장음표시 사용
541쪽
ubi exponit υψηλού. Vta Thon . Magistriini, qui haec non recte e Lib. sexto aciducit, & Phavorinum. Vix alibi legi
παξ περὶ ἀπ-ντων βουλευσαμένους ἀποκρινεσθαι. VII, 4o, Επειτα οὐκ εδόκει τοῖς Ἀθηναίοις αυτού ὐπὸ σφῶν αυτων διαμέλλοντας κοπω αλέσκεσθαι. VI, Is, Ἱππάρχρ δὲ ξυνεβη του πάθους τη δυστυχD ονομασSέντα καὶ την δόξαν της τυραννίδος ές τα επειτα προσλαβεῖν. Et VII, 36, Eυνεβη δε τοῖς Κρησ4 την Γελαν rutou ξυγκτίσαντας μη ξυντοῖς - οiκοις, ἁλλ' επὶ τούς ἄποίκους ακοντας μετα μισθουέλθεῖν. In quibus supplericlum est αυτους, & αυτόν. Paulo Post non muto vulgatiun η οι ni quibusdam ins. & edd.Aristophanes Pluta v. I 4, Τουναντιον δρῶν, η προσηκ αυτωποιεῖν. Et sic laepe aptus alios εναντIον η. Pag. 3I2. l. 9. Tην Ἐλωρινην Q. non Variat. Vid. Hol-sten. ad Steph. pag. II 3, & Cluver. Heloriis Liv. XXIV, iis, Diodor. XIII, p. 34o, δια του 'Ελωριου πεδiου. Gentiise eius Tλωριτης iuxta Etymol. sed confer Steph. Vibius Sequester, Virg. Ovid. HAonus. Pliniani libri Elonu. 'Eλ- ρον apud unum Scylacem scribitiir. Polybilis pag. 7, 'Ελλε -
πορον ποταμὲν mendose etiam essera: Μss. variant , Ἐλλό- περον, Ἐλλεπόρον, ' Ἀλέπορος, & sunt ex recenti. Omnes.
eis. I. I 2. Ἐλαίας Mam. & Q. Gr. ελλας , opinor Verius. Ita etiam legendum contendit aptui nostriam Th. Magister, male tamen adducto Aristophanis loco, Tκτὸς οiσει των έλαων. Ibi enim ob metriini retinendum ἐλαιων , uti fortasse Acharn. 3 so. tannicus vero in Ranis - της ἐλάας παρετραγη; Ita etiam Eupolis. Vide Athenaeum II. Adamantius Physiogn. H, 26, & Aristides. Ad hanc formamέλαὼν pro bαιὼν in Lexicis vere. έλἁiνος & έλαένεος apud H0namini. ἐλαολογέω, & ελας pro ελάας, ut ex Aelio Dionysio auctore satis utoneo constat. Verum non tantum I
nici scriptores, sed & Plato, Xenophon, Aristoteles, Theophrastus, qui passim adhibet, aliique innuineri illud alteriun
542쪽
malunt; uleoque nihil hic inunutandum duximus. IVASs. Haec nondhin legeram, cinn scribebam ea, quae ad VI, 99 annotavi. Pag. 3I6. l. 7. Ἐκάθισε Qui naue MK. καρεῖσσ. Ira H merias Iliad. ε', V. 36, & Iliad. e, v. 2o4 ubi vid. Eus athitiin pag. 978. pro έκαθισε, κάθίδρυσε, colloea it. Prosae scriptores an eo utantur, mihi nondiun comperium est. Nec tamen vallae pronabile Vuletur, e capite ini peritorii in scribarum nataim esse; & fortassis inte retatio Magistroritin locum verae scripturae occupavli, ut saepe alibi.
