장음표시 사용
91쪽
primo res ab excessu Claudii Gothici ait Iulianum Ina p. gestas complexus, ceteris liuius, quem ipse, utpote pro veteri reli- ione vela einentissime animatus, tanquam devin aliutem, liu- Inano gelieri commoda tuna, coletat, ii istoriam, quaeque deinceps subsecuta sunt, copiose narravit sΕuna pius insta p. 215,cerpta in graecum suum Eusebium recepit. In Scaligera Rutem Rr utrio acquiescentes etiam hodie viri docti, qui estius loci mentionem faciunt, Dexippum laudare solent Id vero perperam fit. Ex Eusebio Armen. certe nune eonstat lo euin Sme olli non esse petiimn ex Eusebio. Comparatis autem inter se quae de Macedonum regibus apud Syncellum et Euseinum leguntur, facile intelligitur utriusque narrationem ex eodem fonto derivari, adeo ut locis haud paucis singula vecta apud utriamque logantur eadem. Hunc vero fontem Dexippurnesse Vel propterea negaveris, quod Eusebius p. 195ὶ data
opera duces suos recenSens Dexippi mentionem non iniecerit. Contra vero Porphyrium disertis verbis testatur suppeditasse sibi quae do Alexandri in Macedonia successoribustra lidit. fCuius Inter tragmenta liaec recepit Mulieriin p. 689 seqq., Mium ipse Niebulirius Seripi. min. vol. 1, p. 240, ubi de Porphvio agit, Dexippi haec putasset, Naae tamen inter fragmenta non recepit, quippe Syncelli omnino non recordatus.J Ex eodem Porphyrio etiam ea fluxisse quae de maioribus Alexandri Eusebius et Syncellus exhibent consentaneum est. Quanquam Syncellus aug non Ex ipso Por-pllyrio, sed ex Africano vel ex ni1o chronographo descrIpserit. Qui latino vertens illa Syncelli nonnisi prima et postrema tanquam DexippI posuit. Notandum vero illa quactsunt apital Syncellum ita repeti apud Cedrenum p. 151, A:
Aρτι δε του Φιλίππου παιδος Ἀλεξάνδρου ἐπὶ την ἀκμὴν τῆς ηλικίας προελθόντος οἱ πρῶτοι τῶν Μακεδόνων αυτοναιροῶνται εἰς φασιλέα. επεὶ δὲ εις την αρχὴν προῆλθεν Ἀλέξανδρος. κατ' ἀμφοῖν τὰ γένος ἐσέμνυναν. ουδε γὰρ ἔστιν
πλεονεκτουντα. ῶς γὰρ Βέξιππος ἴστορεῖ, πάσαν ἄσκησιν σκήθη σωματικην, Ἀριστοτέλους γνησιώτατος γεγονὼς φοιτητής, εῖς τε λόγους αριστος καὶ εἰς ἔργα ἐπαινούμενος. ευ- θη. τὰ δὲ πολεμικὰ θαυμαστῶς υπεὶ θῶν πειθοῖς ἄξιαιεπράξατο. Post quae sequitur rerum ab eo gestarum nRrratIO ProrsuS diversa ab ea quae est apud Georgium. Secundum Cedrenum igitur non annorarin Alexandri, quum regnum
capesseret, notatio, ut Militeriis socii in latinis, ab Dexippo petita, sed Aristotelis disciplinae comnemoratio. Id Vero InIraim SI unum sit Illud maod et Dexippus memoraverit et Maiah eo sua diixerunt, ex illo repetiverant. Diuiligod by Corale
92쪽
PRAEFATIO. LXXXIXD. 8 a . Finem operis in illo tempore secisse quo S. Ioli annes Clirysostomus in exilium pulsus est, a. Chr. 404, Photius docet Halaa p. 205, 8). Cui repugnare qui lem vi lentur eclogae, in quibus sis. 87, p. 268-270) ile Pulciteriae Augustae avaritia
