장음표시 사용
11쪽
ληκτικον εκ παίωνος διιάμβου και κρητικου, η δακτυλου. ροτοῦ τωτέλει ἀμψοτέρων παράγραφος.I54. ἴαμβος χρη εἰναι Ουτος ό στίχος, ῶς και ό της στροφηδεδιο ουτως ἐγράφη παρ' ημων ποίαν τύχαν. ποιαν δε συμψοράν. καὶ εστι το ποι το δεύτερον κοινη συλλαβη, διο και το παρ' ἡμων sεπινοηθευ ἐπὶ ταῖς κοιναῖς συλλαβαῖς ἐπετέθη σημειον, ως καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις τοῖς τοιούτοις. I 66.- I73. Συστημα κατὰ περικοπην ἀνομοιομερες μὲν τω προς τὰς στροφὰς, όμοιομερες δε τω μετὰ την εξης κειμένην στρο- φην συστηματι, ου ἡ ἀρχη 'οει τις κακων. ' εστι δὲ κωλων έ. roτο ά ἀντισπαστικον τρίμ τρον βραχυκατάληκτον, εξ ἀντισπάστου,
ἐπιτρίτου καὶ ἰάμβου. το ἰαμβικον εφθημιμερές. το γ ἀντι
σπαστικον δίμετρον καταληκτικον, Φερεκράτειον, ἐξ ἀντισπάστου καὶ κρητικοῖ' ἐνταυθα δε το κρητικον εχει τετρασύλλαβον. το δ' ἰαμβικον εφθημιμεροῦς, ἄμοιον του . το ε τροχαῖκον δίμετρον ἀκατάληκ- a 5τον. To εκ χορείων, ομοιον τω α. το παιωνικον δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παίωνος ν και κρητικοῖ. το ψ τροχαλον ιθυφαλλικόν. εἰ
δε βούλει, ἀντισπαστικον ἡμιόλιον. ἐπὶ τω τέλει παράγραφος.I7 . - Ι 86. M δευτέρα αυτη στροφη κω ν εστὶ ις. το α τροχαῖκον πενθημιμερὲς εκ δύο χορειωγ' ει δε βούλει, ιαμβικόν. το et o καὶ ς παιωυικὰ ἡμιόλια. εκ παιώνων ν καὶ ιάμβων. το δ ιαμβικον δίμυετρον βραχυκατάληκτον εκ χορειων' εἰ δε βούλει, ομοιον τω , καὶ της εκεῖ μακρας διαλελυμένης εν τουτω. το ε ομοιον τῶ . το παιωνικον τριμετρον βραχυκατάληκτον, ἐκ παιάνων πρωτων ατου πεινταβράχεος, καὶ δύο συλλαβων διαφόρων. το ς καὶ το η asἄμοια τω ν καὶ γ'. το ς παιωνικον δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ παί- νος ν καὶ α . το ι ἀναπαιστικον δ ετρον βραχυκατάληκτον ἐκ αναπαίστων καὶ ἰάμβου' εἰ δε βούλει, ἰωνικον δίροτρον ἀκατάληκτον,εκ παίωνος γ καὶ διιάμβου. το ιού δακτυλικον εφθημιρορές. το ιβ τροχαὶ κον, η ἰαμβικον εκ τριων χορείων και συλλαβης. Tο ιγ' ιωνι- 3o
12쪽
κὸν ἀπὸ μείζονος τρίμετρον ακατάληκτον, ἐκ παίωνος α αν τι ἰωνικου, τροχαίου και ἐπιτρίτου δια την ἀδιάφορον, η ἰωνικου. ἐπι τω τέλει παράγραφος, και διπλη ἔσω και ἔξω νενευκυῖα, η ψεν ἐν ἀρχη του κωλου, ἡ δε κατὰ το τέλος, δηλοῖσα ἔχειν ανταπόδοσιν. 5 I82. ουχί: ουμενουν χρη γράφειν ἐνταὐθα, η ουδα ς' ὐμογγὰρ ἀμφότερα τω μετρου, τὸ δε οαί ελλιπές ἐστιν. I 87.-I94. Iο παρον συστημα ἔμοιόν ἐστι τω της προειρημένης στροφης συστηματι, ου ἡ ἀρχη ψας εν πέπλοις.V και τουτω γὰρ κωλα ομοίως ἐστὶν η. ἐπὶ του τελει παράγραφος. o I 89. I9O. ουδε γὰρ πόθον εχει βορῆς. πρόδηλος ἄρ ὀ πότμος:ἴσχει πόθον, χρη γράφειν, ου πόθον ἔχει ' ουτω γὰρ εχει προς τό του
πρωτου συστηματος κωλον οικείως. καὶ το αρα δε ενταυθα, εἰ καὶ συμπερασματικόν εστιν, αλλ' ουν αντὶ μακρου λαμβάνεται παρὰ τοῖς ποιηταῖς, ῶς καὶ τὸ ἀπορηματικον ενίοτε αντὶ βραχέος. διὸ τοὐτο35 μεν περισπῶται ἀντιστρόφως, εκεινο δε οξυνεται.
