장음표시 사용
281쪽
nμειν, και ημων κοινη τά οε παραινουντων, εἰπερ βεβαιοτατον το παῶτα ξυμ29οντα και πόλεσι και ιδ ταις ει ναι, μη μελλετε Πρτιοπιαταις τε ποιεWΘαι τιμωρίαν , ουσι Δωριευσι, καὶ υνο Τώνων πολιορκου- μενοις, ου προτερον ην τουναντίον καὶ των αὐών μετελθειν την ἐλευθερίαν. ὼς ουκέτι ενο εχεται προμενοντας, τους μεν, ηοη βλαπτεσθαι, τους δ , G γνωσθησομεθα ξυν οντες μεν, Μυνεσθαι δε ου τολμωντες, μη πολυ
εἰρηνης επιθυμησαντες εκ πολεμου μεν γαρ εἰρηνημαλλον βεβαιουται ἀO' ἡσυχίας σε μη πολεμησαι,
prasinam alionum Menatem reci era, ne cuncte Ini: quia res nostrae nullam res CL,ionem amptius patiuntur, qua alios qM-dran, iam mi unis Uxi, alios vero si cognitiis furit, nos cone ilium qiutilem habuisse, sed tamen inιurias ιllutas propulsare auissos non esse non nicillo post ism pati sinamus. Sed existiman- ω, νισι μειι, vos ad hane besti suscipienae nGessitarem doensisse, Amia reiam hare., quae a nobis diciιntur, Frima esse, bellum iam deinnire: non misenus praesentem asperitatem a sed pacis, prae disininstor ex eo es secutura, GFiditate flagranus r nam bello psidem pax mmis confirmatur ,' at Propter Paras G2pitautem bellum gerere nolle, non pariter periemio earet) existi.
282쪽
τολοιπον οἰκωμεν, κά τους νυν δεδουλωμενους Ελληνας ἐλευθερωσωμεν. Tοιαυτα μεν οι Κορ ιοι ελον. ρκε. οἱ δε Λα-δαμόνιοι ἐπει- ' απαντων ηκουσαν γνωμην, ψητον ἐπηγαγον τῶς ξυμμαχοις απα- σιν, ἡσοι παρησαν ἐεις, καὶ μείζονι και ελασσονι πό- Mι' καὶ το πληθος νοητίσαντο πολεμεῖν. σεδογμενον δε αὐτοῖς, εὐθυς μεν μουνατα ην ἐπιχειρεῖν απαρασκεύοις Ουσιν, εκπορίζεσθαι δε εδοκει μάστοις α προ ορα ην, και μη ειναι μελλησιν. ὀμως δε καθισταμενοις - εδειενιαυτος μεν οὐ διε τρίβη, ελασσον σε, πριν ἐσβαλε ιν
mantra etiam, civitatem, quae in Gnata.ι se tyrannum eoninitiis, aviasitre in omnes si ecinstitutam, isa tu aliis piam iam imis Perre, assis vero imperare eo ret, ram annis iliariis in ditionem ac pote tran nostram redigamus; O nun nos ipsi sine poriculis in posteram urvamu, tum eritam Graecos, in servitutem nunc redactos, in Menauni vin tinus. Corinthii videin haec dixerunt.
XV. Lace lacinonii vero, ainlitis omnium sententiis, omnibus sociis, Pti aderant or line, inaiori pararer,&minori civili, sussi agit serendi potestissem fecerunt. Et maior illoriim pars hellum gerendii in esse deci evit. Quamvis aIltem illi hoc apud se constitruissent, statim tanten Milum succipere non potiamini. qti l essem imparati: sed sing ilires, quiae forent utiles, paratulas, nec ullani moram interis ponendum, censueriant. Verumtamen in hoc rerum nece sariarum appararii non integer annus est consumus, sed
283쪽
οτι μεγιστη προ ασις ε- του πολεμειν, ην μη τι εσα- κρυω τι. καί πρωτον μεν πρεσβεις πιμ αντες οἱ Λακεδαιμονιρι εκελευον τους Αθηναίους το αγος ελαυνειν
ανκo Uλυμπιονίκης, των παλαι εὐγενης τε και δυνα-
λαβων, και τους zίλους αναπείσαις, εχπειδη επηλθεν naintri, antesimaria in Atticum ire aperent, & illina aperte susciperent. CXXVI. Interea vero legatos ad Atlaenienses miseriint, ut de illoriun iniuriis conquerierentur, in qtiam ma liman & speciosissimam Itali gerendi mulam liaberent, si illi nulla in re sibi niorem gerere voluissem. Ac primum quident Laceclaeinonii, legatris ad Athenienses millis, imperarunt, ut Deae piaculium tiriae pellerent. Piaciat vin vero huius inoisi filii. Cylon citii l.im Atheniensis suit, vir, qui in luissolyni piacis vicerat, inter veteres & generis notulitate florens, & Opibus potens. Uxorem aluein duxerat filiani Theagenis, viri Memrensis, qui tunc Megaris tyrannus erat. Ciun autem Cylon Delplais oracillum constituisset, Deus ipsi respondit, iit celebeninio Iovis die festo Athenariam arcem o Tu paret. Ille vero, acceptis a Tlie crae copiis , & amicis perissuasis, Isti adveneriint Olympiii.
