장음표시 사용
431쪽
PRISCI και Ἐσλαν ὁ 'Aττίλας ἐς την Κωνσταντίνου, ἐντειλάμενος τον μεν Ορέστην το βαλλάντιον, ἐν ωπερ
ἐβεβλήκει Βιγίλας τὸ χρυσίον το 'Eδέκωνι δοθησόμενον, τῶ σφετερω περιθέντα τραχήλω ἐλθεῖν τε παρὰ βασιλέα και αυτῶ ἐπιδείξαντα καὶ τω ευνουχω ἀνε- ερωτῶν εἴ γε αυτὸ επιγιγνώσκοιεν; τον δὲ 'Hσλαν λέγειν απὸ στόματος ευ μεν γεγονότος εἶναι πατρὸς του Θεοδόσιον παῖδα, ευ δὲ καὶ αυτὸν φυντα καιτον πατέρα Μουνδίουχον διαδεξάμενον διαφυλάξαιτην ευγένειαν ' ταυτης δὲ τον Θεοδόσιον ἐκπεπτω- 1οκότα δουλευειν αυτῶ την του φόρου απαγωγην ὐφιστάμενον. ου δίκαιον ουν ποιεῖ τῶ βελτίονι καὶ δναυτῶ η τύχη δεσπότην ἀνέδειξεν, ώς πονηρὸς Οἰκέτης λαθριδίως ἐπιτιθέμενος. ου λύσειν ουν την αἰτίαν ἔφη των ἐς αυτὸν ημαρτημένων, εἰ μη γε τον ιβ ευνούχον ἐκπέμψοι προς κόλασιν. καὶ ουτοι μεν ἐπὶ τοῖσδε ἐς την Κωνσταντίνου παρεγένοντο ' συνηνέχθη δε τον μυσάφιον ἐξαιτεῖσθαι και παρὰ Ζήνωνος. Μαξιμίνου γὰρ εἰρηκέναι τον υττίλαν ἀπαγγείλαντος χρῆναι βασιλέα πληροῶν την υπόσχεσιν, Nκαι τῶ Κωνσταντίω την γυναῖκα διδόναι, ὴν ουδαμῶς παρὰ την ἐκείνου βουλὴν ἐτέρω κατεγγυηθῆναιο ἐόντε ἐν ειναι Βρklc.) ' ἡ γὰρ ὁ τολμήσας ἐκδεδώκει ἐκδουναι δώσει Behic.) δίκας ἡ τοιαῶτα τὰ βασιλέως
ἐστὶν ἄστε μηδὲ των σφετέρων κρατεῖν οἰκετῶν, καθ' 25ύν συμμαχίαν, εἴ γε βουλοιτο, ετοιμον εἶναι παρασχεῖν. ἐδήχθη τε ὁ Θεοδόσιος τον θυμὸν καὶ δημοσίαν την τῆς κόρης ουσίαν ποιεῖ. Exc. de legat. p. 39 Par., 150 1 5I Niebular.J13 πιτι υπ' ἀμφοτέρων, 'Aττίλα τε καὶ Ζήνωνος, αἰτουμενος ὁ μυσάφιος ἐν αγωνία καθειστήκει. πάν των δὲ αὐτω ευνοιάν τε καὶ σπουδὴν συνεσφερόντων,
432쪽
ἐδόκει παρὰ τον υττίλαν πρεσβευεσθαι Ἀνατόλιον καὶ Λόμον, τον μεν Ανατόλιον των ἀμφὶ βασιλέα ἄρχοντα τελῶν και τὰς συνθήκας τῆς εκείνου εἰρήνης προθέμενον, τον δε Νόμον την του μαγίστρουε τιμὴν αρχὴν margo Hoescii.) ἄρξαντα και ἐν τοῖς πατρικίοις συν ἐκείνω καταλεγόμενον, οῖ δὴ τὰς ἀρχὰς ἀναβεβήκασι πάσας. συνεπέμπετο δε υνατολίω Νόμος ου διὰ μέγεθος τῆς τυχης μόνον, αλλὰ ώς καιτῶ μυσαφίω ευνους ὼν καὶ φιλοτιμία του βαρβά- 10 ρου περιεσόμενος' ἔτι γὰρ μάλιστα προσῆν αυτῶ τὸ μὴ φείδεσθαι χρημάτων, το παρὸν διαθεῖναι ἐσπουδακότι. καὶ ουτοι μεν εστέλλοντο τον 'Aττίλαν ἀπάξοντες τῆς οργῆς καὶ την εἰρήνην επὶ ταῖς συντάξεσι διαφυλάττειν πείσοντες, λαοντες δὲ καὶ ώς τῶ Αων-15 σταντίω