장음표시 사용
71쪽
72쪽
venatione alienum obseruaueris, mehercule non admiror talem enim vita, moreS, oratio habitus , ac mea in
omnes obseruantia me semper ostentarunt. Gaudio assicior, haud nego, inficiorue, te , quanuis in re litteraria dissentiaris , ac discrepes a me , bono, humanoque animo erga me tamen esse. At cave, ne putes , in hoc me tibi
concedere: nam te ipsum non diligo solum, sed peramo, maximopere ample-xor Sit ergo inter nos animus idem quanquam Diphthongorum sententiata, pronunciatioque sit dispar. Si vero tuis Argumentis , congestisque in me ramismaticorum auctoritatibus, sicuti par fuisset, maturius haud respondi, mihi nolim negligentie id vortas scis enim, quantum, prae
73쪽
prae moroso mei muneris ministerio, comtinenter, incessanterque distineat. Nunci igitur verbis, quam maxime paucis, maxi
meque perspicuis , responsa in angustias
mihi perstringenda reor opto enim, ut di non peritissimi tantum, sed etiam Latino in sermone leuiter versati ac praesertim Adolescentes, meum frequentante gymnasium, quaecunque dixero , probe cognoscant, atque alta mente retiner
possint. In meas igitur Apologeticas Theses de Diaphthongis Vinis omnes tua mentis rationes aperuisti. Quam sanius contalium tibi fuisset, tacere in intra carceres dentium verba remorari Nam conatus ostendere , meam harum prolationem Diphthongorum dissonam , ac vitiosam audire, in eundem, in quo me iudicas herere, scopulum videris impactus. Id quidem serio, mea in te beneuolentia, mirum in modum me pupugit cum monon praetereat, quantopere ab omnium, humaniores litteras profitentium in sententia, & pronunciatione dissideas rum
74쪽
rum ad singularia progrediamur ne An-
dabatarum more nostra pugna caecutiat.
S. I. Id, quod Axiamatis instar scribis: Di-rhongos quasque, tiιm Graecas, tivm Latinas , non secis , e vulgares Et ascas , I rite pronuncientur, duobus, seu sonis , heu, eibus esse donandas , est contra omnium recentiorum Grammaticorum praecepta,
leges, a regulas: praesertim celeberrimi , ac in eruditorum Corona inter priamores praeclarissimi , . P. Ioannis Baptista Riccioli e Soc Iesu: qui Reformate Prosodiae lib. a. Reg. . Di tingum duarum diuem speciei vocabo in Unam mixti sunt Dagabam conspirationem eliseis constantissime docet. Qui utique si tuae menti doctrina velificaret, dixisset potius diphthongum esse duplicis soni, vel
vel duarum vocum societatem, vinculumque s non vero unius , licet mixti, soni coagmentationem , foedusque. Num vero diphthongi sonus sit mixtus, & expa te tantiim utriusque vocalis vis exaudiatur, in hoc vel Africa, Monstrorum ma
75쪽
7o ploratae mentis homuncio affrmauerit . diphthongum in verbis Mebbaei, Parnae, Praemν, si duos sonos estequi, duasque voces, absque ulla significationis restrictione , absolute complecti cum non pro-- nuncientur distincte ambae vocales , seu disiunctim Moelirius , Poena , Praemium rsed ea meatium coniunctiones, mutua mixtura, conglutiliatione, aut conspiratione, quae unicut sonum pariat, Maeli us, Padina, Praemium in quod his de diph - thongis praecipio , valet etiam suo modo
de diphthongis Vin V, quae quidem
omnino sunt mixti, Win unum conspi- rantis soni, non autem duorum diuistri, ut i ijs haudquaquam prima , praeceden': dissimuletur vocalis. S. II. Quod autem hoc veritati cohaerreat, ex eo patet, quia una , eademque alioquin esset prolatio Pinnae , atque mess.
