Historia Graeca

231쪽

V. Iv. I. I.

65Viαεπλήρωσαν δε καὶ οι Λακεδαιμόνιοι ναυτικύν, καὶ Νικόλοχον ναύαρχον, μάλα θρασυν ανδρα, ἐξέπεμψαν ος ἐπειδὴ εἶδε τὰς μετὰ ιμοθέου ναυς, ου ἐμέλλησε, καίπερ α νεωναυτω ἀπουσον των Ἀμβρακιωτίδων, αλλὰ πεντε καὶ πεντήκοντα χων ναυς ἐξήκοντα υσαις ταῖς μετὰ ιμοθέου ἐναυμάχησε. καὶ τότε με ηττήθη, καὶ τροπαῖον δ ιμύθεος ο ἔστησεν ἐν Ἀλυζεία. ὁ δε ἀνειλκυσμένων των Τιμοθέου νεων καὶ ἐπισκευαζομένων, ἐπει παρεγένοντο αυτ αἱ Αμβρακιώτι

δες ξ τριήρεις ἐπὶ τὴν Ἀλύζιαν ἔπλευσεν, ἔνθα ν δ ιμύ-

θεος ως δε υκ ἀντανῆγε, τροπαῖον υ κἀκεῖνος ἐστήσατο ἐν ταῖς ἐγγυτάτω νήσοις δ δε ιμόθεος ἐπεὶ ας τε εἶχεν ἐπεσκεύασε καὶ ἐκ Κερκύρας αλλας προσεπληρώσατο, γενομενων αυτ των πασον πλεον ἐβδομήκοντα, πολὐ δὴ περεῖχε ναυτικω χρήματα μέντοι μετεπεμπετο Ἀθήνηθεν πολλων γὰρ ἐδεῖτο, τε πολλὰς ναυς ἔχων. VI.1. 1 οἱ μεν ουν Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι περὶ ταυταῆσαν οἱ δε Θηβαῖοι ἐπει κατεστρέψαντο τὰς ἐν τη Βοιωτία πόλεις, ἐστράτευον καὶ εἰς τὴν Φωκίδα δε δ α καὶ οἱ Φωκεῖς ἐπρέσβευον εἰς την Λακεδαίμονα καὶ ελεγον τι εἰ μὴ βοηθήσοιεν ου δυνήσοιντο μὴ πείθεσθαι τοι Θηβαίοις, ἐκ τούτου οἱ Λακεδαιμονιοι διαβιβάζουσι κατὰ θάλατταν εις Φωκέας Κλεομβροτύν τε τον βασιλέα καὶ μετ αυτου τέτταρας μύρα καὶ των συμμάχων το μέρος. Σχεδον δε περὶ τουτον τον χρύνον και ἐκ Θετταλίας

232쪽

VI. I.

Φαρσάλιος ουτος δε καὶ ἐν γ ἄλλη Θετταλία μάλα ευδοκίμει, καὶ ε αὐτη τη πύλει οsτως ἐδύκει καλύς τε κἀγαθbς

εἶναι στε καὶ στασιάσαντες οἱ Φαρσάλιοι παρακατέθεντο

αυτ τὴν κρύπολιν, καὶ τὰς προσύδους ἐπέτρεψαν λαμβάνοντι, ὁσα ἐγέγραπτο ἐν τοῖς νόμοις, εἴς τε τα ἱερὰ ἰναλίσκειν καὶ εἰς τὴν ἄλλην διοίκησιν κἀκεῖνος μέντοι 3απ τούτων των χρημειων τήν τε κραν φυλάττων διέσωζεν

