장음표시 사용
291쪽
ρλ. Ταυτα λαβων ο Παυσανίας τα γράμματα, ων και πρότερον ἐν μεγαλω ἀξιωματι ὐπο των Ἐλ-
ληνων δια την ΙΠλαταιασιν ηγεμονίαν, πολλω τοτε μαλλο ηρτο, και οὐκετι ηδυνατο εν τω καθεστωτι τρο-
πω βιοτεύειν' ἀλλα σκευάς τε Mηδικας ἐνδυομενος ἐκ του Βυζαντίου ἐξηει, και διω της εθρακης πορευόμενον
αυτον ν ηδοι και Α γυπτιοι εδορυῖ ορουν. τραπείαν τε Περσικην παρετίθετο, και κατiχειν την διανοιαν ουκηδυνατο, αλλ. εργοις βραχεσι προὐδηλου - τη γνωμημειζόνως ἐσέπειτα ἔμελλε προέειν. δυσπρόσοδον τε -- τον παρειχε, και τη οργη Γύτω χαλεπη εχρητο ες παντας ομοίως, ωστε μηδενα δυναψαι προσιεναι. διόπερ κἀπρος τους Αθηναίους Ουχ ηκιστα ἡ ξυμμαχία μετεστη.
ρλα. Oi δε Λακεδαιμονιοι αἰσθομενοι, το , τε πρω- CXXX. Patisanias, his literis acceptis, cum magnam auctoritatem iam ante apud Graecos ha ret , & ab illis valde honorareriir propter imperium ad Plataeas gestum. tuncaninios longe n agri esse Te coepit, nec an plitis consiletis ac patriis instituti, vivere potitit: sed cultu Medico orna tus procliit B vetantio, eiusque per Thraciam euntis latera Medi & Ae ptii satellites, amati stipabant. Menian qti que Persicam sibi apponi curabat: neque silas cogitationes amplitis continere poteriit; sed paucis levibtisque re is aperie p Hebat res magitas. quas animo conceperat, &postea peragere stariterat. Praeterea se cundiis adini difficilein praebebat, & tractin sa adeo gravi in omnes pariter Hebatur, in ad eum nulliis posset accedere. Quatriobrem etiam potissimum socii ad Atheniensuam partes transiv riint, seqtie illis assiiunxerunt. XXI. Lacedaemonii vero, his ainsitis, propter haec
292쪽
τον δ' αὐτα ταυτα λεκαλεσαν αὐτον, και ἐπειδε το viaονίδ νηι τοσευτερον ἐκπλεύσας, οὐ κελευσάντωναίτων, τοιαυτα εταίνετο ποιων. και εκ του Βυζαντιουβία - Αθηναίων εκπολιορκηθεις, ες μεν την Σπαρτην οὐκ επανε ρει, ες σε Κολωνας τας Ι ρωιαδ- i-υθεὶς πράσσων τε ἐσηγγελλετο αυτοις ες τρυς βαρβάρους, και οὐκ ἐπ αγαθω την μονην ποιουμ ενος. ουτω - οὐκε-
τι επεσχον, αλλα πεμψαντες κηρυκα οι Προροι, και
σκυταλην, εiπον του κηρυκος μη λείπεσθαι εἰ δε μη, πολεμον αυτω Σπαρτιατας προαγορεύειν. ο δε, βουλο- μενος ὼς ηκιστα υποπτος εiναι, και πιστευων χρηματιδιαλύσειν την λαβολην, ανεχωρει τοδευτερον ες Σπαρ- την. και ες μεν την εἰρκτην ἐσπίπτει το απον υπο των
τουτο επειτα διαπραξάμεινος, υστερον ε ηλθε, και ipse & primum euna revorariint, & postqimin iteriuri He nrionicie navi vectiis, ipsorum iniussu, liuitismolli facinora facere videbariir. Et Byzantio ab Atheniensius obsesso pervina pulsus, Spartana vii dein non revertebatur: at ipsis tintiabariir, evin sedes ad a ri Troiani Colonas positisse,& consilia cum hari aris a irare, neque publici boni musa diutius illic manere: ita demum non amplitis superie&riint, sed Epliori, misso ciuiliceatore & scytale, imper riint, ne a caduceatore discelleret; alioqui, Spatianos ei, ut hosti, bellum indicere signifi runt. Ille vem, cum quam mininui in suspectus esse vellet, & crimen obiectum se pectinus diluturiina speraret, itemin Spartam rediit. Ac prinatim Pii lem ala Eplioris in carcerem in coniectus, inpliciis ris enina re em ita tramire licet deinde vero re cum inagis ratibiis transacta, postea inde exivit, sePle reum
293쪽
καθίστησιν ἐαυτον ἐς κρίσιν τοῖς βουλομενοις περὶ αὐ-
ρλβ. Και zανερὸν μεν εαον ούδεν οι Σπαρτιῆται
