Aratou Soleōs Phainomena kai Diosēmeia Arati Solensis Phænomena et Diosemea Græce et Latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia Vulgata et Emendatiora ... Volumen 1. 2.

441쪽

Nena. a. init. κατ' ανθρωπους. Ex eodem schol. addam He.siodeo S versus de Pleia dilarus r

f. 238. Apud Hipp. p. I9o. ille versus sequitur post vi 26 I. quemadmodum est apud TZeta. ad Hesiod. Εργ38 a. p. 9a. ed. Hein s. hoc modo:

442쪽

IN ARATI PHA IN MENA. v. 233 --s68. 4 TV . 262. 263. De Pleiadum nonunisus es Kopplerses C philol. c. g. p. II 6. III et He e ad Apollo d. Aldina memorant. Eadem Diodori Sic. lib. IV.

Vers a6s. Multa de hoc loco disputat Bonaventum Ap .log. pro Theoplirasto I. 7. Suniana disputationis eo redit, ut dimi; Aratiun άσπερία quod proprie tempus vespertinumulisseat usum esse de occasu matutino et de matutino tempore. - Εquidem se aecipio: Iouem Pleiatam ita coliciis Te, ut vesperi et mane luceant. Itaque tempora indicent. Explicationem probant R. oς σφισι-ete. ex quibus 2p ret, Aratum in έσπερ. nec de ortu, nee de occasu Vergiliarum eogitasse. U. a67. μα--J Athen. l. I. στένευσεν pro cκέλεὐ et ita emendari ex Athen. iubet Ara. Ieae gr. II, 3. P. II. κρότοin de sementis tempore accipit Salinas. Pl. Εx. T. I, p. SIT a. K. ita Cicero. Auten. et schol. de aratione intelleis errant. Salmas putat, creman. Ie se xa νότοιο pr αρότοιο.s in interpretatione per ventum austrum intellexisse imbre

post Vergiliariun oeeasum, qui serendi tempus significanti toto loco es id. Salin. l. I. T. I. p. 323 a. b. 324. Iastot. et sa6 tot. Uers. 268. - χΩυςJ Offendit me importunum x . Quod in eius locum reponam, non habeo.

444쪽

'G. 28 S. Grol. putar, Ciceronem et Gemanteun legisse

Ures 286. ηελίου ἴς. J Vulgo ρολίοιο. Loto deprauato alii alio inodo medebantur. Turneb. Advers. XIX, 29. lauis dat ex Arato gνα τρέπεται ελίου . Groti emendabat in not. p. T. 2να τ' τρέαν τ' ἐελιοιο, vel Aνα ις τρέπετ' ρολίοιο. Scal. ad Manil. I, 27 t. p. 38. seripssse video gνα ις τρέπετ ηελίοιο. Steph. proponebat: Iνατετροπή ελιοιο. Duo codd. anta. qui amnente Doru. vann. criti p. 4 6. iελειο ης. Ita et Urat. Unus recentior ελίου ς' ita et Cod. Barbor. Ipse Doruillius m. Ivit ἐχι τρέπεν ἐελίου . Sed vel sic versum sanum non putat. Mosc. iaλ ου , quod equidem praetuli. In schol. legitur sνα τρέπε e. Mendum adhue latet in gνα τρέπετquod quomodo leuissime tollam, haesito. r in guae si priMucitur, bene procedit versus.) μένες ελίοιο notirin eX Hom. Od. κ, Ιω. Hesiod. Εργ. 4Ia. μένος εμος /ελίοιο. Nostriam habemus apud Qu. Cal. I, 334. οτ' αἰγοκερηὶ συνέρχετα iελίου . et ibi variant codices, ut docet Doru. vann. Crit. C. X. p. 6 . f. 287. Θαλασσν - J Restitutnm est a me e Mosc. et Longino περὶ N. 26, I. pro vulg. Θαλασσνς, licet hoc defendat Amala. lect. gr. p. Is 3. iungens θαλάσσης πεπταμένω πελαγει; ut saepe dicitur. v. Aria. et Hom. Hymn. in Apoll. 73. αλος ἐν πελαγεσσιν; sed tum περικλύοιο quod imterpres latinus adiectivum esse putauit) nude positum, displi-eet. es. Grol. Forina ipsa orationis, quae lectorem excitat. p aeeipue in ea ine es tactico placet. vide de ea praeclaram notam Heynii ad Virg. Τ. IV. p. a 28. Imitatus est