284쪽
Jλύμπια τα ἐν Πελοποννησω, κατέλαβε τὴν ἀκρόπολιν ως ἐπι τυραννίηὶ νομίσας εορτην τε του Διος μεγίστην εiναι, και εαυτω τι προσηκειν, ολύμπια νενι
κηκότι. εἰ δε ἐν Aττι- η ἄλλοθί που η μεγίστη
ται Διος εο η Mειλιόου μεγίστη, εξω της πόλεως ἐν ἡ πανδημεὶ μου τι πολλοὶ, οὐχ ἱερεια, ἀλλα Θυ-
ματα επιχώρια. σοκων δε ορθως γιγνωσκειν, ἐπεχείρησε τω ἐργω. οι ν Αθηναῖοι αἰσ9όμενοι, εβο σάν τε πανοημεὶ ἐκ των ἀγρων μ' -τους, καὶ προσκαsε - μενοι επολορκουν. χρονου δε ἐπιγιγνομενου, οἱ Ἀθη- ναιοι τρυχόμενοι το προσεδρεία, ἀπηλθον οἱ πολλοι,
quae in Peloponneso celctrannir, hi bis amem oc pavit, ut tyrannidem sibi pararet: nun quia putabat. husac esser ximia in illum Iovis diein festum; trum etiam, quia ad se, qui in Iussis Olympiacis victor sitisset, nonnilis periinere ducit hiat..Sed liti uin in Attica, a n uspuim alites hic maximus eses sestus a I eo dictus fisisset, nec ipse tunc aninicul-veriit, neque oraculuna declaravit. Nam apiui Atheniensesqhiopie sunt Diasia, quae maximus Iovis Milicii si clim festus vocantiir, & extra uri in celebrantvir. In lio ex omnii ininum genere, aetate. & conditione multi tinniolatu non venis, sed ex farinae istactae r ssi vissimas ad verarum similitii sinem iactas, Ptibus indigenae uti solebant. Sed cum oracilli vina se recte intellinere existimaret, opita est aggressus. Quint postquam Atlaenienses ac ceperirnt, universi ex agris concurrentes opem reipublicae contra istos tuleriint, castrisque posuis oti sulere coeperunt. Sint cuna tempus protralleretur , Atlionienses attriti diutium ol,
285쪽
το παν αυτοκράτορσι σια θειναι η αν αραπτα σιαγιγνωσκω . τοἈ δε τα πολλα των πολτικων οἱ ἐννέα 'Αρ- χοντες επρωπον. οἱ δε μετα του Κυλωνος πολ κούμενοι, λαυρως εἶχον, σίτου τε και υδατος απορία. ομεν eυν Κυλων και o M 2ος αυτου ἐκσιδρασκουσιν οἱδ αλλοι , ὼς ἐπιεζοντο, καί τιας και ἀπέθνησγων ὐποτου λώρου, καθιζουσιν ἐπι τον βωμον ἱκεται τον ἐν τ' ἀκροπόλει. αναστησαντες σε αδτους eἱ των δεθηγαίων ἐπιτετραμμένοι την συλακν, ὼς ἐώρων ἀποθνησκοντας ἐν rere, ii' ω μηδεν κακον ποιησου ν, απαγαγοντες απέκτειναν. καθεζομενους 'δέ τινας και ἐπὶ των σε-
μνων Θεων ἐν τοῖς βωμοῖς, ἐν τη παρόδω διεχρησαντο.