σημειον, ουτε οἱ ἐχθροι, ουτε η -σα πόλις, ότω πιστευσαντες βεβαίως σιμωροῖντο ανδρα γίνους τε του βασιλείου όντα, και εν τω παροντι τιμην εχοντα. ldλείσταρχον γ- τον Λεωνίδου, οπα βασιλεα καὶ νεον ετι, ανεψιος ὼν επετροπευεν. υποιίας δε πολλας παρεῖχε, τῆ τε παρανομία, και ζηλώσει των βαρβα-ρων , μη ισος βουλεσθαι εἰναι τοις παρουσι. τα τε ἄλλα αὐτου ἀνεσκόπουν, ειτι που εξεδεδντητο των καθεστωτων νομίμων, και ρτι επὶ τον τρίποδα ποτε τον εν Δελῖοῖς,
constituit, & criniina sibi olnecta cuilibet in iudicio coarguen si potestatem secit. CXXXII. Spartani vero ntillum quidem inanisosthim si-grnim liataruant, neque ipsi his inimici, neque linive a civitas, clito sine duintratione secti stippliciuna sumerent de uro, qui & rei iO genere nariis, & honore magno trunctemporis piare situs e . Plistarchi eni in Monidae filii, cum rex & puer adhuc esset ipse, qui eius e re con brantis, riiaelam gesserat. Ceteriini miliais suspiciones prael rubat,
cum ob morti in insolentiana, riun etiam ob lxLI Imroruinaeintilationem, se nolle in praesenti rerum statrii acclinescere: & chini alias eius actiones accuriue consul errabant, sititia in re a mori biis receptis & patriis institutis recessisset,& sthusia ab his aliena securiis iudiet; tum etiam quod oli in in tripode, qui Delptiis erat, maena Graeci ex primitiis inaniliarimi, a Medis victis ablutariun, Deo dicaveram, hoc
294쪽
τοτε ἀπο του τρίποδος τουτο ' και επιγραψαν ὀνομαστιτας πολεις, όσαι ξυγκαθελουσαι τον βαρβαρον, ε -- σαντο ἀνάθημα. του μεσοι Παυσανίου αδίκημα καὶ τουτ εδοκει ειναι, και επεί γε - εν τουτω καθειστηκει, πολλω μαλλον παρόμοιον πραχθηναι ε2αίνετο τη παρ- ουση διανοία. επυνθανοντο δε και εἰς τους Ειλώτας
πρασπειν τι αυτον. και ρο υε ουτως. ελευθερωσιν τε γαρυπισχνεῖτο αυτοῖς και πολιτείαν, ην ξυνεπανα πτωσι,
και το παν ξυγκατεργάσωνται. ἀλλ' οὐδ' ως οὐδε των
Εἱλωτων μνυταῖς τισι πιστευσαντες, ηξίωσαν νεωτερόν τι πριειν εις αὐτόν χρωμενοι τω τροπω ωπεο εἰ ασιν csistichuni scriptum ipse privatim inscribendiam censitisset rri vini Gram n dux .rgmina Medica fissit,
moeso Pausanias hare montinetenta de .
sed Lacedaenionii lioc epigramma piratinus ex tripode tunc exscii ipserunt, & in eo singulas civitates nona inatim inscripseriint, quot Iot atanis, opibus pie coniunctis barba-riim profligaverant, & donuin istud Deo clicaverant. Hoc igitair etiam inter ceterii iniusta Pausaniae facinora numerabatiar, & postquam in hoc starii res eius esse coeperunt, trunc naulio magis hoc eius facthini praesenti perii uellionis consilio consentaneiam esse villelratiar. Quin etiam miselaint , eum ali*i id chim servis agitare: qilod Veriam mu libertatem enim & civitatem ipsis pollicebatiar, si secum insu exissent, summamque rei seciun transegissent. Setitamen ne sic quidem, ullis servonim indiciis hahira fide, lii liniam novi in ipsim stantem volirer uit, tuentes mo-
295쪽
τιατου, ανευ αναμ τιτιδητητων τεκμηρίων, βουλευταί τι ἀνηκεστον πρίν γε ο αὐτοις, ῶς λεγεται, ο μελλωντας τελευταίας βασιλει επιστολας προς 'Αρταβα κομμῶν, ἀνηρ Αργίλιος, παιδκα ποτε Δουν αὐτου, καπιστοτα ς ε κείνω, μηνυτης γίγνεται σείσας κατα ἐν- ευμ τίν τινα οτι Ουοείς πω των προ ἐαυτου αγγελων παλιν ἀ2ίκετο και παραποιησαμενος σῖραγισα, ὶνα, ο ψευσθῶ της δοξης, η και εκεινος μεταγρά -αι τι αἰ- τηρον, μη ἐπιγνω, λυει τας επιστολας ἐν αις μονα - σας τι τοιουτον προ πεσταλθαι, καὶ αυτον εὐρεν εγγεγραμμενον κτείνειν.
