Polybii Historia edidit Ludovicus Dindorfius

51쪽

XLVIII PRAEFATIO. exeniplis reselithir αὐτοῖς post σφίσιν perperain ait littus et a me delet uin, ut ilete mluin est αυτοὐς 2, 8, 8: Λεόμενοι σφίσι

βοηθεῖν κατὰ σπουδὴν καὶ μη περιιδεῖν σφῆς αυτους αναστατους γενομένους υπὸ των 'Ιλλυριῶν. Quoi tun prius qtium

ipsi Scit eighaeu sero inconi otium vi Siliu esset, IniriIIn Piod tueri sthi luit alteriim, non anima iversa lil iram Oriina consueti illine alterii ni illieri pronoinen ait lenti tun, ut saepitus aptui

Atticos, velut Antiption tena p. 114, 30: Ἐπισκήπτουσι τιμωρῆσαι σφίσιν αυτοῖς ηδικημένοις, uin nisi deletur αυτοῖς, necessario σφίσιν resereniluin erit ad τοὐς τιμωροὐντας, Φ10d reserenduin atl τους ἐπισκήπτοντας. Nec dubiiun apti l Thucyllulem T. 69: Πάντα τε ἔργω ετι σφίσιν ἐνδεῶ εἶναι καὶ λόγω αυτοῖς ουπω λανα εἰρῆσθαι, operam per tulisse Arnolduni in defendendo αυτola post Gφίσιν prorsus Supervactio. 1, 3, 1. εκατοστή τε καὶ τετταρακοστῆJ Particulae sic iii- ter nurneralia interposilite exenipla ad Tlies. Stephani vol. 7, p. 1911. C, allata a leo sunt pauca et nullius sere ni omenti, ut Polytilum cerie non illiditaveriin scripsisse sine illo τε, ut

3, 1, 11: Aπὸ τῆς εκατοστῆς καὶ τετταρακοστῆς ὀλυμπιάδος ἀρξάμενο 4, 1. 3: μν δε τὰς 'Eλληνικὰς διέξιμεν

πράξεις τας κατα τοὐς αυτ0υς καιρους ἐπιτελεσθείσας τυῖς πρ0ειρημένοις καὶ lioc delenduin απὸ τῆς ἔκατοστῆς καὶ τετταρακοστῆς ὀλυμπιάδος ' 3, 16, 7: 4. 26. 1: Κατὰ το πρῶτον ἐτος τῆς ἐκατοστῆς καὶ τετταρακοστῆς Ολυμπιάδος, et 28, 5: 5, 105, 3. Ulu interposituna ς ininiis proclivem incit sullabae τε repetitionem.

1, 4, 9. εννοιαν μὲν γὰρ λαβεῖν απὸ μέρους των Ολων δυνατον, ἐπιστήμην δε καὶ γνώμην ατρεκῆ εχειν αδυνατον. Manifestuin non lioc scripsisse Polyintina, setl γνῶσιν , ut 3,1, 7 : Πολλα μεν γαρ προλαμβανούσης τῆς ψυχῆς ἐκ των ὀλων προς την κατα μέρος των πραγμάτων γνῶσιν, πολλὰ Γ ἐκ των κατὰ μέρος προς την των ὀλων ἐπιστήμη et 3,31, 4: Eγὼ δὲ καλὴν μέν, ουκ αναγκαίαν ὁ ἴσως φήσαιμαν εἶναι την τῶν προγεγονότων ἐπιστήμην , sequente ib. 4:ου μόνον καλήν, ετι δὲ μἀλλον αναγκαίαν εἶναί φημι δια

52쪽

XLIX PRAEFATIO.

loseplius Hypomn. 4. p. 175, 15: Περὶ παντων ωνπερ μαθεῖν ἡβουλήθη ὶ γνῶσιν αυτῆ παρέδωκεν ἀτρεκεστάτην. Ne-mie ἔχειν scripserat Polylaius, sed quo i praecedens λαβεῖν et

inatus imonstrat. σχειν, de Pao, ut de aliis vitiis plui imis,miae litatus arguit, suo erit loco dicendum.1, 6, 3. βασιλέα τον Περσῶν. Sustuli vulgare vitii in τῶν pro τόν, ut apiui Xenoption tena Dec. 4, 6, ad Anali. 3. 4. 8.et apud Pausaniam praes. p. XX. Apud Delmetriuin Plintermini

