Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

101쪽

- , των ἄλλων ἀμείνουe, ως καὶ τιμάν ἐθελησαι τούτους

oIόν- τιοω μετ του γένου) καὶ την ρετην ἐκδέχερθαι, ἀλλα καὶ πολλάκις ἐκ διαμέτρου ταsτα ξομβαίνει πως - ώς μολογουμένων ἀγαθῶν τούτων ἐμνησθης, ει καὶολως - μεμνησθαι εἰ γαρ των ως ἀληθῶς ἀγαθῶν -κιχρον ν περ φην μεμνῆσθαι, ποὐ, το των οὐ ον- των μνημονεέειν, δντων εω γέλωτα φερει. λς. και - λέγω, τι περ ἐν --ω τούτοις καὶ ω. ' μόδιον και ρωτογείτονα, ον τοσούτου δη τινος ἄγεις ω δι αειοὐ τουτου καὶ τοIς ἐξ ἐκείνων τὰς δω φῶς γρορεω, λανθάνεις - εικόνων ἀποστερῶν, ac ως τυραννοκτόνοι γέρας ἴσχουσι, καὶ της θαυμαστης ταὐτη τόλμης ἀξιόχρεων δωρον καὶ τάλα σφισι προσηκον ' ποτερως συνβ- καλλίων καὶ πιστεύεσθαι ἀξιωτερος, πιότερον καθάπαξ τὰς δωρεὰς συνιστὰς - πάσιν ἀνθρώ- ποι κατὰ τομο ξυμβαίνων, --τας ἐκ μέρους μεν συνιστὼς ἐκ μέρους δε διαβάλλων, καὶ τοὶ μεν εἰς ἄπαν ἀπαγορεύων τοις δε συγχωρῶν, καὶ ου μόνον ουδέτερον τούτων διὰ θάτερον βεβαιων, αλλὰ και η κοινῆ περὶ τούτων ἐναντιούμενος νηφφ ἐγω μὲν ἐκείνως ἄν οἶμαι,

102쪽

τοις ἄλλοι πιστευεσθαι αξιών - την αὐτη- τὰς ουτος

τῶν μάντων αξιόπιστος δόξαι. . 100. λζ. Ἐμοὶ δὸ ω ἄνδρες Ἀθηναιοι, κή, Λεπτίνου θαυμάζειν ἐπεπιιν, πως πανούργος, καὶ δεινὰ πράγμοσι χρησθαι -- γνόηκεν, ὁτι περ οἷς τους ἄλλους αφαιρεῖται τάς δωρεὰς κατ αυτὰς αντο κινεῖ - ἀνάπρον, λυτὸν ἀποστερῶν των μεγίστων , παρρησίας καὶ δόξης και λόγων καὶ του περὶ νίν ἐκάμον αἱρη- παρελθεὶν εις μέσους ἐξεῖναι. οὐ γαρ ὁ την ἐν Πρυτανείω

σίτησιν η ἀτέλειαν η'λεθρα ηςή τι τοιούτον λαμβάνων, μόνος οτος δῶρα λαμβάνει, δελ καὶ δν ἀν- δημορ

ε μεν ουδεὶς τῶν δωρεῶν εκπεσεῖται, ουδὲ οὐ των εἰς τάς ἐκκλησίας προόδων εἰ δ' ἀφαιρεθήσονται ταύτας, καὶ αὐτος , - ἴσθι, πάοαπολαύσεις τοὐνόμου. - - λεκω δε το παρρησία κεχρησθαι καὶ4ν ἐντεμεν τεθεικας νόμον συναπολλύμενον ξεις ταύτη δε τούτων κεχωρη--των, - με τολοικόν ' ' ἄτιμος ουν, πάντες .r e πρόσθεν - δωρεἀ εξουσι πεπατμενου τοὐνόμου -ὶ

