장음표시 사용
101쪽
Erotiani Sossaria Hippociatis, Foesit oeconom. h. v. Suudam et Galenum T. ra. p. 376. est. Chuterii. - τέων pro Aest ut apud Callimachum H. in DIMiam versu 224. τάων. v. 3. Ἀέργει Paris Scholia: δολιχος, μακρος, πολυς. Eureentus: ου γὰρ δὴ ἐκπ τις ὀλίγη κατα τρο Ἀσίαν ἡ τας πατρίδας ἐμων κομιδῆ διείργουσα χώρα. Protagoram CyZLeenum hune aliurule ignoro, nisi sit Protagorides is, cuj . varios libros laudavit Athenaeus, ex culus Ioco 3. p. in . e gnoscitur eum Antiochi regis aetate vixisse. Sed Antiochum viviti, qtiis intelligendus sit, ignoramus. i i
δού ην τῆς αυτῆς μνεσχηκὼς, ἐτω πιρὰ των βοηθηματων ἔν φαρμασσομένων ,οῖς ανθρωποις εἰς ἐπικουρίαν , παρα- φύσεως ἐλύρητα, Ουὀὲ υποχειρίους συγχωρεῖ τε θανατε τιοτνους ὁπωσοῖν λανθανειν, διεξελευσεσθαί εἰμί σοι πασης σαφῶς προθυμίαι ἐντος. Quae sunt partim vitiosa. v. s. 'Ara. rictolia: ιδει εἰπεῖν αιτινες, αἱ πόσιες. re spexisse igitur poetam Munt ad vocabilluni φαρμακα, inens in
102쪽
t O. Aeneas Gnaeάs, quanquam recentior poeta, Versu II S. πω τροχοῶ ν κρυόεσσαρ ἐς ἔντυγα-αρκτου. POlus enim est rotundum corpus. Contra Uossius ad Catullum p. 36o. interpretatur 'Ἀρέο, de monte GyZiceno Arcto, et όμφαλόεσσαν de antris seu anum in messio monte, ubi magpae matris sacra celebrabantur. Seso .equidem montem αρέων
οροο Cyrim imminere, et ipsam Cyricum cilian αρέων νήσω dictam fuisse, autiore Steph. Byta et Plinio s. s. 4o. - φαλόεσσα ita non habet aptam interpretationem. Eo enim sensu quo Vossius dici voluiti ut significetur antriun in monte Arcto ex ravatum, equidem dici posse vix credo; deinde ipse 'poeta paulo post clarissime plures thalanias Cybelae indieat in montibus CyZico vicinis. Reliquae explicationes a Scholiis
et Hesychio allatae non merentur operam refellendi. V. Λοβρίνης θαλαμαι. Paris. Θαλαμοι. . Scholia: rLποι Δροὶ υπόγειοι ανακείμενοι τν 'P- οπου ἐκ μνόμενοι ταμ δεα κατετίθεντο οἱ τν 'Ἀτ δει και τῆ 'P- λατρευοντες. εω
εν Κυψias, Δίδυμον κώ Λοκρίνιον. Sed recte Schol. GOett. Ita latinium montem Rheae famam dicunt, ubi Atten sepultiun fuisse a Rhea suspicari licet, quamvis ad montem Agdisten sepul. . , tum fuisse tradat Strabo p. 6o a. et Pausanias p. qui ex He Inesianacte res Atyos enarrat p. 43o. Plutarch. in Ser. torio p. 364. T. lII. ed. Bryant. Formam lari O pro lariis conibus adscribit Hesychius. Cf. Salmasti Exercit. Plinian.
P. 37. Alterum montem Dindymon vulgo vocant. Vide
Plinium a. s. 4o.-bchusia ad Apollonii Argon. l. 933. Eu-
103쪽
reenius breviterr καὶ 'PAς οπιa παρα τουτοις μένει.
