장음표시 사용
121쪽
. νενη όριγανων, ω ημεῖς χρωμεθα, ο και ημερον λέγεται, κωο οI ἔνοι σιτουνται, ο και παράληφεν, Ο παι λῖτις λεγεται, ης λαμβανειν κελευεν τα φυλα, εχ ημισυ πληρουντα τὸ βαθος .χειρὸς, η πολυκνημος, η της χαμωπίτυος, καὶ μετατεσσαρων κοτυλων οἴνου ποτίζειν. Hue pertinet etiam Seli
122쪽
bonius: et origani pondo sextans eodem modo datum ex vino: prodest et vinum chalnaepityn decoctam in se habens. O9ιτιὁος. Hestellitis: οι ς, ορίγανον. Lexicon ab Alberti laudatum: ονείτης υπο Νικανὀρου --ανqν. Αplut Diose 3. 32. et 33. esseribitur Aητιο. Uide etiam Pliniuina o. c. 17. Marcellus e. 3O. Cunna, quam graeci onitin vocant. v. 57. 'Pαδικα. Scholia: ραβδου. ΡOI tenemi duo ge- nera esse simul nsonent. Alussa interi. Gaett. κλάδου. Utitsis etiam Diodortis Siculo. p. I 65. ubi Vide Wesset. et infra ad vers. 33I. . . . . v. s8. Xαδειν. Glossi interi. GOett. βαλο. v. 59. 'H ἔτι Μ. R. Deinceps iidem libri cum ILONriano recte sσχοις. Vulgo ἴσχεις. Seholia: την ἐκ τηο ἐψν
τὸς οἰκέτης. 9. 4 I. uerusi denique 3. so. ἴριιο Θάὸ ονά σοὐς ἐν ποσὶ τρεφομένους. I einetrius in Hieracosophio saepe etiam κατοικί ας ὀρνίθας gallinas Vocat. Ad χαλώμ. glossa interi. Goeu. ἡ ύτατον. Plinius 29. s. 33 gallinacei
veteras large haustum peculiariter contra aeonituni, addi pari na alis oportet. Diosc. eρνις καθεψ θεισα κρεων λιπαρωνβοείων έωμος λαμβανόμενος συν οἴ φ. Ita gi Paulus quan-
123쪽
quam in quibusdam LMosc. lidras est oω. In Parin.
ruta quam plurima pota cum Vino, item Jure gallinae pinguis vel bubulae, i v. 6o. Xυτρωυ Goett. et Lorrianus. Ceterum ad verius praecedentis χαλαρότερον monem flur adlatae, Plii dum videri
Iegisse άλυκότερον. 'quia' parum salti vult addi Juri gallinacei Infra versa 535. 6ρουθοῖ κατοικά- BAdna est de gallina vei
gallo. Cf. Bochari. HierOZ. II. P. I 46. V. 62. Περιφλίοντος Μ. R. περιφλιόδοντος ωett. Scholia: κω μοσχαρίου κρέατα ίψησας περισφροωντος κω περιπλ - Θοντος τω λίπει, πληρωσον τὸ ποτὸν του ζωμου. Eutecnius rαλα μὴν μαω των βοίων καθεψηθεντων κρεῶμ αυτῆ πιμελῆ σούδωρ αδην πινόμενον τοῖς αλοις ομοίως ώφελεῖ. De vecto
τοῖς δέρμασι κω ρακοῖσθω. Ceterum nescio unde Plinius habeat haec et 8. s. 45. Oniasi quoque Jure poto venena supra dicta expugnari putant, privatim Vero aeonita et cictitas, itemque vitulino sero - Uoeςm γέντα recte glosia Goett. interpretatur κρέατα. Vide infra ad vers s56.
