장음표시 사용
201쪽
δουλεύει των χειρῶν. ος δεινον ω ἐτα ε καὶ τὰ μεν ἁλλα ἀνΘρωπικόν. τρεῖς δε ἀνίησι κεφαλὰς ἐκ μιας τῆς δέρης. καὶ τὰ σκέλη, καὶ ἐς ἄκρω τοπύδε, Θριξι καὶ δενυξι διεσκεύασται προς τι καρτερύν. ορα καὶ τους ἀγγέλους ἄνωΘεν, στεφα-νοῶντας τοὐς νικῶντας, στεφάνοις χρυσοις καὶ
τω λαμπρῶς οὐδ' αὐτους ἐα διαφεύγειν τὴν οψιν. μετρα μἐν ουν εἰ διεξίοιμεν ἐν ἐκώστω, καὶ ηBoς καὶ σχῆμα και στολῆς τρύπον καὶ ο πλων, ετι δισκιῶς ευφυιαν καὶ ῶς ἁπαντα μιμεiται τῆν φύσιν, μακρον αν είη λέ7ειν, καὶ μικρὼν ἐπαινεῖν.
σοφίαν δἐ τοὐ ζωγράφου καὶ χάριν, ἔτι δἐ και -
s. τοὐς νικῶντας. Scriptor sequitur solennem verbi usum, ut praesens sit pro perfecto. Apud Pinda rem qlIoque Nem. V, T reponendum vικῆ Neμείοις παγκρατίου στέφανον Scholiastariam et Eustathii TareI 57, I.) auctoritate fultum. Si tui perfecto uti maluisset Pindar S, Kompsisset ἐνίκα, ut Simontiles, apud Schneide v. 212, 1. 213, I. et lavi 203, 1. Ipsi Simonidi relidideram Pindarico exemplo νικῆς iu 212. I; etia in Theocritus VI, 45. νικni, nun νίκη dedisse videtur. 8. αὐτοες. Puta ημῶς, quod Ithrarii fortasse vi
202쪽
ρον, α δὲ κράτιστα δοκεῖ τῆς τέχνης, ἐπ&ινέσαις άν ἐκεῖνον Γδών. ῶς α μεν των ὁπλων ἀποτέΘειται τοῖς τρισaριστευσι, σκεπαστήρ α ταυτα.
quo exemptu norniliativum usurpet non su Durrit.
203쪽
ζοντες Σὰ νεουττια, πάντα χαρίτων πλέα. καὶ ὁ ἀῆρ ἔτι μεστος, αστήοων δη τινων καὶ ἐδώλων,
οἶμαι, τὰς νεφέλας α ἐνιττομένων. ἐπτέρωνταιχὰρ τοῖν ωμοιν, κἀπι Θηρίων τοιουτων ὀχουνται.
τάδε, συναναφαίνειν οἰδε καὶ τοὐς αστcρας, τὰς περὶ αὐτον νοερὰς δυνάμεις. καὶ εὶ προς τὰ 7λυμματα των τοιχων ἀπέδοις, ἔτι μαλλον Θαυμάσεις. εκκεινται 7ὰρ καέ εἰσιν Οἶα λαβέ αι.
Nπων προσπετομενος ἐβόα grata negligentia , quam Eugen. laeuatus est, fio mastrii deIetum ivit Haina keriis Leot. Philostr. 7 . a. Taς ν ε φ έλα ς αἰνιττομένων. qui nubium
loco consequitiar, orci retineri debere, neo mutandum in M. DI. Osann. Auci. Lex. Gr 28.
204쪽
κυμαίνων. καὶ α δορκὰς ἡ δε διψαλέα τhν φύσιν
έγρῶν. δρα και τὲν λαγιναν εκείνην, ῶς αγεῖται λανBάνειν προσισχημόνη τη χη καὶ την κεφαλὴν συγκρύπτουσα, λήσεται δὲ Ουτ' αἰετον έψιπέτην οξο βλέποντα, καὶ ῆμεῖς ἄν αυτὴν ελοιμεν βουλη Θέντες. καὶ φερέοικος ὁδε, τον αυχένα προαγαχον καὶ ἐκτείνων τὰ κέρατα, πρόεισι βάδην. ος Θαυμάσαι ἄξιον τῆς μιν χραφῆς τιν τε
205쪽
ἐαωτφ μετεῖναι μαλλον ἡ τῶ Ἀπόλλωνι. V. A. II, 15, 67r ἔπειτα η διάβασις, εἰ μη προδιέβαιναν οἱ μι-
206쪽
, 5. Κοι άλλα μἐν σμίκρ' ἄττα δοκούντα μέγιστε δεσποτῶν, γλαφυρά γε μην και προς τῶ κάλλει , καὶ λόγω και σπουδῆ παραμεμιγμένα, ἄλλοις τε πέπαικται, μαλλον δὲ ἐν παιδιῶς ἐσπούδάσται μέρει, κάμοιτε ἐν ἐτέροις. σκύπει δὲ καὶ νύν ει μὴ κατόπιν , λόγος πάντη των ὁρωμένων εσται. τὰ μἐν οὐν ἄλλα γραφικῆς τε και πλαστικῆς, καὶ
ὁσα χρωμάτων ἄνΘει, ἡ προς διαφόροις υλαις γράφοντες ἡ πλάττοντες ἡ ξέοντες οἱ δημιουρ
h. προς που κάλλει. et notata ad Ner. 9, τ. Praeter καλλos conspicua est in ius picturis ratio et studium. 7. De μαλλον δὲ egI supra.10. Excitat ista Iacobsius ad Im. B, I3. mutans insequentibus 7λέφοντες η πλάττοντες, quam torrectionem ideo sequi vereor, quia Eug. de indu tria onusisset puto mentionem τῆς γλυφικῆς, quam postea Mum factu