κά απο τουτου ἐναγεῖς καὶ αλτηοιοι της Θεου μειι οἱ sulione, magna ex parie discesserunt, arcis custoelia re n-mie lanama novem Archonti H commissa, ut res illas, prout optimum fore itulicarent, at intram suo administrarent. Tunc autem novem Arethontes magnam reruin ad rempublicam pertinentium partem administrabant. At inclini Culone OGMmnnir, inale se habebant, .na cibi &aquae inopia premetiantiar. Sed Culon quidem, eiusque frater aufugerunt. Ceteri veris, cum premerennir, quinctiain cum norantilli fune iam necarentiir, ad aram, qtraeost in arce, supplicoe se derii m. Sed illi, quintas arcis custodia ab Atheniensiniis commissa fit erat, ciun ipsos in templo 'morientes vulerent, surgere itisseriint, polliciti, fore in nullo maleficio ipsos assicerent; & tamen illinc aiati ictosi tueri mini. Νonnullos etiam, qui ad Eumenidum, V nerandariim Deariun , ariis sedebant, obiter .interemerunt. Alpie hac de caiisa scelerati & inim, Wiod scelus ac pia-
286쪽
Κλεο αει ο Λακεδαιμονιος, υσαρον μετα δεθηναίων στασχήμων' τους τε ζωντας ελαυνοντες, και των τεθνεώτων τα ροπα ἀνελοπες, ἐξεβαλον. κατηλ ν μάτοι
si'. Tουτο - το αγος οι ΛακεδαιWνιοι ελαύνεινεκελευον δηθεν τοις θ εοῖς πρωτον τιμωρουντες, εἰδ)τες δε
ΙΠερικλέα τον αανθίππω προσεχομενον αὐτω κατα τηνμπερα, και νομίζοντες, εκπεσοντος αἰτου, ραον στίσι προχωρησειν τα ἀπο των Αθηναίων. ου μέντοι τοσουτονηλπιζον παhῖν αν αυτον τρυτο, ασον σιαλλην οκτειναυτω προς την πόλιν, ὼς και λα την μείνου ξυμίοραν
luin in Deain acin dissent, tam illi, qtiana Omnes is illisorii indi, sunt appellati. Atthenienses igirur hos, qui huic pinciuo erant obnoxii, in exsilitim pepulerivit. Cleomenes etiam Lacedaenioni iis postea cum Atheniensibus scilitione laborantibiis expulit. Hi enim & vivos expuleritnt, & d functo ruin ossa collecta abiecerunt. Postea tamen reclierunt, eortina die genus est adhuc in civitate. XVII. Hoc iginta pia tum Lacediae inonii exteminari iusserunt, Diis, scilicet, prirntina religionis specie ominferentes: at revera rii in quia sciebant, Peticleni Xanthippi filium huic piaculo propter materiatim genus affinem esse, ni in etiani quia credebant, illo expillis, ea, quae ab Atheniensibiis fiet i volebant, si hi taciliti . si iccessurii. Non tamen tam sperabant hoc illi eventumni, quam iam ipsiln invidiain apud populum illi coi inariam, quasi ob illius cala initatena magna ex parte lioc bellunt esset futin viri. Thuc . Vol. I. M
287쪽
καθ' εαντιν, και αγων την πολιτείαν, ηναντιουτο πάντα τοῖς Λακεδαιμονίοις καὶ οὐκ εἴα οπείκειν, ἁλλ' ες τον πολεμον αρμα τους Αθηναίους. ρκη. Αντεκελευον δε και ρι Αθηναῖοι τους Λακεδαιμονίους το ἀπο Ι σιναρου αγος ελαυνειν. ω γαο Λακεδαιμόνιοι λα παντες ποτε εκ του ἱερου του Πικτει -δωνος ἀπο Tαιναρου των Ε λωτων τους ζικετας ἀπαγαγόντες, δαίθειραν. δι ρ δη και σῖισιν αὐτοις νομίζουσιτον μεγαν σεισμον γενειψαι εν Σπαρτη. εκέλευον δεκαι το της Σαλκιοίκου αγος ἐλαυνε ιν αυτούς. ἐγενετο δε τοιόνδε. επει- Ι Ιαυσανίας ο Λακεδαιμόνιος τοπρωτον μεταπεμθεις υπο Σπαρτιατων ἀπο πης ἀρχης της εν Ἐλλησποντω, και κριθεις υπ' αυτω , ἀπελυθη
