Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

341쪽

συμπόσιον ἐμβαλὼν ους οὐ προσηκε στιχους καὶ της Λακώνων παιδειας αλλότριον ἐποίησε καὶ, του βα--ως σωφροσύνm, αλλὰ καὶ - -ι κοπι χορουτον φων*ζιπιεν μιτεμὼν τὰ ποιηματα - τρόπον d

-λλος ν μερόεντα χορον περιίσταθ' ομιλος τερπόμενος δοι- δὸ κυβιστη ηρε πιο αυτολμολπης ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μεσσους.ωστ ἀνίατον γίνεσθαι παντάπασι, ἐξάγχοντες Ῥη-is κέτι δυναμέν ὰλ ἐπὶ τον φωνήν ορας σώζεσθαι. 11. διότι , - πιθα- ακρόαμα παρα----νελάφ τυγχάνειν δηλον ἐκ του δι ομιλίας λον τοσυμποσιον περαίνεσθαι τῆς προς ἀλληλους, νομα δὲ Ο

u προσέχειν του περὶ Τηλεμαχον -τφ, καθάπερ δ' ἐν σιωπῆ τινὶ και ρεμια κατανοεῖν ἀλλον τον οἶκον καίτοι γε πῶς οὐκ ἀπιθανον -- τῶν φρον μωτάτων υἱέας 'Οδυσσέως καὶ μοτορος ἐπαριστέ - γα - σθαι, στε τρόπον ἀγροίκων τινῶν μη προσεχειν τοῖς παρεσκευασμένοις ἀκρ0άμασιν; ογουνηδυσσε προσέχει τα των Φαιάκ- σματοποιοῖς αυτ υδυσγε μαρμαρυγὰς θροῖτο ποδῶν θαυμαζε δὲ λ μῶ' καίπερ ἔχων πολλὰ τὰ περιέλκοντα καὶ δυνάμενος εἰπεῖν κήδεά μοι καὶ μἀλλον- φρεσὶν ηπερέοιδαί. πῶς ουν ουπιαν ἀβέλτερος εἴη ὁπηλεμαχος δολπαρόντος καὶ κυβιστWῆρος προσκυπτων πρὸς το Πεισίστρατον καὶ τῶν σκευῶν διι πιμιε- ἀλλ' 'Oμηρος ωσπερ ἀγαθος ζωγράφος πάντα ομοιον τω πατρὶ τον 182'λεμαχον παρίστησα πεποίηκε γουν ἀμφοτέρους,

342쪽

τὸν μὲν τῶ Ἀλσαλωτον δὲ τφνενελάφ, δια δακρύων 12. 4b δὲ - Ἐπικουρου συμποσω κολάκων ἐστὶν αγυρις ἀλληλους ἐπαινούντων , το δὲ Πλάτωνος πληρές ἐστι μυκτηριστῶ αλληλους--αζόντων τον ιγα περὶ Ἀλαψιάδου λόγον σιωπα παρα δ' υμηρωκεκρότ αι τα σώφρονα συμποσια καὶ ποτε μεν πήνεσέ τις νησας προς τ-Mενέλαονἰς ου τολμῶ λέγειν i, ἄντα σέθεν τορνῶ θεοφως τερπόμεθ' - ,δὰ μελάβετό τινος των - ορθως λεγομένων νη-- ογνομένων και νει, ει τί που ἐστί, πίθοιό μοι οὐ γαρ ἔγωγε τέρπομ' ὀδυρόμενος μεταδόρπιος. -πάλιν Πλεμαχε, ποῖόν σε ἔπος φυγεν ερκο ὀδόa' ων. 15187 υτ γαρ κόλακα πρέπον ἐστὶν εἶναι - μυκτηρισστη. πάλιν 'Eπίκουρος ἐν τω Συμποσί ,ε περὶ δυσπεψιας, στ' οἰωνίσασθαι εἶθ' εξῆς περὶ πυρε- των την μὲν γαρ ἐπιτρέχουσαν ταὶ λέξει ἀρρυθμίαν

τί δι καὶ λέγειν Πλάτων δὲ τον --πὶτης λυγγὸς,

διασυρειν χλευάζει τε τὰ ωόκωλα τα 'Aγάθ-- κοὰ- αιτίθετα , καὶ τονωλκιβιάδην δὲ παράγει λέγοιτα,

