장음표시 사용
381쪽
depravationem factum, amissa primitin litera prima, it trule litera ρ in mutata a Gia iani, qui hias sHlabas λό- ρου nihil significare vulabat. His accessit & isti iis hexamini
testimoniunI: Θουκυδεδης λόρου Ἀλιμούσιος έἀλδε κεῖται; nec non huius pentametri: Θουκυδώην 'Oλόρου , Κεκρe τι ην το γένου. Ac ne liis 'parvam nobis esse debere existimet epigraminatis. ex quo sumnis est laic peium eter, auctoritatem, verta laaec. quae de ipso in eius vita lespinis , γνα μη πα- σιν ει η βατος , depronarii inde esse animadvertendum est ribi enim legi in iis , Εἰμὶ δὲ οὐ πάντεσσι βατος. STEPH. OAO-
IGF deest in Cossit. 11s . In sentienti diis libris ToΥ ΟΛΟ-POΥ habent ceterae editiones. Nos tamen; ne otia in tim-lo soret discrepantia. articulum neglexi iniis. 14UDS. Ilvereos, Gui Uρόλου legunt, eininet audior vitae eius Marcellinus. Oλόρου aiictor Epigr. in Anthol. I. 44. at vide Thucy1 IV, Io4. ASSE.
titulus, Ἱστοριῶν πρώτη. Atque ut hic in secundo stro, Συγγραφει το δευτερον. ita IDi. Ἱστοριῶν δευτέρα: eadem titilli formia iitrobulue servata & in sequentibus libris. Sic vero & apiid Herodotum Ἱστοριῶν πρώτη, quae & de Allifae notnine, Clio: e cun*Lie -κlo, Ἱστοριῶν δευτεία, quae & Euterpe: & ita deinceps. Sta cuni novem si roriim Linias' tilinae Historia vocetur, viciendum, an &tonim opus ex tot libris constans, Historiam, ac non potius Historias vocare cle, anuis. His oriam Pl len certe vocat iste titillus, Nροδότου ' Αλικαρνασσεως ιστορiα, ἐν ἐννεα τμ ασιν, α καὶ Meὐσας καλεῖ. Atlae haec epigra-elae, in clita ιστορία non ἱστορδι leginitas, confirmam ponse videtur ex priniis ipsitis Herodoti verbis , Nροδὸτου λικαρνασσηος ιστορhu απόδεcu nδε. Sed non diibiuni est, qti in ut torum opiis appellare historiana possumus, intelligendo generalem historiam: ita & linunici uerruiue librum . ranci uani particularem & sibi peculiarem liis oriam corn-pleetentena. Interim tamen mihi non placet, in uno eodem- qtie titulo iστορία ita poni, ut ustini utriin que habeat. Quod auteni ad priorem illam libror ni Tliu dulis epi-miplaen attinet, Eυγγραφnς τὸ πρῶτον, & το δευτερον,
etuque ita deinceps, volnim ξυμραψε, quo utitiir initio, pro ea facere videri possit. Quod Valla quidem unico Dissiligo 1 by Corale
382쪽
Unter conserarat, cνraecuin nimirii ni Sclioliasteni in hac in terpretatione s.citienS, qui viilt ξυγγραψ.αι esse T. μετ' ἐπιαελείας καὶ σπουδαίως συντάξαι. seci siclein Scholias hie
de disseretitia, Nisana inter laoc coinpositii in ξυγγράψαι, & sinaplex γράψαι, constitiait, naininae laalaere debilit; ac potitis & ipluin & Sectosaslena conficierare oportuit,
vertuna ξυγ γρὰ αι scriptioni liis loricae zuleo conveniens este, ut ex eo fitatini nonien ξυγγραφεύς, de scriptolehistoriae qtii alioqin vet, uno ex eodem sernaone suinis to lsistoriciis vocatiir quac lain vellit praerogativa passi in in usu sit. At ecce. cum iiiillain hilius rei mentionem Vithis iaciat, contra significationis ii ininit, .iam Latini ablioc loco prors is alienain isti vocat illo tis ruinit. Post-
ptionein, sive rem scriptam; & dici etiarn de cainione, sive clatrographo obligante. Atqui, ut oinittam, falsu inesse , sungrapham a Latinis de Guavis scriptione seu rescripta clici, & alteriun, Plena s ui orat, iistina luinem fatear: Pilici Latina laaec sytagrapha , Piae est συναλλαγματικn id est, Piae τοῖς συναλλαγμασιν adhibetiar ad Tluicvclidis ξυγγραφην pertinet 8 qvid clim ea coin intine
