Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

111쪽

κιθαρίζειν καὶ ψάλλειν, ῖνα μοι μετὰ των μουσουργῶν λειτουργῆ γυναικὶ ἁμοιωμένος, μεθ' ἄν καὶ διαιταν ἔξει λεῖος ων το σῶμα καὶ την ἐσθῆτα την αυτην καὶ την τέχνην ἔχων. ταυτα εἰπόντος ὁ ευνουχος παραδεξαμενος τον Παρσώνδην κατεξυρησέ τε ὁλον πληυ sκεφαλης καὶ τὰ προσταχθέντα ἐδίδασκε καὶ ἐσκια- τράφει, λούων ἐκάστης ημέρας δὶς καὶ λεαίνων, ὁμοδίαιτόν τε ποιων ταῖς γυναιξίν, ἄσπερ ὁ δεσπό- προσέταξε. καὶ ου πολλου χρόνου γίγνεται ἀνθρωπός τε λευκὸς καὶ απαλὸς καὶ γυναικώδης, ὴδέ τε 16 καὶ ἐκιθάριζε πολῶ κάλλιον των μουσουργῶν, - δείς τε ἀν ἰδὼν αυτὸν λειτουργουντα ἐν συμποσίωμνάρω -χὶ γυναῖκα υπέλαβε, καὶ πολύ γε ἐκείνωνευπρεπέστερον, μεθ' ων εκάστοτε ἐλειτούργει. βασιλευς δὲ ὁ Μηδων υρταῖος, επειδη πάντη μαστευων IS Παρσώνδην ἐξέκαμε καὶ δῶρα προτείνων, εἴ τις αυτὸν ἀνεύροι η ζῶντα η τεθνεῶτα, υπελάμβανέ που ἐν κυνηγεσίω υπὸ λέοντος η ἄλλου του θηρίου καταβεβρῶσθαι, καὶ μεγάλως επ' αυτω ηνιῆτο, ἄτεἀνδρειοτάτω ἔντι. ώς δ' επτὰ ἔτη ἐγένετο αυτω mτοιαυτην δίαιταν ἔχοντι ἐν Βαβυλῶνι, των ευνούχων τινὰ ὁ Νάναρος μαστιγοῖ τε χαλεπῶς καὶ το σῶμα αἰκίζεται. καὶ αυτὸν ὁ Παρσώνδης μεγάλαις ἐλπίσιν ἐπάρας ἀναπείθει παρὰ τον υρταῖον εἰς Μήδους ἀποδρῆναι καὶ πάντα φράσαι τὰ περὶ αυτὸν βασιλεῖ, 25ώς ζῆ τε καὶ λελώβηται μετὰ μουσουργῶν δίαιταν ἔχων Παρσώνδης ὁ σὸς φίλος ἐκεῖνος ὁ πολεμιστη- ριος. καὶ ἐπειδη ταῶτ ἔφρασεν ὁ ευνουχος βασιλεῖ, ησθη τε ἄμα καὶ μέγα στενάξας εἶπε, Φευ λώβης ἀνδρὸς αγαθου, πῶς ηνέσχετο ὁ Παρσώνδης, ον ἐγώ soοἶδα, θηλυνόμενος το σῶμα ὐπὸ ἐχθρου; καὶ ἄμαπέμπει τινὰ τῶν πιστοτάτων ἄγγαρον παρὰ τον

112쪽

καὶ ἀπαιτουντι Παρσώνδην, ἔξαρνος γενόμενος ουδαμου ἔφη ἐκεῖνον εορακέναι, ἐξ ἔτου αφανης ε ἐγενετο. ώς δὲ ταυτα ηκουσεν υρταῖος, ἔτερον ἔπεμψεν αγγαρον πολυ μείζω του προτέρου καὶ δυνατώτερον ' ἐπέστειλέ τε ἐν διφθέρα ρίψαντα την Βαβυλωνίαν απάτην ὀπίσω ἀποπέμπειν τον ἄνδρα παρ' εαυτόν, ον ταῖς μουσουργοῖς τε καὶ εὐνουχοις 10 παρέδωκεν, η ἔτι την κεφαλην αυτὸς οὐχ ἔξει.

