Polybii Historia edidit Ludovicus Dindorfius

4쪽

Π ΟΛΥΒΙΟΥ

EDIDIT

IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI. MDCCCLXVI.

6쪽

PRAEFATIO.

Polyta librorum quinmie primoriana, qui soli de quadraginta supersunt integri, collicem Vaticanuin n. 124, membrana eum, soliomini sociIiae Inaximae 304, columnis bipertitis circa seculuim undecimina eleganter scriptum manu Eptaraerni cmusdam, ut testatur siil scriptio: Πολυβίου Ἱστοριῶν κ.

λίωι ε. Dd. ε omni lina vii exstant Ionge esse et anti Plissiluim et optimum etsi bene perspexerat Scii veigliaeuserias, tamen .iod scripsit in praelatione vol. 1, p. XL: .,duum in ceteris codicibus havit procub ab initio lu,ri primi duobus locis inessent litatus illi. Pii in contextu Casaiiboniano nonnisi ex Ursini ingenio expleti sunt, cupidus inprimis sui cognosceruli eisdemne lacunis antiliae liae mena-branae similiter essent foedatae. Et cognovi non fuisse illas illa liuius Ialiis contagio linIniines. Sed nemo ulcirco suspice-tiir esse sortasse prirnas has ineinbranas quas illa pestis invaserit, ut ex hoc clei nile exstinplo reliqui Oinnes nostri codices sint derivati. Nemie enini in liis Inembranis exesum alima id aut vetustate corruptum in illis locis est, uti sunt isti hiatus: Sed spatia, PIae sunt vacua relicta, satis in licant ex vetustiori exemplari labem esse prepagatam. Et veri reliPIor In codicum collatio docet multo vetustius Vaticano hoc collice fuisse exemplar illii l. viod pro commini omnimn nostrorrem codicum sonte sit lialaen luna. Etenim Bavaricus codex complures habet probatissimas lectiones, miae in Vaticano depravatae reperiuntur, et alias nonnullas lactinas, miliais illo la-

7쪽

IUPRAEFATIO. borat, rectissime explet. Augustanus vero et Regius, quos mutua c0gnatione arctissime inter se coniunctos esse dixi, cum Vaticano inulto iluule In frequentius atque constantius ill Iam cum Bavarico conspirant atque illius sa in illam propius utilae attingunt: nec tamen ad eiusdem exemplum sunt descripti: PIippe qui passi in , parti in in proliatis lectionibus partim iu lepravatis, contra Vaticanti In stant a partu iis Bavaraei. Ex quo intelligitur per viversos canales atque variis temporii in suo

cessionibus ex cornuuini sonte derivatos esse luis codices on1nes, quos notis fortuna servavit. Eoque maiorem necesse est suisse illius vetusti exe inplaris aetatem, Pioni. In eo tempore,

quo ex illo describi coeperiint illi codices, qui veluti stirpes

nostrorum sunt habeIuli, iam situ ac vetustate fuerat exesum: mio factum est ut tuarum laculiariIIn contagitiin, de quibus supra ilixi, ait Omnes pervenerit. Sed non sol una antiquitate veneratnte fuisse necesse est illini vetustissimum et co nune comemn nostro mina exemplar. verun etiana probitate praestitisse: quandoquidem conferendo in tei' se varias lectiones

eo licum ex illo sonte derivatoriim satis emendatus Polybius prodire potest. Videturque idem vetustus codex passi in variantes lectiones sive ad inargitiem sive intra lineas habuisse adnotatas: unde pars eariam varietatu in . quae hodie in codici- laus nostris reperiuntur, originem luxerint . Ad Vatica-niun codicem ut redeam: sicut ex omni inis, qui hodie superstini, est antiquissimus: si e plurimis in locis. iiiii ceteri corrupti sunt, vel illiinata in plane nobis sereavit veritatem vel non ita longe a recta via alberravit. quin veri vestigium attentus Iector satis etia innuna facile internoscere possit. in lioc igitur viritin egregium, ut alios omnes post eum. opinio de reliquoriim codicum ad Vaticanum ratione magnopere sesellii eius .ie de loco ritui plurimoritui scriptura iudicium i inpellivit et pervertit. Nam quod iam ex illa ego collatione quam Ioseplius Spallet tus . cuius minime indiligentis viri caussa in egit Iacobsius praes. ad Anthologiam Palat. vol. 3. p. VII f., Suppeditaverat Soli vel gliaeus ero conieceram, codicem Vaticanunt reliquo-raim qui hodie supersunt Omnium esse arcthetypum, id accuratius explorato lilbro pra es tan tissimo ita vidi confimitatu ui