Verum quod ad voca ilitin isthul ξυγγραι attinet ti-rulis sit orti in Tliucycli lis adllibitum, eri alluit, de vio te coni onviciam: legi niintriina in superioribus typograpiticis editioni is, Piae naeas praecesseriint, Θουκυδιώου ευγ- γραγῆς πρώτης, itideinque Θουκι δε ρου ξυγραφης δε τέ- ρας : eodeinvie in ceteris libris modo illi genitivo ξυγγραφiu alteriam gelaitiuuin adiici: qtii tamen nullo allini rei modo potest, cuni nimis sit, cliloctiin iungariir. Nec vero talein ini criptionem ex ullo veteri profectam esse libro pii tamitina est, veruin ex alicuitis iniperitia, qui cum ξυγ - γραφnς πρώτη , iti lena aue δευτερα, & τρέτη, atPie ita dein inceps scriptii ni invenis et, stibaiulito vi telicet ii minati-- βiίλος, vel ιστορια ) ita intitandiun scriptitram plua- v it , in irae voces casu iliter se a iura discociles, contra in eo belle it iter se concordes essent. STEPH.
ΠPΩTON. quani lculuentii forinam & in qtubulciam aliis titulis ot servavi &quident aliud eius exemplum patito
383쪽
post proponam) chim alioqui videri possit dicendum po-
brorii in Thucycstiuis quoci attinet, dis cimus ex L iodoro Sicillo, quosdam ei vis historiana non in octo t. ntum libros , sed in novena partitos esse. Scribit uium libro XIII suae historicae Bibliothecae: Tων δὲ συγγραφέων Θουκυ-διδης μὲν τ ν ι-ορὶν κατέστρου-ιε , περιλαβὼν χρόνον ἐτων κδ ἐν βiβ u ικτώρ τινὲς δε διαιροῖσιν εiς έννέα. Et vero ,
qui ista, quae tritic editioni a sitincta sunt, scitolia scripsit, clitos clani in XIII libro, Tliucydideam laistoriani divisisse
tracst: ataliae liuitis divisionis nos uno in loco inentionein sacit. In liaec enini verba Piae libro IV, cap. 78 leguntii r Bρασύας δὲ κατα τον αυτὸν χρόνον του θέρους πα-ρευόμενος ἐπτακοσiοις και χιλέοις οπλήταις ἐς τα ἐπὶ Θράκης , επειδη ἐγένετο ἐν υρακλεια τη ἐν δ ραχ. Ennotat,
opere Tliucydidis in tredecina iiistorias diviso, finem hic
sextae esse, ac principiti in septime. Eius veriau sunt, τωνές τρισκαiδεκα τελος της ἔκτεις. ἁρχn τῆς εβδόμης. Ulta si quaerat qhus piarn, qui inam cuin articulo των 1bbati lire debeamuS, non male responsitriis indu vuleor, si genui-Vtura iστοριων csixero: cunt, tui antea aietain, in quibus-clain veterissius libris, aut hie adeo in meo, i sic titillus leganir , ΘΟΥΚΥΔlΔOΥ IMOPlΩΝ ΠPΩTH. Seliendo enim litinc titilluni, ista illi vis verba των ἐς τρισκαιδεκα τέλος τῆς ἔκτiis, perinde accipim , ac si dicthun esset, Θουκυ-δiδου iστοριων των εἰς τρισκαιδεκα διηρημένων τελος τίς εκτης, Uidelicet iστοριας : desulemque , ἀρχη της ἐβδόμης, sutra iussito eodem illo genitivo ιστορiας. Veruna illam tituli Mevitatem assequi Latina lingLia non potest, vel eain ob caiisani, quod michilo Latinitas careat. ideoque, quod paucioribus ibi verbis dicitiar, pluribus iacere necesse ham rein Lita, ea, ouae subati senda reli noui dixi, ponendo: li
pacto, THUC DIDIS HISTORIARUM IN TREDI, UM DIVISARUM FINIS SEXTAE, INITIUM SEPTI
MAE. Sed talinis valde insolens ilic tituliis esset, etian si
Graecam illana brevitatem non retineat, quemadmoduin
lixi: praesertim veri, in tali usu appellationis HISTORIARUM atque HISTORIAE insolentia, ut opinor, laetar.