I94. Δίκα ενταυθα γράψε, μη δίκαια ουτω γὰρ εχει προς τὸ μέτρον ὀρθως. I95.-2Ο7. Η αντιστροφη αυτη της στροφης, ης η αρ
νας' επὶ τω τελει δύο διπλαῖ, ἡ μεν ἐν αρχη του τελευταίου κωλου, ἡ δε κατὰ τὸ τέλος, ἀμφότεραι ρον ἔξω νενευκυῖαι, δηλουσαι ἔτι τέλος ἔσχε τα αποδιδόμενα, ποι τα ανταποδιδόμενα, ἐν του ι
25 2o8.-3I5. AI ἔξης αυται ἀμοιβαὶ περίοδοι στίχων εἰσὶν ἰαμβικων τριμετρων ἀκαταληκτων ρέ, ων τελευταῖος κάματος βροτοῖσιν απορία τε γίνεται. μετὰ μέντοι τον ξ στίχον καὶ τὸν ξσκωλα δυο μονόμετρα βραχυκατάληκτα. επὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, επὶ δε τω τέλει κορωνίς. 3o 3I6. 3I . Τα τοιαυτα εἴδη των χορων καλεῖται κατὰ σχέσιν, ῶς εἴρηται. εστι δε τὸ α σμα μιας στροφης, εισὶ δε τα κωλα της στρο ς ιe, καὶ τα της αντιστρο ς τοσαύτα. τὸ οἱ ἰαμβικον
13쪽
μονόμετρον βραχυκατάληκτον, ητοι κώλου τμημα. το παιωνικὸν δίμετρον ακατάληκτον, ἐκ παιάνων ν δύο. το ς ομοιον ἡμιόλιον ἐκ παίωνος ν και ιάμβου. το δ ἀντισπαστικον τρίμετρον ἄκατάληκτον ἐξ ἀντισπάστου, παίωνος α και κρητικοῖ διὰ την διάφορον. το ε και το γ κατὰ πάντα ομοια. το εχ ομοιον τω ν. το πριαμβι- 5κὸν τρίμετρον καταληκτικον ἐκ χοριάμβου, ἐπιτρίτου α και κρητικοῖδιὰ την αδιάφορον. το της αντιστροφης δε κωλον πεντασυλλαβον εχει τον ἐπίτριτον. το ψ ασυνάρτητον ἐκ παωνικων ημιολίων δυο συγκείμενον. εκαστον δε ἐκ παίωνός ἐστι ν και ἰάμβου. το ς και
ἐξ ἐπιτρίτου αἴ, παίωνος ά και συλλαβης' εἰ δε βούλει, ακατάλη- κτον. το ι χοριαμβικον δίμετρον καταληκτικον ἐκ χοριάμβου καιμολοσσοῖ. το δέ γε της αντιστροφης κωλον ἐπίτριτον εχει γ' αντὶ χοριάμβου. το ις ἐξ ἐπιτρίτου γ και ά και συλλαβης. το ιδ αντισπαστικον δίμετρον ὐπερκατάληκτον, των πρώτων ποδων is χορεiων. το ιε παιωνικὸν τρίμετρον ατάληκτον, ἐκ παιάνων ν δύο, του ἐν-ῖθα μεν πεντασυλλάβου, εν δε τω της αντιστροφης κώλρέξασυλλάβου, καὶ κρητικοῖ δια την αδιάφορον. το ι ιωνικον απ'ελάττονος τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ παίωνος ν αντὶ ιωνικου, λι-- βου καὶ κρητικοῖ. επὶ τω τελει της μεν στροφης παράγραφος, της an δε αντιστροφης κορωνίς. 323. Τινύμεναι διὰ το μετρον εν ν οφείλεις γράψειν. οἴτω γὰρ
εχει προς τὸ κωλον της αντιστροφης οικειως.
