Aelii Aristidis Declamationes Leptineae ...

201쪽

hunc Hrepsisse animadverti. Veriani illis, io signiscae

Iocis non minus quae nostro Vaticanus aὶ exhibet i Iouod solum emina est ex elegantiore stria rura Graeca. Quae Permutatio iamvis mira Vulcaiux, explIcaturo me facisse eo pio vulgata eiusnio Moci 'ba ac saepissimo recurrentia certis litius lani ulciarum ductibus in libris manus mPtis designantur, qu et nimis saepe implex sunt et similes inter e.

- ανάγκη - τα πλεέστου φύσιν, ξια χρῆσθαι.

Non absimili locutione risti te ipso titutur. in Platonica prima, indariun a Platone adduci in rebus maxini mo-nient alsimam T. II p. 28δ ετ τοίνυν νὼ ποιητοὐτων απὸ Βοιωτίας καὶ Ἐλικωνος παραφησο ιοι , μώρου

loquendi usus suadet et geminus omisi Aristidis, pleni nunc ipsum egisti allatum a Morellio. . . ἐπεὶ καὶ - κείνως Corrigendum opinor ἐπεὶ καὶ ουτως τἀκείνως.Cap. 26. g. 69. και ὀ ταυτὰ Ηanc ego or matri Aimi retinui, assentiente plerumnus etiam Vaticano.ου μονον συμφωνον αυτην Πρῖς εαυτήν. Coniecit

ita eniendandum esse orollius lectionem Marcia nam συμφωνον hac nota illustrans f. συμφωνον , nisi alia negandi particula .sit. Prius verum esse astrina Vaticanias. OX ει απα contra morem Aristidis vi propter anapaestum scribere solet D άπαν.

g. O. ν ουτος, ει κύριος εοται, ταυτην καθάπαξ ἀπαγων. εἰ μη τουτ εσται, τριτων αυτὴν καθάπαξ ἐμπλησει. Non satis epit hanc structuram Morelliu qui colo post ἀπαγω PDsit , , εοται, in nota dicit, per ellipsin deesse videtur.' Minime vero sed isticipium eum suturo ἐμπλησε iungendarin est, sed adversaria, tione se a quil iis illa Pium uHγeni innino abduca si rata erit, ain, si non erit, omnino sis implebit. V Α no i

202쪽

bene iadrat tu participium vaesentis scripserint,nαγμγων. g. b. ουτος ο σος νομος, Λεπτίνη. - Neque idonea haec sententiae continuatio est, nomi aptum demon

και - έδὲν γιες. Duoniam haec usitata formula est Oυδεν Θιες, γιη vero OO insolentius sese cli ditiis Vaticani lectionem anteponendam esse ditia. αυτός τε γαρ ταυτην αοει την δίκην. Codex Marcianus okδe, piod ita latine expiessit Mor. : Si enim naeo Iex huiusm6d Poenam luerit, praeter piam pio nini inso frugi naset, hinc etiam ne alii nuiuscemocli tenui inautimiam aggrediantur eniciet.V ui . δους τ δ. interie tum putare Hleastur, ab Omi pende ἔχων, princeps autem veλ- παρασκετάσει sed ii κα τοι ἄλλου παοα mulses geriberi linii. Non - τε δώσει--α παρασκευάσει siui respondent, optima simictura istoc dehonius Vaticano iusdem beneficam in fine ληρεὶν Cap. I. g. a. τοσουν ουτος δέει. Titentur hoc et Vaticaniis, et Venetus refinxeram M auctoa e potissi-uium volgo Sodeuius lege solertissimam clisputationem GmnIII. G niax. T. II. P. I. p. io . m Vides Persectissimam artem Aviastidis, vel tales minutias imitantis. tiλλ ωρ πάρεανταζ ἀγαθου - τιμάν. Possit Ies- deni defetuli solutus ille, Plena Venetiis praebet, om-tivus πάρξαντος Φαθου sed et nitriis a relilia Verbo- mim Opulatione alienus est, et Cπάρχειν τινὰς Io cutio est satis usitata. Eadem ratione infra g. 82. χαρίτων ωπηρχθαι. An locules de Myst. p. i. οι πῆρξαν της

ἐλευθερίας πάση f Ἐλλάδι. Tnuc. I. 6. πρῶτοι του

τους της φιλοφροσκης πάρξαντας. et Or. XVIII. q. φ οδ τη πρώτης ναυτιλίας πέρξατο. ωχοτσιν, μη μένον. io quovie Volsius non rect

dolevit litteram paragogicam.

