장음표시 사용
131쪽
τω πλημμυρουντι. Male Schol. B. χλοερῆ vidit. t Dioscorides μαλάχης οἰφέψημα. In Parab. μολόχης αφεψημα συν ταῖς ρίζας. Asclepiades aplui Galenum lI. 7. . χυ:λόu. Celsus V. 27. cerussam, aras malvae Vel juglandis ex vino contritae maxime prosunt. Seribonius: facit et .malva distocta concisa, s le et oleo pipereque condit et pro sorbitiose data per se vel cum urtica herbaque mercuriali. Post x ρέσσως punit una pone in textu. v. 94. Eutecutus: καὶ σησαμα κάταασφας κω λένας αυταδίδοθι μετὰ οἴνου. κω γαρ πινόμενα τυγχανει λυσιτελέσ ταωροο ύγιείαν. Dioscorides: σήσαμον λεῖον μετ οἴνου. . v. 95 - 97. Sensum residit Eute has i μα μέν - ητων κληματων της αμπέλου τέφρα ΟΤιν ἐπωφελησυδατι πλυθεῖσα, διυλισθεῖσα Η Codex alius 3 346 θεῖ ' ἐπιμελως ώς οτι μαλισD. καλαθίσκος ὐπαρχετω ὁ ταυτ δι Θῶν την τέφραv, καἰ αποκαθαίρων, ν τα ηθμος τυχων, δαλο ἐπισχεῖν την ύλην την με ταυτης ὀνροσεται, κω σφι
μετ' ἐλαιου την ἰλυν συναναμιγνύων κέπρησο προς τα προειρημένα. Brevius Asclepiades ap. Galenum l. e. 3 τέφρας κλ ματίνης απηθημα δίδου. Diosc. κονίαν κληματίνην. Seribonius: item lixivia earia ex cinere sarmentoriam facta. v. 96. 'Pύμμα. Eutecnius: ux v. Scholiat ρύπον, σμη-τμα, καθισμα. Vide Hesychium in h. v. et Steph. Thes. T. 3. p. 7a9.-Seholia edita emendavit. In Paris est ρύμα. V. 97.
132쪽
φην μέλοντοe. Euleenius igitur ξηρα legit. Sed praeterea Seliolia aliam varietatem vocabuli περσεί e memorasse videntur, sed verba sunt admodum vitiosa. Forte olim non ciρα sed jκηρα fuit scriptum. Hesychius σκηρου, τραχῖ, σκληρόν. Ideni σκηρύσασθαι σκληρουσθαι. Idem in σκιρθωσι compare- itur, et Philo T. II. p. 396. Hippocrate eandem olim raniam fuisse testatur Erotiani Glossarium. Καρυα. Fructum siccum Elueenius, λέπη et Ocεον , Sctolia interpretanitie. Dioscorides περσικῶν - AH. In
Para l. περσέων όσΤα συν ἐλάω. Scribonius: prosunt et nu. cleoriun persicorum interlora ex Vino trita atque pota quam plurima: male Celms 3 iuglandem exit. I. retulit. Ita tamen etiam Asclepiades apud Galenuni: καρυα βασιλικα πέντε λεανας μετ' ἀλαου, δίδου πίνειν. Fructum perseae etiam Theophrastus κα- ρυον dixit IV. H. P. c. a. monente etiam Selioliaste, in qhio ἐν τε τεταρσω legendum esse monuit jam olim Cognatus Obs Var. II. 22. EX vulgata: τφ τέσσαρες κω δεκατφ multa inepte
arguit de numero librorum Theophrasti Bodaeus p. s7. Bλαβοe. In Medio. est βαρος et deinceps ἐρύεοι. Quod ex correctione habet etiam Riceard. Equidem vulgatum Oli. non satis tutelligo. V. Ioo.
133쪽
de propter supplicia translatam, sed a Perseo Memphi satam, et ob id Alexandriam illa ec,ronari victores ibi instituisse in honorem atavi sui. Graeci Persicum cum persea aegyptiaca sa Pe confuderunt, recte Jam olim monente Plinio. Iside Sau mala Homonym. p. 85. Colliniellae Horium. V. Ioa. Ἐνηέξησεν glossa interi. Goett. ἐφυτευσεν cum Eutemio. Deinde aρουρους. Med. Riec. Gett.
