Liber de Graecae linguae particulis;

231쪽

hanc per se negare, ex sipra si istinen Arist phanis exempta necluaquam id dicere possum ,

quippe citi ibi vox μα Δια , non per se, negatiuam locutionem efficiat, sed auxilio negationis particula tam oranatini', quam in itur, ommunis, et ut voces, viae μέσα apud graecos p- pellantur . si alici hud addatur, bonu'n vel naa turn sensum habent sic particula haec aliarnrationis vel

satiuam locutionem efficii. Negat am Mem, ut apud Homerum: πολλιμα. Ass= natiuam vero ut apud Aristopla in luto: ) απο των ἐμων γάρ , νή - NH, ειπνησετον. Et apud Homerum Iliad. Quod exemptuni asserens Budaeus, i e phontis item invii , in

quibus eu μα Δία, pro a Aia accipitur tamen an his Innibus a pari iculam superuacarieani esse docet, in qua tamen vis iuranssi consistit. EN enim non iurandi, sed assoriandi et u gandi sunt notae . Affrinationi ita in sociata aepartimata, D natiuum iusiura nitam efficit, negatiori autem negativum. Vertina, quia ut plurimitIn nomen obtin ut cum tamen perhasirinatiua apud Aristoph in Pluto, inrerrogat quidani. eruum: σὐ δ πῶς υρας, ω κάκις ' πολύμενε,

232쪽

γὰρ εἰχεν, λίγας , μοὶ τον Δία. Vbi μα τον Δία plane pro re o es accipitur, cum liuiiurandui. Mirmativum si negario e in . illud

suum conuertat oppositum nam iden valet κολίγας, quod πολλάς , Porro, quando negationi iungitur, tunc negatio interduin quidemto: υτοι μια την Δημητρα, γαιρε δεις τ'

et inulti aliis in locis Plerii inque ante fulse sequitur, ut in exemplo Xenophoesu, qu0d af

. Negare, M τοιγε vero ornatus caui nogationem

supra dixit, yκὰιον διπλῆν την ἐυωχίαν παρέχειν,

gationis exempla non pauca inuentes aptu auctores Aristoph. τον Ἀπολλω ἰκ, νγε

233쪽

plurimis aliis in loci . Praecedit etiam negatio σαντας Vbi negationem, abundare ait damus, ef μἀper se negare, applicatis huic exen plo regulam quod negationes ituerdum redui dent apud Atticos. Quae regula nihil ad rem facit quippe cum hoc loco negatio minime su- praecedenturus utique supplenis subintillisevia

tur, ut maliuo Aristophi ' ubi cum dicat SP respondet alter: μ υν Δια ίκου, τι γε tur, re de proxisno paniculae in apponitur, sed remotius petetula est, et huic applicanda, apud Aristophaui in Pluto: visi inducitur se uus eum hero colloquens, τυπτnσεύς, ςεφανον ἔχοντά quae fierus: μαχέ A locutio , - arta omnis a σεγχοντα τον --

νον αλλ αφελων τον τέφανον τυπτησω σε. in hirne te coronatum caedana, se corona priuationeae m. Quia Uitur negari non apponitur e

presse, tareo a videtur per si negativa esse. Aliud exempluit , suptildicto mil. habetinus eadem fabula: N. cum is plui coeci peti-

234쪽

μαλλον ξόμεθά σου αλλὰ, coniunctione, iis ne reperemtum esse: - Δι' aeφήσομεν,

ἀλλὰ πολλη μαλλον ξόμερα, nepta, quam remittemus, nimo magis psam vitia disinisinum Liui: modi autem suppressio egi tionis, negariuum nomen a particulae tribuit sic infra inponit, qui cum illo loquitur, et si ς κ τω μεταδουνιη; at illa, pergit, itια Δια' πρωτα.

nnectens scilicet μα Δία, iis cuinis aecede illa negationem k πω - πράγματ εν τάτη,

'um cum posteriore hac a τὼ μεταδοῦνα, vi sit tonis sensus nonitur eo lori re est, et cum avitiar

tionem respicit, ubi, cum inducantur interlocutores, medicum qDaci'mates ad ciιrandant Qui coe-

235쪽

tenda est tota superior locutio, e το Δια κδ ν, ποιω Nihil melinaevis esset , surre venirmn praebea Philosopho ετερω δέ τιkὶ τοιήτω μετὰ πολλὰς ια Δι Ἀλλ άφελων το ς εφανον, Δί', άλλοὶ, non esse formam aggregatam , sed L cIa prae. cςdens , aliquid negare, vero aduersari his,

236쪽

iem,osita, respondet praedictuin μου. ἀλλα.

Dod a aten oppositi vel diuersi cunis lam assi matione sub ac particulae ducti destrititur, veγοντας - αντας εν μιν, μητε προ εχ ροαν ποιῶcθα λογον ηοινή, μητε προ χαριν Ἀποδηινιοι, et quae seclinantur Et in exordio

237쪽

Inter in talis, si resis aliquod 'oponeiues sub

iicimus, ut in illo Isocratis ε πολλοῖς μὲν, παζα των Θεων ἔυνοιαν, φανεραν γενομενην τη,

238쪽

quoque illa vocum paria, τὸ μὲ . Dici, Naister pro partim , 'clim , vel cum accipiuntur, vel murum, nis Quorrum exempla suspiatur tametsi pei se quoque stare possit Aueniuntur in duplici diuisione se oppositioiret των ωΘοτων γνωμην ἀπι ναντο,4 μὲν τι μ' των πο τάτων ρηθέντων, μυ- ἐγον. λέγει, επω - ας. vii priuε μὲν posteriori posterius priori respondet. praepositi το μὲν, ad prius positum , O naumno postinus resertur Aristot in IV. Eoie ''

240쪽

natus vel explendae orationis gra tia esse lianc uois cena surpatam, praesertim, cum illam eod-

modo, quo si Fra interpretetur Quod enim mox Gεχεβ ω μέντοι. et patere tu adem o Sophista, te conu*Ei Patiatur vero, inquit Socrat , ne reddidit In qlio exemplo repetitio verbi accipitiar, quando plerianique ita particulae re spondet. Aristot ' ', λεγουσι - τῖς κηφηνας, μελιτουργῶν δὲ Dicitur is sine praecedente μὲν. Aristoph. π γιγνε θου δ'αυτω μηδεν,

nec non pro etiam accipi, quem hodum viscem et reo apti l ieeronem. tanquam milii quidem pro άλλα. hii quoque accipi videriar, ut sit, Mμἐν τοι μήδ' ἐπιλέπειν , pr ἐπιλελειν. Subsequitur quandoque vocem hanc parti uitur, tamen eo, uod inam eo late apponini mi; μέντοι, componi cum illo videtur, quod et tu i

라틴어 텍스트