Sermo est, quae Inulier item tm a. 414 imperium capessivit: minime tamen inite eo Rigere licet Eunapiti in continenti narratione ite cena an nomini, qui medii sunt, lus loriam exposuisse, quin potius illuc degressum esse apparet, ut reserendo quo- moilo Hierax, aemulo qui vel ipstina nequitia sup Tai et per Aii- gustae avaritiam tra litus, pIo nece Fra vittae seras poenas, veriunt an en poenas dederit, se solaretur. Accedit quod
deinde de Stilictione loquitur, qui diu ante Pulclienae imperium occisus est. Hanc rationem concilianili loci illius ciuntemporum rationi lius inierat Maius praes. p. XXXIIII, nisi viis putaret Eunapii lii stomana ali alio sitisse continuatam, ut Dione in in eodem codice Vaticano, quod propter orationis in utrisque eclogis similitii linem ipse addit neminem esse crediturinn.Jduuin iluplicem editione in historiae Pliotius vulisset, Constantinianae eclogae, ut inscriptio docet, e secunda Stun ptae sunt, ulbi loci plurimi, in quibus scriptor rat,ido adversus Cliristianos odio effrenate indulserat, ita recisi essent ut Photio iudice hiantes lacunae apparerent, et se*ientia plurima laborarent obscuritate. Cuius vitii culpam Pliotius in
Euna pium ipsum conseri: coniectura ne iluctus au testimonio, non constat. Scriptorem mutilatum opus ita reliquisse ut in his quae manebant sensus Ialboraret, sane non proba in te est.
Ac seri certe potest ut non ipse scriptor, sed lubliopola, indocti auianuensis opera, libros ab iis locis qui vendenti Mispericulum crearent liberare animuin induxerit: qualia sunt expurgata, quae vocant, e Xenitaria, mi ae in regionibus ubi decreta concilii Tri lentini recepta suemini non raro occumpunt. Probans lianc sententiam Mulieriis p. 8 liuidem animul vertit Eunapiunt libros illos XIV neque uno tenore perscripsisse neque simul edulisse. Nam quuin in Vitis sopli istariun iustorias suas de rebus Iuliani, Valentis et Theodosii ut editos memoret
sr. 14, 19, 22, 25, 45, 55, in vita Prisci D. 65, ubi de Hi
l ario loquitur a Gothis sub Alaricho Graecia in vastantibus a.
93쪽
XC PRAEFATIO. 396, Arara hi a. 1 occiso, dicere: καὶ ταύτα μεν ἐν τοῖς διεξοδικοῖς, εὰν τω δαίμονι δόξy, γραφήσεται. Itaque primum
composuisse videri Historias usque ad mortem Tlieodosii 270-395J, deitule scripsisse Vitas sopitis tarmin circa a. 405ὶ lenivie post a. 414 Historias continuasse Area litore regnum additur ni sitisse, nisi morte fuisse prolitiatus.JEunapii Vita ab IIa tr. Iunio cori scripta in editione Boissonassi legitur. Insanuin hominis in rem Cliristianam odium, cuius in lais quoque viae Maius edulit iniquum de magno
