장음표시 사용
71쪽
κοντα ἔτεσι μη μόνον 'Ιταλίανi αλλὰ 'καὶ Αιβύην κατακτήσασθαι πῶσαν, ηδη δε και τους 'Iβηρας υφ εαυτους καταστῆσαι. ἐπει δὲ του πλείονος ἐφιέμενοι τον γόνιον ἐπεραιώθησαν κόλπον, 'Eλληνων τε ἐκράτησαν και Μακεδόνας παρέλυσαν τῆς αρχῆς, αυτόν τε, δς τηνικαῶτα τουτων εβασίλευε, ζωγρία ελόντες εἰς την' μην ἀνήγαγον. Euagrius II istor. eccles. 5, c. ult.: Aἱ δε κατὰ μαίους πράξεις, πῆσαν κοσμικὴν ἱστορίαν ἐν αυταῖς περιλαμβάνουσαι ῆ εἴτι καὶ ἄλλο γέγονεν εἴτ' ἐς εαυτοὐς διαιρουμενων εἴτε και καθ' ετέρων πραττόντων, πεπόνηται Λιονυσίω μὲν τω Ἀλικαρνασσεῖ απὸ των λεγομένων Ἀβοριγίνων την ἱστορίαν ἐλκυσαντι μέχρι του Ῥπειρωτου Πυρρου, ἐξ ἐκείνου δε Πολυβίω τω Μεγαλο2ωλίτν καταγαγόντι εις τῆς Καρχηδόνος ἀλωσεως. Pliotius Bibl. cod. 83. p. 116 ed. Hoeschel. : Λιέξεισι Λιονύσιος ὁ 'Aλικαρνασσευς εν πολλῆ λεπτολογία την τε τῆς Ῥωμης οἴκισιν και την Ῥέμου και μύλου γέννζσιν, καιαπλῶς εφεζῆς ἄπαντα μέχρι ὁτου μαίοις ὁ προς Πυρρου
του 'H πειρώτην πόλεμος συνέστη. διέρχεται δὲ και αυτὸν ἐκεῖνον, και τελευτῶ εἰς την έ και κη ολυμπιάδα, ἐτους αυτῆς ἐνεστηκότος τρίτου ' αφ ης καί φησιν ἀπάρζασθαι τον Μεγαλοπολίτην Πολύβιον τῆς ἱστορίας. Recte: namqwe sub finem Olynap. 128, Α. U. 489. Mamertini Romanos in Siciliain a ivocariInt, uiade IIistoriam suam incipit Polyiatis. Vide I. 1. c. 7 coli. c. 10 seqq.De argumento Historiariim Polybii Suidas liaec liabet:
Aρχεται δὲ απὸ τῆς φυγῆς Κλεομένους του Σπαρτιάτου καὶ Φιλίππου του Περσέως πατρὸς ), τῆ διαδοχὴ των Μακεδόνων τα εξῆς ἐπισυνάπτων Ῥωμαίων. Αlia testimonia v. in Fragmentis. 3. Stilus Polybsi. Stilum Polybii liaud satis concinnum ivilicavit Dionysius
) Sie coIToxi, ciun legeretur vlas, quomodo Suidas Vix erraro potuit. Κusterias καὶ μέχρις Περσέως του Φιλίππου υἱos. Ceteriam MIod a Cleomenis fuga et a Philippo blaeodoniae rego historiam suam inchoasse Polybium Suidas ait, non ita male habet: inde nemps initium fecit Poly-Disiti od by Corale
72쪽
LXIXIIal. De coInpos . verti. c. 4, p. 28 et 29: Μείζονα ἰσχυν εχει τῆς ἐκλογῆς ίτων ονομάτων) η συνθεσις . .. καὶ τουτω μάλιστα διαλλάττει ποιητής τε ποιητ0ῶ καὶ ὐήτωρ ρητορος, τῶ συντιθέναι δεξιῶς τὰ ονόματα. τοῖς μεν ουν αρχαίους ολίγου δεῖν πῶσι πολλὴ ἐπίδοσις ην αυτου, παρ ο καὶ καλά ἐστιν αυτῶν τὰ μετρα καὶ τα μέλη καὶ οἱ λόγοι τοῖς μεταγενεστέροις Ουκέτι πλὴν ολίγων. χρονω ὁ ωστερον παντάπασιν ἡμελήθη, καὶ ουδεὶς ωετο δεῖν αναγκαῖον αυτὸ εἶναι Ουδε συμβάλλεσθαί τι τῶ κάλλει τῶν λόγων ' τοιγάρ τοι τοιαυτας συντάξεις καtέλιπον οῖας ουδεὶς υπομένει μέχρι κορωνίδος διελθεῖν, Φυλαρχον λέγω καὶ Αουριν καὶ Πολυβιον καὶ φάωνα κ. τ. λ. Haec Dionysius. Ac sane non ninus comptain nec molliter a imo luna cadentem esse Polybii orationem ne sunt iis quidem scriptoris liuitis ad intrator iverit inficias. Caeteriun ex omni niunero eoriam, PIi quas liabemus liodie historiarum Polybii reliquias perlegerint. Plae multiNn abest ut dimi liam efficiant partem totius operis, paucos esse confido viin aegerrime serant librorum qui periere iacturam.