αυτοῖς καὶ ταλλα διοικον ἀπελογίζετο κατ ἐνιαυτύν. καὶ ὐπότε μεν ἐνδεήσειε, παρ' εαυτου προσετίθει, πότε δεπεριγένοιτο της προσοδου, ἀπελάμβανεν ῆν δε καὶ ἄλλως φιλύξενος τε καὶ μεγαλοπρεπὴς τον Θετταλικον τρόπον. οἴτος ουν με ἀφίκετο εἰς τὴν Λακεδαίμονα, εἶπε τοιάδε. Ἐγώ, Ο ἄνδρες Λακεδαιμόνιοι, προξενος μον ν καὶ οευεργέτης ἐκ πάντων ων μεμνήμεθα προγόνων, ἀξιο, ἐάν τε τι ἀπορο, προ υμας εναι, ἐάν τέ τι χαλεπον μῖν ἐν τηΘετταλία συνιστῆται, σημαίνειν ἀκούετε μεν οὐν ευ οἶδ'οτι, και μεῖς γάσονος νομα ὁ γαρ ἀνὴρ καὶ δύναμιν ἔχει μεγάλην καὶ ὀνομαστύς ἐστιν ουτος δε σπονδὰς ποιησάμενος συνεγένετύ μοι, καὶ εἶπε τάδε υτι μέν, ω Πολυδάμα, καὶ ἄκουσαν τὴν μετέραν πόλιν Φάρσαλον δυναίμην αν παραστήσασθαι ἔξεστί σοι ἐκ τωνδε λογίζεσθαι θω γάρ, ἔφη, ἔχω με Θετταλίας τὰς πλείστας καὶ μεγίστας πόλεις συμμάχους κατεστρεψάμην δ' αὐτὰς μον συν αὐταῖς τὰ ἐναντία ἐμοι στρατευομένων καὶ μην οἶσθά γε τι ξένους ἔχω μισθο-

φύρους εἰς ἐξακισχιλίους, οις, ἐγω οἶμαι, ουδεμία πήλις δύναιτ ῶν αδίως μάχεσθαι. ἀριθμος μεν γάρ, φη, και

233쪽

202 I. I.

αλλοθεν ου αν ἐλάττων ἐξέλθοι αλλὰ τὰ μὲν κ των πύ- λεων στρατευματα του με προεληλυθύτας δη ταῖς λικίαις εχει, τους ' υπω ακμάζοντας σωμασκοsσί γε μὴν μάλαολίγοι τινες ἐν κάστη πόλει παρ' ἐμοὶ δε υδεὶς μισθο- φορεῖ, στις μὴ ἱκανος στtν ἐμοὶ ἴσα πονεῖν α/bς δ' ἐστί,

λεγειν γα χρὴ προς μας τἀληθῆ, καὶ το σῖμα μάλα ευ-

ρωστος καὶ λλως φιλόπονος καὶ τοίνυν των παρ αυτωπεῖραν λαμβάνει καθ' κάστην μέραν ' γεῖται γαρ συν τοις οπλοις καὶ ἐν τοῖς γυμνασίοις καὶ ταν π στρατευηται. καὶ ους μεν α μαλακοὐ των ξένων αἰσθάνηται, ἐκβάλλει, ους δ α δρα φιλοπύνως καὶ φιλοκινδύνως χοντας προς τους πολέμους τιμα τους με διμοιρίαις, τους δε τριμοιρίαις, τους δε καὶ τετραμοιρίαις, καὶ αλλοις δώροις, καὶ νύσων γε θεραπείαις καὶ περὶ ταφὰς κόσμω ἄστε πάντες ἴσασιν οἱ παρ' ἐκείνω ξένοι τι ἡ πολεμικὴ αυτοῖς ρετὴ ἐντιμότατον τε βίον καὶ ἀφθονωτατον παρέχεται. ἐπεδείκνυε δέ μοι εἰδότιοτι καὶ πήκοοι δ αυτ εἶεν Μαρακοὶ καὶ Λύλοπες καὶ

Ἀλκέτας ὁ ἐν τη πείρω παρχος ωστε, ἔφη, τί αν θωφοβούμενος ο ὐαδίως ν μῆς οἰοίμην καταστρέψασθαι;

τάχα ουν πολάβοι αν τις μου πειρος ' λουν μέλλεις καὶ ου ηδ στρατευεις ἐπὶ τους Φαρσαλίους υτι νὴ Βία τω παντὶ κρεῖττόν μοι δοκεῖ εἶναι κύντας μας μαλλον φακοντας προσαγαγέσθαι βιασθέντες με γαρ υμεῖς τ αν βουλευοισθε τι δύναισθε κακον ἐμοί, ἐγ τ αν μας ς ἀσθενεστάτους βουλοίμην ειναι ει δε πεισθέντες με ἐμου γένοισθε, δῆλον τι αυξοιμεν αν ο τι δυναίμεθα ἀλλήλους.

