장음표시 사용
201쪽
εἰς α διαιρεiται, τόνων τε καὶ χρόνων κα πνευμάτων,
'Oρίζονται οὐ την προς 'δίαν ουτως προςωδία ἐστι πω τάσις ἐγγραμμάτου - ης πιους, --τ ἀπ' ελτικον της λέξεως ἐκφερομένη μετά τινος τῶν συνεζευγμίνα περ μίαν συλλαβην, τοι κατὰ συνηδειαν 'διαλέκτου ομολογουμένης, φοι κατὰ τον - λογικον ρον' και λογον. υτον δὲ τον πον Πρωδιανος ἰν, περιωαδόλου --φλῶν ρίσωτο. 'Lστεον δε τι οἱ πισμοὶ ἀπο γένους καὶ διαφορων συνεστηκασι. K τοιήδα γῆν το μεν τάσις ἀντὶ γενους ἐστί. - - να καθολικον τί ἐστιν , τάσις, καὶ κατάδε πλειόνων φέρετω λέγεται γαρ - επὶ χειρος καὶ ποδος - ἄλλων μερων τε καὶ μορίων του μωρρατος, Η ἐπ 'Lουν πολλῶν - - ποι καὶ τα λοιπὰ διαφοραί. Η προς-ία ου' φησί, τροις εστ φρονῆς κοιλ
202쪽
υ ἐκφέρεσθαι, ἀλλα πάντως γιῶς καὶ ρθῶς. M EO σαφέστερον φῶ τίς στιν γιης τάσις, ἐπεστε ,- - τὸ ἀπαγγn.τικον , ψεως ἐκφερομένη ' ἐκείνη γάρώσι τάσι ορθη - τις κατὰ ἀπαγγελίαν ητοι σημασίαν iis Mεως ἐκφέρεται. οῖον το - Σ εἰ ἐν σημαίνου, καθαρόν, οξύνεται εἰ, σημαίνει την βοτάνην, 2β. προοιμεται πάλιν το 'πι εἰ μὰν σημαίνει τα ρὐ λμον, ξυνεται δεῖ ὁὶ βαρύνεται, σημα- -- τα σοι καὶ κυνος καὶ ανδρός. πρέπει ου' φησί, την ποιὰν
203쪽
2 ora , iτοι κατὰ συνήδειαν διαλέκτου μολπέλυμένης, ἡτοι κα---αλιηπιι, - πον' εἰπών, τους τροπους διδάoκει, καθ' ουλαὶ προς οδια ἐκφέρονται. η γάρ ζησε κατὰ διαλεκτον προάγονται, --αν ἀνα-ίαν καὶ κομψόνα. οῖον - μὸν ὁ ῖο ἄναλογί, ν ἐκφέρεται, οδιώτι τὰ διὰ του ιος ἄπαντω προπερισπώμενα ἔτεροῖος,
σάμενος, ως αἰεί φη- τὸν μοῖον νει θεὸς ς τον ὁμοῖον οἷ ὁ Ἀττικοι ὁμοιος λεγουσι πάλιν μεῖς ἐν ἀν-γως τρόπαιον λέγομεν α σπιλαιον, συλαμ so of ὁ δε Θουκυδέδης τροππιον δετικῶς. και το Ἀχιλλεύς δε
'μνων λε τε οὐ του τόνους μόνον ἄρωανο, αἰτούτους πρ-ουδίας κἀλερον - τισιν ἔδοξε, πλανηθεῖσιν ἔκ του εἰπε, ποιὰ τάσις, - καὶ τους χρόνους καὶ τα πνεύμ*τα. καὶ γαρ καὶ οι χρονοι τάσιν χουσι, οωα, ὁ ἰ ἐκ-νεται, ὁ δὲ Ου--ται καὶ τὰ πνευ
204쪽
νες ἐνταυθα - εἰς λευκον καὶ το μέλαν, α τιναγχ
205쪽
'ἀ- γαρ του λαυκου πω ἔστι συμβεβηκος, ἐγένετο πλαωσις εἰς χιόνα κοὐ κύ - καὶ ψιμύθων α ἀνα- σίαι εἰσίν. υπο υμβεβηκότος ὁ εἰς συμβεβηκοτα, ς σταν Ἀωμεν ον των -- τὰ μίν ἐστι δερμά, τὰ ψυχρά, κὐ δερμα ἐν ς επὶ της ἀσβέστου, pietραχώς ἐπὶ της χιόνος ιδο γαρ ενταὐδα ἀπο του λευκου, ο πέρ ἐστι συμβεβηκός, ἐγένετο ἡ ὁιαέρμης εἰς θερμὴ, ψυχρόν, - τινα καὶ αυτα συμβεβηκότα εἰσίν. υς ἐνος ὁ κα προς ε' - - ην --ἰατρικῆς Απωμε, ἰατρικὸν βιβπον, ἰατρικον φαρμακον, πιει-εμπλαστρος προς ' γα πρῆγμ , την γιμον, ἀφο- ρωννες ὀνομάζομεν αυτα. 'oriouf- ουν γινομένης της διαιρέμως ζητητέον, κατὰ ποιον τρουπον γίνεται της προςWδίας ἡ διαίρεσις ἡ εἰς τόνους, εἰς χρόνους καὶ τα λοιπά.