4. Aue toritas et sides historica . Cicero De officiis 3, 32: Polyidiis, boniis auctor inprimis. Livius 30. 45: Polybius lintravia trana speritendus auctor. 0ptime vero Casaiaboniis ad fragmenta Polubii docuit esse figuratam orationem. PIa utitur lioc loco Livius. quae μειωσις vocatur, et hau uap ιam spernendum hic poni pro maaesemae auctoritatis. Cons. Dulcer. et Drahentiorch. ad Liviiun I. c. Polybium reapse a pleris.1e tmn spretum fuisse, laod ipsum reprelaendere Livium, opinatur Niebularius Hist. Bona.
Idem Livius 33, 10: Nos Polybitun secuti sumis, non incertum auctorem, Pamn omnium reriun Bovianarrem, tum praesertim in Graecia gestar Im.
Xipli ilinus in Augusto p. 41 e l. R. Stephani: Tα μεν ουν
Mus uberioris et propriae ao principalis suae historiae, quae cum tertio libro incipit. Cons. 2, 69, 70 exti . Ao fortasse ex ipso hoc loco 2, 70, 8, scripserat vel scribere Suidas voluerat καὶ Φιλίππου του Βημητρίου υἱos, aut ex I, 3. 1, καὶ Φιλίππου του Περσέως μὲν πατρός, Λημητρίου δε υίου. Diuitiam by Cooste
73쪽
πολλὰ τῶν σημείων τοῖς τερατολόγοις παρήσω, αμ ινων δ' αν ἐν καὶ ὁ Βίων μη πέρα του δέοντος αυτὰ τεθηπως, ἀλλατι καὶ τω Πολυβίω προσεσχηκώς, ὁστις ἄλωσιν γράψας της Καρχηδόνος καὶ της 'Eλλάδος δούλωσιν καὶ προ τουτων την
μεγάλην των ' μαίων ἐκείνην υ πο Αννίβου καὶ πολυχρόνιον κάκωσιν οὐδαμοῖ τερατολογῶν φαίνεται ουδὲ σημεῖα ταῖς λοιπαῖς πόλεσι προ των συμφορῶν γενόμενα διηγουμενος, εἰ μὲν ουδ αν γενέσθαι νομίζων, μεμπτῶς, πλήρης γὰρ των τοιουτων η ἱστορία ' ει δ' ώς οὐχ ἱστορήσας γε αυτὸς, συγγνωστῶς' συγγραφὴν γαρ προκεχείριστο. 5. Continuatores, obtrectator, et epito nator historiamian Polybsi. Suillas in mλυβιος Ιστέον ὁτι διαδέχεται την Πολυβίου ἱστοριαν Ποσειδωνιος ολβιοπολίτης σοφιστης. Idem inin Ποσειδωνιος istam continuatione in Polybii 52 litaris com-I reliensam, Ἱστορέαν την μετα Πολυβιον, Posi lonio Alexandrino plinosopho Stoico tritavit. Zenonis Citiei discipulo: at mox tanten subiungit. καὶ οἶμαι ταὐτα μῶλλον Ποσειδωνίου σοφιστos εἶναι τοὐ ολβιοπολίτου. Cons. Vossi una de histor. Gr. 1, 24, et Fabric. B. Gr. Vol. 2, p. 409 Sq.