γιγνώσκω μὲν ουν, Δ Πολυδάμα, τι σὴ πατρὶς εἰς σε

234쪽

203αποβλέπει ἐὰν δέ μοι φιλικος αυτὴν ἔχειν παρασκευάσssς,υπισχνοsμί σοι, φη, ἐγ μέγιστον σε των ἐν τῆ 'Eλλάδι με με καταστησειν Ἀλν δε πραγμάτων τὰ δεύτερά σοι δίδωμι κουε, καὶ μηδὲν πίστευέ μοι ο τι- μὴ λογιζομένω σοι ἀληθες φαίνησαι οὐκοs τοὐτο μεν εἴδηλον μῖν, ὁτι Φαρσάλου προσγενομένης καὶ των ἐξ υμον ῆρτημένων πύ-

λεων εὐπετος α ἐγ ταγος Θετταλον πάντων κατασταίην ως γε μην, ταν ταγεύηται Θετταλία, εἰς ἐξακισχιλίους μενοι ἱππεύοντες γίγνονται, πλῖται δε πλείους μύριοι καθίστανται. ν θῶ και τὰ σQματα καὶ τὴν μεγαλοψυχίαν ρῖ sοἶμαι αὐαυτῖν εἰ καλῖς τις ἐπιμελοῖτο, ου εἶναι θνος ὁποίω ν ἀξιωσαιεν πήκοοι εἶναι Θετταλοί, πλατυτάτης γε μην γης ἴσης Θετταλίας, πάντα τὰ κύκλω θνη πήκοα μεν ἐστιν, ταν ταγος ἐνθάδε καταστη σχεδον δε πάντες ιτα ει ἀκοντισταί εἰσιν ἄστε καὶ πελταστικω εἰκος περέχειν τὴν μετέραν δύναμιν. καὶ μὴν Βοιωτοί γε καὶ 10αλλοι πάντες σοι Λακεδαιμονίοις πολεμοsντες πάρχουσί μοι σύμμαχοι καὶ ἀκολουθεῖν τοίνυν ἀξιοῖσιν ἐμοί, αν μόνον ἀπο Λακεδαιμονίων ἐλευθερο αυτούς. καὶ θηναῖοι δὲ υ οἶδ' τι πάντα ποιήσαιεν αν με σύμμαχοι μῖν γενεσθαι ἀλλ' γῶ - αν μοι δοκο προ αυτοῖς φιλίαν ποιήσασθαι.

νομίζω γὰρ τι αον τὴν κατὰ θάλατταν τὴν κατὰ γῆν αρχὴν παραλαβεῖν αν εἰ δε εἰκότα λογίζομαι, σκοπει, ἔφη, Ilκαι ταυτα. Ἀχοντες μέν γε Μακεδονίαν, ἔνθεν κα Ἀθηναῖοι

τὰ ξύλα ἄγονται, πολ δήπου πλείους ἐκείνων κανοὶ σύμεθα ναsς ποιήσασθαι. ανδρον γε μὴν ταύτας πληρουν ποτερον Ἀθηναίους νῆμα εἰκος μαλλον δύνασθαι, τοσούτους καὶ τοιούτους χοντας πενεστας τούς γε μὴν ναύτας

235쪽

VI. I.

τρέφειν πότερον μῆς κανωτέρους εἰκος ιναι τους δ ἀφθονίαν καὶ ἄλλοσε σῖτον ἐκπέμποντας Ἀθηναίους τοὐς μηδ' 12 αὐτοῖς ἱκανον ἔχοντας, ὰν μὴ πρίωνται καὶ χρήμασί γε

εἰκος δήπου μῆς ἀφθονωτέροις χρῆσθαι μὴ εἰς νησύδρια

αποβλέποντας, ἀλλ' πειρωτικὰ ἔθνη καρπουμένους. πάντα γαρ δήπου τὰ κύκλω φύρον φερει, ταν ταγεύηται τὰ κατὰ Θετταλίαν οἶσθα δε δήπου τι καὶ βασιλευς ὁ Περσον οὐ νήσους ἀλλ' πειρον καρπούμενος πλουσιώτατος ἀνθρώπων ἐστω ν ἐγω πήκοον ποιήσασθαι ἔτι εὐκαrεργαστότερον

ῆγοsμαι εἶναι η τὴν Ἐλλάδα οἶδα γαρ πάντας τους ἐκεῖανθρώπους πλην ενδ μῆλλον δουλείαν η ἀλκὴν μεμελετηκύ- τας, οἶδα δὲ φ οῖα δυνάμεως καὶ της μετὰ Κύρου ἀναβάσης καὶ της με Ἀγησιλάου εἰς παν ἀφίκετο βασιλεύς.