ρον ἐκβάλλουσι των πόλεων ἀλλ' ἴτ' ἐκ θύμβρας, ἐφη Θημοχάρης, τοιούτων λόγων ἀνηρἀγαθος γίνεται. ου μόνον δ' Ἀλκιβιάδην διασυρει, ἀλλα καὶ αρμίδην καὶ Ευθυδημον καὶ ἄλλους πολ- γλους - νων τουτο δὲ κωμωδουντός ἐστι τροώθη ναίων πόλιν, --φ Ἐλλάδος μουσεῖον, η, ο - Πω-

343쪽

334 E

δαρος Ἐλλάδος ἔμισμα φη Θουκυδίδης δ' ἐν τω εἰς Κυριπίδην ἐπιγράμματι Ἐλλάδος π λάδα, ὁ Π θιος ωτία, καὶ προα-εων τῶν Ἐλληνον. διότι τοί ο

νυν κατέψευστα των νεανίσκων πάρεστι σκοπεῖν

ο αυτοὶ δΠλάτωνος τον μὲν γαρ Ἀλκιβιάδην Ῥὶν ἐν τῆ - - διαλογωπαρακμάσαντα τότε

αρξασθαι Σωκράτει λαλεῖν, ου παντες αυτον κατέλιπον οι του σώιματος ἐπιδυμηταί. λέγει γαρ ταὐτα κατ'

ἀρχας του διαλόγου τὰ δ' ἐν β --δη ἐναντιώ-

1 ματα - -του του διαλόγου ὁ βουλόμενος εῖ -. ποιεῖ γαρ αυτον ἀσυμφωνως ποτε μὰν σκοτοδινιῶντα και με σκώμενον - του παιδος ἔρωτι καὶ γινόμενον αεδρον καὶ καθαπερ νεβρὸν ὁποπεπιωκότα λέοντος αλκῆ, αμα δὲ καταφρονεῖν φησὶ της ρας αὐτου 1, 13. ἀλλα μην καὶ το Σενοφῶντος Συμποσιον, καίπερ ἐπαινουμενον, οὐκ ἐλάττως ἔχει, των ἐπι--λῆψεις Καλλίας μὲν γαρ συνάγει το συμπόσιον, ἐπει- δ περ τα παιδικα αὐτοί Αὐτόλυκος παναθηναι παγκράτιον ἐστεφανώθη καὶ εὐθυς οἱ κατακλιθἔντες φαο παιδὶ προσέχουσι τον νοῶν, καὶ ταὐτα του πατρες παρακα μενου ' ἄσπερ γάρ -- τέγγος ἐν νυκτὶ 18s

τολυκου κάλλος πάντων ἐφελκεται τὰς οφεις φ ἐαυ- τό. ἐπειπα τῶν παρόντων ουδεὶς ν - - ἔπασχέ τια-ηγυχην - ἐκείνου ο μεν γε σιωπηλότεροι ἐγ γνοντο. οῖχε καὶ σχηματίζοντό πως. ἀλλ' οὐχ υμηρος τοιουτον τι εἰπεῖν πεχείρησε καίπερ της Ἐχένης παρ-DN, περ ης του κάλλους τὶς των ἐναντων αὐτῆτοιαυτ' εἶπεν υπο της αληθείας ἐκνικώμενος ο ου νέμεσις ρῶας καὶ ἐυκνήμιδας Αχαιούς ντοιηδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολύν χρόνον αλγεα πάσχειν αἰνῶς ἀθανάτm θεῆς εἰς ωπα ἔοικεν

344쪽

ειτα φησίν

τα δὲ μειράκια - - τον Μενέλαον παραγενόμενα, ὁ

Νεστορος ως και Tqλέμαχος, ἐν οἴνω οντες καὶ νγαμικῶ συμποσίω*ιατρίβοντες καὶ της Ελένης παρα--κα μένης, πρέπον -ὶν Θυχία αροντες προς τοπεριβόντον ἐκκεκωφωμένοι κάλλος - κράτης τίνος χάριν των αυλ ρίδων ἀνεχόμενος καὶ του ορ- χροωμένου πιαδος καὶὶ κιθαρίζοντος , ἔτι καὶ τ βιστωσης γυναικος ἀπρεπω. το μυρον ἀπείπατο ουδεὶς γαλα αυτολἀγελαστὶ ηνεσχετο κατὰ νουν χωνταλα τὰ ἔπη -- ωχριωντας τους ἀνυποδη-- θεις, ων ο κακοδαίμων Σωκράτης καὶ χαιρενων. καὶ μην ἀσύμφωνα καὶ τα μετὰ ταυτα γλαυστηρότητι. ο γαρ δη Κριτόβουλος, μειράκιον ἀστεῖον, γέροντα κα ὶ διδωκαλον αυτου - Σωκράτη σκπιπτε πολ των σειληνῶν αἰσχίονα λέγων εἶναι --τω διαμορφοσκοπεῖται καὶ κριτὰς λόμενος τόν τε παῖδα καὶ τηροπυηγμίδα προσί ' νικη Ἐμα φιλήματα των κρι- των τίς - των νέων ἐντυχὼν τούτοις -κ ἐπιτρι- β γετα μῆλλον περ εἰς ἀρετην προαχθείης 14. παρὰ Ομήρω ν τω του Μενελάου συμποσί προβαλλουσιν ἀλλήλοις σπερ ἐν διατριβῆ ζη-