μη ἀδικεῖν, δημοσία μεν ουκετι ψξεπίμίθη , ιδία δε
Nani cum Faentissi navis tabi omniurn sitae aetatis hominum, minque rempublicam administraret, Oinnibita in te-hus aclx ersiciauir Lacet laemoniis; nec situstat Athenienses illis e relere, sed ad bellum eos incitat in.CXXVIII. Athenienses viro & ipsi vicissim Lacedaemoniis imperarunt, ut illos , qtri placulo ad Taenarum admisso tenebanthir, ex ui AE pellereiat. Ulci aemonii enim, cum olim Helorus supplices ex Neptuni teinplo a Taenaro excitassent, eos abductos interfeceriint. QuanWγbreni etani Lacetaeinonii magnum illum territe moriun Spartae sibi ipsis accitiisse pluant. illos praeterea placialum Palladis Chalci oecae tollere iusserinit. Id vero huiusni odi sitit. Post-clitam Pausanias Lacedaenionius, a Spartanis primi in revocatus ab imperio, qt H in Hellesponto harurbat, causaque apud illos dicta, al, ipsis est absolutiis, S innocens liabiliri, publice qtii lena ad nullana expeditionem postea am-
288쪽
αὐτος τριηρη λαβων Ερμιονίδα, ἄνευ Λακεδαιμονίων
ὰ2ικνειται ἐς Ελλησποντον τω μεν λογω, επὶ τον Ἐλληνικον πολεμον, τω θε εργω, τα προς βασιλέα πραγματα βουλομενος πρασσειν ῶσπεο καὶ τοπρωτον ἐπεχάρησεν, ἐ2ιεμενος της Ελληνικης αρχης. εὐεργε-
- δε ἁ-ο τρυδε πρωτον ες εα λεα κατέθετο, και του παντος πραγματος αρχην εποιησατο. Βυζαντιονγ- ελών τῆ προτερα παρουσία μετα την - Κυπρου
λαχωρησιν ειχον δε δε Ιηδει αλο , καὶ βασιλέως
προσηκοντες τινες και ξυγγενεις, ἁ εαλωσαν εν αὐτω τοτε τουτους ους ἐλαβεν, ἀποπεμπει βασιλεῖ κρυ αταν ἀλλων ἴ-μαχων τω δε λόγω, απεσρασαν --τον. ἔπρασσε σε ταυτα μετα Γογγύλου του 'Ερετριέως, απεο επετρεdε τό, τε Βυζαντιον και τους αχμα - τους. επεμψε 6ε και επισπολην τον Γογγυλον φέροντα
plius est emissiis: sed ipse . privarim ianua triremi Her-inionide, sine Lacedaemoniis absit in Hellespontum, vectisqhfidem, & ut ipse iactatat, ad Gra una hellum; re vero ipsa, quia susceptrum negotiuan cum rege transgere voleis lxit: qitetnadimiuum & initio rem aggressus fiteriit, Grile-ciae principatuni af Etans. Atque hinc primuin beneficium aphul regem collocavit, totiuinte rei fecit initium. in enim post suum e Cypri re sitrum, priore adventu Buzaniatium occupas Iet, Meili aluein, & quidam regis necessa. Di & cognati, qui in eo capti fuerant, iis tenebant: riinc hos, quos ceperat, clan ceteris sociis ad regein renaisit. Sed tumore, qiiein de illis sparserat, ex ipsitis ma- nilnis aufugoeant. In liis autern peragendis usus est opera& auxilio Gongyli Ereti tensis, citi ita tulei & Byzantium &captivos coin erat. Misit etiam Gongylum cuni episto-
289쪽
αὐτω. ἐνεγεγραπτο δε ταδε κδ εν αυτῆ, υστερον λευρεθη. Παυσανίας ο ἡγεμών της Σπαρτης Ψούσδε τε σοι χαρίζεσθαι βουλόμενος, ἀποπεμπει δορὶ ἐλων' και γνωμην ποιουμαι, εἰ καί σοι δοκεῖ, Θυγατερα τε την την γημαι, καί σοι Σπάρτην τε κῶ την ἄλλην Ελλαδα -οχλίριον ποιησαι. δυνατος δε δο- ίναι
ταυτα πραξαι, μετα σου βουλευόμενος. εἰ οὐν τι σε τουτων ἀρεσκει, πεμπε ανδρα πιστον επι Θάλασσαν ,δι ιυ τολοιπον τους λόγους ποιησόμεθα.