necive enim inorem hiinc Latinitari esse pino, unian tantiis hi uoricum opita historias vocare: inulto etiarn nuntis nam
384쪽
cundam , atriue ita deinceps, appellare. Esse amena intelligenti, ut docui, illa Scitoliastae verta, ostendit alius eiusdem locius. In haec enim historici nostri verta, quae ita libriim secundum legenti occiIITent, pag. I 2I Tοιαύτη μὲν ἡ Πλαταιευν πολιορκiα κατε μυάσθη , scribit, H- floruerni sud opiti in tredecim historias videlicet panisi sunt,
remue histoniae finem O ptare, Principum hic constitiae m. haec nainque sunt eius Verba: Oι διελόντες ταύτην την συγ γρ ην εις τρισκώδεκα, ἐνταυθα τὸ τέλος τῆς τρίτης ἐστορiας δρ&σαν . και ἀρχην της τετάρτης. Veriun quicunque ut hoc obiter dicain divisores illi filerunt, non video, Plonana in clo eculem verba & tereti libri finem &quarti initi uiri facere potuerint: sed si quidem cicinus, i cum limnc clitoriam ene librorun μεθόριον, hoc enim utinoin ine liliet, sicut illum ver, ορiισιν usiun esse video
haec quidem verim , Tοιαυτη μὲν ἡ Πλαταιέων πολιορκία κατεσκευάσθη, librum tertium claudere: haec autem, quae proxime seliuntur, Tοὐ δ' αυτοὐ θερους, καὶ α μα τοῦ των Πλαταιων επιστρατεια, Ἀθηναῖοι δισχιλ. οπλ. &c. qtlaristo principi vin dare debere dico. Hoc tamen alioqui non ignoro, duram posse istam leparationessi videri duoriunmeinbrorum, alit cluariam periodorum orationis, quartunprior illii dein vocillana μὲν , posterior alitem particulam
.p. habeat: citin mit priorem illam suspensa oratio relin- Guariir. Atque hinc factum est, Paeni nodiim in meo Schediainianini opere doceo ut apiul fylossiana scinptores interitu in de fine unius libra & sequentis principio clissentiant exein plana, uno qui dena periodum, cui adhibita est particula μεν, pto libri piaeceuentis clausula, earn, quaenabet .sὲ, pro principio sequentis, ponente : altero alitem utrai naue initiuna huius statuente: veluti si untin exem
brum temum finiret, his autem, Tου δ' ἀυτοὐ θερους, &c. quartuni inchoaret: alteriim contra tam haec, quain illa, pro citrarii principio nobis exiliberem: ita qii idem . ut illi praecederent, haec sePlerentur. Et huiusnaocli certe controversia contigisse puto, ut apud Dion usium Halicarnasseum eadem periodiis & in unius Itari nne, & in ali mus, qui eum conseqiutur, principio legatur. Qua de repli ira in illo Scheclias manini opere a me dicuntur. Ad illosatilem ut revertar, qui totii in Thu dictis historiani, aut
illum aliorum sermonem imitando, omnes Tlaucyriclis
385쪽
