Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

241쪽

'Aστηρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν Ἐφος, νυν δε θανὼν λάμπεις Ε σπερος ἐν φθιμένοις.

16. Εἰνοδίην καρύην με παρερχομένοις ἐνλευσαν παισὶ λιθοβλητου παίγνιον ευστοχίης'. πάντας ὁ ακρεμόνας τε καὶ ευθαλέας οροδάμνους κέκλασμαι, πυκιναῖς χερμασι βαλλομενη '

υσον ἀνηρ ευρὼν ἔλιπεν βρόχον αυτὰρ ο χρυσόνον λίπεν ουχ ευρὼν ηφεν ον ευρε βρόχον.

ρῖψεν, ὁ δ οὐχ ευρῶν λυγρον ἔδησε βροχον.

codice lentinato caret, Staiyllio tribuit. Soeundiam Holdoriam pr. ln. Rdsei ipsit in marg. sinis t. στατυλλίου του hoc dolotumὶ φλάκκου, tiam sec. m. nil sit o τι ὁ τὰν χρυσὸν κτλ. sed in marg. sup . m. soc. Scripsit πλάτω νος τοὐ μεγάλου, tum Badoni manus repetit v. I ep. 17. In marg.inf. m. See. στατυλλιου φλάκκου, tum n . pr. eos to εἰς ἄνθρωπον διὰ πενίαν μέλλοντα κτλ. Similiter variant alia apographa, uam Cod.

Platoni, altemini Staiyllio tribuendum esse, correctoris cod. PRI. Dderii So ullis: Veruin haoe satis incerta, quoniam omnino illo locus Anthol. Pal.valde turbatus; nam in codico quatuor subsequuntur epigrammata n le-SPOta 46. 47. 48. 49, ex quibus primum idem ille corrector ἀντιπάτρου

242쪽

19.Aἰων πάντα φερει ' δολιχος χρόνος οἶδεν αμείβεινουνομα καὶ μορφην και φυσιν ηδὲ τυχην. 20. 'Εννεα τας Μbυσας φασίν τινες' ίς oλιγώρως' ἡνίδε καὶ Σαπφω Αεσβόθεν η δεκατη. 21. Εἰκόνα πεντε βοῶν μικρα λίθος εἶχεν ἴασπις.

ηδη πασας εμπνοα βοσκομενας καὶ ταχα καν ἀπέφευγε τα βοίδια ' νυν δε κρατειται

22. Toν Βρομίου Σατυρον τεχνησατο δαιδαλέη χείρ,

μακωόνος 1nscripsit Planud. Rαλλινίου), cuius Antipatri nomen modo vid initis etiani eidem epigrammati, Statyllio vina icat Schnoideurin, adlisterescere. Sta illii autem esse ininime eredo, quoniani vi lentur haec opigrammata iani in corona continuo se excepisse, quemadmodum etiam Ausonitus utrumque disti clion latinis versibus expressit ep.2i et 22. - Ep. 17. 1. ετ ῶν om. ΡRi., sed corrector ευρ', idem in margine ευρών. - Ep. 18, 2. ρῖψεν, Pal. ἔ ψεν. 19. Anthol. IX 51: a na. sec. Πλάτωνος. repetit cod. Pal. infra, ubi v. 2 recte ηδὲ, laic ηδε. Par. Πλάτωνος εἰς τον βιον, ibi v. 2. τεχνην legitur. Epigrama oninio lepora destitutum quin Platoni iuniori tribuatur, non in torcodam: ne firmatur haec suspicio, quod in cod. Pal.infra repetitiir una cum Epigrammate IX 748 quod Πλάτωνος νεωτέρου iii scri buur. 20. Ib. IX 506: Πλάτωνος εἰς τὰς μούσας. Cod. Vind. 311 v. 2ἰνίδε. Quicumque primus Sapplionem novem Musis adnumeravit, ingonii laudo non est fraudaudiis, sed postea multi tralaticinni hoc acumen usurpaverunt. Hoe quidona novicium esse poematium arguunt VerbRτενές et καὶ, quae satis otiosa sunt. Sed vel sic superat Platonis minoris mediocritatam, nisi forte is aliunde descripsit.