103쪽

μοὶ θάτερον - τον νόμον χαἰρόιν ἐάσους τη προρουσης ἔχεσθαι δόξης, οέσον στησαι ζητῶν προς- μηδεν

πλέον εἰργάσθαι καὶ ταυτην ἀπολεσαι καθάπαξ. λη. και μην ουδ εκεμό, αν ἔχοι ειπεῖν, ρ ἄρα 102των ευρομένων τὰς δωρεας οἱ μὲν φαειοι τινες ὀντες, ἱδ μικρα ἄττα λθ ευ πεπορποτε την πόλιν , μειγνωνη προσηκενἈξιῶνται μάλιστα με γαρ ει καὶ διὰ πάντων -- ην, προ η ν ιιάλλον αν ην δια τί ἔτι πεφύ- παριεν ἐξ αρχῆς, σπερ τοὶς ἀλλοις πάσιν, υτ αδ ταὶς ευεργεσιαις πάντας ἀνθρώπους νικῶν κοινοὐς γουν --εnrετας πίντες μει ἄδουσιν. - δε-μεν ἐστι τούτων - πλεῖστα καὶ ουτ πολλοστινος ἄξια, ως ει καὶ μηδαμόθεν ησαν περιφανεῖς οἱ ταμ' εἰργασμενοι, ἐξαρκεῖν ἄν αυτοῖς ἐντευθεν διαφερόντως τιμάσθαι τοι το 103. δέ τινες -τοι καὶ προ εοσωτονήκοντες του θαυμάζεσθαι, σμη μόνον τὰς δωρεὰς, δε παρ' μῶν ἄσχον,

μάχλον σεμνυνειν, φυα ἐκείνων οὐτο σεμνύνεσθαι, άλλα καὶ εἰ μηπω και ἀνθρώπους νενόμιμα τὰ των δωρεῶν, δι αυτώς ει νενομίσθαι οὐ καθ' ἔκαστον μὲν διῖεναι,

- τους επὶ τῶν ἄνω πονων λέγω, αλλὰ καὶ πάντας τοπις οφ ημῶν τουτουσὶ, 3ιακρὰν ἀν ει καὶ πόρρω του κανημά δυναμένου ει ὰ μόνου ἡ χθὲς καὶ πρώην πολλῶν καὶ μεγάλων ἀγαθῶν αἰτίου καταστάντος, πόλει μνησθεὶς, μιν αὐτοῖς καπαλείπω την νῆφον, εἰ- ἄξιος

ἐστιν ἀνηρ - ἀτελείας μονον, ην ἔδοτ αυτ καὶ μι-

104쪽

τευσαμενων πλείστας τε καὶ καλλίστας περ * - - ἐκάστοτε κτσαμενος νίκας, ιμμο δε ηττηθεὶς, ουδε της προρούσης ρυφυλίας ουδε καθ' ὁντινα δηποτε τρόπον Ωαττον σχών, οὐ μόνον παρ' οὐδενδρ ἐπεσπάσατο φθόνον *- , αλλά καὶ ς-- μεγιστα την πολιν - πεποιΠ- κως παμ παπιων μάται τομωμεν προς πολλοὶς ἀλλο - Λακεδαwqνί- ολω καταναυμαχησας. ἐν άξω, ως ἐβδομηκοντα δοπον τριηρεις καὶ ριπιλίους αἰχμαλωτους λαμ- τούτο δ επτά καὶ δεκα ' παραστη μενος πόλεις, δέκα δε καὶ ἔκδετον απὸ των πολεμιαν τάλαντ απων νωχμῆ-καὶ τὰ ξυμπαν ειπεῖν, θαυμαστὼς διά πάν-105 των φανείς. εἶτα τον βέλτιστον μεν -- -ω ὀλοις, ἐπαινούμενον δε φ απάντων , τοσούτοις δε καὶ τ κουτοις κοσμηθεντ α τροπαίοις ἀηττ ον δε διαγεγονότα καθάπαξ, μεγίστας δε ει -πορίαν φορμος Πρ-χοντα Ἀπόλει, τούτο τοίνυν των μεγίστων ἀρόχρεω οντα κώυπερ πάντας τους ἄλλους τιμαοθαι δίκαιον, μεις δε καὶ

