Athenaeus 1

41쪽

φάνης--φαγεῖς δη τι καὶ βλάπτεις μέ. Ἀμειφίας φρ ες κόρακας μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε.

ἀρετην ουσαν τοῖς νεοις κα πρώτην, τι δἐ ἀρμόττουσαν καὶ πάννων των καὶλῶν χορηγον ουσαν, βουλόμενος εασυσαι πασιν αPτην- αρχης και φεζης, ιν την σχολην καὶ τον ζηλον εν τοῖς καλοῖς εργοις ἀναλίσκωσι, καὶ σιν ευεργετικοὶ καὶ κοινωνικοὶ προς αλληλους, εvτελη κατεσκεύασε πῶσι τον

βίον καὶ αυτάρκη, λογιζόμενος τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς ηει- νὰς ἰσχυροτάτος γίνεσθαι περὶ ἐδωδην καὶ πόσιν, τους ει διαμεμενηκότας εὐειτελεία ευτάκτους καὶ περὶ νήλλον μον

42쪽

γωεσ ι εγκρατεῖς. πλην ουν ἀπέδωκε την δίαιταν πασι καὶ την αυτην Ῥοίως βασιλεῖσιν, ἰδώμις, νεοις, πρεσβυ-

9ταις, ατ παρατιθεὶς πασι κρεα, καὶ ταυτα- επὶ

πολυ βόεια - τε ορταῖς καὶ γάμοις καὶ αλλη συνόμ, καὶ - θρῖα καὶ κανδυλην καὶ ἄμητας μελίπηκτά τε τοῖς βασιλευσιν ξαίρετα παρατίθησιν Θηρος, ω ἀφ' - ευ ἐξειν μελλον, σῶμα καὶ την φυχήν. ἴαντα γουν μετὰ την μονομαχίαν νώτοισι βοῶν γέραιρεν ὁ Ἀγαμἐμνων καὶ Πέστορι δ' δ οντι γηραι καὶ Φοίνικι δἐ κρεα οπτονλβωσι καὶ 'πικίνω ἐ- τον τρυφερον ρημένω βίον, ἀφιστῶν μως των ἀτακτων πιθυμιῶν καὶ Μενέλαος δε τους των παίδων γαμους ποιῶν ηλεμάχω νῶτα μολπαρέθηκεν ὀπτὰ, τα ρά οἱ γερα πάρθεσαν αυτω. καὶ ἔστωρ δἐ βόα Ουε Ποσειδῶνι παρὰ τῆ θαλάττη διὰ τῶν ιζ τά-

43쪽

των καὶ οἰκειοτάτων τέκνων, βασιλευς ων καὶ πολλοῖς εχ- ουπηκυους οσιωτάτη γαρ αυτ η θυσiα θεοῖς καὶ προσφιλεστέρα η διὰ των οἰκεiων και ευνουστάτων ανδρῶν. καὶ τους μνησrηρας ὁ νβριστὰς οντας καὶ προς δονὰς ἀνειμέ - νους υτ εχθους ἐσλοντας ποιεῖ υτε ρνιθας υτ μελέ- πηκτα, περιελων παντὶ σθένει τὰς μαγειρικὰς μαγγανείας καὶ τα ως ὁ πινανδρος φησιν, ποβινητιῶντα βρώματα, καὶ τοἈαρὰ πολHοὰ λασταυροκάκκαβον καλουμενον βρῶμα, ως φησι μυσιππος, ου η κατασκεν περιεργο τέρα.

16 Πρίαμος ὁ παρὰ τω ποιητῆ καὶ ὀνει&ζει τοῖς υἱοῖς ἀναυσκουσι τὰ μη νενομωμένα, δενῶ ν δ' ἐρίφων ἐπιδημιο αρπακτηρες. Φιλοχορος ὁ ἱστυρεῖ καὶ κεκωλυσθαι Ἀθηνησιν ἀπεκτου d ἀρνος μηδένα εὐεσθαι, πιλιπούσης ποτ της τῶν ζώων τουτων γενεσεως Ἐλλησποντον ὁ ' μηρος ἰχθυόεντα προ

πορευων καὶ τους Φαζιακας πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ ν

αν δ κη εἰδὼς λιμένας πλείους καὶ νησους προσεχεις πολλὰς ἐν αἷς εχθυων ἐγίνετο πληβος καὶ γρίων ρνί

θων, καὶ ις ετ φονέα δἐ καταριθμῶν το την θάλασσανεχθους παρέχειν, μως τουτων Ουὁἐν οὐδένα ποιεῖ προ φερόμενον. καὶ μην ἰδ' πωραν παρατέθησί τινι, καί περ υσαν πολῖ/ν, καὶ διστα ταίτης μνημονεύων καὶ