203쪽

tion Ilesyonius, Sitidas, Henrietis loquo Stepnanus, Vi-gbmis, altili tituli declarant, ex sibus idem suerit ac interdictunt inde vi apud Romanos Metapliorice, quom admodiim nic, etiam in Panathenaico βουλΓς δίκη usui pit Aristides, dum Allienienses ceu αυτόχθονας auitat

γε η της μητρος τινι, quem ad locum Scholiasto' in editiis Codicis Marciani CCCC XXIV. ἐξούλης εστιν ὀνομα

κχηρωσεται ἐξούλης, τοι ὀξελάσεως τη γ ς, οὐ μαλλον σε η λάχοι τινι λάσεως της μητρός. Mori 'Moυλη

rim 'sse lectionem, depi malam in Vaticano, ex praece

204쪽

παραβαίνειν ποιών. Vel sinule pridpiam legi porteat,

D surorem, Plem Erinnubiis inaniitti octae RAu- Iantur, Aristules denotare voluerit. Vide Euripidis Herc.3 i tu . 8 3. d. Barn.' Praestat certe Pio I at exhibuit, nec tamen ipsum genitauuna litetur.

6. 5. τυμπαν κG ηυφωνας, το της κωμwδίας. Γ τυμπανα καὶ κυφώνες, ο υρ ξετε, Aristophanes Pluto v. 476.

Duo cructatuum genera haec, maomini altero rei stipiti 'bus adstricti ac ligati, incilibris expansis , sistendebantur ac fustibus caedebaia tur alier colla eorrendem ita vinculis ligneis constringebantur, in caput sui rigere hau qua Piam possent Tympana, ham Vero fustes, Vertere malui, quod, Ηοinsterlitisio iovi annotante, Senoliastea ad eum A1 istophanis locum duplicem των τυμπανων Θgnificationem asserat, ut scilicet tum stipites ipsos reis suppositos, tum fustes io si ipsos designari velit: κυ- φωνα vero nuntellas dixi, io ea piae Scnosiastes id in hac de re tradit, cum lus iae Nonius Marcellus habet Pag. 44. d. Paris. 6i4 magnopere conVeniant ,,Nu 'mellae mahlunae genus ligneum ad disciniciandos noxios Paratum, Pio et collum et pedes ininittunt ' De utroque tormenti gener menasterhusius et Harlesius ad Armstophanis Iutum alii pie ab iis allati o r.

vior mihi videbatur haec vel bomini collocatio ac soletior,

etiam propter id ac scutitur ῶσπερ υν εἶχες. Illud

ver κα ουδεὶς ἀντεοM Ormula Oratorum est. ευ ποιησας τosetori Hoc utique simplicius multo est atque ex Aristidis dicendi consuetudine insolens tali scriptor Marcianiani τούτου, In quo WΠοιησa est Pro

Porfectum cum Vat antisposui, quod et omnino peifecti infinitivos in deliciis Aristides habet, et liuius ipsius vel binon uno loco posuit eadem signiscatione incerta, ut P. Pro 'Pr. g. 5.

205쪽

ωρ εχ αππιεωνας τέχῶν. Non adnotavit Maius suum eo licent ut vitiosum arguere quod navet Marcianiis, πα-ταιῶν - correctum ex o iam a Visio est genuina forina in utrome Cod infra legini g. 8a. Vocabulo πατεώνουinvisimum est λυμεών, γο V. c. apud Himerium logiis turici V. o. Relima huius locutionis contrariam orationem illiistravi g. 34.

Commode abesse inniectum opporiune ergo allidit a

ticanus.

ἐπἐὲ καὶ φύσει καὶ χρόνω νκεκληρωμένον σπερ

ἀνωθεν χομεν πάντες. Non satis recte interpretatus' Morcilius est: , tanuam rem nutura ac tempora sociatam, maeniaclinodum o origine iam asscimur omnes) ' ani et striactura perversa est et fγκληρουν Pium proprie esset per sortem tribuere, Postea timidquid uibuendi pote.'titatem adscivit ut sit inter ea reserendum, viae res a FCivitiam petetinentes proprio denot ant via de re su-'Pra dixi Inde sententia naeo est: PIoniarn no et . natim o tempore trinurun, Iasi a remota aetate MDe.

ἐθελησομεν πάλιν ὁ ταυτην αυτοὐς ἀφελεσθαι.