21. Ib. IX 747: Πλάτωνος επὶ ε βοῶν ἄλλως. - V. 3. ἀπέφευγε Plan. , ἀπεφυγε Ρal. Huic opigrammata similli inuin est quod prao cedit 746 Πολέμωνος βασιλεως εἰς δακτυλιον 'Επτὰ βοῶν σφραγιδα βραrος λίθος εἶχεν ἰ ασπις, ῶς μίαν, ως πάσας ἔμπνοα δερκομένας καὶ τάχα καν ἀπεθρεξε τὰ βοίδια ' νυν δε κεκλειται

ubi v. 3. απεθρειε scripsi, in codico est ἀπέρευε. Utor ulmina imitatus sit, mihi non vi datur dubita in osse. Granimaticus iit Potitu regiam infantiam mundare instituit. Est antem Platonis minoris, nam quod stibsequens epigrantinR Πλατωνος νεωτερου ί748), hoc alitem simpliciter inscriptum est Πλάτω ς, multo magis firmat quam evertit hane suspi

cionem.

22. Ib. IX 826: ἄλλο ' εἰς Σάτυρον κρηνη εφεστῶτα καὶ Ἐρωτα καθευδοντα. ita etiam cod. Par. Platoni a despoton tioc epigramma tribuit Plantides: no quo tarmen iuniori Platoni tribuerim, cuius naediocritaten longe Superat. - V . l. τεχνησατο, PIan. τεχνάσαto ot de indo δαιδαλεα,

243쪽

μούνη θεσπεσίως πνεύμα βαλούσα λίθω εἰμὶ δε ταῖς Νυμφαισιν ομέψιος ' αντὶ δε του πρὶν πορφυρέου μεθυος λαρὸν ἴδωρ προχέω. εἴκηλον ὁ ἴθυνε φέρων πόδα, μη τάχα κουρον κινήσyς απαλω κώματι θελγόμενον. 23. Εἰμὶ μὲν ευκεράοιο φίλος θεράπων Λιονυσου, λείβω δ αργυρεων ἴδατα Λαωδων θέλγω δ' ηρεμέοντα νέον περὶ κωματι παῖδα.24.

Σιγάτω λάσιον Βρυάδων λέπας οι τ' απὸ πέτρας κρουνοὶ καὶ βληχη πουλυμιγης τοκάδων, αυτὸς ἐπεὶ συριγγι μελίζεται ευκελάδω Πάν, υγρον ἱεὶς ζευκτῶν χεῖλος υπερ καλάμων ρ, αἱ δε πέριξ θαλεροῖσι χορον ποσὶν ἐστήσαντο Υδριαδες νύμφαι, νυμφαι Ἀμαδρυαδες.

23. Ib. IX 827. 'Aμμωνίου εἰς τοὐς αυτους. ἀμμ εἰς αv eo l. P, i. e. τὰ ωὐτὰ, ut cod. Par.) Platoni tribuit Plantides. Carinen satis exile alius nimio pretie cedens est poetae, ac soriasse Amnionii nomen germanii in est. Post V. 3 intercidit unus versiis vel etiam complures, ut fieri solet in libro novissimo. Haud dubio hic quoquo cavabatur, na quis pia rom

μελίζεταιcod. Par. , μελίσδεται Ρal. Plan. - V. 4. υγρὸν, Rulanicen γυρὸν, Heini icli κυρτὸν. - V. 5. ἐστησαντο lauio loco non convenit, Exspectavera n αρτυνονται Vel tale qui l. - V. 6. Ἀμαδρυάδας ox antiquioribus poetis qui usurpavorit, novi ne ininem. i. gebatur olim in Myrus epigr. Anth. Iri 189, sed ibi Unger verissimo Nυμφαι Ἀνιγριάδες ποτα- μοὐ κόραι rostituit. Plier eniciis spieus poeta, qui adhibuit et explanavit thoc nomon Atlie n. III 78 , cuius saoculi ni erit, ignoro, nisi quod ex illo ipso loco colligo anto Tryphonis grai imatici aetatem vixisse, nam ex Tryptione haec deseripsit Athenaeus. Poeniatium venustissim lina in memoriam revocat tabularoni liistoriam, quam de insanio Platonor fert Olympiodomas in vita Plat. 382 r καὶ γενν'θένtα τον Πλάτωνα

λαβόντες οἱ γονεῖς βρέφος ἄντα τεθείκασιν ἐν τῶ Τμηττω , βουλόμενοι υπερ αυτοὐ τοῖς ἐκεῖ θεοῖς Πανὶ καὶ Νυμφαις καὶ 'γεπόλλωνι Νομίωουσαι, καὶ κειμενου αυτου μέλιτται προσελθουσαι πεπληρώκασιν αυτ οὐ τὰ στόμα κηρίων μέλιτος. eadem vita anon. p. 390. AeliRn. breviter

I ORTAR LYR. 40

244쪽

626 lu ΕΤΑΚ ELEGIACl. 25. Υψίκομον παρὰ τάνδε καθίζεο φωνηεσσαν φρίσσουσαν πυκνοῖς κῶνον υστὀ ζεφυροις, 49bκαι σοι καχλάζουσιν παρα νάμασι συριγξ θελγομενων σταξει κῶμα κατὰ βλεφάρων.