insta 29. 6'. 2: Η Πέρσας ῆ βαοιλίας τῶν Περσῶν η Μακεδόνας η βασιλέας τῶν Μακεδόνων, quiana Diodoriis Exc Vat. p. 81, bis praelieat βασιλέα, non solum li0c Polybio, sed etiana utrique bis restituenduin vutetur zόν. Μέλλω velli tinperfectuin quum non nisi 1, 10, 8: Eμελλον ἐν ολθω χρόνω τας Συρακουσας ἐπανελέσθαι, et 14,4.7: Εαθ' ο λ: ἔμελλον οἱ φευγοντες τὸ πῆρ ποιήσασθαι, iungatur cuin infinitivo a0risti, nemo itubitabit liis qtio Pielocis Polyibi una scripsisso suturiun, liod itecena circiter Ilabetallis, aut reiicere 38, 3. 5: Eπανοίσειν ὁ ε τοῖς Ἀχαιοῖς εις την ἔζης εφη συνοῖον, αυτῆ γενέσθαι μετα μῆνας εJ, Ursiniῆτις ἔμελλε. Nec dubiiun quin 2. 45, 1: Eλπίσαντες καταδιελέσθαι τας πόλεις, eadem somna suturi καταδιελεῖσθαι sit reponenda, ut 3, 61, 5: Tας μεν γαρ αρχας οὐδ' ἐπιβάλλεσθαι τῆ ὁια τῶν Αλπεων ἡλπισε πορεία, pro ἐπιβάλλεσθαι, - litoti nilaili nec ilelanditur eo laod 4, 12. 1 est: Aματῶ τους ἱππεῖς ἰδεῖν υποχωροῶντας ἐλπίσαντες αυτους τευ - γειν, ubi t. est * νομίσαντες, ut 1, 20. 2: 5, 8. 6, nisi ibis erat entiri in υπάρξειν, - non ta in asit Sluiu, que in ut nainus

certe ineptu in praesenti si illis litui, quam quoil Seli et gliaeu seriis voletiat latum in1 ἐπιβαλεῖσθαι puto restituemluna, et 5, 29.2: Eλπίσαντες ὐς παιδίω νηπίω χρήσασθαι, itelu esse reponendum suturiam, quod est 1, 71, 3, ῆλπιζον τευξεσθαι' 2, 31, 8, κατελπίσαντες δυνήσεσθαι' 4, 68, 5, κατελπίζων καταταχησειν ' 8, 5, 12. κατελπίσαντες καταταχήσειν. Qui loci aliquanto certiores sunt consuetiutinis Polybii testes quani liquit,us praesens est vel aoristus.1, 20, 3. πεζας pro πεζικας restitui lite et 6, et 1. 24,

POLYB. HIST. I. d

53쪽

PRAEFATIO.

110, 2: 3. 115, 4: 3, 116, 2; 5. 68, 2; 5, 110, 2: 8, 4,

8: 10, 33, 5: 33, 11, 8, ubi clam Jυναμις, παρασκευή, στρατιά. στράτευμα, στρατόπεδον coniungitur, libris omni uis rectam formam servantibus 1, 22, 1: 1. 25, 8; 3, 76, 12: 3,95, 3: 18, 6, 8, ineli ominis 2,2,4. Sic vel πεζικους pro πεζους inserunt optimi 2, 24, 3, sequente continuo in iisdem πεζοὶ et contrairio Iππεῖς. duo de frequentissimo in miris

non tantum Atticoriain, sed etiam plurimoriam de recentioribus vitio dixi praes. ad modomini vol. 1. p. XXXI s. Reliqui vero 6. 52, 2 et 3. τὰς πεζικὰς χρείας, et των πεζικῶν , sePiente mox των ἱππικῶν , et 18, 5, 5, καθ' ὁσον ἐν τοῖς πεζικοῖς