ut,si recte Θαλαμα emendat Hemsterii. ad 1,ucian. p. so. PILDitis tamen s. 7 i. de Api: delubraei gemina, quae voeantistalamos. Sunt etiam Diescurorum Θαλαμω: ita enim has scribi voluit cum Dionysio Eustathius ad 1liad. p. 9o6. De Lobrino vide Meinoires de t Aeaedem. des B. L. T. a 3. P. 2 a 4-226. Sacra haeo Cybelae a xurate olim descripserat Neaeuhes, teste Harpoeratione in VHιο. Vide interpretes ad Herodoti librum .. p. 3r8. Hinc apparet cur saeerdotes
Rheae et Galli 'αλαμηπολοι dieantur. Ita in Epigr. Rhiani Ἀρχυλίς η Φρυγίη Θαλαα κόλοe. Ipse Atys Κυβέληομη, όλοe in Epigr. Dioscoridis, apud Reificium no. 47 i. ipsum illini καταντες ἔντρου postea θαλάμη voeatur. Idem in
παιδων 'Pαχίου κω Κλαρον, οἱ περὶ τούτων ημας σαφέσῖατα διαγγέλοντες διδασκουσι λογοι. De Rhaeio et Claro postea
videbimus. intelligit poeta celeberrimani lonum coloniam ab Jt,ne i reusae nepote deductam in Asiani. v. ra. Ε μενοι. lta Medie. Ricc. Μosquensis et Eu-tecni . Vulgo ἔ μενος,. Scholia: γραφεται και ἐύομέν Κλαesοιο Θεου παρα πίονι νηφ. Sedibilegentilana est έ μειοι. In Pariis. est Κλαρίου Ἐκατοιο. Εκαroe Apollo est in EpWraturnia e aptui Pansaniam p. o i. et in loco Simonidis apii i Julianum Epist. ad Serapionem p. a o. in Collectione Cubaeu.
104쪽
Βακχιαὸν τόπος ἐρημίαν. Origines Clari easdem fere tradunt Seholia Apollonii Rhoisii l. 3o8. et Eustathius ad Dionysium, versu 444 i Scholus Apollonii pro verbis Ποσειδωνα - Ἀρη9 Codices regii Parisini no. 27a .a8 6. romus hibent 1Eraptum κα υὀην; et pro Vectu Κλα-
Apollinis antasium nominat Philostratus Epist. 4 I. me milii videtur Garus esse Theopompi, non historici hii, sed Colm
phonii poetae, quem Iatulat Astenaeus s. p. I 83. ' De Manisto alios auctores secutus Mela l. II. ita refert: ibi l .ebedos
Clarosque Apollinis fanum, quod Manto Tiresiae filia sigiens victores Thelianoriun Epigonos; et Colophon, quam Mopsus 'P edus.
105쪽
ejusdem Mantus filiiv stituit. De Raeso et Clani oracissi orti .gine ita Pausanias p. 4- ed. Sytb. Ἐχόντων - δα ἔτι ρτην γῆν
νόψοο δὲ ὁ 'Pακίου κω Mαντους το παραπαν τοῖς ΚαρM GLβαλεν ει της γης. Apud Athenaeum p. 297. exstat locus Heropyti vel Herophyti Samia, eulus meminit Plutarchus in Cthaone p. II 8. a. 3. ecl. BrΠΠ0 ἐν οροιο Κολοφωνίων de conis vita Phalalide, ubi coloniae auctor Aακχe iscitur, ut euima Philostephano, qui tamen ab Hiis A viam, ab aliis tamdium et fratrem Antiphemi colusitoris Getae, proditum fuissemqnet.. iacius hie cum Mopso advenisse et terram raaselitatum Oeeupasse dicitur; tamen in eodem loco est statim postea rvmo Mόψου μετ ονδρων πεμφθέντα κατα τινα λόγον Μαμσοῖο τηο Mόψου - μητρός. Sed in verbis ὐπο Mόψου πεμφθέν- , videtur esse vitium ; nam antecessit: τον συν Μόψω αφικόμενον. Ceterima dubitari non potest, quin Laeliis hie idem sit eum Rhacio ab aliis Vocato. Λακιον Antiphemi fratrem ex Aristaeneto nominat Stephanus Byta in Todie; sed idem in Παμφυλία sM ὐπο Παμφύλης τ- 'Pακίου κω Nαυτους. Eu deni plane esse hominem non vetat nominis varietas. Sehesia Apollonii Cretensem faciunt, et nomen interpretantur κακοει μου. Ecce vero Hesychius: Λακη, ς κη Κρητες. Itaque Crotensis Laesus a reliquis graecis Miacius fuit appellatus, eadem notanis
106쪽
nominis si Dificatione. Hinc etiam fit probabile, Laetum seu Rhaeiuna fuisse Cretensem. De Mopso Garsi oraculi saee
dotium post matris Mantus obitum sortito narrationem habes apud Cononem cap. 6. Sed haee satis ad Scholia illustranda.Eutecnius cum auctore glossae Goett. inanissesto 1khacium et Clarum alieno loco conamentoravit; Nieander enim Geusam, e)usque Mitim Xuthum nepotemque Ionem intellig3t, qui initI- , to tenipore postea coloniam in Asiam deduxit, ibique Colmphonem multasque alias ustes condissit. Recte igitur Eut inium taxavit Rulanken ad Ueli uni p. II. Breviter nunc videamus adhuc de lectione I auoe.' quam et libri sumpti cum Eutecnio damnant, et sententia Ioel et grammatica reprobanto Pelor tamen lemo Jam cIim videtur imposuisse Dionysio Phaselitae, ex eiulas libro de Poetis
refert incertus Uitae Nicandri auctor: δερε α φρο ιν αυτον του ΚλαρAυ Ἀπόλωνος, προγόνων την ἱερωσυνην δεεαμενον.
