Declamationes Leptineae

181쪽

καὶ δόξομεν - α κενοῖς τισιν μεχ φιλοτιμι

σθαι. Nominativum casum 1 εI Vat de lit, plane illum necessarium', ni velis simicturae innutationem Mnere satis inali litam. Exteriem vero rationis Morellii titilio suspicionem, vii , v Da ἐπὶ κηνοis in nota L καιsmia, naud minio inductus Prope adiacente voee -- νοτης.

- πάντων ἔσχιστ' αυ-M. Anteposui elisa voeali vernum eminente M. Propterea quod uum amentus in priorimis uanis est, ad oratoriit exemplum Aristides καὶ πλέον ἔξει Λεπτί- e. Non multum cieret ablussit imaginentum declamationis in I .eptinem alius eiu quam L,olluinus, Hietor imperante Hadriano clarus, conseris Pserat quem ciuidem aliouandi significari putatiam Misi, dis illo ἐκ τρίτων vid ad nutus Oxat init. . Ser vavit n.

Iostratus Vit. Sopn. I. p. 52 κατηγορων - επτίνου δια τον νόμον ἐπ--ἐφοίτα τοὶς θοαίοις ἐκ του Πόντου ἔτος, ἴδε ηκμασε κεκλεισται το στομα τουIIόντου νόμω καὶ τα - αιων τροφάς ολ α κωλυονσισυλλαβαἱ καὶ ταυτόν δυναται Λύσανδρος ναυμ αχῶν καὶ Αεπτίνης νομοθετῶν. g. 46. τούτου γῆν καὶ δωρ - αι-υντος. omacilicet apud ei fas recepto, 1 deditionem eis fieri postulabant Piod Brissonius de regno Persarum HI 66 sq, et reinsnemius in Curtium III. io 8. Iuculenter dedi xant. Ad legatos Darii, nati vero Xerxis , sarium Atheniensium referendum est ex Herodoto Lib. VIII p. 563. Ed. 1 63. ininio ex Aristide ipso in Panainenaico T. I. p. 22.3 iiDi uni Atheniensium responsum ad emos, χερου κυριο factum fuisse ille in cnoliastea M.

CCCCXIIII Mareiani adscribit: λων ἐν χεροῖν διεῖλε .ο- εῖς τε τρο των χειρῶν ἔκεαειν - ἐς το ἐμβα-

182쪽

ipso locum mendat, cuius in Panatnenaico haec verba

sunt T. I. p. 34ο.) ουτω γαρ πόρρω δέους του μεταθέσθαι περὶ των ἐξ οὐ γνωσμενων γένοντο, στεπειδή τις τόλμησεν εἰπεῖν, ως χρὴ συγχωρεῖν, αὐτοὶ μεν αυτόν, αἱ δε ροναλες την γυναiκα λελθουσαι διέ-

φθειραν εὐχειρόe. De Cursilo nae dicta fuisse, Cint Tira cense Novamin Lect Iab. VII cap. 4 ubi de la viae Aristides in I.eptinea tussiet, ex eius sentcntia intelligenda lint. Consule cnoliasten Lucoenronis T. 143a. Ior me pateticula o ni Maius.

τὰ μεν ει πάσης ἰήθημεν ἀποκτεἶναι συγγνωμης. λλἀ κῶ τον έρμηνευσαντα ἀπεκτεινε Miltiades κατηγορῶν, ἔτι την φωνήν. σπερ ἄλλο τι, in IIερω κατατων Ἐλλήνων χρηsa Aristides T. II. P. 184. Eidem

Plutarchua fidem adstrist, ioad iactum altiliet, nemistocli tamen id triuiiit in nemisi T. I. p. 252. Titar. Ed Bryan0. clioliastes vero Aristissis reditus in Cossice Marciano in CCXXIIII ad euin Panathenaici octini pag. ias. , vi res ipsa de legatione Darii adἈihonienses areatur, naec abet: ουτος Ἀρμ ετ πισορ

inium asserunt Aeschines in Ctesipnontem, Demostnenus de salsa legatione, et in nilippica tertia, Dinarchus contra niloclem, Phitarchus in neniistocle, aliique apud Tarior in in Demosah. T. V. p. 364. E l. Cantabr. . 57. vii rem explicat, ac ipsam Alethnsio positam infamiae columnam et penionum ob oculos ponit Aristides latera miniuium acti meminit in orationibus iam editis nis