ματα, καὶ πολιτικῶς ομι--τες τέρπουσιν αλληλους καὶ μῆς ὁ γοὐ Μενέλαος παραγενομένων ἐκ του λουτρῶνος των περὶ τον ηλέμαχον καὶ των περὶ τηνἐδωδην παρατεθέντων παρακαλεῖ μεταχαμβάνειν λέγων τάδε σίτου δ' ἄπτεσθον καὶ χαίρετον αυτὰρ ἔπειτα δείπνου --αμένω εἰρησόμεθ' οῖτινες ἐστόν.

345쪽

σταρχος δὲ οὐ δεόντως γράφει Zmώς--- δε γ' ὀλυμπίου μεν αυλή. 189

πῶς γαρ ηλεκτρον κιὰ αργυρος καὶ ἐλέφας ἐν τοῖς τομροις - αλλα τα - περὶ τοπι οἴκου εἰ κασιν, λωτι δώματα ηχήεντα τοι αυτ γαρ δη-λυψόροφα καὶ μεγάλα περὶ δε των σκευῶν τοπι χρυσου λέκτρου τε καὶ αργύρου ηδ' ἐλέ*--

τος,

οἷς εἰκότως ἐπιφέρεται Ζηνός που τοιαίτα δόμοις εὐκτήματα κεῖται,-- τάδ' ασπετα πολλά, σέβας, ἔχει εἰσορο-

ουκ ἔστι δ' ἀκόλουθον τῶ Ζηνός που τοιήθε, ολυμπίου ενδοθεν αὐλή ἐπιφέρειν οσσα τάδ' ασπετα πολλά

15. ἔτι τοίνυν - η υλ αρμοττει ἐπὶ του οἰκ-. ὁ γαρ διαπνεόμενος τόπος αυλὴ θεπαι. -

346쪽

κ 337 o χωρίον ἔτι δι αυλος μὲν το οργανον, διερχεται τοπνευμα κώ παν το διατεταμένον εἰς εὐθύτητα οχημα αυλοι καλουμεν, σπερ το στάδιον καὶ τον κρουνον του ο ἄματος - α δ αυλος ανὰ ρῖνας παχυς ηλθε. καὶ την περικεφαλαιαν, ὀταν ἐκ του μεσου προ ορθον ἀνα-ν57 αυλῶπιν λήγονται δὲ θν/ησι καὶ ἱεροί τινες αυλωνες, ων μεμνηται Φιλόχορος ἐν τῆ ἐνάτη.

διδης ἐν τῆ τετάρτ ρ καὶ πάντες οἱ καταλογάδην συγ-d ροπεῖς, οἱ δὲ ποιη- θηλυκῶς μαρ κίνει μνβαθεῖαν εἰς αυλῶνα περίδρομον στρατου. κρημνους τε καὶ σηραγγας ηδ' ἐπακτως

αυλῶνας.

εκδεκτέον - καὶ το παρ' ' ατοσθένει ἐν τω Ἐρμῆ λυκῶς εἰρῆσθαι βαθυς διαφυετα αυλων ἀντὶ του βαθεῖα, καθάπερ λέγεται λυς ἐέρση. --ουν - ο τοιολον αυλη τε καὶ αυλὼν λεγεται νυν δὲ τα βασίλεια λέγουσιν αυλάς' σπερ Μένανδρος αυλας θεραπευειν καὶ σατραπας. καὶ Θίφιλος αυλας θεραπευειν δ' ἐστίν - , ἐμοὶ δοκει, αφφυγάδος η πεινῶντος η μαστιγίου. - - - μεγάλους ἔχειν του πρὸ των οἴκων υπαιθρίους τόπους, η τω παραυλίζεσθ' - καὶ παρακοιμῆσθαι τους δορυφόρους τοις βασιλείοις 'ομηρος δε τηναυλην ἀει τάττει ἐπὶ τῶν παιθρων τόπων, - ην κ ο - δεμεί- ηρος βωμός. ὁ μέντοι γε Πηλεῶς λαμβάνεται