Antiquis temporibus sacer totium Cartii Apollinis seminis et maribus commune fuisse testatur fabulosa historia; semoti v xo tempore hereditate posteris trassitum fuisse, et quidem ma rimus pleriamque Mileto accitis testatur I acinas Annal. a. s Non semina, inquit, Alie, ut apud 1 elphos, sed certis e familiis et ferme Mileto accitus, stemios. Ex qua narratione Spantiem. de U. et P. Numium. Disseri. IX. p. s7s. arguit Colophonem aliquamio a Mileto colonos aecepisse. Contra quem monuit quaedam nuper auctor DiMrt. de Mileto nusque Coloniis, F. E. Rambach, Halae 179o. p. 33. 1cilcausam consanguinitatis is ponit, cur sacerdotes Claru Apollinis fuerint Mileto accersiti. Haec ipsi narratio Taciti, si de temporibus Nicandri etiam valet, admodum improbabilem Deit Dionysii Phaselitae traditionem; nec puto elim alia fuisse 'auctoritate commotum, nisi vitiosa hilaus loci lemone, ut sa-eerdotium Nicandri memoraret, quod poeta ipse in tam apta Occasione hiiuus loci tacuit.
107쪽
v. I a. Xολολ/ Paris Scholia interpretantur natum ex volnitu Certari protracti ex inseris, et lucem non ferentis.. Glossa Goen. χολiν ἐμποιουν. et sic Eutemius: ἐπιτυώση
p. 7. Aconitum statim inter bitandum linoam cum astractione quadam dulci sapore imbuit, ac subimie, praesertim
cum assiirgere conantur, vertiginem inducit. Ita etiam Pam' Ius et Actuarius. Aelius: ευθέως ἐν τοῦ πίνεσθα γλυκαίνει την γλῶτ=αν μετα τινος Ηώφεως, εἶτα μικρον υσερον πικραί-
νετω τo coμα. πω συνδεσις των χελυνων παρακολουθεῖ. ubi
- in margine adscribitur χαλινων. Scribonius c. 56. Aconiti gustus est austerus atque subamarus; potum antem protinus facit corpus grave ac displieens. Mordet autem stoinaehum et eor afficit; itaque sudor e vestigio insequitur multus ae simgidus, qui maxime circa oculos et frontem apparet.. v. I 3. 'Aχερωίδες Γlari scripti omnes. Uulgo Ἀχερωνίδεο. Scholia: πνυθείης, πνυθι, συνες, γνωθι. Ἀχέρων ποταμος ἐν 'Ηρακλεία τν ποντικν, ενΘα τον του όχου κύνα ο μα- κλης ἐμαγε, κου ἡ λόφος ακονιτος λέγετα. Eueremisis: πα-ρα μέντοι :ον Ἀχέροντα αύτη φύετω ποταμον, αὐτόθι ὁ που κρω πλησίον κατα του χασματος , οθεν πέρ φασι τας φυχας ' διαπορθμεύειν τον Θανατον , - ό Θεσμος τρο ὐπεισελθουσαν καθαπαε το σῖομιον λέγει παλιν χωρεῖν μηδέν. TZe es ad
Lycophr. p. 67. Αχερουσία δὲ λίμνη ἐέιν ρακλείας σου Πόντου, ώς κω ποταμὸς Ἀχέρων,-ος νυν καλεῖτω Σωοναυρος Sed Apollonius Rhod. Il. 748. a Nilaeis Megarensibus ait v eatum Suo utem fluvium Acherontem. Ἀχερωίδα λεύκην dixit Homerus. Vide Eustath. T. II. p. 958. I. 6 I. et Schol. Theocriti II. III. v. I . Φυουσι G u. Εὐβουλhoe. Scholia: σου αδου, κατ' εὐφημισμον. Hesychitis: Gβουλευς ο Πλουτων. Antiqui poetae fere omnes deos vorarunt hoc nomine. Baechiam habet Plu
108쪽
