Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

311쪽

τους ἱερακώδεις καὶ κορακώδεις καὶ πιθηκώδεις καὶ τὸ ποταμῶδες δάκρυον και τα ὁμοια ' τουτοις γὰ0

καὶ την αλλην των ονομάτων περιλυμαίνεται καὶ διανοθευει ευγένειαν. καὶ τροπαῖς μεν κέχρηται

παραβόλως, ὁπερ ὁ της ιστορίας ουκ ἐθέλει νόμος, ο ἀφαιρεῖται δὲ το λυποὐν η της λέξεως ἔμφασις τὰ πολλὰ και ἀστειότης. τρ συνθήκy δε καὶ τῶ σαφεῖ προς ἱστορίαν καὶ ταῖς περιόδοις συμμέτρως καὶ οἰκείως ἔχει ' πλην ἐνιαχοὐ δικανικώτερον μἀλλον ηὐστορικωτερον μεστοῖ καὶ περιβάλλει τον λόγον. 1ονεωτερίζει δ' ουκ oλίγα καὶ περι τὰς συντάξεις, πληνουκ εἰς τὸ ἄχαρι Ουδ' εἰς το ταῖς μεθόδοις λαβην

ἐπιδοίναι. Λυο δὲ πραγματείας την αυτην περιεχουσας ιστο ρίαν συνεγράψατο, πρώτην και δευτέραν. καὶ ἐν μευ is

τη πρώτη πολλην κατὰ τῆς καθαράς ημῶν των Σμιστιανῶν πίστεως κατασπείρει βλασφημίαν και την Ελληνικὴν ἀποσεμνυνει δεισιδαιμονίαν, πολλὰ τωνευσεβῶν βασιλέων καθαπτόμενος ἐν δὲ τῆ δευτέρα,ῆν καὶ νέαν ἔκδοσιν επιγράφει, την μὲν πολλην υβριν 2ο καὶ ασέλγειαν, ἐν κατὰ τῆς εὐσεβείας ἐσκέδαζεν, υποτέμνεται, τὀ δε λοιπὸν τῆς συγγραφῆς σῶμα συνείρας νέαν ἔκδοσιν, ως ἔφημεν, ἐπιγράφει, ἔτι πολλὰ τῆς ἐκεῖσε λύσσης ὐποφαίνουσαν. ἀμφοῖν δὲ ταῖς ἐκδόσεσιν ἐν παλαιοῖς ἐνετυχομεν βιβλίοις, ἰδίως ροέκατέρα ἐν ετέρω τευχει καὶ ἐτέρω συντεταγμένst 'ἐξ ων αυτῶν και την διαφορὰν ἀναλεξάμενοι ἔγνωμεν. συμβαίνει ουν ἐν τῆ νέα ἐκδόσει πολλὰ τῶν χωρίων διὰ τὰς γεγενημένας τῶν ὐητῶν περικοπὰς ασαφῶς ἐκκεῖσθαι, καίτοι φροντιστής ἐστι τοὐ σα- κφους' αλλ' ὁτω τρόπω λέγειν Ουκ ἔχω, μὴ καλῶς κατὰ τὰς περικοπὰς ἀρμόσας τοὐς λόγους ἐν τῆ δευ-

312쪽

FRAGMENTA.

τερα ἐκδόσει τον νουν λυμαίνεται των ἀναγινωσκομένων. εν οἷς καὶ τὸ τελος. Iutotius Bibl. cod. 77. Εἴποι ὁ αν τις ου γράψαι αυτὀν ιστορίαν, αλλὰ μεταγράψαι την μναπίου, τω συντόμω μόνον δια-5 φερουσαν, καὶ ὁτι οὐχ, ωσπερ εκεῖνος, Ουτω καὶ Ου- τος Στελίχωνα διασύρει. τὰ δ' ἄλλα κατὰ την ἱστοριαν σχεδόν τι ὁ αυτὸς και μάλιστα ἐν ταῖς τωνευσεβῶν βασιλέων διαβολαῖς. δοκεῖ δέ μοι καὶ οὐτος δυο ἐκδόσεις, ωσπερ κἀκεῖνος, πεποιηκέναι αλλὰ 10 τουτου μεν την προτέραν Ουκ εἶδον α ων δε ην

ἀνέγνωμεν ἐπέγραφε Νέας ἐκδόσεως συμβαλεῖν ην

και ετέραν αυτῶ, ωσπερ καὶ τῶ Ευναπίω, ἐκδεδόσθαι. σαφης δὲ μἀλλον ουτος καὶ συντομώτερος, ωσπερ ἔφημεν, μναπίου και ταῖς τροπαῖς, εἰ μηu σπάνιον, ου κεχρημένος. fidem cod. 98, de ZOsimo.