347쪽

αέλης ἐν χόρτ' ἐν δε χρυσειον αλεισον, σπένδων--οπα οἶνον ἐπ' αἰ μενοι Γλροῖμ' ὁ δὴ Πρίαμος αὐλῆς ἐν χόρτοισι κυλινδόμενος κατὰ κόπέ', ,κ- λυδυσσευς προστάττει τοῖς περὶ τ- Φημιοναλλ' ἐξελθόντες μεγάρων εὐναιεταόντων ἐκ φόνου ει αυλην. 190sτ δε μωτόν τε οἶκον καὶ τὰ κτήματα ἐπρνεσεν ο'λήμανος ἐμφανίζει ο --λος- ω φα -οι Ζηνὶ βροτων -κ αν τις ἐριζοι ἀθάνατοι γαρ του γε δομοι καὶ κτηματ εασιν. 16 ἀλλα γαρ ἐπανυτέον ἐπὶ το συμπόσιον, ἐν ψχμηρος ἐπιδεξίως ἀφορμην υρε λόγω , στε κτησιν συγκρῖναι φίλου οὐ γαρ ς πρόβλημα προτείνει ἀλλ' ἐπιχαρίτως παρενείρας ὁ Μενέλαος, πειο ηκουσε των ἐπαίνων, - ὼν εἶμαι πλουσιος - ἀφαῖται 'γκάντα- δὲ περιελὼν τον φθόνον, πολM γάρ φησί,

παθων ἔχειν αυτόν ου μεντοι γε ἀξιοῖ εαυτον θεοις συγκρίνειν

ἀθάνατοι γαρ του γε δόμοι κιὰ κτηματ' ἐρανικωειξάμενος δε φιλάδελφον θος καὶ μετ' ανάγκης φησας ζην τε καὶ πλουτεῖν ἀντιπαρέθηκε τον τῆ φιλίας λόγον - οφελον τριτάτην περ ἔχων ἐν δώμασι μοῖραν

ναίειν, οἱ ανδρες σόοι εμμεναι οῖ τότ ολοντο ο'o' ἐν εὐρείη κἀς' ργεος ἱπποβότοιο. τίς αν Ουν τον ἐκγόνων ἐκείνω, των λὰρ του τοι--του τε νώτων - αν ἀνταξίαν δόξει - ἐπὶ τῆ

στερησε του πατρος λύπην τη του πατρος ευχαρίστω

Ῥῖ δωρθουμήνητν ὀπως δὲ μ αξ ρ κοινος εἰναι πρὸς πάντας τους παραπι πως - τῆν ευνοιαν ἐπιδεδειγμένους, ἐπήνεγκε

348쪽

ἐνός, στε μοι πνον ἀπεχθαιρε καὶ ἐδωδηκεια δὲ μη φαίνηται μηδεν- των ἐκείνου παραμελῶν, ἐμνη γ κατ--μα ὀδύρονται νύ που αυτον Λαέγης θ' ὁ γέρων καὶ ἐχέφρων Πηνελοπεια, Πλεμαχος θ άν ελειπε νέον γεγαῶτ' ἐνὶ οἴκp. - 44 δακρύσαντος προς τηρο μνημην ὁ μὲν ἐφωτησι, καν τοσουτω της Ἐλένης ἐπεισόδω κἀκείνης ἐκ της φήμοιήτροος τεκμηραμένης πάνυ γαρ αἱ γυναῖκες δια οτὸ παρατηρεῖσθαι τηρο αλληλων σωφροσυνην δειναὶ τας -οιότητας τῶν παχων προς τους γονέας ἐλέγξαι

