Declamationes Leptineae

22쪽

Ἐπει περ Αθηνησι δι τ πλῆθος των τελει σπάνις ἐγιγνετο τῶν λειτουργιῶν, θηκε Λεπτίνης νόμον, ουτως ἀτέλειαν αναιρουντα ῶς μηδ' ἐξεἷναι τολοιπῖν' ταύτης ὀντινουν Βῶσαι ἐγράψατο τοίνυν τουτονὶ - μοσθενης ώς μὲν αυτός φησι, παρανόμων, ὼς ν άληθεια δοκει, συκοφαντῶν ἄλλον καὶ σοφιζόμενος καὶ ἀδευκοντα συμπλάττων. θεν αντιλέγει τις αυzv, καὶ δεικνυ-οιν υ καλῶς κατηγοροέντα του νόμου, βελτίστου τε ον- τος καὶ κοινοτάτου, καὶ μάλιστα πάντων πολιτεία προ - κοντος ἐρρωται δεώ με τω τε συμφεροντι καὶ πάσιν, ὼς εἰπεῖν τοι αλλοι τελικοὶ κεφαλαίοις Λομοσθενη δὲ

μόνω κεχρηται τω ἐνδοξω, κἄν εἰ καὶ τοις ἄλλοις δοκοL

23쪽

τω μη καλῶς ἔχοντον κειν, ὼς καὶ τελειας εἴνecinis συμβεβουλευκέναι προηχθαι, καὶ gosιο πολλos τινος εIναι φάναι ' καὶ φέρειν ις δόξαν τοτ δουσιν οὐχ ηττον τοὶ,λὰβοέσιν ς καὶ εἴτις ἄλλοe ἐγχειρεI Vξίου, τούτον αυτὸν πρῶτον ἐδει παντὶ σθένει διακωλύειν πειράσθαι, ου μόνον οτι των λυσιτελῶν τοs ἐστι καθάπαξ, πόλει, ὼ προλόντο ἐπιδείξω ο λόγου o M πῶν τρυναντίον κύτν καὶ βούλεται και συνεύχεται, καὶ Ουτω ον αε πολιτεύεται χρόνον, ς καὶ πεπεIσθαι λέγειν περὶ αὐτὸν, μηGν ενα μηδένα των παντων τὰ τοιαsτα δόξαι βελτίω, καὶ ου λεγειν μόνον, ἀλλα καὶ οἶς εργοις δεικνύναι γ αλχ οτικαὶ μεγίστη τις ἐντεὐθεν γένοιτ ει τοῖς πράγμασιν βλάβη, 2. εἰ το6 ἐξης διὰ πάντων χωρησει νυν δε οἷς τα τοιαέτασον πορεI, καὶ οἷς πλείω τούτων η πάντων δε πώποτ Mπεν ἡ συνεβοέλευσε λόγον ποιεῖται, δυοIν θάτερον λογίζεσθαι δίδωσιν η κεIνα μη καλῶς ειρηκέναι η us ) οὐκ

ὀρθῶe ἐψηφίσθαι μύλλον δε εἰ μεν ὀρθῶς ταμ ἐχει, κόμπος ἐκεῖνα καὶ οὐδε ιγιές ει δ' ἐκ τῶν ἐργων ἐκείνοις ηπωτιρ, καὶ οὐδέν εχ ἐξών, ω Λημοσθενεα πραξας φη- σαι μη ου μέτα προσηκόντως ειρησθαι εὐδηλον πάντως ώ ἐξω λόγου τὰ τοιαύτ' ἐσπουδάκεις, καὶ προν ἐφ' λου- οὐ ' ἐληλέγχθαι, κυτ αυτὰς σαυτο ταυτηνὶ )-ψεις την ζφον. 3. g. Ἐγὼ δε, Ἀνδρες Αθσαῖοι, οὐχ ετ δεινὸν εἶναι τούτο ηξίουν, ς τοὐβούλεσθαί τισιν εῖνεκα κατα- θἐσθαι χάριν τῆ πόλει λυμαίνεσθαι, μηδε τῶν προς --την δικαέων μείζω τἀ τούτων ποιεῖσθαι, μηδε βοηθεῖν τοὐ- τοις οἰόμενον λω ἔπει αὐτῆ πολεμεῖν, ἀλλ 'μέλλει κοινῆ συνοίσειν, το-- ἔθος - καὶ διανοεωθαι καὶ