V. IO3. Κηφρος. Paris. Mύκηο. Quae Scholia tradunt de notione verbi, sere eadem habet Elymol. M. p. 594. I. Io seqq. ullistrat etiam Pausanias in Argolicis p. II 3. seqq. et Winhelmarin Al Onumenti antichi ine siti p. I 68. Est: proprie μυκης fungus quisneni vaginae claussit eXemulis, ut Heri,dotiis III. 6 .-Pausanias II. I 6. docent, atque hunc μυκηrα illustrant Picturae Herculanenses T. l. tab. Alli. tibi vide interpretes. Sed deinde Mυκνή etiam dictus fuisse videtur capulus, ut arguere licet ex Hesychio, Suida et Elymologici N. Ioeo Iatiliato.
Paris. Uul N υπαί. v. Ios. Medie. I iee. Paris i angiani sontem in Nemeaea silva habui Vibrius Feqiiestur p. Io 3. ed. Obei lin. Commemorat etiam Statius I hebaid. 1U. a 77. Apud Paus niam in Laconicis p. zo3. fons δεα ,κ . incerti situs est. MOn tem Melanthon vel Melanim nulli, Hiemoratum reperi. .
134쪽
τοιοῖτον κω τοῖ ἐν Ἀράβων χώρα γεωργουμενου λιβανωτου ἐπιπασθεντος ἐπιπαθόντος ωett.) δηλαδη όα σ1 - θεων τροφῆ και δοθείσν ταχυ. Glossa interi. Mett. Schol. B. τροφαῖd similiter. Sed recte Scholia πεφρυγμεναιe κριθαῖς, et pilianam inde conseitam interpretantur. Hesychius: ακοσ7η, κριθη παρα Κυπρίοις. Homericvnir ,πος ακοέ σας ἐπι φά--ηο varie sunt Interpretati Granimatici, Ploriam sententias vide apud Eustathitiin T. II. p. 658. ubi Nicandri locum. lat dat, et a Thessalis ait omnem cibum ακοα π ilici. Cf. etiam Elym. M. h. v. Inepta imitatione GaZaeus Aeneas de Nosse ilio versu a 64. αμφιλαφὴς ἔκατερθεν ακορύησαντα χαλέέων. Remedium ita posuit Diosc. περιέερῶν ώα σὐν λιβαναρ ἡ κρι- Θίνω αφεψήματι η κοκκομηλαις. In Parabit. thus omist.. Sed λιβανωτου nominant Paulus et Actuarius. Scribonius r adjuvantur autem post vomitum ab oleo vel aqua mulsa cremoreptisanae caldo largiore accepto, sed bene uncto. Utqαλένσιν. Medie. αέδεενσιν. Rice. αυαλενσιν. In Paris est αυκλένσιν. V. Io 7. Περιπηγέα. In Paris περι γαθεα est. UuIg tam stiluitur glossi inieri. Goett. ἐπεὶ περικεδεω τοῖς κλαδοις τε δακρυον του λιβανου. Ita etiani Scholia. V. Io8. Καί τε σι omisso va Goett. Eviecnius r ναὶ
π1ν αλα καὶ δακρυον καρυας του φυτου καὶ μέντοι - τον ἀταλυμνου του ουτω λεγομενου φυτου του κω κοκκυμηλου προσαγορευομένου, αταρ δη κω το της πΤελέας ἐπιβαλων ὐγρον οπερ ὀν πολὐ καταρεδι απο των αὐτης ωσχων ητοι κλαιωνουκ χαλεπον Θεασασθω omitt. G. ἐπιφέρων ταυτα τω καμνοντι πίνειν ἐπίτρεπε. ἐμῶν τε γαρ ουτeς απο μὲν ἐνίων τοιούτων, απο δὲ του τοῖς άψητοῖς ἐντυγχανειν οῦδατίοις κωπίνειν ἔδει διαφορουμενοι το α σφαλ . ita, haec ex Cod.
