장음표시 사용
51쪽
τὰς ὁ ἱλιππος στε ταυθ' υπάρχειν φ' μῆς υτψ, καὶ περὶ των ἄλλων μηδἐν ἐξελέγχεσθαι μη δ α ποιῶν ηδίκει μηθέν ἐξετάζειν πανταχου, υδεις αγνοεῖ καὶ πάν-82 των κιστα σύ' ι γαρ παρὰ του Κλειτάρχου και του
ωιλιστιδου τότε πρέσβεις δει. αφικνούμενοι παρὰ σοὶ κατέλυον, Αἰσχίνη, και συ προυξένεις αυτῶν p μεν πόλις ς χθροῖς και υτε δίκαι Ουτε συμφέροντα λέγοντας ἀπήλασεν, σοὶ δ' ησαν φίλοι. ου τοίνυν ἐπράχθη τούτων Ουδέν δ βλασφημῶν περὶ μοῖ και λέγων ς σιωπῶ με λαβών, βοῶ δ' ἀναλώσας. λλ' ο σι , αλλὰ βοῆς μεν εχων, παύσει δ' οὐδέποτ', εὰν η .ου-
S τοι παύσωσιν ἀτιμώσαντες τήμερον. l στεφανωσάντων τοί
νυν μῶν μ' ἐπὶ τούτοις τότε, καὶ γράψαντος Ἀριστογέ- κου τὰς αυτὰς σιλλαβὰς σπερ υτοσὶ Κτησιφῶν νυν γέγραφεν, και ἀναρρηθέντος εν φ θεάτρW του στεφάνου, και δευτέρου θρίγματος δη μοι τούτου γιγνομένου, υτ'
σεσίγηκας, αναλώσας δὲ κέκραγας.
52쪽
ἀντεῖπεν Αἰσχίνης παρών, υτ τον εἰπόντ' εγράφατο. καί μοι λέγε και τουτο το ψήφισμα λαβών. THOI MA. επι αιρώνδου γέμονος αρχοντος, γαμηλιῶνος κτῖ α ιόντος, φυλῆς πρυτανευουσης εοντίδος, ωριστόνικος Φρεάρριος ειπεν, πειδὴ Λημοσγένης
Λημοσθένους Παιανιεῖς πολλὰς και μεγάλας χρείας παρέσχηται τρο δήμφ φ άθηναίων και πολλοις των
συμμάχων και προτερον, και ν φ παρόντι καιρο δε- βο θηκεν δι των ψηφισμάτων, και τινας των ἐν τῆ Efβοία πόλεων ἐλευθέρωκεν, και διατελει Γνους ων τοὐμφ του θηναίων, και λέγει και πράττει ο τι- dx-νηται γαθὰν πέρ τε υτῶν Αθηναίων και τευ αλλε0ν
ναίων παινέσαι Λημοσθέν Λημοσθένοxς Παιανιέα και στεφανῶσαι χρυσω στεφάντ και ἀναγορεῖσαι τον
53쪽
στέφανον εν φ θεάτρου, τραγουδοῖς καινοῖς της εαναγορευσεως του στεφάνου ἐπιμεληθηναι τρο πρυτα- νεύουσαν φυλὴν και τον ἀγωνοθέτην. ειπεν ωριστόνικος Φρεάρριος.J Eστιν υν στις μῶν οι δέ τιν' αἰσχύνην τη πόλει
συμβῆσαν δια τοῖτο το ψήφισμα Ἀλευασμῖν η γέλωτα,
- ουτος φη συμβήσεσθαι, αν εγεστεφανῶμαι καιμην τa y νέα γνώριμα πῶσι τὰ πράγματα, ἐάν τε καλῶς χῖ, χάριτος τυγχάνει, εά θ οὐετέρως τιμωρίας. φαίνομαι τοίνυν ἐγὼ χάριτος τετυχηκὼς τότε, και ου μέμφεως ουδἐ τιμωρίας. ουκουν μέχρι με των χρόνων κείνων, ἐν ις ταυτ'επράχθη, πάντως ἀνωμολόγημαι ταριστα πράττειν τῆ πόλει, το νικῶν, ἐβουλεύεσθε, λέγων και γράφων, φκαταπραχθονα τὰ γραφέντα και στεφάνους ἐξ αυτῶν τῆ
πόλει και μοι και πῶσι γενέσθαι του θυσίας τοις θεοῖς και προσόδους ς αγαθῶν τούτω οντων μας πεποιησθαι.