24쪽

πράττειν ἀεί οπου γὰρ καὶ τῶν ώς ἀληθῶς ημῖν συμφερον- των . in oτε, μύλλον ἡ ἐν τω κάθάπαξ δι αυτὴν ταύτην ἐπερορῶμεν πως ἐκάλογία σαφης τέρφ τω κατ αλης χαρ ζεσθαι ὀ δε τοσού ἐδέησε του ταμ δη πράττειν αἱ 4. ρεωθαι, σθ' 'νόσον πρόσθεν ' χρηστὰς ην καὶ δημοτικὰς

βοῶν, ως ούδενα-οιοθαι τηρ-όλεως λόγον, αλλὰ ληρορπαν ἐμοὶ πρὸς τυ γένος ἀμέλει καὶ ὁ ε ἀρχης εδε κει- .cθαι τη πόλει νόμον, μηδένα των πολιτῶνάτελη μητ εἶναι

' ἄν γενέσθαι, οsτον δη καλῶς - Ἀεπτίνου τεθέντα, ως καὶ πάντων των εὐφρονούντων δε εικὴς, αυ- τὰν ἐπαινούντων, καὶ πάνυ τοι συνηδομένω, αλω τε καὶ τω νόμω τω με της κοινης, τελείας, τω δε- ου πρό νοιαν ταυτησὶ πεποιῆσθαι, μόνος οδεος ην εὐπάθωμενώς εοικε δυδεραίνων, ντὶ το συγκροτεω υτὰν καὶ θαυμάζειν καὶ πως ἐς ἀεὶ κύριος εσται παρασκευάζειν,

ὁ δὲ καὶ ὐπως ἄκυρος εσται πάντα ποιεῖ ου, ξυμφέρον, ὼς ἄν εἴποι τις, ἀγνοῶν τις γαρ τούτου τὰ Οιαλα λι- νοτερος δx πως εις την πατρωαν τέλειαν καὶ αυθις ἐγκαταστησ Κτησιnnow of ει ρ λ εν μὲν Ητην πόλιν ευ πράττειν καὶ αυιδ ευ πράττειν νάγκη, ἐν δὲ τ τον μεν - ευ χειν ἐθέλειν, την δε μη, καὶ αυτὀν ὁσον οὐκ ηδη τῶν αὐτῶν πεπειράσθαι. r. Ἀτι τοίνυν ει μεν, Ἀζμόσθενες, οὐκ ευ εχειν ο ι

25쪽

νωος ἐδόκεί, ἐδε του γιγνομένου διὰ πάντων τυγχάνειν, αλλὼ φλυαρίαν ταμ εἶναι μα ουδὲν ἡγώς, αὐτόν

σε πρῶτον χρην εἰς μελον- ριόντα διακωλύειν τουτον, ciἰτιασθαι, ρορανόμων γράφεσθαι Ου τούτους η 'κείνους αφανοs καθιεντ δι αυτῶν ἐλέγχειν τουτον πειρύσθαι,κά κατὰ τουδε σφίσι συνηγορεῖν. σοι γάρ, εἴπερ τω, τατοιαμα μάλιστα μελει οἷς δε τότε με σ/γῶν μυ MIν, νυνὶ δ με αυτῶν μὰν διαβάλλειν αμφότερα βεβαιοU, . τον τε νόμον, κάλλιοτα ἐχειν, υτόν τε σε μάτην καταυτῶν κεκινῆσθαι ος γε καὶ γα μη του μεν Κτησιππου μόνου δόξας ἀντιποιεῖσθαι, το δε της πόλεως παρὰ να χον ' ποιεωθαι, εἶτα προς τῶ μηδεν ων βούλει Σατωρθωκέναι, καὶ, ν η βούλει, τούτων αἴτιος αύτῶ κατα-οταίης, τον δημον εὐόργην κεκινηκώς, ταsτ οὐ δεδιώρδεινότατα πάντων εέρες, πως καὶ ην πόνοιαν αὐ-την ευχερῶς ἀποκροώπ καὶ προς- λειαι τῶ αβρίου δὲ νάρη πρῶτα με δε μάλιστα τῆ πόλει συμφέρειν την ἀτέλειαν νησας, κUὶ τούτοις τονάκροατήν φελόμενος,