13 ἐπεὶ δε ταο εἰπόντος αυτο ἐγω ἀπεκρινάμην τι τὰ μεν ἄλλα ξιύσκεπτα λεγει, το δὲ Λακεδαιμονίοις ὁντας φίλους ἀποστῆναι προς τους ἐναντίους, μηδὲν ἔχοντας ἐγκαλεῖν, τοὐτ' ἔφην, πορύν μοι δοκεῖ ειναι δ ἐπαινέσας με καὶειπδεν τι μῶλλον ἐκτέον μου εἴη, τι τοιουτος εἴην ἐφῆκέ μοι ἐλθόντι πρbς μῆ λέγειν τἀληθῆ, ὁτι διανοοῖτο στρατεύειν ἐπὶ Φαρσαλίους, εἰ μὴ πεισοίμεθα αἰτεῖν ουν ἐκέλευε βοήθειαν παρ' μον καὶ ἐὰν μέν σοι, ἔφη, διδοσιν μεσε πείθειν ἱκανὴν πέμπειν συμμαχίαν ς ἐμοὶ πολεμειν, γ ἔφη, καὶ τούτω χρώμεθα - ὰν ἀποβαίνη ἐκ του πολέμου δν δέ σοι μὴ δοκοσιν ἱκανος βοηθεῖν, οὐκ ηδ ἀνέγκλητος ὼν δικαίως εἴη ἐν τη πατρίδι, η σε τιμὰ καὶ ου πράττεις

βοηθει hanc sententiam desideriiri ad Harimani bellum vel gerere vel suruleio non poteras si V εἰ Madui del. Cobot καὶ συπράττοι ΒFM και συ πράττει et v καὶ σοὶ πράττοις in lori

236쪽

VI. I.

τὰ κράτιστα περὶ τούτων δὴ ἐγω κω ob 1φῆς καὶ λέγω i4

πάντα σα ἐκεί αυτύς τε ὁρω καὶ ἐκείνου ἀκήκοα καὶ νομίζω ουτως χειν, ὼ ἄνδρες Αακεδαιμόνιοι, εἰ μεν πεμψετε ἐκεῖσε δυναμιν ως μὴ ἐμοὶ μονον ἀλλα καὶ τοῖς αλλοις Θετταλοῖς κανὴν δοκεῖν εἶναι προς γάσονα πολεμεῖν, ἀποστησοντα αυτου αἱ πόλεις πὰσαι γαρ φοβουνται ποι ποτε προβήσεται η του ανδρος δυναμις εἰ ὁ νεοδαμώδεις καὶ ανδρα ἰδιώτην οῖεσθε ἀρκέσειν, συμβουλευω συχίαν ἔχειν ευ γαρ εἴστε, μι πρύς τε μεγάλην ἔσται ρώμην ὁ πύλεμος, καὶ προς ανδρα Ο φρύνιμος μεν ουτ στρατηγύς ἐστιν ως σα τε λανθάνειν καὶ ὁσα φθάνειν καὶ σα βιάζεσθαι ἐπιχειρεῖ ου μάλα ἀφαμαρτάνει ἱκανος γάρ ἐστι καὶ νυκτὶ περ μέρα χρῆσθαι, καὶ ὁ ταν σπεύδri, αριστον καὶ δεῖπνον ποιησάμενος