3 8.-355. Γοῖτο ουκ εστιν επωδὸς, ῶς ἄν τις ἴσως οἰηθείη διὰ το κεῖσθαι μετὰ την στρο ην καὶ αντιστροφην, αλλὰ καλειται 25 συστημα ἐπιφθενδετικὸν, ώς προσφθεγγόμενον τον ,1ενελαον προσιόντα. αι μεν γὰρ επωδοὶ οὐκ εἰσὶ μονοειδοῖς μετρου, αλλὰ λάφοροι, τουτο δε μονοειδοῖς' κώλων γάρ εστιν ἀναπαιστικων έ, ων τὸ
ς καὶ τὸ Ε μονόμετρα, ητοι ἀναπαιστικη βάσις, τα λοιπὰ δίμετροακατάληκτα, τὸ δε η καταληκτικὸν, ητοι ἐφθημιμερες, ο καλεῖται 3o παροιμιακόν. επὶ τω τελει παράγραφος. 356.-728. AI εξης αμαι περίοδοι τριμετρων ακαταληκτων
14쪽
εισὶν τοα , ων τελευταῖος κρείσσων γαληνης ναυτίλοισιν ει σορῶν Πεπι ταῖς ἀποθεσεσι παράγραφος, επὶ δὲ τω τέλει κορωνίς.
εστιν επι του ενεστωτος τα διὰ υνω ρημα-' ἀλλ' ἀμυνω επὶ μέλ-5 λοντος. ουτω γὰρ αρμόζεται τω μέτρω. ο γὰρ μελλων της ε συγγίας των βαρυτόνων τὰ ἀμετάβολα, φησὶ, τηρει μετὰ συστολης της παραληγούσης, και περισπωμένου του τόνου. 729.-3Ο6. 'Αρμοδίως ενταυθα τω τροχα ω εχοσατο μέτρπυος σπουδην του ὐποκριτοῖ εἰσὶ γὰρ οἱ ἐντεῖθεν στίχοι τροχαῖκοι Io τετράμετροι καταληκτικοὶ οη , ων τελευταῖος μυρίων κρείσσωνόμαίμων ἀνδρι κεκτησθαι φίλος. επὶ του τελει κορωνίς. 8 7. 83 . Tα τοιαῖτα εἴδη των χορων καλεῖται επωδικὰ, ως εἴρηται. εστι δε τὰ παρόντα τριὰς επωδικη, και εἰσὶ της στροφης τὰ κωλα ι , και τὰ της αντιστροφης τοσαῖτα. το α πριαμβικὸν 5 δίμετρον ακατάληκτον, εκ διτροχαίου πεντασυλλάβου και χοριάμβου ει δε βούλει, ἰωνικον, η παιωνικον δίμετρον ὐπερκατάληκτον, εκ παιω- νων δυο α και ν και συλλαβης. το και το γ δμοια κατὰ πάντα. το δε ν ιωνικον τρίμετρον ακατάληκτον εκ παίωνος ν, ιωνικου απὸ μείζονος και επιτρίτου . το ε' επιχοριαμβικὸν τρίμετρον ἀκατά- χο ληκτον, καλούμενον Εὐπολίδειον, ε κατέρωθεν εχον ιαμβικὰς συζυγίας, μεσον δε τον χορίαμβον, και εστι των πολυσχηματίστων. το ἰωνικὸν απὸ μείζονος τρίμετρον βραχυκατάληκτον εκ παίωνος