8쪽

PRAEFATIO. Vut certissime iam constet quic*ud ceteris est peculiare, id, sive bonum sive pravum, nullius esse fidei, sed esse reliquorum lilarorum omni uni eandem asi Vaticanum rationem quana nuper praelatione ad Cassium Dionem illius esse ostendi libror In ceterorum ad codices Mediceum et Venetum. Nam ut lacunae illae iIuae in Vaticano

1, 2, 7 : ουτινα μέρη σχεδον δεπῶσαν πεποιημένοι την οἰκουμένην υπηκοον αυτοῖς τον μεν τοῖς σινανυπε τοῖς ἐπιγι οχην κα δυναστ μεντολαδιατ

τῆς ἐξέσται σαφέστερον κατανοεῖν. ομοίως δὲ καὶ et 1, 3, 3: ἐν μὲν ουν τοῖς προ τούτων χρόνοις ως ῖν εἰ σποράδας

εἶναι συνέβαινε της οἰκουμένης πρατὸ και τὰς ἐπιβουλὰς ὁὲ συντελείας

αυτ και κατὰ καστα ενων

ἀκὀ δὲ τούτων των καιρῶν, ex veteri, et ipso illo collice qhiem sectilo decimo Constati-tinus isstperator eclogariis suis excerpendiim tradidit anti- viatori, exemplari sunt repetitae, etiam in ceteris ita comparent ut nihil ad illas si plendas aut emerularulas conferantviod non vel hodie quivis possit consei re, hoc est in altera

v. 3 τῶς ante τῆς, et v. 4 πράξεις, et 5 ἐπιβολάς. ita qiiicquid

per omnes lil ros quinmie primos in reliquis collicibus boni reperitur, id onine est eiusmodi ut non ex integriori ductum esse appareat exemplari, sed a correctoribus excogitatum, intei ditin felicibus, sed saepissime non minus audacibus et Disi rem by Corale

9쪽

VI PRAEOTIO. temerariis quam infelicibus et imperitis atqueie eo ipso etiam

quae recte emendarunt redarguentibus, tan Plana nullius certesdei, etiamsi vera sint et vel sine libris reponenda.Etenim illud ipsum supplenientriin, quod unuin Oinnium certissimum et videri possit et ab omnisus reapse liatntuinest arguntent una nonnulla viae aut ile sunt Vaticano aut ni in is stineiulate in illo fluviii reliquis scripta sunt codicibus, ex antilliora et integriori ducta esse exeniplari, nullius est pretii certissimoque potius est clo cuinento solum fio die superesse si te iunum librorum Plinque primorum codicem Vaticanum. Nam quae ex uno cossice Monacensi 2, 23, 10:ο μεν γὰρ ετερος των υπάτων Γάιος Ἀτίλιος προεξεληλυθὼς ετυχεν εἰς Σαρδόνα μετὰ των στρατοπέδων, οἱ δ' ἐυτῆ P-ν πάντες περιδεεῖς ῆσαν, μέγαν και φοβερὸν αυτοῖς

ὁπολαμβάνοντες ἐπιφέρεσθαι κίνδυνον. επασχον δε τουτ' εἰκότως, ετι περὶ Γαλατῶν ἐγκαθημένου ταῖς ψυχαῖς αυ- τῶν του παλαιοί φόβου. διὸ και προς ταυτην ἀναφέροντες την εννοιαν τα μεν συνηθροιζον, τὰ δε κατέγραφον στρατόπεδα, τοῖς δ' ἔτοίμοις εἶναι παρηγγελλον των συμμάχων. καθόλου δε τοῖς υποτεταγμένοις ἀναφερειν ἐπέταξαν απογραφας των ἐν ταῖς ἡλικίαις, σπουδάζοντες εἰδέναι το συμπαν πλῆθος τῆς ἡπαρχούσης αυτοῖς δυνάμεως. μετα μεν δὴ των υπάτων ἐξεληλυθέναι τὸ πλεῖστον εσπούδαζον και