Goett. legenda sunt. Scholia afferum primum dubitationem Interpretum de καρύα, num vulgaris, an diversa intelligatur; deinde Oσχας interpretantur eum EutemiO κλαδους. Ἀταλυμου
135쪽
aὰ θηρία κωνωποειti ... Theophrastus H, P. Ul. 14. ubi gum.1ni et culices ibi nidulantra memorat, κωρυκους vocat qtlena Iocum pessime vertit Plinius I 3. e. II. in Dioscoridis priorulam pro φυλοκ esse reponendum φυσme ex Paulo et Actia reso, recte Iani olim monuit Saracenus; post eam Bodaeus ad Theoph. p. 2I6. Patilus omissis colunibarum oris, cquae t inea Actuarius habeo ita: η λιβανωτον, 'η κοκκυμηλων κόμμιε ασελέας το ἐν τοῖο Θυλακίοις ύγρον ' ἐμείτωσαν δὲ ἐσέκαέου. Laeuna etiam in Diosc. reperit scriptum: n. κοκκυμήλου, ' πῖελέας κόμμι. Saracenus Iocum Dioseotidis ex Paulo reconcinnari voluit, obstante tamen ex parte Actuario, ut 3am monui.. V. 1 9. Καλείβε ιωσχως. Codex Lorrianus .et Goetialidem in Scholiis ubique ωσχαο et ώσκοφόροι scribunt. In Ricear l. et Paris est καταλείβετω. Nessic. καταλείπεται. Vilia gatum καλεArareti recte Iani olim corrigi jussit Arpallius. p. II s. Omis sunt h. I. solliculi in teneris ulmorum soliis enati, vermiculorum seu aphiclum nidus, de quibus plura ad Pali diuui. . Reliqua de voco οσχη et g vide ad Si holia. v. IIo. Xλιόωντι. Ita Medisti Rice. Paris. Lorr. et Goere. Male Edd. habent vulgo χλιο σι. In Gett. annotatur
136쪽
II 3 contra Selisia: οπως τα μὲν ἐμέ ν, τα πέψ, ἐκλυθεὶς ἐνεψητοις ἴδασι τουris ' λβυτμῖς. οτε γαρ ἡ νρανεῖ τὸ σῶμα Ο ως, τουτεσδε μετα το βρωσαι αντον εἰς το προμαλαέον, Σα ευθέως ἐμβαύιων εἰς τρο ἔμβασιν κω χρονος μιαρις στου ἐκλυθῆ και διαπε, φ. Ham interpretationem Reutias est Goriaraeias. Sed medici graeci hanc curam ignorant. Huc pertinet Pauli et Aetii ἐμεμωσαν- καέου, v. III. 'Ικuώur. Ita Med. Riee. Goeu. Lordi paris Vitigatam ἐκώ ν ex Codice vetere emendari sussit etiam Do ville ad Charit. p. 359. Nicander apud Athenaeiam 1U. 4.
st Eutemius cum Seholus. v. II 3. Καί κεν ἔr mora Medici et Paris. v. II 4. M ismo ex corremone Mein habet, atqus ta Pacis ' λήα. Ita Cod. I.orri et Paris Vulgatum aλκέα re cte 3am emendavit Dorvisse ad Charit. p. 359. Maximus meista versu I56. ἡμιτελῆ γυίων α ποσείσετω ακλεα παπα. Ad morε, e glossa interi. Goett. habet: λιπαραρ, αδόλου. Sen.tentiam ita reddit Eutemiush κω αδλοra μὲν ἐσθίων κα ἱδρῶν, αλοτε δὲ πίνων τον δυσώνυμον αν ουτω κω αδοῖον διαφύγοι ρα. ὁ ο Θανατον. Ciborum et vini copiam maleficia venenoriim temperare et interdum vomitus aut aIvi dejemohis oeeasionem praebere monet Gorraeus. Aelius reliquis medieis inutito brevior in hae cura sic ait: αρμόζει δι3όναι μελίκρανον εγλεὐκοο συκωυ Cornarii verso et margo Codiei J και ' λαώχης αφέψημα η γαλα. θερμον η σήσαμον λεῖον μετα γλυκiae, ἡ κονίαν κληματίνην ἡ ἶρινον ελωον. πασι γαρ ἔλαιον δαψιλὲς παραμίσγειν χρ' ἐμεμουσαν n M' ἐκά6 Codex kφ J ωοιarM κου σκαμuωνία συν μελικρατρο πινομένN. Plinius 2 a. s. 33. de aqua mulsa: contra venenum psina mythia salutaris addito Oleo. Avicennae verso quaedam habet a graecis medicis illinversa, nescio an interpretis errore.
