Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

131쪽

mum rei motrientum animae causam eminacissimam, iam esseclais statim semiatur' cf. Burim Indic. r. Mulianae et a saepissime tamen ita ac disseremia tenuis est, ut instantem est igiat aciem ocidorem.

Cap. a. q. 33. νομων σώζοντας ἡξιν. VocaDulum militare ac notissima est λειποταξία. Aeson in Ctes.

p. 393. σπερ ἄν μῶν καστος αἰσχυνθείη την τάξιν

νομων, νώακες της δημοκρατίας τήνδε τὴν μόραν.

Desimosin in Mid. p. 554. ἐγώ ν - οἶμαι λελοιπεναι τηντο δικα - τάξιν κτλ. P confer quae praecedunt. Adcle in Epist. a. ημῆ συμπράττοντα Ηο Pioque translatum VerDum est a soro ac dentagogis, ii hominum utilitati procurant, ad πράγματα νυχα. Velut Dinare in Demostii. P. 39. συνεπραττον τω ἐμω την κάθοδον. g. 34. ἐξ ἀν non nassitum hic liversa ratione positum est a lis Diae supra attigi, οἷς ἀνθ' ων πών.

τουτους υτους - εις λειτουργουντας, ως ἄν τις νήσαι, τελεῖν. Rursus Politicam legisti locutionem, alia omnia translatam. Et leniter ni miidem ad Isita placante formula ως ἄν τις φήσαι Fam omittit infra g. 4 , lectorem assuetram putans ItaPI contrariae or. g. o. εις αναξίου τελεσουσι. g. 22. εἰς ἀπατωμενους τε

απατεῶνας τελῶν. Paullo alites ipse r. ad, crinita. o. n. deci T. II p. 24 εις κατάραν τελεῖ. GDanius pro Arist. . I. p. 24 τελῶν εις τὰ μεγα συνέδριον. OmEpist. 288 τελεῖν εις Ελληνας. Similia apud ipso or

tores exempla legere non memini nec religioni posteriores aetate scriptores ducenmit, novare aliquid in uis-mοM vocat illis , ubi analogia siDi patrociliaretur quae Lgentium sane linguamini certa lex sola esse potest.

Cap. 13. q. 35. τὰ λειτουργεὶ πολεμων. Originem hoc eruum nabe απὰ του πολεμειν nan πολεμουν potestatem naum aD hoc loco alienam. Atilhe uti quo illo accusativus iungitur cf. Orv. . sinatu P. 5 6.3 se

132쪽

cundum eam lationem, qua inutis Graeci Vocabulis, quishus hi Tecm tantum effectus denotatur, per genitivum puta vel dativyni, a usativo iuncto Vini indunt talon *1ae directe in res siluat, e lao Mai sub potestate toneat sua, lxactandi notione ad Ilia via ratione expIicanda lini alia multa sunt, tum vero Thucydideum illii l εῖσθαι . q. tibi rectissime senol et nee L Bela. τους ξυμμάχου cum eo coniunεunt; templo ἐξηνεισθαι ibid. . i. VI. 85. nec tinns I. Eadem aliomini veri omini. ratio est, ua κρατεI Uus eunde M. io'. iII. 39 mcd. Cyl. 38o Dot.

siclitam notoris satis acutum emam tamen a nπαιδικὰ necesse non est ut turpissima illa signiticatione dictum accipiatur, sed potest latiore ac leniore quod

docet Heindoes 41 Plat. naedi, p. 215. g. 36. οὐδὲν παρὰ τ- ῶμαι - , Ninilli modi moliti in Iegi is est, a naec bona vel mala sint ' nocte sic interpretatur Maius non1 παρῶ ea ipsa hic vi posituin miam antea paullo illusuarimus. Est tamen παρά τομο, si accuratius capias, παρὰ τὰ κατὰ νομους εἶναι.ε 3 -καλλίστης καὶ γιγνομένης αιτιωτατον-ύ-rne. Η γιγνομένη τυx Pud sit non perspicio nec va- Io Id fenergetisca illa signisicati eius io sieri solet ac deuet, ideo*1 iustum est. Coa ruptam ego a Utrox co-Pulam emendandum*1 ita; τῆς αὐλίστει ει e.

