Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

191쪽

nobius, Diogenianus, uiuas, Apostolius Emismus aliivie fere omnes, nisi dicta eiusmodi; collegemini, a dumini; ex fabula Persei derivatilin, viae eundem, Orci galea indum, invisiDilem evasisse et a Goxionibus in s uenimbus se s duxisse fingit Apollod . . . . Rem attingis Aristides etiat initatione Societat priori, Pni

fleg. την. r. ποιWῶν ἄτοπον κυνὴ περικείμενος, δρῶ- ναι φανερὰς, παθεῖν δ αφανὴς περιερχεται. . . p. 448. MOP. g. q. - μόνον περ τῶν δικουντων. Puto vim

dem, o matiis alimii esse, in eos adeo avolem conferre, qui aliis iniurias littuleriant, iam in eos ii a sor- Luna mes naniti sunt: pii ergo sibi vult v μονον ' Mihi iideni 1detur, aut Oreuptum esse eruum -υντων 1 αδικουμενων, χο non est inauditiarn, Putinuis Vidinatur, aut excidisse laedam ad sensum instaurandum necessaria, ut talis fortasse primitus locus fuerit:

ο μονον περ τῶν δικουμένων κατὰ τῶν δικοον- των - προ μα τε και που - λογος αλλως μαντα ταυτ οἶμαι δόξει. Cons. Wols. Itept. P. 319. cap. 9. g. 5o. πιεικῶς πολεμῆ nequii itur oniunctivus et o re ipsa et ex ve1D καταβλάπτI: Mnien nec Morellius nec volnus restituit, sed Vaticanus demini revocavit. Proxime νεμεσηρο Morellius de coniectura dedit, y3uin codex iussieret νεμεσυη ex Pio eisio νεμεσῶ potius efficiendum erat, pio nunc dedit Vat.ημεἔς τoινυν εἰ - επορισάμεθα. Quoniam hyposte-

tica tantum sententia est, oristo opus erat, Memor e g. 5 i. ταυτ αυτοὶ ἐύσωμεν ἔχειν. Commode coniunctivum suggessit Vat. Venctus abeat ἐάσομ :lllud vel ex sequenti membro requiritur: ων δὲ ταυτἀφελώμεθα. Sed - vitium praeterea Nunwm nam Graece victiana est τινὶ Θι, ac minime omnium addito sitivo. Succenseo ideo Vaticano, quod non adeinni αὐτοι exnissilieri , hui, mox Dro non minus vi-

192쪽

tioso Veneto otiΚαλχοις unice veriori accusativum casum ove 1λους. iunus in rebus etiam accuratissimum hominem nonnuncimam committere aliquid posse, Volsus ostendit, Mi mox properantia, ut videtur, elusii καὶ κα-aM exniuuit pro μη καλῶς, elaentis ve1 Di primis siti ris deceptus q. u. υδεν πεικὸς - Non ita fremietis hoc vocabulum est, usurpatum tamen Oratoribus quoque nonnunquam ac sopisistis Advexuiuis: απεικότως Ιui vides h et I. o. adiectivum, sed significatione alii, Anti-

pnon pol p. 63 i. εστ ν ου απεικὸς, δε υτο φασιν, αλλὰ εἰκός. Hac ipsa Aristides oria ad chili. . . p. 425. - ρὼν θυμουσθαι σε καὶ χαλεπαίνειν ἐφ' οἷς ωρχθης ουδὲν πεικός. Conf. Illiner Or IX. I. . 556. την περ τελείας χειρότονίαν. Eiecta praepissitione

licet intelligi strinctura possit ac fortasse defendi ni stamen insolens apiu talem scriptorem eiusmocli praeΡόsbtionis omissio est, ut neminem succensimam mitii speremmio illam ex Vat recepi.