αμα πονεῖσθαι. Oi εται δε καὶ ἀναπαυεσθαι χρηναι, ταν

ἀφίκηται ἔνω ν Δρμημένος καὶ διαπράξηται α δεῖ καὶ

τους μεθ' υτου δε ταυτα εἴθικεν ἐπίσταται δε καὶ ταν ἐπιπονήσαντες ἀγαθόν τι πράξωσιν οι στρατιοται, ἐκπλησαι τὰς γνώμας αυτων ' στε καὶ τουτο μεμαθήκασι πάντες ιμετ αυτου, τι ἐκ των πόνων καὶ τὰ μαλακὰ γίγνεται. και ομην ἐγκρατέστατύς γ' ἐστιν ν θω οἶδα των περὶ το σῖμα ηδονῖw στε υδε διὰ ταυτα ἀσχολίαν ἔχει, μη πράττειν ἀεὶ τ δεύμενον. μεῖς ουν σκεψάμενοι εἴπατε προς ἐμέ, ῶσπερ μῖν προσήκει, ὁποῖα δυνήσεσθέ τε καὶ μέλλετε

τειν Ω

237쪽

206 VI. I. 17 μεν αυτ εἶπεν οι δε Λακεδαιμόνιοι τέτε μεν

ἀνεβάλοντο τψν ἀπόκρισιν τη δ' ὐστεραία καὶ τη τοίτυλογισάμενοι τάς τε ἐξω μύρας σα αυτοῖς εἱεν καὶ τὰς περὶ Λακεδαίμονα προς τὰς Γεξω τῖν Ἀθηναίων τριηοεις καὶ τον προς τους μύρους πόλεμον, ἀπεκρίναντο ὁτι ἐν τω

παρόντι υ αν δυναιντο ἱκανὴν αυτ ἐκπεμψαι ἐπικουρίαν, αλλ' ἀπιύντα συντίθεσθαι--bν ἐκέλευον πη δυναιτο 18 αριστα τά τε εαυτου καὶ τα της πόλεως κακεινος μεντοι

ἐπαινεσας τὴν πλύτητα της πύλεως ἀπῆλθε. καὶ τὴν μενἀκρύπολιν των Φαρσαλίων ἐδεῖτο του τάσονος μὴ ἀναγκάσαι αυτbν παραδουναι, πως τοῖς παρακαταθεμένοις δεα- σωζη τους δε αυτου παῖδας ἐδωκεν ὁμήρους, ποσχύμενος αυτ την τε πύλιν πείσας κουσαν συμμαχον ποιήσειν καὶ ταγον συγκαταστήσειν αυτύν ω δε τὰ πιστὰ δοσαν ἀλληλοις, ευθος μεν οἱ Φαρσάλιοι εἰρήνην γον, ταχυ δε γάσων ὁμολογουμένως ταγος των Θετταλον καθειστήκεε.1 ἐπεί γε μὴν ἐτάγευσε, διέταξεν ἱππικόν τε σον κάστη πόλις δυνατὴ ῆν παρεχειν καὶ ὁπλιτικύν. καὶ γενοντο αυτ ιππεῖς μεν συν τοις συμμάχοις πλείους η ὀκτακισχίλιοι ὁπλῖται δε ἐλογίσθησαν ου ἐλάττους δισμυρίων, πελταστικύν γε μὴν ἱκανον πρb πάντας ἀνθρώπους ἀντιταχθη- ναι ἔργον γὰρ ἐκείνων γε καὶ τὰς πύλεις ἀριθμῆσαι. προεῖπε δε τοῖς περιοικοι πῆσι καὶ τον φύρον σπερ ἐπι

Σκόπα τεταγμενος ην φερειν καὶ ταυτα μεν ουτως ἐπεραίνετο ἐγ δε πάλιν ἐπάνειμι, θεν εἰς τὰς περὶ γάσονος πράξεις ἐξεβην.

238쪽

υλμεν γαρ Λακεδαιμύνιοι καὶ οι σύμμαχοι συνελέγοντο ΠΠε ἰς τους Φωκέας, ι δε Θηβαιοι ἀναχωρήσαντες εις την αυ-