Zνεξιατπω τω 'Aθηναίω κατὰ τους 'Aθήνησιν ἄρ- 126 χοντας, ἀφ' ου παρὰ υθηναίοις ἄρχοντες, ἱστορία συγγέγραπται, προσαριθμουμένων καὶ των Ῥωμαλκῶν υπάτων, καὶ πρό γε αυτῶν των υπάτων τε καὶαρχόντων ἀρξαμένης της γραφης. το δε ῖν κεφάλαιον τῆς ἱστορίας τὰ μεν ανωτέρω καὶ ὁσα τό ποιη-25 τικὸν νέμεται γένος ἀφεῖναι καὶ ἐπιτρέα αι τῶ πιθανώκαὶ μἀλλον ἀναπείθοντι τον ἐντυγχάνοντα, ταπροῖόντα καὶ ἐπὶ πλέον μαρτυρουμενα συνενεγκεῖν και κατακλεῖσαι προς ἱστορικὴν ακρίβειαν καὶ κρίσιν ἀληθεστέραν. βιάζεται γουν καὶ συναριθμεῖται τον

313쪽

ἐντὸς εκάστης ὀλυμπιάδος ἄρχοντας. πρόθυρα δὲ κάλλους ἀνάμεστα προθεις τῆς συγγραφῆς καὶ προῖὼν τά τε ενδον ἐπιδείξας σεμνότερα, τὸ μεν μυθθῶδες καὶ λίαν ἀρχαῖον ἀφαιρεῖ καὶ ἀφίησιν ἄσπερ εφάρμακον παλαιὸν καὶ ἀδόκιμον ἐς τους συντεθεικότας ' Αἰγυπτίους δὲ χρόνους ἀναλεγόμενος καὶ συνωθούμενος ἐπι τὰ πρῶτα καὶ παλαιότερα των παρ' εκάστοις αρχῶν, τους ηγεμόνας καὶ πατερας τῆς ἱστορίας ἐκτίθησιν, ἔνδηλος ὼν καὶ σχεδόν τι 1ομαρτυρόμενος ὁτι των ἀπιστουμενων ἔκαστον ετερος προλαβὼν εἴρηκεν. καὶ περιφέρει γε την ἱστορίαν ἐκ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν τῶν ταὐτα εἰρηκότων ἀσπερ ἐῶπόν τινα καὶ ποικίλον και χρήσιμον ἐς δν μυροπώλιον την ἰδίαν ἐξήγησιν κατακεκλει- 15μένην καὶ συνηγμένην. πάντα δέ, ὁσα πρός τε τοκοινὸν απάντων ανθρώπων αξιόλογα καὶ κατ' ἄνδρα δι' αρετὴν περιττου τινος ονόματος τετυχηκότα, λάβρως ἐπιδραμὼν καὶ διαθέμενος τῶ λόγω, τελευτῶν ἐς Κλαυδιον καταλυει την συγγραφήν, και Κλαυδίου Nτῆς βασιλείας ἔτος τὸ πρῶτον, ἐς ο δη καὶ τῆς βασιλείας ξρχετο καὶ ἐτελεύτα, ενιαυτὸν ἄρξας Ῥωμαίοις

ἔνα οἱ δὲ καὶ ἔτερον αὐτῶ χαρίζονται. εἶτα ολυμ πιάδας καταλογίζεται τόσας καὶ τόσας και υπάτους καὶ ἄρχοντας ἐπι ταυταις, την χιλιάδα τῶν ἐτῶν Ηουποβαλών, ἄσπερ αγωνιῶν, εἰ μὴ πολλῶν λίαν ἐτῶν ἀποδοίη λόγον τοῖς ἐντυγχάνουσιν. ἐγὼ δὲ ὁ τοίτο