ματα , μἀλλον μεν επίσαισαν, αὐτηκοοι δε βουληθεν -
re, qtio erga se ipsos uti consueveriant, ut non sint celeres ad ali Pud gravius de viri Spartano sine niani sessiss-inis ac minii ne disiis indiciis deceniendum: donec tandem quaeiani, ut fertiar, ) qui postremas epistolas ad regem l criptas erat ad ArranaZhi in perlatilius, vir Argilius, qui Iu niluin eius amasim fuerat, idemque illi fi&lissiliatis, ad eos iracium derivit; teretriis Placlan suspicione, Prae ipsi in mentem Venerat, Piod nullus de nuntiis ante se missiis adhuc rediisset. Qitare cum sigillum Palisaniae initio sitatefecisset, in, si opinione sua deceptiis fuisset, alit etiam si quid ille initare voluisset, non agnosceret cpistolarum vincula laxavit. In liuinis suspicat ahqisici lautia DInodi praeterea mandariana esse, se quoque scriptuni caedique destinariun invenit. CXXXIII. Cum igittar ille has literas Ephoris tunc Osiem disset, velletnentitis illi quidein, qilam ante, crediderunt. --
296쪽
τες ἔτι γενεσ3αι αυτου ΙΠαυσανίου τι λεγοντος, απὸ παρασκευης του ανθρωπου επι Ταίναρον ἰκπου οἰχομένου, και σVI ησαμενου διπλην διψράγματι καλλβην' ἐς πιν των τε 'E 2ορων ἐντός τινας εκρυφε, και Παυ-
σαπίου ας αὐτον ελθόντος, και ερωτωντος την πρό2ασιντης ἱκετείας, ησειντο πάντα σαῖως , αἰτιαθμενου τουαAρωπου τα τε περι αὐτου γραzεντα, και ταλλα αποφαίνοντος κας --πον, ὼς ρυδεν πωποτε αὐτον ἐν ταις
προς βασιλεα διακονίαις παραβάλοιτο, προτιμηθείη δ'
εν πω τοις πολλοῖς των διακόνων ἄποθανειν κάκείναι αὐτα τε ταυτα ξυνομολογουπος, και περι του παροπος οὐκ εων ρς ἡργί8MG αι, αλλα πίστιν - του ἱερρυ δι- δοντος της ἀναστασεως , και α ιουπος ὼς ταχιστα πο- ρευεσθαι, και μη τα πρασπόμενα διακωλυειν. eriun vita praeterea suis ipsorum a Litit his aliquid, ipsi
Pausaniae Ioqtientis ore piratariam, allistri: vellent; ex cor
posito vir ille supplex ad Taenarii in confligit, ibique risegiarium construxit, quod septo interposito illisclusum erat, in quo quosdain cle Ephoras absconclusi: c inpae Pausanias ad ipsitin venisset, & stipplicationis cuti in ex illo quaereret, omnia plane atuli veriint; dum ille conqueretur de rebus in suarn perniciem ab ipso scriptis, dum etiam alia singulatim iu clararin, quoni-lo nutaviam ino undis apti l regem ministeriis ipsum ullis periculis obiecisset, & tamen clignus liabiriis filisset, qui, aeque ac nihilii alii ipsitis ministri, caciteretiar. Ille amem & lia ipsa confessias est, nec eum propter id, laod tunc acciderat, triasti permisit; sed fidem ei dedit, & ex templo impune surgere iussu, ae oravit, ut quam celerrinte pergeret, nec sta negotia impediret.
