장음표시 사용
391쪽
consentaneam, at Winsem si, menti eius repugnare. Quam helle auteni cohaereat si tori pariicipi uin τεκμαιρόαενος liri illo έλπiσας, Ostendi, cuna margini interpretetitionis Vallae lianc illius τεκμαιρόμενος explicationem apposui .
&c. Ostendit enim Tini clides. se ista spe illectuin scriptioni liuius historiae inanum ad ovisse. quam ipsius l-li coinuem non male fortasse dixerimus, cum idem hui
sui & belli progressiis em, tui niculo dictuni fuit. Maluintan ainem, sicut ελπισας scripmni est, non έλπιζων ita praeterita signi Matione te ara dicere, in spem adductus; et, Fois spem conceps ei. Nan tot rani vicina participi;
Luta narra lins iam fateor non adnaittere: ac ne alitii a ciuidem sciiptorein Graeciun ira in sui libri principio iis usui nc1ke existi ino: quain vis alioqui naininae novum quibili lanaeoriam sit, di iobiis avi etiam tribiis locis ita vicinis ea ad- latere. STEPH. Dici etiam potivi, verbiim έλπωας posithim esse Graeca consumit ine, prΟ νομiσας existimam g ut balliis lita mi idem Thucydidis aemiliis vereis se videtur inline Praefationis ad bellum Caul immuna. Idem etiani in libris ii istoriarum aemalatus est exo itim, P Thucvli istoriam suam exorsus est. Vule Fragnienta Sallu stiana. HUDS. d. l. I. τεκμαιρόμενος, οτι De hoc .loque atrionencus est iam nlinc lector, quod non itidem apud alios scriptores ei occan ret, orationis strii turam passim ab hoc muram In altino periodi meinbro. Qitiis mutationis & hic
exeinpluin est, τεκμαιρόμενος ὁτι ἀκμάζοντές τε ησαν ὲeαυτὸν -φ. παρ. τη πάση , καὶ το ἀλλο Ἐλληνικον ὁρῶν ζυν1στάμενον πρὸς ἔκαν. Nairi qui Tiriicydides in scriben- non potius dixisset. τεκμαι. gνος οτι αν - ζοντές τε ησαν &c. καὶ οτι το ἁλλο Ἐλλmuκὶν ἐώρα ξυνιστάμενον. Vel ira , τσκμαιρόμενος έκ τοὐ ἀκμάζοντάς τε σιναι ἐς αυτον ἀμπιτέρους, &c. καὶ εκ του Οραν τα ἁλλο Ελληνικὸν ξυνιστάμενον. In iis autem, quae proxime sequuntiar, τὸ μεν εὐθύς , τὶ δὲ καὶ διανοουμενον. necesse est cum participio διανοούμενον subaudianuis infini ivtin ξυν τασθαι, ex participio ξυνισταμενον sumi in . Sed non probo istam vocis διανοοὐ- μενον interpretationem, pos consultati m. Vel, re postea iurata. id est , μετὰ το βουλευσασθαι. Neaue enim desis etiani, qui riἰθυς ξυνισταντο, dubitat cluna eu, quin post
392쪽
deliberationein . seu consul rationem id facerent. Aristroriginar, Thin yclidem hoc potius dicere, se in spem eam asduc Lini fuisse ex eo, violi reli plani Graecialia partini se
iam tum mim alteriuris conitingentem, parti in in animo
lucientem hoc facere, vel de hoc facien)o cogitantem, videret. Sic alitem libro Plinio, ου μέντοι εὐθύς ἀπέστη των Ἀθηναίων, ἁλλα διενοεῖτο. Interpretor alitem ξυνιστὰμενον πρὸς ἐκατέρους. mi alienatris se coniungree, nisi viis malit
alterutris se assiungere ; aut, assiungere se ιn 'retarem qtramvis aliis plerisque nrolis rei di possit: vi elicet, alumeris se
associtare, ahit, confisare. vel , in alterutramim panes transire rVel, in alumnas paues se conserre. Atit, in Arcturiorem forariatem se eonferre; vel, societatem cium. Neque vero Latini licunt tanrum coire societatem, sed etiam cinre ad foetetatem: nec non eoire, a vie tac vel illa a sectione. Maxime autem placet vertunt monta hiiic interpretationi ait hibere, sicut his ξυνιστάμενον πρὸς ἐκατερους asclitam motus innificationem inclinii videm . Atque in illo καθiστασθαι , inco, Pieria dixi, usu, ita & hoc νωταπιαι in isto, gaudet Thiicydides. vel tui in isto huius prooemii loco. οὐ γὰρ ξυν