pta etiam dieunt. Vide interpretes Anacreont. Od 4. Eu-tecnius: ὀύνατα ὀὲ ὁη ταυτα καὶ μιγεν βαλσαμον γaλακ Τι, νυν
124쪽
μέντοι τετοκπιας πωλου υπαρχέτω γαλα, αλ' ην τις αυτὸ πιεῖν
Suitia eadem habet Elymol. M. p. 256. 5 s. ibi rectius esta τα αντι φαρμακα - σκί ακος. Pars glosite videtur perii. re mi vers I 38. ubi est α πεπώ i- δόρπα. v. 67. Σκίνακος. Scholia: του σκιρτητικου λαγωου, του .ιν τε κοιμασθαι βλεποντος καθαπερ κω ο λεων κω o oφις. '- Diosc. πυτία ἐρίφου η λαγωου η νεβρον συν οδει. Ita et Pau- Iris. Aelius: πυτίαν έλαφου ἡ λαγωοῖ η ἐρίφου μετ' οεους, Seribonius: praecipue autem adiuvabit, si quis coagulum I poris hinnuli, et porci in unum miscuerit, et dederit ex vini hemina aut cyathis tribus ' P. I. vel victoriati ponti iis: ubi nomen porci vitiosum est. Coagulum hinnuli ut optimum, Ieporis secundo loco memorat Aristot. H. A. 3. a I. Vide ad Theriae. 577. - σκίνα,4ς νεαροῖο λαγωοῖ. ceterum lsorte a librariis propter metriam invectum pro δὲ.V. 68. Ἐν νέέαρι Μ. R. G. ἐνέκ ρι Paris Eutecniust RG ταρ και η πυτία προς τούτοιο χρ σιμος του λαγωοῖ, κω G 3 μετα
125쪽
rλαου correxit Arnaldus p. Ia . comparata glossa Hesycluit' υπεα, H λεχος, κορμος, καἰ τοῖ ὀφθαλμὼ το σωμα κέ το
126쪽
Scribonitas c. s I. Ceriami in qui biberiant, satae deprehemduntur. Linguam enim albam habem, commissurasque de tium albicantes. Nicander cerussae colorem sumtae comparat' eum. Iacte spumante seu re me. v. 77. Γρωυνσυ Med. Raec. LON . Paris. UulgO γρωνοισι, . A .ελιο uiuie latinum pelvisu factum πελας, πεALὶς, doriem, πέλιε, αφ πελίχνα, vas ligneum. ' De quibus vide Pollucem 1 o. s. Ima et Io. ibique Henisteriu item ad sin. 78. Atti naeum p. 495. m. FV. 78. 'Pυσαίνετα Medie. Rice. Paris Deitule versu 79. ἐμπασσεται Vulgatum conexi ex Riccard. Paris. LGre. In Ne sic. est ἐμφράσσετω, quam lectionem in Rice. reposuit alie, Ita manus. Scholia: ό άφριο ἐπισΤυφων ἐμπελαύει. Alius maxillorum partem interiorem monet intelligi, sua sunt demtes: καὶ Mίως ρυτιδουντα, υπο του ψιμμυθίου ψυχόμενοπώς εχ ραγλῖσου. o γαρ αφρος αυτου ώς λεπ=ομερὴς περικαθίζει σοῖο ουλοιe. Prior scholii auctor videtur ἐμπλαζεται legisse. .
In quibus sunt quaedam uiuosa; le Te tamen apparet ἐμπλασ- σιτω. Iu Aeliani V. A. Is. I. περιχανων ὐπλασσψω τμ l
127쪽
μών. ειρῶ καθίσΤατω καὶ τὸ φθέγμα πρόεισι
βαρυ, τατε λεγοιιενα παρ-μια αυαινόμενα καταπολύ του κα-
φειν οὐχ οAsa ἐσηὶν αὐτους, καὶ καὶ ἀναίσσει θαμινὰ, καὶ το πρόσωπον καὶ φάρυγε πίμπραται άτὰρ καὶ όλος ete. ubi αναχελυσσεται Θαμινα Iegi debere suspicor. - X,-λυυ pro pectore dixit auctor libri Hippoe. de Anatoine g. , ubi vide Trillari notam in Specimiue p. I . .. .
128쪽
αγει. Haec in editione corriaptissima leguntur, nec dum satis sana praestare alis m. Apparet Eut niuin αφροο ἐπιέύφων interpretari: δακ 2ώδηe. Reliqtia non satis extraco. Diose rides etiam cum Paulo et Actuario temonem ἐπιλύζων appro bat: έπιφέρει ὀε λυγώους καὶ βῆχα. Ita etiain Aetius, qui βηχαο posuit. Singultus omisit Gorraeus, vulgatum ἐπιλίψων bbseure aut plane non interpretatus. V. 82. Ἀβλεαεο κεῖνο ' βαρος-Mee. Gbetti Lorr. In Paris' etiam est βαρος. Uulgo ἐκεῖνο - καρος. Scholia αδραυλή interpretantur το αβλεμες. Vide Hesychii et Apollonii Lexieo Hori erico Interpretes. Gor raetra Vulgatum ad sit: caput insitantini nutat. V. 83. Ναυσιο εις. Ita pro ιαυτιόεις Medie. Goett. Lorr. Solus Scriboni : praeterea nauseant, reaiciunt poto medi-
V. 84. 'Ἀλην. In Goett. olim fuerat αλο, sed deinde gλην repositum cum glossa κλαυην. Solus Seribonius haeo explicat: caligant, magis magisque vertigine ianadam urgentur: postea spiritus via interclitisitur et praesocantur.