445쪽

Vres a9r. ε μάλα J Perbene Oxon. in marg. et Mosc. μαλα. Ald. OI pro German. videtur mox legisse mae. μένη , monente Grotio. Pro 3 in Urat. est x . U. 292. ἐπ έσσουσιJ Ald. σπιρι σουσι. Sie et Cod. tissau. ubi uterque spiritus in ρ' ut semper, deest. f. 292 - 299. Imadat Stob. sem. ST. Nostriam quo.que in animo habuit Qu. Calab. VII, 297. vlii Deidamia filium alloquitur: .

V . 293. τότ a Vrati nau. Oxon. et Steph. in marmcuna Stobaeo sermon. I. VII. τοτε δέ. Mose. το δε τε. Apud Stob. paullo ante male φερετ' pro συμφέρετ.Vers. 294. κακώτερον J Oxon. et Steph. e Stobaeo l. c.

In margine κακώτατον.

Ioma

446쪽

Iona. X, 4. eonfert Merrich ad Tryphiod. I94. p. 29. Aliouuiuo Oa. Calab. sententiam Arati expressit VII, 296.

etiam Cod. Uraun. et Mose. Idem eonieeeriit Scaliger ad M, nil. I. 344. Arnalis. mensium perspexerat Iect. gr. pag. Is emendabatque drrg. Protriam est aeηται

447쪽

tin. et Mosc. licet sciam, fore, qui obloquantur. His plaeebit cod. Palat. lectio, Grotio Probata: τοῖός τοι νή. Quam qui malint, in suis exemplis emendent. ToAc o I conuenit eum Arati stilo. Nemo magis frequenter, si u. Calabrum excipias, illo ia utitur. Steph. emendabat L τοῖός τοι κή, s. σοῖος κα . U. 327. υπο ποσσὶJ Arnalsi. Iect. gr. em. ἐπὶ o. μάp. Is s. Recte, licet Cic. et Auten. vulgata in legisse videantur. vid. 'Ariinla. l. I. Pro φαίνετα Urat. φαιinae. Vers. 328. πεφαπμsi s AH. πεφασμένως. Grol. mox edissit αὐτόν. Florent. recte απην, ut et Urat. et reliqui. Vers. 329. . περιτελετM J P. Leopard. emendationum libro VIII. cap. I9. obserirat, Ciceronem videri legi G περι- στέλεσα , i. e. tegItur.

448쪽

IN ARA TE PII AINOΜENA. v. 3IT 33S. 413 f. 33o. μνη γενυς 3 δεινῶ Groti Steph. in marg. et Bas. I 34. in textu '.' δεινὴ AId. Marel. Οxon. Urat. Mihi placet δεινῶ. Alibi me non os endent duo adiectiva cum vno subae niun rei v. Doria ad citarit. p. 369. Veriaeylt ad Ant. lim. p. 228. aetati me istendet. Ita Hygin. Et Simon appella proprer flammae candore in , quod eiusti odi sit, ut praeter teteras , lucere videam r. Plura de significatu σου σειριάειν Salmas l. l. es Hadri tunsi animaduersoriun lib. I. cap. S. et Teteta. ad Lycophri Iaud. ad us 329. i: Vers. 33 I. Mose, , καλέουσιν. Vecta Dμα σειριαρο Iau- schol. Pin 1. ad Ol. VIII. v s. oωας Ω νόσανς. Σειρμα Salmas. Pl. Ex. T. I. p. 3os. explicat, vi ΤΣet Z. ll. f. 333. 333. Bonaventura Apol. pro Tlaeoplar. II. I. p. Ta. docet, Aratum, inuito Theone, respicere hic ad humorem illum, qui, exoriente Sirio, sub coitice plantariam eXeitatur, et vicere,. Sirii emersia arbores non amplius essesne humore. Idem docere Theophr. lais . pl. I, I S. Vers. 33 a. Scalig. ad Manil. I, W7. monet, Ciceronem legis. κεινον et Manilium l. l. κεινον et coniura post ανιόντα,

449쪽

rel. et Mosc. παλιροθίν.