207쪽
προς βραχεῖ δέρματι, ῶς μὴ πύτερον μἄλλον της
τε σκηνἡ προς τὰ τοιαυτα , στάδιον δὲ αντοφυὲς καὶ γυμνὰ πάντα , τον δὲ νικαν ἁ χρῆ ἐγκαλέπτειν - είφήσεις; Fortius hic est voν δὲ, quam To δὲ, a V. D. propositum, quod si PhiIostr. dare voIuisset nte prim verba τραγωδέαν δ' ἐπαγγεῖλαι collocare debitis. Minua recte tractavi haeo ad Ner. 2, 4. Reatuue m rae Dioni Chrysost. Or. 18. p. 473. ed. R. initi, ubi vulgo legitur
208쪽
ἱλαρῶ υπαλλαχῆ την ἄψιν λαμπρῶς ἐστιῶ. καὶ ἄλλως ετι χαριεστέρα μῶλλον, ὁτι και συχνἁτων σπουδαίων επ' αυτῆ, και Θήρας ἐδη τα κράτιστα. ἄρα χώρ. κύνε δύω τούτω των λακωνικῶν δἐ καὶ εὐφυῶν, ὁλω Θυμού πνέοντε, α μἐνάρτι λυΘεῖσα τῆς πλατάνου. ἐπὶ διττῶ ωρμhκελαγῶ καὶ τον μεν ρρηκεν εδη, καὶ σπαράττει, και Θερμbν αἶμα λαπτει. τιν δἐ , μέλλει ,. επι
οὐ μέλλω - λαμπρῶς ουτως ἐσπιάσαντα. Repetiit phrasin Eug. in enc. TrapeE. Paullo auctiorem, et . Tasel. 372, 29: xj ἱλαρα καὶ πυκνῆ οπαλλαγη την οψιν ημῖν λαμπρῶς ἐστιῶ. o. 3λω Βου μου πνιον τε. Im. I, 4. p. s, Isrγράφει μειρακιον - παλαίστρας πνέον, et quosa col R. ad h. I. AIio casu Ar. Equ. 437: ῶς Ουτος ξδη Καικίας καὶ Ουκοφαντέας πνεῖ, et Av. I 12I: ἁλλ' oe- ποσὶ τρέχει τις Ἀλφειδν πνέων. quae verba expressit
209쪽
τον Θηρατhν ἁποντα δυσχεραίνοι, καὶ τὰ δεσμὰ
νήματος πλέω ' λέων ἐπ' ἐλάφω κεραs, Οἶον τδμος χρώφει. καὶ τδν μἐν δκλώσαντα καὶ ἐπ' ἐδάφους συμπεπτωκότα, των νώτων ὐπερκεἱμε
λικῶ καὶ γενναιφ παραστήματι πάντων ἡπερορῶν, ΟΘεν καὶ πmηκος αὐτos που πειρῶ προσισχημένη, φύβω καὶ πτοία των δρωμένων έπερπηδήσασα, καὶ μικρὸν ίπ ραναβῶσα του στερεου της πλατάνου, ώιον ἐκ περιωπης τινος οὐκ ἀτρύμως τὰ 7ινόμενα καΘoρj. καὶ γέρανος ἐκπτῶσα ταυ-
I. τὰ δεσμὰ πυραννοίη. e . Boias. Anecd. Π, 348. unao ihi leguntur, Anonym1s περὶ γραμμα πικῆε duxisse dicitur B Greg. AianT. 3. ἐπιστρέφοις. V. S. 89, 22: τὲν 'Τπερίδηνουον ἐς μδνας ἐπιστρέφοντα τὰς του ΔημοσBένους γνώμας. . λέων - κεραφ. Respicit Il. o. 270 sqq. n. 158.
210쪽
τθ τουτο, κατὰ της μυρικης ὁπισΘεν μεταχωρήσασα θυν κλαγγῆ. σκεψαι τὰ του δενδρου, ἐπειδὴ προς τούτο οἶμαι ἐπεόνη. α μἐν δὴ καλλίστη πλάτανος ἡδε, 7hς ἁγαΘης τυχομα καὶ πέονος και παρὰ διεξουδους ναμάτων, ἁμφιλαφής τε ος ὁρας, καὶ δασεῖα, και ἔπι πολὐ του ἀέρος ανα- πέφυκε, κλῶνας και πτdPΘους καὶ δέους πάνταευΘαλῆ και αβῶντα προβαλλομένη. καὶ πτηνων ἁπαν τίνος, και ἔτι των μελικῶν 6PνiΘων, ἐννεοττευειν και καταφωνεῖν και περιέπτασBαι
μουσικους, οἷς ἐν Ευστομεiν το ς ἄλσεσιν εΘoς, quo Ioeo II mlitur ad Soph. Oed. C. 17, in quo versu Suillas s. V. Vpoς πυκνωτερον et Pii. Iun. I 13. πυκνότερον yr ebent, . Iectionem majore auctoritate nitentein, ideoque fortasse nu1tatam, quia de productione ante penultimae dubitabatur. 12. περιβομβήσει νύει. propter bombum npilImundique auditum puta verta esse tempestatem. νοεῖν Bio
in plerisque codd. legitur et in Vett. edd. ovuβαλλω μὲνουν δ, τι νοεῖς. Μaluit Jacobaius Io lun sie contarinare, ut scriberetur συμβάλωμεν ουν Ο,πι νοεῖ. se. παυτα),