimum. 'anu Bacchylidis Cei pater ascriptore epigraivinatis in novem sericos non ignobilis, primum editi id, Ursino in Fr n. Sept. In Fenti P. 6a repetit a Pet Ger Desiero Diss de Simonide p. 43 sq., appellatur IIείλων, apud Suidam e contra v. ακρολι-

δης Μεδων, utrumque ne sino vitio nec . sine parte V ,ritatis quod evineu, quamquam ipso luce eget, Inologii locus p. 58a. o. Mειδυλος -- ελθε πατὴρ Βακχ υλίδου quo locos si inter se conten4eris,

Persuasum tibi, puto, naDeDis, verum nominis nomen fuisse Mειδων, idem ver o eadem potestate saepe dictum esse Mειδυλον idque clare significatur Grammatici Samgemannensis loco, mi Mείδων καὶ,ειδυλο in eiusdem

134쪽

significatiotu . iuxta se ponit, nomen ipsum nominismissorinam diminutivarii. adem ratio est Φελλο illius apud Alciphronem . I. q. -- Φείδωνα mn conarentur redigere, iure defendit l. c. Bastius. Item intonioe lia PhihIus inductus in Platone, et pro Cli-niet citron ius. Conscit rem iratalliis uociis ad Od. n. p. 653. i. oin. , continode allatus in Cominent doBacctyllide a Nevio: τι δε υποκοριστικῶν τυποι. διάτο-οοι, Ρον- των παλαιων, Παρ οἷς κεiται καὶ ρσενι-xων τύπος ο μεν κατά- πλεονάζον, οιον Ι- φαιστέων πιφαιστίωνος Ἐφαιστος, ό δε κατα- ἐλλεῖπον, οἷον Βάκχων Βάκχωνος καὶ Σίμων Σίμω- τος ο Βακχυλίδης καὶ ὁ Σιμωνίδ δε Est alitem iodiminutivomini usus ex ipsa repetentas vita, Plandomit leni saepe nos aut lintentos aut eludentes minutis utimur amico in torninimi invisorianimi nominilnis: Paale est illud apud Giceronem de r. II. i. M. Cincius, imo ualegem de donis et inlineribus tulit, cum C. Cento prodisset, et satis contumeliose QtιMiem Cinciole quaesisset rUt emas, iuriit, Cai, ιti velis. V Quae quilin ita sin Iudentem eludenteni Iue Aristidem satis contunieliose κυλο scripsisse opinor ratenim eam accentus collocationem potius semiar granianaticomam quidem praecepta antiqvomini, ut Philemonis V. Bast l. l.) quanquam et hi exceptiones Fasdam statuunt, et In codicibus accentum sere totidem locis araepenultima 1 et ac penultima.

cap. i 4 49 HVGταν, φησὶ - PluriDus locis, ut P. 466.

κατα του ποιπας. Euripidiis sententia est IlippoI. v. 424. Maius. g. o. ὀλυμπιονικου πατρὸς ν. Recto sic emendavit mitis, cum cod. xiiii iea ὀλυμπιονίκους, .aod ipse

notavit vitium illud traxit e voce seciuenti. ἐκείνοις παπο υσεται Ἀπομεσθα locutio palaestras est, eo qui vestibus reiectis certeturae se accingit r

135쪽

ἐναπομεσθαι, ut tam Vere Paam docte Verres torsinis coniecisso putem, r. XIII. . ποκναι τοὐν σαντες legendum esse pro inepto πολῶναι τολμ. ειπε ο μεν διαρκες, - χει το κερδος. Non recis

γαρ ἀπονητὶ προρμένοιτο ἄν φαξα de Gymnas T. II.

p. 39. Bip. . Nam poteris eadem opera ἀπονητὶ corrigere. Scilicet aec eris titilicia nostri fides est. g. 51. πῶς δ' οὐ σφίσι αυτoω περιπίπτουσιν. I itata admodum locutio est περιπίπτειν συμφορά, δεινοῖς, ἄλγεσι : sed nostram tomi', mi suis PsOmιm atroniabus vi significatuae, simiant optimorium Scriptoriin 'xOm- .pla, ut Aesoninis salsa Leg. . ia. ἐτόλμησε ειπεῖν, λ εγω οω ἐμαυτου λόγοις περιπιπτω. Et sic noster r. ad V Iipi. g. 8 σαυτω περιπίπτεις.