τα ἐγι- ' μ' ἀδικεῖσθαι, τότε μεν - ω προσηκόντων τυχών. - δ', ω θεοὶ, καὶ τούτων ἐκπεπτωκως ος ι μηκαὶ *0 τοιούτος τις ἐτύγχανεν ων, μηδ' ν νην αὐτῶ περιην, οἷς ἀτως περ '' ημῶν τελευτησε, δέκαιος ἐστι καὶ σι. πάντων ως ειπεῖν των ἐκγόνων φης ξι

106. . M M γα ἄν-- των ἀτοπων, τους μεν ἐν τω πωλεμω τετελευτηκότας αυτούς τε κων' καστον ἐνιαυτον λόγοις ἐπιταφίοις τιμάν, τούς τε παrδας αὐτῶν δυωσία μάλιστα τρεφειν, ως ν ηύξηκότες ει ηδεν ἀναχωρημωμ

105쪽

οἴκαδε μετά των πανοπλιῶν τον ν ἡπὲρ ημῶν καὶ ζῶντακοὶ μέχρι θανάτ- κεκινδυνεικότα πολλάκις, καὶ την τελεώτην της προαιρέσεως ξ αν ἐπιθέντα τῶ βίω, αυτόν τε δη- πω και τους υιMς οὐχ ὁσον των ἴσων ξιοsν κευνοις ἐθέλειν ἀλλα - των δοθέντυν ἀποστερεῖν' και τους μὲν ουκόλιγάκις ἐν αἷς μάχαις - αυτο πεπονθότας κακῶς οἴσω και πάλαι καὶ νυν ἄνδρα γαθὼν τοsτον ηγεῖσθαι καὶ διαφερόντως κιάν, ω καὶ συνηδεσθαι με τουτω - ἐργων καὶ της περ οvς εὐφυλίας, σφίσι δ' οὐτοω, τοι- του ὁ τινος εὐτυχηκέναι Πολίτου συνεύχεσθαι Φάρδωπόρ - , ουτω λαμπρῶς παρετάξατο , καὶ ους μεγάλοις καὶ θανωστοῖς γαλε τοι τροπαιοις, και την υπάρ

106쪽

κασων ο νόμος ἔσθ' οὐτοσίν ' γ' ουδενώσται πλεονάτεχείας ἐκπεπτωκότ ρ εὶς δε, Ἀνδρες Ἀθηναῖοι, ταυτυπερι τους ευεργέτας μῶν διακείμενοι, πλεω ν δ τινων ανδρῶν καλῶν κάγαθῶν καὶ δυναμένων εὐ ποιῆσαι την πόλιν ἐν παντὶ - παρασχόντι στερησεσθε ουδεὶς γαρ οἶμαι των παντων , περ μῶν διαγωνιεἶται -δε παρακινδυνεsσαι βουλησεται, ορῶν την ἀρσην παρ μῖμαμισθον Οὐσαν Ἐν τῶδε γαρ κάμνουσιν αἱ πολλαὶ, λεις, κατὰ την τραγωδίαν, ταν τις ἔσθλος καὶ πρόθυμος.

