장음표시 사용
141쪽
erimen altilis exponamus. Docuimus, haerentes menti Grammaticorum , sy, labae essentiam mensura temporis, vel unius gradus , vel geminati, adnecti: nimirum, vel esse breuem, vel longam: ita ut sit entitas , secundum sui constitutionem , sonora , vocalisque in a commoda , ut significationem loquentis , scribentisve in animo genitam, luci concedat, laudienti, vel legentix communicet. Hoc bene intellecto, se-
GTquitur aperta expositio discriminis , a
Stoa Prisciano in medium allati. 3 Docent enim, Litteras quidem per se, aliquo tandem pacto, esse pronunciabiles , saltem aptitudinaliter, cinchoatiue, uti sunt singulae Consonantes, quς solum sunt aptae ad hoc , ut vocalibus a ciatae, rite, intelligibili sono e la-bijs erumpant vel esse particulas, quasi atomos, ex se imperfectis , en sonorum, nempe vocabulum, conficienteS: non tamen per se tales esse, id,
ci possint S ON Uri intelligibilis, ad aliquam significationem loquentis ex
142쪽
primendam, non solum inchoative, vel potentialiter, sed formaliter, saltem incomplete, idoneus; nempe cum tempOris aliqua extensione formali, breui , vel longa , copulatus . Hoc enim solum pertinet ad syllabam , quae dicitur ipsa PRODUCTIO iuxta Prisci num scilicet aliqua temporis extensio , vel iuxta Stoam capacitas minima, si syllaba corripiatur maior vero , si
longetur oHinc euidenter deducere licet, 'unicum , non vero duplicem absolute, ac simpliciter, esse , NI M quo pol Est, siet syllaba & ita unicum, ut nulla ne- Niloque sectiones, neque morula , nequeis cpirituum , accentuumve multiplicitate nasnetit in plures separabilis Ladeo ut si,u striiuscemodi dissectio fiat, separatio, hoc ipso pereat unitas syllabar totidemque in syllabulas ramosa quadam genitura crescat, quot in morulas, articulos, particulas accentus ipsius, consonantia discriminatur . Neque obstat, quod syllaba, quae producitur, siue
143쪽
sue longatur, duo tempora contineat; ac propterea duo velut internodia , siue interualla , inuicem seiuncta , Omplectatur , ex quibus re ipsa coalescat. Nam nulla di;bet vel soni , vel accentus mora, disiunctione tale temporum binarium diuidi sicuti quantitas bipalmaris tam est una secunduntase, Messentialiter indivisibilis , quam
est ipsa palmariS. Hinc indubitanter constat Anony- ,ri: mum Philo grammaticum,dum in Conclusione I D vo absolute, ac simpli- ' citer SONOS admittit in Diphthon--.ὐ-so, duas in syllabas Diphthongum p. seni. sam partiri quod magis dilucide ap- adparedit in Conclusione sequent , ex , , sol eiusdem Anonymi scriptis eruta.
144쪽
recte definitur 4 cos Pergameno , ab optimis quibusque in Linguae praeceptis plurimi semper habit r Non e altro Diflongo, chela conpiuntione di due vocali, rimanente ei cuna ella
sua fore di ocale , senea mutas in Consonante e quale in nostra livua e dieinque manieres in AE e
145쪽
et Vod Iacobus Pergamenus, vir, ..z cuius nomen, lama penes Do- δε λαι-ctos cum laude eoniungitur, vel falso putarit in Diphthongo 'ta trusta duas vocales, simul iunctas, Gong tem duas conficere syllabas vel erra rit in exemplis allatis, ab Anony- mo libuimendatis , res est secilis demonstram. Sic enim habet in Etrus- es Lingue vocabulario idςm Auctor, quod oculate notauit Ricciolius Num. v I r. AERE, area, artarit primo, ei Ler o e comunemente fas r ii, caruis E ME Lo in Patria mire voce de Volgo II primo serrastaaio generem chio, femmimile est ecias ramen- re virum in se istae flamente . A VOCE DI RE SILLABE M. Igitur iuxta mentem ipsius Pergameni vel binae uocales, quae sunt in Diphiso thoum
146쪽
thongo, dura conssant syllabas i vel
palmariter errauit, dum in exemplum
Diphthongi trutae produxit in medium voces istas AEREQ EOLO. Pro. batur Consequetia quoad primu Vox ista AERE, iuxta confessionem ipsius, est vox trisyllabari ablatis binis vocolibus, Diphthongum, ut ille loquitur,