τὸ ἔργον ἐς νουν βαλόμενος, υπ' αυτοὐ Λεξίππου ταῶτα ἔχων ἐκδιδάσκεσθαι και συλλαμβάνειν ὁσος καὶ ἐλίκος ὁ κίνδυνος κατὰ τον ενιαυτὸν ἔκαστον 30 ἱστορίαν γράφειν, καὶ προς τοὐς ἐντυγχάνοντας ὁμολογεῖν ἔτι ταὐτα Ουκ ἐστιν ἀληθῆ κατὰ τοὐς χρό-

314쪽

περιφανῶς εαυτοὐ κατηγορεῖν, ωσπερ ἐκεῖνος, ὁτι χρονικην ἱστορίαν γράφων πλανωμένην τινὰ και μεστὴν των ἀντιλεγόντων, ωσπερ ἀπρόεδρον ἐκκλη-5 σίαν, ἐκτίθησι την γραφην, ὀξέως δε καὶ τῆς Βοιωτίας ἀκουων παροιμίας, οτι Ουτως αὐλεῖν ου πρέπει, κἀκεῖνα προσελογιζόμην οτι τέλος ἱστορίας καὶ σκοπὸς ἄριστος τα πραχθέντα οτι μάλιστα δίχα τινος

πάθους ἐς τι ἀληθὲς ἀναφέροντα γράφειν, οἱ δὲ

10 ακριβεῖς λογισμοὶ των χρόνων, ωσπεο ἄκλητοι μάρτυρες, αυτομάτως ἐπεσιόντες ἐς ταυτα ωφελουσιν Ουδέν. τί γὰρ Σωκράτει προς σοφίαν καὶ Θεμιστοκλεῖ προς δεινότητα συντελεῖται παρὰ τῶν χρόνων; ποῶ δὲ ἐκεῖνοι καλοὶ κἀγαθοι διὰ θέρος ησαν; που 15-τὰς ἀρετὰς ἐφ' εαυτῶν, καθάπερ τὰ φυλλα, προς την ώραν του ἔτους αυξανομένας καὶ ἀπορρεουσας παρείχοντο; ἀλλ' ἴσως ἔκαστος αυτῶν τὐ γούν ἐς φυσιν καὶ δυναμιν ἀγαθὸν διαρκῶς καὶ συνεχῶς ἐν ταῖς ἐνεργείαις ἀπεδίδου και διέσωζεν. τίς ουν λό- ο γος προς ἱστορίας τέλος εἰδέναι καὶ γιγνώσκειν ὁτιτην ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν ἐνίκων οἰ Ἐλληνες κυνὸς ἐπιτέλλοντος; τί δ' ἔφελος ην τοῖς ἐντυγχάνουσιν

ἐς ωφέλειαν ἱστορικῆς χρείας, εἰ κατὰ ταυτην ἐτέχθη την ημέραν ὁ δεῖνα καὶ μελοποιὸς ἀνέσχεν ἡ τραγω - 25 δος ἄριστος; εἰ γὰρ ἔσχατος ὁρος τῶν περὶ την ἱστορίαν καλῶν τὸ πολλῶν καὶ απείρων πραγμάτων ἐν ὀλίγω χρόνω καὶ διὰ βραχείας ἀναγνώσεως πεῖραν λαβεῖν καὶ γενέσθαι γέροντας ἔτι νέους ἔντας δι'

ἐπιστήμην τῶν προγεγονότων, ῶστε τίνα μὲν φευ-30κτέον, τίνα δὲ αἱρετέον, εἰδέναι, τουναντίον ἔμοιγε δοκοέσι ποιεῖν οἱ περιττοῖς καὶ ἀπηρτημένοις ἐπεσ-οδίοις ωσπερ ξενικοῖς ἡδύσμασι τό τῆς ἱστορίας ἐδώ-

HIST. GR. MIN. I. 14

315쪽

EUNAPIIδιμον καὶ χρησιμον ἀνατρέποντες καὶ διαφθείροντες ἁλμυρῶ λόγω πότιμον ακοην. κωλυει μεν γὰρ ἴσως οὐδεν και περιττόν τι μαθεῖν, αλλως τε, ως φησιν αυτὸς Λέξιππος, τῶν μεν χρονικῶν η πάντων η των πλείσfων διαπεφωνημένων, τῶν υπερώρων καὶ οφανερῶν πράξεων συμπεφωνημένων. τις γὰρ ουτωπεριβόητος ἄπασιν ὁσοι λόγων ηψαντο και κατέλιπον