183쪽

mimini In Panailienaico . I. p. aso iis leni sere vectis, Dibus in I,eptinea: Ἀρθμιον κελείτην, ἐπεὶ τω μοι- λε διακοσ/ῶν χρυσίον ηγΠγεν εις Ιελοπόννοσον πολε- μων του δημον των θηναιων ἐφηφίσαντο αυτὸν καὶ ff. inser. o. rLγενος, καὶ μίμους; itemini ac tertio in Platonis seeunua T. II p. 218 333. ac aemum De Evili Dictione Lib. I. T. II. p. 44 Z o r. OεH ν αυτου παροζotαζομενου - ἀνεχόμεθα

Morellius Ian Piam nonnini sententia ex sua lectionem aino essecerit ita vortetis: , nos haec a eo linere 1 liente ac dicente patimur. tamen nemo non videt, prae positionem tu eo significat adniberi non posse, pio illo voluit ideoque Praeposui Vaticanum. Contra ea χρὴ ex Veneto retinui, Diod ex Graeca structura praesens term Pus aptius St. Cap. 3. g. 43. κατο τ Broci Homeras de calinante

α δὲ - τ' ἐόντα τα τ' ἐσσομεν προ τ ἐόντα videmeinsterniisiui. . Amstopnanis lutum V. 3. 4 r. ωτῶσιν - ὀφθαλμοις. ymverinalis dictio, qua Armstidea ipse utitur in oratione Platonica secunda . . . p. 93. καὶ τοις λογισμοῖς ἐστασιν ου μόνον τοῖς οφθαλμοῖς σπερ εις πομπήν τινα αυτοὐς ἐξάγων. Pari 1oque sensu eadem in oratione inviit p. 18 i. καὶ μόνος τοι ὀρθοις φθαλμοῖς ντιοχων. Ne pie aliter in Panathenaic T. I. p. et . ovκ ῆν στῶσι τοὶς ωσὶν ἀκομαι. Ad viae verDaieisllius in Animadversionibus is legam ter dictum pro intrepido et non raeetes animo Asini fustilbus castigati demittiint auriculas Conncta e naeo dictio ad instar alterius item proverDialis: καθεστωτι τω προσώπφ όραν, οc lis rectis vultu iιiet spectare' At Senoliastes Coclicis Marciani CCCCXXIIII ad allata Pan thenaici verba: παροιμια ε - ἔστῶσιν σιν ἀκούειν

ἐπὶ των δυρχερων καὶ βαρυτατων κουσμάτων λεγομενη. ειρηται δὲ ἐκ μεταφορά των νηρίων, Ἀταν κτύπου αἴσθωνται, καλῶσι τα τα ἴνα μη τι μηκέτι - δε-

184쪽

sere omnes, qui dicta eiusmodi colleger runt, adducunt, ex malua Persei dei ivaxunt, rua eundem Orci galea initul a , i, vis ili d eun evasissct et a Gorgoiiilnis fise Dieitim hills se ulu lux igm siligit Apollo J. . 4.3. Relii allingit Aristidos etiam in Oratione de Societat priori, ae ni

g. 49. ου μόνον περ των ἀδικουντων. Puto PII-dem, o maliis ali iii id esse , in eos acie favorein Oi fer re, ii aliis iniurias i, diale mini, auiti in eos citi a sortuna Inale iussi ili sunt: 1id ergo sit, viil ου μόνον' Mini tulern vutetur, ait corruptuni esse orbum δι- κουντων 1 ἀδικουμενων , Dod non est inauultum, quamvis videariir, aut excidisse quaedam ad sensum instat Tanaum necessaria, uinalis 'riasse manlius locus fuerit tου μόνον περ των ἀδικουμενων - των ἀδι Ουν- των - προθυμία τε καὶ σπου

iunctivus et e re ipsa et ex vel DO καταβλαπτyz men, nec Morellius nec volsus vestituit, se Vaticanus lEIn uia Tmocavit. Proxuite . νεμε σν Morellius de coniectura dedit, pium codex haueret νεμεσυν - 1 Vel

ic νεμεσω potius emciendum erat, pio nunc deat Vat.ημεI τοινυν εἰ - πορισάμεθα. Quoniam molnetica tantiam sententia est aOristo Pila erat , Mem 1ae q. 5 i. ταυτ αυτοὶ ἐύσωμεν εχειν. Commodo coniunctivum suggessit Vat. , quum enctus auea ἐάσομεν:illiu vel ex aequenti membro requiritur: αν δε αυχἀφελώμεθα. Sed latet vitium praeterea Nunnia eniin