Non dubitabunt, opinor, exiti mii vere eorrexerinckόλιν αυ, invitis ramvis araeiano ac Vaticano Inepta enim nic est particula M. Proxime et emota locutio est in forensi dicendi genere satis usitata. ημων αυτῶν ἔτι παρεσχομεν καταγνοντες. Est hic Iocus in iis, Pu coae rupti 1anquam non videantur, sunt tamen vel maxime Piosurae miniam emendabunus nisPnieliorem Iectionem codices detexerint: κάλλο κακῶν:υπουλον. Etenim hic Verba τι παρέσχομεν si abessen inferor nemo auderet nunc quum Praebuit Vaticanus,

geniana esse nemo non Persuasum habet.

q. q. πεπαύσθαι εἰ μη Etsi alterim iovi probum esset, , 'Aθηναίων, coniunctionem tamen pr0- Pterea retinui, quod quomodo exciderit bene video, iota modo inculcata inanielit si non video. Elliptica somnula ει ι non una inone a scriptorium 1aecis usu atur.

206쪽

nistoria satis Constat. ADmina ni iiii ex HyperDoreis Athenas legatum Venisse, Apollinis consulendi caussa violandoin pacto Pesti, tiae eae totum Orbei grassanatur, remedium asserre liceret, iidem Iesu lilni: at e temporo in incerto res est, itiuemque num eueste vel de fame tollenua ageretilis. Iam ero Scholiastes Aristophanis lG.

sti dii inranniavi. In Panatnenaico Piomi idem hac ipsa de re mentionem secisse videtur is miliis T. I.

p. 96. φανερά δὲ και η παρ' αυτῶν ων θεῶν ευνοια καὶ ψῆφος κα δια του κοινο μάντεως καὶ ἐξηγητορτου πατρωο τῆ πόλει, θυε ιν τε περ - Ἐλληνων,

προηροσίαν κελευόντων. Ad aiae ei Da clioliastes in- editus in CocliciDus Marcianis G XXIII. et CCCCXXIII . την προηροοιαν ἡ στορία τοιαυτη λιμοφκατασχοντος τους πιληνας , χρησεν ο θεος, παυσασθαι εἰ Ἀθηναμεευξαιντο πῖ αυτῶν ἐλθόντων solet inser. υν. r. Inρέσβεων εἰς ζ 'Arτικην, πεισθεντες εθυσαν υπὲρ αυτ την προηροσίαν, και Ουrως παυσατο ὁ λιμός. Ceteriunde stupplicantimn χειραροὶ Ρud veteres adnibita testimonia plura consessito cistentiis I. Timoin V. B. M o r. q. o. το παράλογον τούτο Ouod in Vaticano est

τούτον, suspicionem iiDi noverit, scriuendum ni esse voν παράλογον τosroν, a verno saepius utituae nucus dides, a io, ut iam significavi, Iocutiones Axistidea eon plures crivavit.

ς ἰλου, Aelianiis Vari Histor Lib. III. Cap. 44. Mor. i. egendiim autem puto clθοιμεν ειν. την εισπραξιν. IIaec quoque oculio Proprie P

Cap. 3o. g. 82. 4ις μησὶν ξ αυτῶν τουτοις νησις εsrae Putabra e lection Vaticam a aliam enucleari

207쪽

rosse, an ονσις σταις an revera neutriam Iiorum ris fructus erit 8' i. e. mictus pariet ut mrm sit id inde fructus pereipiuntur, De Pienti Graecis irransi tione: 'et' sic in interrογtione positum saepius egitur , . . apud Platonem naedr. p. 262. Poterat tamen in E fortasse intellis prο ἐπὶ μηδενὶ g. 83 της προαιρεσεως τμῶν. Praestar hoc propte-xea videtur, quod tota hac sententia tuenienses dirocto alloquitur, non se ipsin iis adiungit.

textu posuit Moυσιν diae forma nescio an nusviam, apud bonum scriptorem legatur. Veriin Vaticarnis. Cap. 3 i. g. 5. 1ῖσθε δειν. Bene sic correxit Mosellius, quum in Veneto esset wεσθαt. Nini inscriminis annotavit Midiis. της ἐκεῖθεν δε ἄγκης. Adve liuni κεῖθεν, tot rectissime inseriait Vaticanus iusiurandunt eadem ratione translatum est, PI I,atinor in r/rcle unde, tot ontrubiis adverbiis loci res ta :clinii designantur. Infra g. 9x. ἐνταυθήτην φυσιν τηρουσιν, οὐ φύσει πασιν ἀνθρωποις μέτωνι.

g. 6. προρελάχομεν ἄν τοίχοις οβρεως δίκην. Vid.