Suidas in Πολυβιος Eγραψε δὲ καὶ Στράβων ' ασευς τα μετὰ Πολυβιον ἐν βιβλίοις μγ . Ei iis te in operis ipse Strahonaeininit 2, p. 515 his veribis: Eἰρηκότες δὲ πολλὰ περὶ των Παρθικῶν νομίμων ἐν τη ἔκτη των ἱστορικῶν υπομνθμάτων βίβλω, δευτέρα δὲ των μετὰ Πολυβιον, παραλείφομεν
Suidas in Σκυλαῖ Σκύλαξ Καρυανδευς 1πόλις δέ ἐστι τῆς Καρίας πλησίον Ἀλικαρνασσοὐ τὰ Καρυανδαὶ μαθηματικος καὶ μουσικός. Περιπλουν των ἐκτὸς των Ἀρακλέους στqλῶν .... Γης περίοδον. Ἀντιγραφὴν προς την Πολυβίου ἱστορίαν. Cons. Vossi una de lii stor. Gr. 1. 19. Fabric. B. Gr. vol. 3. p. 32, et 2, p. 761. Suidas in B ροὐτος ' Bρ τος, στρατηγὸς μαίων, εγραψεν ἐπιστολας καὶ των Πολυβίου τοί ἱστορικου βίβλων μιτofήν. Et Plutarcinis Briit. c. 4: Aυτὸς Μάρκος Βροὐ- τος) ἄχρι τῆς ἐσπέρας ἔγραφε, συντάττων Σπιτομὴν Πολυβίου.
74쪽
De vita et rebus gestis Pthilopoemenis tres libros separatim edidisse Polybiiun, prrius quana universana liis tori an con- Scriberet, ex ipso viscimus 10, 24.
Cicero Ad Famil. 5. 12, ad Livaecium: Deesse nillii nolui piin te admonerem ut cogitares coniunctene malles cun ceteris relaus nostra contexere, an, ut multi Graeci laceriint, Callisthenes Troicum bellum, Timaeus Pyritii, Polybius Numantinum, PIi on nes a perpetuis suis historiis ea liae dixi bella Separaverunt, ita tu quoque itein civilena coniurationem ab liostilitiis extet nisque fellis seiungeres.
Commentari:omina su oriani περὶ τὰς τάξεις, id est Tacticorum, ipse mentionein secit Polybius, 9, 20, ad vieni loctini vide quae notamus.
Eoriin leni meminit Arrianus in Tacticis ipso initio p. 240 ed. Koectis, quod quidem mancatum ad nos pervenit, talisere ratione suppleniluni: f Ἀκτικὰ ἐγραψε Πύρρος ὁ Ἀπειρώτης και ἈλέξανδροςJ ὁ Πύρρου παῖς .... καὶ μην καιΠαυσανίου ἐστι συγγράμματα υπὲρ τούτω εὐροις δ' ἶνκαι μαγγέλου, αλλὰ καὶ Πολυβίου τos 'Αρκάδος, ος καὶ Σκιπίωνι τῶ μαίω ξυνεγένετο, πολλοῖς και μεγάλους πολέμους διαπολεμοῶντες ἄλλους τε και εν ω και Καρχηδόνα την εν Αιβυν εἰλέν τε και ηνδραπόδισεν. Aelianus in Tacti eis c. 1: Πύρρος τε ο Nπειρώτης 1 κτικὰ συνέγραψε και Ἀλέξανδρος ὁ τούτου υιος και Κλέαρχος, ἶἔτι δὲ Παυσανίας Ευάγγελός τε και Πολύβιος ὁ Μεγα-λ0πολίτης, ανηρ πολυμαθής, Σκιπίωνι συγγενόμενος. Illem Aeliantis Tactic. e. 3: ορον της Τακτικῆς ἐθεντο Αινείας μὲν ἐπιστήμην εἶναι πολεμικῶν κινήσεων, Πολύβιος δὲ, αν τις πλῆθος ἄτακτον παραλαβὼν τοὐτο συγκρίνη καὶ καταλοχίσας συλλοχων, παιδεύση τε χρησίμως τὰ προς τον