137쪽
pellant. . Eutemius: κανθαρίς ἐσδε σιτοφαγος, καὶ τo ovoμα - αυτν ἐπικειται απο τοὐ πραγματος. οδωδε δὲ βαρύ μεν αυτ καὶ οἱονεὶ πίσσα. οία ὀὲ τα της κεδρου καρφη φαίνεται τω μασησαμένω, τοιαύτη κω η' της κανθαρβος ποιότης οrφοῖνα παντα. τω δὲ ἐκ ταυτης μηποτε γένοιτο πόματι κατεσκευασμένω ἐντυχεῖν α θρωπω. ἄμα τε γαρ προσενεχθη το ααυτων ποτον κατεσκευασμενον ανθρωπου χείλεσιν, αὐτίκα δηκω παραχρημα δριμυτατ ς οδυνης ἐμπίμπλησιν αύτον, προ ον δὲ ἐπὶ τα εἴσω κατεσθίει παντα το HIθος, τμ γασ=έρα κω 'σὰ της κύσ7εως χωρησαν εὐθύς ἐκβιβρώσκει αυτην. Nun de lectione σιτ βόρου et natura cantharidum breviter dispieiamus. Cantharides veluti segetum pestem ex Demetrio See-psio memorat Plinius 28. s. a 3. atquel etiam Theophr. H. P. 8. 1 o. inter Vitia tritiei cantharin nominat; unde Plinius 18. s. 4. est et cantharis dictus ses abaeus parvus frumenta e odens. De iisdem est locus Aristotelis H.. A. 5. I9. cantharides, ininquit, oriuntur ex erucis natis in ficu, pyro silvestri et pino k.ύκν); his enim omnibus innascuntur vermes; et ex eriI- eis in 1pina alba κυνακήνΘM natis. Sectantur etiam foetida, quoniam ex simili materia natae sunt. Unde Plinius II. s. I. caninacides vermiculi seorum et pili et peuces et emaeanthae et rosae. Venenum hoc alae mellicantur, quibus demtis Ietale est. Plinitu igitur Aristotelis cantharidas de medieato et venenato genere interpretatus est. Sed Aelianus 9. 39.
eantharides in tritici segete alnis et seu nasci tradit, adhibita Aristotelis auctoritate; qui si Iocum, qui solus hodie exstat, respexit, aliam lectionem in suo libro habuisse videtur. Emaeas fici in eantharicles mutari tradunt etiam Geoponica I s. c. I. In Graeeo Aetii Codice, quo utor, initium capitis se habete Cantharides nascuntur ab erueis ficorum, po uti albae I.υκοpyri silvestris O seno etiam cynacantharum sunt vermes, qui
138쪽
pro st/ύκ fuisse lectuin λευ κη. 1 Palladitis de R. R. I. 35. cantharides quae in rosis reperiuntur nominat, ubi Geoponiea 5. 3O. erit eas in rosis reper tas; deinde identi deinceps cantharides vitibus nocentes habet, ubi Geoponica s. 49. et I 3. siliuiter cantharides nominant. Eassiena cantharides in perticarum, quibus vites sustinentur, corticem subrepere et ibi latere monent Geop. s. aa. Verum hoc genus cantharisium an idem sit cum medicato, ignoranatis. De veneno ita Plinius 29. s. 3 o. ipsae, inquit, can- starides venena sunt potae Vesicae cum cruciatu praecipuo ipsarum venenum in qua parte st, non constat inter auctores.
Alii in pedibus et capite existimant esse, alii negant. Conve nil tantum pennas earum auXiliari, in quacunqlle parte si v nenti m. Ipsae nascunttir ex vermiculo in spongii niaxime cynorrhocli, quae fit in caule, sed foecundiis irae in fraxinoi ceterae in alba rosa minus enicaces. Potentiis inae inter omnes vatiae luteis lineis, quas in pennis transversas habent, muliatum pingues; meritores minutae, latae pilosae: inutilissiniae vero tantus coIoris macraeque. Conduntur in calice sititi non picato et linteo colligato, congestae rosa naatura, et su*enduntur super acetum cum sale servens, donec per linteolunt
vaporentur; postea reponuntur. Vis earum adurere corpus,
crustas obdiicere. Eadem pityocampis in picea nascentibus readem bupresti, similiterqlle praeparantllr. Haec translata sint a Diosconde l. 65. ubi cantharides eas optimas ad medi-einani audieat esse, stiae de frumento legantur; eas in vas nonpleatum mitti, orificio linteum tenue et rartura circumligari, deinde vas ipsum converti atqiae vaporem aceti acerrimi et ferventis tantisti excipere, donee cantharides suffoeentur, lino deinceps transfigendae et reponendae. Enicacissimas esse varias, quae luteas in pennis Vistas habeant transversas, corpore
oblongo, inagnas cαδρί. alii crassas) et velivi blattas jιλφω)pingues. Imbecillas esse unicolores. Vides Plinium multo. H plura
139쪽
Hura exscripsisse eX communi auctore, Sextio Nigro, puto.Αceto cur salem addiderit, nescio. LOcuna Dioscoridis ex antiqua versione postiit Vincentius c. I a 3. ubi est: Qitae verocirea rosas colligiιntur, infranioreS sunt, et mirus coloris, cylias faciunt tamen in asic Hus antidotis. Videtur igittar interpres integriorem codiceni Diostoridis habuisse et auctiorein. Ex recentioribus prinuis F. Iimperatus Hist. nat. libro a 8. p. 9o I. eas cantharicles, quae optimae a Diose. judicantur,
Hydrunticas et fasciatas dixit, rudi etiam pictura p. 9 II, expressit. Meloen cichorii hoc genus vocavit Linnaeus; miana satis aeeurate descripsit Hassetquist Itiner. p. 4so. Habitat insoribus eictorii, Graecis hodie Mauropuli a nigritie dicitur, teste ForskUI p. a a. qui maris elytra rubra, seminae flava emeait. Eandem in eupliorbio euamilia sed magnitudine diveris sani reperit Fuestin Helvetiis. Haec in officinis Chinensum ad vesicatoria venalis prostare dicitur. Hanc eandem Graecorum cantharin esse astirmat etiam Gallus Domu in Iournia
de Physique 1789. Μηo p. 357. Vulgaris nostra etiam in Gallia frumento Hed nocet; de qua noxa idem Gallus do-euit in Mernoires d gricialiure de Ia Societe de Pacis 1787.
