Aratou Soleōs Phainomena kai Diosēmeia Arati Solensis Phænomena et Diosemea Græce et Latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia Vulgata et Emendatiora ... Volumen 1. 2.

412쪽

i-. . . . . . . . . . . . . . . . I

ANIMADVERSIONES CRITICAE, N

PHAI NOMEN A

vires x - 18. In Atari rarintne deprauando, mutilando et interpolando, multum'fibi perinisisse criticorarin audacian,

ri temeritatem, quantuis luculentum sit, vix tamen mihi periuaserim, versis hos, operi Arates preoemii Ioeo praefi-XOs, ab Amici non prosectos, et poetam vel nullo, vel alio prooemio usum esse. IPrisse autem, qui ita eenserent, eo ,

413쪽

. rον ἐασω, putem, hic a Manetlaone Aratum esse expressum. vi passim ab Iroe Scriptore. Aliter tamen eum locum eou. stituit Dorulli. Mi Charit. p. 343. Apud Stob. l. I. legitur τον εὐώπor et pessime ἀνδρῶν ωμεν. mendatiora haec dabit Eeerenius, Collega coniunctusimus, in noua Eclogarum Stobaei recensione. Ceterum notum est Tilmeriti iIlad

apud Sehol. Pind. PYm. IV, 344. . .. - V . 4. ΔιὸςJ Et hie tabent Paου nonnullae Eusebumsiti. cod. Augustan. Stob. recte δὲ Διος, ubi editiones Araisti omittunt u. Virgilium, L l. in hoc versu Arati legis a 'πιπλήσμεθα, pro κεχρημεθα, putat Th. de Pinedo in corrumenti auctorum, quos lautat Stepta Byz. v. Aratus, cui re. esserulo iuunorari operae pretium non est. s. s. Tis Yαρ κώ γένος ισμόν. I Hemistichium, quo Paullus utitur Q. Apostol. XVII, 28. Iisdem fere verbis habet Cleanth. Stoaeus, hymn. in Iouem us. 4. ' σου ταρτένος ς έM. in Branckii Analecti. T. III. not. p. aas. Proισμέν. Cod. Mo'. et Uratin. εἰμέν. . . . . κιος ἀνθρύαο- J Sie Hesiodas Theogon. vs UT. I.a

414쪽

monuit. '.' ' - ,

415쪽

ἀραων, ἀντὶ νου --. Pliuarchus, i. I. monens, Eudoxum et Aratum docere, hiemem et aestatem indicari stellis, tau dat Arati versus Io. G. II. Ex quo colligat aliquis, eumvs I 3. quem non subiecit, ita intellexisse, et equidem euine eod. Mo u. restitui, immo sonasse legisse cραίων. . At ἀνδρασιν reserendum est ad antecedens σημαίνοιεν. Uid. Dioissem. a. 26. Idem de Stobaeo monendum, vii exscripsit plutarchum.

να cf. dinmaud Lectr. Graecae Ηagae cona. IT 3 . p. 136. , quae est vulgaris loquendi ratio, quoniam plural neutrum minae praeeessit. Sed optimus quisque veteriam Graecorum loquitur, ut noster. v. Domit L ad Chariti p. 6sq. Abreleh. Animadu u. ad Aeschylum I. P. 134. Luposis ap. Heraclian in Villoison. Aneedot. T. II. p. 88. MM λέγουσί τε τα μειρά.

i Vers. I 4. ΤωJ Ed. oxon. in marg., ita et Clem. Al. l. l. At in Admonati ad gentes p. 4T D. habet TF. In va- .riis lectionibus Stephani est ἱλάσκωνram pro lλάσκοντα , quod num puto e versu praecedenti, ubi est φυωνται. . Vers. 13. ΘαυμαJ Codι Mo'. χάρμα, quod cum D peoniunxit auctor Hymni In Cererem us 269. siue, . ut leg 4ubet. h. v. mistherlielatus V. I Cl. in edisione noua, quam .huius hymni curauit nuperi me, cum oνιαμ μέτα Θαῖ- de

roes, Perieum, Orionem, alios, intelligit. Nonnulli ad Iouem ipsum reserunt, et explieant αυτος κω προτερη νε ινιι et ipse es et prima propago; eui quidem interpretationi sanet cirotius , quod Iupiter sit sol nonnullis et πρωτογόνα. Milii neutrum sufficit; sed potius arbitror , locum esse corruptum, et pro vulgato Iegendam esse Aὐτοῖς προτερο

416쪽

τενεν, ita, ut totum commation iungatur cum anteeedenti

ἀνθρώποισιν, et sensus exeat hie: salue pater, magna adflni. ratio, magna luminibus utilitas, qua sunt et qui ante tua.