Rursus Aelianus ib. c. 19: Τούτω τῶ σχήματι τῆς ιλης ἄστε τοὐς εν ρόμβω κατατεταγμένους ιππέας μήτε στοιχεῖν
75쪽
V. De habitatione sis aequalore libellus. Geminus in Eἰσαγωγὴ εἰς τὰ Φαινόμενα s. in Elementis astronomiae c. 13 in Petavit Uranologio p. 54, D, s. de doctritia teniporiam vol. 3, p. 31 sq.: Πολυβιος ὁ ἱστοριογράφος πεπραγμάτευται βιβλίον, ο επιγραφην εχει Περὶ της περὶ τον ἰσημερινὸν οἰκήσεως, αυτη δε ἐστιν ἐν μεση τyδιακεκαυμένη ζωνy, καί φησιν οἰκεῖσθαι τους τόπους καὶευκρατοτέραν ἔχειν την οἴκησιν των περὶ τα πέρατατης διακεκαυμένης ζωνης οἰκουντωπι και ἁ μγ ίστορίας φέρει των κατωπτευκότων τὰς οικήσεις καὶ ἐπιμαρτυρούντων τοῖς φαινομένοις, δ δε ἐπιλογίζεται ἐπὶ τῆς φυσικῆς περὶ τον ῆλιον υπαρχουσης κινήσεως. ὁ γὰρ ῆλιος περὶ μὲν τους τροπικους κύκλους πολυν ἐπιμένει χρόνω κατὰ την πάροδον al. πρόσοδον την προς αυτους καὶ την αποχώρησιν ωστε σχεδὸν ἐφ' ημέρας μ μένει προς αἴσθησιν επὶ τροπικῶν κυκλωπι δι ῆν αἰτίαν τα μεγέθη των ημερῶν σχεδὸν ἐφ ημέρας μ ταυτὰ διαμένει. δθεν ἐπιμονῆς γινομένης προς τὰς οἰκήσεις τὰς κειμένας υπὸ τους τροπι- κους ανάγκη ἐκπυροῆσθαι την οἴκησιν καὶ αὐίκητον γίνεσθαι διὰ την τοὐ καυματος υπερβολήν. απο δε τοs ἰσημερινοῶ κύκλου ταχείας συμ αἰνει τὰς αποχωρήσεις γίνεσθαι.ῖθεν καὶ τὰ μεγέθη των ἡμερων περὶ τὰς ἰσημερίας μεγάλας λαμβάνει τὰς παραυξήσεις. ευλογον ουν καὶ τας ὁποτον ἰσημερινὸν κειμένας οἰκήσεις ευκρατοτέρας υπάρχειν, ἐπιπολῆς μεν γινομένης ἐπὶ τοὐ κατὰ κορυφὴν σημείου, ταχέως δὲ ἀποχωροῶντος τοὐ ἡλιου. πάντες γὰρ μεταξυ των τροπικῶν κυκλων Οἰκοῶντες παρῶ την πάροδον Ομοίως κεῖν- ται τἡ ἡλίου ' πλείονας δὲ χρόνους ἐπιμένει τοῖς περὶ τους τροπικους οἰκούσι. δι ἐν αιτων ευκρατοτέρας εἶναι συμβέβηκε τὰς περὶ τον ἰσημερινὸν οικήσεις, αλινες κεῖνται ἐν μων τη διακεκαυμένη ζώνη, τῶν περὶ τὰ πέρατα τῆς διακε-
') Libonus illo fortasse nonnisi pars fuerit libri 34 historiari In, in limo geographica ex professo tractavit Pol ius Disitiam Gorale
76쪽
DE VITΛ POLYBII. LXXIII καυμένης οἰκούντων, οῖτινες υπO τοὐς τροπικους κύκλους
Strabo 2, p. 96: Πολύβιος δε ποιεῖ ζώνας ξ, δύο μεν
τὰς τοῖς αρκτικοῖς υποπιπτούσας. δυο δε τὰς μεταξὐ τούτων τε και των τροπικῶν, καὶ δύο τας μεταξὐ τούτων a litit Casailbonus) και του ἰσημερινοῶ.Εt p. 97: O ὁ ε Πολύβιος τοὐτο μεν ουκ ευ το ποιεῖν τινας ζώνας τοῖς αρκτικοῖς διοριζομένας, δύο μεν τὰς υποπιπτουσας αυτοις, θυο θε τας μεταζυ τουτων και των τροπικῶν.