ἐλλιπεῖς εἰσι, κατα τοσουτον τοῖς ἱππικοῖς διαφερουσι, ut apiui Xenoph. Cyrop. 1, 3, 15: TOυς αγαθους τα πεζικά. Nel noenim, tui librarioriana laaec omnia antiquit is ilepriivare solitomun i inperitiam norit, moratu tur Suidam et Zonarana p. 37 sive

gram. in Cranstem Anec t. Paris. vol. 4, p. 91, 30, locu in Polyibii 1. 20. 6: Πολλαὶ μεν πόλεις προσετίθεντο των μεσογαίων τοῖς μαίοις αγωνιῶσαι τας πεζικὰς δυνάμεις, pari ina novis asserentes inma inattun vitiis: Πολλαὶ δε πόλεις προσεπίθετον των μεσογαίων τοῖς μαρις αγωνιῶσαι τας πεζικὰς παρατάξεις καὶ δυνάμεις. Naua etiani μεσόγαιος, quod praeter 23, 13, 11, constanter servant libri Polytii, quum μεσόγειος sere servent libri Diodori et Dionysii, a Polyibio . cui semper restitui μεσόγειος, non minus alienum Plam quiluis saepe est illa tun . Tlaucymile, Xenoption te, Platone, qui μεσόγειος dixerat, ut illi, et εἴγειος, κατάγειος, λεπτόγειος atque υπόγειος 34, 10, 3, 4. in fragmento ab Atlienaeo servato, et ἔγγειος, ut est 32, 8, 4, non εγγαιος, ut 6, 45, 3, Ptini ipsi Aeschylo, Xenoption ti, Dein ostheni perperain illatum notavi ad Thes. Stephani. Nec melioris sui ei vi e tur ci in ultima pro μεσόγειος, quod uniun dixisse Polytium, non μεσόγαια, ahlumital erit ilicen Iulti

1, 22, 2. ἐγίγνετο προς παρασκευὴν του ναυμαχεῖν. Εο- dein inodo 1, 29. 3, ἐγίγνοντο προς τὸ πολιορκεω 1, 36. 5. ἐγίγνοντο προς το καταρτίζειν τον στόλοπι 1, 55, 5, ἐγένετο προς το καινοτομῆσαί τι ' 3, 82, 11, ἐγίγνετο προς τὸ διακινδυνευειπι 3. 98, 4, ἐγίγνετο προς τὸ ... ἐγχειρίσαι τους Ομήρους τοῖς Ρωμαίοις ' 5. 56. 9, ἐγίγνοντο προς τὸ συντε -

54쪽

λεῖν την ἐπιβολήν. Nilii tominus haec omnia resessit et dativum esse restituemlum ostendit PIod 3. 71, 1, ἐγίγνετο προς το στρατηγεῖν τους υπεναντίους' 4, 81, 3, ἐγίγνετο προς το συντελεῖν την ἐπίνοια 5. 79, 1, ἐγίγνοντο προς τοδια μάχης κρίνειν την ἔφ0d0ν, ex Vaticano restitui τῶ, ut

idem in formula εἶναι προς τω dativum pleriinalie servavit. sed 1, 26, 3. οντων δε των μεν προς τῶ κωλυειν, ipse Pioque accusativum, alibi ab deterioribus illatum, male inseret. ut idem in aliis locutionibus interitum τω mitat in τό. Itaque ut eclogarii haud dubie potius quam librarii est 22. 20. 8, ἔντος προς το πολισμάτιον το καλουμενον Γορδίειον, ita librarii 14. 2. 7, διότι προς το συντελεῖν ἐστι , ubi iam Scaliger rectissime restituit τω. Hoc vero loco Polybius scripserat potius quod 2, 8, 13: Evθέως περι παρασκευὴν ἐγίγνοντο scripsit, ἐγίγνετο περὶ παρασκευὴν του ναυμαχεῖν.1. 22, 5. ουτος αυτὸς μεν ἐπὶ της κορυφῆς τροχιλίαν

εἶχε, περιετίθετο δ' αυτω κλῖμαξ ἐπικαρσίαις σανίσι καθηλωμένη. Res ipsa requirit Piod etiam Schweiglia eliseriis vertit in Lexico v. περιτίθεσθαι, plusquani tersectum περιετέθειτο, id seMiltur ἐπι δε τω πέρατι αυτου προσήρμοστο σιδηρουν οἷον υπερον et paullo post ἐνεδεδετο ο καλως. Sic peccatum insta 1, 61, 3. Gi ἐξετίθεντο libra pro ἐξετέθειντο, et 2, 17, 6, ubi διατίθενται pro διατέθεινται , 2. 44, 5, ἀπετίθετο pro ἀπετέθειτο, et Diodori 18, 26, 4, ubi επετίθετο pro ἐπετέθειτο, quod cetera poscitnt plusquamperfect3. et alibi saepe apiul liuiic et alios. Nec miistiani dubitabit Polybiuni 4, 24. 9: Aυτὸς δὲ μετὰ τῆς δυνάμεως αναζευξας