πάντα χρόνον παρασκευάζων ἀθάνατον. Θχνη γάρ φησιν ἐπ'Ἀγχνη, καὶ τὰ ξης. αλλὰ μην ουδ στεφανουμένους Ουδὶ μυρονενους ποιεῖ, σπερ ιδ θυμιῶντας, αλλὰ πάν-

44쪽

των τ υτων πολυων του ἀνθρώπους ει εὐτέλειαν καὶ Πωτ ρκειαν ἐξαιρεῖται τους πρ του καὶ θεοῖς δ ἀπλην ἀποδiδωσι δίαιταν νέκταρ καὶ ἀμβροσίαν καὶ τους ἀνθρώ πους β MOG τιμῶντας αυτους π της διοίτης, φeλῶν λιβανωτον καὶ σμυρναν καὶ στεφανους καὶ την περὶ ταντ τρυφην καὶ της πλῆς δ ταύτης διαιτης - ἀπλήστως απολαύοντας παρiστησιν, ἀλλ' ς κράτιστοι τῶν ια-τρῶν ἀναιρουσι τὰς πλησμονάς.Aυτῶ επεὶ πόσιος καὶ ἐδο νος ἐξ ἔρον εντο, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν πληρώσαντες ι ἐν ξώρμων Π με-

ων κροῶντο τὰς ρωικὰς πράξεις εν μέλει καὶ Προν

17. - ουδῖν θαυμαστον τους υτ τε ρομμένοι ἀμφλεγμῶντους εἶναι τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχάς. ενδεικνυ μενος ουν καὶ την εὐταξίαν λυγιεινον ἐστι κα εχ χρηστον καὶ κοινο ν, τον σοφώτατον εστορα πεποίηκε Μάργετῶ ἰατρῶ τετρωμεν τον δεων μον προσφεροντο οἶνον, τοῖς φλεγμοναῖς ἐναντιώτατον οντα - καὶ τουτον Πράμνειον, Mμεν παχυν καὶ πολυωπον - οὐ διψησεως ἄκος, ἀλλεμ τορ σεως νεκα πεπωκότι γουν παρακελείεται συνεχῶς τοντο ποιεω , Σ μἐν φησὶ καθημενος πῖνε καὶ ἐπιξυοντα τυρον αἴγειον, ἐπὶ ὁ κρομυον ποτου ὁ φον, ν

45쪽

πλεῖον πl , καίτοι ἀλλαχου λέγων τον ινον κλυειν τηνωχρον καὶ ἀπογυιοῖν περὶ ὁ του Εκτορος κάβη, ιομενη μενε ιν αυτὸν τὸ καταλειπόμενον της μέρας, παρακαλά πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομεν ει θυμηδίαν ὁ δ' περ- τίθεται, προς πρῆξιν ξιών. καὶ η ἐν ἀπερισπάστως παιανει το Oiνον, - μετὰ ἄσθματος κω ἀπωθεῖται καὶη ἐν ἄξιοι σπείσαντα πιεῖν, ο δ καθημαγμένος σεβῖς ηγεῖτο. οιδε ὁ ο - ρος καὶ το φέλιμον κα το συμμετρον ου οἴνου, οἷς τον χανδον ελκοντα αυτον βλάπτεσθαι φησi. καὶ κράσεων ὁ γένη διάφορα ἐπίσταται ου αν γαρ'Ἀχιλλεος τὀ ζωρότερον κεραέρειν διεστειλε, μη ου σης τινος

φόρητον ἄνευ στερεμνίου σιriου μέγματος, ὁ τοις ἐατρο7ς δια τ4ν τεχνην στὶ ὁηλον τοις οὐ καρδιακοις μετὰ οινουσιτῶδες ἀναμωγουσί τι προς κατοχ της δυνάμεως ἀλλ' ἐκεῖνος τω ἐν Μαχάονι μετ' ἀλφίτου καὶ τυροῖ δέδωκετον οἶνον, τον δ' ' δυσσε ποιεῖ συνάπτοντα την ἀποτων σιτίων καὶ ινων τέλειαν ' 'υρ δε κ' ἀνῆρ ινοιο κορεσσάμενος καὶ δωδη τω ὁ κωθωνιζομενν ἐδωσι τον δίποτον ουτ καλέσας