tai totam, in partes Xul distribi ierunt, non miniis certe in altero illo licterere nos cogunt loco, isti iti lena litici sexti tinein & septinai principitina in si silein verbis constitit tint: his videlicet, Θρασiδας, κατὰ τον αυτον χρόνον τοὐ θέρους πορ. &c. Nec video certe , qti id potitis cle hac citis annotatione respoiulendtim sit, qhian cana ad nos non fideliter scriptana pervenisse: inina ipse scripsisset, ista qui len , ἡτοι- μ ζοῦτο ἔς ἐπὶ τας Σίφας ιταν δέη, ὰπαπψόμενος, finem libri sexti: at haec, iniae illis proxime subiungunt ', Βρα- σύας δε κατὰ τον αυτον χρ. principitina septitari est e. Ο sera andum a trivin. non miniis in his chiobiri, sexto & se i timo, quana in illis, tertio & quarto, Iod de particu is μεν & Ja clidiuin filii, inventitui iri. Nam laic otioque ultima lil ri sexti periodiri a vocii l. μίν. iit prima libri septimi a particiiIa . . incipit. Atqtie ut de illo item altero dicam loco quod sentio, non absimile vero est, etIin pariter sociis ab illo scriptis in fuisse: ita nimirilin, ut post αρ- χἡν της τεταρτης sequerenitu' ea. quae & apud TnucVdi leni semuntur verba : sed interiecto aclvectio irar, autiluabita nis vocibus , ἐν ἐκείνοις; sive istis έν τοὐτρις. Veriun cum minime veris naile sit, tantam scriptiuae triti nitionein a libramo fhaeuia esse, quid si clicanatis potatis, ni illam verborii in Thucydi lis , Piae vel huic , vel illi scitolio seu annotationi praefixa sitnt, habet lilain est e rationem 3 perinclo videlicet ac si non ab ipso Scholiata praefixa format, sed a uviopiam, qiii, cuni illiis Scholiasti eannotationes margini adsciriptas invenisset, ad unam pertinium pertinere illas existin avit, cuin ad totu in loci na, quam late patet, pertineant: utpote advectio ἐνταὐθα non unam, sed ii tramqlle ostenciente, ici est, tam eam, quae libriana linii in clatust, quana eam, quae alterum inchoat. Quamvis auteiri hoc adverbium ένταὐθα in priore tanta mannotatione legariar, non secus intelligenda fuerit & altera, cli am si ipsum ei qm siue appositiini hal Krenain. Qtio lsi & cle liac partitione , qtiae pro libris octo Tini clidis
tredecim dabat, aliqhi id ilicet ut Lina est, miror equaeleia . cosminc libroririn nunieriana, ac non vel minor en , vel inatorent stiniisse: non minuti riri tamen foliasse, si non duo-rirna tantum libronina constitiira ct illis principia, sed alio rem insuper aliquot proponeri mur. Fortasse enim, clii ut
secuti ea in re forent, perspici inde posset. Superest, ut de illa intani epigri'phe, Piam nonnullos
386쪽
TON, in ea resolverula eandem , liana ostendi in titulo Scholiasiae, viam esse insist iam csico: in videlicet Perinde esse clica iniri, ac si scriptum esset, Θουκυδι-ου των ε ic.κτὼ διηρημένων βιβλiων το πρωτον. Vel , ΘουκυIiδου βι- βλ-ν των εἰς ὀκτω διηρ. M. Sive alitem liaec forma, sive altera titillo deriir. hoc saltein constat. lianc liistoriae Thticyclicleae in octo libros divisionem multo magi S, qtiam ullam aliam, esse receptiam. Nec inulto sane inagri sis assentiendit in pluo, qui in novein teste Diodoro Siculo
lil ros dividi voliteriant, clitana iis, qvi in tredeci in clivi,
serrunt. Marcelliniis aliovii in Thucyclialis vita meminit S ipse liliitis in tredecim historias διαιρέσεως, vel κατατομης, c cum ips e dicat κατετεμον ) verit m ne lioc quidem tacenS, aliter utant *ios lain alios opus istud secuisse: &uddens, urit ararin ranaen opinionem potius receptam suisse