Or pro Lept. g. 7.ως, νόμος κελεύει. Legeni assis Demostnenes contis Lleptinen p. 498. ἐάν τις ποσχόμενος τι τον -- μον ἐξαπατη , κρίνειν καν ἀλω, θανάτω ζημιόυν.

Hanc vero eandem AtDeniensibus lancit, concinnis acutisque argumentia dioins, tae Aristides iovi ex parte

nem ipsam maximo per exsunx M: nani ad 4 4ταν τιμῶμεν, quae per se non aptam huic loco sententiam

continent, contraria rem iur, mi pondus ἀντίσταθμοwaeeddatur ac vim, noti perficiatura vio nelii Per tenue

208쪽

λιστα *iod cum Vecto καλλιστα eum saepissimo perin latum est, tum etiam supra g. 5. οὐ- αυτος αυτου 'pro αυτο Wolfixa conexit a non dixit collectuin in V iticano esse Maius.

σθαι. Transponi ve ba nescio cur Volu it: oικα pro δοκεῖ positum dieas putasse Pio caret exemplis, quam tum ego scio. Vomian auo quoquo in Vaticano eeonditum latebat. . Cap. 32. 83. τὸν Λεπτίνου - νόμον. Recto si Vat. nisi forto τον του seribendum.

209쪽

non uno loco periodus, cuius sensum Latino Piodamno xeddidi textum vero ex conte tura tantiu restituere non audeo. - . Interpretationem Morolli Intinam, utpoto nimis ni confusam adscribere non iuvat. Vitiata periodus nimis est foriasse tamen uno tantiit loco. Haec enim aenetoris mens est: si in nefarios adino Ioniines magno Rtimur animo, oriunPae On eclamar amicitiam geInaana insania erit, si eos, a benefici I ga nos exstiterunt, nostravi perpetuo Procurant, o quod donatis privamus, Peddemus inimicos Iam vero illud mihi apertum esse videtur, i παυσομενους ταυτροὶ της μανία crassum ter Vitium: παυσομενου enim vi ad Aεργέτας resera tur, nullus μανία locus est sed scitanter, credo, Id rariu ex Paegresso ploxinae που μανία περιφανη illis repetiit pro eo, io Donum illotium aninuin, designare

u προθυμίας. Cetera sic possini expediti, ut per pari ' evian ἐὰν repetitum sit Ain, te pie ημεὲς ὁὲ repetitu

propterea pio adiersativa sententia interiecta erat αντiτου πάντων κτλ. Is igitur totiti apodoseos tenor fuerita

germana prosecto insania est, si boneficos nostrisque veniis.liam optime consulentes neque uiam1ain a na destitumaeben volentia, nos si Veliantis, pirum tribuero auctu deuexemis omnia piae deceret et magno studio colero, noruuero etiam inimicos eo pio dinatis privemus sinuas recru uri. Sin vel o haec nimis conlixta Viotantur istoc ego, fieri posse sentio ipse, levissiina emendatione addita, sici

Ioeum natu lia facilem restidio: που μανία περιφανης, οταν τους ψεργέτας καὶ - μἐτερ -τῶν περὶ πάνυ τοι πολλου ποιουμενους, καὶ ουδε παυσομένους ταυτησότης προθυμία hoc enim iam pro ver ponamus), ἀμβουλώμεθ' ημεὶς ἀντὶ τούτου πάντων ων σφισι προ-- κεν ἐπιεικῶς ἀξιου και πάνυ τοι προςφιλοτιμεῖσθαι ημεI δε - δείξομεν. Ian ἐά βουλώμε ημεω - ἀξι-- - pendent ab oυδε παυσομέν- scd. τότε ἀντὶ

τούτου n. e. ἀντὶ του ευεργετας ιναι. Denisi Partisenla I in apodosi offendat neminea ia

210쪽

νομωτάτων κω μοτατων. ComnoneRcit hoc in xiv παρο-σεω acutissimarum iucundarumque lectu, quas, aina Thucydides, Gorgia, ut femini, auctoIe, PIartim vi amorem nimio cluetus studio reprehendendi elegantissimus Thetor ipsa exprobrat Trionysius Halicarnassensis. Non temere haec dixi: tunsisse Arristulem ex Thucydide millia quod Plus una ibre exemplis iam commonstravi.

g. a. χρηστοτητι ἡσεως πάντων ἀνθρώπων νεγκόντες. πινναὶοι διαφερουσι τειν αλλων χρηστότητι.

tror, Ianepiam Verrem esse non spΘponderim Venetus,

eam, iungendum utetur, ' ι αυτ eadem rations intemhectum sit, qua in similibus hamin orationum Iomition

라틴어 텍스트