26 Λ Παφίη Κυθέρεια δι' οι δματος ες Κνίδον η λθεν, βουλομένη κατιdειν εικόνα την ιδίη πάντη ἀθρησασα περισκεπτω ἐνὶ χώρωφθεγξατο ' που γυμνην εἶδέ με Πραξιτέλης:

b Πραξιτέλης Ουκ εἶδεν ἁ μη θέμις, ἀλλ' ο σίδηρος

perstringit V ar. Hist. X 21 et XII 45. addo Cie. do div. Ι 36 et Val. Max. I 6, 3. Ae verisimile est Platono in Nymphaeum in nronte Hymetto, quod otiam nunc integmini est servatum svido Rossii Κοontgs-rois en II 73 seq.ὶ loci amoenuato delenitum frequenter visisse, queu admodum in Phaedro NympliariNn numen ne vini i leucident collatialat. Ceterunt ni iraculiim, quotl ipsi Platoni contigisse infrenti ferebatiir, infrii in ep. 32 cle Ainore narratur. 25. Antii. Plan. 13: Πλατωνος. 'legitii r etiarn Cratinor An. Par. IU373, in eo l. Paris. ap. Solinci lexv. tibi inscriptum Πλάτωνος εις αν - τὀ praoce tit epigra innia, quod ost Plan. 12 3 item in cod. Flor. et Ira arto 103 tibi v. 4 de ost). Hoc quoque poenalitium venustate conrinendabile.

inlini disti clion Iacoba in Delectu incitus scelusit, a Milanient Iin alienuni ratiis, ut videtiar, et assensus est Henndors. At liaee ipso poeta assiecit, ut Deae miranti et indignanti responderet; inest sane frigidiim acu inera, atque ob id ipsurn alius poeta, citius est epigrui in a 27, emolidaro Ril duit: sod id ipsum argumento est, gormanum esse di Stichon. Nec dissimilo est epigramma a Iospoton Antii. Plan. 159:

TQ λίθον ἐψυχωσε; τίς ἐν χθονὶ Ευπριν ἐσεῖδεν; ερον ἐν πέτρη τίε τόσον εἰργάσατος Πραξιτέλου) χειρῶν οδε που πόνος, η τάχ υλυμπος χηρευει, Παφίης ἐς Ανίδον ἐρχομένης.

Ingeniosus aliquis iecit mi od Plinius dicit XXXVI 1s, Cnidiani V Enoionia Praxitele dea favente ipsa factain osso, tune plurimi poetae certatim

id variaverunt, ut docent epigrammata Anth. Plan. 159 se l. Ceterun et ipsiim argumentum et formo satis arguunt tam hoc epigrRmina, quun se selens novicia osse: ne quo tamen eiusdsm sunt poetae: poterat Anne reli liuis lais vel otiam saepius in hoc argumento versari, illae nan illi Oil Ila ILucinnus et Euonus fecerunt, soci hic manifestum est, nuerunt alteri Remul Riuria esso. Fortasso prius epigranam a Platonis i in toris est, Cuius nomini do indo otiana alte mina Ad in sit.

Disiligo i by Corale

245쪽

PI ATD.

Κυπρις ταν Κυπριν ω Κνιδ' εἶπεν ἰδουσα φεὐ, φευ που γυμνην εἶδε με Πραζιτέλης; Ουτε σε Πραζιτέλης τεχνάσατο, ουθ ὁ σίδαρος αλλ' Ουτως ἔστης, ως ποτε κρινομένη. 28. ν Σάτυρον Λιόδωρος εκοίμισεν, ουκ ἐτόρευσεν 'ην νυξyς, ἐγερεις ' αργυρος υπνον ἔχει. 29.