18. IIo in D Oμηρος καὶ τὰς κόρας καὶ τὰς γυναῖκας λουουσας τους ξενους, ουτ φλεγμονῆν - ἀκρα-

46쪽

σῶα των - βεβιωκοτων καὶ σωφρόνως πυμένας ἀρχαῖον ει τουτ εθος λούουσι γουν καὶ αἱ Κωκάλου θυγατέρες, ῶς νενομισμένον, τον Μῖν παραγενόμενον εις Σώκελίαν της μεθης ὁ κατατρέχων ο ποιητης τοὐπέικολτον Κυκλωπα πο μικρο σώματος δια ταυτην ἀπολAυμ νον παρίστησι καὶ Εὐρυτίωνα τον κένταυρον- τους τε παρὰ ρκη λέοντας ποιεῖ καὶ λυκους, ταῖς μναῖς ἐπή κολογήσαντας. o M 'Oδυσσέα - ι, Ἐρμο λόγω πεισθέντα δῶ καὶ,πα ς γίνεται. Ἐλπηνορα δῖ πάροινον ἔντει καὶ τρυφερον κατακρημνίζει καὶ Ἀντίνοος ἐλέγω noo 'υδυσσέα μωνός σε τρώει μελιηδης ' αντος οὐκ ἀπείχετο του πώματος δὴ καὶ τρωθεὶς πώλετο ἔτι κρατῶν το ποτήριον ποιεῖ ὁ καὶ τους Ελληνας ἐν μἀπόπλω μεθύοντας, δῶ καὶ στασιάζον-ς ἰθεν καὶ ἀπόλ-l λυνTαρ. GrΩGεῖ δῖ - τον δεινοτατον Αἰνειαν των ρώων ε τω μυλσεσθαι, δια ν, ν τῆ μέθη παρρησίαν καὶ τα ἀπειλὰς ς ρωσιν υπεσχετο οινοποτάζων, πομείναντα την Ἀχιλλέως ορμην καὶ μικρου παραπολλυμενυν καὶ Ἀγαμέμνων ὁ λέγει που περὶ Ῥτου

Ἀλλ' ἐπεὶ αασάμην φρεσὶ λευγαλοσι πιθησας, ἡ οἴνω μεμων, ἡ ' ἔματα θεοὶ αυτοί.

47쪽

λεγε δ το πρωινὸν εμβρωμα, ο μεῖς ἄκρατισμον καλλμεν, δια το εν ἀκράτω βρεχειν καὶ προσδεσθαι φωμούς. ἄρ ντιφάνης Αριστον εν σω ὁ μάγειρος ποιεῖ, - ἐπάγει Συνακρατίσασθαι πως χεις μετ' μου; καὶ κάνθαρος ωκουν ἀκρατισωμεθ' υτου. B. μηδαμῶς ἐν συλγαρ ἀριστήσομεν. Uριστομενης

αρτο δις η τρις ποδακων. Φιλημων δε φησιν τι τροφαῖς τετταρσιν χρωντο οἱ παλαιοὶ ἀκρατίσματι, ἀρίστω, σπερίσματι, Eiπνε τον μενου ἀκρατισμον διανηστισιὰν λεγον, το δ' ἄριστον δορπηστον, το δ δεῖπνον πιδορπiδα εστι δ' η τάξις κα παρ' Αἰσχυλ των νομάτων ε οἶς ο Παλαμήδης π ποιηται λεγων , τι ξιάρχας καὶ στρατάρχας και κα-

48쪽

τοντάρχας ἔταξα σῖτον δ' ειδέναι διώρισα αριστα δεῖπνα, δόρπα δ' αἱρεῖσθαι τρίτα. τη δ τετάρτης τροφης - τως 'ομηρος μωνσαι δ' πε δε ελιησας. κα- λουσί τινες δειλινον, Ο στι, μεταξύ του φ' μῶν λεγο- μέν- ἀρίστου και δείπνου καὶ ριστον μέν με το ποτην ἔ-λαμβανομενον, δεῖπνον - μεσημβρινον, ο μεῖς αριστον, δόρπον δ το ἔσπερινόν μηποτε δῖ καὶ συνωνυμεῖτο ἄριστον πω δελ- επὶ γαρ της πρωινης που τροφVς εφη , οἱ δ' ἄρα δεῖπνον ελοντο, ἀπο δ αυτο θωρησ- σοντο. μετὰ γαρ την ἀνατολη αθυς δειπνοποιησάμενοι προέρχονται εἰς την μάχην.20 ευωχουνται δ παρ' ' ἡρω καθήμενοι. Ανται δε τινες καὶ κάμω των δαιτυμόνων κατ' ανδρα παρακεῖσθα τράπεζαν τω γουν Μέντη, φασὶν ἀφικομένω προς Tηλεμαχον των τραπεζῶν παρακειμένων ξεστ παρετέθη τραπεζα. υκ ἐστι δἐ τουτουμφανῶς του προκειuένου κατασκευαστικόν δύναται γαρ η χθην ἀπο της Τηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι παρ' λην ὁ την συνουσίαν παρέ-Dκειντο αἱ τράπεζαι πληρεις ως παρὰ πολλοις τῶν βαρβάρων τι καὶ νυν θος στι, κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα μετὰ δἐ την ἀναχώρησιν αἱ δμωαὶ ἀπ μῖν σῖτον πολυν ηρεον και τράπεζαν και δέπα. διάγνει, παρὰ Μενελά εισάγει συμποσιον δειπνησαντας γαρ