Vers I9. ἐοντες J Alsi tόντες, quod improbauit eum

Schol. ad h. l. Grotius, quoniam ferino est περὶ α πλανέων, de stellis fixis. Vers. 2o. συνεχuJ N. Stephanus συννεχές. Grotius etiam monet, literam v geminandam esse. Eiluidem tamen aliter sentio. συν, per se positum, et in compositis saepe produci, docuit Dormili. Uann. Crit. p. 33s. Ita recte legitur in Nica miri Alexi pharni. vs 3oa. Ο:η συνεχέως ἀδινην. v s. 569. Γυῖα ὀε πίμπρησιν, το δὲ συνεχλ. ἀθρόον ἄσθμα συνμχές. Suismigio suo tuetur quoque Brianch. ad Apollon. Rhod. I, I aTI. p. s. et schol. Arat. ad h. l. Immo litem v in sine vocis solet produci, cum sequitur vocalis litera, ut docent Ioca satis multa Honieci, in alium usum collecta a Da vesici Misceli. criti. p. 336 sq. Idem tenendum est de reliquis lite. ris liqui sis. Producunt nimi im vocalem breuem, licet non geminetur. CL Briinetc. ad Aeschyl. Sept. adu. Theb. us. 49O. Heyne ad Apollo d. p. I io. Nicias ad Geopon. pr oena. p. a. not. 2. Similiter de geminanda litera I apitis Romanos statuiti Buradian n. ad Phaedriam I, 3I. I 3. Attamen recentiores has literas germinariint; quare in his sequamur

honorum codicum auctoritatem,

417쪽

paullo post μάλ' αἰψ, pro μάλ' αἴνως. Vers. 22. αταλαντον J Hoe est seeundum Aetilli. Titi

eap. 4. P. I 28 A. μηδαμου ταλαντευομεν λ Nee aliter te. msse putem Leoncium, eum dieit, τουτον δε νον αεανα φασπεῖνα τον παρα τω ποι πν Ατλαντα καλούμενον, ut suspicabatur Grotius. V ποητης est Homeriis. Vide Odyss. α', s a. Et Io. Diac. ad Hesiod. l. l. Ατλαντα δὲ τον αεονα προσαγορεύουσι, τάχα λἀ το καρτερώτατον εἶν -γεννῶoν τον πάν-τα οὐρανὸν Φέδοντα συνέχοντα, μ ποτε δὲ λα σου τοιοίτου ονόματος παρεμφαίνουσι το ἰσοδιαςατον του παντος οὐρανου ἄπο του της σφώρας κέντρου, ἐν ω o αεων έμβέβλητα , ατά- λαντος οῦν τις νω ἰσόρροπος, οἶμα , ἔτι - Ἀρατος τουτο λοῖ λέγων. Αὐταροτ etc. vfisae ad us. 23. cL Aristo t. de eo unu ni animal. In Ot. cap. 3. qui etiam putat, sinula de

Atlante axem Inundanum denotari.

ctione stat ElymoL M. v. 'Aγινῶ cum MVil. Astron. I, 286 sqq.

Λerai per gelidum tenvis dediret diu axis Libratumque tegit diateris carvine murus in . Sidereus cum medium, quem voluitiat orbis.

Hoc dixere axem. Dia moriam non trabet ullum, Ipse victra circa volitantia clIncta moueri.

ἀγινεῖ est περιδινεῖν , significatione neutrali , δινευρον. V. v s. 336. et Brunck. ad Apollo n. mrod. I, 6I3. Ualche.n aer ad Theocriti Adoniaz. P. 28.

418쪽

zonte. V. schol.

Tati C. 28. p. Isa D. χουσιν Ἀρκτοι αμα τροχόωσαν. Maole; nam cliphoeongus αι, sequente consonante, non COImpiis tur; de quo alio loco. το δη καλεονταν αμαε J Viz. απο σου αμα μεσθα , quoniam videntur ursae, ut plagra, circa polum versari. Nominis originem alii ex antiquoriam plaustro truci forina reis petierunt, inter quos Hygin. Poet. Astron. cap. 3. de ursa minore P. 339. quo Aratus eam ob causam vapulat. CLMazoch. ad tab. Heracl. p. 364. et schol. Arati. Ceterutri

notum est Homericum: Ἀρκτον δ' εν - αμαεαν ἐπίκλησιν

λέουσι.

419쪽

dens. Erymol. M. quoque ποτὲ exhibere, di diei e Lenne pii animadu u. ad Collith. I, I 4. p. 63. qui et ipse ποτε probin Vers. 33. Δίκ' ἐν εὐώδει, ορεος σχεθον Ἱδαίοιο J Cod.

τα Δίκτον. Idem, licet paullo aliter, habet cod. Mid. Etyni. N. ap. Lenne p. l. l. p. 6s Uulgatum de sendit quoque Salmasias l. l. qui Araturn Δίκτος pro Δίκτη usurpasse arbitratur. solemni poetis enallage. Quidni maluit ex KF in M. Δίκτον, qua ui Δίκτω e scholiasta I Alias explicationes dabit sc trol. ad h. l. cum quo cL Grotius. De sabula ipsa v. Oppian.

420쪽

de visa minori r ἔ πλέουσι Φοίνικες. Hinc Cynosura Phoenix dicta est. v. min. Poes astron. II, a. licet Hyginus aliam radonem nominis tradat, quam resutat Palmerius in exerela