Ἐπειδὴ τοίνυν ἐκ της Ευβοίας ὁ ἱλιππος φ' μῶνεξηλάθη τοι μεν πλοις, τη δ πολιτεία και τοῖς ψη
φίσμασιν, κα διαρραγῶσί τινες τουτων, ἡπ' εμου, τερον
κατὰ της πόλεως ἐπιτειχισμῖν ἐζήτει ορῶν δ' τι σίτου πάντων ανθρώπων πλείστφ χρώμεθ' ἐπεισάκτν, βουλόμενος της σιτοπομπίας κύριος γενέσθαι, παρελθών επὶ
So 22, 2. ιμαι γὰρ αν μηδένα ἀντειπειν, οὐχ ὁσα πώποτεὰν πόλει γέγονεν η νυν ἔστιν ἀγαθὰ η θάτερα, να μηδεν εἴπω σὶλαὐ-
ρον, ἐκ της των τριηρων τὰ μεν κτησεως τὰ δ' απουσίας γέγονεν.86. πάντως Socinit omel nacu
54쪽
-ρκης Βυζαντίους, συμμάχου οντας - του, το μεν πρῶτον ξιο συμπολεμωὶ τον προς μῶς πόλεμον, ς ς ουκηθελον οὐδ' ἐπι τουτοις φασαν την συμμαχίαν πεποιῆσθαι, λεγοντες ἀληθη , χαρακα βαλόμενος προς τῆ πόλει
και μηχανήματ επιστήσας πολιόρκει τούτων δε γιγνο 88μένων ο τι με προσῆκε ποιεῖν μῆς, ου επερωτησω
δῆλον γάρ εστιν απασιν) ἀλλα τις ην ὁ βοηθήσας τοις Βυζαντίοις και σώσας αυτούς τις ὁ κωλύσας τον Ἐλλήσποντον λλοτριωθῆναι κατ ἐκείνους τους χρόνους υμεῖς,aνδρες Ἀθηναῖοι το ' μῶς ταν λέγω, 'ν πόλιν λέγω τίς ς ὁ τῆ πόλει λέγων και γράφων και πράττων και πλῶς εαυτὰ εἰς τα πράγματ' φειδῶς διδους ἐγώ. ἀλλα μην λέκα-- ώφέλησεν παντας, ουκέ ἐκ του θλόγου ει μαθεῖν, αλλ εργ πεπείρασθε ὁ γὰρ τότ ἐν- στὰς πόλεμος ανευ του καλὴν δόξαν νεγκεῖν εὐπῶσι τοις
55쪽
κατὰ τον βίον ἀφθονωτεροις καὶ μωνοτέροις διῆγεν μῶς της νιν ειρήνης, ν ουτοι κατὰ της πατρίδος τηροῖσιν οι χρηστοι επι ταῖς μελλουσαις ἐλπίσιν, ν διαμόρτοιεν, καὶ μαάσχοιεν ν μεῖς οι τα βελτιστα βουλόμενοι τοις θεοῖς αιτεῖτε, μὴ μεταδώῖεν μῖν ν αυτοὶ προ5ρηνται. λέγε δ' αὐταῖς καὶ τοις των Βυζαντίων στεφάνους
καὶ τους των Περινθίων, οἷς στεφάνου - τουτων την
προγεγεναμένοις καιροῖς ευνοέων διατελει Βυζαντίοις καὶ τοι συμμάχοις και συγγενεσι Περινθίοις και πολλὰς και μεγάλας χρείας παρεσχηται, ν τε Ψ πορεστακότι καιρο ιλίππω τω Μακεδόνος εα στρατευσαντος
επι τὰν χώραν καὶ τὰν πόλιν εα ἀναστάσει Βυζαντίων καὶ Περινθίων καὶ τὰν χώραν δαίοντος και δενδροκοπέοοος, βοηθήσας πλοίοις κατὰ καὶ εἴκοσι καὶ σίτοκα βελεσι καὶ ὁπλίταις ξείλετο με ε των μεγάλων
κινδύνων και ἀποκατεστασεν τὰ πάτριον πολιτείαν καὶ
56쪽