Αἱ χάριτες τεμενός τι λαβειν οπερ ουχὶ πεσεῖται ζητουσαι , ψυχην ευρον 'Αριστοφάνους.

unum coniunxi, quast 1ircussitne coli aerent: Est enim epigramina ad eor-

nihil igiti ir dicit Heniti ors, cuiu scripsit, me fugisse thoe epigrum Inanillil nisi prioris esse imitationem; uloni dicit me onania miSeere, quippe qui lineo duo disticha in unum coniunxeriin, itamio Nirsus viri inenda censet. Potest sano prius disticlaon 'A Rυπρις κτλ. inteσrum poeimuvi teri; non plano ctissimile est Eueni poematium Λnth. Plan. 165, manu clitana iit ipsum adeo displici ait Benndortio, ut eum proximo epigramnato 166) conglutinandum osse censuerit; hic poeta si nillil aliud , Naamduos lios vorsiis proposuisset, impii lentissime prioris opes sibi vindicasse conseniliis foret: de bobat ait quid de suo addere: ita ilio iit emerularet avemus poena R. sii Mocii V. 3 et 4. Hi autom versus ita sunt comparati, It nullo pacto pro integro epigrammate haberi possint: nam ne id quidem planum, ae Venere e 8se sernionem, poterant hi Versus etiam de Iiinone vel Minerva diei, periit tuo omnis lepor, nisi v. 1 et 2 praecesserint, ut plano appareat hune poetam prius epigra Na imitatum esse, ut

28. Anthol. Plan. 248: Πλάτωνος. Quemadmodiim Diodorus arti-

sex tantum Stratonici caelatoris opus nemulatus Esso videtur, ita verisimile est, hiatiis epigrammatis auctorem imitatum esse carinen antiquius.

quo Stratonici Satyrus domniens eximia laudo ornabatur, victo Plin. XXXIII156: , , Post lios celet iratus est Calamis, Antipater, quique Satyrum in

phiala gravatum somno oonlocavisse Verius quam ne lasse dictus est, Stratonicus, mox Cygicentas Tauriscus M. ita enim ira litto verius exhil eni eteres editiones, qu nin nuper a torn Rin B: nomen gerit ilicium praecedit,

ut XXXIV 50. Stratonicus auteni Porgami Attalo vel Eumeno I regnantibus vixit. Est igitur novicii ini epigramnan, neutro dubito iuniora Platonitrii uore. - V. 2 Nauolt tentavit ην γρυξης, εγερεις' ἄγρυπνον υπνον ἔχει, Benndorf ἐγερεις οργίλον' υπνον ἔχει. Seil frigidian lHinc poe-tnm corrigere non decet, nisi quod scribendum videtur. 29. Tlionias Mag. .vit. Aristophan. p. 160 IV est. Olympiodo vii. Platonis p. 384: καὶ ἐπίγραμuα δὲ τοιουτον εἰς 'Αριστοφάνην αυτος πεποίηκεν, ubi libri v. 2 ζηλουσαι. et vit. Plat. II ib. 391 ubi legitiir: Oπερ

246쪽

628 PDETAE ELEGI At I. 30. 'Aoχεάνασσαν ἔχω την εκ Κολοφῶνος εταίρην, 496ης και ἐπὶ ἐυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως 'α δειλοὶ νεότητος απαντησαντες ἐκεινης

32. Aλσος δ' ἄρ ἱκόμεσθα βαθύσκιον, ευρομεν ἔνδον πορφυρέοις μηλοισιν εοικοτα παῖδα Κυθηρης

ἰθελον ευρεῖν, Βιζόμεναι η υχην κτλ. Cf. Iri arto 98. Dignun praeconium non minus eo qui Inii datur quam sitit Edixit. 30. Atlion. XIII p. 589 C: ὁ δε καλος ημῶν Πλάτων οὐκ 'Αρχεάνασσαν την Κολοφωνίαν εταίραν ηγάπα, καὶ α δειν εἰς αυτὴν τάδε 'Αρrεανασσαν κτλ. Adde Diog. Laert. III 31. At in Antilol. VII 217

R in . see. Asclepiadi trabilitaur. Cf. Iri arto 104. Epigranima haudquaquam Amor m Re propensum animiam prodit, D seque imio fama est orta, Platonem Arelieanassao consuetudine usum osse, sed fictum n maligno homine, fortasse peripateti eo philosoplio, ad commenticiana illam saniana stabiliendam. - V. I. 'Αρχεάνασσαν Antli., Ceteri 'Αρχαιάνασσαν. -

καὶ επὶ ρωτίδων, Ap. Atli. AIi καὶ ἀπορρυτίδων, Ρ καὶ ἀπὀ ρυτίδων,

πέτεται.