Cap. 8. g. 52. μείζονος ἀπήντα παρασκευῆς. Non mi illo plus ni valel: ἀπήντα iam M. Μοψ ἐνεργητι- κον r. adv. Lept. q. a. μῖν δε δι αυτης ταυτης τὰ κράτιστα παντῶ. Ac singulari structura 3. g. 42. εἰ μεντἀ της τελεια ημὶν εις βλάβος ἀπηντα. r. Demosthenica in nil. IV. p. 33. η καθ' ημέραν ραστων κοὶ ρανε μία - ἐπὶ τ κεφαλαίω τῶν πραγμάτων παντῶ.

Himer. r. II. 15. υδεν ἀπηντα φιλάνθρωπον. Aristides r. conti crini. φ . oes T. V. p. 42i significa

tius: ἀλλα ρην πέρ γε της δόξης ὐτω διενομην,

ἀπαντῶσαν πιν αυτὴν ἶχεσθαι κτλ.

136쪽

tinent, nimirum quae ratio omina lommam est omnium,

i re participio iunctum est, in Xenophontis li-Dello de Venat. V. 32. καταβάλλων γα καὶ παραβάλλων - ἐτερον - πλαγιον, ποτέρα αν λυπηται, Περειδόμενος. ubi mittari tum unime piidmiam censeo. Scilicet proprie ex antecedentibus repetendi est Verbum priniamum, ut apud nostriin διδόασι. Eadem ratione inis

bili nuodulis loco, in mi mimu quantum M diere se solent, . I. 25. ad Verba υτ ρο - διδόντης γέρα - , ουτε - προκαταρχομενοι περιφρονούνzες δε κτλ. proxime praecedenti Du παρημέλουν mente addendum: siuitate is in iis proprie locis, vitiuus coniunctiones eum Participiis positae sum, ut ει ην ἐπεὶ. Sed talia Loim lite in ulverini notionem Deunt, imprimi εἴτις , viod saepenumero denotat nonnullum nevae aliud valet in coniunctione εἰ, εἰ, ut nuc. I. I. viod idem Latini dicunt nisi ut apud Gellium XIX. q. in distionis egregiis prior in illorim temporum elegantiam testantibus Valerius Aedituus: ,, At contra nunc ignem Veneris nis si Venus ipsa Nulla est quae possit vis alia opprimere Ninurinnaaec est lis piariun lex perpetua, ut insitamve a vini amittant per usuri, et ex ampliore signiscatione in tenuiorem redigantur, ac deinde vel componendo vel apponendo nova addantur, viae proprie idem sero vio ipsa significent, revocandi causa in illam desideratam Ita pie Ue pax ticula, coniunctionis potestate omluita, in advertitorem redacta est ordinem. Pariana ergo pexit apud Andocidem Oraa. de Musi. p. i. em eii-Cere nuper conati sunt in simici ira nostrae simili: καὶ ὁ

οθανεῖν, η αυτ σωθεντι με αποκτεῖναι. καὶ - τοιάδε. Barior haec emoriim collocatio

137쪽

apud Homeriim scrini pro incninonio, eundemmae MDnerva esse natum, Taςclaro observat useDius cnron. lib. II. d. Mediol. p. 234. Consonat huic Aristides.

Oλύμπιον προρρηθέντα. Causas huius epictet varias Iegere licet apud Plutarcnui in Pericle cap. VIII. Maius. p. 56. A. d. Vecn. παραίτιοι ζημίας . . παρ' αἰτίαν καθισταντε ζ μίας, ut praepositionis eadem de in supra exposui Potestas sit. - g. 55. μηδεμιῆς μὲν σινοςομ περμλης - α πο- σχεσθαι. De simillima locutione diciti ad Ori omlaept. g. 68. Cap. q. g. 56. μηδ' ἐς ἐπειτα προαχθειεν. magit