βῆναι αυτος πρωτος. nec male. WASS.
eis. l. I 3. οἱ δὲ ἔμπαλασσόμενοι - Ἀθηναίους) Suidas in Oπαλασσομενοι ibi omittit τε, & περισταντες δὲ οἱ legit:
Vocem mπαλασσομενοι, εμπλεκόμενοι, περιπειρόμενοι δό-sατι, φυρόμενοι interpretanis est apud Eustath. ad Honaer. liad. ε', pag. 627 ecl. Rom. Aelius Dionysuis. WASs. Suidas quoque alia iustinctione , κατερρεον ές τα επὶ θάτερα
του ποταμου. περιστάντες δὲ οἱ Συρακούσιοι. Et sic etiam
Gr. nec deterius, ut mihi videtur. Nam Thucydides pomea demim dicit hostes Atheniensiuin fluviiim ingressos. Hesychiiun in .παλέξαι, & έμπαλοίγματα bene ex laoc loco emendant Sopingius & Salimauus. Phavorinus in πα- λάσσεσθαι Εustathium describens, perperam ha I ἐμπασσόμενοι, pro έμπαλασσομενοι.εις 3 I9. 4. Oι τε Πελοποννήσιοι έπικαταβάντες τοῖς πολλοῖς Longinus περὶ υψους cap. 38 haec tamIllam
exemplum optimae hypemoles proponit. Sed pro Πελοπον-νἡσιοι habet Συρακούσιοι. quod soriassis veritin est. Nam cum in tota hac narratione de fuga Atheniensimia itule a cap. 78 hisciue ad hunc locum nusquam Peloponnesios, s re ubiqite Syraculanos, & semel ueriurique Syracii sanos& eortina socios nominet, quae causa dici potest, cur hic potissimini Peloponnesios memorare voluerat Z Paulo post in eodem est επiνετο ὁμού. Pro και περιμάχιντον ἡν τοῖς πολλοῖς, Tollius dii e Ms Vatic. annotavit και τοῖς πολλοῖς ετιοῦν περιμάχητον : qtiod & ipsu in consideratione digitiini est. d. l. 9. Tοὐ στρατεύματος Diodoriis p. 34O, πρὸς τω Ἀσινάρω ποταμῶ περικυκλώσαντες, ἀπεκτειναν μεν μυρiους
543쪽
οκτακισχιλiους , εζώγρησαν δὲ επτακισχιλίους. Noster in teremtoruin numer m tacet. IVASS.ead. l. I 3. 'λυτω μεν χρῆσθαι) Forinula obvia in conditionibus deditionum H, a , IV, 69. de qua Stephanus in Append. ad Scripta al. de Dialect. AN. pag. 94.
ead. l. I 4. O, τι βουλονται Pthitarch. 34I : Νικιας Γυ- λῶππφ προσπεσὼν, εἰπεν, ἔλεος ὐμάς, Γύλιππε, λαβέτω νικῶντας, εμοὐ μεν μηδεὶς , ῖς επὶ τηλικαύταις ἄτυχiαις δνσῶμα καὶ δόζαν εσχον. Των δ' ἀλλων Ἀθηναιων. Haec & alia praetermisit noster. XV ASs.
Pag. 32. I. l. 7. Κατερ ασαν ες τὰς Λιθοτομέας) Vid. Nicolai cuiusdam & Gylippi orationes adversarias apud Diodor. p. 341 & 34 I. II EΜ.e r. l. 9. 'Aπέσφαξαν) Lucianus de conscrib. Histor. p. 629 Νiciana ait liuersectum esse, catulini vero Demostlienetri: Iustinus IV, 3 Demostiaeneni sibi ipsi intulisse manus. recte Piidem hic; nam peiciissit se in proelio, haud ta inenleraliter, teste Pituat cho p. 34 r. Die mensis Carnei XVII Atthenienses subhastati. Ceteriun a nostro dissulet Diinlo-riis, & Niciain Gylippo impulsore interenitum asseverat XIII, 347. Sed a nostro stat Plutarctius scriptor erit litissimus, & illi laac in parte anteponetultis. Conser Elimpidem