ἐστὶν ἡ διαψε 7ις εἰς διάφορα σ3γμαινόμενα. M καλῶς δὲ λέγουσι, τι- των ἀπο ὁμωνύμου φωνης εἰς διώφορα σημαινόμενα διαιρουμένων ουτ ευρίσκεται τι κοινόν, ου τὸν ορισμον ἐπ-ζονται πάντα οἷ- ο ἀπιμος, κυ- οὐκ ἐπιδωσαι του ζώου τώ ορισμόν. ἐντάμαδε καὶ οι χρόνοι καὶ τὰ πνεύματα καὶ ο τόνοι ἐπιδε-- κονται τὸν . ορισμὸν τῆς προομίας, πλὴν των παθῶν, α τινα ουδὲ προςoiδίαι εἰσίν, ς προτόντες δείζομεν. 'Eτεροι ὁ πάλιν φασιν τι ἀπο λου γέρονεν - as μέρη ὁμοιομερη ἡ διαίρεσις, ἐπεὶ καὶ τὸν ορισμὸν τουολου πιδεχονται καὶ τω νομα καὶ ' προςWδιαι --λ ἄντα καὶ οἱ τόκοι καὶ οι χρόνοι καὶ τὰ πνεύματα, καὶ της προς*δίας τοὐπισμὸν ἐπιδωνται. IV. καὶ ουτοι οὐ πιθανῶς λεγουσι. δια τι; τι πάντα τὰ απλολων εἰς Θ μοιομερη λαιρουμενα ου μόνον του μου Ορισμ' καὶ το νομα ἐπιδέχονται, αλλὰ καὶ λληλων
206쪽
Λ Ουδ εἰ ἀνομοιομερα μέρη σῶν ἡ διαίρεσις, διοτι- ανομοιομερῆ υτε ἀλληλοις υτε του λου. νωνύμως χθονται ἀπ ουὁ τὸν -- ἐπιδέκονται του λου. οἷον ἡ χεὶρ υκ αν κληθείη ἄνθρωπος, οὐδε τοὐπι- βο- του ἀνδρώπου ξε α δὲ - α γένος εἰς εzδη διαιρεῖται η προς μM τόνους καὶ τὰ λοιπα. - καὶ τον ὁρισμον ἐπιδέχονται κώ- ονομα προ-δίας ο τόνοι τε καὶ οι χρόνοι καὶ τὰ πνεύματα, -περ τὰ εἴδη του γένους, 1 oHλ' ἐπειδη τὰ ἴδη λόκληρόν τι τοτελουσιν - οἷον οἰκιστάμενος εν μόνον εῖδος της ρητορικης, τουτέστι τοδιλιανιμον καὶ τ συμβούλευτικον το πανηγυρικόν, τέλειος ρητωρ ἐστίν, -- Γοργίας το δικανικω μόνον εἰδως, ως λέγουσιν - ἐντ δα δε ὁ πισταμενος τους ἀνους μόνους ἀκριβως, αἰ κά του χρόνους καὶ τὰ πνεύματα - ἔστι τέλειος γραμματικός, εἴδηλον τι οuὁ απὸ γενους στὶ η διαίρεσις εντα9δα εἰς εἴδη. χέαδ-αν οἶν ο τροις τρόποι οἴνοι νηὶ διαιρέ-Mως ἐφαρμόζοντες ενταυδοι οῖ α λοιποὶ πέντε - - της διωρή-- πάντ' ἀπέδουσιν, ἀλως τε Οὐδὲ εἰσὶ κυρίως τρόπω διαιρετικοί. 'ου δυναται γαρ απὸ εἰδῶν εἰς τομα γίνεσθαι διαίρεσις. ἐπιιδὰ τὶ ἄτομα απειρά εἰσι καὶ γαρ οἱ κα- τα μέρος αμδρωποι πειροί εἰσι καὶ ἀπερίληπτοι, ἄπειροι δἐ οντες καὶ ἀπερίληπτοι οὐ δυνανται διαιρέσει --δυποβληδηναι. ἐν σω γαρ θέλει τις διαιρέσει τους δε 'i,3 ἡ πύλει ανθρώπους καθυποβά λειν, οἷ με τεν-- . M φρεω πται - ουδέποτε πώ τέλους μι-
207쪽
ουν το συμμεμηκος εἰς ουσίας δύναται διαιρεῖσ4θαι;
'Au ει - ουσίας εἰς συμβεβηκότα γίνεται διαίρεσις γαρ έγειν οτι των ἀνθρώπων οἱ μέν σιλευκοί, οἱ δε μελανες, οὐκ εστι διαίρεσις ἀανουσίας υσυμβεβmeoin, I ἀπο--ως εἰς οὐσίας υουσὰ σύμ i5 βεβηκότα εἰς γαρ ἀνθρώπους μέλανας καὶ λευκοὐς ἐγέ-
νετο διαίρεσις, τινες, υσίπι εἰσίν.
ις, αλλ' ἀπαρίθμησις τὰ γὰρ - ενος - προς
209쪽
γραμμένος το μ, ταρ νομα το ζῶντος ἔχει ὁ ἐπὶ του τοίχου γραφεὶς ανθρωπος, οὐ μέντοι αα ζῶόν ἐστι λο- προς τὰ πάθη δ βονται αἰ φωναί που κατὰ τα παθη, ουχὶ Ουτως, ure Au πω την ἀπόστροφον λέγω οὐχ ο ὐτως καὶ πάλιν το ε ιρίσοφος ου λέγω χε -
, ἡ σοφός; β ὁρῶν μνων ἀναγινωσκω χειρίσοφος.
ομοίως καὶ επὶ το εστ ιν αξιος πείδει, με η πυ-
διαστολη ξιος ἀναγινώσκειν καὶ μὴ ἀξιος. et ari . κατὰ την ἐτυμογίαν μόνον λέγον - τὰ πάθη προὶ -wδίαι, οὐχὶ κατὰ τον ορον ὁια γαρ το προς αὐτὰς ὁμσθαι τὰς φωνὰς ψ νεται κοὐ αὐτὰ προς νδίαι. ,, - μὸν οἶν εω τρεις, ξύς, βαρύς, αρισπώμενος ' ἡ προς*ὁίας υποδιαιρέσεις εἰσὶ τέσσαρες πάλιν ω ἔκ-- των τεσσάρων ποδμαρειται, οἷ ἐν τονοι καὶ πάδη εἰς τρία, τὰ δ πνεύματα καὶ οι χρόνοι ει δυα.,, ως οἶν ἐστὶν ἐπίτασις η ἔπεσις ἡ μεσότης συ ωαβῶν, υφωνίαν ἔχουσα ' τὸ μὰν οῦν μίτασις Δίδ,γει το ρισμου δια τὴν ξεῖαν το ὁ ἄνεσις διατρο βα-ρῶαν το ὁ μεσότης δια την'πισπωμένην. ,,Καὶ ἔστι-δι η ἐνώξει ποιότης συλλαβης επε- τεταμένον εχουσα δογγον δε βαρεῖα ποιότης συλλα--βης νε μενον χολα φθόγγον η ὁ περ σπωμένη ποιο της συλλ*μης συνημμένον η κεκλασμένον χουσα φ 'Θ- 5m, ' εἶπε δὲ συνημμένον τον μετυαντα - οξείας καὶ
βαρείας, κεκλασμόν- ὁ τὸν ἀπὸ τῶ οξώς ἐπι αδ μα-
210쪽
Eστιν - ἐπι των τρι- τόνων το μεν ποιοτης συλ-
χαβῆς ἀντὶ γένους, τὰ -- -τὶ διαφορων ἰδίων ἀρκειν - ηοιν ὁ Ἀριστοτέλης καὶ μιαν ι φοράν, - - ριστω μόνου ἄρμοζουσαν. ων τί φημι μελη τις ανθρωπός ἐστι ζωον νι καὶ ἐπιστη.
φορὰ πινη, --καὶ ἐπιστημης - πικόν, μόνοὰρμόζει τω ἀνθρώποK' ὁ καντιω - Ἀρω-νος, ἐν του περι μυ- σι ιῆς πρώτου, δυο Πναί φησιν η τάσεως, ἄνεσίν τε λοκα επίτασιν καὶ ἄνεσιν μεν ἶναι λέγει, νίκα ἄν δεν οξυτέρου ονον ἐπὶ βαρύτερον ἡ φωνὴ χ-ῆ, ἐπίτασιν δέ, τανδε ἡ βαρυτέρου μεταβαων προς ὀξύτερον ἐκ δητούτων τὰ γινόμενα το ἐν βαρυτονον, το ὁ ἀώτονον ' προς- μομεν γίνεται ὁ ἡ ἐν βαρύτης κατ ιν ἄ- 1ο