ἔπειτα τούτου μνησθείς. καίτοι οταν ου θαρροώντως ἐν ἐλευθερωρ, αλλἀ δεδιότως τε καὶ πούλως καὶ μετά του πάνυ τοι λανθάνειν ἐθέλειν ἐπὶ ταsτα χωρxς, εοικας ύν λεγει πρῶτος αυτὰς ἐπιλαμμιωθαι καὶ μισεῖν καὶ διατο -υτως σχηματίζειν τε καὶ προάγειν τον λόγον αλλὰ μην ει κατηγοροῶντος καὶ συκοφαντοὐντος ταύτην απαντες ἴσμεν διαφορἀν, τὐτον μὲν τα οt, οντα συμπλάττειν, τον δε τοις υσι κακοῖς η φαινομένοις ἐπιπηδῶν, καὶ εονμεν, εἰ καὶ μη δικαίας, αλλ' ο εσθ' υτ ξιοθεν γνώμης, τῶ μηδεν οἴκοθεν καὶ παρ' ἐαυτοσσυντιθέναι ἄλλα τοῖ ουοι κεχρῆσθαι, - δε απρόσωπος η κακία --τερας οὐλει μερίδος θησόμεθά σε πότερον τηρ μετρίας καὶ παραίτησιν δεχομένης η της φαυλοτάτης τε καὶ κακι-

26쪽

στης καὶ παντὰς μιμυς αξίας η καναμφοτερωνμμοὐ, e ἐγώ γε οἶμαι καὶ νυν αποδείξω οἷς μενσα τον νόμον, o μάλιστα θυομάζειν ἐχρῆν δια το τῆ πόλει τι φέρειν, τούτον, μηδενος ἀξιον διαγράφειν μελεις, κακίζων καὶ

κατατρεχων και μηδενός τινος κατ αυτού φειδόμενος ρήματος ου μονον κατηγόρων ἀλλα και βασκάνων δόξαν λαμβάνει λ ω προς τοὶς ειρη μενοις, ω ἄνδρες Αθηνα&6 8. καὶ συκοφαντῶ οῖς ἐν α ρχῆ του λόγου κέχρηται δείκνυται,

αἰσχυνοίμην ἄν ἐμαυτὸν ε του ἀποδεικνυναι δὲ πλείστου πειρωμην. αυτ γὰρ ταλ' ἐστὶ καὶ Ουκοφαντία περι

ε μοι δέω ειπεῖν, ἐντετυχεγώς καὶ θαυμασας, τὐτώω σκαινόντων καὶ α ἰτδρ πεπονθεναι, ἐκστηνα πως πὀλύπης σαυτου, τι σοι πράγμα πάλαι προσηκον Λεπτίνη:ηθη παραλαβών ηνυσεν τε μηδε καθαρῶς ἔντευθὸν τούνόμου μεμνηοθαι δύνασθαι ει γάρ ο μὲν του μη παντάπασιν ἄν ἐπιλελοιπέναι τάς λειτουργίας την πόλιν, τού