κατεγγυηθήσεται γυνὴ ου μείων τῆς Σατορνίλου γένει τε καὶ περιουσία ' ἐκείνην γὰρ μὴ βεβουλῆσθαι, ἀλλ' ἐτέρω κατὰ νόμον γήμασθαι ' Ου γὰρ θέμις παρὰ μαίοις ἄκουσαν γυναῖκα κατεγγυῆσθαι ἀνδρί. ἔπεμπε δε καὶ ὁ ευνουχος τῶ βαρβάρω χρυ-M σίον, ἄστε αυτὸν μειλιχθέντα ἀπαχθῆναι του θυμου. Exc. de legat. p. 71-72 Par. , 212-213 Niebuli JUτι οἱ ἀμφι του 'Aνατόλιον καὶ Νόμον τον Ιστρον 14 περαιωθέντες ἄχρι του Αρέγκωνος λεγομενου ποταρομοῶν ἐς τὴν Σκυθικὴν διέβησαν ' αἰδοῖ γὰρ τῶν ἀν- ει δρῶν ὁ 'Aττίλας, ἀστε μὴ τῶ τῆς ὁ δου ἐπιτρίβεσθαι
διαστήματι, ἐν ἐκείνω τῶ χωρίω προς αυτους ἐποιήσατο ἔντευξιν. καὶ πρῶτον μεν υπερηφάνως διαλεχθεὶς υπήχθη τῶ πλήθει τῶν δώρων, καὶ λόγοις προσηνέσι μαλαχθεὶς φυλάττειν τὴν εἰρήνην ἐπι ταῖς ηο αυταῖς ἐπώμνυτο συνθήκαις, ἀναχωρεῖν και τῆς τώ Ἱστρω οριζομενης Ρωμαίων γῆς καὶ του πράγματα ἔτι παρέχειν περι φυγάδων βασιλεῖ, εἰ μή γε '
433쪽
PRISCI μαῖοι αυθις ετέρους καταφευγοντας παρ' αυτου δέξοιντο. ἡφίει δὲ καὶ Βιγίλαν, τας πεντήκοντα του χρυσού λίτρας δεξάμενος' ταυτας γὰρ αυτῶ ἐκεκομίκει ο παῖς συν τοῖς πρέσβεσιν ἐς την Σκυθικὴν διαβάς και αἰχμαλώτους ανευ λυτρων ἀφῆκε πλεί- 5 στους, Ανατολίω καὶ Νόμω χαριζόμενος. δωρησάμενος δὲ καὶ Ἀπους αυτοῖς καὶ θηρίων δοράς, αἷς οἱ βασίλειοι κοσμοsνται Σκυθαι, ἀπέπεμπε, συμ πέμψας καὶ τον Ιωνστάντιον ῶστε αυτῶ βασιλέα ἐς εργον ἀγαγεῖν την υπόσχεσιν. ως δὲ ἐπανῆλθον οἱ 1 πρέσβεις, και ἄπαντα τά τε παρ' αυτῶν τά τε παρὰ του βαρβάρου διεξῆλθον, κατεγγυῶται τω Κωνσταντ γυνη γαμετη 'Αρματίου γενομένη, παιδὸς Γλίνθου του παρὰ Ῥωμαίοις στρατηγήσαντος καὶ την υπατοναρχην ἄρξαντος. συνεβεβήκει δὲ τον Αρμάτου - is την Λιβυων διαβάντα ἐπὶ τy προς Λυσοριανους μάχη εὐημερῆσαι μεν ἐν τω προς ἐκείνους πολέμω, νοσήσαντα δὲ τελευτῆσαι τον βίον. Oυ δη την γαμετην, καὶ γένει καὶ περιουσία διαπρέπουσαν, ἐπεισεν ὁ βασιλευς τω Κωνσταντίω γήμασθαι. ουτω καὶ τῶν 20 προς υττίλαν λυθέντων διαφόρων, ὁ Θεοδόσιος ἐδεδίει μήποτε καὶ Ζήνων τυραννίδι ἐπιθήσεται. Exc. de Iesai. p. 72 Par . 213-215 Niebuhr.J Accedimus in seqm a i tempora Marciani in p. De liis cons. Elingi ius Bist. eccl. II, 1: Μαρκιανὸς ατοίνυν καὶ ἄλλοις τε πολλοῖς καὶ Πρίσκω ἱστόρηται