ταυτα ἔγραψε, καὶ ἄμα ἐκέλευσε τῶ ἀνδρί, εἰ μηπαραδοίη Νάναρος τον Παρσώνδην, λαβόμενον τῆς ζώνης ἄγειν αυτὸν ἐπὶ θανάτω. ἀφικομένου δὲ του δευτέρου ἀγγάρου εἰς Βαβυλῶνα καὶ ταυτα ἀπ- 15 αγγείλαντος, ὁ Νάναρος δείσας περὶ τῆς ψυχῆς

παραδώσειν τε υπέσχετο τον ἄνθρωπον καὶ προσέτι

απολογουμενος τῶ ἀγγάρω πείσειν ἔφη βασιλέα ώς δικαίως μετῆλθεν ἄνδρα ἄρξαντα μεγάλης ἀδικίας

εἰς εαυτόν ' πεπονθέναι γὰρ αν αυτὸς υπ' εκείνουρο χαλεπώτερα, εἰ μὴ βασιλεὐς ὁ δεσπότης αυτοὐὐπέρσχοι την δεξιάν. ἐκ τούτου ἐπὶ πότον ἐτράπετο καὶ συνουσίαν, ἐστιῶν τον αγγαρον. καὶ τοὐδείπνου παρακειμένου εἰσεληλύθεσαν αἱ μουσουργοί,εκα ν καὶ πεντήκοντα γυναῖκες, μεθ' ίν ἐν καὶ

25 Παρσώνδης. καὶ αἱ μὲν ἐκιθάριζον, αἱ δ' ηὐλουν, αἱ δὲ ἔψαλλον, ἐν πάσαις δε διέπρεπε μάλιστα Παρσώνδης και κάλλει καὶ τέχνη, γυνὴ καὶ -τὸς νομιζόμενος. καὶ ἐπειδὴ δείπνου ἄδην εἶχον, ξρετο ὁ Νάναρος τὸν αγγαρον ῆτις αὐτω δοκεῖ πασῶν - προφέρειν εὐμορφία τε καὶ εὐμουσία. ὁ δ' οὐδὲν μελλήσας ἔφη ἐκείνην, Παρσώνδην δεικνύς. καὶ ὁ Νάναρος κροτήσας τὰ χεῖρε ἐγέλα ἐπὶ πολῶν χρόνον,

113쪽

ἀναπαύεσθαι; ὁ δέ, Πάνυ μεν ουν, ἔφη. 'Aλλ' ου δώσω, εἶπεν ὁ Νάναρος. Tr ουν, ἔφη ο αγγαρος, ἐμοί πυνθάνει; μικρὸν δε διαλιπών, Ουτός εστιν, ἔφη, Παρσώνδης, ἐφ' ον ηκεις. ἀπιστοῶντος δ' εεκείνου ωμοσεν. καὶ ὁ αγγαρος, Θαυμά μ' ἔχει,εφη, ὁπως ζῆν υπέμεινε γυναικιζόμενος ἀνηρἄλκιμος καὶ ου διεχρήσατο εαυτόν, εἰ μη καὶ αλλους ἐδυνατο ' πῶς δε ταὐτ ἀνέξεται δεσπότης ἀκουσας; ὁ δὲ Νάναρος εἶπεν, 'Eγὼ ραδίως αυτόν 1ο

ἀναδιδάξω οὐδὲν αδικῶ. τότε μὲν δη τοιαυτα διελέγοντο καὶ εκοιμηθησαν. τη δε υστεραία ἐνθεὶς

ὁ Βαβυλώνιος εἰς ἀρμάμαξαν Παρσώνδην ἀποπεμπεται συν τῶ ἀγγάρω. ἐπεὶ δ' ηκον εἰς Σοὐσα, ἔνθα ην βασιλεύς, δείκνυσιν αυτῶ ὁ αγγαρος τον 1sἄνδρα. καὶ ἐπὶ πολὐν χρόνον ὁ υρταῖος εν ἀγνοία