ναρ τελεῖν. Aristides Panatnen T. I. . i. 4 r. Confisor pro Lept. f. 34. Coniunctivum sis gante Vatbeano reduxi vium vel assinuente sedi suae ruddi debilisset:

καὶ - σώζητε. κα μυριάκις διαρραγῶσί τινες κανυ αγωο τινες τουτων. Demosin pro Corona T. I. p. 254. Moeri

ταυτα θνησεται.

cap. 2o. g. 53. μεγιστον ,φίσι - ξυνQψεται. Iustam Dan verbi forma Vat. utulit est enim solemnit locutio Gυναίρεσθαί τινι, cum in omniuus orationinus, tum in his ipsis us1tata saepius: ni vel adice monstrissio ut Reisl iani: συθαιρεῖ6θαί τινι nemo clixit.

q. 54. et M πῶσιν - κοσμεῖν. nisi Potius paullo inserius Ho: se legendum sit χωρησαι. Mori Idonea, puto, ratione haec suspicio destituta est. Estenti ita iungendum et M κοσμεIν του παντὸς ἄξιον ἐστι στε τι αυτῶ χρησθα siv ἐς τὸ χρῆ γαι αυτ=:

193쪽

tica libris, qui diuinitet, satis illustratam videre possit. οι τυν ολυμπον οικουντες θεοὶ και δα μονες. Sae Pius hac ratione divina numina iunguntur etiarn ab oratoribus Andoci les velut Myst. p. B. προς θεῶν καιδαιμονων. quod illico semiitur, κατὰ πάντα , significan tius est multo ac rhetor continendaInlius Pecentiore e tione κα- ταυτα, vel ioci in sine positum est regnat enim in eiusmodi miiutiis Aristules tτον Πίωνα - προθεντερ, βέφ. Bene supplicium Ixionas, mi apud inferos rotae Isigatus perpetuae volutationi damnatus est, ingrati animi vitio obnoxiis obiici

solet, leni ad modum Aristides facit. Is namque, socerope Datulem interempto, cum expiationem crimitiis ab Iove eius semisordia capto retulisset, ac ui coelum esset Teceptus, pro tanta in se beneficentia Iunoni stupriam im ferro conatus est. Falnilani praeter In qn Ograpno ac Poetas explicant ScnoItastae in Euripidis noenissa P. 43. R 49 lch. et Anortynius inmiscellaneis obse Vationi is Vol. I. p. 269. et Vol. III. p. 3ο9. Aristides ero orationem conformat ad Pindarica illa ex Ode II. Pyth.

6 χέδον υπὲρ κεφαλῆς αἴροντες. Par dicendi modus apud Platoneni de Rep X. στε μόνον ου ἐθὲ ταῖς κεφαλαῖς περιφερουσιν αυτοὐς ι gawot T. II. . 6oo. Ed. H. Stepn vo r. Sic προς φος αἴρειν Iistan. p. 68q. g. 55. ἐὰν δε - ἐλλίπωσιν ταυτ . Ut suturimi, quod grammMici dicunt, exaetum indicetur, oris iuri

194쪽

prae praesenti retinui a Vat commendato Litteram vero Paragogieani, a Wolfio te nam, in Vaticani seritia orni sani, in sedem reduxi ex ea lege, quam exposui ad P. pi, Laept. g. 57. Nec magis in vocula τότ Vaticano obsecutus sum, eo Pio maiorem illi vis inesse putatianaliam ut elisionem pareretur.

φως. Videtur hac ratione loeus emendandus esse: ουσ

ί του τὰ ιερ σεσυληκοτος- δημόσια κεκλοφως. Dod

nunc denuit video etiam Morellium coniecisse. παρά των τοιχωρυχουντων. os inii 'im ii parietes furandi aussa perfodiunt , vios capite plecti apuaΛtnenienses consuevisse, vel ex iis sori lii mentosinenis vel bis contra Lacritum constat T. II p. 94ο.) άλλεο τοιχωρυχους καὶ κλεπτα καὶ τους ἄλλους κακώργους τους ἐπὶ θανάτω οἱ ενδεκα εἰρύγουσιν. Huiusce crimianis reos legibus UeDraeorum ac Borianis visque inlunis occidere liceDat. Ad Philonem HeDracum T. II. p. 336. Est Maligo. - . Quod at praeDei, ouορυλουντων, in iis est, quae ea leni constanter ratione scripta abet, ut etiam in contraria oratione his, nec tamen sinuae vitiosa sunt. p. 2 i. g. 56. τὰ γιγνομεν αποδιαντες. tuum nescio cur dederit τὰ γιγνομενα. -υτο δ' δικια. Hic loquo Orellius vivit eo Maxo silain lectionem . posse ' δικίαν , et oriun esse δ' ἀδικία mao in Rerpretando Latine Oxpressit et e tenua vero iniustitia maior est ingrati animi vitio,' et ap- Posita nota sic indicavit: , Forio τοσουτ δε αδικία. 'quorum hoc iam comprobavit Vati illud nec comprobavit nec comprobare debuit Potest enim non minua iusto dativo accusativus comparativo diiungi visit ac ipsa oratione videmus . II. προς τούτους γνωμονων . . τους ευεργε-