15 Dtι ως ήγγέλθ' τω υττίλα του Μαρκιανὸν ἐς τὰ κατὰ την λ ωμαῖκὰ παρεληλυθέναι βασίλεια μετὰ την Θεοδοσίου τελευτήν, ἐγγέλθη δὲ αυτῶ καὶ τὰ τῆς ιοονωρίας πέρι γεγενημένα, προς μὲν τον κρατοὐντα τῶν σπερίων Γωμαίων ἔστελλε τοὐς διαλεξομένους μηδὲν
434쪽
μωρίαν πλημμελεῖσθαι, ἐν ἐαυτῶ προς γάμον κατηγγυησε τιμωρήσειν γὰρ αυτῆ, εἰ μὴ καὶ τὰ τῆς βασιλείας ἀπολάβρ σκῆπτρα. ἔπεμπε δὲ καὶ προς
τους ἐώους ' μαίους τῶν ταχθέντων φόρων ἔνεκα.ε απράκτων δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν αυτοῶ ἐπανελθόντων πρέσβεων ' οἱ μεν γὰρ δὴ τῆς Ἐσπερίας ἀπεκρίναντο υνωρίαν αυτῶ ἐς γάμον ἐλθεῖν μηδὲ δυνασθαι,
ἐκδεδομένην ἀνδρί ' σκῆπτρον δὲ αυτῆ μὴ ὀφείλε- σθαι ' ου γὰρ θηλειῶν, αλλὰ ἀρρένων ἡ τῆς Ρωμαικῆς 1ο βασιλείας αρχή οἱ δε τῆς Ιω ἔφασαν οὐχ ὁποστήσεσθαι τὴν τού φόρου απαγωγήν, ῆν ὁ Θεοδόσιος ἐταξε καὶ ἡσυχάζοντι μευ δῶρα δώσειν, πόλεμον δὲ ἀπειλοῶντι ὁπλα καὶ ἄνδρας ἐπάξειν τῆς αυτοῶ μὴ
λειπομένους δυνάμεως ἐμερίζετο ουν τὴν γνώμην,15 καὶ διηπόρει ποίοις πρότερον ἐπιθήσεται, καὶ ἐχειν αυτῶ ἐδόκει καλῶς τέως ἐπὶ τον μείζονα τρέπεσθαι πόλεμον καὶ ἐς τὴν ἐσπέραν στρατεύεσθαι, τῆς μάχης αυτῶ μὴ μόνον προς γταλιώτας , αλλὰ καὶ προς Γότθους καὶ Φράγγους ἐσομένης, προς μὲν 'Ιταλιώ-R τας ἄστε τὴν υνωρίαν μετὰ τῶν χρημάτων λαβεῖν, προς δὲ Γότθους χάριν Γεζερίχω κατατιθέμενον. Εxc. de legat. p. 39-40 Par., 151-152 Nulithr.JUτι τῶ 'Aττίλα ην τοὐ προς Φράγγους πολέμου 16
πρόφασις ἡ τοὐ σφῶν βασιλέως τελευτὴ καὶ ἡ τῆς
α αρχῆς τῶν ἐκείνου παίδων διαφορά, τοὐ πρεσβυτέρου μεν υττίλαν, τού δὲ νεωτέρου 'Aέτιον ἐπὶ συμμαχία ἐπάγεσθαι ἐγνωκότος ' ον κατὰ τὴν Ῥωμην εἰδομεν πρεσβευόμενον πρεσβευόμενοι Νie ) μήπω ἰουλου ἀρχόμενον, ξανθὸν τὴν κόμην τοῖς αυτοί πε- ω ρικεχυμένην διὰ μέγεθος ἄμοις. θετὸν δε αυτὸν ὁ 'Aέτιος ποιησάμενος παῖδα καὶ πλεῖστα δῶρα δους ἄμα τῶ βασιλευοντι ἐπὶ φιλία τε καὶ ὁμαιχμία ἀπ
435쪽
PRISCI πεμψε. τουτων ενεκα ὁ 'Aττίλας την ἐκστρατείαν ποιουμενος αυθις τῶν ἀμφ' αυτον ἄνδρας ἐς τηνγταλίαν ἔπεμπεν ἄστε την Ονωρίαν ἐκδιδόναι εἶναι γὰρ αυτω ηρμοσμενην προς γάμον, τεκμήριον ποιούμενος τον παρ' αυτῆς πεμφθέντα δακτύλιον, ου καὶ ε ἐπιδειχθησόμενον ἐστάλκει παραχωρεῖν δε αυτω τον
Βαλεντινιανὀν καὶ του ἡμίσεως τῆς βασιλείας μέρους, ῶς καὶ τῆς υνωρίας διαδεωμένης μεν παρὰ πατρὸς