γενόμενος, ἐπειδὴ εώρα αντ ' ἀνδρὸς γυναῖκα γεγονότα, ταλαίπωρε, ἔφη, πῶς ἡπέμεινας ἁδελωβηθῆναι καὶ ου πρότερον ἀπέθανες; ὁ δε

ἀπεκρίνατο, πι τοι ανάγκη, ῶ δέσποτα, και θεῶν εο λέγεται κρείττων ὐπάρχειν. ἐγὼ δε ἔτλην καὶ ἐκ τοιῶνδε παθημάτων ζῶν, ῖνα ἄμα μεν σὲ ἐγγένοιτό μοι θεωρῆσαι, ἔπειτα δὲ Νάναρον τιμωρήσασθαι διὰ σου, ἄπερ ἐμοὶ ουκ αν υπῆρξε τετελευτηκότι' αλλὰ μη με εφη, δέσποτα, ψευσῖς τῆς ετέρας ἐλπίδος, 2sαλλά μοι την δίκην ἀποδος παρὰ ἀνδρὸς κακου, καὶ ὁ ' ταῖος υπέσχετο, ἐπειδὰν εἰς Βαβυλῶνα ἀφίκηται. ου πολλοs δὲ χρόνου ο τε Παρσώνδης ἀπέλαβε την ανδρείαν φύσιν καὶ βασιλεὐς ἀφίκετο εἰς Βαβυλῶνα ' κατεβοῆτό τε ὁσημέραι υπ' -τos ad 3πως τιμωρήσεται τον Νάναρον. καὶ δς ηκε παρὰ βασιλέα καὶ ἔφη δίκαια ποιῆσαι. πρότερος γὰρ

114쪽

FRAGMENTA.

ἐκεῖνος Ουδεν κακὸν παθών ἐμε διέβαλεν, εφη, παρά σοι ως με κτείνειάς τε καὶ την Βαβυλῶνος αρχην αυτῶ δοίης. Αρταῖος δε εφη δικαιότερα Παρσωνδην αἰτεῖσθαι ἐχρῆν γὰρ μη σαυτῶ δικάζειν 5 μηδε τοιαυτας ἐξευρίσκειν δίκας, αλλὰ ἐμοὶ ἐπιτρέπειν την κρίσιν ' τέλος δέ σοι εἰς δεκάτην ἐξοίσω ημέραν τὸ σοὶ πρέπον. ὁ δε Νάναρος ταυτα ἀκουσας ἐν δεινῶ φόβω ην καὶ ἐπὶ Μιτραφέρνην καταφευγει, ὁς ην των ευνουχων δυνατώτατος, καὶ 10 υπισχνεῖτο αυτῶ χρυσίου τάλαντα δέκα καὶ φιάλας

χρυσῆς δέκα καὶ ἀργυρῆς διακοσίας καὶ Παρσώνδραργυρίου νομίσματος τάλαντα εκατὰν καὶ ἄλλας ἐσθῆτας πολυτελεῖς, βασιλεῖ δε χρυσου μεν τάλανταεκατὸν και φιάλας χρυσῆς εκατόν, ἀργυρῆς δὲ 15 τριακοσίας, ἀργυρου δε νομίσματος τάλαντα χίλια, ἐσθῆτάς τε παμπληθεῖς καὶ ἄλλα πολλὰ καλὰ δῶρα, εἰ την ψυχην αυτῶ ἐξαιτήσειε καὶ την Βαβυλῶνος βασιλείαν παρὰ 'Αρταίου. και ὁ ευνοὐχος ωχετο