mirum vulcri possit) dissilui, de Pia illic συστηναι : & qui- cloen in ipso libri hilius prooemio, Gnimo post ea , Plae
Inde m o amiti, verba intervallo. καὶ του ἄλλο Ἀληπικὴν ἐς ξυμμαχίαν ἐκατέρων διεστη. Mimn, inquam , videri istud possit, coti iritim vocabulum ab eo , Pu una ea denaque de re loquariar, usurpari: sed quaedam contraria in ea leni re lociun , cliverso intellectu, nabere , oriri alitinde, tum ex iis, quae Aulus Gellius affert exemplis discinuis. Ita sane & hic intelligentiis, τὸ ἄλλο Ἐλληνικὸν , id est , resimiam Graeciam , ad serendum qui sein ali xiliun συνίσταGαι: sed quatenus auxilium non iisdemi sortiar a tota resimia Graecia , sed lina eius pars his, altera illis auxiliatur, dici etiam posse ές ξυμμαχέαν ἐκατθων δ', ἔστασθαι. Hoc igitiir respectu Thucydidem & in illo, qui est
intio prooemii, loco dicere poni isse , καὶ τὸ ἁλλα 'Ελληνικὸν όρων διωσάμενον πρὸς εκατέρους, vel ες ξυμμαχίαν ἐκατέρων δὲ ἱστάμενον : mIeniadni ina in sequenti inis cilcit, κώτο ἄλλο Ἐλληνικὸν ες ξυμμαχέαν ἐκατέρων διέστη. Sed cave, cum 'Vinsemio ἐκατέρων interpreteris, utri Fe parata:
393쪽
tent hi inc esse sensum clico illoruin verbor in . ει ξυμμα- η ιαν ἐκατερων διέστη, non sum nescius, Scitoliastem secus intelligere: quippe qui διέστη exponat διεσποῦσθη, item ἀνεχωρησεν, & οὐ συνεμὰχησεν tan etiam adclit, necivaequana fignificare velle ότι ἐμερίσθη : sed solos Clial cicenses coeni solis Eretriensibus Milani gessisse. At ego huic
Scholiastae omnino contradicens respondeo, Thucvdidem significare istud volentem, dictumam contra fuisse, το αλ-λο non praefixa particula καὶ Ελληνικον ἀπὸ ξυμμαχως
Veriun ad priorem illurn suod attinet locum, habentem verbium ξυνιστάμενον poti participium Oρων, qtiis non
mireriir, Vallaria, cum incidisset in lain depravatum exempliir, ut Oρων vel ἐκ των δρων proὁρων traheret, tantaina &tani, meo ciuidem iudicio, inani stam depravationem non animadvertiste 3 Nam ex hac lectione manarit necesse estitia interpretatio, o reterii Grureia e suis M Uus ad aluminos Mint. Qtiod si demus. vethusai ξυiuστασθαι cum opων, Vel potius ἐκ των ορων, posse ser ri , at certe ξυνιστατο, non ξυνιστάμενον, poscere orationis structurinna, fateanriir tam nesse eri. In unoratiis sum istutius in lioc loco, mi od varia in mentem Venirent, de ciuibin admonendus esse lector viciebatura & qtiod hunc sociun velut exempluim vellem proponere, quain naulta in plerosque alios annotanda haberem, si accuriue ornnia annotatione digna persevii stanaissem. Simul vero meum consilium de retinenda Vastae inter-
preratione, ac non cornrntitantia cilin altera, pro re lectora volui. Nam vel in paticis hisce, quos ex lubui, i cis . nia Oris tu si in psicitatis, ita fidelitatis specimen Vallae
interpretatio exhibet, quam illa altera: miae s ane non paulo pluminis. qila in haec, en enclationibus opus liabet. Atque laic in si inplicitatis mentione occurrit Vocabulurn μέγαν in membro illo, cuius sensiun a posteriore interprete perversitiria osse clixi, ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι και ἀξιολογώτατον των προγεγενινμένων. Nain china Valla μέγαν πελευον , & simpliciter & Verbum Uerho reditens, interpretatus suisset, magnum hiatum ; ille dicere naulula, lullum
momenti nego: & aliqlioti parvuin alioqui bellum, magnitainen poste esse monaenti dico. STEPH.