componentibus unica superest syllaba. Ergo reliquas duas, ternarium trisyllabi complentes, solae bina vocales Diphthongi conficiunt. Ergo ex mentePergamen singule vocales diphthongales vel singulas ericiunt syllabas vel allatis in exemplis allucinatus est. Idem probat Ricciolius eodem Num VlII. de voce EOLO. Neque vero nobis obisciant Pergameni, anonymi Propugnatores , a Patronici binas albquando in syllabas apud Poetas Italico utrunque vocabulum AE ME, EO L O, contrahi. Nam ioc fit be nescio Syneresis, hoc ipsum destruit essentiam Diphthongis, prae ceteris nobis firmam fidem facit testimo-
147쪽
ntum illud Ssortia Cardinalis Pallauicini, alia quidem vice productum, sed
hic adeo bene cadens congruens, ut iure , meritoque sit repetendum a. Per questo nome inquit ille num. 67. fhp se DITTONGO, intendtam duentii. Vsica necessariamente fretano
s Iube i che appare ne sine deversi raccioli obserua, quod hic loquitur etiam de Poesi heu Besso dico in Iodi Regione, in RIA H Gloria, ei stlian H. Ma CHIA H Chiaro; PIE, Pieno; diuuano FI di iero sono Ditto i , essendo incapaci di formargiam ii do sellabe Hoc Canon Doctor Eminetissimus, forte nimis presse , ut vidimus , ad indiuissibilitaten
unius syllabar ita redegit Diphthongi
148쪽
voeales, simul a tactatas , ut hoc ipse quod possint legitime a Poera distaciari, characterem quendam praesescrant, qui illas exterminet a Diphthongi natura. Quare si Pergamenus voces a 37riter EUROPA WAURORA ab Tu ' 1cis enunciari contendit eo pacto ,- ι -- ea vocalium discriminatione mutuata,
qua pronunciantur ab iis dena voces 2 ,:.
EOLO, VAEREM eundem sane sco pulum impingetur procul dubio , in WV2'quc ruit absurde noster Corrigiensisί . ., Anonymus. Hic enim caeco sub side- μ' re manuductus ab Eolo, Aere putauit ita disiunctim vocales AV, EVcommemoratis in vocibus AURORA, EUROPA Etruscorum ab ore nostra hac aetate prorumpere, ac si pronunciarent AITA , MAIRA , verbata ambo trisyllaba , ut esse demonstrauimus voces ambas AERE, MEOLO. Qua opinione, uti P. Dominico am-berto candide in amice narrauit Ilustrissimus Dynasta, omni fide in laude dignissi mis, miser PhiloGramma-
149쪽
I3 ticus lepidiuscule risum , an peregfina
nouitate stuporem' excitauit in honune
docto , linguamque Italicam apprimὸ callentes, quia domo Etruscori qui v-nicam in syllabam ita a conciuibus suis semper audierat ambas Diphthongivocales in verbis AURORA , ROPA nodari, nectique , ut e Xotica plane barbaries ei videretur, easdem nunc intelligere carnificina quadan inhumana Longobardica exenter ratas, ac dissectas. Ratio autem quare
di vox AERE penes Italos sit trisillaba, j., ct immunis a Diphthongo , est quia εριρ- deprompta filii e Graecorum Lexicis,oοῦ. ulla facta mutatione in illa litterarum b-1. copage, queis ibi constat quemadmo- dum notare datur sexcentis alijs in voeabulis , eodem prorsus modo , quo iacebant antiquitus apud Graecos, deinde Latinos, Italicae natioins in ore solemnibus . Nullus enim est, qui leuiter in te Graeca versatus nesciat, dictionem μέ per Ita, non vero Iota in
Graecia scriptile , esse necessario dissyp
150쪽
casibus in obliquis ac propterea carere Diphthongo vocem autem αἰολο
diphthongari quidem penes Graecos, Latinos prima in syllaba E sed nino ab ista syllaba diphthongata seiungi vocalem , iuxta sequentem , , secundam syllabam per se conficientem. Cum autem pereat apud Italos tam in scriptione, quam in pronunciatione prima vocalis A, una cum, diphthongum penes Graecos , Latino' quemadmodum diximus,progignete, etiam penes Etruscos huiusmodi in vocabulo
extinguitur Diphthongi ratio unaque ' syllaba per se a prima vocalii, qua fir
successit loco duarum vocalium, Esaltera vero syllaba a vocali O , iuxta 'Phl'herente, disiunctim, & successive sermam tur, Verum progrediamur ulterius,&qμ'
nouae probationis loco sit nobis e si et dem Philogrammatici apὰ