την αρχήν, ταυτης δε τῆ του αδελφου ἀφαιρεθεῖσαν πλεονεξία. ῶς δὲ οἱ εσπέριοι Γωμαῖοι τῆς προτέρας i. ἐχόμενοι γνώμης προς ουδεν τῶν αυτω δεδογμένωνυπήκουον, εἴχετο μἀλλον τῆς του πολέμου παρασκευῆς , παν το τῶν μαχίμων ἀγείρων πλῆθος. Exc. de legat. p. 40 Par., 152-153 Niebutir.J17 Cum ad Romana animus suisset eius fΑttilaeJ at- utentus accedere, Stu eum, ut Priscus refert historicus, removere, non urbi, cui inimici erant, consulentes, sed Alarici quondam Vesegotharum regis Otacientes exempluna, veriti regis sui fortunam, quia ille post fractain Romam diu non supervixerat, sed protinus rebus excessum lamnanis. Iordanes c. 42. Chron. Pasch. p. 588, 4 et Malalas p. 359, 4: Περὶ ου πολέμου sc. Attilae) συνε γράψατο ο σοφώτατος Πρίσκος ὁ Θρἀξ. V. D. 3.J18 πιτι του 'Aττίλα τον παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένον φόρον ζητουντος ἡ πόλεμον ἀπειλουντος, τῶν αῬωμαίων στέλλειν παρ ' αυτὸν πρέσβεις ἀποκριναμένων, Ῥπολλώνιος ἐπέμπετο, ουπερ ὁ αδελφὸς την Σατορνίλου ἐγεγαμήκει θυγατέρα, ἐν ὁ Θεοδόσιος ἐβούλετο Κωνσταντίω κατεγγυῶν, Ζήνων δὲ 'λυφω ἐδεδώκει προς γάμον ' τότε δὲ ἐξ ανθρώπων ἐγεγόνει. κτου Ζήνωνος ουν τῶν επιτηδείων ὁ υπολλώνιος γεγονὼς καὶ την στρατηγίδα λαχὼν αρχήν, παρὰ τον
436쪽
'Aττίλαν ἐπέμπετο πρεσβευσόμενος. και τον μὲν Ἱστρον ἐπεραιουτο, ουκ ἔτυχε δὲ τῆς προς τον βάρβαρον προσόδου. ἐν οργῆ γὰρ ἐκεῖνος ποιουμενος τὸ μὴ κεκομίσθαι τοὐς φόρους, ους ἔλεγεν αυτω παρὰ 3 των βελτιόνων καὶ βασιλικωτέρων τετάχθαι, ουδὲ τον πρεσβευσάμενον ἐδέχετο, του πέμψαντος κατολιγωρῶν. ὁ δε 'Aπολλώνιος ἀνδρὸς ἔργον κατὰ τοὐτοντον καιρὸν φαίνεται διαπραξάμενος. του γὰρ 'M- τίλα μὴ προσιεμένου την αυτοs πρεσβείαν μηδε ἐς 1ο λόγους αυτω ἐλθεῖν βουλομένου, παρακελευομενου
δε πέμπειν ἄπερ αυτω ἐκ βασιλέως δῶρα ἐκόμιζε, καὶ θάνατον ἀπειλουντος, εἰ μὴ δοίη, ἔφησεν, 'ουκ αἰτεῖν προσῆκε Σκυθαις ἄπερ αυτοῖς ἔξεστιν ἡ δῶρα ἐσκυλα λαβεῖν , παραδηλῶν δῶρα μὲν αυτοῖς δοθήσε- 15 σθαι, εἰ αυτὸν προσδέξοιντο πρεσβευόμενον, σκυλα δέ, εἰ ἀνελόντες ἀφελοιντο. Ουτω μὲν ουν ἄπρακτος επα- νήει. Exc. de legat. p. 72-73Pai ,21 216 Niel ulir.Jχτι ὁ Αττίλας μετὰ τὸ την γταλίαν ἀνδραποδί- 19σασθαι ἐπὶ τα σφέτερα ἀναζευξας τοῖς κρατουσι 20 των εώων ' μαίων πόλεμον και ἀνδραποδισμὸν τῆς χώρας κατήγγελλεν, ως μὴ ἐκπεμφθέντος του παρὰ Θεοδοσίου τεταγμένου φόρου. Exc. de legat. p. 40Par., 153 Niebutir.JDτι υρδαβουριος ὁ του υσπαρος Σαρακηνοῖς20α ἐπολεμει κατὰ την