λόγους ώς Λυκοὐργος Λακεδαιμόνιος; ἐς δν καὶ ητοὐ θεοί μαρτυρία διὰ στόματος ἄπασι θεὸν ἄντικρυς ἀνακαλοίντος ἐπὶ τῶ θεῖναι τοὐς νόμους. τίς id δε τῶν ταῶτα εἰρηκότων ετέρω συμφέρεται περὶ τῶν ηνίκα ἐτίθει τοὐς νόμους χρόνων; αλλὰ πάντες, ῶσπερ Οικίαν η στίλον δοκιμάζοντες η τι τῶν ὁμοιων, ὁτι μεν ἔστι και γέγονε συντίθενται καὶ κατανεύουσι, περὶ δὲ τοὐ πότε Ιαπορία a Uit Niel .J παντο- i5 δαπη ἐμπεπληκασι τα βιβλία. οπότε καὶ Θουκυδίδης ὁ πάντων ακριβέστατος τον μέγαν καὶ πολυύμνητον ἐκεῖνον πόλεμον ἀρχην τινα και προφάσεις φησὶ λαβεῖν προς δευτέραν κίνησιν ἐκ διαφορὰς ημερῶν, ηπερὶ πόλεων ἀλώσεως αὐτοῖς ἐγένετο, καὶ ουδὲ αυ- 20τος ἔχει διαιτῶν σαφῶς καὶ ακριβῶς τίνες ἐπεκάλουν δικαιότερον, ἀλλ' ἐπὶ τὰς ημερας ἐλθὼν υποδηλοῖ καὶ παραδείκνυσιν ὁτι κενη τίς που καὶ αχρεῖος ηπερὶ τους χρόνους διατριβη καὶ σχολη. ιαὐτά τινα και πλείω ἔτερα προς ἐμαυτὸν ἐκ- 25 κλησιάσας καὶ βουλευσάμενος, καὶ τοῖς ἐς τὰ χρονικὰ σπευδουσιν καὶ ἀνεστηκόσιν ὁμοια τινα παρεγγυῶν,ώς η περὶ τὰς ἄρας και ημέρας ακρίβεια πλουσίων οἰκονόμοις τισὶ καὶ λογισταῖς πρέπει, καὶ νη Λία γε τοις ἐς τὰ Ουράνια κεχηνόσι, καὶ ὁσοι προς αριθμῶ πφανερῶς κάθηνται, αυτὸς δὲ προαγορεύων πόρρωθεν τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὁτι πιστεύσας ἐμαυτῶ δυνασθαι

316쪽

FRAGMENTA.

γράφειν γεγονότα τε καὶ γιγνόμενα προς τόδε το ἔργον ἄρμησα , το μεν κατ' ἐνιαυτὀν καὶ καθ' ημέρανῶσπερ ἀπροσδιόνυσόν τινα ἐῆσιν παραιτησάμενος,το δε κατὰ χρόνους, οἷ' τοῖς βασιλευσι περιγράφον 5 ται, κρίνας ἀληθέστερον. ἀναγνώσεται γουν τις ὁτιταυτα ἐπὶ τουδε του βασιλέως η του δ' ἐπράττετο καθ' ον δὲ ἐνιαυτὀν καὶ ημέραν, ἔτερος ἐς την απάτην χορευεταί τις εγώ δὲ καὶ τὸ πιστευειν ἐμαυτῶ γράφω, ἀνδράσιν επόμενος, οῖ του καθ' ημῆς βίου 1ο μακρῶ προεῖχον κατὰ παιδείαν καὶ διατεταμένως ἐνηγον μη σιωπῶν τὰ κοινὰ των ἔργων και ὁσα ὁ καθ' ημῆς ἔφερε χρόνος καὶ τὰ προ ημῶν μετὰ την Λεξίππου γραφην ουπω λόγου τε καὶ ἱστορίας ἐμφα-νους τετυχηκότα. ἐγίγνετο δε ἐκείνοις τε κἀμοι κοι-i νὸν τὸ ἔργον τόδε, καὶ πάντα γε ἐς του γουλιανὰν ἀναφέρειν ἐδόκει, ἶς ἐβασίλευσε μὲν ἐφ' ημῶν, τοανθρώπινον αυτὸν ῶσπερ τινὰ θεὸν προσεκυνουν ἄπαντες. λόγου δὲ ην ἄξιον καὶ καλῶς ἔχειν ἐδόκει, καθάπερ τοῖς ἔνεκεν ἐρωμένης - νουσι ποιη-20 ταῖς οῖ γενομένοις ἀρίστοις, ουτω καὶ ημιν αρχήν