ζαντίων κα Περινθίων Αθηναίοις δόμεν πιγαμίαν, πολιτείαν εγκτασιν γῆς και οἰκιῶν, προεδρίαν ἐν τοις ἀγῶσιν, πόθοδον ποτι τὰν βωλὰν και τον δῆμον πράτοις μετὰ τὰ ιερά, καὶ τοι κατοικειν ἐθέλουσιν τὰν πόλιν ἀλειτουργήτοις ημεν πασῶν τῶν λειτουργιῶν στῆσαι δε καὶ ικόνας τρεις εκκαιδεκαπήχεις ἐγ-ν Βοσπόρου, στεφανουμενον τον ὁ Ο τον ζάθηναίων αὐτῶ δάμω τῶ Βυζαντίων καὶ Περινθίων ἀποστειλα δἐ καὶ θεω
ρίας ἐς τὰς ἐν τῆ Ἐλλάδι πανηγύριας, υσυια καὶ
με καὶ λύμπια καὶ Πυθια, καὶ ἀνακαριξα τώ στεφάνω, ως στεφάνωται ὁ δῆμος ὁ Ἀθηναίων τ' ημῶν, πως πιστεωνται Ἐλλανες τόν τε Ἀθηναίων ἀρετὰν και τὰν Βυζαντίων και Περινθίων σχαριστίαν.JAεγε και τους παρὰ τῶν ἐν προνήσ* στεφάνους 92F-GMA EPPOXHMI DN. xερρονησιτῶν κατοικοῆντες Σηστόν, Ἐλεοῖντα, Μάδυτον, Ἀλωπεκόννησον, στεφανουσιν Ἀθηναίων την βουλην και τον δῆμον χρυσο στεφάνλααδ ταλάντων ελκοντα, και λάριτος βω- μὰν δρύονται και δήμου Ἀθηναίων, διι πάντων μεγίστων ἀγαθῶν παραίτιος γέγονε ερρονησίταις, ξελόμενος ἐκ της ιλίππου και ἀποδοῖς τὰς πατρίδας, τους νόμους, την ἐλευθερίαν, τὰ ιερά. και ἐν τψ μετὰ ταυτα αἰῶνι παντὶ ου ἐλλείψει σχαριστων και ποιῶν τι αν δύνηται ἀγαθόν. ταυτα εφζφίσαντο ν του κοινv βουλειτηρίτ.JOυκοῖν ου μόνον το ερρόνησον και Βυζάντιον σῶ 93σαι, υδ τὰ κωλsσαι τον Ἐλλήσποντον αδ ιλέπαφγενέσθαι τότε, ουὁ τὰ τιμῆσθαι την πόλιν ἐκ τούτων ὐπροαίρεσις ή ἐμὴ και η πολιτεία διεπράξατο, αλλὰ και
57쪽
πῶσιν δειξεν ανθρώποις την τε της πόλεως καλοκαγαθίαν και την ιλίππου κακίαν ὁ μεν γὰρ συμμαχος ων τοι Βυζαντίοις πολιορκῶν αυτους ωρῶθ' αδ πάντων, M ου τι γενοι αν ἴσχιον η μιαρώτερον; μεῖς δ' ι καὶ μεμψάμενοι πολλὰ και δίκαι αν κείνοις εἰκότως περὶ ἄν γνωμονήκεσαν εις μῶς ἐν τοις εμπροσθεν χρόνοις, ου μόνον υ μνησικακουντες Ουδ προῖέμενοι τοις αδικουμενους, λλὰ καὶ σώζοντες φαίνεσθε, εξ ν δόξαν, ευνοιαν παρὰ πάντων κτῆσθε καὶ μην τι μεν πολλοῖς στεφανώκατ' δη των πολιτευομενων, παντες ἴσασι δι' οντινα δ' ἄλλον ὴ πόλις στεφάνωται, συμ
βουλον λέγω καὶ ἡ τορα, πλην ὁ ἐμέ, ἰδ' αν εἷς εἰ-
95 . Ινα τοίνυν καὶ τὰς βλασφημίας, ας κατὰ των Εὐβ ῶν καὶ των Βυζαντίων ποιήσατο, εἴ τι δυσχερἐς υτοις επέπρακτο προς μῆς πομιμνήσκων, συκοφαντία ουσας