Tlieo losio ivilicium novum exilibet specimen, is eliransque Superstitio in somniis religionis quam sectae cui ait lictus erat assectae sibi finxerant, notissima sunt: nolunt etia in dictionis genus inoles lun et sale, sit , de quo niuiis clenienter iudicat Photius cod. 77. Inscriptio vero in codice Vaticano est: Εκ τῆς ίστορίας μετὰ Λέξιππον νέας ἐκδόσεως, *iam Nie-bulirius p. 55 ita inunutavit: Eὐναπίου Σαρδιανοὐ ἱστορίας τῆς μετὰ Λέξιππον νέας ἐκδόσεως ἐκλογαι περὶ γνωμῶν, i lena lue pro τὸ προοίμιον, ut est apud Maluin p. 248, scripsit προοίμιον, ut ego, quum etiain infra p. 215, 16 sit sine articulo: Προοίμιον τοὐ δευτέρου λόγου, etsi utramlue inscriptionem librarii potius mIam Euna pli esse apparet, et noni inativos posui: Ἱστορία ἡ μετὰ Λέξιππον. Λέα ἔκδοσις: ut Mulierus, pii etiam imperatoriim singuloriam nomina addidit. Et vianquam Photius p. 206, 20 et 23 bis dicit νέαν ἔκδοσιν ἐπιγράφει, fieri tamen potest ut νέας ἐκδόσεως scripserit Eunapius, quod idem Photius ponit p. 205, 2, et de Zo-simo p. 207, 11, etsi propter ambiguitatem inscriptionis
Vaticanae ad tuumque in ea ἐκλογαὶ praetuli nonrinativum. Post illam autem inscriptionem et ante illud TO προοίμιον, litteris maiorit,us scriptuna in codice, haec interponitur annotatio eclogarii, scui de suo Niebulimus p. 56 praefixit Προοίμιον τοί ἐκλογαρίου): οὐκ ἀγνοία των τῆς ἱστορίας χρόνων δευτερον Ευνάπιον τόνδε κατεταζαμεν Πρίσκου ' ανόητον γὰρ και παρεξηυλημένων ἀνθρώπων ἔργον τούτο ' απορία δὲ το ἀπὸ φθόνου των ευπορουντων διαγενόμενοι Ουτως,
οῖ βούλοιντ' ἀν εχειν ἄχθος ἐτώσιον ἀρουρος τὰς βίβλους και παρ' Ιαυτοῖς διακατέχειν ἡ τοῖς χρήζουσιν επ' ἀνελια
94쪽
νων και δυναμένων ἀκόσμως καθυλακτεῖ. Fuerunt igitur ante Lunapium in titulo Περὶ γνωμῶν etiam Prisci eclogae, quae nullae nunc comparent in codice palina psesto, ut animadvertit Maius praes. p. XIII.J0uo de Prisco Niebulirius:,,Panium, unde Priscus, Plena alii minus definite Tliracem vocant Claron. Pascli. p. 318, B; Malalas p. 359, 4;Tlieoplianes p. 179, 16) Panita ilicitur, oppidum erat Europae, unius e Sex provinciis clioeceseos Tliraciae, viae Chersonesum continet at, almae in Propontulis ora inter Heracleain, olim Perinthuna, provinciae ine tropolim, et Selv-briani terminaliatur. Priscus teste Suida v. Πάνιον de
historia Byzantina, rebusque Attilae sίστορίαν Βυζαντιακην καὶ τα κατὰ Ἀττηλαν) octo libros scripsit; quae
venia P aestionem ni overunt gena inunine an simplex suerit opus; equidem non dubito unum fuisse. Vertim etsi duo fuerint, ad utrumque certe pertinerent eclogae de legationibus, quarum inscriptionem historiae Goliticae retinere itelnai: nemo enini dubitabit eclogarii codicein ita inscriptuni suisse.