τινα και γένεσιν προθεμένοις την ... παρόντα καὶ ... των προ ... ἐδόκει .... φὴν ... κόντων χρόνων ...

μένον καὶ ... ψυχῆς ἀναφέρουσι ... TO εἴδωλον ... δεῖν ... ἐν ἀλλοτρίοις. que 'Οτι ἐξουσία ἐστὶ ... πονηρῶς ... υπὸ λόγου ... παρακινεῖ καὶ ... χρόνον ... χρηματίζει ... ἀρχὰς ... γὰρ μήποτε ... ουτω δὲ τι ... Exe. de Sentent. eod.

ΑΥΡΗΛΙΑΝΟΣ.ro Σελευκίς' ἔρνεόν εστιν ευπεπτον καὶ ἀκόρεστον 2 καὶ πανουργον καὶ τὰς ακρίδας χανδὸν λαφυσσον

317쪽

EUNAPII addunt libri praeter A. et Pliotium J Pliotius s. Suulas. , , Haec vella credo Suidam hausisse ex Eunapio, quod Zosimus I, 57, 6, in ea parie Historiae viam e Nostrosii psit, Σελευκιάδας naena oret, aῖ ταῖς ἀκρίσι συμ- περιίπτανται καὶ τοῖς στόμασι ταυτας δεχονται BOISS. bSed quum gl. sit Photii Elinapi uim non excerpentis, vix Iulec sunt illius. ΠΡΟΒΟΣ 3 Κατακαίνειν, ἀναιρεῖν, φονευειν. ὁ δε τοξότης ηφίει βέλος, ευστοχος ων τοσουτους κατακαίνειν, 10

4 Λαρῖνος, Κάρου του βασιλέως υἱός, γενόμενος ἐν ἐξουσία καὶ βουλησεως κυριος, ἀνέδραμε τηλικου-

τον κακὸν ἐς τυραννίδα ωστε απέδειξε χρυσὸν την 15 τραγωδουμένην τυραννίδα' ουτω καὶ τουνομα τοῖς

ἔργοις μακρῶ παρῆλθε. παίδων μὲν γὰρ ευ γεγονότων υβρεις διὰ τὸ συνηθες ουδὲ υβρεις ἐνομίσθησαν, ἀλλ' ην ἐγκυκλιον αυτῶ καὶ πρόχειρον τοιαυτα ἀμαρτάνειν ' ὁ δε ἐγκληματά τε ἀνέπλαττε Σοκαι ἐδίκαζε τοῖς ἀδικουμένοις καὶ των δικαζομενων Ουδεὶς ἐσωζετο, ὁπου γε πολλης ουσης καὶ ἀδιηγη-

του της φθορῆς παρανηλίσκοντό τινες των ευδαι-

Hoc fragmentum pertinet ad illam Historiae partem qua Eunapius narrabat Palmyram ab Aureliano vel Cremnam a Probi inllitibus otinessam. Rem illustrat Zosinuis I, 54, Tet 70,1. Crediderim Eunapiana liaee esse referenda ad Cremnae obsidionem; nam Zosimus loco postorius ei lato Nostri vema ante oculos habuisse videtur: Συνῆν τις ἀνηρ αυτῶ Lydio in Genua a. obsesso) μηχανάς τε κατασκευάζειν εἰδὼς καὶ ἐκ μηχανῶν ευστόχως αφιέναι βέλη δυνάμενος, ἄστε οσάκις ἐνεκελευσατο ὁ Λυδιος αυτῶ κατα τινος τῶν πολεμίων ἀφιέναι βέλος, μη διαμαρτειν σκοποῖ. BOISSONADU s. Diustiges by Corale

318쪽

FRAGMENTA.