ἐκάστοτε γιγννώνης αἰτιώτατον τύχης.

133쪽

Cons. Se clari Meloti,it. p. q. Et haec ipsa lectionis

V;rietas in contrariae Iat. q. xx. . 30'.

prout tum vocauulum est in re vectigali xi τήν δεκατηνάποδόσθαι. T. IaPPOCP. S. V. δεος - φωρμει. Metapnoricas significationes Verborum Tecens et nornas Mag. v. ὀρμίζειν, quo do locis sobrio disputat Dorvillius ad charit p. 392., pii praeter alia coninaod laudat ayeniosin in Timo . . 9o I ., ΟΙ-in III. . 36. . . . q. q. πλην θεῶν. Hoc sano nimis ridiculiun dicas, nulluni honrinem assiumentis non andigere, Praeter deos: nec persuadore mini possum ingemosum videri eo voluisse sopnistam. Non tamen expungere ἀνθρώπους γsini. Ac lenitur fortasse τὰ παράδοξον, πλη infe pretoris sed Iantum cuius usus nescio an aptum exemptiti lateat a condito aliquo in recessu.CaD. 14. . o. λὶ δει, φησὶν, - Dem Lem. p. 506.

1οι ταυτ' ἔπεισι λέγειν. Deinde niarar ni stolis qua ratione lues haec is subire disse . . Sentis ineptum sub/re aliorum. Non enim putabat, ac clicere in montem sibi venite, sed licere siui cxcdonat. Ego aut egregio fallor, alii ci rorena peperit antecedon Veilum πεισι, pro genuino νε- spurium similo supponens. Ceteriunde vorbo επεισί μοι et multa et exulisita habet Hemsterii. L,hic Proni. . . I. P. 2ο6. se l. i.

satur scriptori nostro fabularitaedam satis celebris quam in Minnido inbus tetigexat Aesch3lus: agnierittiui a seu liasta serv Mn AxistqPnanis ad Av. V. M8.

134쪽

quae postruma iidem vecta in provectium diando evalueriint vid. atav. isceli post C. 2. GS-D. in Ainen M. P. 493. f., o . Emend in Suid ii p. 14. Porso ad Eurip. Med. V. 139. δεινότατόν ἐστι. Haec non ad praecedentia, feriantur, sed ad semiens τούτου νυν ημα - - ν. quod moneo ne piis periodi nutus verDbsitiae ac paene Omiacitate male implicetur g. s. της ἐσχάτης παραπληξίας - αντικρυς --xtari stuporis instar, rariore vocabuli αντικρυς significatione, minui vulgo ' sit nutino, Penatus. Sic tamen ipse in Panatneniaco T. I, p. 92- τας μὲν λλας χαριτας δικα/ας μὰν , - - των πραγμάτων ἀντικρος εινα συμβεβηκε μονην δε ταύτην γνησιαν τῆς Ῥεργεσίας ξεστι προςειπεῖν. Et ori in Prodit Musi. T. II. p. 4o6. sic hodie legitur: καὶ πάνω οσα ταύτης ἄντικρυς της μερμδος θείη, iae carem subiecto viare Normannusa ,so1 te est ' Ego veroota potitas emendandem cense και πάνF