παρεμβαλλοντος τινα λογον και του Πεισιστρατου,

χυρο γαρ καὶ τοὐτον μη παρεῖναι δορυφορήματος τρό--ω, καὶ διαλεχθέντος ευσχημόνως περὶ τη αἰδους' τουπηλεμάχου, πάλιν ἐπιβάλλε ο Μενέλαος περὶ της του 'Οδυσσέως φιλίας, τι μετα μόνου καταγηράν φ λι- αν θελεν ἐκείνου. 17. - τὰ δὲ τ εἰ- οῖ μὲν δακρυο υσιν η δ' Ἐλένη, ιος Ουσα θυγάτηρ καὶ παρα των ἐν Αἰγυπτω παπῶν μεμα κυῖα πολλούς λόγους, εἰς τον οἶνον ἐμβάλλει πανακὲς τμοντι φάρμακον καὶ σολεται διηγε σθαι - περὶ του 'Oδυσσέως, μετιει ταλασιουργίας απτομένη, - δι' ἀρέσκειαν τούτο πράττουσα Ἀλλ' 191 οἰκοθεν ἔχουσα την τοιαύτηW-ψεσιν η γ ν Αφρο

349쪽

αῆ δ αρ αμ' Ἀδρηστη κλυσίην ευτυκτον ἔθηκε κωλκιππα δε τάπητα φέρεν μαλακοῶ ἐρίοιο, Φυλὼ δ' ἀργυρεον τάλαρον φέρε, τόν οἱ ἔδωκε bυλκ δρη, Πολύβοιο δάμαρ. et 4 οι ἀμφίπολος Φυλὼ παρέθηκε φερουσα, νήματος ἀσκητοῖ βεβυσμένον αὐτὰρ ἐν αυτ' ηλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα. ἔοικε δὲ ααὶ αὐτη την καλλιτεχνίαν συνομιλτω γουν Τηλεμάχω πέπλον τὸν δωρουμενη φησί 1 δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τουτο δίδωμι,

1, - χλιδῶσα γαρ οὐδὲ θρυπτομένη δια το κάλλει εἰ--γεται. ευρίσκεται γουν περὶ ἱστον φαίνουσα καὶ ποικίλλουσα '

-νω υπο γλυκερω ταρπωμεθα κοιμηθέντες. δὲ προσποιουμένη Μέντωρ ἐναι πινῶ προς πιν Νέστορα

οφρα Ποσειδάωνι καὶ αλλοις ἀθανάτοισιν

350쪽

ἐν δε ταις των θεῶν εορταῖς Ουδ οσων εἶναι δοκεῖ

πλείω χρήνον παραμένειν γνωμικῶς γοῶν φηM παρὰ ηδη γαρ φάος οἴχ- - ζόφον, ουδὲ μικεν ' δηθὰ θεῶν ἐν δαιτὶ θαασσεμεν, ἀλλα νέεσθαι. καὶ - 4 νόμος ἐκ - ω τινῶν προήλ υ δύνον- τος πιτιέναι καὶ παρ' θυοίοις δὲ - παλ-- νον-

φρονικῶς διεξηγρετο το τῶ ι συμποσιων γενος, καθ άπερ εἰρημεν πολλώνιος ο περὶ ἐορτῶν γεγραφώς. οκαθήμενοι - , γὰρ ἐδείπνουν, τροφῆ φλιτοτάτη καὶ ἡγιεινοτάτy χρώμενοι καὶ οἴν------ος ω-- ἀνγενοιτο προ ευ μίαν, ην ὁ Πίνδαρος αἰτεῖται παρὰ του Θώς τί δ' ἔρδων φίλος οσοί τε καρτεροβρόντα Κρονίδα, φίλος δὲ μώναις

εὐθυμίς τε μελων εἰην, τουτ' αἴτημί σε.

192 - δὲ Πλά--πις συμπόσιον οὐ συνέδριον σπιν βουλευτήριον. ου λέσχη φιλοσόφων Σωκράτης γαρ νοωδε του συμποσίου ἀποστῆναι θέλει, καίτοι Ἐρυξιμάχου καὶ Φαίδρου καὶ ἄλλων τινῶ ἀποστάντων, ἀλλ' ἐγρηγορε μετ' Ἀγαθωνος καὶ Ἀμο---- -ὶ πίνει δε ἀργυρου φρεατος ' καλῶς γαρ τις τα μεγάλα ποτηρια ουτως νόμασε πίνει τ' ἐκ της φιάλης ἐπι--α -σὶ δὲ κιὰ μετὰ τουτο τους μὲν δυο νυστάζειν, καταδαρθεῖν δὲ πρότερ - του Ἀριστοφάνη, δη δὲ

χ ημέρας ποφαινουσης τον γάθωνα καὶ τον Σωκράτη κατακοιμησαντα ἐκείνους ἀναστάν ἀπιέναι