λειῶν ταυτασὶ σπανιζουσας, καὶ την τηρ πόλεω εὐδαι

27쪽

χειαν ταυτὶ νενομίσθαι - ρον λ - συνίστησι πῶς δε-- -τὀρ ἐξελεγχεται μητε τὰ όντα λέγων καὶ πραεσημά ῶσπερ τινάς πώIως φενακίζειν ἐπιχειρῶν 10. . Kαι δει ταυτα λέγων ουδὶν ἀληθε λέγει, δολο εκ τε, ἔφην καὶ ις αυτὰς τον Λεπτίνην ειςάγει υ ταυτεἰρηκότα, αλλ ως εοικεν ειςέπει ἐρούντα φησὶ γουν ἐστὶ ὁ οὐκ ἄδολον, ω ἄνδρες Αθηναλι του θ' ὁτι Λεπτι- νης, καν τις ἄλλος περ του νόμου ἐγν, δίκαιον μεν-δεν ἐρει περ αυτοὐ φησει νώναξίους τινάς ανθρώπους επιρομένους ἀτελειαν ἐκδεδυκεναι τὰς λειτουργίας, και Οὐ-11. - πλείστω χρησεται τι λόγω. ρειε, Ἀνδρες ΑθηναIοι, ῶσπερ ἐπαγγέλλεται τομον ταυτ ρεἶ καὶ τουτω πλείστωχρήσεσθαι τει λόγω οὐκ ἀλόγως γε μ' οὐδ το των αναξίων μνησθη, ἀλλα μετὰ πάνυ τοι πονηροτατς της γνωμης ῖνα - αναξίων τελειας ἐκβεβλημένων ταύτvς ξιο-.χρεως Κτησιππος δόξy, καὶ αυτὰς ε ἐαυτὰν καὶ δια τυνπατερα Συρίαν. λλ εις κενόν, Ἀνδρες Αθηναἐοι, τάτης ἐπινοίας τἀνδρὶ, καὶ οὐδε εσται πλέον ταυτ βλαυτωτεχνω/ιένω, μῶν τά δίκαια ποιούντων καὶ ἁ μάλιστα τῆπόλει προσηκε, καὶ προςέτι τους τἀληθῆ διαστρέφειν ἐπιχειρουντας μισούντων. ἐπεί τοι καὶ αὐτὼ τοσούτου δίω

τούτοις πεπεiσθαι καὶ προςεχειν τον νουν ως πάντα μύλ-

Π λον η ταυτ' ὀρθῶς χειν νομίζειν ἄνευ γὰρ του - αυ- τον, ως ἔφην, πεπραγματεύσθαι καὶ την ἰτίαν Κτήσιππον ' εἶναι, ουδὰ τὀ των ναξίων ἄλως ἐχω γιγνώσκειν ως εις καιρὸν εἰρημένον καὶ των πραγμάτων ξ ως, κἄν ἔτι μάλιστ αὐτὰς τούτοις ἐπιχειρῆ ει μεν γὰρ ξεταοις

προὐκειτο γενους, καὶ μόνους δε τοέλευ γεγονότας τι- μασθαι, καλῶς αν ειλε τους ε πεισομενους φυλοκρινεῖν ει Ἀαλῶς εὐπάσχειν ἀνάγκη τους - πεποιηκGτας, καὶ 14 Ε d. pr. , D. inique etiain i5 Εd pr. ταυτ.

28쪽

ὐλλ' η κατωρθωμένων ἀντίδοσιν, οὐχ ορῶ τίν ἐχει λόγον

αναξίων τε καὶ μη μνημονεύειν, δνθα πάντας νάγκη κατ αυτ δη τοsθ ομοίως τιμάσθαι, κύν φαHλος τις ων

τύχη καὶ τηρ κάτω φρατρίας κυν εἰς Κοδρο νώνηκων τι γἀ Ἀχιλλετο μάλλον Θερσίτου προς το τὴν παρὰ των πιληνων φέρεσθαι χάριν, αὐεξίσης ἄμφω τοτ Teruus ἐλῶσιν ἐπει ο μὲν ἐκ θεῶν, ὀ y ου τοιssetoc. g. Xωρὶς δε τούτων εἰ τοὶς -οι μόνοι ἀτελείας 13.