Suspicor autem, ut Procopianae historiae, ita huius partibus diversos titulos suisse inditos: alia in inscripta ni suisse τα κατὰ Ἀττήλαν, aliam Gτθικήν, utque ab imperito li Onune ad universum opus translatuni esse. Probans liaec Mulierus p. 69 addit etiani Exc. de legat. inscritu tam ίστορίας Βυζαντικης quani ίστορίας Γοτθικῆς ἐκλογαί, quum prima historiarunt pars prae ceteris pertinens ad res cum Gottiis sive Scylliis Hunnisque gestas vel ab auctore vel ab eclogario inscrilberetur ἱστορία δετθικη. J--,, A Pio tempore laistoria in inceperit Priscus expediri non potest: sint nullius rei quae ante annum 433 gesta sit mentio ex eo assertur. Asparis filiorumvie caedem, quae a. 471, Leonis i in p. 15, patrata est, a Prisco narratam
esse Euagrius II, 16 docet: unde colligimus, Pium Mal-
clius annum 474, Leonis 17, historiae suae initi uni secerit, Priscum ad eum substitisse. Unde patet liam alnutae Suidas eum sub Dieodosio iuniore scripsisse tradat. Longe
95쪽
optimiis Oniniuin sequioris aevi liis toricoriina: ingenio, fide, sapientia, nulli vel optimoriam ten omina postliaberulus: et gans Ploque et sermone satis puro usus, Iatulem atque loria In quum apud coaevos tum inter posteros merito adeptus est; cui etiam a Valesio et Gibbono, summis viris, laiulari contigit. Blietor ilicitur, at idem sophus ta Suidas et Euagrius I, 17J; unde colliginnis non causi cum Constantinopoli egisse, sed oratoriam artem nil docti Isse. Ceterum de eius vita hoc tantum conterimus: receptum in amicitiam Maximini, viri illo aevi primarii, cum eo ad Attilain, et postea, Marciano imperante, in Arat iam Aegyptumpie pro seclum esse Priscus p. 331, 26 liuius ed.J. 0ui Maximinus quiun absque dubio paganus esset sta tristianiis eni in ni in iam animunt induxisset ut Bleniris de sacris in Philaritin insula celebrandis concederet, lae terisque tali utant in illo templo figeret) coniectura ia in per se valde prola abilis Prisciam Pro Pie anti Piis sacris a lilictum fuisse, Inagis adhuc confirmatur. ΕΗle in Prisco Suidas praeterea tribuit Declaniationes et Epistolas. De Malelio Niel ulimus: , , Malcinis Plii ladelphiensis ex illa Plilla let plata quae in Palaestina est, ut recte e nomine viri Syriaco, qinam plura ita vocarentur oppida, infert Fabricius, sopiti stana Constantinopoli egit. Suidas v. Μάλχος Eius historiam, Pia
Priscum continuavit, at, a. 474, decimo septimo Leonis Iinp , ii suae ad mortem Nepotis, qui a. 480 occisus est, septe in annorum res totidem iniris, laos Βυζαντιακα inscripsit, persecutam Pliotius eo l. 78ὶ legit: atmie intra hoc telnporis spatium eclogae ite legationibus, Piasmie ex aliis titulis Studas servavit, coinprehen luntur: ut cerium sit litteratas Constantini Porpityrogeniti operas nihil amplius ha-lniisse. Monet lainen Pliotius his libris opus ad tertia inuin Paem auctor sibi proposuisset periluctum non esse: ipsum innuere plura se addituritin si vita suppetat: quum igitur Suidas Malclii Historiam usque ad Anastasi uni deductam esse scribat, non contradicam, si miis filii persuaserit ulli in a partetriinc alam ad Pliotium Constantinum vi e pervenisse; integram ei innotuisse qui paulo post Iustinianum Ini p. lex icon de Scriptoribus eo inposuit, quod Suulas compilavit. Edidit certe
96쪽