Graece uictum est etιν ων τι, a minime omnium a Milo innuitivo Succenseo ideo illi pano, auod mi eadem opera hic --υ exhiDuerit, Qua moR Io non minus m-

185쪽

minem nonnunq'Iam committerin limati posse, Wolfius' ostendit, mi mox Properantia, ut Videtur, elusii καὶ καλῶ exhibuit pro v καλῶς, se pientis veri, prirnis litt&'ris decePtus. g. 52. υδεν πεικος - Non ita frequens no vota Hilun est, usurpatum ante oratoribus itolio non nunquam ac sopnistis. Advertidiri ἀπεικοτ se Inicvdidos hauctra. o. iusiectivum, sed significasone alia, Antia

Plion pol p. 63 i. ἐστὶ ν ου ἀπεικὸς, ως υτο φασιν, tiλλἀ ικός. Hac ipsa Aristides orat ad cnili T. IL' P. 4Π5 το μεν θυμουσθαἰ ε κὰ χαλεπαίνειν ἐφ' οἷς νδείσθης οὐδὲν πεικός. co a mniei or. IX. q. p. 55i 'την περ τελεtας χειροτ ονίαν. iccta praepositione licet intelligi structitra possit ac soriasso de nai nimis

tamen insolens Pud talem scriptorein Masino si pra post 'tionis omissio est, ut neminei succensuriam mina sperem quoi illam ex Vat recepi.

νες τούτων. Deniostli Pri Corona T. I. p. 254. Mi . Orat de Ormn Dep. p. ab Q. τις των διαoρrγνυμένων ει ταυτα γεν εται. Cap. 2o. g. 53. μεγιστιν σφίσι - ξυνα ροαι. Iusta nhanc ver bi fodinati rit. Diuili est enim solemnis locutiooυναίρεσθαί τινι , cui in omniDus omittonitriis, tun, In his ipsis usitata saepius vel Inditis monstr unineislsiani sυναιρεῖσθαι τινι nemo dixit.

186쪽

mine atraeturae ita nota est, ut vel in vulgatis gramma. ticae uiris, id diibitet, satis illustratam videre possit. o Ad 'Ολυμπον Οἰκουντερ σεοὶ - δαίμονες. a pius hac ratione divina numina iunguntur etiam an or tot is ' Andoeidis velut de Musi. p. 48. προς θεῶν καὶ δαιμονων. quod illico semiitur, κατὰ πάντα, significa se ius est multo ac rhetor commendauilitis recentiore te tione κατὰ ταυτα, vel quod in sine positum est regnatentes in eiusmodi minutiis Amsistes. - γξίωνα - προθεντε τω βω. Bene supplichim Ixionis, d apud inseros rotae alligatus persetuae volu , lationi damnatiis ost, ingrati animi vitio onnoxiis obiici solet, ciuem ad modum Aristides facit. Is innitrue, socero per fraudem lintrempto , cum expiationem criminis ab Iove his misericordia capto retulisset, ac in coelum esset receptiis, pro latita in se beneninentia Iunoni fulminaci serre conarus est. Rinulam Pimeter mythographos ae poetas explicant Scnoliastae in Euripidis Phoenissa p. 48. et 49. d. Valch. .et Anotivntua inmiscellanias obserivationivus Vol. I. p. 26'. et Vol. III. p. 3o'. Aristidea vero orationem consorina ad Pindarica illa ex Odo II 'M

Ἐποιχομενους τίνεσθαι. M o r. Non' memini egis loci intus uul in asilina nomianis R. obli*1is penultima Ormipiatur tamen pio et his ni legitur, nec Morellius nec Volfius nec Vaticanus

eorrexit, mutare naesitavi. Ceterum eonf. ne oderieum Stumio suo P. 2ο4. q. d. ali. .