de illi ius in octo historias clivisione, & qui dein Aescula leti in huic quoque acliti pluatit in esse. Est alitent hic AesciDapitis unius ex iis, ciui scitolia scripsisse in nostriini Tliu-cydulein seruntiir: siciu & Antyllus, cuius ab eodem in
eadem scriptione fieri inentionem videmus. Horiam sane testimonia & a nostro Scholiaste iliciibi asseriInrur. 8 an huuc de libi oriana laumero sermonein ea dubitatione, mine a nonnullis de octavo libro proposita fuit. cl ur lenivis De ea certe quaestione, an videlicet is Thucydideis annum Indus sit, tacetusta in non est: sed nec aliud dicen tiam, Prum nos, mi id potissiniit in dubitationem ii incillis moverit, dubitarE. Nani & pastina a veteribtis, aliqtios incle locos asserentibus, vi leo pira Tliucycli leo agnosci:& quana dicunt stili in eo esse disset eiulam, non satis animadverti.nPOOlbilos autem v ari ea TnucyduliS, qtiae proxi-ine sequuntiir , usinie ad isti ut narrationis principitiin, Ἐπιδαμνος εστι πόλις ἐν δεξια ἐσπλ. M. quae est pag. 36 vel ex ipso discere Selioliaste potes. Scio tainen alioqui mi illa esse vetera Tilucydidis ex ὶplaria, Guorum entunero est melim cluae nitulo imagis vocabultim istud praefixum isti principio habent, quam ine id praefixisse i-des. Nec vero Scholiastes tantuni appellatione hac de isto principio utit hir, sed etiana ex Graecis scriptoribita noniatil
387쪽
se . Hic qitidem cem non dimi uni est qtiin strae Usso riae hoc praefigi voluerit: cum ipsemet statini initio eam,
lana illi praeponit, praestitionem ut vulgo appellamus
ira vocandam esse docinerit: s hens, τους εὶα ότας ἄπο- διδόσθαι τοῖς προοιμι- των ιστορι ων λοους, ἔκιστα βουλόμενος , αναγώζομαι περὶ ἐμαυτο- πρωι' ,. LGnge tamen cliversum argumentrum huius prDoemii Thucy s . in quo non indem v leinus et in λόο ους τινας περὶ Φαυ- του προειπεῖν, nomen suum praefixisse contenriin . Cete
MlΟΝ pro titulo & huic & illi Thucydidis loco praefigas,
e . l. 7. ΘΟΥΚΥΔlΔΗΣ 'Mηναῖος Suspicor, vel poti iis peritiasum habeo. scripuim a Thucydide suisse ΘΟΥΚ
ΔΙΔΗΣ σου heυ, Ἀθηναῖος. Vel. Θουκυδ. Dλ. Ἐθ. abs lae a lilo. Duo sinu alitem, quae me in hanc opinionem adduciInt: unun , Ploci paternunt ipse nomen adiecerit, libro quarto , cap. Io , de se ipso loquens , Θουκυ-DI Wν τὸν λόρου. τὸ Φ ξυνεγρα-ιεν. Alteriin , quod verisimile sit, inint essent alii & eoden teli pore, qui nomen