παρὰ βασιλέα, καὶ πολλὰ δεηθείς, ἄτε ῶν τιμῆς τῆς

ει πρώτης, εἶπεν ὁτι Ουκ εἴη θανάτου ἄξιος ὁ ἀνῆρ' ου γὰρ κτείνειε Παρσωνδην, ἀλλὰ υβρισθεὶς καὶ δεινὰ παθῶν ἀνθυβρίσειεν. εἰ δὲ καὶ θανάτου εἴη ἄξιος, ἐμοί, ῶ δέσποτα, δός, ἔφη, την χάριν ταυτην καιτην παραίτησιν υπερ αυτοs. δώσει δὲ ὁ ἀνὴρ σοι 25 μεν τῶ δεσπότη πολὐν χρυσὸν καὶ ἄργυρον, Παρσώνδη δὲ ποινὴν ων ἔδρασεν εκατὸν τάλαντα ἀργυρίου. πείθεται τούτοις ὁ βασιλευς καὶ τοίτο τὸ τέλος ἐκπέμπει Νανάρω. καὶ ὁ μεν προσεκυνησε,

Παρσώνδης δὲ κινῶν την κεφαλήν, ἰλοιτο, ἔφη, ω ὁ πρῶτος χρυσῖν ἐξευρὼν εἰς ἀνθρώπων γένος ' διὰ τοὐτο γὰρ ἐγὼ νῶν γέλως γέγονα ἀνδρὶ Βαβυλωνίω. καὶ ὁ ευνούχος, αἰσθόμενος αυτὸν βαρέως φέροντα,

115쪽

'Ωγαθέ, ἔφη, παυσαι ὀργιζόμενος καί μοι πείθου φίλος τε γίγνου Νανάρω ' ταυτα γὰρ ὁ δεσπότης βουλεται. ὁ δὲ Παρσώνδης καιρὰν ἐτήρει ἀμυνα-

σθαι, εἰ δυναιτο, τον ευνοῶχον καὶ Νάναρον, καιηυρε καὶ μύνατο. Ζητει ἐν τῶ Περὶ στρατηγημάτων.) s

Exc. de viri. et vit. p. 426-437.45 Νυκτὸς γενομένης τους οἰκέτας ἐξεκεκλήκει τοὐς Νανάρου. Suulas v. ἐξεκεκλήκει, ἐκ του δείπνου ανίστη ' ex titulo περὶ στρατηγημάτων inodo citato, ut videtur, pariterque quod seqvitur fragnientum .d id Σφοδρου τε πότου γενομένου ἐνεδρευων ὁ Παρσώνδης αυτὸς μὲν Ολίγον ἔπινεν, ἐκείνοις δὲ πολυν ἐγχεῖν τω θεράποντι ἐκέλευε. Suulas v. σφοδροs et πότος, ubi pi'aeter alias varietates est τοῖς θεράπουσιν.J i

6 Dτι ὁ Στρυαγγαῖος μετὰ την ἀναίρεσιν Μαρμάρεω του Σακῶν βασιλέως εἴχετο ἔρωτι Ζαριναίας σιγῆ πάλαι, κἀκείνη δε αυτου. και ἐπεὶ πλησίον γίγνεται ὁ ἀνηρ Ῥωξανάκης τῆς πόλεως, ἔνθα Σάκαις το βασίλειον ἡν, υπήντησεν αὐτῶ Ζαριναία, ' καὶ θεασαμένη συν πολλῆ χαρὰ ἐδεξιουτό τε αυτὸν και ἐφίλησε πάντων ὁρώντων, εἴς τε τὸ ἄρμα αυτοῶμετενέβη καὶ διαλεγόμενοι ἐκον εἰς τὸ βασίλειον. υποδέχεται δὲ ἡ Ζαριναία καὶ την ἐπομένην αὐτῶ στρατιὰν λαμπρότατα. ἐκ τούτου ἐπὶ την αυτοs is καταγωγὴν Στρυαγγαῖος ἀπελύετο, υποστενάζων διὰ

τον Ζαριναίας ἔρωτα. ου καρτερῶν δὲ κοινοῶταιτω πιστοτάτω των ευνούχων, οῖ συνείποντο οἱ. ὁ