297쪽
ρM. M σαντες δε α ιβως, τότε μεν ἀνηλθονοι Ε2οροι βεβαίως δε ηδη εἰδότες, εν τη πόλει την ξυλληψιν εποιαντο. λέγεται δ' αὐτον μελλοντα ξυλλη-C Θησεσθαι εν τ' , ενος μεν των Ἐφορων το πρόσω πιν προσιόντος ὼς εἶδε, γνωναι ἐπ ω ἐχωρεί ἄλλου δενεύματι ἀζ ανεῖ χρησαμενου, και δηλώσαντος εὐνοία, προς το ἱερον της Xαλκιοίκου χωρησαι δρόμω, κα
ταλαιπωροίη, ἡσυχαζεν. Oi σε, τοπαραυτίκα μεν υστερησαν τη διωίει μετα σε τουτο, του τε οικηματος τονοροῖον ἀφεῆλον, και τας θέρος, ενδον όντα τηρησαντες αὐτον, και απολαβοντες ε σω, ἀπωκοδομησαν. προσκαθεζομενοί τε, εlεπολορκησαν λιμω. κώ μελλοντος CXXXIV. Thinc vero Ephori, his omnlatta istis entera tulitis, abieriant. Cum alvena rem plane comperta in Iam haberent, eum in urbe comprelaendere conatantiir. Fama aureinest, ipsum, cum in via iam compreheiulendus esset, nique untiis Ephororiirn ad se accedentis vultrum conspexisset, cognovisse, qlia de causa veniret : ciamque alius
pro benevolentia, qua ipsum prosequebariar, nuria clamiestino rem ipsi significasset, ait templuin Pall:iclis Gaalci me curiu se proripuisse, & suga ceteros antevertisse: fani imatitem erat vicinum. Et in exigimni templi acili lani ingressus, ne sim dio agens aliqius ilicona tricycli patereriir, in ea se continebat. Illi vero , qui cum insequebantiir, riinco iidem astequi non pomeriint: sed postea & ipsitu aedicillae ructum sit stilleriint, & valvas , cum eum intus esse obseri assent, & ingressum circiintiledissem, miro obstriiwriam; eumpie obsistentes, fune expugnariint: & chini Mu-
298쪽
εἴαχθῶς, ἀπίθανε παραχρημα. και αὐτον ἐμέλλησαν μεν ἐς τον Καιάδαν, ουπερ τους κακούργους εμβάλλειν εἰώθε αν' ἐπειτα εδοξε πλησίον που κατορύφαι. ἡ δεθεος ἡ ἐν Δελφιὰ τόν τε τἀζον υσπερον ἐχρησε τοῖς Λακεδαιμονίοις μετενεγκεῖν οὐπια ἀπέθανε, και νυνκειται ἐν τω προ τεμενίσματι, ο γραφη στηλαι δηλουσι ) και ώς ἄγος αύτοις ον το πεπραγμένον, δυο σωματα ἀνθ' ἐνος τη 'Xαλκιοίκα ἀποδουναι. οι σε, ποιησάμενοι χαλκους ἀνδριαντας δυο, ως αντὶ Ι Ιαυσανίου ανέθησαν. ρλε. Oι αε Αθηναῖοι, ὼς και του αγος κραναντος, ἀντεπεταξαν τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐλαύνειν αυτ τιυ οε Mμιαμου του ΓΙαυσανίου Λακεδαιμόνιοι, πρέ-
naam iram esset efflanariis, illi, ut se in acesciita halastat cognoscentes, eum ex templo adlauc spirantem esserum: 'ille Vero, cuin elatus esset, confestim moraulis est. Eu in alitem in Caeadem deiecturi erant, quo lacinorosos homines deiicere solent: sed postea visunt est ipsis, eum in aliquo loco propinquo Ofodere. Sed Deus, mii Delphis est, oraculum postea reditulit Lacedaeinoniis, quo iussit eos sepultrum Paus artae cimver eo trairiserre, isti animam ess a- venit: s& nunc in lani ve ulo situm est, Piod lapides lueris incisis declarant & quia hoc ipsorii in facinus piaculo non carebat, duo corpora pro uno Palladi Chalci cae persolvere. Illi aero duas statuaS aemeas feceriint, quM pro Pausania Deae consecrarimi.