μετέσται, οὐκ εσθ' ο τι μύλλον καθ' ημῶν αι, Ἀσται. πρῶτον μεν γάρ ουδόνες ευ οἶδα, των πάντων εὐάξιώσουσι χειτουργεῖν καὶ τάς αναγκαίας εἰςφορὰς, ῶς νόμος, εἰςφέρειν, αλλἀ φον τὰ πράγματα φετξονται, οἱ μεν τe-λεῖς δ αυτὐτοέτο, οἱ δε μ τούτου τυχόντες διὰ τὸ μηδὲ

συχεῖν αν λως ἐξεῖναι κἀντεέθεν τοῖς με βασκανία τις προς ἐκείνους εσται καὶ τθόνος καὶ δυρμεναινειμα ει καὶ πάντα τροπον μισεῖν τyπόλει δε γα μηδε δυχερὲς εἴπω, το μενειν ἐπὶ ταὐτου καὶ μυχ προς ἐπίδοσιν ἄγειν διά την τοὐ-

των ἀργίαν καὶ εριν επειτε καί τινες λειτουργosντες εσον- ιταν ὐτο δ αν Ιεν οἱ μηδεν ἐξ ατελειας ειργόμενοι' τιμεν μικρά τις εσται καὶ φαέλη καὶ τορμηδενός, ειαε1ναξία η παρὰ τούτων αὐτη συντελειω καὶ σπουδη, ουδεὶς αγνοεῖ πλην ὐστω , ει βούλεσθε, καλη τε καὶ πρεπουσα καιτοἶς πράγμασιν ἀποχρῶσα πότερον Ουναν πόλει κάλλιον καὶ λυσιτελωτ ον καὶ προς αὐξησιν μάχλον, χιτυώρrssντας απαντας ἴσχειν η τινάς καὶ κοινης καὶ δαφιλολίπολαύειν προνοίας η μετρίων δ τινων τυγχάνειν των σπουδα- στῶν καὶ βελτιόνων τε καὶ χειρόνων η osτο αυτ μυνον χειρόνων καὶ πότερον ἐπαιν ταὐτους ἄλλους πάντας μεμφομἐνους κεκτῆσθαι ἐγὼ μεν γὰρ ιμαρ, καὶ τοπς βαρβάρους--οὐς εἰκότως ἄν μIν νεμεσησαι, τι διπλοὐ κέρδους πλοών άνθειλόμεθα. καὶ δέον ευ πράττειν κατ' ἄμφω, οἱ δώκὰ μέρους ηθημεν δεἴν. P τν, ω 15.

29쪽

ἄνδρες ἈθηναIοι, τους μεν τελεω εἶναι, τους δε μη, ως οὐ μόνον οὐδενός ων ἄνω καὶ κάτω δάξεισι Λωooθμνηρ, λλ' ύλωοφλέγοντος κοψσα ἀρτίως, αιτιωτατονεσται, πόλει, πάντας υμας ἀκρεμ οιμαι ' πεπεῖσθαι,ύγχίνους τε οντας και προς την του καλοεκα δικαίου καὶ Ουμφέροντος κρίσιν οἴκοθ. καὶ παρ της ἐσεως παρεσκευασμένους το δε μηδένα των πάντων ἀτελῆ κατά τον νόμον, τε νυν εἰναι μη εἰσαsθις ἄν-αs εχειν οῦεμναι, os oυν ούτω πολλοὶτινος ιιον καὶ γέμον ἐλπίδων καὶ πύση πόλει καὶ πολιτεία διαφερόντως προσηκον, ω' του με ἄλλους νόμους τους μεν περ των ἰδία λα- φερόντων καστον, τους δε δημοτελεῖς τινας εἶναι συμβαλνειν, μόνον δε- τον μἔν κοινότατον και λυσιτελέστα--τον, καὶ διαρκῆ καὶ βεβαίαν καὶ δια πάντων ηκουσαν τηνωφέλειαν ως μάλιστα παρεχόμενον-στρατεύεσθαι,οsν καὶ τριηραρχεῖν καὶ πρεσβείας το μεν πέμπει το δε δέχεσθαι, καὶ προρέτι - μάχοις χρῆσθαι, σπένδεσθαι πολεμίοις, ἀμνεσθαι πολεμίους τωνδεικείων ἀντιποιεIσθαι καὶ σωζειν,