394쪽
dicies I, II 8: όντες μὲν και προτου μn ταχεις ἰέναι ἐς τοῖς πολεμους. Et cap. 123: ὰλλοι θαρσούπας iεναι κατα πολλα ἐς τὸν πόλεμον. Add. quae ad III, s 4 annonini sunt e Xenophonte. e. Id. l. I 2. Παρασκευη τη πάση) hiona lo, inauit enarrator Graextis , verit in iis comperieriir, eos suillh - - ζοντας παράσκευη τη παση, si Puloponnesiis pectiniae cle- erant 8 sed non ad lit hillii in initiis penuriae tcάlii nonium.
Alio*ii primam & priaecipuani bellici apparatuS partem
scimus esse pecuniam, cuin etia in nervos i Elli proverbii inicam appellet: & nothini sit illud Demosthenis , δεῖ Jὲ χρη-μὰτων, καὶ ανευ τούτων ουδέν ἐστι γενεσθαι των δεόντων.
Od. l. 13. Eυνιστὰ νον) Vetto ξυνίστασθαι liac ipsa de re semitenter utitiir. At Valla c. Is contrariani ci catin te pretationem. IDEM.Par. q. l. I. Nανοούμενον Infinitivum ξυν τασθαι post διανοούμενον non deesse, feci rellaturn esse sill atullenduin, os eiulunt alii hi lic similes loci. Ex Pubus est iste c. i 24 ἄστε των μὲν ηδὲν ἀρηίειν, των δε διανοεῖ αι. Nam hic iticlem subaudire infinitivuin αρχειν necesse est. Atqilo Oh- servantiam est, elisutern ii sutra hic praestare adverbi uin iiδη, quern illic praestat sυθὼς, qtiod ait participhlin ξυνιστάμενον fertur. At vero laoc ipsit in adverbi uni εὐθύς simili loco adhibitum trabes V, 8o, ου μήντοι ευρύς γε ἁπέστητων 'Mnναίων, ἀλλὰ διενοειτο. nana & llic post διενοεῖτο oportet υπακουειν-ini initivuin ὰφ τασθαι , ex illo ὰπέστι, sumtiam. STEPH. Stephani interpremtionein participii δια- 'νοούμενον ne reciperest, lacii int verba Tlluc dictis accurar-Di0stiroci Cooste
395쪽
tius spectata. Nam priirium universe ait: όρῶν δε αλλο Ελληνικον ξυνιψάμενον πδες ἐκατέρους , Guωs reos se ei n- iungi cism aureutris viisse. Inde sissi liac generali complexi ne si sumens alios statim, in subestos & sbcios manifestos utriusqvie par alios post ali tana delitκriationem id secisse ait. Qtiod aurein Η. Stephantis putat, illos auo- qite, aut se statim coniunxerint, post deliberationem ia fecisse, noc ego nes o. liberainus enirn περὶ ταν ἐφ' ἡμῖν πρακτων , in Aristoteles ait, de re in ra nostrique at hitrii. Iam pristinis utriusque partis sociis. Atticis inprimis, ni inime integra consultatio sitit, utros sequi vellent: mill-ti eni in alios, si libertina cis fuisset, socios delegissent. Um
te de his ait Tria cy clides, eos protinus cuni ulter tris coniunctos fuisse. Qui laus vero liuera consultatio sitit, si pa Io post altera parti pcllhaeserunt: ut ex bini o sociuuio apparet, tibi socios inriti sutre partis enitinerans Tllucvdiues, Athenienses in Zacyntia vim , Cephalleniam, Acarnaniani, Iegatos societatis petendae causa misisse, ait. Iteni ex Actiaeis primo solos Pellenenses Lacedaeinonios sectitos ait, inde univcrios. Acacitis. ΗUDS. Haec non videntiae maximam vini ha, Te ad refellendam sententiam Stephani, cum participio Dανοουμενο itingendum esse infiititi viin ξυνίστασθαι,