δὲ θαρρύνας αυτὸν παoήνει την πολλὴν ἀτολμίαν ρίψαντα αύτῆ εἰπεῖν Ζαριναία. καὶ δς πεισθεὶς κἀναπηδήσας ωχετο παρ' αυτήν ἁσμένως δὲ εκείνης παραδεωμένης αυτόν, πολλὰ διαμελλήσας καὶ στε-

116쪽

νάξας καὶ μεταβαλ. 'ν το χρῶμα ἐτόλμησεν ομως και εἶπε προς αυτην ώς δι ἔρωτος εἴη σφοδροῶ καόμενος τῶ πόθω αυτῆς. ἡ δὲ πράως μάλα ἀναινομένη, καὶ ἐαυτῆ ἔφη το πρῆγμα ἐπαισχὲς εἶναι καὶ ε βλαβερόν, κἀκείνφ πολυ αἴσχιον και βλαβερώτερον

γυναῖκα ἔχοντι λιταίαν την υστιβάρα θυγατέρα, ἐν ἀκούειν πολὐ καλλίω καὶ αυτῆς εἶναι καὶ ἄλλων πολλῶν γυναικῶν. δεῖν ουν αυτὸν μὴ προς πολεμίους μόνον ἀνδρίζεσθαι, ἀλλα καὶ προς τὰ τοιαέτα,10 ἐπειδάν τι προσπέσn τῆ ψυχῆ, καὶ μὴ βραχείας τέρψεως χάριν, ἐν καὶ ἐκ παλλακίδων οἷόντ ἔχειν,

τον πολὐν ἀνιῶσθαι χρόνον, εἰ αἴσθοιτο Ῥοιταία. τολ ουν μεθέντι ἔφη ἄλλο τι αἰτεῖσθαι ' οὐδενὸς

γὰρ ἀτυχήσειν παρ' αυτῆς. ὁ μεν δὴ τοιαῶτα 15 εἰπούσης ἐπὶ πολῶ ἡσυχος ἐν, αυθις δ' ἀσπασάμενος

αυτὴν απέρχεται, καὶ ἐν πλέονι ἀθυμία ἐν, πρός τετον ευνοὐχον ἁδυρετο. τέλος δὲ γράψας εἰς διφθέραν ἐξώρκωσε τον ευνοὐχον, ἐπειδὰν αυτὸν διαχρήσηται, μηδὲν προκατειπόντα τὴν διφθέραν ἀπο- Eo Josναι Ζαριναία. ἐγέγραπτο δέ' Στρυαγγαῖος Ζαριναία λέγει τάδε ' Ἐγὼ μὲν σὲ ἔσωσά τε καὶ των νῶν παρόντων ἀγαθῶν αἴτιος γέγονα σὐ δέ με ἀπέκτεινας καὶ πάντων ἀνόνητον πεποίηκας. εἰ μὲνουν σοι ταῶτα πέπρακται δικαίως, σὐ δὲ πάντων 25 τυχοις των ἀγαθῶν καὶ εἴης μακαρία εἰ-ἀδίκως, σὐ δὲ τοs αυτοῶ πάθους ἐμοὶ πεῖραν λάβοις σὐ γάρ μοι παρήνεσας τοιOsτον γενέσθαι. ταλα γράψας υπὸ τῶ προσκεφαλαίω τίθησι, καὶ εἰς ἄδου ἀπιὼν

ἀνδρείως τὸ ξίφος ξτει. ὁ δὲ ευνούχος ') Exc. ite

llo Viri. et vit. p. 437 - 438.J

117쪽

Aέδοικα μη δόξης ωμή τις εἶναι δεινῶς ουτωτιμωρουμενη, Νικόλαος Θαμασκηνός φησι. Suidas