δ', ιωνικοῖ και τροχαίου. εχει δε ενταυθα τον ἰωνικὸν πεντασύλλαβον. το ς' ἀναπαιστικὸν πενθημιμερές. εντα α δε καὶ δάκτυλον εχει τον a5 α' πίδα. το η ἄμοιον εφθημιμερές. ει δε εν τοῖς κωλοις ἀναρμόστως οι πόδες κεῖνται, οὐ θα α' του αυτώυ γὰρ μετρου εισὶν ἀμφότεροι, ο τε δάκτυλος και ό ανάπαιστος. το θ' προσοδιακον δίμετρον ακατάληκτον, εξ ιωνικοῖ -' ελάττονος καὶ χοριάμβου διὰ την αδιάφορον.ενταῖμ δε πεντασύλλαβον εχει τον ἰωνικίν. τὸ ύ ιωνικὴν απ' ελάτ-
15쪽
τονος τρίροτρον βραχυκατάληκτον εξ επιτρίτου γ' αντι ἰωνικου, και σπονδείου. το ιά ἰαμβικον ἔφθημιμερες, του ποδος αγαπαίστου ει δε βούλει, ιωνικον ἀπο ροίζονος δίμετρον ἄκατάληκτον, εκ παίωνος και επιτρίτου . το ι ἰαμβικον δίμετρον βραχυκατάληκτον. ἐπὶ τω τε ι της στροφης καὶ της αντιστροφης παράγραφος. 58 23. ἀσεβεια ρογάλη : ἀσεβεια ποικίλη γράφε, μη μεγάλη,
ιν οἰκείως επὶ το κῶλον προς το της στροφης. αἴτη ἡ κατασκε προς το οὐ καλον διὰ μεσου ρηθεντος. Bar. 74. 829. τιμων χάριν : τίνων χάριν γράφειν δεῖ και μη τιμιων. τοῖτο μεν γὰρ μακρὸν εχει το ἰ, εκεινο δε βραχυ. και μη εσαεί, ἀλλ' ioεσαιερ οἴτω γὰρ επι τα κῶλα οἰκείως προς τα της στροφης. Bar. 74 832.-844. Τῆς επωδου ταύτης τα κωλά εστι ιγ το α ἀναπαιστικὸν δίμετρον ακατάληκτον, εκ δύο δακτύλων και δύο αναπαίστων, του διαλελυμενου και γεγονότος προκελευσματικώῖ, ητοι 15 τετραβράχεος. το ν ἀναπαιστικη βάσις, πτοι μονόμετρον. εἰ βούλει, ιωνικον ἀπο μείζονος μονόμετρον ὐπερκατάληκτον. πο ρασυνάρτησον εκ δακτυλικου διμετρου και τροχαλου ἰθυφαλλκου. εἰ δε βούλει, ἀντισπαστικον τρίμετρον καταληκτικον, ἐξ επιτρίτου τετάρτου, διιάμβου και βακχείου. το ν τροχαῖκον ἰθυφαλλικον, του Ιος ποδος αναπαίστου. ει δε βούλει, ιωνικον απ' ελάσσονος, εκ προ- χαμης συζυγίας, ποι επιτρίτου καὶ αναπαίστου. και εστιν ἐφθημιμερες. το ε Ομοιον ιωνικον εξ επιτρίτου α' και αναπαίστου.