- ἀνὴρ μηδιν φέρηται τῶν κακιόνων πλέον.109. g. Οὐμην αλλ' εἰ μεν ευ πάσχειν μόνον ἐνῆν, ο

υν εὐπραξαι ποτε μὴ -υς ευ πεποιηκότας τιμῶσα. υκ-- καὶ μεῖς, εἰ μεν 'ε πάσχειν ἐρεχθε, εὐ ποιεῖν καὶ αὐτοὶ τους λχου αἱρεIσθε - δευγών τὰς δωρεcle ἀφαιρεῖσθε -- ἀνέλοιτε, ηδ' ἡμεὶς εὐπάσχειν αἱρεῖσθε, μην, περ ἐν τοῖς προς του αλσυς του μηδενὰς ἀξιομε, 110. του ἐν τοι προς μάς -οὼς δε παντος ἀξιομε ειγα καὶ μαλιστα πάντων εὐ πάσχειν - δίκαιοι, οὐ μόνον ἔτι μάλιστα πάντων ἐθάδες ἐσμεν - ου του μέρους εον απαντα χρόνον, ἀλλ' ἔτι καὶ πρῶτοι α ων φιλα- θρωπίας καὶ μεγαλοφυχίας τα κράτιοτα παρά - ' ἀπολελαυκότες μεις τε τε τῶν καρπῶν δόσει ἔρις καὶ κληρος τοI πρώτοις τῶν θεῶν γεγενησθαι- ἐπειδη τοsτου τυχεῖν ον οἷόν τε μ παρόντος κείων, δεῖ δηπου καὶ αμφοτέρων ημῖν, ἴνα μη θάτερον ζητου 'τες οὐ τοὐτο μόνον, αλλὰ καὶ το πάν ἀπολέσομεν δ ἐπωδη του - ποιεμ τε καὶ πάσχειν, ε καὶ δεληχων καM

άπαξ διηρηται, ἀλλα καὶ ἀλληλων ἐξ ἀνάγκης δν ψω

πρόπον ἐξῆπται.

107쪽

. μγ. Eγώ δε καὶ τουτο λέγω ως ει μεν - ποιουντερ 111 ου ευ πάσχειν μέλλομεν ουν ουτως ἄν το δ ποιεῖν υπὸ μεγαλοφνχίας θει παρεῖναι, ἱκανὸν νομίζοντας κέρδος την παρά των ε πασχόντων αιδῶ δι' τε και χάριν Ἀτε

προς τουτω καὶ το ἀντευπείσεσθαι προςδοκῶν οτι, που μανία σαφὴς, μῶς υτους των τοιούτων ἀποστερευ. νμεν γαρ τω τους ἄλλους τ ξεστιν ευ ποιεiν προθυμεῖ--αι. καὶ μει αὐτους ἐστιν εο ποιεω ν δε τω μηδένα τουτων δ' ποιεῆσθαι λόγον εν οἷς μεγίστοις μας αυ-

τως ζημιουν. - δε, μη βοέλεσθαι μεν εὐ ποιεI μέμφεως υκ ἀπήλλακται, ουδέ γε πολύ μάλλον, μη τοὐρευ πεπορηκότας ἀντευποιεῖν - καὶ τὰ δεδομένα δ' - - σιν επιχειρεῖν ἀφελέσθαι, ράκλεις, πάρ τις ἄν καθ' υπερβολὴν νεμεσήσαι, ως μητε πώποτε παρ οἱστισινουντων απάντων γεγεν/μἐνω. νύν τε υκ ἄν παρ' μῖν ἀρ- 112 χὴν εἰληφότος, νόμων ὀντων και δίκης, και του κοννὴ διὰ

πανetων λυσιτελουητος, θεῶν βουλομένων , αὶεὶ δήποτε νικῶντος ν πόλει, και Προρω ' μῶν το υτ απεχόντων του ταυτα ποιεῖν αἱρεiσθαι, ως και τους παρ'Ἀμῶν δω

λιν προέσθαι - , χθρους ἄν τις τι νομίσαι. ως ἀναξίως ἐν τουτοις και του της πόλεως ηθους και τῶν προ-- νων βεβουλευμένους εἰ δ' ου ἀνεκτὰν ἁ ἀνδρερ Ἀθηνα7οι, τουτ δη, πόσον τι χρὴ νομιζεὶν ἐκεiνΟ --

109쪽

φ . . . t