V. ωμή. Ex eodem, ut conleci ad Stephani Τhes. V. Στρυαγγαῖος, loco Nicolai, idein in hoc nomine citat verba: Aῶρά τε πέμπει επὶ φιλία τε καὶ συμμαχία, εῆν Στρυαγγαῖος ἐπρυτάνευσεν. J7 Aχαιμένης ὁ ἐρως, ἀφ' ου καὶ οι Πέρσαι

'Aχαιμενίδαι, γέγονεν υιος Περσέως ' ἀνόμασται δὲαπὀ του εἶναι τον προπάτορα αυτου απὸ τῆς υχαῖας. ουτω Νικόλαος ἐν δευτέρω των 'Ιστοριῶν. 1ο

Εtyin. M. p. 180, 43.J8 Dτι υμφίων καὶ Ζῆθος οι τῆς 'Αντιόπης υλι γεννηθέντες καθ' οδὸν εξετέθησαν. Λυκου δε τῆς βασιλείας ἐκπεσόντος και Λαχυ ξδη βασιλέως ,εκαταστάντος υπὰ Καδμείων, Ζῆθος καὶ ' φίων ἐφοίτων ἐκ του Κιλαρῶνος εἰς Θήβας προς τον Λυκον καὶ την μητέρα καὶ ὐδεσαν οἷα πάσχοι καιῆτις εἴη, ου μέντοι μόνy εδυναντο ἀφικέσθαι εἰς λόγους ε κτο γὰρ τα πολλὰ υπὸ τῆς Λίρκης. κΛαιου δὲ βασιλευοντος, ἀφικομένοις εἰς τον Λυκου κῆπον ἡ μήτηρ αυτων ' Αντιόπη υδρευομενη διψῶσι

τον γαυλὸν προσσχουσα πιεῖν ἔδωκε καὶ μονωθεῖσαἁδυρετο τὰς πάθας, προπεπυσμένη ὁτι παῖδές εἰσιν αυτῆς, ἱκέτευε τε ἀμφιπίπτουσα την μητέρα κακῶν αἐξελέσθαι, ἐδήλωσέ τε ὁτι ταυτα πάσχοι διὰ τον ἐκείνων τόκον. οἱ δ' ἐπεὶ πάντα ἔγνωσαν, ἀχθόμενοι τοῖς κακοῖς τῆς μητρὸς Λυκον ευθέως ἀπώκτειναν, καὶ Λίρκην καταλευσαντες εἰς ποταμὸν ἔρριψαν, δς απὸ του πάθους Αίρκη καλεῖται. Λάιος ωδ' αυτοῖς συνέγνω ταυτα δράσασι, καὶ τον Λυκου καὶ Νυκτέως οἶκον ἔδωκεν ανθ' ων ἡ δίκηντο. καὶ

118쪽

FRAGMENTA.

oυτω την μητέρα ἐρρυσαντο. Εxc. Εse. p. 72 73 Feci ., 365-366 Mull.Jυτι βασιλευοντι τω Λαω καὶ γήμαντι ' ι- 9κάστην παῖδες Ουκ ἐγίγνοντο. τουτων ἔνεκα εἰς 5 Aελφους χρησόμενος τω μαντείω αφίκετο. θεὸς αυτω ἔχρησε παῖδα ποιήσεσθαι ὁστις αυτὀν ἀποκτείνας την μητέρα γυναῖκα ἔξει. μετὰ δε τον