οσα ταύτης αντικρύς τις μερί, θείη Corruptolao

causa in librario suu τάζοντι. Ac Themistius Or. IX. P. ara. ἀλλα ταμ γε, αντικρυς της Σωκρατ- μερο λο πως - ηρπασε τον καιρον βουλιμιῶν. ε δ επισταμενους. d. iv ἐπισταμένους. Ad io dVerum Maius: , Cod. ἐπισταμένους; me lectio aententiam immutat. in vero potius enacndanda levissima Iectio tueDatur. ' Nem1eo mirari satis. Non ae eo Aristides dixerat, ipsene Demostlienes inmunitatis ignariis Athenienses ad liturinna tempus remisisset, sed an ignaos Athenienses. Iam seomitii per Voculas LM, vespbnde . tes isticuliο ει μεν, conum riun mio magis inari aD- surdum videtur si res peritos nos dissere vis reipublicae emendationem , no suades, ut pessumdata scientinus, bis civitate vaeam ius geramus perierit enim citius piam ementalum erit. . ἀνατετραφυέας τὴν πολιν . e. quum caerierit G sum dederuυ ouatem Saepissime hac voce in eadem ruutuntur oratores, ut Dinarchus in Don. p. i. πεeιόφε-

135쪽

tionis ex sequentissius perspicitur, vini in navis conseparatione, nimium tantum illa oratoribus ac sopuistis

situr ae deomani contentio in antimis apide enalcedonio praeter alios recentiores musei gemmarum i dobonensis 1 1Oritim omnium ectypomu formas affabre expressa munificentia augustissimi Francisci Caesaris bissiliotheca varicana nuper donatas h et Maius.

νων σχεῖν. Insuavis vero admodum irriectio: iam itassisponens expellere possis: πάντων μοελόγον φολίγων τινων σχεῖν. Ac fieri potuit, ut confusio ex similitudine orirexu Vertomun λόγον - λέγων. ειπερ ἐκ μεν ἀτελεειν ταὶ πόλεσιν σωτηρία. quid

audii ex immunitate civitatistus salus 8 Ergone Aristides minito factus cst Demosinones Non magis, Puto, quam ex nersite et lysses. Quid quod nusviam ad-Hic de plurilai ἀτελείαις sermo fuit. - Coi ruptela sui est manifesto, scribendunt pie, ni coniectura fallit , συν- τελειῶν. Enimvero periculosum est 1idem Omnino mutare vernum in contrarium confuderunt tamen aliquando contrarias iurari notiones, id vio codiciam saepe lectionilnis stonditur at pie sic iidem in vocaDuloriam similititiline adiumentum inerat fraudis. g. 45 η υκ οἶ οτ καὶ φῶ. Ninili est naec lo tio Eclitionis prio possis quidem adiuvare aliquantum scribendo φω, in sententia sit via nescio e i etiam alio miro. Verini percepisti certe iam ex ipsa liac interpretatione, rem non esse in integro Piget amplius exponere. Ut brevis sim, sic restitui locum existimo: 4υκ

136쪽

ῶδ οτω καὶ ἄλλ'. sitiani ex on plicatis litterarum n

luctibus natum. και νυν αυτω. Elimacturam omnino pervertit istud

αυτω, extra periodum positum. Nec licet noc κῶλον ΡΗ, parentne i habere qum ea Miae ipsi inest cogitatio momentum nutus propositionis primarium sit quocirca ego a mala illud manu mectum opinor, furcali expellen

lis inurato easu relati i Iononiiiiisl inissio cum vel

optimis scriptoribus Graecis eiq; am aniliaris est, tum Aristidi ipsi hoc eodem capite usin'Pata: η μητι ν κοιν λυμαίνεται καὶ οις μετασχουσιν νεστι κόρας h. e. και ἐν ἡ τ μ. . κ. α παντος ωας ἄλλον ἐκτρίφει. r. ad . .ept.

g. s. ουδενός ξίωσαν λόγον προς ταυτην την πολινJ ἐκτρίψαι. lnd. g. 63. σεσώκα ιεν Ἐρακλείδας κινδυνεύ

non magis Potest coniungi, Diana erisimiliter et ianifesto. Erit ergo iure. Huius autem vocis Dius Pium expositi praebeatur sequenti sententia tota in sine ac sine vi addita omnino deprimeriis. Inde ego inter . punget, Io Iocum sic existimo restitutum iri: ευ H τι τουτ αν φησαιτ' εἰκότως τί γαρ - Haec est enim orat mn sopnistarumque o Paenm serinula, mi ipse utitur saepenumero, ut supra g. 39 εικότως ει γαρ - cf. Oratiadv. .ept. g. i. Rursus P de Aeg. Mari . I. p. 25ο.

