Aratou Soleōs Phainomena kai Diosēmeia Arati Solensis Phænomena et Diosemea Græce et Latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia Vulgata et Emendatiora ... Volumen 1. 2.

421쪽

386 A. I Μ ADNER ID NES CRITI ATVers. 47. Ex Hipparcho I, 6. p. I 8o B. vi ille narrat, Aratum dicere, σπείρης εκάτερθε φέρεσθav τας αρκτους, aliutpals colligat, eum legisse φέροντη pro φύοντας. Quod tamen inde apparere, nondum mihi persuam Postea innenvidi, Cod. quoque Uratin. φέρονταv exhibere. Paullo ante Cossi Barboriri. habet: Μυρίος D pro Mυρίσς' ω.

422쪽

V . G. Laborat He versus in edd. Steph. et Oxon. praua interpunctione posὶ λειά. Nobiscum faciunt Hipparaelius I, 6. p. I 8o C. D. et Grotius. Pro νεια τω cod. Ura. fin. νειάτν. At deest plerumque in hoc cod. Iota substri.

De Horizonte explicat Achin. Tat. cap. 22. p. I 43. 144. cse p. 33, p. I 6o D. Aliis de hoc loco idem placuisse, doeet Strabo G. p. in a. Almel u. παν γὰρ το τμῆμα το απο του μ νψμνου ἐπι δύσιν ωσις καλεῖτα , καθαπερ κώ το του ὁρώοντος ἐμικύκλιον ' οπερ κέ Αρατος επισημα νετ . Alii de rctico circulo cogitant; v. Grol. et Sealigerum ad Manil. I, 36 . p. TO - 74. Hygin. poet. astron. IV, 3. et schol. Gro. tius Maidem haec habet: Sensus est: ,, Draconis caput arctiori circuli periphetiam tangit, quod verum in eleuatione Cnidi, ad quam Eudoxus, quem Aratus sequitur, haec scripse. rati Arctieus circulus, qui hic describitur, alius neoteritis, alius vetera bys. Neotericis est circulus, per polum Zodiaei eirca mundi axem ductus; veteribus erat circulus per intersectionens horizontis et Meralaiani circa axem destri.

423쪽

ptus, indefinitae magnitii linis, qui, quia semper horizonistem affingeret, prout regio vel septentrionalius vel austr lius esset sita, variabat. Quod ut probetur, aet vieissim Ioel, Arariam illustrantes, illustrentur, hos auctorra proseremus. Proetua e ἡ. μὲν ταρ αρκτικος κύκλος α ρίζει τα κaὶ θ ωρουμένα. Et alibi: OI n αρκτικοὶ μεταπίπτουσι κατα σὰ μ

μὸν ταρ προε αρκτον οἰκοῖσι μείζονες ΟΙαρκτικοὶ κύκλοι τί--σ- Του ταρ πόλου μετεωρ τέρου φαινομένου, ἀνανη, - τον αρκτικον κύκλον τον ἐφαπτόμενον νοο ὁρίζοντος μείζονα αεδ λι- γίνεσθ n. r. L Hyginus etiam hos versus una eum Cieeronis interpretatione in arcties poli et Iaratione ditat. Capella lucide alte Verum ex parallelis missus u est, quia e semper amarem, et contingens eonfuia snitoris .anu amnwrsus os t, qui septentrionalis ei cuius perinetur, ex eo, quod cum ceteris, quae monuntur, etiam fidem septentrionis includit. Et alibi: Ab eo munia eardino ad Draeonis e pue, Psod iam notaueram, usque las fauoris eirmium peris venire. lineam dist. Et Cleomedes de Arctico et Antium. co: ooroι Ω δια τας νων κλιματων διαφορας κλοι παρ' ἀλως εἰσὶ μείζους, κών ἐλασσους γινόμενοι, κώ τέλεον ἀφανιου νοι. Et Strabor οἱ ἀρκτικοὶ μrra παρα πασίν εἰσι, μητε ΟΙ αὐτου πανταχοῖ. vide Scaligeri Maniliana. furtialiastes hune locum non videtur intellexisse. Loeum hune Arati imnuit, et cum Grotio explieat Leontius e G ου δέ φησι περὶ τῶ Δρακοντος, ου ἐκείνου κεφαλὴ κατ ικεῖνο το μέροο μὲτου οὐρανον, καθ' o Qτa ανατολαὶ, mi ok δύσεις μίγνυνταν ἄλ- λήλοις lege: αλμαι ' φον ποιεῖς , οπι - φα ν τοῖΔρακοντος ἐν τω πιγίς. τῶν κει φανερων βούλεταI EI . Ο τος γαρ η- μόνος δια της βοράας κοιρος τομης τουra ἄνατολι- κῶ ἡμικυκλίου σοῖ ορίζοντος κώ τοῖ δυτικοῖ την π ριφορον ποι. M. Circulum arcticum veteres sphaeria non inseribebant; neque enim poterant Ob varietatem. Nam breuitatis ratio,