μόνων, ωσπερ ἐν κοινοῖς δείπνοις ἀλεκτορίδες, ἐς

την Καρίνου τρυφην. μεμνῆσθαι δε των κατακοπτομένων ἔφασκε, των μεν ως ουκ ἐπήνεσαν αυτοὐ τὸ

κάλλος, των δὲ ὁτι λέγοντα, ὁτε ην μειράκιον, ουκι ἐθαύμασαν, ως ἐβούλετο ἀπώλλυντο δέ τινες καὶ

γελάσαντες ἐναντίον αυτου ποτε. καὶ πάντα ην αυ-

του βαρυτερα διοσημίας, και ἐλυττα ἐν μέσοις τοῖς υπηκόοις ' . Sui las.JΔΙΟΚΛΗTIAΝΟΣ. 16 Suidas v. ἐσχατιά ' V ὁ Λιοκλητιανὸς λόγον ποιου- 5μενος των πραγμάτων ωηθη δεῖν καὶ δυνάμεσιν ἀρκουσαις εκάστην ἐσχατιὰν ὀχυρῶσαι και φρουρια ποιῆσαι . Eunapio liaec vitulicarula probabiliter censet Reitem eier . a i Zosinuina II, 34, 2: Tῆς γὰρ' - 15 μαίων ἐπικρατείας απανταχοί των ἐσχατιῶν τῆ Αιο- κλητιανου προνοία κατὰ τον εἰρημένον ήδη μοι sc. in ilium I parte nunc deperit na) τρόπον πόλεσι καὶ φρουρίοις καὶ πυργοις διειλημμένης, κτλ. LX Pso Zosinio Suidiana stixisse piitavit Valesius ad Ammian. 26 Marcell. XXlII. 5, 2, p. 256. MULLERUS.J Idem: γόβειοι καὶ Ἐρκουλειοι, ονόματα τάξεων. 6ταγματα γάρ τινα δαιμονος ἐπωνυμα. ' βις γὰρ

παρὰ γταλοῖς ὁ Ζευς, Ἐρκουλιος ὁ φακλῆς.

Euna pili In de liis nai rasse ex eoque haec tialisisse lexi -

Haec esse Eunapii patet a Suida vv. διοσημία, ἐγκυκλιον, μακρφ, υβρις, abio particulae liuius loci asseritntur,noininato auctore. Fortasse huc portinet etiam Suidas v. ἀτάσθαλα v. D. 89). Ceterum quum apud Suidam proximo antecedant haec: Καρικὸν θυμα ' ἐπὶ τῶν α σαρκα ῆ αβρωτα μέλη θυόωτων' οἱ γὰρ Κῆρες κυνα θυουσιν. Eυνάπιος , pro- habili or Kusterus statuit Eunapii mentionem non suo esse loco factam, sed ad ea viae de Carino se imuntur pertinem. Inclusa e Suida V. μακρω suppleta sunt. Μ0LLERUS. Disisaso by Gooste

319쪽

τὰς τουτων ἐπωνυμίας ' ὁ μὲν γὰρ Λιός, ὁ δὲ υρα- εκλέους ἐπώνυμον εἶχε. Et II, 42, 3: 'Dβιανῶν καὶ

Ἐρκουλιανῶν ' τάγματα δὲ ταυτα δαίμοσιν supplenduim censet Boiss.) ἐπώνυμα. Ceterrena cons. Valesitis in Ammian. XXV, 6, 2, et Scinvalgi una in Mamertini Paneg. p. 93. MULLERUS.J 10 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. 7' Κωνσταντῖνος μὲν ουν καὶ 'Aβλάβιον τιμῶν ἐκo- λάζετο, καὶ οπως γε ἐτελευτα ἐν τοῖς περὶ ἐκείνου γέγραπται. 'Aβλαβίω δε τον παῖδα κατέλιπε Κωνστάντιον, συμβασιλευσαντα μεν αυτῶ, διαδεξάμενον ιβ δε την αρχην του πατρὀς συν Ιωνσταντίνω και Κώνσταντι τοῖς ἀδελφοῖς. ἐν δε τοῖς κατὰ τον θειότατον γουλιανὸν ἀκριβέστερον ταυτα εἴρηται. Eunapius Vit. Aedesii p. 25 Boiss. ')J.