effert Plutataehus, μέγα δ' ηγεῖτο προς δόξαν. Etiam in eo, qti l supra IlI, 8 et gicit Thucydicies, καὶ ὁτι απάτη περιγινόμενος ξυνέσεως αγώνισμα προσελάμβανε, Scholiastes& Dionysinas Halic. in Ilulic. de Daucydide p. I 2 αγώνισμα interpretanthir δόξαν, Liud , vel symionem hominum aliti Horiosam. Επαθλον praemium exponit Suidas aphul Aristophanem Ran. V. 286 , Λαβεῖν τ' ἀγώνισμ ἄξιόν τι της
ὁδου. Habet haec vox in unive sitin significationein latulis, S dicitur de omnibus praeclaris studiis ac facinoribus, qtiae gloria consequitiari vide Thucydklena VII, 36, s 9,&VIII, IT. g. 322. I. 3. Προσφιλεις) Pollux III. 63. usi Xenoph.& Tl amplirastus. προσφίλεια Aeschylus Steps. ed. 96. προσφιλες Lycophron 6o8. IVASS. Rhirius Tlaucydides I, 92, V, clo, Plutarcinis Romulo paε. 37, Aeschylus Sept. adv. Theb. V. 386; & προσφiλεια ibid. V. 2I. d. l. II. Uτιεγγυτάτω τούτων Thucyd usi usitatius est Oτι εγγύτατα. I, I 43, Xρη οτι ε γοτατα τούτων διαμ
544쪽
νοηφέντας. V, 7η, 'H μάχη τοιαύτη καὶ οτι εγγύτατα τολτων εγενετο. ubi ex hoc loco pro καὶ videri possit legen- luna n. Et aliui: Γενόμενοι δε τη γνωμη οτι εγγύτατα τούπάσχειν.
ead. l. I 4. 'Ες το θεῖον επιτήδευσιν Acacius eodem sen- sit, quo Portus , Vertit, propter suminum erga Deo in nu-mrar cillium O observaniam. Interpretatio, quam in Var. Leαhabet Hudsoniis, est e Stephano ad cap. so initus libri, ην γάρ τι καὶ ὀκρογαν θειασμω τε καὶ τω τοιούτω προσκεφε - νος. Sed hoc ibi magis in vitio, quam in laude ponitur, &est nota hominis δεισιδαιμονος. Niciam pietatem suam erga Deos cominemorantein inducit Thucydides cap. 76, Πολλοι μὲν ες θεους νόμιμα δεδικτημαι : ubi Scholiastes,
πολλα μεν εις θεων τιμην επετήδευσα. πεπολέτευμαι νομι-
μως. e qui is huius loci sententia satis perspicitur. Pq. 323. 3. Oι τε ἴλιοι) Suidas In νεωτερiζειν, τῆς ἡμερας το πνῖγος έλύπει. ex glosiatore aliquo. WAss. Hunc locum ante oculos habuit auctor vet. Lex. quem e Thucydide ηλιοι pro solo, aessu, affer re scissit Steplaanus in Thes. Aelianus XlΙΙ Var. Hist. I, Πεφοiνικτο δε καὶ υπωτων ηλὸν αυτοῦ το πρόσωπον, a raditu , ab ardoribiu solis. Dionysuis Peraeg. v. 39 , Eνθα δε πολλὸς ἀοικήτου χ θοιὸς αυλων Ἐκτέταται, μαλεροῖσι κεκαυμένος ἀελέοισι. Annotat ibi Eustathius, etiam Libanium & Aelianiana πληθυντικως iacere Oι ηλιοι: sed Libanium τους ηλέους pro diebus ponere. Respexit ibriastis ad i. d. Aeliani. Pro diebus utitur etiana Lucianus, vel citusqtiis alius auctor est, in Plailopatri pap. 767 de Iove: Αιθι ιι συνευωχειαθαι, καὶ ε ς δω- δεχ' ηλίους μη ἁφίστασθαι : citiae sunt ex Homeri Il. 423, & V. 492. in eo lein Philop. p. 778, Ελεγον γαρ , ἀλiους δέκα ἀσιτοι διαμενουμεν. Utraque significatione so- Ita dicunt Latini. d. l. 6. Πάντα τε ποιούντων) Videtur per πάντἀ intelligere repuisita etiam naturae, ut Sallustius loquitur. STEPH. Πάντα τε ποιούντων) Honeste. Scymni Fragna. de Mossynoeci S - ἔργοις βαρβαρικοῖς - εν φανερω δ' ἀει 'ΕΚΑΣTA πράττειν. De iis ein Apollonius II, V. Ioao:
Ἀλλοίη δε δίκη καὶ θέσμια τοῖσι τετυκται.