Λαμασκόν' καὶ ἐκεῖσε παραγενομένου Μαξιμίνου του στρατηγου καὶ Πρίσκου του συγγραφέως, ευρον αυτὸν τοῖς Σαρακηνῶν πρέσβεσι περὶ εἰρήνης διαλεγόμενον. Il . p. 40 Pari, 4 53 Νiebular. J De Aritat urio locus, Piem Prisco Niel ularius vin-M dicat, lepliar apti l Suidam: 'Αρδαβούριος, υἱὸς υσπα-ρος, γενναῖος τον θυμὸν καὶ τοὐς την Θράκην πολλάκις καταδραμόντας βαρβάρους ευρώστως ἀποκρου-
437쪽
σάμενος. τούτω οὐν γερα αριστειων ὁ βασιλεῖς Μαρκιανὸς παρέσχετο την εώαν στρατοπεδαρχίαν. καταλαβὼν δὲ ἐν εἰρήνη ταύτην ὁ στρατηγὸς προς ἄνεσιν ἐτράπη καὶ ραστωνην θηλυδριῶτιν. ἔχαιρε γὰρ μίμοις καὶ θαυματοποιοῖς καὶ πῆσι σκηνικοῖς οἀθέρμασι, καὶ τοῖς τοιουτοις διημερευων αἰσχροῖς
ὴλόγει πάμπαν των προς εὐκλειαν τεινόντων.
Μαρκιανοὐ δὲ του βασιλέως χρηστοῶ μὲν γεγονότος, θάττον δὲ ἐκβεβιωκότος, αὐτοκελεύστω γνώμη υσπαρἈέοντα διάδοχον αυτοs γενέσθαι παρεσκεύασεν. Prisco Id haec tribui possunt, si ex iis Piae Priscus per plures libros de Ardaburio nai rasse debet, pauca deliinasse Suulae auctorem statueris. M0LLERUS J21 Dτι Βλέμμυες καὶ Νουβάδες ἡττηθέντες υπὸ Ῥωμαίων πρέσβεις παρὰ τον Μαξιμ ον ἔπεμπον ἐξ i5 ἀμφοτέρων ἐθνῶν, εἰρήνης πέρι βουλόμενοι σπένδεσθαι. καὶ ταύτην διατηρῆσαι ἔφασαν, ἐφ' οων ό Μαξιμῖνος τῆ Θηβαίων ἐγκαταμένοι χώρα. του δεμη προσδεξαμένου επὶ χρόνω σπένδεσθαι τοσούτω, ἔλεγον ἄχρι τῆς αυτοὐ ζωῆς μὴ κινήσειν οπλα. ώς Κδὲ Ουδὲ τους δευτέρους τῆς πρεσβείας προσίετο λόγους, ἐκατοντούτεις ἔθεντο σπονδάς' ἐν αἷς ἐδόκει ωμαίων μὲν αἰχμαλώτους ἄνευ λύτρων ἀφεῖσθαι, εἴτε κατὰ ἐκείνην εἴτε κατὰ ἐτέραν ἔφοδον ῆλωσαν, τα δε τότε ἀπαχθέντα ἀποδοθῆναι βοσκήματα, καὶ ατων δαπανηθέντων κατατίθεσθαι την ἀποτίμησιν ομήρους δὲ τοὐς τριακοσίους Νieb.) ευ γεγονότας παρὰ σφίσι δίδοσθαι πίστεως ἔνεκα των σπονδῶν.ειναι δὲ αὐτοῖς κατὰ τον παλαιὸν νόμου ἀκώλυτον τὴν ἐς το ἱερὸν τῆς Ἱσιδος διάβασιν, του ποταμίου κσκάφους Αἰγυπτίων ἐχόντων τὴν ἐπιμέλειαν, ἐν ωπερ τὸ ἄγαλμα τῆς θεού ἐντιθέμενον διαπορθμεύεται. ἐν
438쪽
ρητῶ γὰρ οἱ βάρβαροι χρόνω ἐς την οἰκείαν διακομίζοντες τὸ ξόανον, πάλιν αυτω χρηστηριασάμενοι ἐς την νῆσον ἀποσωζουσιν. ἐμπεδωθῆναι τοίνυν ἐν τω ἐν Φίλαις ἱερῶ τὰς συνθήκας ἐδόκει τω Μαξι-5 μίνω επιτηδειον ον. ἐπέμποντο μετεξέτεροι. παρεγίγνοντο, και τῶν Βλεμμύων καὶ μυβάδων οἱ τὰς σπονδὰς ἐν τη νήσω τιθέμενοι. ἐγγραφέντων τῶν συνδοξάντων και τῶν ομηρων παραδοθέντων ' ἰσανδε τῶν τε τυραννησάντων και υπὸ τυράννων γεγονό- 10 των , οπερ οὐδεπώποτε ἐν τῶδε τω πολέμω ἐγένετο