το ἡ παιωνικὸν δίμετρον ὐπερκατάληκτον εκ παιώνων πρώτων δύο κώι συλλαβης. τὸ ζ ἀναπαιστικὸν ἔφθημιμ ρες. τὸ η ιαμβικον asδίμετρον βραχυκατάληκτον, τοῖ α ποδος αναπαίστου. εἰ δε βούλει, ἰωνικον -' ελάττονος ἔφθημιμ ρες εκ παίωνος ς ἀντὶ ιωνικοῖ καὶ μολοσσοῖ. τὸ ν πριαμβι ὸν δίμετρον α πάληκτον δια την αδιά - ρον. τὸ ἱ επιχοριαμβικὸν δίμετρον ακατάληκτον εξ επιτρίτου πεντασυλλάβου καὶ χοριάμβου, τὸ ιά προσοδιακὸν δίμετρον ἴπερκα- 3οτάληκτον εκ χοριάμβου, ἰωνικοῖ απὸ μείζονος καὶ συλλαβης. τὸ ι τροχαῖκὸν ἔφθηρομερες, των πρώτων δύο ποδῶν χορείων. τὸ ιγ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ὐπερκατάληκτον εξ ἀντισπάστου, διιάμβου καὶ
16쪽
συλλαβης. επι τῶ τελει κορωνὶς και παράγραψος' ταῖτα γάρ εστι σημαια του τέλους πῆς ει ρβολ844.-959. Aυτω αι περίοδοι στίχων εισὶν ἰαμβικων τριμε- τρων ακαταληκτων ριγ . ἔν τελευταῖος ως εις στεναγμους και5 γόους δραμουμένη. επι ταῖς ἀποθεσεσι παράγραφος. επι δε τω τελεικορωνίς. 96-97O. τοιαυτα ειδη καλειται κατὰ σχέσιν, ώς εἴρηται, και εισὶ τῆς παρούσης στροφῆς τὰ κωλα ιά, και τα τῆς αντι-
στροφῆς τοσαῖτα. τὸ Κ ἴαμβος τρίμετρος ακατάληκτος καθαρός. io το ν ἄμοιον, ἐπιμεμιγμενον χορείοις. το γ τροχαλὸν ἰθυφαλλικόν.το ν ἄμοιον τω V. τὸ ε ἀσυνάρτητον, εκ τροχαλων πενθημιμε- ρων. τὸ Η ἴαμβος τρίμετρος. τὸ ζ ἔμιον. επιμεμιγμενον καὶ ετε- ροις ποσί τὸ η τροχαῖκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. το ς ιαμβικον δίμετρον ἀκατάληκτον, του ά ποδὸς χορείου, τοῖ αναπαίστου. τὸ i s r τροχαῖκὸν ἐφθημιμερὸς, ὁ καλειται Εὐριπίδειον, ἡ ληκύθιον. τὸ ια ἀσυνάρτητον εξ ιαμβικῆς βάσεως, και τροχα&ου ἰθυφαλλικοῖ. επι τω τελει ἀμφοτερων παράγραψος. 973. οἴτω χρὴ γράφειν καὶ τὰ παρίντα κωλα, ὼ εἴη προς τὰ μέτρα ορθά' και ό οἶκος ὁ πάλαι διὰ τὰς ευδαιμονίας ζηλωτὸς ωνao βεβηκε και οἴχεται. και τον ἄλλον στίχον πολυστονά τε δη και
και διωρθώθη παρ' ημῶν, και οἶμαι ώς καλῶς. 932.-IOI 2. Μετα την κατὰ σχέσιν στρων. ἐτεραν τίθησιν ἀπολελυμάνην στροφήν' εισὶ γὰρ τὰ παρόντα εἴδη μονόστροφα καια - συστηματικὰ κατὰ περιορισμους ἀνίσους, καὶ ροτρικὰ ἄτακτα. τὰ
κωλα πάντα λζ. τὸ ά περίοδος εξ ἰαμβικῆς και τροχαλῆς βάσεως. τὸ π ιαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον καθαρόν. τὸ γ' τροχαλὸν ἐφθημιμήρ ἐς Ευριπίδειον. τὸ ν επιωνικὸν τρίμετρον βραχυκατάλη- κτον, εκ παίωνος Υ, ιωνικοῖ ἀπὸ μείζονος κατὰ συνίζησιν και ἰάμβου. τὸ ε ιαμβικὸν δίροτρον υπερκατάληκτον. τὸ π ἰωνικὸν ἀπ' ελει-
17쪽
τονος δίμετρον υπερκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου α , παίωνος ν ἀντὶιωνικου και συλλαβης. το ζ δμοιον του . το η ἄμοιον εκ χορείων δἰ ἔλου. το ς ἰαμβικη βάσις. το ἱ τροχαῖκὸν ἰθυφαλλικόν. το ια ἀσυνάρτητον εξ ἀναπαιστικης βάσεως και ἰαμβικου διμέτρου βρωχυκαταληκτον' εἰ δε βούλει, πριαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατά-5ληκτον, ἐκ σποιδείου, διιάμβου και σπονδείου αυθις. το ι λοιον