545쪽
Dein aura is non patetit amplius, ut nempe essent, in quibus i inscium eius desuleres. De limotomiis vide Aeli nitin Var. Hist. XII, 44. WASS. d. l. 8. Eυννενημενων) Id est , σεσωρευμενων , Suidas: sed cor rupte ξυνενημενων. 'VASs. Rectii est scriptitra vulgata. Apud Her totaini plus semel hoc vocabulum te irilr, cuius loca in Lexicon Ionicii na contulit Pornis. Acid. Eustathitim ad Homeri Iliaci. pag. 689, Etymolog. Μ. & ad II, 3 et annotata. ead. I. Io. Διέει Reg. δίψη. Plomodo & IV, 3s Marg.διιης pro διψους. Διψα, si Phavorino credimus, escebant veteres , δiήιος recentiores. Nam ita ille: Διψα θηλυ- κοὐ γένους εστὶ, το δὲ διιος των ὐστερων εστίν. χμηρος δεδι - οἶδε. De Homero quod dicit, veritin est: semper enim JΥ α, nunquam .pi4ος apud eum legituri Nec refugiunt recentiores. Pollux VI, 3I, Π πραγμα δiψα καὶ δμος. Lucianus Dial. mori. pag. 3oI, Tὴν Λέαν πεφοβη-μενος. Aristophanes Equit. v. s 3I , Διέη δ'' ἀπολωλώς. Sed proverbioriani Graecoriam scriptores, & Suidas in proverbio Δελφος ἀνηρ, ad qhiol re bicit ciuniciis, habent δίψει:at Suidas in Kοννῆς διήν. In Polluce quoque I, 368 variat scriptura. Illud ex Homero constat, antiqtitus esse ὴ διιψα. E. I. I a. Κοτύλην-λτου Laudant Pollux VII, I9s, Atlaenaeus M, 8. haec mensura uncias habet Italicas novem, Mnma decem: quando aridoriam mensura continebat όξοβαφα. laatuor, uncias novem, quando olei & viani mensiira ὀξύβαφα quatuori Cyathus, hemina, Glossae. Κοτύλας δύο κριθων PluUli chus , αλφiτων δύο χοίνικας ex Dioclis sententia datas narrat Diodorias. Athenaeus pag. 478 hic εδέδοσαν μεν habet. Conser Eustath. qui pro σLτου legit κρβων cum Plutarcho, sed in . non variant. V ASs. Est apud Eustathium in Iliad. g. pag. I 282, cuius scriptilaram Improbat Casaubonus ad Athen. l. d. A M. Iungermann. ad Pollucem.ead. l. I 3. Ἐν τω τοιοὐτω χωρ- έμπεπτωκότας Pro sis τοιουτο χωρίον. Stephantis Append. ad Script. de Dial. p. I 24. Vide ad III, Ios, & ad cap. II limius libri. Anacreon apud Athen. VI, 3, pag. 229, Xεῖρά τ' εν ἡγάννβαλεῖν. Sophocles Aiac. II, Mη αυτός εν θανοὐσιν υβρι-
Pag. 324. l. IO.-oλίγον ες οὐδεν κακοπαθήσαντες
Idem genus loquendi est supra cap. 39, Uλυον οὐδὲν ις
546쪽
οὐδὲ, επενοουν. Hoc Scholiastes Oss. observaiulum esse
UAL flui/ωλεθρια Agnoscit Pollux VI, I73. Πανολεθρίη ἀπολόμενοι, Heridoriis. Unde noster. WASs. Carinen ἁδεσποτον, qinia hic post scholia legitur, non est in C M. Cassi Gr. & ed. Bas. Nec puto in aliis ins. & edd. ante Stephanianam inveniri.