Trimestre de Printenas. Genus alteriam minutuna latum et pilosum nondum agnovi in nostris; melae enim cichorei etsi storacem hirsuum habet, vix tamen ea huc referri Posse videtur. Tertium genus,
unius coloris macrilinque seu minus pingue, non magis aπnovi, et forte non magis quam cantharis rosarum et vitium ad meis Ioaruna genus Linnaeanum sertinet. Speciem primana variam, luteis alarum cingulis transveris sis in mimento repertam praeseri etiam iGalenus de S. M. F cult. et Avicenna. Sem bonitas c. 9o. Alexandrinas canthariis des varias et oblongas esse ait; quae equidem ignoro, eaedem an diversae sint. Propria quadam vi vesicam exulcerare postiit Galenus in Theriaca ad Pison. c. 4. et de S. M. Facultate. 3. c. a 3. Uulgares nostras cant 'arides, virides auro spleni dente.
140쪽
dentes, seculo decinio et tertio eollectas jam filisse in usum
medicum arguit locus auctoris Gallici de natura reriam apud Vincentium c. Iaa. quem exscripsi Albertus M. libro 26. p. 25 I. De Sicularum cantharidiana natura vide Sestini Sicul.
Epistol. T. I. p. I 58. vers germanicae. Historiani generatimnis enarravit nuper Lo ge in Natursorscher Ρarte XXIII. Superest comparatio blattae σὲ .φηο breviter illustrantia. Aristoteles H. A. 8. 17. nominat cum culicelyter instita , quae senectutem exuunt , deinde coleoptera, ex iisque canthariam nominat. Satis igitiir hinc arguere licet, coleoptera non pertinere silphani. Caniolli editio in AcistoteIenominat caφ ν, solenni Atticorum geminatione; Phrynichus Sophista p. 13a. τίλφην probat. Pinguedinem silphae olenus cβδεούσης ) in oleo rosaceo colliquatam in remessio aliquo adinhibet Galentis Comp. Medie. Re. Ioca s. e. 9. Aetius 8. 33. elini locum transscribens silpham hanc domesticam et olentem simul dixit. Plinius in eodem remedio a9. c. ultimo: est, inquit, et quaedam pinguedo blattae, si caput evellatiar; hane tritam cum rosaeeo auribus mire prodesse. Passius in Sueschineis libro 7. pro hirprestide silphani olentem adhiberi posse ait. Vol verbum βδέουσα adhibent medici graeci, quod proprie de Ventris crepitu, sed generauni etiam de quovis foetido odore dicitur. Ita Aristophanes in Pace versu 9ao. insectum sphondulani dictum in laga tetrum odorem spargere aucβδεM; ues Schiolia eadem de silpha tradunt. Sed eadem ad Acharnenses versu 9ao. ubi poeta insectum aliquod per canales repero sollium titillen appellat, Hieni esse aiunt, quod alio nomine flpha voectare, animal cantharo simile. Suidas sub voee νεύ- ριου ex vetustis Ariscophanis Sehesiastis similiter animaletiliuncantharo simile dixit. -- Ab hoc insecto plane isiversunti est, quod eodem nomine appellat Euenus poeta in Analeius Bruncksi T. I. p. I 67. librorum chartas perforans et destruens. Latini etiam blattam libris et chartis inimicam vocariant. Blatta
quae in pistorum ossicinis reperta solet, auctore Diosc. a. 38.