e praecedenti ξυνιστάμενον repetithim. Nam si Graeci illi, qui siti iuris & arbitrii erant, se deii ulla cum alteriitra parte coniunxeriunt, cur de his dici non possit, ἱρων του ἁλλο
cis hoc genus ellipseos apud Thucyclicleni occhurit. Vidi
Hid. Mεγίστη δῖ Δ 1 coniunctio tam completiva, qtlam conitri nativa invenitur, ut inquit Priscianus Lia XVIII. p. Ii7O, hunc locum citans. Alibi etiam Scirol. noster, ὁ δὲ ό ἡ συμπαραπλ11ρωματικος αύξιiσιν δηλοῖ. HUDS. Scho-llastes Aristoplianis. δὴ μεγιστη, & συμπληρωματικὴν ait
ead. l. 3. Ἐπι πλεῖστον ἀνθρώπων Quam is primo aspoctii lemo margini adlcripta ἐπὶ πλειστων aptior videat tu, lainen altera potius pio germana liassienda est: inini suplerique loci ostendant, Tinicvclidem hoc superlativo libenter ita uti. Sic autena & aptui Dionys Halicarn. non illam, scit hanc γραφὴν laabeinus. Sed quid de illa dicen
396쪽
πων -t 3 Ad me civi idein certe quod attinet, eam minime censeo recipien m. STEPH. Od. I. s. 'AJὐνατον) Lectio astera, ἀδύνατα, eundem omnino sensum ei licit: sed inapis Tllucvdideant utpote veterilitas iae Atticae, citia potissimum initiar Thucydides, naagis convenientem) esse credideram. Sic certe cap. 9, 3αγ-μiσαντες δὲ οἱ στρατηγοι ἀδύνατα εοῦιναι πρός τε Περδίκκαν πολεμεῖν. Sic etiam III, 88: zθους γαρ δἰ ανυδρίαν ἁδύνατα ην ἐπιστρατεύειν. Et alibi, ὼστ' ἀδύνατα ἐφαινετο Ἀργείοις και 'Mηναῖοις αμα πολεμεῖν. Nec vero isto tan-riin noini ne in phiras potius, quam in singulari uti solet, sed παριτητεα itidem ataue ἐπιχειρητέα, cimin etiain
στεον, dicit: & ouidem Atticorrum ac praesertim veteriim) more, uti Gixi. Ideoque nitrii in est, Schosiastem annotasse de illo ἐπιχειρητέα , Tini cydidis vocabulum esse. In eo certe illum silli. suo loco docetκγ. Oteriam cplaim vis αδυνατα magis Thucvdi deum esse, non sollini dixe-xi in , sed etiain ostendem in . tanten et pini Dionysium H
Iicamaasleum inertian li me inus. IDEM.eis. l. 6. Σκοπουροι Dion. HAI. p. 67 σκοπωντι. obse vat ilγi auctoris copiain. V, II, Tἁ γαρ - Qυτεὐοντες. Idem p. i48. Observat coplain etiam Hermogenes περὶ μεθόδου δεινοτnTος cap. q. ead. l. Io. Mεταναστὰ σεις τε Ουσαι Non dulsum est, quin recte & eleganter dicanar 'Ελλας μετανάστης Οὐσα, quod est in Cod. Reg. pro 'Eλληνες μετανασται οντες. Nam
nihil notius est, quam nomina regionitin saepe poni Droliis, citii eas incollint. Sed quia insolens videtiar, tu eadem Vox Eλλὰς in priore membro orationis propria significatione ponariir, pro ipsa regione, in posteriore alitem lin- propria, pro incolis, quoa in hac scriptura fit, non puto receden)um a vulgata , quani non sol una omnes alii MCluentiar, verrum etiam Dion. Hal. in Lib. de Composit. p. 24, & Iinlic. de T luicydide p. 148. Scholiastes recte sumplet *ἀνονται. cad. l. I 3. 4 ης γαρ - ἀλλnλοις Dion. Halic. pag. I 34. VAM. Annotat ibi Dion. ἐπιμιγνυντσς hic poni pro passivo έπιμιγνύμεν 1. Pag. s. I. a. 'Oσον ἀποζῆν Id est , ἴσον έe το ἀποζῆν μετρiως - που ἄρκέσειεν, quantum ad modice vivendum sata esset. HUDS.