τας ἔν εἶναι την γνωμην, καὶ συλληβδην εἰπεῖν υν δεῖ πόλει τοσιδε καὶ τsσούτων μνων καὶ νησων ἐπιστατούση, πάντα ταυθ' ἐτοίμως καὶ μετὰ πολλο το περιόντου καὶ βουλεέεσθαι καὶ ποιεiν, ἐξ ἄρ μιν τούτου οὐ νόμου μετὰ την της Ἀθηνας ροπην κάλλισθ' υπάρξει καὶ τosσως' ἄν ἰος τε, πειράσομαι λῆξαι καὶ πάσι ποιῆσαι --ταφανὶς, να ἀκρ/βῶς ει τε, Ἀνδρες Ἀθηναῖοι, αἰτνευτε, σον τι νόμω το βελτιστο περίεστι, καὶ ως,

εἴπερ τις νθρώπων, Λεπιίνης δημοτικὰς καὶ περὶ τροπόλιν χρηστός. c. IIuσα τώνυν πολιτεὶ καὶ δυναστεία καὶ λως ι

30쪽

ε Ἀνθρώπων καθεια οὐκ εἰ τι πράξουσι μονον ---- σιν, ἀλλ' εἰ συμφερον τοὐτ' αὐτοῖς σται, καὶ δια πάντων, ς εἰπεIν, προ αυτῶν. βούλονται μεν γλ ω ἄνδρες ἈθηναIοι, καὶ μάλα οὐλονται καὶ του δικαίου τυγχάνειν ἐν τούτοις ' καὶ μηδὲν ἐλλείπειν τουτου του με-

eon, ως μόνην ταύτην ουσαν πρῆξιν ἀρίστην υ ο ρ αμφότερα μὴ ξν, καὶ δίκαια πράττειν καὶ συμφἐροντα αὐτοῖς, οἱ δ' ιροsνται συμφεροντα ἄλλον η δίκαι πράττειν. μάλλον δε οὐδε την ρχὴν πράττειν Ανταιδεἐν τεταν, ἁ μέλλουσι πράττειν φιν συμφέρον - igοις αἴσθωνται ταμ εἰναι η κατὰ σφῶν αυτῶν. - μεν

ἡ μανία σαφὴς, κοντα τινὰ καθ' αυτω ' πράττειν aἱρεῖσθαι - δ' ς ἀληθῶς κουφότητος καὶ ἄνοια καδτης περὶ τον Μαργίτην, λειπεῖν, συμμορἰας εικῆ πο-.νεἷν καὶ πράττειν διακενῆς καὶδεις οὐδεν δέον δεπτίνης. 17. τοίνυν οὐ μόνον δίκαιον αλλὰ καὶ συμφέροντα καὶ προ τ αιτιον πόλει δόξης εἰρήνεγκε νόμον, τῶν μεν ξ ἀρχης καὶ πάλαι κειμένων οὐδἐν ἐχάττω , ει μὴ καὶ μείζω, ὁσον 'κεῖνοι παρεῖσαν ούτο ἐξευρε καὶ διωρθωσατο ἄξιον δὲ

οὐ παρ τοῖς τηρ Αθηνάς τροφίμοις μόνοις μιν, αλλὰ

ἀνθ - κοιν πάντα λειτουργειν ναγκάζε , περ ἐστὶ δημοκρατουμένων, ἀληθῶς καὶ τ ν σότητα δια παντὰς τιμώντων, ἀλλἀ μ δι τελειας την ἀναγκαίαν καὶ δημοτελῆ ταώτην εἰςφορὰν παραιτεχθαι, σπερ δεδιότας, μὴ δόξωμεν ει ποιευ την ημῶν αυτῶν. καίτοι πῶς ἡ 18. ἄτοπον καὶ το δικαίως εχοντος πόρῆ τῶν μὲν παρ αυρο της ἀγαθῶν ἐξωηι δε πολ-ειν εχειν, μάς δ' οὐκ ἐξ σου τὰ προ αλῆν διακεἰσθαι, ἀλλἀ τους με λειτουργεω, τυοὐ δε μή καὶ παραπλησιους ἀλλήλοις οντας προς ταύτην εὐνοία ἐνταὐθα μόνον την ἰσότητα φεύγειν και