49쪽

noιεῖ Ῥιλουντας, τ' ἀπονι μενους ποιεῖ πάλιν δειπνουν- τας, καὶ δόρπον ξαντι μεμνημένους μετὰ τον κλαυθμόν.τω δἐ μη αἰψεσθαι τὰς ραπεζα εναντιουσθαι δοκεῖ το ν

i, Gθων καὶ πίνων, τι καὶ παρέκειτο τράπεζα.

Eσθων καὶ πίνων τι, και παρεκειτο τράπεζα ' τον καιρὸν αἰτιῶσθαι τον παρόντα δει πῶς γαρ ην πρεπον τω Ἀχιλλεῖ πενθοοντι παρακεῖσθαι τράπεζαν, κα- θάπερ τοῖς ευωχουμενοις, παρ' λην την συνουσίαν παρ τίθεντο δ οι ἐν ρτοι - τοις κανοῖς, τα ὁ δειπνα

ψ' Αχιλευ δαιτο μεν ει ς υκ επιδευεῖς. εκ τουτων δ' πείσθη Ζηνόδοτος δαῖτα χην την ἀγαθην λεγεσθαι επε γαρ η τροφ τω ἀνθρώπω ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ν επεκτείνας, φησὶν, εἴρηκεν εἰ σην. με οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἷς δ ον παρην φθονος τροφη, ἄρτι φαινομενης, ἀθρόον εn avru ἰόντες μα ηρπαζον αὀ

50쪽

- εν ταῖς θαλιαι τα πρῶτα ξημάρτανον οι ἄνθρωποι εἰς αλλήλους. ς δ παρεγενετο αυτοι πολλη κ της Ιη- μητρος, διενεμον -- ων, καὶ ουμ εις κόσμον λθετοι ἀνγρώποις τὰ δόρπα. διο αρτου τε πiνοια πεμματός τε εις ωον διαμεμοιραμενου - τοις διαπίνουσιν ἄλεισα καὶ γαρ ταντα εις ωον χωροῖντα γίνετο. στε η τροφηδαὶς ἐαὶ τω δαιεσθαι λεγεται εστι διαμοιρῶσθαι πῖ ς' καὶ ὁ τὰ κρεα πτων δαιτρος επε ῖσην κάστωμοιραν δίδου καὶ επὶ μόνων ἀνθρώπων δαῖτας λέγει ποιητης επὶ δ θηρίων υκ τι ἀγνοῶν ὁ ταύτης της φωνης τυν δυναμιν Ζηνοδοτος εν τῆ κατ' αvrὸν κλύει

γράφει

Λυτους δ ελώρια τευχε κυνεσσιν,οιωνοῖσί τε δαῖτα, την πω γυπῶν καὶ τῶν αλλων οιωνῶν τροφην ουτ καλῶν, μόνου ἀὐ θρώπου χωροῶντος το ἰσο εκ u πρόσθεν μας. 13δι καὶ μονου τουτου τροφη δῶς καὶ μοῖρα το ἐκάστωδιδόμενον. υκ φερον ει ικαδε παρ ' μηρ οἱ δαιτυμόνες τὰ λειπόμενα, αλλὰ κορεσθέντες κατελιπον παρ' οἷς ην δαίς καὶ κ ταμία λαβουσα εἶχεν, ἔνα, αν τις φῶκηται ξένος, ἔχοι λυνα αυτω. 22. καὶ ἰχθυσι δἐ ' Ῥμηρος ποιεῖ χρωμενους τους τυτε καὶ σνισι κατὰ γουν την Θρινακίαν ι ' δυσσεως ταιροι

θηρευουσινγχους ορνιθάς τε φίλας θ' ο τι χειρας ἔκοιτο γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν.