장음표시 사용
321쪽
is Diau ἄριστον ἐλθεῖν Λαναων μετ' Ἀχιλλέα. Toν ελαμωνα πρωτον, μαντα δὲ δευτερον ἐς Ποῖα λεγουσιν ἐλθεν Λαναών μετ' Ἀχιλλεα.Hθε λυρα καλη γενοίμην ἐλεφαντίνη, καλοὶ παῖδες φοροῖεν διονυσιον ἐς χορον. Eo απυρον καλὸν γενοίμην μέγα χρυσιον,
Συν μοι πῖνε, συνηβα, συνέρα, συστεφανζφόρει, συν μοι μαινομένω μένεο, συν σώφρονι σωφρόνει.
ππὸ παντὶ λίθφ σκορπιος ταῖρ' υποδυεται. φράζεο μη σε βάλη τω δ' φανει - επεται δόλος.
κα υ τὰν βάλανον ταν ἐν ἔχει, τῶν δ' εραται λαβειν Mγω παῖδα καλπν την ἐν ἔχω την δ' εραμαι λαβεῖν.
Πόρνη και βαλανευς τωυτὸν ἔχουσ' εμπεδεως θος' ἐν ταὐτ πυελω τον τ' ἀγαθον τόν τε κακὸν λόει. 'χει κά Κηδωνι, διάκονε, μηδ' ἐπιληθου,
322쪽
ε χρη τοις ἀγαθοις ἀνδράσιν ἐνοχοεῖν.
ίστις ανδρα φiλον η προδίδωσιν, μεγάλην χει
τ μὰν εν τε βροτοῖς εν τε θεοῖσιν κατ' ἐμων νόον.
τοὶ δὲ η τολμωντ εχειν δόρυ καὶ ξίφος καὶ το καλον λαισηων, πρόβλημα χρωτὸς, πάντες γόνυ πεπτηῶτες ἀμὸν
323쪽
51. δεύτων λεχθέντων λυημόκριτος - Ἀλλα μην
και - π του πολυμαθεστάτου γραφὶν Ἀριστοτέλους ιιρ Ερμείαν τον ἐαρνέα οὐ παιάν ἐστιν, ως- την της ασεβείας κατὰ τον φιλοσοφον γραφην ἀπενεγκάμενος η-h μόφιλος, λαὶὁ τε παρασκευασθεὶς π αρυμεδοντος, ωρ ἀσεβοῖντος κά ρδοντος ἐν τοις συσσιτίοις ὁ μεραιεις τον Ερμείαν παιανα. τι γε παιανος οὐδεμέαν ἔμφασιν παρέχει το ασμα, ἀλλα των κολειν - τι καὶ αυτό.ῖδος ἐστιν ἐξ αὐτης της λέξεως φανερὸν μῖν ποιημ. 'Αρετά, πολύμοχθε γενει βροτείω, θηρομα καλλιστον - σας πέρι παρθεν μορφας καὶ θανεῖν ζηλωτὸς ἐν Ἐλλάδι πότμος καὶ πόνους τληνα μαλεροος ἀκάμαντας ' τοῖον ἐπὶ φρενα βάλλεις
καρπόν τ' ἀθάνατον χρυσου τε κρεισσω καὶ γονέων μαλακαυγητοι θ --υ.
324쪽
σοῖς δὲ ποθοις Ἀχιλλεὐς Aiας τ' 'Aiδα δνους ηλθον σας δ' ενεαε φιλιοδI5 μορφας καὶ ταρνεος Ἀντροφος ηελω χήρωσεν αὐγάς. τοιγαρ οἰδιμος ἔργοις, αθάνατόν τέ μιν αυξησουσι Μοῖσαι Μνημοσύνης θυγατρες, Λιὸς ξενίου ψας αὐξουσαι φιλίας τε γερα βεβαίας. 52. Ἐγὼ μέν οὐκ ἔδα εἴ τίς τι κατιδεῖν ἐν τούτοις
δύναται παιανικον ἰδίωμα, σαφως μολπουντος του γεγραφότος τετελευτηκεναι τον σεων δι - ειρηκε
αὐγάς. Οὐκ ἔχει δ' ουδὲ τ παιανικὸν ἐπiρρημα, καθάπερ ὁ ει Αύσανδρον - παρσιατην γραφεις οντως παιάν, ον φησι Λοῖρις ἐν τοις Σαμάων πιγραφομενοις 3Προις αδεσδε ἐν Σάμω παιὰν δ' ἐστὶ και ὁ εις ματερὸν τον Μακεδόνα γραφεις, ον ἐτεκτηνατο Ἀλεξῖνος ο διαλεκτικος, ως φησιν Ερμιππος ὁ Καλλιμάχειος ἐν τοπρώτο περ Ἀριστοriλους αδεται δἐ και--ος εν Λελφοῖς,λπιζοντός γε τινος παιδός. καὶ ὁ εις γημονα δἐ - κωρίνθιον, Ἀλκυόνης πατέρα, ον αδουσι Κορίνθιοι, χει τὸ
325쪽
λεμαῖον δ το πρῶτον συπτου βασιλευ ντα παιάνεστιν, οὐαδουσι Ῥόδιοι ἔχει γαρ - ἰὴ παιὰν ἐπίφθεγμα, 69γως φησι Γοργων ἐν τι περὶ των ε Ῥόδω δυσιῶν ἐπ'
αδειν παιῶνας τους πεποιημένους υπὸ Ἐρμίππου του - ζικηνου, φαμιλλων γενομένων των παιῶνας ποιησαντων
κατέφευσται ο λόγος, φησὶν ο γαρ αν ποτε Ἐρυεim ειν ως ἀθανάτω προαιρουμενος ς ΟΠ μνημα κα-ὐτεσκεύαζον, καὶ ἀθανατίζειν την φυσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις ἄν τιμαῖς κοσμησα. 53. Toιαυτα λέγονrος του ημοκριτο ὁ Κυνουλκος ἔφη , Π μ' ἀνέμνασας κείνων μυκλiων κατὰ τον ον Φίλωνα, δέον μηδiν των σπουδης αξίων λέγειν τι του στρωνος παρόντος υλπιανου. υτος γαρ τὰς καπυρω- τέρας ἄδὰς σπάζεται ἀλλον τῶν ἐσπουδασμένων ' Mi εὶσι α -κριμαι καλουμεναι, μοιχικαί τινες την φυσινυπάρχουσαι , ς καὶ δε
μη κακὸν μέγα ποιηρο- καμ την δειλάκραν. ἡμέρα καὶ ω το φως δια τῆς θυρίδος ου ἐσορῆς;
326쪽
τοιουτων γαρ σμάτων -- - πληρος η Φοινίκη, ἐν Εκα -τος περοι καλαμίζων μετὰ των του κολώβρους καλουμένους συντιθεντων. ειρ α γαρ , ω καυουλπιαυε, τοὐνομα καὶ ὁ γε Σκήφιος ημηrριος τωδεκάτω του ρωικου διακοσμου φησὶν ουτως ἡ Κτησιφῶν Αθηναῖος, ποιητη των καλουμένων κολάβρων, ν καὶ
ο πρῶτος μετὰ Φιλέταιρον ἄρξας Περγάμου Ἀτταλος δι
καστην καθεστάκει βασιλικῶν των περὶ την ωuM. ὁ δ αυτος ουτος συγγραφευς κἀν τ εννεακαιδεκάτω της αυτης πραγματείας νησιπτολεμου φησί ποτε του μ ριογράφου του παρα ντιοχ τω προσαγορευθεντι μεγάλω πλειστον πύσαντος, ἐὰν γενέσθαι Σελευκον, τον των λαρῶν σμάτων ποιητρο ουπερ συνεχῶς ὁ ειν ω-
αγῶ παιδοφιλήσω πολύ μοι κάλλιον η γαμεῖν. - παις ἐν α παρεῶν κην πολέμω μαλλο επωφελεῖ. 54. Aαι μετὰ ταυτα ἀποβλεφας εὶ αυτον φη, λλ' επειὁη μοι ρrio, ἔρχομαι σοι λεων το Συρβηναίων χωρον στις ἐστι. καὶ ὁ υλπιανος, ο γαρ ε η, καθαρμα, τμουσθαί με φ' οἷς ειρηκας η καν λέγον σου πεφροντικεναι, κύον ἀδδεες αλλ' ἐπεὶ διδάσκειν μέ τιεπαγγέλλη σπονδάς σοι ποιουμα ου τριακοντουτιδας, αλλ' --οντουτιδας. ση δὲ μόνον δίδασκε τις ὁ πιωηναίων χορος Κλέαρχος, ω λῶστε - δευτερ περὶ παιδεiας
327쪽
στον - δοκουν ἐαυτω κατασαι δεῖ, προσέχων οδὸν τω προκαθημέν καὶ διδάσκοντι τον χορδν, M' - - χὐ τούτων ἀτακτοτε, εστι θεατης καὶ κατὰ τον παρο-
οἱ ἐν δη τεθνῶσι καὶ ι Λίδα δομοισιν.ερ δε τις λεονικος, ον θάνατον λάχε γηρας, Ουτε ποιητάων ἀδαημων-- θεάτρων φ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε Περσεφονεια. συ δὲ καὶ ζων καλι Ουλπιανε, πάντα ἐν ζητεῖς, λεγεις ει ι δἐ ἔν. καὶ ς, ω δίως, - ' καλέ μου ταῖρε, ως ἔτι ἐμμενομεν ταῖς σπονδαῖς. 