Millelius nio ituo de inti in Zenone, cuius is naviana Pri lara Plesse. 4) mansurae insanitae tra si lit: ae tanta quidem cum libertate ut etiam sub initi Anastasii imperio mirandum sit maiestatis poenam evasisse vii talia contra decessore in Principis, praeserti in qui Augustae maritus fuerat, auderet. Vermin non unicum lioe est sui, imperato minis Bygantinis mirandae in Scribendo libertatis exemplum, sortasse a contenaptu litterar m ortum: nam Tiberius, valde in iis versatus, quaecun Pieedebantur anxie scrutat atur, criuletnerque vini calaat. Magis etiam nurauuir Luna pium non morte poenas de lisse pro his quae quemvis Claristianum non minus qua In Principes Iaede.rent. Malchum non male licentiae sed veritati studuisse cernimus. Dissicilior ad expediendum inde oritur quaestio quod Malclius iustoria in a Constantino M. inchoasse a Suida dicitur: in liod tam disertum testimoni uin suspicio erroris eo ininus cad it quod Photius e primi lilbri initio constare docet alios
eiusdem auctoris allie argumenti praecessisse. Casus autem efficere non potuit ut pars 'superstes operis initio ac fine truncati inciperet ubi Priscus substiterat: itaque necesse est aut partem quae praecederet ab aliquo lii catenam historiae conficiebat, cuiusmodi plures exstitisse constat, recisam, aut res a Constantino M. us Pie ad Prisci sinem diverso opere compreliensas suisse. Ingenio et elo Plentia infra Priscii , a Pliotio qui deni, viii eum canonis liis torme instar esse ait, ultra veritatem lati duius elatus, tamen inter valde bonos historiae auctores numerandus est. A Claristiana ieligione non alienum fuisse Plistius perilibet: liod per se partim est; veru nain ipsit in , ut a Classeno inter consalnitali 0 ne in utilii observatum fuit, plus quam in illum cadere videtur vii Pana prepio P. 2M tam aperte faveat. De Petro Nie,ihrius:,,Petrus, cui a dignitatilaus magistri et Patricii cognona in aliaeseriant, Thessalonicae natus, a Procopio Goth. I, 3, testini. 2 Illyrius' ilicitur: non viod natione ad Illyricani gentein per-
) fApud Cod iniun Do ne tis. Constant. p. 114 Od. Bonn. quod est: To παλαιον Πετρίον Πέτρος τις πατρίκιος ἐπὶ τοῖς χρόνοις γουστινιανοῶ τοὐ μεγάλου ἔκτισεν ἔλεγον δε αυτὀν
καὶ Βορσυαμιακὰν τον Σύρον, πολλὰς ἀρχὰς τ6 τότε ἀνύ-
97쪽
XCIVPRAEFATIO.tineret nam quis illo aevo veteres Illyrios ab aliis gentibus, qui istas regiones incolebant, ilistinxisset y), sed quia
dioecesis Macedonia sub ilispositione Praefecti Praetorio perllirricum errat. Hic calusis agendis Constantinopoli occupatus, piunt propter singularem elo*ientiana persuasionisque vina celel;raretur v. lestun. 2. 4), ab Iustiniano Ina p. a. 534 legatus ad Alliata suntliani destinatus, Ptia interi in Tlieodali adus regniunarripuerat, Aulonae substitit, et ait no iten una sequente cum Imperatoris inari latis Ravetinam pervenit: llinc vero, ignavia et ii in ore hominis callule usus, Titeoli liado persuasit ut se Augusti fidei perinitieret, Italia liae universa concelleret Procop. Voth. I, 6). duae quum ipse Constantinopolim renuntiasset, iteriam cum Attianasio Ravennain naissus est, ut illis agentibus quae rex Gottius pronii serat ad exitum per luceretitur: veriam is, Murulo interina cuna exemitu in Dalmatis caeso, spretis quae convenissent, violataque legationum sanctitate, illos in customana dedit fissilis. I, 7 , neque prius redeuniti sa-ctilias concessa est quam a Vitige sere post tres annos, cirra finem anni 538. Sed laoc incoirimio litui Petro insigni lion ore repensatum est, collata dignitate Inagistri officio mina '). Postea, anno sere 550, iam ad patriciatum evectus '), legatus in sementena missus est ad inducias cum Claosroe componendas aerocop. IV, 12ὶ, unite tamen re insecta rediit: mox, a. 552 ), delectus est ut cum Vigilio Papa, qui Claalcedone
Gαντα, ad hune reserens Mulierus vol. 4, p. 670, apud Procopium corrigit Σύρον τὰ γένος, ut parentes Syria oriundi Thessalonicae liabitaverant. Probabilius illum suisse Illyrium , abeovae diversum hic dici Syrinn.J ) Do magisterio officiorum legendi sunt Ioannes Lydus De magistr. II. 10. 25 26; III, 40, et Valesius ad Anun. Marc.