187쪽

prae praesenti retines, a Vati On n Endat . LI erari iser

parUogicam a Volsi eiectiun a Vatica' otia binis sani, in sedem reditari, ex ea lege, mina exposui ad Oi'. pro Laeni g. 5 . Nec magis in vocula τότε Vaticano o

secutus fit Ira, O PIO II a IOI en illi Vii inesse ut alaa uxcpinna ut elisionem Pateretur. Q.

νως. Vitain hac ratione locus emendandus esse: MU

- του τὰ ἱερὰ σεσυληκότος ὁ δημόσια κεκλοφως. Quod

inciis est, Pt ab ea ilium constanter ratione sculpta hali et, ut etiarn in contraria oratione Us, nec tamen sinus eo vitiosa sunt.

stare suam lectioncm posso M ἀδικίαν , et emini essed' αδικία Ῥ1od et ima expretanta Latine expressit is eis tenus ex iniustitia maior est ingrati anim vitio,' et aΡ- Posita nota sic hulicavit: .Fχ1 te τοσουτ δε αδικία . ii Omam hoc iam comprobavit at illud nec comprobavit nec Omprobare debuit Potest enim non minus iuste dativo accusativus comparativo adiuvo quod hao ipsa oratione Videmus 4. I. προς τουτους γνωμονων . . προς τους ευεργε ταρ. Becte sic M. Malo vero idem et M v προ κοντατ non enim indecora triuuit ingratiis, Sed convenientia non

188쪽

3 169morin Ax istidis ficu 3- 'lemni mutatione meis, o -

κοντα i προστ οντα τοῖς Ἀθηναιοις, iam in mutismi Solone, contra fidem editionum omniium, ac femiae dis xxui etiam codicum manuscriptoriam, amisit Vir ceter quin emissitissimus Iosepnus arilioliis, Io suam eis lantidis insula opinionem stetibiliret in opere inscriptor Reche hes impartiales fur te rogres rὸH u amaraneque les scienco ira one ait dans e XVIII. ιιecle e BιrU Paris . 1 3ο. I. p. io. M o r. g. 7. --υς - τοῖς σοι ἀμείψασθαι. Hanc veriun et D αμείβεσθαι structuriun esse, non illam, Piae in Venetp. exstat, nena nescit laudandus ergo Vaticanus est.

την του μ τα δέοντα πράττειν μέναι δοξαν ἐαυτῶ που προςάπτει. Demosth. Amator. p. 4i . νόμιζε τους μὲν χλου λόρους, ταν ἐπιεικῶς χωσι, τοῖς - πουσι δοξαν περιτιθέναι, τὰς δε συμβουλίας τοι πεισθεμωνάφέλειαν καὶ τιμην προράπτειν. Ubi vides in Donam

Or. IV. 6. οἱ δε ἄλλην τινά λώσην τε καὶ λοιδοριαν

προώπτοντες. Similiter περιάπτειν,4 pio Planmaεia in utrani die Pariem a dipi recte monuit Volsius ad Dem. ept. P. 266. saepius tamen, 1antum Viaeo insanitaves lave dicitur coni Plat Eui . P. 72. Lium ad Eumolp. T. II p. 265. οπως μειζόνως τούτων - λυπηοφ Exquisitiorem

hanc striicturam et Ditratus Venetani lectionem retinui. Solent enim Graeci adverbio uitilcm casum iungere, Qui Milectivo apponitur; cuius rei et in is ipsis o rationiblis exempla viae Iam occurrunt, et alii, satis multa. Obiectum vero iv omnient facile suppleri potest. Neque tamen diniteor , aptam ac fortasse etiam concinnio-xem ossici structuram, si τουτου scripseris una Vat.

g. 53 Ἀνάγκα δε ούδε θεοὶ, φασὶ μάχονται. Sen

tentiae auctor Pittacus, iuxta Liaeritiam L. I. Sego . T. .ed Meib. , ex quo ad proverbiomini collectores transiit. Vido Scholi duo Graecorun p. 24. 56 356. Mori Oτερ ἀττα. Correxit Volsius Vaticanus codex et in nostra oratione et in contraria consi .ntur ea vat

189쪽

vim venetus premi vi vemim nabet quod .gumento est, non vili verum esse id quod codices multis locis

idem praenent. .