397쪽
καθ' ημέραν ἀναγκαίου τροφης πανταχου αν ιγούμενοι ἐπικρατειν, Ου χ α πῶς ἀπανiσταντο pro illa spontanea cini-
gratione facere quis dixerit: pretieserti in si οὐ χ αλεπως pro
bant. Sed stilain vis hic adverbii χαλεπως ii sits ad illiini accedat, illiu in licter, china dicitur χαλεπῶς φέρειν, ei incletiuiue alita dare illi vuleatiit', ab altero tamen miras Usitato dii cedere: non periniuit fortasse illius, quod illinun ea-clern de re filii, καὶ ἔ δώ- ἔκαστοι την ἐαυτων ἁπολειπος-
bantur. Qualia inae relationena & Vnus sectitiis est. Verii in etianasi verbuin ανιστασξοαι pro pelti e stadius sus, ἀπανι στατaαι diuelm p Ο μετανιστασθαι , id est, emigrare . sedes mutare, potitis dici soleat, laic tarmen illud huius fignificationein si adversus ilicis live rines) csica inus accipere, to in uitii cena scriptoris, citio nostram sententian tueamur, invenientiis. Nani libro ieriurato, cap. I 4 legi inii , , χαλε- ς δὲαυτοῖς, διὰ το ἁsi έιωθεναι τούς πολλους ἐν τοῖς αγροῖς διαι- τ ὰσθαι, ἡ ἁναστασους ἐγίγνετο. ubi contra an lac, inte retes imitat alientiuntur, non secus hunc lociin vertentes, quain si non ὰναστασις , sed μεταναστασις aut ἁπαναστα-σu scriptiim foret. Quae demi ratio, inouit Vassa, stat eis Iara molestia, proyter inveteraωm Heri re consuluinem Iemper agenes in agris. Altc π ahiten , eundein sequens tensilia , ita vertit:
398쪽
Grisis O di lis haec His migratio a est, impurea pDd Praecipua Para eorum rigri vivere consuviss s. Quod si etiam ab lioc loco non refellereriar altera illa interpretatio, quam trahinint verit 3 ἀῶσταντο in eo, de quo nunc agariir, at certe hoc in ea rationi minime consentaneum est, ut dicariir , eos haud Myre sedariis suis pelli solitos, qvod victaran Hiin diem ninsanum is tu se adepturias puta I. hanc enim
spem sibi proponere eor in potius est, qui uti dixi) msse iis non eluiuntur, verum ex iliis sponse dramgrunt. ris O , licet laispiam: sed manet interim priore in loco strii pu-lita is, cuius mentionem tecisti: Tliu dulem videri posse duo diversa imiscere, ciIn βιαἰόμενοι de illis, a Uit, de Piibus tanquam 1 ponte demigrant ibus locutim erat. Fateor certe diversa haec & modo non conti ama & iudicata a me esse, & ab aliis iii licani in ira: nisi ita exponantiar, tu di- Cainus, perinde esse, ac si scriberet Thucydullas: Non val-ῶ resisebant His, qui migrare iras iidubant, ame adeo 'sos ad Me adigebant. Vel, se mi AH afferri pallebantur ab As , apIdus emigrare urbesantur: O ciun illam repellere foreasse poseβnt, facile in an isnum inducebant, inperata facem ; auod hae spe freti essent, futum n, ut, quoconque veniunt, necessarium in in aliurentum quo etiam antea conrenti esse soliti erant nam es rentur. Nam ita hunc locum explicanao, repugnantia non lo*ietur Thucydides. partim enim voluntaria, partim coacta nai gratio haec videri poterit: ataliae hic esse, quod