ιωνικον τρίμετρον βραχυκατάληκτον, εξ ιωνικου απ' ελάττονος, διι-- βου καὶ δύο συλλαβων ἀδιαφόρων. το ιδ δμοιον τω ιγ, καθαρονιαμβικόν. το ι ἀσυνάρτητον ἐκ δύο τροχαλων εφθημιμερων' εἰ δὲ oβούλει, ἐξ ἰθυφαλλικωυ και ἰαμβικης βάσεως. το ιζ τροχα ον
πενθημιμερές. το ιη ιωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, εκ παίωνος α', αντὶ ἰωνικου απὸ μείζονος, και τροχαῖκης συζυγίας, ητοι ἐπιτρίτου
Γ δε βούλει, ἰαμβικὸν ἔφθημιμερὸς, του ἱ πίδος δακτύλου. το
στικὸν πενθημιμερές. το κέ τροχαῶκὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, τοῖά πώδος πρώου, ο καλειται Στησιχόρειον, ἔχον το Π ινδαρικὸν ἔθος, ἴαμβον λδνότι τον τελευταῖον πόδα. το - ἰαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, του α ποδὸς χορὼου. το g ἄμοιον καθαρὸν χοἰαμβικόν. το κέ δμοιον τω κν. το κε δακτυλικὸν τετράμετρον κατὰ γυ μονοποδίαν μετρειται τα δακτυλικλ ως Πρηται. το λ δμοιον. το λά ἀναπαιστικη βάσις' H δε βούλει, δακτυλaκὸν τρίμετρον. το ψ ἄμοιον κατοληκτικὸν, ητοι ἐφθημιμερές. το ἀναπαιστικη βάσις. το - , Γ και ἀναπαιστικη βάσις ἐγράφη, ἀλλ' et sοὐκ ἔστιν' ἔστι γὰρ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. ωσαύτως και το δακτυλικον τρίμετρον. το ἄμοιον, δίμετρον ἀκατάληκτον, του α' ποδὸς εχοντος συνίζησιν των δύο βραχέων εις βραχυ, ἴνα ανάπαιστος γέν αι. το λύ μοιον καθαρόν. το λς' ἄμοιον του γ Εὐριπίδειον. το λ δμοιον κατὰ πάντα - ις, .cου βούλει μέτρου. 3o ἐπι ταῖς ἀποθέσεσι των συστημάτων παράγραφος, ἐπι δὲ τω τέλει
18쪽
ληκτα, το δε H καταληκτικον, ητοι ἐφθηρομερὲς παροιμιακον. ἐπιτω τέλει παράγραφος.S IOI 8-I245. Καὶ αι ἐξης αυται περίοδοι στίχων εἰσὶν ἰαμβι- κων τριμέτρων ακαταληκτων σκη , ων τελευταῖος η ζην ἄπασιν ηθανεῖν σφείλεται. μετὰ δε τον λθ' καὶ τὸν ρλ τμημα κοίλουτο φευ. επὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, επι δε τω τελει κορωνίς.i o I 248-I 25 o. ἐξης ταλα εἴδη καλεῖται και , ῶς εἴρηται, ἀλλοι τροφα' εισὶ δε κατὰ σχέσιν. της παρούσης ουν στροφης τ κωλα εἰσι ε . το α ἰωνικον ἀπο μείζονος δίμ τρον καταληκτικον ἐκ παίωνος π ἀντὶ ιωνικοῖ καὶ κρητικοῖ. το ομοιον τρίμετρον ἀκατά ληκτον εκ παίωνος , ιωνικοῖ πεντασυλλάβου καὶ ἐπιτρίτου α . τοδ5 γ ομοιον τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐκ παίωνος π αντὶ ἰωνικοῖ α ἐλάττονοc, διιάμβου καὶ δυο συλλαβων αδιαψόρων. το ν παιωνικον
δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ δύο παιώνων δ το ε ἰωνικον δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παίωνος ἀντὶ ἰωνικοῖ ἀπο μείζονος και διιάμβου. επι τω τέλει παράγραφος καὶ δυο διπλαῖ δια τὴν ἀνταπόδοσιν, ηαo μὸν ἐν ἀρχῆ τοῖ κωλον, ἡ δε κατὰ το τέλος. Bar. 74.