πτουσα τῶ ἰσημερινῶ ἐστιν εὐκρατος, καθάπερ καὶ Πολύβιος ομοδοξεῖ ' προστίθησι ὁ Ουτος και διοτι υφηλοτατη ἐστί διο περ καὶ κατομβρεῖται, των βορείων νεφῶν κατὰ τοὐς ἐτησίας
ἐκεῖ τοῖς αναστήμασι προσπιπτόντων πλείστων' πολύ κρε τον τρίτην εὐκρατον ταύτην ποιεῖν στενην τινα η τὰς υποτοῖς τροπικοῖς εἰσάγειν.
Et tibi lena: Ἐνίσταται δ' ὁ Ποσειδώνιος τῶ Πολυβίω διοτι φησὶ την υπο τῶ ἰσημερινῶ οἴκησιν ύψηλοτάτην ' ουδεν γαρ εἶναι κατῶ την σφαιρικην επιφάνειαν ὐψος διὰ τηνόμαλότητα κ. τ. λ Achilles Tatius in Isagoge in Pliaenoinena c. 31. p. 157 C: Περὶ δε τοὐ αριθμοί τῶν ζωνῶν πολλη διαφωνία τοῖς μεταυτον γέγονεν ' οι μεν γὰρ 'εξ αυτὰς εἶπον, ως Πολύβιος και Ποσειδωνιος, την διακεκαυμένην εἰς δυο διαιροὐντες. His ad ii ii viae Uyttenbachius de Poly o dixit praefat. ad
Selecta principuin liistoricoriun p. XVI: , , Polyinus vere appellandus Graecorum ultimis. Natus enim et e lucatus in lil erapatria, in ea leni tuenda regendaque versatus, euasilein libertati superstes, servavit civilis spiritiina libertatis: qui ubia lyest, elo Plentia inane Paul et langui iti in sonat: ulu adest et Un rem1m scientia, etiam sine verbor in et compositionis delectu, laistoriae intinus explet. Huius ni odi erat Polybii ingonium. Profectus item a pliilosoplaia, non illa eloquentiae socia Socratica aut Acaden ica aut Peripatetica, sed inope a lorationis oriratum Stoica: nevie Haetoriim scitolis exemitatus Diuiti os by Corale
77쪽
neque sua voliuntate aut ad veteritin laistoricomina ianitationein con paratus aut scriptionem ipse sua in ad granalnaticoruni praecepta dirigens: adolescens a d rena pul)licam tractanda in te latiis, in retriis continuo civili tuis ac bellicis versat iis, ver-liis e naedio et vulgat i colasti et inline asstinatis, orationis sor-mana contraxit per spicuam quidem, sed minilne elegantem. Huc accedebat scliola in redolens loviacitas et repetitio et iisdem argumenti in laudan la ubique et inculcanda caussariau olbservatione. Et tanaen illini assecutiis est ut eius lectio posterorum situlia teneret, an flictiones passi in frequentarentur. duo magis intelligitur qitanta in eo fuerit reris in ac scientiaepi'aestantia, quae dictionis vilitate in non motio obrueret, Sed ad imitandi a leo strilium conani enitaret. Et profecto, si at orationis dote discesseris, nulla est quin apud Polybium extetit istoriae virtus. Veri illi aerendi et littere prostendi studiti ira acerrinstitua: eius lena a salso itisceria encli cum ex rerum usu, tu in ex literarum scientia et oinni doctrina, i inlicium sulatile: factorum eventoria inlue sagacissi ima explicatio, e cauSsis prin- cipiisque si iis repetita, sive liae catissae coiitinerentur in SII1gulorurn ingeniis Itominum, sive in citius Pie reiptil,lieae aut i unasti;ie constitiitione et sorina, sive in lioruni inutila ratione et coniunctione liniversaque ollis terrarum PIasi civitate, sive in nailitari lisciplina, sive in coeli nati ira, sive in locorum situ regionumque proveritu et opportunitate, sive in thominum, pro varietate locoriana et civitatuna, liversitate, frequentia, anim0raim indole, corpor ira rota ore. In qui inis onantibus describendis non solum diligentissinii enat ratoris, sed gravissimi auctoris lati leni lial, et . Adeo nullus est alb eo memoratus homo, locus, eventus, quin eius talai certaim liaberet scientiam, qvi nasi sensi laus ipse suis ei ina cognovisset: nulla vitae naturaeque litimanae pars Psin eana et iratione et experientia traetata In ac penitus perspectani halatiisse vuleatur. Itaque effecit quod si ibi proposuerat, liis toriae vitae IIaagistrana, ni incia in veritatis, et suturorrum ex praeteritis praulentissimani coniectricem.