προῆγε πάλιν ως επὶ Κορίνθου, καλὸν δεῖγμα τῆς εαυτου προαιρέσεως τοῖς συμμαχοις ἐκτιθέμενος ἐν τῆ προς τους

Αακεδαιμονίους ἀποφάσει, scripsisse ἐκτεθειμενος , qui aut contulerit 40, 10, 1: Mπέπλευσαν εις την Ἀαλίαν, καλον δειγμα τῆς Pωμαίων προαιρέσεως απολελοι ποτες πῶσι τοῖς Ελλησιν , aut mi ut res poscat perpemlerit.

1.22, 7. ως τὸ ολον φαίνεσθαι παραπλησιον ταῖς σιτοποιικαῖς μηχανησεσιν. Non sol uni rarissimum est voca

55쪽

IAI PRAEFATIO. repetitum ela peperit illud μηχανήσεσιν, non nuntis absonumquam si latine dixeris, pistoriis maelii nationi laus. Aphul Ilip pocratem p. 831, 5. vol. 4. p. 296 est. Iattr. : TZς μὴ υφηλοτερη τοὐ καιροῖ η μηχάνησις recte Dietzius μηχανή, deleto σις, Piod, ut laic, natum ex sequentl fy. Neque liuic loco satis convenit quod Nuberiis illi μηχανήσεσιν substituebat Imaiori cuin mutatione τοῖς σιτοποιικοῖς μηχανήμασιν. 1, 27, 7. των Γωμαίων συνθεασαμένων ἐπὶ λεπτον ἐκ τε ταμενους τοὐς Καρχηδονίους. ἐκτεταγμένους, ut 3, 115, 6:χιέκοψαν ἐαδίως την των ὐπεναντίων τάξιν, ἄτε δ' των μεν Κελτῶν ἐπι λεπτον ἐκτεταγμένων, αυτοὶ δε πεπυκνωκότες απὸ των κεράτων τα μέσα, et Xenopli. Cyrop. 5, 4. 46: Ἀνάγκη ουτω πορευομένων επὶ λεπτον καὶ ἀσθενὲς τομάχιμον τετάχθαι, conieci ad Stepli. Τlies. v. Aεπτος, p. 201, D, etsi utroque loco de pedestri, Ilic de navali agitur acie. 1, 29, s. τοὐ μεν παραφυλάττειν τον ἐπίπλουν απέγνωσαν. Sic 1, 48. 1: Tos δὲ λυμαίνεσθαι ἀπεγνωκότων. Sed ib. 10, τὸ μεν ετι πολιορκεῖ 1, 44, 4, το μεν διακω- λυειν ' 2. 65, 13, τὀ μεν καταπειράζειν' 3, 21. 6, το μὲν

δικαιολογεῖσθαι eo lena cum verbo ἀπογιγνώσκειν. Quibus accellunt exeinpla accusativorurn, την σωτηρίαν 1, 86. 1; τὸς

igitur idem lite infra et 9. 7, 9: Tos μεν ἔτι προσκαρτερεῖν τουτοις ἀπέγνω, accillisse .iod apud Dio loriani 2, 6. 8, cui την σωτηρίαν pro τῆς σωτηρίας ἀπέγνωσαν restitui ex Illam sopitinis, constanter Ille Polybium usitan esse accusativo, Plan vis utroque casu praeter alios utatur Dio Cassius, de quo clixi

ad Xen0pla. Anal i. 1, 7, 19. Atque 2, 14, 6: Aείπει τοὐ μὴ συνάπτειν αὐτω, itent scpilaenduin τό, paritertie 2, 34, 1:Eσπεισαν τοὐ μη συγχωρηθῆναι την ειρήνην αὐτοῖς ' 5, 4, 10: Aιέτρεψαν τού μ' τελεσιουργῆσαι την κατάληψιν τῆς

πόλεως 18. 5. 4: Μέγιστον δ' αὐtοῖς ἐμπόδιον ἰν τοὐ μὴ

τρέψασθαι. V. praes. a l ed. Ups. Xenopia . Cyrop. quariam p. XVIII s. 1. 29. 7. τῆς τετράποὁος λείας pro τετραnόδου poscere quoil est 4, 75. 7. τῆς τετράποδος λεώς dixi a d Tla es. Ste-pliani. ideInque exenii vitium Diodoro 2. 42, 1. ut i quod est