I 25 I. I 252. Σύστημα κατὰ περικοπην στίχων ιαμβικων π.επὶ τω τέλει παράγραφος. 1248. I 249. τινα θροεῖς λόγον. συ πότνια : ουτω χρη γράφειν τόδε τὸ κῶλον ουτω γὰρ ἔχει οικείως προς τὸ κῶλον της αντιστρο -
ας, φης' εἰ δε ἄλλως γράψεις, οὐχ αρμόσει τω μέτρω. Bar. 74. I 253. I 257. Η αυτη στροφη κώλων εστοῦ ε . το αἱ ἰαμβικον δίμετρον ἀκατάληκτον, των δυο πρώτων ποδων χορείων. τὸ ν παιωνικον ημιόλιον ἐκ παίωνος ν και ἰάμβου. τὸ ς ἰωνικον ἀκατάληκτον τρίροτρον ἐκ παιώνων ἀντὶ ιωνικοῖ ἄπο μείζονος καὶ διι-3o άμβου διὰ την αδιάφορον. το ν ἰαμβικον ἔφθημιμερες, του καὶ γ' ποῖος ἀναπαίστου' ει δε βούλει, προσοδιακον δίροτρον υπερκατάληκτον, ἐκ παίωνος Η, ἀντὶ ἰωνικοῖ ἀπο μείζονος, καὶ χοριάμβου
και συλλαβης. το ε' ομοιον ἀντεστραμμένον πρωτον ἔχον τον χορί-
19쪽
I 258. I 259. Σύστημα κατὰ περικοπην στίχων ἰαμβικων τριων. επὶ τω τελει παράγραφος. I 26I.-I 265. 'H γ αἴτη στροφη κωλων εστὶν ε . τὸ α και θ παιωνικον ημιόλιον, εκ παίωνος δ' και ἰάμβου. το ρ ἰαμβικον καθαρον ἔφθημιμέρες. το δ' ἀναπαιστικη βάσις, ει δε βούλει. ἰωνι- κον ἀπὸ μείζονος, μονόμετρον ὐπερκατάληκτον. τὸ ε ομοιον τω α . επι τω τέλει παράγραφος και δύο διπλαῖ, ἡ μεν ἐν ἀρχη του κωλου, ἐκτὸς νενευκυῖα, η δε κατὰ τὸ τέλος, εντὸς νενευκυῖα. 3OI 266.-I27Ο. N αντιστροφη αὐτη της ά εστἰ στροφης, ῆς ἡ
αρχὴ Μυινιοες ω φιλαι. κω ν γαρ εστι και αυτη ε ισομε- τρων εκείνοις. τὸ μέντοι α' κωλον τετρασύλλαβον εχει τον κρητικόν.