vi nocur vitioso προαχθοῖεν lex grammatica Se forintasse aliud ciuoque ulcus suDest quid enim inis metor civitat is tam ardenter cupit, ne immanitate utantur, suae tantum civitati providens idole per Minervam, Athe rum ni HI tutricem 3 At Precatur uiato, revera, Athenis, scilicet Dolendam inuri initiitem genuina enim scriptura sui προαχθεῖμεν. τί νοσοὐμεν Ῥο Pio die arg imentum ait Demosin nec ed. est. p. 566 extitisses in adversarii nescio oratione. mei memor aristides nario vera insilitvisinem declamationi suae adstruxit. aius. σο δ αν ηδεως πυθοίμην. Haec violae metorIca est loliendi formula, o Doer' actionis pitvlicae re- Praesentans. Ea noster utitur Or. M. Lept. g. 6.,

138쪽

προ Ἀλέξανδρον φιλίας. Ex oratoribus nunc non aliud

exemplum praesto est Tiam rea. Derm in Theocrip. 336. Sintilia sunt talia, tale e τίς σε οἱ- , Miura g. 63. τοις πράγμαοι. Scripserim liventer πράγμασιν. MIent enim posteriorimi isti temporim scriptores ita in deliciis adere littoran ἐφελκυοτικὴν , ut non solum non omittant unipiam ante Vocales edi interpunctiones,PIae noc loco Usunt utra*ae veritin etiam tedia in oratione ponant emhente consonante. Cuius quidem usus exempla tinui reperiuntur in antecedentiDus: g. r. τοῖς

πράγμασιν βλάβη. g. 28. omniat interposito ωσιν τι- λοτιμίας. g. i. τοῖς πατράσιν δίδοται, ἀξιουσιν μετε- χει . 44 ταω πόλεσιν σωτηρία. Praeter ea paullo mox g. 59. πέχουσιν μείζω. r. adV. LieΡt. . . ἐκπεσωσιν ταύτης β το παντάπασιν τίθεσθαι. g. 2. ἴσχουσιν μῆ. Sed aliut piomae ipse: Oi'. ad, Chim. decl- T. II. P. 1 . του ἐστιν, ἔγκλημα. D. p. 4i9. ἀναμε- νουσιν και. io P. 426. πρόςεστιν δε. Nevie alioritin cle- sunt exemplar Dio Ch s. XILVII. T. II p. 29. πολὼ γαρ ἐλάττω τόπον ἐποικουσιν του παρ'Ἀμῶν. Ipse D mosthenes in nil. I. p. i. ἀξιωσειέν τις αν. Sed vulco Aristidem hic pioque i τω θυλάκω essiluisse, Modalia raro et ut flosculos alimios orationi indideriint quan- viam, si grammatico des est in eis Anecd. T. I. p. 4oo , Attici litteram ἐνελκυστικὴ tam eonsonantissius iam vocalinus raeposuerunt, posteaPie demumnia rei miidam moderati sunt. Hinc eam ante consonantes saepissime legi in eodd. saepius Dservatum est. Vid Bergier ad Alciphr. III 53. Dorv. ann Git. P. O κακω τ κακον ἄσθαι. Vid. Vesseling. ad Hemd-

να σφόδρα φυλάξατο πάσας τὰς τοιαυτας κῆρας. Au

139쪽

Κτησίππει μεν ουν φ α χυ' ταν δε οὐ νοερο, πάντας λέγω, καθ' ων ὁ νομος ἐσθ' υτοειν. imm. Or. II. 7. ' θαλλω την ψῆφον τίθενται - θάλλωδε ταν εἴπω, τῆ θεω λέγω. g. 59 δίκην τίνοντες ταυτον. nepta est lectio Editionis

Pr, δίκην τείνοντες. Nam 1id, Praeso, ef δίκην τε νειν, oenam tendere Veriti naud lithio piod emendavi, δικην τίνοντες. πῖνειν ἐκτίνειν quum propriopeiuleiula multa sicantur, ad Poenas ac gratias obvendas omnino transferuntur Aristides adv. Lept. g. 54.