) Patricius a Constantini M. aetate eum locum in aula obtinebat ut Britannonam lingua apposite is privi/ Gun-aelior diceretur. Hic dinnitatis gradus coniungebatur cum eo officio in Pio aliquis alius constitutus erat: ac Petriam quidem nostraran usqDe ait mortem in magisterio permansisse eonstat. ) De anno quo nuntii imperatoris cum Vigilio egerunt. Gieselems a Ino consultus respondit Se Plana Mansio RS- sentiri mii illud a. 552 contigisse statuat, corrigendumque in Subscriptione epistolae encyclicae censeat: P. C. Basilii XI.
98쪽
detinebatur, de negotio trium capituloriam ageret. Vigilius ubi, titiae tunc acta Sunt, narrat, Petriam exconsulem, patricium et magistriam vocat: mox magnificum vir in et reserendari uni: qui tunc exconsul ilicebatur, erat quem imperator consulatiis codicillis ornaverat; eum postea in Buzantino tin-perio, rei dignitate paulatim inuni nuta, consulem et livpatum dixeriint. Decem deii, te annis interiectis, a. 562, pacis negotium cum Persis iter In, ac feliciore quidem exitu, suscepit, ignominiosa quidem, sed pro extulistis imperii viribus necessaria, pace in quinquaginta annos composita Menandriis. 11 . Uin lium a legato Persico super Suania, maam Petriis repetebat, sallaci spe proposita, ad regem Cliosroem reiectus esset, anno proximo limne adsit: ver in friastra. Ex Paa legatione Buzantiiun reversus, liaud inulto post obiit Men.D. 13), 28 fere annis post prrimana legationem Italicam; relicto suo Tlieo loro, qui iam a. 565 dignitatem patris obtinebat: mox comes lar ptioniim factus, atque a. 576 ad Persas missus est Men. fr. 46 . iatristianum fuisse Petriam dissito caret: quippe qui in legatione Persica ut natalem Climsti Domini Epiphaniamque celebraret, substiterit Men. fr. 11, p. 364 ecl. Bonn. , a tuae cum Vigilio Papa de rebus quae ad dogmata pertinent egerit. Hic Petriis inter coaevos incredibili quadam floruit lamis
et gloria: cuius rei testimonia infra posui. Praeter eloquentiam atque linteam in persuadendo vim, summam in retiis tractandis sollertiana, diligentiam indefessam, legum cognitionem accuratissimam, emulitionem omi igenam, ei tribmini; tuna vero amoenum ingenium mitemque animum in quo cum unico cuius verba ad nos perveneriint obtrectatore j ita consentit Petri cliens Ioannes Lydus, ut hoc celete constet benevolum suisse interiamque ab omni areogantia. Et iam post
mortem a Corippo boni cognomine insignitur V. testim. 13),
ut olim Rex Ancus. Duae tamen virtutes non obstant quominus Vere Procopius ei exprobrare potuerit furacissimum fuisse atque inexplebili civitiariim cupiditate incensum Pro- Procopius Anecd. 24, p. 70: Πρῶος ην καὶ ῶς ηκιστα
99쪽
cop. l. l.): avaritia enim apud 0rientis populos, ad servitia tena prolapsos, persaepe etiam viroriim minime malorum animos invadit: quorum bonitas eo tantum elucet, laod nePie cril- deliter agunt numorum causa neque ius violant: liales sunt sere si qui inter Tiircas viri boni dicuntur. - Praedivitem certe luisse Petrum inde colligimus, viod insuIa Aconitis, inlia cotis sodinae exercebantur, integra pro sundo ad eum pertinebat V. testim. 12). Eadem servitutis miseria viros quamvis bonos immanissim principis iussa pro numinis oraculis exsemai cogit, Piasi nillil artatrio suo relictuin sit: ua-Pie asseverare non a tulerem calumniam esse Procopii narrantis Theodaliadum a Petro ad Amalasuntliae necem incitatum esse sProcop. Anecd. 