χρησμὸν γίγνεται τω Λαω κόρος, ὁντινα ευθῶς γενόμενον ἀπέθετο ἐν Κιθαιρῶνι, οπως ἄν φθαρείη.1o βουκόλοι δὲ Πολυβου τουτον ἀνείλοντο ' λέγεται δὲ ὁ Πόλυβος Ἐρμου εἶναι ' δν φέροντες ἀπεκόμισαν τω δεσπότη. ὁ δε λαβὼν ἔτρεφεν ως ἄν αυτου γενόμενον, Οἰδίπουν ὀνομάσας' ωδει γὰρ τους πόδας υπὸ σπαργάνων. περιιόντι δὲ τω χρόνω16 ἐπεὶ ἀνηρ ἐγένετο, ἐπὶ ζητησιν Ἀπων εἰς 'Ορχομενὸν ἀφικνεῖται τῆς Βοιωτίας, καί πως αυτω Λάιος ἀπαντῆ, θεωρὰς εἰς Βελφους βαδίζων μετὰ τῆς γυναικὸς Ἐπικάστης. ὁ δε κῆρυξ, ὁστις συνῆν αὐτοῖς, ἐκέλευσε προῖὼν τον Οἰδίπουν εἶξαι τωuo βασιλεῖ τῆς οδ . ὁ δὲ υπὸ μεγαλοφροσυνης τω ξίφει πλήξας αυτὸν καὶ Λάιον ἐπιβοηθουντα ἀπέκτεινε, τῆς δε γυναικὸς Ουχ ἡψατο. ταυτα δὲ

πράξας ἀνέφυγεν εἰς τὸ ὁρος καὶ ἐν τῆ υλν αφανὴς

ἐγένετο. Ἐπικάστη δὲ ολίγον υ στερον ἀφικομένων 25 των θεραπόντων ἐζήτει τον φονέα του Λαχυ' ἐπεὶ δὲ Ουχ ηυρίσκετο, θάψασα αυτόθι ἐν Λαφυστίω Λάιόν τε και τον κήρυκα, ἶναπερ καὶ ἀπέθανον,

ἐπανῆλθεν εἰς Θήβας. ὁ δὲ Οἰδίπους ἐκ του 'Oρχομενου εἰς Κόρινθον παρὰ Πόλυβον αφίκετο, so καὶ τὰς ἡμιόνους του Λαχυ, ξλαυνε γὰρ καὶ ταύτας, ἀγαγὼν Πολυβω ἔδωκε, καὶ λευκαδί συνῆν καὶ ώς

119쪽

θάνοι. κτείνει δ' ουν την πιμαιραν ὁ Βελλεροφόντης καὶ την Λυκίαν ἐλευθεροῖ των φόβων. 5ἀγασθεὶς ν αυτου τo γενναῖον ' φιάναξ την τε θυγατέρα ἔδωκε και βασιλείαν ἔχειν. μετὰ δε ταυτα

Σθενεβοίας ἀπαγξαμένης ἀνάπυστος ὁ ἔρως ἐγένετο

καὶ η Βελλεροφόντου δικαιοσυνη καὶ ὁ Προῖτος αυτῶ υπέχειν δίκας λοιμος ήν. Exc. de viri. et Vit. 10

p. 441.J11 πιτι ἐπὶ Περσέως ταυτα ἐγένετο. Tάνταλος ὁ Τμώλου, ἀφ' ου τὸ δρος ὁ Tμῶλος ἐν Λυδία καλε

ται, πόλεμον ἔχων προς γλον τον Πωὸς Φρυγῶν βασιλέα, ἐττηθεὶς μάχη ἐκλείπει την χώραν μέλλων 15δε εἰς Πελοπόννησον ἐξοικίζεσθαι, αυτὸς μὲν υπὸ γηρως ἐν Λυδία ἔμεινε, τον υἱὸν δε Πέλοπα συνστρατῶ ἔπεμψεν εἰς την γην. ὁ δὲ ἐπει ἀφίκετο πολλω πλούτω την αδελφην Νιόβην ἄγων, ὁρμηθεις τὸ τελευταῖον ἐκ Σιπυλου, ταυτην μὲν ἔδωκεν 20υμφίονι τῶ Θηβαίω, αυτὸς δὲ της Πελοποννησον ῆλθεν εἰς Πῖσαν, ἔνθα εβασίλευεν Οἰνόμαος θυγατέρα ἔχων Ἱπποδάμειαν, ην ἄλλοι τε ἐμνῶντο και δηκαὶ Μυρτίλος ὁ 'Υπεροχίδου, συγγενὴς Οἰνομάου. ταυτης ὁ πατηρ ἐρῶν ουδενὶ ηθελε καταινεῖν προς 25 γάμον η δ' ἀναινομένη ἔφευγε τον πατέρα. ώς δὲ ἐλθεν εἰς Πῖσαν ὁ Πέλοψ υπὸ πολλω στρατω, πέμψας Μυρτίλον Οἰνόμαος προς αυτὸν ἐπυνθάνετο ὁτου χάριν ἀφίκοιτο ' προσεδόκα δὲ μνηστῆρα αυτὀν γενέσθαι τῆς θυγατρός. ὁ δὲ ἀπεκρίνατο προς τον 30