quam Gellius ex Varrone assen , friuola est, qui in eo quinque

424쪽

T N. R RATI PHAI NOMEN A. F. 6I - 62. 389que errat, quod polos tum elreulis confundat, ut et Isulo. III, 36. Ο Ηia a Grotio notatis mittere liemi Cleo. med. de Meteor. I, 2. ubi agitur de quinque ei multa paralle. Ita, de aequatore, de duobus diopicis, de arctieo Et antam meor καν ἐκδευεν Ω τούτων via. νων τροπικων πάλιν

ρέφεσθη πόλω . διατεμπι νω παρ' ἐκδεοις ὁρίζοντι. s . e. polo et intervallo, quod apud singulos ad finientem usque est. Nam, ut ad hune locum monet Bal reus P. I95. ,,m intus centro et interuallo descrititur. Ad describendum igitar arctieum pro centro ha mus polum munes, pro inter allo vero spatium, mi ut in regione quaque inter polum et finientem patet. Quanto itaque minor est poli eleuario sum finientem. tanto minor est inculus arcticus. J Tεῖς μενῶν πλησίον τῆς διακεκαυμενης ηπι προς ροσημβρίαν οἴκοῖσιν. λώκοι τίνονται ΟΙ ἀρκτικοὶ, διἁ 6 κών σν κλισιν του κό-

- βραχεῖαν ίἶναν, κνι νον πόλει προς ουνον ἀπο σου ἐρί- ντος ἐειρμένον φαίνεσ3 . Τοῖς δὲ προς δεκτε κνε πλησίον

τῆ κατεψυγμένης, ἀνάγκη, ων τοῖς ἄρκτικοὰς μεγμους οἶν , τω πόλον ἄξιόλογον ἔχειν τὸ ἀπὸ σου ορίζοντος τψωμα τον κόσμον ἀκολούθως ἐπιπλῆτον ἐγκεκλίσθη. Plura destre alia pol Mibus vid. ap. Balsoreum ad Cleoniec . de Mev r. p. III. Isa. Latini hos circulos fixos in omni elima.

in putant, et eiusdem magnitudinis; aliter longe Graeci. error Manilii. Hygini, et Mari. Capellas, quorum illi

425쪽

hos elreulos 36 partibus a polis abesse voluerunt, quoniam Eudoxus, cuius illi sphaeram Iegerant, eos in Cnido tot Ioclem partibus abesse a polis scripsit; hie circulum arcti eum a Draconis capite deseribi voluit, quandoquidem ita si descriptus in elimate, ad quod Aratus Phaenomena sua composuit. Graeci armcum circulum describi aiunt ab eo ipso puncto, in quo semicireulus septentrionalis meridiani finienistem intersecat. v. ScaIig. ad Manil. et Leontium. f. 63. TR δ' αὐτουJ Groti malebat .rν δ' αὐτου, utrum. que aeκλθως. Cic. de nat. Deor. II, 4 . p. l 3. T. XI. Bi p. hami proe ut legisse videtur: Της ὀ' αγχοῖ, viz. κεφαλης, non male. Schol. quoque explicat: πλησίον της κ φαλης. Conisseti cum nostro Apollonium Rh. I, 739. Amalt . lect. gr. I, p. 139. Ceterutn prΟ ἀντολM Cod. Uraun. habet ανατολ , ut idem versu seqtienti legit Ty pro της. Ure f. 64. Simili oratione, sed alia de re, utitur Xeno phanes ap. Sext. Εna p. adu. Mathein. p. I 6.

Respieit nostrum Hygin. poet. alis. II, 6. Cf. Manil. I, 33 I. 232. et Avienus. Vers. 63. οὐδέ τινι J Ex coniectura Stephani, quam con. firmant marg. eis. Oxon. eum Cocli . Mo v. et Barberin. qui posterior in sequentibus mala habet πόνος. Cod. Uratin. Ecl. Ald. ωτινι. Oxon. οὐδ' ἔτιν', ut Et ed. Grotii. Emendabat autem Geotius in notis ωτ ίν. Basil. I 334. Wrau. Scaliget ad Manil. I, 3I . toniecit orεω. s. o τινι, poetice pro ω τινι.Vers. 66. ΣυγόνασινJ Urati nau. Ala. Bas. Is 34. et M reli. Tvγόνασι. Non probo.