δε γαρ - Ηimer. r. II. q. καὶ μάλα εἰκότως αἱ μὲν

137쪽

q. 4 . τε τοι- i. e. quoniam Alimiando eniin aec particula etiam causam indicat, utantinis quando licitur pro quandoqrudeni nanerente hac potestate semper Miunctum indicativum. Cuius usus exempla e poetis duoeontulit in Appendico Vigeri Herniannus p. 43. Addam D most h. Olynin I. init. σε τοίνυν τουθ υμ εχε et Aristidis praetero loco muos ex . . a lv. Lepti g. 6. 16. Nimimina fremiens reor est isque facile condonandus no-rnini sonsibus obnoxio, ut viae temporiini ratione con innota inter se vi leat, causae loripae esse pinet a Lκαι μηδε ταυτην - βεβλάφθαι. Bosem1ntur ad τὴν

πόλιν. In a rimam uniectum sit mimarium, ineptum Puto pronomen canonstrativnn ταυτην , scripserim True et levi nec inaudita mutatione αυτήν. α Λημοσθένης - προωχεται. Hoc argumento ipsius Aristidis conuaria oratio fere tota nititur, in retines artes ambuloso diducto.εις κενὸν αυτω καθειστηκει. Non addito verbo actina erat Q κενδ supra g. a.

- γα μόνον - φαιργόμεθα n. e. ου γαρ μόνον

κἀφ. ellipsi tam Iistinis iam Graecis frovientissima. ἔστηξοντες δημοσία. Hanc a Lieptine exceptionem sibi opponit Demostlienes eid. Hieron.J Vols. p. 58. . Locum mitem studiose notavit Aristides, qui siti patroni Pro taeptin personam minuit ua I IS. δε διὰ πάντων κουσα τω γιγνώσκεσθαι. d. r.

γιγνωσκεται. Ad viem locum in nota Maiusa , Cocli. γιγνωσκεσθαι. Interpretatriar autem sic siqtιidem haec ne- σι ρe eiu neque uni rsalis sipiam decernitur. Attin saliern 7κουσά τω scrinoiulum erat, quum intactum rela Pierit κουσα τω. Sed sunt nania sana laui . potest maxilne : γιγνωσκεσθαι est cognosca, i. e. larmn esse Pud homines cimod vel ex opposito mena Dro kν ἀθάνατον apparet: mniuisitas neque emettι eat neque vradomnes cognoscitur nota est rotatiιamini honor Drnrortalis est atque unici isti celebratus. Non sisne opiis Vi- lolii phiros huius interpretationis rasiones XPOnere.

138쪽

mii de no et de Epicerile multa dicit. Maius Locus est P. 466. seq. Reisls. f. 25. Woliti, qui in Coni- morit p. 249. Se I. Proleg P. I.Xi. vetemuni de eo

Bospori principe locos recondata, ut 8olet , doctrina comtulit, quantum scio , omnes. Quiorum pudem nenio alio illiu nomine appellat ac Λευκωνος. Unde manifestum est

locum eorruptum esse. Minus Butem Perium, pio artis

scio restituenuus sit. 1ο ego quum asstrino sic fieri et acili opera posse et satis ei te ut corrigatur Λευκωχoe, ideo paullo altius milii 'petendum esse. Ninii

xum complura sunt nomina Graeca in io terminata ac Qicta ποκοριστικῶς a nominaeus in ullaDam x exeuntibus Culiis rei exempla accipe naec a vocabulla 'μυν quod Epicuxei nomen apud Lucian T. IX. p. o. sqq.