τας. Recto M M. Male vero idem μὴ προ ηοντα:non enim caecora retinuit ingratus, sed convenientis nonti iuuit morainus vero ad naee v ba an-tavit ista:

195쪽

Solone, contra suleret editionum omnium, a ferine vixerim etiam eo licui manuscriptorum, admisit Vir eteroquin eruditissimus Iosepnus Barinolus, Tio suam de M- antide insula opinionem staDiliret in opere inscriptor Recherches Avararales fur e progres Ee Ot amaraenessium les seiences et les arta Ont ait dans e XVIII. siacie en Europe Paris , 78ο. I. P. ao. Mi P. g. 5 . τουτους - τοῖς ἴσοις με ασθαι. Hanc V Tam vel H αμείβεσθαι striicturam esse, non illam, piae in Veneto exstat, nemo nescit laudandus ergo Vaticanus est.

την το μὴ τα δέοντα πρόετειν εἰδέναι δόξαν ἐαυτν

Partem usurpatu oc vocanulum esse. E contra Himemus

Or. IV. 6. οἱ δε ἄλλην ιν λώβην τε καὶ χοιδορίαν

Wρος ἱπτοντες. Similiteir περιάπτειν, 1ο maanquan in atramque pariem accipi recte monuit Volsus ad Dem. Lept. p. 266. saepius tamen, tantum ideo, de insanaia vel laboraicitur cons Plat Euinyssi P. 272. Iaban ad M. Eumolp. T. II p. 265.

ὀπω μειζόνως τούτων - λυπηor raptisitiorem

hanc structuram altatratiis Venetam lectionem re Musi. Solent enim Graeci adverbio undem casum iungere , Primitectivo apponitur; cuius rei et in his ipsis orationibusCxempla taedam occirimunt, et aliut satis multa obiectiun Ver λυπησx mente facile suppleri potest. N mae atrie diffitoor, aptam ac foretasse etiam concinnio-xem Effici structuram, si τουτου scripseris cum Vat.f. 58. νάγκα δε υδε θεοὶ, φασι, μάχονται. Sen

lentiae auctor Pittacus, iuxta Laertium L. I. Seg n. 7.ed Meth. . ex quo ad proverDiorum collectores transiit. id Senoti Adagia Graecorum p. 24. 56 356. 4 r. ἐφ' λες ἄττα. Coinrexia volsius Vaticaniis codex in nostra oratione et in contraria consimiter emat

196쪽

υτα, Vcnetus Pieriam pie verim nauet quod argumento est, non misi verum esse id alio 1 odices multis locis

ssidio adiectivum neutrius generis pro substansivo Posvit,

ut alibi το δημοτικωτατον της γνωμης, ο φιλανθρωπότατον της γνωμη g. r. ac similia. τὰ μηδὲν εἰκῆ μεταβάλλειν , non temere senterniamniintare. Os sensus et est et esse deuet qui non repraesentatur Vocauul παραβάλλειν. Bene ergo illud dedit Vat illico vero vio insemiitur, melim effinxit Venotus non enti Vocativus ita in principio ponitur, Onue minus mio sequitur particula Oε. p. 22. g. 59. πως ευ μάλα παρεσται. Sic emen lanatam esse uum primuin Morelliaham periegens editionem coniecissem, ut Ita confirmauit postea vidi a Vaticano Formula satis nota sic duabus voculis coniunctis dicitur ευ μάλα, ut exemplis possimus supersedere. ταυeto osvo ποιεIν. Praeposui nati forinam verbi τ et propter sonivn de coronita GDitare possis Pro-ΣimIm παντες, ut supra revocavi propterea io tibi non additur nomen, plenior forina praeplacet. πολυτελείαις ἐναγισμάτων. Duuites sane, minicias lectioni Vaticanae πολυτελεΚις δ τισι θυσιῶν. Tamen nisi totus oucaecatus Ani, θυσιῶν glossa est verisi ἐναγισματων, 1ο utpote rarius explicatione certe Immi indigebat. Oitamentum vero illud δη τισι iulidem suxisse non lixerita nevi enim video rationem Ouare in utroivi codice vestigia latere puto vera lectionisnuius: πολυτελείαις δή τισιν ναγισμάτων. Certe non integrum locum esse inde apparet, 1οd ea Verna, ut