επιδείξω μη μόνον του φευδεῖς εἶναι τουτο μεν γαρ πάρχειν μῆς εἰδότας γουμαι , αλλὰ καὶ τφ, εἰ τὰ μάλιστ' ησαν ἀληθεῖς, ουτως ως ἐγὼ κεχρημαι τοις πράγμασι συμ- φερειν χρήσασθαι, ν η δύο βουλομαι των καθ' υμῶς αε-
ἀπο της ἐμῆς πολιτείας οὐδὲ προαιρέσεως, 31 4 μη πολιτεία καὶ προαίρεσις , noci mehr192 η προαίρεσίς μου της πολι
58쪽
59 πραγμένων καλῶν τῖ' πόλει διεξελθεῖν, και - ἐν βραχέσι και γαρ ἄνδρ' ἰδέα καὶ πόλιν κοινῆ προς τὰ κάλλιστα των παρχόντων ε δει πειρῶσθαι τὰ λοιπὰ πράττειν. 1 ἡμεῖς τοίνυν ανδρες Ἀθηναiοι Αακεδαιμονίων 96γης και θαλάττης αρχόντων και τὰ κύκλω της Ἀττικῆς κατεχόντων ὁρμοσταῖς και φρουραῖς, ἴβοιαν, ουναγραν, την Βοιωτίαν ἄπασαν, Μέγαρα, Αἴγιναν, Κέω, τὰς ἄλλας νήσους, οὐ ναῖς, οὐ τείχη της πόλεως τότε κτησαμένης,
εξήλθετ εἰς Ἀλίαρτον, και πάλιν οὐ πολλαῖς μέραις
59쪽
υστερον εἰς Κόρινθον των τ στ 'Aθηναίων πόλλ' αν ἐχόντων μνησικακῆσαι και Κορινθίοις και Θοβαίοις των περὶ τον Λεκελεικὰν πόλεμον πραχθεντωπι αλλ' υκ ἐποίουν 97 τουτο, ιδ εγγύς. καίτοι τότε ταυτ αμφότερα, ισχίνζ,ου θ' υπερ ευεργετῶν ἐποίοτν, οι ἀκίνδυν' εώρων αλλ' ο δι ταυτα προέεντο τους καταφευγοντας ετ εαυτούς,
αλλ' υπερ ιδοξίας και τιμῆς θελον τοῖς δεινοῖς αἰτονς διδόναι, ορθῶς και καλῶς βουλευόμενοι πέρας μεν γορα πασιν ἀνθρώποις ἐστιν του βίου θάνατος, καν εν οἰκέ-σκφ τις υτὰν καγείρως τηρ γ δει δε του ἀγαθους αν- δρας εγχειρεῖν με απασιν αε τοι καλοις την ἀγαθὴν προβαλλομειονς ελπίδα, φέρειν δ' αὐὐθεῖς διδφ γενναίως.
γέτας, αλλὰ πολλὰ την πόλιν μῶν δικηκότας και μεγάλα, πειδὴ Θ βαῖοι κρατήσαντες ἐν ευκτροις ἀνελεῖν ἐπεχείρουν, διεκωλύσατε, ο φοβηθεντες την τότε - - βαίοις ήαμην και δόξαν παρχotoaν, Dd' υπερ , πε-
60쪽
ποιηκότων ανθρώπων κινδυνεύσετε διαλογισάμενοι και 99
γάρ τοι πασι τοις Ελλησιν ἐδείξατε ἐκ ρύτων, τι καν ὁτιουν τις ει τμῆς ἐξαμάρτῖ, τούτων την ὀργην εις τἄλλ' εχετε, εὰν δ' ἡπερ σωτπίας η λευθερίας κίνδυνος τις
εῖσθε. καὶ Ου εα τούrων μόνον ουτως σχήκαχε, ἀλλαπάλ σφετεριζομενων Θηβαίων την υβοιαν - περιείδετε, ουδ ων α Θεμίσωνος και Θεοδώρου περὶ ρω-nΘνήδίκησθ' ἀνεμνήσθητε, αλλ εβοηθησατε και τούτοις, των θελοντῶν τότε τριηράρχων πρῶτον γενομένων Ιαδλιι, ν ει ν ν εγώ. λλ' οἴπω περὶ τούτων. και κα- 100λὰ μεν ἐποιήσατε και το σῶσαι την νησον, πολλ* δ ετι
τούτου κάλλιον τὰ καταστάντες κύριοι και τῶν σωμάτων