ψύχεηαι Ο μετασχων αυτου, καὶ τα μέλη του κινεῖσθα ωσπερτο πρότερον ἐκ του κατα φυσιν αφαιρεῖται, καὶ το ἐντευθεν. θανατος - τον καμνοντα αγει. Huc pertinent vetha I iose:
129쪽
'φυειν α κρωτηρίω ν , μετα παρακοπῆς - και δυσκινησίας. Ita etiam reliqui me sei graeci. . Ceterum Pituarchus Symp. 6. s. . ita de veneno cerilsDαγ καὶ μην οτε μόλιβ3ος τωκ φύσει χρων ιέι ω γε τρήβόμενος ομι το ψυκλκωτατον των θανασίμων φαρμακων ἐξανίησι ψιμμίθιον. i Reliquant historiani explicavit Mereurialis de Venenis p 99. Avicenna plura est sit signa veneni quam medici graeci, sed nillil ad poetae inte
pretationem affert utilitatis. . . . SV . r'
των ἐντέρων το σύδ ροφον δυνησεν, κακόν. Scholia hic t cent. Euleenius de vonaliu an de alvi exitu haec interpretetur, dubitani est. Sed ad vomitium pertinere docet Iocus Pli- . nu 23. s. 4O. de oleo: venena omnia hebetat, praecipue psim-Hythii et gypsi in aqua nullsa aut ficorum siccariam decocto potum - per se potum redditumque vomitionitatis contraonania sipra dicta venena. Vide tamen ad vers. 89. notam. Poeta vana olearum genera nominat, quae singula videbimus. Πρημαδί e. Cod. Paris et MOsq. πρ καδίηο. Deindenisaeo. In Med. et Riec. est Πρημαδίην. Paris. Nomen habere videtiir ab inventore vel cultore ut tacinia Sergia et similes latinae. Mercurialis VM. Lect. I. R. Io. suspicabatur Pausiam Virgilii intelligi, quia etiam ab eo cum Orclude conjunium non tinetur. Pisces πρημαHaia apud Aristotelem H. A. 8. I S. in Codd. sunt TIρημα δες, Πριμαδεο et Πρημναδες. Vide Ar- ted. Synonyna. Piso. a me editana p. 63. - ορχαδα latini etiam orchadem, Uirgil. Georg. II. 8s. alii orchitin appetilant, a similitii sine testiculorum. εAρ vocat mecum oleae, seu oleum. Hesychius: aLρ αυια η ψυχη. Idem in Lαρ, et
ibi Interp. Pro sanguine posuit Callimachus Frag. a47. vide
130쪽
detur legije οφρ' αυ ὀλισθ. Sed possii miis etiam interpretari et legerer οφρ' α9 όλισθηνασα χέν i. e. αναχέτ. , Si de vomitu dixit poeta; sed ventris mentio, nisi pro ventriculo dicatur, ani recrementa intelligi arguit.
U. 9o. Διοιδέα. EX Collisae non nominato διειδεα posuit Bandini. Eutemius: ναὶ μην και γαλακῖος η πόσις αδλα του 'προσφατου προς τόδε ωφελεῖ. η γαρ δ' του παλαιοτέρου μ', ουπι οὐ λίαν ἐουωφελης. Ita enim recte Cod. Goett. Uulgo λαμπρως αφεληο Vel ώφελης. . l. V. 9 I. Πόροις. Med. φέροις. Ita et Riee. ex eorrectione. Γρηῶν. Seholia: τον πεπηγότα α φρον, Vel τον ἐπὶ τοσταλαίος γινόμενον παγου interpretantur, et a Sieulis σύφαρα sei monent. Glossa interi. Cod. GOett. φαρη ν reddit λευκην. , Emeentias vecta haec omisit. Vocabuli Jonies usini debet Hippoerati περὶ αφόρων p. 297. 29. ψυχθεντος τηνυγρ υ αφιλεῖν. Ubi Foesius in oeconomia recte conjeeerat legendi ina esse etρηύν. Ita enim omisso articulo rην clare Codex Palatinus habet serriptum, cujus varietatem obsopaeus
adscripsit exemplo emtionis Basileensis quod est Lipsiae penes elatissimunes Pros Fistheriam. Galenus φιαρον in Glos . inter
εχ τα αντιφαρμακα. In melle si mal et lacte pellicula haee o. dicitur auctore Hesychio h. v. ubi vide interpp. Ceterum Di scor. in Alexiph. cum Aetio vαλα θερμου, in Parab. simpliciteriae nominat. Scribonius: lacte eum messe poto.