56쪽

PRAEOTIO. IIII τοῖς τετραπόδοις ζώοις, refellitur sorina recla τετράποσι 20, 73, 3, nec deseri litur alteritis apti l novitius quosdam scriptores exeniplis, ut dixi praes. ad ipsum p. XXXVI. 1, 32, 4. σφαλείησαν, et 2. I, 11, φανείησαν scripsisse

Polylaium, qui 11. 1. 8, σφαλεῖεν, et dυνηθεῖεν 1, 64, 1:18. 2. 2: 22, 22, 9: ἀναρτηθεῖεν 10. 3. 7: προ ηθεῖεν 12.254: βουληθεῖεν 18. 20. 3; 27, 75: 28, 11, 4, eundem mae εἴησαν 4, 15, 1: 10, 8, 4: 17. 2, 1, sed εὼ ν 15. 4.3: 22, 26, 9, qti una partini sit probabile. elia in apud litinesallere vulem scripturaIn in liis optativoriam sorinis, ut aptulalios non solum veteriim, sed etiam recentiorum, plurali is alitii ni illi erit clice rutunt. 1, 53, 4, viod est εμπιπρῶ-ος natum ex adiuncto αποσπῶντος , ndiliolae verius est viam 7, 18, 9. ἐμπιστρώντων et ἐνεπίμπρα 16, 1, 5. 0trae cinniti re tzii guit recta forma in

ἐνεπίμπρασαν 3, 43, 9; 5, 8. 8; 5, 9. 2. et ἐμπιπραμένου

4. 78, 11, servata. Dixi de lioc vitio etiam Atticis illato ad Xenoph. His t. Gr. e l. Lips. tertiam p. XIX.

1. 55. 9. ἡ δὲ πόλις ΓΕryx SiciliaeJ 1π αυτὴν την κορυφην montis ErScis3 τέτακται, πάνυ μακρὰν ἔχουσα και

προσάντη πανταχόθεν την ἀνάβασιν. De custo illa potius ilicitur τάττεσθαι viam de urbe, cui convenit κεῖται. Ramae ScribenduDI vuletur zhαται. V. dicta paullo ante a l 1, 27, 7.1. 57, 3. τας μὲν γὰρ σιτίας η τους τρόπους δἰ ων ανἐκάστην ημέραν εποιοίντο κατ' ἀλλήλων ἐνέδρας, ἀντενέδρας, επιθέσεις, προσβολάς, οἴτ αν ὁ γράφων ἐξαριθμου-

μενος ἐφίκοιτο, τοῖς τ' ακουουσιν απέραντος, δμα δ' ανωφε- λης αν ἐκ τῆς αναγνωσεως κρίνοιτο χρεία. Non aptuin liuic loco veriburn κρινοιτο, cui substituen luni γίγνοιτο, quod ver inim saepe ciun χρεία iungit Polubius, ut 2, 67, 4: 'sὶν ποτε

ριὲν κατὰ μέρη, ποτὲ δ' ὁλοσχερῶς συμπιπτόντων διαφέρουσαν συνέβαινε γίγνεσθαι την ἐξ ἀμφοῖν χρεία 3. 73, 2:Τουτου δὲ συμβαντος οἱ μὲν Ῥωμαῖοι κατὰ πολλους τρόπους λαττοοντο, τοῖς δὲ Καρχηδονίοις υπερδέξιον γίγνεσθαι συνέβαινε την χρείαν, ne memorem alios Iocos similes, tibi idem verinina γίγνεσθαι, ut 15. 36, 1: Oυ μόνον ανωφελῆ γίγνεσθαι την θέαν αυτῶν, ἀλλα καὶ μετά τινος ὀχλήσεως ἐπιτελεῖσθαι την ἐνάργειαν των τοιουτων. Diuitigeo by Gorale