τε τη επιστολη, καὶ αποστελλει δρταβαζον τον Φαρνάκου επὶ Θάλασσαν, και κελευει αυτον την τε Δήσκυλῶτιν σατραπείαν παραλαβεῖν, ἰΠεγαβατην ἀπιαλλά αντα , ὸς προτερον ἡρχε και παρα Ι Ιαυσανίαν ἐς Βυζαντιον επιστολην ἀντεπετίθει ρῶτω, ως τάχιστα
la, quam ad ipsum regem seretat. Haere alitem in ea coibtinebantair, in postra compertiun est. Pausanias dux Spartae, hos, quos amnis cepit, tibi patimari ci sens, renituis. Haseopu in andino si tibi proque placet filiam niam in matrimonimn HGera ; O Spaream, O reaeram Graebiam sta tuam restatem redigere. Exsimp autem me posse haec pera , s re-c m consilia eommunirem. Si qiuia linu homm tibi placet, hominem faeran ad mare mittas sue, Per es a posthac colloq-
XIX. Atque haec sum, qliae in illa epistola vectis diseriissimis continctantiir. Xerxes vero laetatus est hacu pistola, & Ariabarum Pliaci aci filium ad inare misit,etinui te iussit accipere piravinciam Das litin, Megabare, qtii ei ante praefuerat, cliniisso; eique viciis ni epistolam ad Pausaniam dedit, imperans, ut ean BUZamnim quam si
290쪽
λαπεμψαι, καὶ το σῖραγιδα ἀποδειται' κὰ ην τι-- Παυσανίας παραγγελλη πιρι των μυτοῖ πραγμάτων , πράσσειν - ἄριστα και πιστότατα. ἡ δε ἀφικόμενος, τά τε ἄλλα ἐποίη ν ωσπερ εἴρητο, καὶ την ἐπιστολην δε - εν. ἀπεγεγραπτο δε τάδε ' ΩΑ λέγει βασιλευς αερξης Παυσανία, και των ἀνδρων ους μοι πέραν Θαλασσης ἐκ Βυμπίου διέσωσας, κείσεταί σοι ευεργεσία ἐν τω ημετερω οικω ἐσαει ἀναγραπτος, και τοῖς λόγοις τοις ἀπο σου 'ἐσκομαι. καί σε Μονυα μηθ' ημερα ἐπισχε- ω τε ἀνειναι πράσσειν τι ὼν ἐμοι δπισχῶ μησι χρυσώυ και ἀργυροω δαπάνη κεκωλύδεω, μηδε στρατιῶς πληθει, ειποι θ εἰ παραγίγνε--αι' ἀλλα μετ Ἀρταβάζου ανδεος ἀγαθου , ον σοι επιμα, πρασσε Θαρσων καὶ τα ἐμα καὶ τα - , οπηκάλλιστα και ἄριστα εξει --οτεροις.
terrime mitteret, ii siqtie sigillum ostenderet: &, si quid Pausanias de suis negotiis mandaret, quam retassinae &quatri fidelissime conficeret. Ille vero eo prosectus, citin
alia fecit, cillein admodum fuerat imperatum, riun e iam
epistolam misit. Hoc autem responsum in ea scriptiam erat. Rex Xerxes Pausanin sic respolidet et Oun ob vinos, quos miri trans niare incolumes Emntio missisi, beneficii patia in domo nostra tibi perpetuo manesit rarissa, scisis tu numiam do
lenis mandata ; tum etiam tua verba Anni placent. Ac te nine nox nepse aera remoretur, ita ut remisse agas pu quam eorum ,
prae mIhi pollιceris: n que auri, nepte argenti impriss haec im- Pessiantur, ncipue ulla copiaram mullisiturine, si peto sit venissetam; sed ram Amabaγγ, viro probo ac mi, pιem ad te misi,mas tosque res, proru e 'nitate ae Wιuitate auri apis nostiam maxinae esse iussicaris, transige consuenter.