Οὐποτε γὰρ Νουβάδων καὶ Βλεμμυων παρὰ μαίοις ώμήρευσαν παῖδες ' συνηνέχθη δε τον Μαξιμῖνον ἀνωμάλως διατεθῆναι τὸ σῶμα καὶ ἀποθανεῖν. τηνδε τοs Mαξιμίνου τελευτην μαθόντες οι βάρβαροι 15 τους τε ὁμηρους ἀφείλοντο βιασάμενοι και την χώραν κατέδραμον. Exc. de legat. p. 40 1 Par., 153 154 Niebutir.JἘπὶ τουτοις Λιόσκορος μὲν την Γαγγρηνῶν τῶν 22 Παφλαγόνων οἰκεῖν κατακρίνεται, Προτέριος δε τηνκ ἐπισκοπὴwφήφω κοινῆ της συνόδου τῆς Ἀλεξανδρέων κληρουται ἐπειδὴ τον οἰκεῖον κατειλήφει θρόνον, μέγιστος καὶ ἀνύποιστος τάραχος τω δήμω διανέστη προς διαφόρους κυμαινομένω γνώμας. οἱ μεν γὰρ Λιόσκορον ἐπεζήτουν, οἱάπερ εἰκὸς ἐν τοῖς τοιουτοις 25 γίγνεσθαι, οἱ δὲ Προτερίου μάλα γεννικῶς ἀντείχοντο, ως και πολλὰ καὶ ἀνήκεστα προελθεῖν. ἱστορεῖ δ' ουν Πρίσκος ὁ ρήτωρ φθῆναι τηνικαυτα ἐς την 'Aλεξάνδρου ἐκ τῆς Θηβαίων ἐπαρχίας, ἰδεῖν τε τον δῆμον ὁμόσε κατὰ τῶν αρχόντων χωρούντα , τῆς τε
ηο στρατιωτικῆς δυνάμεως την στάσι διακωλυειν βουλομένης λίθων βολαῖς αυτοὐς χρήσασθαι τρέψασθαί τε τούτους καὶ ἀνὰ τὸ ἱερὸν τὸ πάλαι Σαράπιδος
439쪽
ἀναδραμόντας ἐκπολιορκῆσαι καὶ πυρὶ ζῶντας παρα- δουναι. ταυτά τε του βασιλεα μαθόντα δισχιλίους νεολέκτους ἐκπέμψαι, καὶ τοὐ πνευματος ἐπιτυχόντας ουριοδρομῆσαι, ώς ἀνὰ την εκτην των ημερῶν τyμεγάλη των 'Ἀλεξανδρέων προσχεῖν πόλει. κἀντευ- sθεν των στρατιωτῶν παροινουντων ἔς τε τὰς γαμετὰς
καὶ θυγατέρας τῶν Ἀλεξανδρέων, τῶν προτέρων
πολλῶ δεινότερα προελθεῖν. υστερόν τε δεηθῆναιτον δῆμον του Φλώρου τῶν στρατιωτικῶν ταγμάτων
ηγουμένου, ὁμου δὲ καὶ την πολιτικὴν διέποντος ἀρ- 1οχήν, ἀνὰ την ιπποδρομίαν άλισθέντα ἄστε καταπράξασθαι αυτοῖς την του σιτηρεσίου χορηγίαν, ἐν παρ' αυτῶν ἀφήρητο, τά τε βαλανεῖα καὶ την θέαν
καὶ ὁσα διὰ την γενομενην παρ' αυτῶν αταξιαν ἀπεκόπησαν. καὶ Ουτως τον Φλῶρον ἐσηγήσει τy αυτου 15φανεντα τῶ δήμω υποσχέσθαι τ' αυτῶ καὶ την στάσιν προς βραχυ διαλυσαι. Euagrius IIist. eccl. II, 5.J Nicephoriis VIII, 15 quae his addit de Serapidis templo, item Prisci, quem spectat αυτοs v. 15, putat Valesius.J N23 Attila, ut Priscus Ilistoricus refert, exstinctionis suae tempore puellam Iidico nomine, clecoram valde, si lil in