formas collectas Det: at ibi a Minir: καὶ μιαλος. quod est gravissimum. Namque acclivlidis Coi pater ascriptore epigrammatis tu novem rivricos non ignouitis, primum editi a Ursino in Fragm. Sept. Ill Fbna. p. 62., repetitiis et Ger Duliero Diss do Simonide p. 43 sq.,

appellatur Mειλων, apud Suidam e contra y Βακχ υλλδης Μέδων, utrumque nec sine vitio risi sine pari Veritatis quid evincit, quam Fam ipse luce eget, a se logi M. locos p. 58a. o. Nείλλος ουτως ἐλέγετο πατὴρ Βακχυλίοov. quos locos si inter se contenderis,

persuasuri tibi puto, auebis, verum hominis nomon fuissε ειδων, idem vero ea leni potestate saepe ' enim esse Mειδύλον : idque clare significat ii Grairimatici Sanis

germannensis loco, qui Mείδων καὶ Μειδύλορ ut eiusdem

139쪽

significationis iuxta se ponit, nomen ipsum noniani sole rinam liniinutivam. Eadem rat; est Φειδύλου liiis apud Almptironem 1 sq. lieni In Φείδωνα. Inun eo narentii re ligere, iure defetulit l. c. Bastius. Item in Comoessia Phidulus inductus pro hidone, et pro Chreniet Chremuliis. Conficit rem Eustathii locus ad Od. N. P. 653. 34. Boni. , cominio te allatus in Continent de

dirniIIII livor uni usus ex ipsa repetendus ita viandomit- deam saepe nos aut liuientes aut eludentes risinutis utini ir mie Orito hominum invisoriimque nomini is viale est id apud Cicet onem de Di II. i. Cincius, io si Iegem de donis et i itineribtis tulit, IN C. Cento mulis oaet, et satis conrumeliose Quid fers cinciole Plaesisset: Ut emas, inmitto ac M vii quae tum ita sint. Iudenter elix lent en Pie Aristidem satis contunieliose Aευ- νυλo scripsisse opinori te nin Pan Em n D Collocationem Potius se Piar, Bd graInn atteor IIn raden praecipi antIPIDI IIn , a Philemonis V. Basl l. l.): ianviam et HSTCeptiones Iasdam stat litant, et in eo licibus acconiunx fere totidem Iocis antepenultima habet ac penultima.

in p. 466. ' - - ἀ- e noι ἀe Euripidis sententia est Hippol.

q. o. λυμπιονίκου Πατρῖς necle sic me dari inius, cum eod. xlii a ὀλυμπιονίκους, io ipse dolavit vitium illud traxit e voce sequenti. επαποδύσεται Ἀποδυεσθα locuti Fes stria est eo vii vestibus rete nis ad ceriarne se accingit rapin muni dicatur fieri ἐπ τινὶ, inde compositum veris, re est. V. Su- ἀποδύντες, Perigon ad Aelial. V. H. II. 3o. Spanhem ad Iulian. r. I. p.

140쪽

coniecisse putem, r. XIII. . ποδυνα τολμησαντερ legerulum esse pro inepto πολυνα τολμ. εἴπερ ὀ με διαρκες, - χει το κερδος. Non recto puto Maium nanc codicis inmutasse Scripturam, uise lino genere διαρκη exuibito Resertu διαρκερ- κέρας:statuae lucrum emetiιum si, irondis vero stιxum , ni tui tantiιηntemPoris quo coiarit/ιr. ἀκονιτὶ quod est in Eo pri ἀκονητὶ, nemo vivanx scripsit nisi lari xi 1 ιτάζιο et, qui eum fuciose secutus est , Maius. Haec dudum scripseram, nec Putabam ullo modo ea de re mirari posse at ecce tui subito desidio per locum Liucianemn, dii occurrit , nuncce: οὐ

- - -