7J' ἀλλ' η μεν παροιμία φησὶ το θέρος ἐπιτρ καλάμη φαίνεσθαι ' τότε δε ὁ Κωνστάντιος ἐδείκνυτου πατρὸς ἄν.

) Al Ialsius, praesectus praetorio, invidia ductus in Sopatraim favore apud Constanti nuria niaximo pollentem, machinis suis offecit ut nemulus capitali crimino circumventus iussu Constantini trucidaretur. Fuso rem exponit Eunapius i. o. p. 24. Ipse Ablalaius deinde a Constantio 337 p. C. supplicio assecti is est. Zosimus II, 40: Amyρέθη δὲ τότε 'Aβλάβιος ὁ τῆς αυλῆς υπαρχος, τῆς Λίκης αξίαν αυτω ποινὴν

320쪽

οτι κατὰ τον γουλιανὸν τον Καίσαρα δοκουν τῶαυτῶ Κωνσταντίω βεβουλεῶσθαι καλῶς ὁ χρόνος την πεῖραν ἐς τὸ ἐναντίον ἔστρεφε, ταῖς του Καμσαρος ἀρεταῖς συνενθουσιώσης ήδη τῆς τυχης, καὶ 5 σχεων ἐκάστης ημερας ξένα καὶ ποικίλα φερουσης τῶ βασιλεῖ διηγήματα ' ἐφ' οἱς ὁ Κωνστάντιος δακνόμενος ήδη καὶ δυσφορῶν υπὸ φθόνου, τοὐς ηγου- μενους τῶν φύσει πολεμίων ἐπετείχιζε τῶ Καίσαρι, καὶ την εαυτου προσετίθει τοῖς ἐχθροῖς δύναμιν, 10 μόνα ορῶν τα ἡδέα, και τὰ οἰκεῖον ξενον υπολαμβάνων, εἰ σὐν τῶ Καίσαρι σώζοιτο, καὶ τὸ ξενον οἰκεῖον, εἰ καταλύοι μεθ' εαυτου τον Καίσαρα ' ὐστεο πόλεμος ἐς τὀ υπουλον μεταβαλῶν καὶ τὸ φυσει πολεμιον ἐποίει σύμμαχον. Exc. de Sentent. scod.15 p. 12 IJ p. 253 Mai., 61 - 62 Niebulu .JΠΡΟΟΙΜΙΟΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ. μὲν ουν απὸ τῆς Λεξίππου συγγραφῆς ἐς τους γουλιανου καθήκοντα Γ καιροt J ώς ἐνῆν μάλιστα διὰ τῶν αναγκαίων ἐπιτρέχουσιν ἱκανῶς ἐν 20 τοῖς ἔμπροσθεν δεδήλωται ' φέρεται δὲ ἐντείθεν ὁ λόγος ἐφ' ὁνπερ ἐφέρετο εξ αρχῆς, και αναγκάζει γε τοῖς ἔργοις ἐνδιατρίβειν ῶσπερ τι προς αυτὸν ἐρωτικὸν πεπονθότας, ουτι μὰ Θία τεθεαμένους ἡ πεπειραμένους κομιδῆ γὰρ ἐν ὁ γράφων τάδε παῖς, ἡνίκα

25 εβασίλευσεν ' ἀλλα δεινόν τι χρῆμα καὶ απαραίτητον ἐς ἔρωτα τὸ κοινὸν ἀνθρώπων απάντων πάθος καιτὀ τῆς περι αυτοὐ δόξης ἀστασίαστον. πῶς γὰρ ήν σιωπῶν υπὲρ ων ουδεὶς ἔφερε σιωπῶν σιωπήν Nieb.); πῶς δε μη λέγειν ὁσα καὶ οἱ μη δυνάμενοι λέγειν ἀπὸ ρ στόματος ἔφραζον, ἐς γλυκεῖάν τινα καὶ χρυσῆν διατριβὴν την ἐκείνου ἀναφέροντες μνήμην addit Nieli.,