matrimonium post innumerabiles hixores, ut mos erat gentis illius, socians, eiusque in nuptiis magna sal. nimia liliaritate resolutus, vino Somnoque gravatuS, resupiniis miacebat, recltimianSque sanguis, Pu ei solue de naribus emuebat, dum consuetis Ineulibus impe litur, itinere ferali saucibus illapsus eum exstinxit. ita glorioso per bella regi temulentia pudendum exituni dedit. Sequenti Vero luce, cum magna pars diei scisset exempta, mi- Mnistri regii triste aliquid suspicantes, post clamores maximos fores effringunt, inveniuntque Attilae sine vulnere
440쪽
neceui sanguinis esstlsione peractatu, puellainPie demisso, ultu sub velamine lacrymantem. tunc, ut illius gentis In0S est, crinium parte truncata, insomnes facies cavis turpavere vulneribus, ut proeliatoi' eximius non foemi-5 neis lamentationibus et lacrumis, sest sanguine lugeretur virili. de quo id accessit mirabile ut Marciano, principi Orientis, de tam feroci lioste sollicito in somnis divinitas adsistens arcum Attilae in eadem nocte fractiunostenderet, quasi quod gens ipsa eo telo intilla pi'aesuuiat.1o hoc Priscus historicus vera se dicit attestatione probare. nam in tantum magnis in periis Attila teret bilis liabitus est ut eius mortem in locum muneris Superita regnantibus indicarent. cuius naanes quibus modis a sua gente honorati sint pauca de multis dicere non omittannis ' etc., 15 quae et ipsa fortasse sunt Prisci, Plena post Attilae necena memorant etiam ad si'. 17 citati. Iordanes c. 49. Jυτι Γεζερίχου την μην πορθήσαντος, καὶ βα- 24σιλεύοντος Αβίτου, Μαρκιανὸς ὁ των τῆς δω ' - μαίων βασιλεὼς παρὰ τον Γεζέριχον τον των Βανδί-m λων ἄρχοντα πρέσβεις ἔστελλεν, ωστε τῆς Ιταλῶν ἀπέχεσθαι γῆς καὶ τὰς βασιλείους ἐκπέμπειν γυναῖκας αἰχμαλώτους ἀγομενας, την τε Βαλεντινιανοὐ γαμε- την και τὰς αυτῆς θυγατέρας. καὶ οἰ πρέσβεις ἐς την λ ἄπρακτοι ἐπανήεσαν ουδενὶ γὰρ των ἐπε- 25 σταλμένων παρὰ τοὐ Μαρκιανοs o Γεζέριχος ὐπήκουσεν, ουδὲ μην λύειν τὰς γυναῖκας ἐβούλετο. o
Μαρκιανὸς ἔτερα προς αυτον διέπεμπε γράμματα και τον πρεσβευσόμενον Βλήδαν ' ἐν τῆς τοs Γεζερίχου αἱρέσεως ἐπίσκοπος ' τῆς γὰρ των Αριστια- ω νῶν θρησκείας και τοὐς Βανδίλους εἶναι συμβαίνει.επειδὴ παρ' αυτον ἀφίκετο καὶ ἔγνω τῆ αυτω μὴ ὁπακούοντα πρεσβεία, αὐθαδεστερων λόγων ῆπτετο,