57쪽

1, 68, 5. ποιήσειν παν Ο,τι ποτ' αν αυτοὐς ἶξιώσαιεν. ποτ scripsi pro ποτ' αν, quod nasci potuit ex sequenti palillo infra ποτ' αν, ut 3, 53, 8: καθ' ον γὰρ αν τόπον ὁπαρχοι τῆς πορείας ταὐτα. Magis etiam l)ari,ariim 38, 5. 7: Oῖς ἀν επὶ στρατοπεδείαν αἱρήσωνται pro Oὼς αν αἱρῶνται , ut est 39, 2, 3, aut Oῖς ἐπι στρατοπεδείαν αἱρῆσονται. 1, 73, 1. Εκατόμπυλον scribendum pro Eκατοντάπυλον, quod poeticiun est et in noinine lictis locum non habet, tollenduin etiam apud Diodorii in 17, 51, 1. Saepe sic peccant librarii vel contra versuin inserentes lianc formam, ut apiui Aristo-pirandin et Dion ivin Perlegetam. Polyino 4. 47, 4. pro 'Eκα- τοντόδωρος Reislcius recte restituit Εκατόδωρος, quod 4. 78. 5, quidem ntille liaiul dubie illatum pro Yπατόδωρος, sed est in inscriptione, quuin nihili sit 'Eκατοντόδωρος. 1, 79. 5. εἶχον ἐγκρατῶς την νῆσον, εως οὐ στασιάσαντες προς τοὐς Σαρδονίους ἐξέπεσον έα ἐκείνων εἰς την Ιταλίαν. 0uum Polybius non solum sequente vocali, ubi litatum saceret, Oυ omittat post rως, ut 1, 29, 2: Ἀως ἐπι την πόλιν αφίκοντο 1, 30. 9: Ἀως ἐκεῖνοι παρετάξαντο ' 1.

que plurinus, uin au semiitur post εως, sed etiam, isti consona 1, 8, 1: Εως μεν συνεχρῶντο ' 3, 14, 10: Eως τἄλλα πάντα βεβαίως ὐφ' αυτὸν ποιήσαιτο 40, 5, 3: Προσεκαρτέρουνἔως διέφθειραν, qui inorem limrarioriam Midendi post εως, ut post ἄχρι et μεχρι, genitivos oὐ et 3του norit, cuius exenipla plumina attuli et ad Tlies. Stepliani in his particulis et praes ad Diodoriam vol. 1, p. XXVII sem, vix dui,itabit et laic dolendi ina esse oυ et 3. 8, 11: Ἀως ου πάσας ἐξελέγξαν-τει τὰς ελπίδας . . παρεγένοντο 5, 71.4: οὐ μην ῆνυον τῆς ἐπιβολῆς ουθεν, εως Ου των αἰχμαλώτων τινές . . ἐνέ-

58쪽

φραξα 4, 19. 12: μέχρι γὰρ τούτου την ησυχίαν ἀγενεως Ου πάντα διαπραῖάμενοι ἐπανῆλθον ' 10. 49, 12: Oυ πρότερον εστησαν εως ου συνέμιξαπι 15, 2, 14: Λιέφθειραν πολλούς, εως Ου καπιδόντες ἐξέβαλοπι 15. 33, 9: Ἀως

οτου κατελώβησαν. Nam etiam in codice Vaticano 5, 56, 2:Mqδ' εως τούτου περιμεῖναι μέχρις ῶν Ου . . παλαίη, eras una oὐ, quoci post μέχρι δν absumte saepe illa tu in notavi locis supra citatis, ut 40, 10, 2: Bιευκρινῆσαι μέχρι του συνήθειαν εχωσι, ali stirilius etiam του, Dinissum auteIn ἄν, iit 3. 93, 5: Μέχρι συνάφωσι τοῖς ἄκροις ' in Dagna. apti l Sili lana v. ἴδιον et Κελτίβηρες, quod Polyini putavit Valesius, se i sortasse ne est qui leni utilis. citato: Μέχρις ανακάμψαντες ἀνασπάσωIι 35, 2, 3: Κατασκηνοὐν εως βουλεύσων - ται περι των ολων, quod ii unquam inter lias particillas et coniunctivii in Polyti ius, saepissime vero omiserinit lilitarii. 1, 82. 2. τοὐς ζωγρία προς αυτόν ἐπαναχθέντας υπέβαλλε τοῖς θηρίοις, pro εἰσαναχθέντας, quod liic non apiunt, scripsi, ut 8. 26, 3: Ἀχὼ δε προς τον Αννίβαν ἐπαναχθέντες εφασαν αυτω κατ ιδίαν βούλεσθαι διαλεχθηναι, et alibi. 2, 4. 2. εδοξεν οὐν αυτοῖς κοινὴν ποιήσειν τqν ἐπιγραφήν. Scripsi ποιῆσαι pro ποιήσειν , quod bene graecum putavit Scit aeseriis, cuius multos limiusmodi soloecismos tuiti errores notavi p. XLVII. Nihil eni in absurdius futuro ciuia veri)o δοκεῖν coniuncto de re non suti ira, sed decreta. Vicissilia 3, 11. 9: Παν γάρ τι πρῆζαι κατ αυτῶν ο δυνατος εἴη, scripsi πράξειν, ut 23. 3, 10: Παν υπομενεῖν ἔφασαν μῶλλον ῆ ποιήσειν ειδίοις το προσταττόμενον. Nain lio tuo*ie nihil aliu i potest significare quana secisse. 2, 19, 10. των δὲ Pωμαίων υπὸ τον θυμον ἐκ χειρυς ἐπιστρατευσαμένων. υπο των θυμῶν, ut plures 5, 76, 3, restitui pro vπὸ τον θυμόν, quod nihili. Sic Sopli. Aj. 718. θυμῶν in θυμὸν lepravatum ulterius addito τ infelices obscurar Int correctores. Ita Polytitiis 1, 81. 9: Λιαμιλλώμενοι τοῖς θυμοῖς οὐκ ἔστι τι των ἀπειρημένων ῆ δεινῶν οποῖον