Maliis ait, Uer artιra scripta sunt.

g. o. και μην ανθρωποι μεν Ηο egregie exhinbuu Vat. ex compendi scripturae ανο natum est Mo rellii a οἱ: quae permutatio insignis commonefacit me dationis alchenarii in Herodoto IV. B., uui nao ratione uνθρωποι essecit. Iam vero sequentia θεοIς δὲ ε μηδενος δε non satis quadrant propter coniunctionem c

197쪽

Quare ego Pudent si vellem emendari more M M,

marrit no de argumento in uisphron et de ep.rab. II. et III sermo est ae ille confer autem Xenopn Meni. Socre 43. et ad ea dialogum Pletaonia eum AlcitHaden II. τοσουτων ἐσμεν φειλεται. Servari noc proptoeam1od minus insolenter dictum Videnatuo, Iam neutram τοσοMoy maod in alio fortasse scriptore praepon em. Cap. 23. 6 i. Ιαρὰ πάντα δε -υτ n. e. χωρις άντων τούτων. Demost nica Iocutio est cons. Vossia Liept. p. 29. De aliis i iiDusdam Io piendi formulis, viae paullo nox leguntur, ut de multis praeterea, quae hic non notavi, ad contrariam orationem explidatum est. g. 62. τεκμηρίονἀ' εναργὲς Tnucydideum Prae . Ce

φιλοτιμίας δὲ ἀθάνατό ἐστιν ἡ κτησις. so Mes ad

Nicoclena n. XXII. T. I. p. q. Est Mager si vo r. κίνδυνον πωποθ' οντινουν κεστημεν. Haec non solum Vaticani codicis Iectio est, emun etiam Veneti viam sic intinutavit Morellius, ut reponeret κινδυνων τινων--μ nitariam Dod hanc unice veram i voci εξίοτασθαι credebat esse structuram. Duae usitatissima est utique, sed tum maxinte, tum significatur cedere alicu de ra. Ubi vero exprimitur vitare, declinare aliquid eadem, tione accusativum adducit, a alia verDa eiusmodi et aquam explicui ad Ora pro Lept. g. 35. quapropter Demosthenes loco et re et verbis milia. t. p. 46ο χρηματα

198쪽

εξέστησαν. Eiusdem omitionis exemplana triti Irionis Cassii et viaelu Praeterea ingessit iobech ad Sopn. Aiac. v. a. Ceteromi Morellius aeo annotiren Ex his pinedian vllauatim a1nt apud Dein inonem contim det otionem T. I p. 6i . et contra Leptinem T. I. p. 459. Paria Isocmites habet in Panegurae p. 239. aliique Graeca oratores passim quomin etiam locorum, apposite a eo iamlatoriana, priore ea constrinarii quam Testitui si clura.

in Panainenaico T. I. p. xli., ibi fere omnia bella naec ab AineniensiDus gesta, nouilissimas nistoriae Gaeaecae Padites, mirifice ostentat neque aliis fere verbis Atneniensium oriandam propensionem ad opem afflictis serendam extollit , o r. ἄν ἀγαθου του δαίμονος. Ut non inusitata locutio

vici 1 atthaniis itiner omniendat , iis daana legere memini. quapropter rei mea non male consulturiun me spermani, si retinerem io usuatiun esset atque ut,

Cap. 4. g. 65. ρορλαβεὶν δεδυνῆσθαι. Rarior est haec Derfecti a verD δύναμαι ornia, usurpata tamen Demostheni quovie loeis nonnullis , ut orat in R. I. P. M. ευ ποιευ πεπησί . Iisdem propemodum einis

Lacedaemonios ineniensium opem contra Xerxem in1- plorantes Aristidea commemorat in Panathenaico T. I.

p. 45. ait enim ἐλθόντων κακεδαιμονιων περιφόβων,

199쪽

καὶ δεομεν- ναντὶ του βασιλ- πρεσβεία, κάὶ τους παῖδας καὶ πρεσβύτUς καὶ πναῖκας αυτοῖς θρεφειν υπισχνουμένων, ως ἄν ο πόλεμος ν aden repetit in

τον μὲν ἀναχωρησαι παρεσκευάσαμεν της Ἐλλάδne.