16, p. 47): nisi causa quam affert cur Theodora exitium in sellicis reginae machinata esset tam parum eredibilis foret, ut hoc quoque crinien maledictis vesanae im-ptulentiae accenseri posse consulani. Petro Patricio Suidas ίστορίας tribuit: unde petitae eclogae in utroque titulo de legationibus exstant; quarunt prima ad inaperium Tiberii, ultima ad res ab Iuliano adhuc Caesare sub auspiciis Constantii in Gallia gestas pertinet. duod si ulterius progressus esset, is qui eclogas consecit non migis in Petro quam in ceteris ulti naam Operis partem neglexisset: itaque eum finem segisse ulli Eunapius res pIene narrare incipiebat non illinito. verum in quo tempore liistoriae suae initium constituerit, ea quaestio non aeque certe expediri potest; regum tamen liberique populi Romani tenipora tractasse non crediderim; qutun propter eclogarum ex universo hoc tempore desectiun, tum quia n0n video quid li ominem Byrantinum impellere potuerit ad scribenda quae, ut quisque pro . lixius alit brevius narrata quaereret, vulgo inveniebantur Non tamen a Tiberio incepisse , - id quod per se omni careret probilitate , - sed iam Augusto tri timviratusque tempore egisse, probant fragmenta quae in libello Segii ieriano De sun taxi inveni fla. 1). Ex his alteriun apud Dionem cassium iisdem prope verbis legitur, quod de D. 5 observavii Valesius fadde fr. 2 et 7J: unde coniectura certa oritur Petrinin nillil alivit quain Dionis breviari uin consecisse quatenus huius liis toria pateret. Iam vero syiuni continuator Dionis,
100쪽
cuius eclogas Maius in titulo ite sententiis invenit, quantum spatia metiri licet, non inulti ini inscii Constantinum M. descenderit, non temeraria liariolatione ni illi persuasi etini non diversum a Petro esse : ad quam sirinamiam non nillil accederet, si exploratum esset linperatorum noinina quibus ista apuit Maium pro leuaniatis ilistinguuntur in codice sic posita esse: nain eadem ratione gramiuaticus ille qui de syntaxi scripsit, Petri opus in partes distin luna invenit: certe non libroruna numeris; quos, ut semper alias, posuisset. Hanc de Petro continuatore Dionis opinionem Niebultrii iure inaprobat Mul- Ierus praes. ad anonyinuin continuato rena illuna p. 191.JPraeterea ident Suidas Petro opus Περὶ πολιτικῆς καταστάσεως adscrit,u: quod Maius illos anonymi scriptoris de republica malogos esse coniicit quorum Photius cod. 37 meminit, ipse autem e palimpsesto Vaticano ampla evidit fragmenta Περι πολιτικῆς ἐπιστήμης inscripta. Equidem inscriptionis
diversitatein o inittam, neque negno Petro placere potuisse ut liliros sine nouitue ederet: attamen vix credissille vuleturrem Suidae compertatu docto curiosoque Photio non innotuisse; aut contra, Suulam silentio transiisse illud opus mio Petrus Lydo V. testi in. IJ teste de Inagisterio officiorum exposuit: siti viii id latuen in liominum inanibus versaretur declino saeculo. Etenim inanifesto liuius partes sunt liaecunique e Petro magistro exstant inseria caerenioniali Constantini Porpii Imgeniti: liabent autena Eum auctorem non solum capita primi libri 84 et 85, quibus eius nomen praefixum diserte legitur, verum etiam decem quae continuo sequuntur, isque ad 95. ubi saepe, v. gr. 86. 87. 95, de Iustiniano tanquam imperante quum ista scriberentur, sermo est. Petita auteiII esse haec omiua e libro de officio Imagistri satis inde coli itur quod auctor praecipue id agit, ut doceat quae partes magistri sint in rebus vias tractat; magistrorumlue nou tua ponit, qui in ea dignitate suerrint quo tempore Leones, avus et nepos, Anastasiusque et Iustinus imperiuin susceperunt.
Utrum lioc in volumine an alibi Petrus exposuerit quae cum Cliosroe de pace componenda locutus esset V. Menand. tr. 12), pro incomperio relinPIO. Sermonis rusticitatem in