τον ἐφύλαττον τὰς εἰσβολάς. οἱ δ' Ἀθηναῖοι, αὐξανομένους μεν ρῖντες δια σφας τους Θηβαίους, χρήματά τε οὐ συμβαλλομένους εἰς το ναυτικόν, αὐτοὶ δε ἀποκναιύμενοι καὶ χρημάτων εἰσφοραῖς καὶ ληστείαις ἐξ Αἰγίνης καὶ φυλακαῖς της χώρας, ἐπεθύμησαν παύσασθαι του πολέμου, και πέμψαντες πρέσβεις εἰς Λακεδαίμονα εἰρήνην ἐποιήσαντο. Εὐθος δ' ἐκεῖθεν δύο των πρέσβεων πλεύσαντες κατὰ δόγμα της πόλεως εἶπον τω ιμοθέω ἀποπλεῖν οἴκαδε ςειρήνης ἴσης ὁ δ αμ αποπλέων τους τον Ζακυνθίων φυγάδας ἀπεβίβασεν εἰς τὴν χώρα αυτων. ἐπεὶ δε ι ἐκ της πόλεως Ζακύνθιοι πέμψαντες προς τους Λακεδαιμονίους ἔλεγον , πεπονθότες ειεν πο ου ιμοθέου, εὐθὐς οἱ

Λακεδαιμονιοι ἀδικεῖν τε γοῖντο τους Αθηναίους καὶ ναυτι- κον πάλιν κατεσκεύαζον καὶ συνετάττοντο εἰς ξηκοντα ναος απ αυτης τε της Λακεδαίμονος καὶ Κορίνθου καὶ Λευκάδος

καὶ Ἀμβρακίας καὶ Ἐλιδος και Ζακύνθου καὶ χαῖα καὶ Ἐπιδαύρου καὶ Ἀροιζῆνος καὶ ' μιόνος καὶ Ἀλιον ἐπιστήσαντες δε ναύαρχον Μνάσιππον ἐκέλευον τον τε ἄλλων ἐπιμελεῖσθαι τον κατ ἐκείνην τὴν θάλατταν καὶ στρατεύειν ἐπι Κέρκυραν ἔπεμψαν δε καὶ προς ιονύσιον διδάσκοντες

ως καὶ ἐκείνω χρήσιμον εἴη τὴν Κέρκυραν μὴ υ Ἀθηναίοις

εἶναι καὶ ὁ μεν δὴ Μνάσιππος, ἐπεὶ συνελέγη αὐτω ο ναυτικον, ἔπλευσεν εἰς τὴν Κέρκυραν εἶχε δε καὶ μισθοφορους - τοις ἐκ Λακεδαίμονος με αὐτο στρατευομένοις οὐκ ἐλάττους χιλίων καὶ πεντακοσίων. ἐπεὶ δε απέβη, ἐκράτει τε της γης καὶ ἐδήου ἐξειργασμένην με παγκάλως και πεφυτευμένην τὴν χώραν, μεγαλοπρεπεῖς δε οἰκήσεις καὶ οἰν2νας

239쪽

VI II.

κατεσκευασμένους ἐπὶ τον ἀγρον ' στ φασαν του στρατιώτας εἰς τουτο τρυφης ἐλθεῖν στ υκ ἐθέλειν πίνειν,

εἰ μὴ ἀνθοσμίας εἴη καὶ ἀνδράποδα δε και βοσκήματα

πάμπολλα λίσκετο ἐκ το αγρον ἔπειτα δε κατεστρατοπεδευσατο τω μὲν πεζω ἐπὶ λύφω ἀπέχοντι τῆς πύλεως ς πεντε στάδια, προ της χώρας ὁντι, πως ἀποτέμνοιτο ἐντευθεν, εἴ τις ἐπὶ τὴν χώραν των Κερκυραίων ἐξίοι το δεναυτικον εἰς ταπὶ θάτερα της πύλεως κατεστρατοπέδευσεν, ἔνθεν ετ αν τα προσπλέοντα καὶ προαισθάνεσθαι καὶ διακωλυειν. προ δε τούτοις καὶ ἐπὶ τ λιμένι, πότε μὴ χειμὼν κωλυοι, ἐφώρμει ἐπολιώρκει με δὴ υτω την πύλιν ἐπειθε οι Κερκυραῖοι ἐκ μεν της γης ουδεν ἐλάμβανον δια τοκρατεῖσθαι κατὰ γῆν, κατὰ θάλατταν δε ουδεν εἰσήγετο αυτοῖς δια το ναυκρατεῖσθαι, ἐν πολλὴ πορία σαν. καὶ πέμποντες προς τους Ἀθηναίους βοηθεῖν τε ἐδέοντο καὶ ἐδίδασκον δε μέγα με ἀγαθυν ἀποβάλοιεν αν, εἰ Κερκυρας στερηθειεν, τοῖς δε πολεμίοις μεγάλην αν ἰσχυν προσβάλοιεν ἐξ υδεμιῆς γαρ πόλεως πλην γε Αθηνον υτε ναυς υτεχρήματα πλείω ν γενέσθαι ἔτι δε κεῖσθαι τὴν Κέρκυραν ἐν καλῶ μεν του Κορινθιακου κύλπου καὶ τον πόλεων αῖ ἐπι τομον καθήκουσιν, ἐν καλῶ δε του την Λακωνικὴν χώραν βλάπτειν, ἐν καλλίστω δε της τε ἀντιπέρας πείρου καὶ 30 του εἰς Πελοπόννησον πο Σικελίας παράπλου. ἀκουσαντες δε αυτ οι Ἀθηναιοι ἐνόμισαν ἰσχυρ2 ἐπιμελητέον εἶναι, και στρατηγον πέμπουσι Κτησικλέα εἰς ξακοσίους ἔχοντα