ουκ ἀναδέχονται 3. 10. 5: Προσλαβὼν τοῖς ἰδίοις θυμοῖς την ἐπὶ τούτοις οργὴν των πολιτῶw 5. 33, 10: Aεινὴ γάρ τις η παρὰ τοὐς θυμοῖς ότης γίγνεται των κατα την Αἴγυπτον ανθρώπων. Alioqm hic, ut 2, 30. 4, dicturiis erat

59쪽

ωπό του θυμου. I lem sere vitium 2, 11, 3, in υστερήσας τον καιρὸν pro των καιρῶν notavi supra p. XIII.

2, 65, 9. μη φυναι παρα σφίσι, γένος ὁὲ υποβολιμαῖον ἐζ υρχομενου. Quod post υποβολιμαῖον nianifesto deest ver bum, latet, opinor, in inutili et perverse praeposito γένος, ut scriben tum sv γεγονέναι δὲ υ ποβολιμαῖον vel γενέσθαι, ut Xen. Cri. 5. 1, 7: 'Eδοξεν ἴπασι τοῖς ἰδουσι μήπω φυναιμη ὁὲ γενέσθαι γυνη απο θνητῶν τοιαυτη ἐν Ασία. 3, 22. 11. μηδ' αλλον μηδένα Λατίνων δ ι αν υπήκοοι. Etiamsi non desunt ex e la αν sic Sine vellio positi. llic lainen repetitum puto ex praecedentibus ῖσα αν mio I a ,-

est T. 9. 5: Uσαι πόλεις και ἔθνη Καρχηδονίων υπηκοοι. 3, 31, 10, απερ ἔχει μεγίστας ἐπικουρίας καὶ κοινὴ καὶ ιδία προς τον ἀνθρώπινον βίον Piod legitur, etsi 4.30. 5. vioque est καὶ γὰρ ἰδία και κοινη στάσιμον ἔχουσί τι,

tamen serit eiultura videri potest καὶ κατ ἰδίαν, mi od tot aliis Polyi nis liabet locis cuin καὶ κοινy coniunctu In ut nuru ni soret si hic praetulisset lita luna. Quam sit spicionem consu'mat quod

28. 11. 10: 'Λ μὲν ὁ Μάρκος αυτω καταφροντίζειν ἰδία

ἐνετείλατο, litatus post Ata halui illi late est tollentius restituto φροντίζειν κατ' ἰδίαν, sublato quod dici liic non potuit verbo κοταφροντίζειν. Nam etiam quod 6, 46, 9 est: Ἐν πλείσταις ἰδlα καὶ κατὰ κοινὸν στάσεσι καὶ φόνοις, non