mihi multo magis sonora Videtur ei Domini collocatio viam quae qxstat in Vaticano codico nam in ea vernum παρεσκευασαμεν iustoraliutius suspenditur ac so-Ient antimi scriptores accuratiores lias dis alvi aritores definitiones postponere. Praeterea illud fortasso eor--ctori debetur, cui nitin prope ad se vi Dantur hamo

a Vat. Diaturn Nam et omni caret i lone copulation adverbii in nάuι, et recentiora viae elimitur hierunt quam quae modo ostentavit. Ac saepe nae verna conse mutata sunt confer modo ad L. Iciari. απερ εδανείσαντο iaν. Codex Metianus ἐδανείσα- is quod quum ni illi os videret Μorellitis, omino fecit inde δάνεισαν μὲν : id nunc ex parte conniniat imber Vaticanus, mi veritan servavit id Iod exussiui. οἱ τριακοντα κατ των ἐν ΙΠειραιε . Codex mendosa TDν quam vocem emendis liciat cum ex oratione Demosthenis Leptinea T. I. p. 46o, tum ex Aristidis ipsius Panathenaico T. I. p. 166. utervi orator aenim nessiim rei uita eademque inione mentionem facit, Verim etiam eadem pene veri, usurpat Ad Aristissis Panathenaia cum naeo annotat Scnoliastes inessitus Codicis Marciani

CCXXIIII. οτε οἱ τριάκοντα Ἀθηνησιν ἐμελ λον τυραννήσειν, ἐδανείσαντο παρά των Λακεδαιμονίων χρήματα, ἴνα δια τούτων δυναμιν αυτοὶ περιποιησωνται ,αταλυθεντων δε τούτων, καὶ των Λακεδαιμονίων - ἀξι-ουντων ζημιωθησεσθαι τα χρηματα, ο Ἀθηνα- πάντες πότισαν, ομο τ μεγαλοφυχίαν ἐπιδεικνυμενοι, και τὰς συνθηκας βεβαιουντες δι' εργον τοὐτ δε μοι -

200쪽

ησαν ἐπε ιμπερ οἱ πλεχυς των τυράννων Ἀθηνῶν Θαν υτο τε καὶ οἷ περὶ υτοὐς πηρεται. Egregi a

Astoniensis populi seditius impense laudas Isocratas in Areopagitica ratione T. II. p. m. a. Augerii. M o P. Coreectionem ae silendo confirmat Narias.. . οἱ μὰν ἄλλοι παντες ἀπολύναι τοsς δανεισαμενους ξίουν. Hoc puto recte me reposuisse ex eo, vis in t legitur, ποδοsται . o totum Verbum ines per- Peram Nainaue tales Verborum undantias Datum Aristides Dest ut reformidini, ut Vel titillosissime Mieriit: ussieni vi eiusmoda multa oratores omnes. st actoin ἀπομυ- vocaDulum nae in re roprium. .

Cap. 25. g. 6 . νὴν καλλίστην ταύτην - φιλοτιμουμενοι - ista adiectiva nomina non potest supploxi substantiW- γνώμη ex praecedentibus quid ergo 2 Nescio an φιλοτυρία excideri .Amant talia oratores Auctor vero exsilii genum Vox rve tan is 68. καὶ μάρ υτους εἰ πάσχειν - ἀλλων. Hoc 'omae sponte Maue ingeni Testitumulum erat , neqRoexspectanduns decretum Vatisani Morellius uiam. αHηλω sic ve1tit ut et i si commoda inὐι x Prec piari is Aed ad uos inuiςem allud periineat, non do- .cuit Nerum monstri, vel contrina 'ententiae pax. καὶ του ἄλλους φ ημῶν ἀξιουοθαι - ἰσων. . . . μηδ' ἡντινοο ινιερβολῶν ἐλλελοιποτος κακίας. Frem1en apud oratores Vocavulum vnερβολὴ ad desigitatim dum summum rei allicuius gradum. r. Pro aen. g. 55.

Mod tamen minus Lateo Plae e. . μεγιστρο περ αυτῶν ποστῆναι χρημάτων δαπανην. Apud Norellium impressum est νε αυτῶν ad te annotavit haec: νε gestituo em libravius oscitanter vχων scripserit: cuuismodi mendum naud senis tu Cossicum

라틴어 텍스트