s S, 3. SI, 4. a', 6. 28, 8. I7, I a. et Pausanias Attae. I. I . p. 34. Vide Gesneri notas-Orpheum. Cicero de Nat. Deor. III. a I. unum ex tribus αναε nominat Eubulea. Vide Interre. Hesychii ad I. c. Xασμα. me suisse ψυχοπομπεῖον. Vel νεκυομαντεῖον r fert Plutarchus de S. N. U. p I. ed. Wyttenb. et in Cimone p. II 4. ed. Bryani. Simile fuit-iis Taenaro, utide Cerberum ab Hercule missu eductum fabula tradinim fuit, de qua Pausan. p. a Ia. Pompon. Mela l. I9. Juxta Heracleam est specus Acheriasia ad manes tit aiunt pervius, atque inde extractum Cerberum existimant. Plinius 27. c. a. ortum aconitum sabulae narravere e spumis Cerberi canis extrahen.' te ex inseras Hercule, ideoque apud Heracleam Ponticani, ubi monstratur is ad inferos aditus, gigni. Vide Holsten. ad Si phan. B. p. 6 I. a. V. I S. Κατασῖρεφθέντα Paris. Scholia: τα δε ρα πολίσματα εἰσι, χωρίον ουτω λεγομενον. 'Ο δε Πριόλαοουίος Λυκου βασιλέως -G. Mαρυανδηνῶν, ος α πέ -
φυομένη Μι. Steph. ByZ. 'ἈσΤυρα πολις Mυσίας προς τνΤρωαδι. ubi vide Holsten. Idem: Πριολα κόλις πλησίον 'Ηρακλείας. ubi Holihen. Iarulavit Seholia Apollon. Rhodii ad II. 78 a. tibi Priolax dicitur frater L yes. Lycum. Ponti regem nominant Argonautica Orphica vers. 7Is. Uide etiam Schosia Apollonii ad Il. 76o. et Casaut . ad Strabon. p. 29. e. v. I 6. 'Υπηνην. Scholia: η το ἐπανω του χεἱλους τρώ
109쪽
- φυμως του πνευμονος ἐπικραύει, λυγμοῖς συνεχεῖς αποτελοῖσα, διο κω τον σ=όμαχον αεικινητον ἔντα ἐμποδίζουσα κλείει. Euleenius: seaAχν δε - των ἐντὸς του ἡῖ θους τοδεινὸν α φ τω, το μαν πρωτον λυγμον ποιεῖ, κω αμηχανίαν,
του λεγόμεναι παρα παντων πυλω. Noster infra 2 O. νειαίραν σαρκα intimam, e Xtremam carnem vocat. Erotianus in
Glossario Hippoer. recte interpretatur τεν κατω κοιλίαν. - ubi
110쪽
vide observ. p. 8. Arati νασῖοι νειαίρν Germani .cus alvum versit. Latini similiter alvum inferiorem dixerunt, ut docui ad Catonis de Re rustiea cap. 156. a. Alter Scholiomam auctor ad h. l. την δὲ καρδίαν δακνει. V. 2I. . Τεύχεος. Seholla: του Τόματος της κοιλίας, ηνοI μὲν καρδίαν καλοῖσιν, οἱ δὲ δοχεῖον των ἐντέρων τῆς βρω- σεως ' λέγει δὲ το κῶλον. Glossa interl. Gett. ην ἐπιδόρπιον καλουσι του τευχους ἀγγεῖὸν. Galenus T. I. p. 262. I. 57. ed. Basil. ωσπερ γαρ το κατα . ρακα σπλάγχνον , ούτως κω τοκατα .γαGέρος έόμα καρδίαν όνομαζουσιν οἷ παλαιοI - ο ρομοι Νίκανδρος ἄδέ πως φησιν ' ην καρδίαν ἀ πιδόρπιον, οἱ δὲ ἐοχαδν κλείουσι σ μαχοις. ' Μale Scitu onius κωί- cor interpretarias est. V. 22. Πυλη. Scholia: ἐμπέφρακτια νων παχέων ἐντιρων ' εἴσοδος ' τουτο γαρ φησιν, οτι φρατῖετα τα ὁοχεῖα μερη των σιτίων δια την αλγηδόνα. Etitemius: ακα το λοιπον ωθεν περ ὀίεισιν η τροφη, ἄκλεισῖον ως φροι χωρίον διαπαντος μένον, των πονων ἐπιτριβόντων αντο, κω των αλγην δόνων αντη τε τη τασῖρὶ , την ασην κω τε κατω παρεχειν ἐν- τερω φλεγμονην πέφυκεν. τινὲς τουτο κωλον προσαγορευουσι
αντη του όνόματος ἡ κέσιο μαρτυρεῖ. Quae sunt adinodum obscura et inepta. Scholia interpretantur aeυλ in hane de py-Ioro, et ἐπικέκλιτω explicant, quasi scriptum sit ἐπικέκλειέω. Ita etiam Gom aeust erassaque claudantur magno intestina do . lare. De pyloro assentior Scholiis; de reliqua interpretatione minime. Poeta grammaticias haec verba quasi episo sitim adisjunxit mentioni oris ventriculo, quo claritis stum ejus demonstraret anteriorem et ad versum pyloro seu initio intestinorum. Atque ita video etiam alterum Scholiorum auitorem in para