ideiri haberent, evina aliquid, quo ab illis discerni posset, a si xisse. Qiiod alitem esse jico verisimile, si ipso Sch liaste runqtiam cereum traditiir. Dicit enim, illum voluissessi scrimen ponere inam hoc est ὰπιδιαστελλειν inter se& alios, qui idem eodem tempore nomen habebant. Unde etiam colligere est, illum ita, ut legendum naihi videri clixi, legister vulescet. Θουκυδίδης του λόρου. Liliae enim alio itii a Thire vclide kντιδιαστολη postra dici posset Sed ininen non aliud a Scitoliaste finiatur. obiiciet alimiis quam illum nominis sui mentionem secisse. HOC Nindem fateor: vemni depravatam misse & Scholiastae le-inionem respondeo, ut illi cum ea, qilae esset apin Thucydidem, conveniret. Cinn enim apud eum legisset. Θαυ-κυδ'i yne του λόρου, annotasse, Πὰντως μέμνηται του οἰκειου καὶ του πατρὸς vel, του του πατρός) ονόματος : se lcum illa verba του λόρου librarii alae uitis incuria intercississent, ita ut iam veriam non comperireri r qt od Scholiastes de adiecto etiam patris nomine scribebat, alivioni Verba illa καὶ που πατρος apini eum expun isse: ut quemadmodum dixi) Piae aptus Scholiastem legerenoer, inlati lectione, inae aptul Thiicydidem exstabat, consentirent. Quidnam nic mihi opponent, qui, PIam habenati S γρα
388쪽
hi poteriant, qui in laoc, Dionysiuin Halicaretrasseti in , &qilosdam alios, locum hunc afferentes, illius patris nomenni inime adiicere. Sed fieri potest, ut eoriam aetate depra- variis iam ille lochis esset, chimi ne eos Plulen3 satis emenclatis usos esse exemplatainis, in omnibus omnitim veterii:n scriptis, nemimirant diibitura sit aut nomen illici, crini a Dionysio, vel alioriana Piopi in suum exemplar se- cplente, positum sol et , in citando hoc loco, detractum etibaliquo fuerit, qui apiul ipsunt Thucydulem innanae exsta
Ad illud alitem 'Aθηναῖος .iod attinet, si certe & aptus Dionus una Hallicarnaiseum Θουκυδίδaw Ἀθηναῖος , non o ηναῖος, legiriir: S ab ipson et iue se loquente dici vici naus Διονύσιος Ἀλεξάνδρου, 'Aλικαρνασσευς, non ὁ 'Aλικαρνασσῶς. Quod si vel hic, vel illic praefixin esset articuius, aut eo ureretrur M*απικως, ahit certe discrimen pinnens inter se & alium quempiam Thucyclidem, Pii non Athenas, sed urbem aliam, patriain haberet. Vertim, si non stillor de graphe illa, qtra in pro gemiana a me ha m modo vicenim, aliud longe insignitis a Duicyclide positu in filisse clistriinen , iacere poterim IIS. De eo utilem, quini a Dionysio scri tir , 'Mικαρνασσεύς , non a λικαρνασσευς, cum tamen Tου Ἀλικαρνασο εο ς in tithilo set prii in sit, mi ut niihi videreriir, antea dixi. STEPH. Θουκυ-δiδης - Ἀρηναίων minet. Plialeretis liis a Muctis, ποιεῖ, d , και τα μήκη των κώλων μεγ εεις. htuus praefationis partem, ab initio ad χαλεπως ἀνωταmo nimirum in lib. de Compositione laiulat D. H llica n. lai τεκμ. τε οτι. & ἐπὶ πλειστων, & ἐπιμακρότατον. XI ASS. De more veterii m
rninio aptiui Livium , Hannibal peto mem, non sane inel ganter ; vermin noster ξυνεγρκas ad minimuin decies, neque hin in aliter locurias est. Deniqtie ita citat Lhon. Halicat nasseus p. r4ς, & alitu. Eustathius acl Od. in p. Iso I: Θουκυδiδης . 'Aθm Lος συνεγραψα ro, memoriae Vitio. Fornrillain Thucydulis observavit hancce Dion. Carycinat. LIII. Historiam hanc in Iucem edidisse Xenophontem , ait Demus p. Ii4. De Prooemio hoc vid. Liician.