55. M o Κύνουλκος, Πολλοί τινες παρφλῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ω εταιρε ἐνδοξότατος δ' ην υ ιος ὁ Πάριος, γενόμενος τοι πονοις κατὰ διππον ουτός , ἐστιν ὁ καὶ μναίοις λοιδορησάμενος, καὶ σώζεται αurovτων παρφδιῶν βιβλια τέσσαρα μνημονεύει δ vro TLμων ἐν πρώτφ των ἁλων Πολεμων δ' ἐν τα δωδεκάτφ των προς ψαιον περὶ των τὰς παρφεια γεγραφότων στορῶν τάδε γράφει Καὶ τον Βοιωτῶν ὁ καὶ τ/νMβοιον, τους τὰς παρφεια γράφαντας, λογέους ει -- σαιμι δια, παίζειν ἀμφιβε - καὶ των προγενεστέρων ποιητῶν περενι επιγεγονότας εὐρετην ἐν Ουν του γένους Ἱππώνακτα φοπε- - ιαμβοποιιν λεγε γαρ υτος ἐν τοις ξαμετροις
328쪽
την παστριμάχοιραν, ὁ ἐσθίει οὐ κατα κόσμον,
κεχρηται δ καὶ ὁ Ἐπιχαρμος ὁ Συρακόσιος ω τινι ων δραμάτων ἐπ' λόγον, καὶ φατῆνος ὁ της αρχαίας κωμ
δὲ Θάσον, ἐλθοντο μετειοοiζοντες βαλλον πολλοῖσι σπελεθοισι, καὶ λ ἡ. εἷπε παραμὰρ πάντων ανδρῶν βδελυρώτατε, τίς ' ἀνέπεισενες καλην κρηπῖδα ποσὶν τοιοἐσδ' ἀναμναι; 5 τοῖσι Πώγὼ πασι σμικρον μετὰ τοὐτ' ἔπος εἶπον, μνῆμ' ἀνεπεισε γέροντα - - ἐθελοντ' ἀναβῆναι
καὶ σπάνις η πολλοῖς Θασiων ς λκάδα βάλλιι ευκοίρων βδελυρῶν, ὀλλύντων τ' ὀλλυμένων ε
ανδρῶν, νυν κεῖθι κακῶς κακα ραφωδοῖσιν
1044 καὶ πώ μετὰ τοῖσι τα χρηιζων ἐπίθησα.
329쪽
ατθις δ' - επὶ κέρδος ἀποίσομαι, ις ασί- δι μηδὸν πημαίνων κλυτον αργυρον ἐγγυαλιξω, μη τις μοι κατὰ οἶκον χαῖάδων νεμεσήση, πεσσομένης ἀλόχου τον πιαῖκὸν ἄρτον εν οἴκοις,
15 καί ποτέ τις εἱπη σμικρον τυρουντ' ἐσδουσα,
ἄρ Φιλίων γῆν παρ' Ἀθηναiοισιν ἀείσας. πεντηκοντ ελαβε δραχμὰς - δὲ μικρὸν πωτω. ταυτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς θηνη
χρυσην ράβδον ποσα , καὶ λασεν εἶπέ τε φωνῆ69 20 Λεινὰ παθοουσα Φακη βδελυρη χωρ εἰς τυν αγῶνα καὶ τότε δη θάρσησα καὶ εὐον πολ μαλλον.56. Πεποιηκε δ παρωδίας καὶ Ἐρμιππος ὁ της αρχα- κωμωδίας ποιητης τούτων δ πρῶτος σολ εὶς τους αγῶνας του θυμελικοῖς ιγημων καὶ παρ' 'Ἀθηναίοις ἰῶκησεν λλαις τε παρωδίαις καὶ τῆ Γιγαντομαχι . γέγραφε δὲ - κωμωδῶν εις τον ἀρχαιον τροπον, νἐπιγράφουσι Φιλίνν . ὁ δὲ α ιος πολλὰ ἐν ψηκεν , - τοις ποιημασι χαρίεντα περὶ ἐν της των βαλανείων
330쪽
πατρίδος αρχαίων ην δ' ἀνηρ προγόνων , ει ς ε νεότητος ἀει ξείνοισι ομιλεῖν ξεῖνος Μιμνέρμου δ' εις ἔπος ἄκρον ἰων, παιδομανεῖ συν ρωτι ποτ' ην σον ἔγραφε δ μηρευ παρ' 'Oμηρείην ἀγλαχ επέων, πισσυγγως η φῶρας ἀναιδέας,4 τινα χλοον , rων ἀνθηρῆ σου κακοδαιμονίη τοῖα Συρηκοσίοις καὶ ἔχων ἄριν ος ὁ Βοιωτου 1 ἔκλυεν, ιμι τέρφεται νδ' λιγον μ, 57. Πολλῶν - κάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε σπερα Σατελάμβανεν μῆς, ὁ μέν τις ἔλεγε, μῆλ νεων, οι δε λατεα, ο δὲ λοφνίαν, λω καλεῖσθαι φάσκων τρο εκ ου λοιο λυπάδα, ὁ δ πανὸν, αλλος