τὸ δ. οὐ καλως εἶχε' διὸ και ἀντιγέγραπται παρ' εμου, και εχεινῖν ροθως. επι τω τέλει παράγραφος. SI 27 I. I 272. Κατα περικοπην ἴαμβοι τρίμετροι. επὶ τωτέλει παράγραφος. Bur. 74. I 273.-I277. N αντιστροφη αυτη της εστὶ στροφης, ης ἡ ροχη τι οε με το οε πεος. κωλων γ εστι και αντη ισομετρωνεκείνη ε . επὶ τω τελει παράγραψος. a I 278.-I28Ο. Κατα περικοπην ἴαμβοι τρίμετροι ς. επι τω τέλει παράγραψος. Bar. 74. I 28 I.-I285. 'H αντιστρομ αἴτη της τρίτης εστι στροφης, ης η ἀρχη δόχμια ἀο κόρας. και αἴτη γὰρ κω ν εστὶν ὁμοιωνεκείνη ς, εν μέντοι τω ε κωλω αντἰ ιάμβου εχει σπονδειον' ἀδιάφο- 25ροι γάρ εισιν αἱ καταληξεις των κωλων καὶ ό παρατέλευτος πούς εγω γὰρ ιαμβικη κεῖται συζυγία, εναλλάττουσι τοῖς χρόνους, καὶαντὶ διιάμβου επιτιθέασιν επίτριτον, ἔς σύγκειται εκ σπονδείου καὶ
δειον. επὶ τω τέλει της παρούσης αντιστροφης παράγραφος. 3 I 288.-I 29 o. Tα ἐξης ταλα εἴδη καλειται κυρίως ἀνομοι στροφα, δια τὸ μη εἶναι κατὰ σχέσιν. εστι γοῖν της παρούσης
20쪽
στροφης τα κωλα ν. το αἱ παιωνικὸν ἡμιόλιον ἐκ παίωνος ν καισπονδείου. τὸ ἰωνικον απ' ἐλάσσονος 1 μόλιον ἰξ ιωνικου και σπονδείου. το ς και ν ἄμοια τω πρωτω. επὶ του τέλει παράγραφος 5 I 29 I. I 292. Κατα περικοπὴν στίχοι ιαμβικοί επὶ τω τελειπαράγραφος. Bar. 74. I 295. a. b. N στρο ὶ αἴτη κώλων εστι ν. το α ἀντισπωστικὸν ἡμιόλιον ἐξ ἀντισπάστου και τροχαίου. τὸ π ιαμβικον κωθαρόν πενθημιμερές. επὶ τω τέλει παράγραφος. O I 296.-I298. Κατὰ περικοπην στίχοι ιαμβικοι γ . επὶ τωτέλει παράγραφος. I 299.-I3OO. H στροφη αυτη κώλων ε ὶ . το δακτυλικον τετράμετρον. τὸ ν ασυνάρτητον ἐκ δακτυλικης διποδίας κώτροχα ου ιθυφαλλικου. επὶ τω τέλει παράγραφος. Is I 3O2.-I3IΟ. Συσπημα κατὰ περικοπην ανομοιομερες κω νη. τὸ α δακτυλικὸν τετράμετρον καθαρόν. το καὶ ρ καὶ τὸ δ
προκελευσματικὸν, ητοι τετρωραχυν, το δε ε τον πόδα χορεῖον. τὸ . ἰαμβικὸν ἔφθημιμερῆς εκ χορείων. τὸ ζ ἄμοιον. τὸ η τρο-
ao P ὸν δίμετρον ἄκατάληκτον. επὶ τω τελει δύο διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι, η μεν εν αρχῆ του κωλου, ἡ δε κατὰ το τελος. I 3II .-I36o. AI εξῆς αυται περίοδοι στίχων εισὶν ἰαμβικων τρι- ροτρων ακαταληκτων μέ, ῶν τελευταῖος Ρ τὰς μεν γὰρ οἶδα συμψορὰς,
a s ζονος τρίμετρον ακατάληκτον εξ ἰαμβικῆς συζυγίας καὶ παιώνων σαντὶ ιωνικῶν. τὸ β ἀντισπαστικὸν μονόμετρον ὐπερκατάληκτον καθαρόν. τὸ γ ἰωνικὸν εξ ιωνικου απὸ ἐλάττονος, διιάμβου καὶ
δακτυλον. επὶ τάῖς αποθεσεσι παράγρα ς κώ επὶ τω τελεικορωνίς. 3o I 36I.-I368. Συστημα κατὰ περικοπην ανομοιομερες κωλαυκαὶ στίχων ε . τὸ α παιωνικὸν ἡμιόλιον εκ παίωνος ν καὶ ιάμβου. τὸ ν δμοιον δίμετρον ὐπερκατάληκτον, εκ παιάνων δύο κώ - λαβῆς' εἰ δε βούλει, ἰαμβικὸν ἐφθηρορορες, του πώδος χορείου,