389쪽
late vel potitus latis sinae patet ii tui, quomodo inter se lesitim hoc iniunt. Ac possit aliclitis N:llum miod illi inter se gesserint, nare ire, clui ranaen, Pionaculo gestii in sit, id est, mionuulo si ianita ea praesertim. qtute Picilius stini na
stini iis, laaud anin advertit, Tllucvili dein scripsisse καθισταμένου , non iσταμένου : ide Altie nulliinn platae hic Iochina habere ea . Plae annotat de Graeca triensi uim in tres cle-cadax; divisione: quamna primani, iσταμένου : nacdia in , μέσου : ulti triarn, φθινοντος vocarent: at lue hinc Thiicydidem bellum incipiens vocasse iσταμενον. autem in ; gi , miror.lriinc erroren in senato obrepsisse, Pro frequentior es
Tluicydidi hic verti istius usus. Sic certe libro quinto ἐν
390쪽
εἰρήνη & πολέμου καθεστωτος inter se opponi vi lemiis. U-hro a Lltein terito dici τού πολέμου καθισταμένου, & etulinetiana και ἀκμὰζοντος. qtiod non adiudisset, si tannian Gixiiset καθισταμένου , quotmodo eni in sinuil καθιστασθαι lia
Iuni & ἀκμαζων cici possit 8ὶ ac non αρτι ei praefixisset.
Neque vero ab eo dicitur tant tin1 πόλεμος καθiστασθαι. sed & ipsi holnines dic inriir καθiστα Οαι εἰς πολεμον, Vel εἰς μάχην. Quin etiarn καταστάντες pro siς μάχην καταστάντες dicit, initio libri sectincti. STEPH. ibid. Καὶ έλπωας μεγαν τε ἔσεσθαι γ Non tenaere Is - Iendlini csid interpreti tib iis verbis, quae proprie respon- leni Tliucyclicleis, vel hic locus indicat. Nain rectius Valla έλπίσας hic vertit benins, cpian Uinshinius, istificans eqtii etiani naagi S in eo peccat, Ploci ii urit in teinptis in praesens niviat. ctim eniim Tlaucydreles dixerit, έλπωας μεγαν τε ἔσεσθαι καὶ ἄξιολογώτατον των προγεγενημένων, ille ira, iuscans hoc bellum inprimu magni nrossienti, P .ari uesipurioribus Hilis omnitiu eommuni oratione dignissimum esse. Atqui citioinotio Unicvclicles cscere potitit, se scribere incipientem iticlicasse bellu in illild tale esse, cum eodem tein-pore & belli & scriptiovis et iis initiunt foret hoc mi inseri xime praecedentim vestia testantur , ἄρξὰμενος ευθυς
καθισταμενου : quae idena vertit, exosu flatim ab Gus initior Valla autem, exosi tini ab eo moto. Neque enim ira intelligenda haec sunt, Piasi Thucycsules finito bello ad scri- bendum illi ut se contrulerat. res ab initio, id est, a prinia origine, ri petens: sed ex illis intelligere verbis de natis, Thiucydidem, si inulaui te inoveri coepit belltun, ici scribere coepisse, & cti in belli progrestit in scribendo et lain progressi ini esse. Seci hic ornittenda non sunt ista Scholiastae verba, γνωστέ ν καὶ ἐντεύθεν ὀτι ύστερον συνέγρα-ιεν ὁ Θουκυόιδ την λέξιν τῆς ιστορώς: quae scribit in quentiani primi sciri locii in . eni in haec si i voltini t quo-naodo λαιν ita seiungenuis ala laistoria, ut eam post historiam esse scripta in dicanaus 8 Ego qui lena certe vocari puto λεξιν eum elocutionis, Omarii ni, quem historiae simpliciter & nude ut ita dicani in scriptae, id est, lunpliceni& nudam remana gestariun narreationem liabenti, postea adiecit. Sive autein hic, sive alius trostroriim Scitoliustae vel horum sit sensus, non dii latum est, quin ita, tu tinxi, intelligi illa debeant, ἀρξάμενος ευρύς καθισταμενου. Ex quo se lititur, Vallae interpretationem nienti Tllucratidis esse