240쪽

VI. H.

πελταστάς, Ἀλκέτου δε ἐδεήθησαν συνδιαβιβάσαι τούτους καὶ 1lούτο μεν νυκτος διακομισθέντες που της χώρας εἰσηλθον εἰς τὴν πόλιν ἐψηφίσαντο δε καὶ ξήκοντα ναος πληρουν, ιμόθεον δ' υτον στρατηγbν ἐχειροτόνησαν. ὁ δ' οὐ δυνάμενος 12 αὐτόθεν τὰς ναsς πληροσαι ἐπὶ νησων πλεύσας ἐκεῖθεν ἐπειρατο συμπληροsν, ου φαολον γούμενος εἶναι ἐπὶ συγκεκροτημένας ναs εἰκῆ περιπλεsσαι οι δ' Ἀθηναῖοι νομίζον 1aτες αυτbν ἀναλοον τον της ρας εἰς τον περίπλουν χρόνον, συγγνώμην οὐκ εσχον αὐτω, ἀλλα παύσαντες αυτον της στρατηγίας μικράτην ἀνθαιροsνται. ὁ ς ἐπεὶ κατεστη στρατηγύς, 14

μάλα ὀξέως τὰς ναsς ἐπληροsτο καὶ τους τριηράρχους ηνάγκαζε.

προσελαβε δε παρὰ τον Ἀθηναίων καὶ εἴ πού τις ναος περὶ τὴν Ἀττικὴν ἔπλει καὶ τὴν Πάραλον καὶ τὴν Σαλαμινίαν, λεγων Δ ἐὰν τἀκεῖ καλος γενηται, πολλὰς αὐτοῖς ναος ἀποπέμψοι καὶ ἐγένοντο αὐτω αἱ ἄπασαι περ ἐβδομήκοντα. ἐν 15δε τούτω, χρόνω οι Κερκυραῖοι οὐτω σφύδρα ἐπείνων στεδιὰ το πλῆθος το αὐτομολούντων ἐκήρυξεν ὁ Μνάσιππος πεπροσθαι στις αὐτομολοίη ἐπεὶ δε οὐδεν ῆττον ηὐτο- μύλουν, τελευτον καὶ μαστιγον ἀπέπεμπεν. οἱ μεντοι ἔνδοθεν τούς γε δούλους - ἐδέχοντο πάλιν εἰς- τεῖχος, ἀλλα πολλοὶ ξω ἀπεθνησκον ' α Μνάσιππος δρον ταῖτα, 16 ἐνύμιζέ τε οσον οὐκ δ εχειν τὴν πύλιν και περὶ τοὐς μισθοφύρους καινούργει, καὶ οὐ μέν τινας αυτον ἀπομίσθους ἐπεποιηκει τοι δὲ μενουσι καὶ δυοῖν δη μηνοῖνωφειλε τον μισθύν, οὐκ ἀπορον, ως ἐλέγετο, χρημάτων καὶ γαρ τον πόλεων αἱ πολλαὶ αὐτω ἀργύριον ἀντὶ τον ἀνδρον πεμπον, τε καὶ διαποντίου της στρατείας ἴσης.