a Graec5 voce aptissima qtiae Iatinis prae quavis alia inlinitabilis est) πειραν κη dicitiir. Hic poreo locus il cumento suerit, ideoque matriam ver, riim in exuri comsunisi) non statim repugnantiae a nobis eos accusari de-here locos . Gui eam primo aspectu prae se serrunt: qtiales& alii nonnulli aphul ntinc QMorem occuITunt. STEPH. eis l. 8. Eiχεν Pro ediis Max. TVr. p. 8I meae e&tionis habet ἐλάμβανε. IDEM. Est in fine Dissert. XIV. d. l. 9. Νὼν Θεσσαλiα In Cod. Reg. est scitolion, πρότερον γαρ Ἐμαῖέα ἐκαλεῖτο. Sic Canili. Carna. LXV, 26: Emathiae cohunen Peleu. AM. Serv. ad Virg. I Georg. 49 a. Sed aliis Emathia est pars Macedoniae. Sti abo IX, 443 primam Purrhamin, inde Haemoniam ab Haemone patre Tliessali, ac denique Thessaliam distini scribit. Stesiano est Aιμων, & regio A μονiα, sine adspisatione. Et Eustath. in Il. s, p. 3ai: Κιμων' ἴθεν Αιμονες μο ρα Θετταλμη. ibid. Πελοποννήσου - Ἀρκαδ AH Ηerin Og p. 27. Thuoaed. Vol. I. T
399쪽
l. l. m. Tκ του επιπλεDτοι Hunc locum afferensulein Max. Tyr. ibulam , non addit εκ του επιπλεiστον:ita legens , την γουν Ἀττικην , δια το λεπτόγεων εἶναι, σπασώστον ουσαν , ἀνθρωποι , M. Et qIVM in margine quorundam vett. codd. e regione huius loci supervacanee acidini in est , γράφεται έκ του ἐπιπλεῖστον, certrum est, ex mistnissiam fidite prannim descriptiam, in Pinacis id non le- fiebatur. Quod alitem attinet . Q ειναι, sive adscrilaatiar, sive non, idem manet sensita: sed si leDriir λεπτόγεων εἶναι , adiectivum erit λεπτόγ εων, quod iungeriar clini Ἀττικην, ut sit , δια τι ῶναι λεπτόγεων ζ sin dναι non actatur, το λεπτόγεωπ sistantivi tormia positiarn erit. ac certe magis naihi infidet liaec nostra leotio. STEPH. Ἐπὶ πλε
Atticum. Divisi in certe. uis non advectiascit. vel renitivo semiente. caim ins stat & Xenophon 6D. & Herodotus VI, 11 . Coniuncti in Hippocrates , III pag. 34.& Iosephiis Hildson. pag. i3o8; sed operarii in sorte imcitria In Thucydide V, 46 mali ira & ἐπι πλεiσπον ciam C. Cass. Gr. sicet alibi coniunetina noster. Appianu , 86 ἐπὶ
ibid. Δια το λεπτοεων Erat enim solum Arictim parem ister: ipsi deparci victus, Pialis hoininum pauperiunt tota vitae ratio adstricta & diligens. Vide talatib. Animadvers in Athenaeum, pag. 93. ΗUDS. D Schol. Aristoph. Acharn. v. 7s, & Av. I 23. V Ieriar etiam eo rinspicere Iaician. Dcona. Patr. p. 48O. Add. Spanti. ad Iulian. orat. I, p. 78, & ad Aristoth. Ni Q. V. 298. Pax. 6. l. I. Ωκουν οἱ αυτοὶ ἀεὶ Herodoti lib. 7: Tόντες Ἀθεηναῖοι, αρχαιότατον μεν ἐθνος παρεχόμενοι, μούνοιδε ἐόντες οὐ μετανασται 'fλλήνων. HUDS.