Conserenda etiam quae Ni ebulirius in Seliolis historicis vol. 2. pari. 3, p. 7, dixit ite Polybio eiusvie historiae consilio, Graecos imonituri ne veteris gentium Graecarum gloriae ut emores et tot excellent itina ingenio viroriam patriam Grae-Diustiroci by Cooste
78쪽
DE HISTORIA POLYBII. LXXV claui Ruina uis parere coactant ii uligitati laustra necessitati re- Iuctarentur et, quod accidit non assilientii iiis, multo sibi graviora mala consciscerent.
0uammiam de instituti ratione, violi in conscrilaenda liae Historia secutus est Polytiius, satis diserte auctor cum in totius Operis introitu, tum vero in tertii liliri exocilio praecepit: iuvabit ta inen de universo scriptoris consilio et de arguinento partitioneque II istoriarii in , quas liis luaris complexus est, non-ntilla praelibasse. Igitur Historiae Polybianae non postremaliaee laus est, luod in parie versetur reruin Romana ruin longen Olbilissima, sive viromani vii lutein spectes sive putilica instituta aut mores sive rerum gestaritin Iaragnitudinent. Duum aute in inter excellentis Historiae conditiones iloctissimi veteriim lianc cuin prinais ponant, ut certi intervallo temporis cli-
cunaserit a tur. et a notabili principio ad nota lutein per lucatur sinena, hanc Historiae legem, ut quidem illis placet, a Polytiio
mirifice esse olbservatani invenimus. Ille principio, cuin adscribendunt ast pulit antinuin, annoruni istin tua gluta trium res
gestas suscepit explicanitas, ab anno primo 0lynapiadis CXL, qui annus ab LM,e con lita 535 est, ad 0lynap. LI.III. 3, A. U. 587. id est ali initio belli Punici secundi squo fere eodem teinpore in tribus florentissiniis illius aetatis regnis novi reges imperium susceperant, Philippus, Demetrii filius, in Mace- lonia, Antioclius Magnus in Suria, Ptolemaeus Pliilopator in Aegypto) usque ad finem belli Persici et regni Macedonici eversionem. duo Spatio LIII annoruni adfirmat Polybius et incepisse et consummata esse inaperii Romani incrementa: recte. si uiodo ita intelligiatur, ut expositum a Casauhono est ad Polyb. 1, 1, 5. Gestae igitur sunt eo temporis intem alio a Romano po-
79쪽
LXXVIDE HISTORIA POLYBII. pulo tot tantaeque res Piot et quantae nullo uni tuam seculo pari numero annorunt. Ante on nia bellum occurati Punicuin secun dum; belluna viribus partium, genem sitate ducum, magnitu line cla lium, varietate casuuin, eventorum consequentia, oninium bellor una, quae ulli vis terrarum gesta umbiam sunt,
maxinium. Finem lautus excepit bellum Macedonicum cum Plii-lippo, ob vetere in Macedoniae reguin sanaana et Magni Alexandri gloriam nolbilissi inuni. Secuta sunt Antiochi cuna bellum et Aetolicum: illud, cum rege Asiae opulentissimo et terea mari-Pie vi copiarum ingente instructissimo: hoc cum populo Onanium ferocissimo et Pii bellaiuli decus sibi uni vindicabat. seque eo nona ine impotentissime iactabat. His interiecta sunt nora ia in I, ella, cuin Insubribus, Boiis ceteris pie Gallis trans Alpes Italiani incolenti tuis. Postremum fuit Macedonicum alterum, cum Perse, Philippi filio: in lio illa antiquein Macedonum regia sarnilia, exemplo penitus miserando, est exstincta Ac tuna primunt onanes et 0rientis et 0ccidentis nationes attonitae, Inagnitu linis Bona anae stupoi e coeptae sunt des gi. ac vina ineluctetini lena satoruni coeperunt intelligere, quae populo Roniano ini per uti lionorem de se iebat: ipsis parent necessitatena ina ponebat. duae ipsa admirabilis rerum universi terraruna orbis conversio Polyinum initio ina pulerat ut liocta in inemorabili fine Historiam sua In temni naret: paucis tantum annis insecutae pacis alectis, ut *Nun mollis o ni nilnis lauit albilis esset fornui regeruli imperii, qua populus Romanus utebatur, et cunctis quidem onantiun seculorum gentibus. Seil praecipue Graecis suis, testatum faceret.