120쪽

Μυρτίλον ὁτι την χωραν οἰκήσων. καὶ ὁ Μυρτίλος εἶπεν οτι Ουκ ευπετὲς εἴη ἄκοντος Οἰνομάου ' αυτος μέντοι δυνασθαι ἀντ' εκείνου πρῆξαι, εἰ υπόσχοιτο Οἰνομάου κρατήσας δώσειν αυτῶ προς γάμον τηνε ἐκείνου θυγατέρα. ὁ δ' υπέσχετο καὶ ωμοσε ταυταποιήσειν. μετὰ ταυτα ἔρχεται προς Οἰνόμαον ὁ

Μυρτίλος καὶ τὰ παρὰ Πέλοπος διηγήσατο ὁ δὲ τον στρατόν ἀλωας καὶ αυτος ὁπλισθεὶς ἐξῆλθεν εἰς μάχην, ἐκβαλεῖν Πέλοπα χρήζων ἀπὸ της χωρας. ὁ

1o-αυτῶ υπαντιάζει μετὰ των επομένων, καὶ ἀρχομένης τῆς μάχης ὁ Μυρτίλος παραβάτης ἀν ἐπι του ἄρματος πλήξας ξίφει τον Οἰνόμαον ἀπὸ του δίφρου

κατέβαλε, και ταυτα πράξας προς Πέλοπα ἀπεχώρησεν. πεσόντος δὲ Οἰνομάου ὁ στρατὸς διεσκεδάσθη 1s καὶ ἄλλοι ἄλλη ἔφευγον. ὁ-Πέλοψ καθ' ἡσυχίαν εἰς Πῖσαν ελάσας ἐκείνην κατέσχε καὶ την Οἰνομάουπῆσαν αρχήν. ἴστερον δε 'Iπποδάμειαν γῆμαι θέλων, τον Μυρτίλον, διά τε τοὐτο καὶ ,ποδαμεία χαριζόμενος δεομενη τιμωρήσασθαι τον φονέα του2ο πατρός, ἀγαγὼν εἰς πέλαγος ἐπόντωσε, καὶ μετὰ ταυτα ἔγημε την Ἱπποδάμειαν. Εxc. Εsc. p. 24 - 76 Fed., 367 - 368 Mull.Jυτι οἱ 'Αργοναυται πλέοντες ἐπὶ Κόλχους, ἐπεὶ 12 ἐγένοντο ἐν Λήμνω υπὸ γυναικῶν τότε οἰκουμέm,us G 'Υψιπυλη ἐβασίλευεν, οἱ δὲ ἄνδρες ἡδη κατέλιπον

τὰς γυναῖκας υπὰ ζηλοτυπίας, ὁτι ταῖς Θρήσσαις ἐμίγνυντο καταλιμπάνοντες ταυτας , ἔρχεται εἰς λόγους γάσονι 'Υφιπυλη' καὶ δῶρα δουσα ἔπεισεν αυτῆ συγκοιμηθηναι καὶ τοὐς ἄλλους πεῖσαι ταῖς so λοιπαῖς συνευνῆσθαι, ως ῶν ἐγγεννήσειαν παῖδας ἐξαυτῶν. ὁ δὲ ἐπείσθη, καὶ συγγίγνονται ταῖς Λημνίαις οἱ 'Αργοναυται ' καὶ ἡ Ῥφιπυλη παῖδα ἔσχεν

RIST. GR. MIN. I. 2