του τε ἀβεραίου της γνώμης. More imprimis huc

didio adiectivum neutrius generis pro suDstansivo posui

ut aliD το δημοτικώτατον της γνώμης το φιλανθρωπο- τατον της γνώμης . et ac similia. το μηδεν εικῆ μεταβάλλειν , non temere sententiamnuitare. Is sensus et est et esse deueta PII non reprae

sentatur VocaDul παραβάλλειν. Bene ergo nul indit Vat. Illic vero Pio insev1itur, melius Emnxit Venetus non enim vocativus ita in principio poniti , eoque minus quod semiitu particula M. Cap. 22. g. 59. πως ε μάλα παρεσται. Sic emendandum esse tum primum Morellianani periegens editio-ἡem coniecissem, ire alia, consi malum postea vidi a V ticano Formula satis nota si duatius voculis coniunctis dicitur ευ μάχα, ut exeniplis possimus supersedere. υτ τυλο ποιεis. Praeposui nanc somnam ethi in propter sonum de coronideraunitare possis Pro- . Timum άπαντες, ut supra revocavi propterea io ubi non additur nomen, plenior forma praeplacet. πολυτελείαις ἐναrισμάτων. Dulntes' sane, uuid n-eias lectioni Vaticanae πολυτελείαις δη τισι θυσιῶν. inon nisi totus oucaecatus sum, θυσιῶν glossa est vertii ἐναγισμάτων , 1ο utpote rarius explicatione certe albonia indige t. mlitamentum vero inu δη τισι invidem suxisse non lixerim neque enim video rationem quare in utroqDe codic vestigia latere puto verae lectionis nutus noλυτελείαις δ' τισιν ἐναγισματων. Certo non integrum locum esse inde apparet, Paod ea Verna, ut

g. o. καὶ μην ἄνθρωποι μεν. Hoc egregie exhi

buit Vat. ex compendio scripturae sto natum est Mo redii, OI viae permutatio insignis coriunonesacu me iuuionis valesionarii in Herodoto IV. 18. iiDi nae ratione aνθρωποι essecit. Iam vero semientia θεοri naι μηδενος δε non satis Madrant propte eo iactionem.

190쪽

δενορ ω, reviens ali, tum ri; Iariun copulatione. Rem vero, de qua dicitur, pini nil se illustrat ori rΘεο αυτάρκεις ισὶ καὶ οὐδὲν ἐνδεεῖ, ων ολων ἀγαγ- θ . Proesus in lat,n. neol. cap. XIX. p. 5ο αυτὸ μὲν πρ - θεῖον ἀνενδεες. Sallustius Philos de Diis et mundo eap. 35. Euripides vero Herc Fur. v. 348.

a proferant Lindent romas ad Censorinum cap. . et volstentiis , Act. post XVII. 5. Quem vero Pthionis Dialogum nic Aristides respiciat, haud modo in currim no de argumento in urepnrone et do ep. m. H. et III sermo est. maeo ille confer autem X Gn. Mem Socr. I. . et ad ea vialogum Platoni-ςuni telisiaden II. τοσούτων σμεν τε εται. Ser avi' noc propterea quod minus insolenter dictum VideDarur Iam neutriam τοσουτον quod in alio fortasse scriptore praeponerem. - 'E3. g. 63. II αρὰ πάντα ταφα n. e. χωρὶenάντων τούτων. Demostnenica Iocinio est cons. VolL.MIiept. p. 3sq. altis quibusdam Ioviendi somnulis, quae paullo mox leguntur, ut de multis praeterea, dias hic non notavi, ad contrariam orationem explicatum est.

teris vocabulum.

φιλοτιμίας δὲ ἀθάνατός ἐστιν η κτῆσις. inerates ad

Nieoclen n. XXII. T. I. ' d. ii mi. Hor. κίνδυνον πώποκοντωos uisπημεν. Haec non solum Vaticani codicis Iectio est, vertim etiam Veneti: Iamile linmutavi Morellius, ut reponeret κινδύνων τινων- ουν nuntrum Fod an unice vertim voci ἐξίστασθαι medebat sis structuram quae usitatissima est nimie, sed tum maxime, quum significatur edere alicui de ra. Ubi vero exprimitur vitare, declinare aliquid, eadem ratione accusationi disicit qui alia veri, eiusa odit ea

라틴어 텍스트