At non unius Romani populi res gestas peragere Polybius
constituerat, se i Ro inani quidem primario, ileinde autem et ceterorum totius orbis populorum omnium, paullo saltem no-Uliorum, Plotquot per idem temporis spatium inclaruerunt: diu in praeserit m per ea tempora res Oninium sere nationum cum principis te rearum orbis populi rebus partim implicitae ac commixtae essent, partim memora tali saltem alimio vinculo copulari connectique coepissent. Ne PIe Vero eas modo res aliorum populorum expositas lectoribus suis voluit, quae proxime coniunctae Romanis rebus et connexae erant: sed simul universum statum declara ivluin sibi sumsit, quo fuerunt quo-Diuili od Corale
80쪽
LXXVII que tempore, in cuius descripti0ne versatur, res cui UsPIe populi illustrioris: atque adeo omnem omnium populor In historiam . quae in illud viin Piaginta trium annormna et quod ex cuirit spatium incidit, accurate diligenterque persecutus est. 0uo intuitu opus suurn Καθολικην ἱστορίαν, quasi Universalem historiam dicas iure meritoque nominavit. V. 1, 4: 2, 37: 8, 4. Et hoc viidem primum fuerat scriptoris institutivn. duo absoluto. Iu una sub initium septimi post Romam conditam seculi novi rursus iuutivae motus nova Pie rerum maximam imi nitia existerent, quae modico annomam spatio in memorabilein inprimis conversionem exierunt: his commotus Polybius, novo scribendi initio sumto, illariun pariter remim historiam superiori Historiae sula texere, et continuo cum praece lentnnis tenore eademque ratione, qua in priori parte usus erat, peI'Se-
qui instituit. Ad ilitas res perscribendas eo lubentior assiecit animuin, laod hae sere erant, in quibus et Scipionis Aemiliani Virius, aluuini sui coniunctissimiqite amici, mainae insignita est, et quartam Baaiori parti ipse Polybius non spectator solum, sed et actor ac nonnullamna etiam auctor administratorque interfuerat. Excureit nempe haec pars Historiae Polybianae a Celtimerico l)ello in Hispania, in Plo prim tun praeclara Scipionis indoles eluxit, usque ad eversam ab eodem Scipione liello Punico tertio Carthagi uena deletamqtie a Mummio bello Actiaico Corintlium et Achaiam Romano mina potestati subiectam: co lectiturque adeo res gestas ab 0lynap. CLVI. et ab anno sere U. C. 601 usvie ad 0lynap. CLVIII. A. U. 609. Duarum istarum partium, lai in1s adlauc vidimus constare Polybii Historiam, prior illa ac principalis, PIae res gestas ab initio belli Hanni haliel sive Punici secundi us Pie ad finem Persici belli. id est Macedonici primi, complectebatur, triginta libros, Iuoad la idem ex reliquus iudicare licet, complebat; et
ab eo liiuro, Piem tertium deinde numeravit auctor, tricesimum secundum pertinetiat: altera pars, liuic stibiecta, Plaea bello Celtiberico ad eversa in usque Carthaginem atque Corinthum, id est, ad finem belli Punici III. bellique Actiaici ex- cui rebat, octo libris sequentibus, a libro 33 usque ad quadragesimuIn, erat compreliensa.