247쪽

οὐδ' ἰοδόκον φαρετρην, Ου καμπύλα τοξα αλλα τὰ μὲν δένδρεσσιν υπ ευπετάλοισι κρεμαντο θ αυτὸς δ' ἐν καλυκεσσι ρόδων πεπεδημενος ὐπνωευδεν μειδιόων ' ξηνθαὶ δ' ἐφυπερθε μέλισσαι κηροχυτης εσμὸς λαροῖς ἐπὶ χείλεσι βαῖνον.

ἄλσει. In cod. Flor. iterum legitur, ut i Πλάτωνος νεωτερου inscributir, cui te ininati Sclinetile vita fidem ab illius poetas ingenio haec Oleganti aptam rebitorret, nisi sorte illii in aliumlo haec closcripsisse putes, id qiuod sane non est plane incredibile. Sed nolui liuio codici, cuius alictoritas mihi partim explorixta obteinperare. Ceterum Eapparet PRrticulam utriplioris carminis osso. - V. 3. ἰοδόκον Ρ l. Od. Flor. primo t., ιοβόλον Γal. Pur. Flor. l. altero. - V. 7. κζρ INTVς εσμος λαροις scripsi, legebatur κηροχυτοις ἐντος λαγαροις , ut extritientPl. PRI. Flor. l. Pr. , sed Pnr. Flor. l. altero κοροχυτοις δ' ἐντὸς λάροις lidein il ei tule βαίνον), itaqtie λαροις, quod iam lininck assemitias erat, confarina iit. Ληροχύτqς uuas non legitur, Sed est recte novatum, neque vero ille in si 'nificat, 'κηρόrυτος, queina lino tu in Eum p. Ipli. Taur. 11 15 κηροδέτας Exii, iiiii alias κηροδετος licitur, sed Rgeti lilial et notionem ut προχυτης. Ac video in m Iacol,siuin Ex parto idem asse eittuna esse, mit oliui proposuit ἐσμος κηρόχυτος, postea vero citui Orellio κηροχυτουσ' i. o. κηροχυτουσαι Suripsit, quao elisio non est seren la; epigra innia enim, quo J Pili lari vita exilibet: μάλα Πρωτομάχη τε καὶ Κυμητις λιγυφωνοι . . . . 'Αργόθεν ημος λοντο, κομίζουσ' ἔνθοδι κρωσσου certa cim eiulatione restituo κομίζοντ ε Acru ons. Ieinelco κηροχύτεον ἐντός, λαροις δ' ἐπὶ κτλ., quod prius proposui κηροχύτου στόματος λιπαροες partiam recepit Hartvng, sed λαροις τ επὶ Scripsti, Selineidamin speciosius quam vomus κηρορ υ του μέλιτος λαροις corroxii, Tliudicii iiiii εντος κηρόχυτον λαροῖς, quod Onanino impro

bandum.

248쪽

XXXV.

SIMMIAS THEBANUS.

Tον σε χοροῖς μέλψαντα Σοφοκλέα, παῖδα Σοφίλλου, τον τραγικης Μουσης αστέρα Κεκροπιον,

aliundo non constat, prorsus autem incredibile ost, cuin bis In eodem argumento EEgo versutun , quod tib illitis saeculi ingenio plane sthhorret: ita tuo si utrumque epigramma otiisdem Est poeta B, neque e St, quod hoc in dubiantionem vocemus, nam haec duo curua ina. ut venustate aemiiparant, ita Onanino simillinan sunt, neque tanten alter alterum nemii latius esse, sed ingeniosus poeta idena argii mentum v Rrisisse vi toti ir), consectaritim est, non ante Alexandrinorum Raeculii in liorum epigramnant uni scriptore ni Vixisso: uaqua utrii luo epigramma potius