Pranereari si diphthongus una tantum est syllaba, haec una vox solum , quomodo recte diei potest , diphthongum eamdem duobus ex sonis, vocibusque conflares' Diphthongum vero duabus constare vocalibus
76쪽
Iealibus quisque, vel puer, non ignorat. Ergo etiam duas voces habet absque complexione ulla, atque conglutinatione Ne gatur consequentia. Consule Ricciolium,
Emmanuelem, Verrepaeum, Stoam, Varulam , Perottum , aliosque Grammaticorum Lycurgos ex quibus Diphthongorum vim, cingenium sane melius noueris. Scopae documentum hic amplector iam quis negare audeat, singulis vocalibus singulas esse voces, cum solae Vocales Anima sint, spiritus Consonantium ' Hoc est cuiuis apertissimum Syllaba tamen, quae ex duplici coluere vocali, apud inlustrioris nota Grammaticos duos se nos, duale voces haud habent; sed v- nam tantummodo is hanc ita mistam .inetallorum instar ignis vi, lardore iunctorum , t ex parte tantum utraque Ocalis, non vero complete audiatur; ac num sonum, huncque ex duobus diuersis mixte coagmentatum, quia hoc diphthongi vis exigit. s. III. Et profecto Capharus, quem meum, quod sit penes me, dicere tibi licet, non
77쪽
m . non qudd eo in docendo utar; nam Em manuelem, Riccioliumq; a queis quidquid scio Grammatices, hausi, hoc pacto meos appoetare teneor, mihi apprime fauet, dum scripsit Ex quinque diphthongis,AE EI OE scribi, & non proferri duas autem AV, AEV stribi, proferri, quidem proferri iuxta Diphthongi naturam, non vero duplici voce, siue sono divisim quod Diphthongi soluit essentiam sicuti, unione dempta, hominis dissoluitur aedificium. S IV. A te productς Terentiani Regule, mee opinioni oppido suffiagantur. Nam si diphthongus honos trosque duarum scilicet
vocalium iungit, sonum certe unum, ex duobus mixtum simplicibus, constituit. Quare sequitur, quod duae v)cales, in ae mul sagabam sonent in nam; ista i gemina praestae, hoc est mixto sono, in unum conspirante, semper efectum A rum temporum c fodiant; idest tenorem, vel circumflexum accentum seruent, qui quidem syllabam producens, duorum temporum momenta complectitur.
78쪽
S. V. De duplici Grecarum Diphthong rum sono, quem iactas docere Gretserum, utique esse disiuncte duplicem non dissiteor ; quoniam Alpha , disiunctum a Iota priori in loco sonat, Hota disiectum ab Alpha in posteriori. At quat
nus diphthongi sunt, exa, ω constantes, ita utrinque divisim non sonant , sed simul ac nite: sicque unum , mixtumq; sonum reddunt. Vnde non est mirum, Diphthongos bivocales, o bissonantes appellari. S. VI. De Diphthongis Etruscorum noria erat cur meminis es earum namque ratio non est eadem, quae Latinarum Iacobus Pergamenus, cuiuscunque tandem sit merit penes optimos quosque, potissimum apud te maximi, id profecto parum accuratus, in diphthongorum tractatuno prese- tulit. Hic enim pro certis ipsarum exemplis Lere uolo in medium promit, quae non sunt religiose diphthongi, quanquam Etruscis tria carminibus , vi synaeresis, quandoque retusas vocales LM in ere,
Eo in Eoi patiantur. Vi synaeresis id
79쪽
eoneessi non ablalute sique serent pro-- prie diphthongi, tam in soluta, quam in vincta numeris oratione esset sine vita .restrictione e cedendum: pronunciaren-- tur enim verba illa dissyllaba, quod illis non accidit, cum in illa semper, Win . hac ut plurimum, trisyllaba proserantur. Ergo ex se minime sunt diphthongi Aer ne sine exemplis loqui videar, quitem Thomam Stilianum percurre, qui cecinit 3 di diein serenta are lascissi. Item Marinum, cuius arguto e stylo sequens
Sia Disce d Eolia in tutio chi a. Demum Annibalem Carum, qui mihi concinit, dum canit Eoupri, che oro adre de venti. mis enim in locis OE, si presse loqui iuuat, inter diphthongos non cenis
S. VII. Verum enim verb, sicut hae non sunt Italice Diphthongi, ira neque Latine. Id probatur Ouidiano illo veri libro I. e.
80쪽
Quem ita metior, &henh, si quidem recta
Prosodiae norma non me demtuit.
Idem nanciscor in sequenti, qui eiusdem
Auctoris est, libro xv Alta petunt aer , atque aere purior ignis Sic enim in pedes metricos illum distinguo, partiorque
Notandum etiam reor , quam maxime diuersas diphthongos in Etrusco vocabulo Eoo, ac in Latino Eous esse iudicandas. Virgilianus certe calamus haud seripsit, absque gemina vocali , diphthongo a conficientes, nomen hoc Regis Vent rum, uti faciunt Itali cum secus id pateat in carmine , quod adduco , Ut potEmeae menti summopere consentaneum iEolus haec contraci Tuus , o Regina , quid optes, c. Quo in loco Aeolus dactylus est, primam syllabam, ratione diphthongi AE , non autem Eo, producens . Vide nunc, an prudenter, atque recte diphthongis Etruscis Latinas comparaueris . Patet ergo diphthou-