praestem non serit endum καὶ κατ' ἰδίαν, quae contraria 24, 1. 10, etsi ἰδία viovie cum altero contui agit, vatim Polytilus, qui in laac forinilla toties habet ituplox καὶ vel oἴτε vel τε - καί, intriina sit si hic omiserit altemini. 0uod ut omittit unus 5. 93, 3, ante κοινῆ, ita liavit idubie restituendum ubicunqtie alteriim o Inissiun, ut 2. 33. 1: Των χιλιαρχων υποδειξάντων ώς δεῖ ποιεῖσθαι τον αγῶνα κοινῆ καὶ κατ' ἰδίαν εκα-στους, et 6. 17. 9: Aιῶ τὸ κατ' ἰδίαν καὶ κοινῆ πάντας ἐν τοῖς υπαίθροις υπὸ τὴν ἐκείνων πίπτειν ἐζουσίαν ' 6, 18.3: Κοινῆ καὶ κατ' ἰδίαν ἔκαστου συνεργουντος, addi si quo ladest 6. 3, 3, et allini semper.

3, 116. 1. τὰς μὲν ἀρχὰς αυτῶν τῶν αγώνων ἔπισος ην ὁ κίνδυνος. Polyidus scripserat ἐπ' ἴσης, ut 10, 16, 9: ς ἐλπίδος ἐπ' ἴσης ἔστηκυίας τοῖς μένουσι καὶ τοῖς διαρ

60쪽

PRAEFATIO. LVIIphani citata nullius sere si in t sulei, ne luin ut Pol vino vindicent.

4, 13, 7. του μετα ταυτα γενομένου δόγματος απαντων τῶν συμμάχων , ο συνελθόντες εἰς την τῶν Κορινθίων πόλιν ἐπεκωρωσαν, διαπροστατευσαντος τὸ διαβουλιον Φιλίππου τοὐ βασιλέως. Postrema si sunt Polyini, non ita esse

ab eo scripta manifestum est. Nam neqhle lamna προστατευ-ειν, do et lain spini Atticos saepe substituta legitimae προστατεῖν dixi ad Xenophonte in . Polyino convenit, et quo illoc uno repertum loco compositiun διαπροστατευειν, et tis constriactio eum accusativo prorstis liarbara vitietur. Itaque

utem hic restituenti uiri Plo l est 40. 5, 2: Επενέγκαντες αἰτίαν οτι προστατησαι του διαβουλιου , et legetulum προστατήσαντος του διαβουλίου. Ex contrario quo l est 5, 8, 1. ανυσας δε τους προειρημένους τόπους και παραγενόμενος προς την καλουμένην κώμην Παμφίαν, neque Polybius scripserat nemie ali iis viis Itiain ita erat ilicturus.

Cui quoit 5, 48. 2: O δε νόλων διανυσας ἱκανόν τινα

τόπον, et alibi semper vixit διανυσας restiti ieiul uni foret etiamsi non praecederet liod δι' absumpsit στάὁια. 5, 8, 6, vi ut est τὴν ασφάλειαν ἡ λαιων ἐνταυθοῖ βεβαιοτάτην αὐτοῖς υπάρχει et 5, 13, 8, ἐνταυθοῖ προσεδέχετο τους απο τῆς Ουραγlας; liauit iduine scriben tu in ἐνταυθα, ut 1, 54, 6, απηντηκότων και τῶν Ἀχαιῶν ἐν- ταῶθα' 1, 60, 5, κἀνταυθα παρακαλέσας' 5, 18, 9, δυομείνας ημέρας ἐνταυθα ' 5, 48. 16, πολλὴν ποιησαμενος ἐπιμέλειαν ἐνταὐθα του στρατευματος ' 5. 62, 1, προσδεξάμενον και την λοιπὴν δύναμιν ενταυθα ' 5, 80, 4, προσαναλαβὼν ἐνταυθα την δυναμιw 5, 110, 6, ἐνταυθα κατέμεινε, ut Diodoro 2. 6, 7, ἐνταυθα ex libris optimis restititi pro ἐνταυθοῖ, et alibi semper apti l euna est in o Innilius. 5, 28. 4, quod est ἀχορηγίαν redargui eo quod est 28. 8, 6: Eσκηπτετο ὁ ε του μη παραχρῆμα συγκατατίθεσθαι

τοῖς αξιουμένοις την ἀχορηγησίαν καὶ addendum vi letur τοὶ μη δυνασθαι χωρις χρημάτων ἀναδέεασθαι τον προς - μαίους πόλεμον, vixi ad Stepilanitin. 5, 63, 2. ἐβουλευσαντο ἐν τω μεταξυ διαπρεσβευσάμενος κατεκλύειν τον Ἀντίοχον, quoὸ est veri irn κατεκλυειν