ἄριστον τῆς δυνάμεως. J σίτου δὲ καὶ βελῶν καὶ τῆς ἄλλης

ἐπιτηδειότητος προς πόλεμον τηλικαύτην ἐποιήσαντο παρασκευην ηλίκην οὐδείς πω μνημονεύει πρότερον. συνηργεῖτον αυτοῖς πάντα καὶ πανταχόθεν ἔτοίμως, recepta sunt veri allic seclusa μετὰ - δυνάμεως, ea minime propter praecedens δυνάμεως in ceteris otianibus intercidisse, sed novitii

esse ii ominis ad si tamentum, idque prorsus inane et superVacuulu, pro lit vel alasurillini illud εξεληλυθέναι pro R;ελθεῖν

positum. Nam ea fuit veteriini illonini collectomissi infelicitas ut vix linun1 alteriImIue possent versum conuuinisci quin aliquid iis excideret quod simius em serius ocius convinceret, atque sic inerines alio mii contra illo pruna licentiain scriptores veteres vel post naulta secula ab eortina defenderet ineptus, ut multis nuper apud Cassium Dionem, et antea apitii Soptio iein et Eurripulem TliucydidentPie et Xenophontem.

10쪽

PRAEFATIO. VII comprobavi exemplis. Etsi illa quulem quae Ilic sunt illata ne esse qui lem videntur conmito inserta. sed ab lectore otioso ascripta in margine et ab librario temere inculcata.

Non Ininus g0I rectiones quaedaIn, ab omni,1s pro verissimis halutae et certissimis annumeratae documentis etiam emendatiores in Inultis Piam Vaticanum ceteros esse codices, vel maxime illius potius proluant ab his cor rectoriim lusibus liberi praestantiam et ceterorum coarguunt in ala in fidem.

Nam quod 2, 49, 4: Την τε Κλεομένους φιλοξενίαν . . ἀνθέξεσθαι της των Ἐλλήνων ηγεμονίας, in uno est φιλοτιμίαν , pro eo Polylnus initii dusie hic quo mae scripserat φιλοδοξίαν, .iod habet 3. 104, 1. et pro illo ipso φιλοξενία a Valesio 32. 15, 12, est repositum.

Porro 2, 56, 15 : Καίτοι γε προφανῶς ὁ μὲν τον κλέπτην η μοιχὸν αποκτείνας ἀθῶός ἐστιν, ὁ δε τον προδότην η τυραννον τιμωρῶν και προεδρίας τυγχάνει παρὰ πἀ- σιν, quod ex deterioribus quibusdam receptum erat pro Vaticani et lite l1idein eum sequentium libroruin scriptumi τιμῶν, sutile esse correctoris conanientu in . τιμῶν habentis pro participio, Paum sit genitivus substantivi, ipsum ostendit activum, quod Polybium dicturunt suisse τιμωρουμενος Satis probant quae

de activo dixi ad Thesauriim Stephani v. τιμωρῶ, p. 2207. A. Item 3, 20, 8: Pωμαῖοι δέ, προσπεσόντος σφισι του γεγονότος κατὰ τους Ζακανθαίους ατυχήματος, παραχρῆμα πρεσβευτας ελομενοι κατα σπουδὴν ἐξαπέστειλαν εις την Καρχηδόνα, δυο προτείνοντες αυτοῖς, ων το μὲν αἰσχυνην

δμα και βλάβην ἐδόκει φέρειν δεξαμένοις τοῖς Καρχηδονίοις, τὸ δ' ἔτερον πραγμάτων και κινδυνων αρχὴν μεγάλων ὴ γὰρ τον στρατηγὸν Ἀννίβαν καὶ τους μετ' αυτοὐ συνέδρους ἐκδοτους διδόναι Ῥωμαίοις ἀπήτουν ἡ προήγγελλον τον πόλεμον, quod ex deterioribus receptum ἀπήτουν, in Vaticano vero scriptum est ἐπαίτεον, in Florentino ἐπετέον, in Excerptorii ut de legationibus codice Monacensi ἐπαιτητέον, infelicissinu potius est cor rectoris viam Polyini. Nani nemie aptum liuic loco illud est veri uni et si foret, vix ullus suisset librarius in ἐπαίτεον coi rupturiis. Scripserat vero PolVbius miod unum liuic loco convenit ἐκδοτους διδόναι Ῥωμαίοις ἐκέλευον, qmul verinim frequentissimum est de legatis aptui