XXV. Athenienses igitiir, qticia vel ipse Detis piaculum ab illis adtrussum iudicasset, vicissim & ipsi tacedaeirioniis imperariant, ut hoc exterminarent. At Laccitae-
299쪽
σβεις πέμψαντες παρα τους Αθηναίους, ξυνεπητιω και τιν Θεμι-οκλέα, ὼς ἀρισκον ἐκ των περι Παυ- . σανίαν ἐλεγχων κςίουν τε τοῖς αὐτιις κολαζεψαι αυτόν. οι δε , πεισθέν τες ετυχε γαρ ωστρακισμένος, και ἔχων δίαιταν μεν ἐν Αογει, ἐπι ριτων δε και ἐς την ἄλλην Πελοπόννησον θ πεμπουσι μετα των Λακεδαιμονίων ετρίμων οντων ξυνδιώκειν, ανδρας οiς εἴρητο αγειν
Met . O δε 'εμι τοκλης προαισθ όμενος τευγει ἐκ Πελοποννησου ἐς Κερκυραν, - αάτων εὐεργετης. δε-
διεναι δε ῖασκοντων των Κεοαυραίων εχειν αυτον, ωστε Λακεδαιμονίας και Αθηναίοις απε scis m, διακομίζεται ὐπ αυτων ἐς την ηπε Ψον την καταντικρυ. και διω- inonii, lesytis ad Athenienses nais is, Tiremistoclem etiam criminabantiir, quod & ipse cum Medis sensisset, quemadmo litim secerat Paulanias, in ex mani testis indiciis quaesionis, de Pausaniae crinunilaus lxibitae, compertitin ha-liebant; & petetant, ut ille iisdein suppliciis afficeretur. Illi vero, fidem verbis illoriam habentes, iam enim Themistocles patria per Ostracismum pulsus erat, & At is qtudem habitabat; sed tamen & per cereriis Peloponnesi partes crebro constrerabat n nriint una inim Lacetamnosis, ad illum si init pers uendiim paratis, quosdam cit In mandatri, Ut eiuri adducerent, ubiconque tem arum namiscerentiar.CXXXVI. Thei stocles vero ciun rem praesensisset, ex Peloponneso in Corcuram profugit, qtiod de Corcyraeis hiene merariis esset. Sed cum illi dicerent, se vereri, ne, si ipsum apud se retinerent, in Lacetaemonioriim & Athie- ' niensium odii ina ac inlinicitias incurrerent; in oppositan continenteni ab ipsis de lucinit . Et ins lenissim us, qui-- D litigod by Cooste
300쪽
χωροίη, αναγκάέεται κατα τι απορον παρα Αμποντον 'ολοσσων βασιλεα, όντα αὐτω ου Cίλον, κατα- λυσαι. και ὀ μεν ρυκ ετυχεν ἐπιδημων ό όε, της γυναικος ἰκετης γενομενος, διδασκεται - αὐτης τον παιδασ2ων λαβων κοίζεσθαι επι την εσπίαν. και ελθόντος οὐ πολυ υστερον του Αδροτω , δηλοι τε ος στι, καὶ ουκ αξιοῖ, ε τι αρα αυτος αντεῖπεν αὐτω Aθηναίων δε μενω, zεύγοντα τιμωρέσθαι. και γ- αν υπ' εκείνου πολλω -Θενεσπέρου εν τω παρὼντι κακως πάσχειν γενναῖον δε ειναι τους ὀμοίους ἀπο του ισου τιμωρε Θαι. και αμα, αὐτος μεν ἐκείνω χρείας τινις, καὶ οὐκ ες τοσωμα σωζεσθαι, &ναντιώθηναι εκεινον δ αν, εἰ εκδοίη
latis hioc imperatum fuerat, cliti perpetuo sciscita, iamr, qtionain ille iret, propter inagnam consilii inop m coactus est diveriere ad Admenim, Molossor in regem , φύnon erat ipsi amiciis. Aulite ille quulem nanc sorie domi non erat. Hic vero ab illius uxore, ad clitam supplex accest erat, edoctus monem , ut sumo suo ipsoriun filio ad lares sederet. Cummae non intilis post Adnienis remisset,
ei vulticavit, quis esset. Et laciniis ilis indignum fore vixit, si quid sorte ipse contra illum dixisset, ei mie A lienienses oranti adversanas fuisset prolavini ulcisci. Se eniim in praesentia longe i indicilliorem, ab illo laestim iri; sed generosi esse antini, pares pari conditione ii lcisci: simit etiam se qtilitem illi de comi do laodam, non autem de salute lata natui, adversatrum suisse. Illiun vero, si se suis inimicis traderct, clini clixisset, qhii nam essent, qui se persequeren-riir, & qua de causa j se vitae incolumitate privatiirum.