426쪽

et Barbem n. έπ' ορτυι ν, quod est ustatim, nee miles videtur improbandnim In eodem cod. Mosqu. μεσσου - καθένον. quae est emendistio Attali, ut discim ex Hipparch. I, T. P. I 8s D. qui docet. in omnibus codicibu' legi μέσσω - κα-ρνω. Attalus retulit 8εξιτεροῖ in versu To sequenti ad καρφνου, ut poetam errore liberaret. Nam , *rao Aratus habet de pede dextro, intelligenda esse de finistro . monent Astro-Boini. Vid. Hipparch. I. c. et I, a. p. I74 α Schol. δεει-το-ῖ eandem ob causam eoniunxit eum Δρακοντος, ut sit pro βορειοτερου , quod durum est. carotius ad Germanicum P. 4. Insebat:

Obstant Hipparchus l. l. et codices, et Avienus. Eodem modo vetus sphaera ap. Fabrie. B. G. UOl. I. p. 469.

Vers. TI. ἀγαυονJ Ita Basil. Is 34. Cimi. et Bandin. Idem expresserunt Cicero et cie anicus. Manil. I, 326.

ἀγαυον habet schol. Apollon. Rhod. III, w6. cod. Uratin. et aliae editiones άγαυος, inter quas Oxon. Idem reperi apis Alex. Aphrodis in Aristot. Meteorol. II. sol. Io3. ed. V net. Is 270 Cs Heyne ad Uimi. Georg. I, 222. Vers. 72. Σῆμ' εμενη ΔιόνυσοςJ Cod. Vosqu. ἔμμεναι, adue ante metro. Διόνυσος legiint Cod. Mo 'u, Uretin. ed. Ald. sehol. Apollon. l. l. et Alex. Aphrodis Recte. Cur Διόνυσος in Διονυσσος nautarint editores, nescio; penultima enim longa est apud optimum quem Pae. Vers. 73. ἡποςρέφετη κεκμηκότος J Stephan. et inon.

427쪽

Hipparch. I, II. p. I 87 c. Σισωπεί -ol. Iσωποί. Vox vulgo t μαλα ἴσα . Melius Hippareh. I, 8. p. I 83 B. μαλ' MLσα , quod reeepi, Amaldo probante Lact. gr. II, I. p. 13 Eadem variatas lectionis est B. V, 34T et 336. πανυσε 1 v. ubi eod. Laps. et duo eodd. Paris habent παντ-' ἰὼ β γ. Uil. Iolc ad Apollon. Soph. Lex. Homeri p. 9aa. , quod utroque loco merito in textum recepit Wolfius, Vir graece doctissimus, in editione Homeri, qu m ad in uiti

νεατ- Posterias est quoque In cod. Bat aer n. et Uratin. Vers. 43. Δινεύει. amini, rare mit, monente Reincto ad Theocrit. XV, 8 a. p. 24 I. Est vo Malum proprium de stebus. v. Mari land. ad Max. Tyr. p. 694.

428쪽

- Scorpionem εως παρακεῖται πω τεφῶν παρακέκλιτα legendum esse, lam meseest Amala. lere M. Π, I. p. I M. Idem tuetur Cyd. Uram. f. m. ἐπιδευέM J Quosdam libros habuisse τιμεμφέεο eonstat ex Hipparcho I, 9. p. 83 D. quod A Ius da paruo stellarum numero intellexit, quae chelas orirent. Ab tali interpretationem seeutus est Gemanteus

430쪽

In eundem sensum alii poetae. Ouid. Meti I, I 32. clavillam III, a I9. ves es. Gesne Vers. III. ἀπόπροθεν ἐγίνεσκονJ Mose. απόπροθι νγ

V . II a. post βόες Stephanua primus inservit ex Stobaeo serin. 34. Pro λα- Grol. malit λαοῖς, et v s. II 3. δικαίοις. Cum de partitione agrorum lat. interpretes omnes loquantur, equidem eum Grotio putem, hie integrum versum excidisse. Utho se legimus, suspecti mihi sunt us II a. II 3. Grotius tamen malebat credere, veteres διακρίσιος se partitione agrorum intellexisse; quod non exillimo. Avienus:

라틴어 텍스트