χάριτας ἐκτίννυντες. intextu τελεωις ζ χάριν τοῖς ἱεροῖς ἐκτίσομεν r. IV. s. eLEcl. IV. 22. Iden ἐκτίνεις τὰ τροφεῖα r. IV. q. τέλειον ἐκτίσω, χρεος Π3 1ο. f. OP. XXII. i. 'κας κτίνειν Aelianus V. U. XIII. 23. , r. Dein ui uerg. et Mnes. . 159. sis, las in Panol. p. 73 omeni in id. p. 543. Donimi nostrix Iocinio ipsa apud Sophoclem Elect 29ο ἴσθι τίσουσά γ' ἀξίαν δίκην, Aesclirium Prom. V. 12. ποινάς ἀμπλακημάτων τίνω, et Xenopnontem, ποινύς- τίνω Cyrop. VI. i. Cap. o. g. o. ει γαρ οἱ μεν νόμοι κελευουσι, φης, διαρρηδην βεβαία - τὰς δωρεάς. Distingueniti est post διαρρη - no enim cui κελευουσι iungendum est, ex solentii Ioviendi usu Isaeus de Hagn. Hered. p. 232. νόμος διαρρηδην κελευων. Aesonines in Ctesipn. . o. διαρρηδύν παγορευων του πευθυνους, στεφανουν. Demosin adV. Macari. . io 3. διαρρηδην ἀπαγορiυουσιν οι νόμοι μὴ ποιεῖν. Idem in Tinio . . io. νάγνωθι δε μοι λαβων τουτονὶ πρῶτον τον νόμον, a διαρρηδην ου εα νόμον ουεινα ἐναντίον εἰς7ἐρeιν. ἐν παντὶ τω παρασχοντι. Vulgo apud Italos in gni

dato. Matu, Mira vero locutio. Sic tamen ipse Oria tu Lupi f. i. iost Anomii exemel legere non

6 61. ἔχε δ καὶ σκοπου. Noo puto ore vi temo ritatem incuset meam, lao lectionem Eritionis aer. σκο- πὀν, hoc modo immutaverim. Illa enim quid sit, vul Iuli interpretatio stea tet ratocissi Muni vasum

140쪽

Me emendatione sententia uae est Mis rego tibi hoc atque id σκοπεIσθαι0. Spectat enim ad semientia. μηδεν ἀνεκα νόμων ἐπισταμενους. Ita extit Maius quas nullam legum scientiam teneamus quam fiaγδeari debere sententiam, facile viemune argumentatio docet. Sed quam silai norum exhorum structuram cogitaverit. liuente ex eo laesiexim. Quani Diam omnino non est eius de structura cogitiu e. Dinicultas est in

Praepositione: ἔνεκά τινος επίστασθα τι pii clici possit,

non assequor Put autein, protiabili me coniecturi sic Ioeum instaurare: μηδεν ου περ νόμων ἐπισταμενους. Audio increpantes teineritatent. Sed nil moror Oxia acin

lae notam quanam in scriptui fuisse, non intellectam OinuiDua, iueomi eam saepius esse cor ruptam a EDTar xiis Ouod noc loco etiani nostra orationis acriuae acciadit. Exqwisite autem dixi ἐπίστασθαι περ νομων, ψ Cicem , nac super re ad is scripsi.'Cap. ai. g. 62. ταυτην ητα - φασὶ δωρεὰν ταυ-

ac prope ineptum, universo accipere καὶ τούτοις κα- αεινοις προς κερδους ἐστίν. Videau certa quae nazῆ τελεία opponi liae nunc non Succurrit. q. 63. φιλονικεω ταύτην ειςποιησαι τοῖς νόμοις

Nemo Graec vocabulo φιλονικεῖν - ratione usus est, ut cum infinitivo copularet. Ac poteram ego securus sane et ni φιλονεικεῖ restituere, et paullo mox καὶ του φιλονεικεIν. me est enim loquendi consuetudo, exemplorum copia Onurmata satis spectauili I iiDanius pro

Arist. T. I. p. 33. καθεδεῖτ' ουν - βασιλευς ημὶν σκο- πων πως δυεἷνα και πῶς ο δε α πράττει , κοὶ φιλονεικησε μεθιστάναι τα λυπηρα. interius cl. V. 39 τον οἶς ἱεροῖς σου τρίποσι τυ - προάγειν φιλονει-ουσα - ad arae ratione apud eundem x. XXIII.

라틴어 텍스트