Od. l. 3. Nετοικιας Remus legi vi seriar μποικίας, quod melitis respondeat voci μεταναστάσειs, paulo ante praecedenti, mi ana illud alterian εποικίας. Sic & pag. 2o, ἡ 'Lλλὰς ἐτι μετανιστατό τε καὶ μετωκιζετο. STEPH. Od. l. 7. Ἀπὸ παλαι οὐ) Vid. petit. Leg. Attic. p. Ieto. Od. l. Iet. Ἀλλα τα μὲν &c. Suspicetur aliquis, Val- Iam aliter Iegisse, cum vertat, quaedam loca anu Hellenem Deucalionis strum: Verum ego non aliain securimi lectio
400쪽
, & τα μὲν πρὸ 'Ελλin Oe di tuni esse pro τον μει πρὸ Ἀλ νος χρόνον. STEPH. Pag. 7. l. a. Κατα ἰ3νη ) Salinas in Iab. de Hellenist. aliter, qitain Scholiastes . hiniis loci sententiam exponit.& pro κατα, καὶ legendum putat, Piod conficinat ΜΩCass. Vid. ap. Salinas. p. 274, 282 & 283. Uid. Καὶ το Πελασγικὸν ἐπιπλεῖστον) Nulla sere regio fuit, qtiam non peragrariant Pelalgi. ita ut latissime apud veteres Pelasgorii in nomen patuerat. Vide Herodot. lib. I, c. 16; Strabon. lib. 9 & 13; & Palm. Graeciam antiq.P, 24, a , 33, 39. HUDS. s. l. 4. Ελληνος &c. Antiquitus ea tanttim portio priscae & avitae Graeciae 'Ελλας appellabatur , citrae po- sterioribus Thessalia dicta est. Hinc doetissimus c,ranimaisticus Servitis in a Aen. Graecos proprie Thessalos esse dicit; & Dictum. ad. x Il. Ἀριτταρχος παρ nρυ Θεοῦ
σαλίαν μόνην την Ελλάδα ειναέ φησιν , και Θετταλούς τοὐςlλληνας, παρακολουθῶν τω Θουκυδίδη. Aristarchus, auctoritatem nimirii in Thucvdidis secivus, Thestiuos αρχαικῶς και κυρίως aerit Homeriin Ελληνας sive raecos esse scripsit, Thessaliam alitem ipsiun solani dici Grilectain; Ἐλληνας insit per proprie appellari, qtu eam Ttiessaliae parienihiliabitareuit, uni est urbs Larissa. testis est Apollodoriis apud Strabonem lib. 13. Vide cGuboni D tribam in Dionem Oir M. c. ia, & Salinasium in Solinum, pag.
Uid. Ελληνος δε και ω. Hellenes, & regionem, quam incolebant, Helladem, ab Hellene Deucalionis filio sic vocatos fuisse, ex Dicaearcho & Strabone lib. 9 satis constat : Pio teinpore vero laoc nomen per totam Graeciam primo obtinuit, a nullo scriptore asseritia r. Primo enim teste Strabone lib. o una trantum urbs in Phili totide ab Hellene condita Hesias dicebatis. & haec est, de qxia dicit
O τ' εiχον Φθὰν,- Ἐλλάδα καλλιγύναικα. Et rursus :Πολλαὶ 'Aχαιόδες εἰσὶν - 'Ε LM τε Φθίηντε. Κούραι Ἀριστέων. Cum vero in hac iube Hellenis potentia magna evasisset, inde etiam ad regionem circumcirca vicinam nomen transsius se perhibetur: de tota enim liac intelligendus est Home.