Sinuniae Rhodio vin dicandum censeo, quod etiam Meinese et Hartune si insemini: nani quoid in Antia. Pal. poeta Θοβαῖος vocatur, eiusmodi additamentis, quae plemini tuo a librariis prosecta sunt, exigua fides est habenda, id quod nova codicis collatio , quam Holdor instituit vide supra Planissime confrinat. Extat in Antii. Pal. H, Hom i VII 20ὶRliud opigramma in Sopho Iom in ortuum, qtuod Si nonidi falso tribuit ur, fortasso lioc quoquo Oiusdem Sinamino fuit, nisi Loonidas trit, uare mκlis, vid. Simonii l. D. 180. Reliqua epigram nantia, quae in Λnthologia Si innatae nomine Vel simpliciter Vel γραμματιαου vocabulo addito legunt Ir,itona Rhodii poetae victoritur esse , qtiana litam fateor aliquantium Rhili Orrere a reliqtilis epicortina et lyricorum Cniminum, quae Si innitas compositu: nam haec epigrammata simplicitato commendantur, et u loctrina ostoniation o aliena uunt: at Λloxandrini poetao in disparibus carminum g noribus versatile ingeni una expromere solent. Unum tamen opigramma Rho lio poetao abrogandii ni censeo, quod legitur Anthol. Pal. HI 60 εἰς Πλάτωνα, m. see. τον φιλόσοφον, σιμμίου, Sed TOν φιλοσοin rasura, fuit a m. pr. τοτ αυτου praecedunt Iuliani epigrammata , alio 1 etiam Diog. Laert. III 43 sine poetao nomino affert, qui dicuPlatonis sepulcro inscriptum suisse:

φροσυνη προτέρων θνητῶν ηθει τε δικαίωἐνθάδε κειται ἀνηρ θειος 'Αριστοκλεης ' εἰ δε τις ἐκ πάντων σο' ιης μεγαν ἔσχεν ἔπαινον, ουτος ἔχει πλεῖστον Ρ πουλυνὶ, καὶ φθόνον ου φερεται. apud Diog. L. v. 2 ἐνθάιε δὴ κεῖται δῖος et v. 4 τουτον ἔχει πλ. καὶ φθόνος Ουχ επεται leo tur nam Cobot ad sexon plum Anthologias mutn-vis Q videtur . Hoc cat naen, quod ante Alexa utrinoi uua saeculum statin PO8ι Platonis mortem saviunt esse voraη initio est, fortasse aliquis ad

249쪽

πολλάκις ον θυμέλ3μι καὶ ἐν σκηνῆσι τεθηλως βλαισος Αχαρνίτνης κισσος ερεφε κόμην , b τυμβος ἐχει, κάὶ γης ολίγον μερος αλλ ο περισσος αἰων ἀθανατοις δέρκεται ἐν σελίσιν.

'φεμ' υπερ τυμβοιο Σοφοκλέος , ηρέμα, κισσι, ερπυζοις χλοερους ἐκπροχέων πλοκάμους, και πέταλον πάντy θαλλοι ρόδου , η τε φιλορρώξ μπελος, υγρα περιξ κληματα χευαμένη, 4985 ει νεκεν ευε τίης πινυτόφρονος, ην ο μελιχρος ησκησεν Μουσῶν αμμιγα καὶ χαρίτων.

Sinam iam plillosophum resei at, sed liune astate Platonem superavisse partana probat iter videtur igitur huic carmini, quod Platonis aliquis discipulus in magistra memoriam condidit, tomore Simimiae nomen Prae imissum ess . Osann S unbol. Liu. I 307 seq. Spousippo vindicat, cuilis epigramma in Platonem extat. vid. infra XLIV. - V. 1. Σοφίλλου Ρ, φίλου Ρl. - V. 2. affert Suid. V. Αεκροψ. - V. 3 et 4 affert S. Poet. n. Silid. v. Ἀχαρνείτης, Βλαισός, Θυμελη. - πολλακις ον scripsi, Piod etiam II ecker proposuit, legebatur πολλακις ἐν, παλλάκιςP, nisi forte Statii endum duorum opi graniniatum relimitas temere coaluisse, quod firmare vide-tlir cod. P, in cuius m. ad V. 5 a. m. sec. additum εἰς τον αυτὰν Σοφοκλέα. Potuit autem eleganter prius epigramma sic continuam, ut poetis diceret, hedera. quae Omn in scena te ornavia. nunc sepulcrum tuum Seryit. -

σκηνησι, Plan. edd. aliquo I σκανyσι. - V. 4. βλαισὸς, Κύstor βλαστός. - Ἀχαρνίτης P et Suid. tertio I., 'Aχαρνείτης ΡΙ. Suid . prioribus locis, illi id Steplianus ByΣ. testatur, hoc si inultiniani exemplum laetαρνείτης Comanon lat, ne nescio an sit revocantium, nκna api ad Stephanuni citi odlegitur, videtur librarioni in error esse. - V. 5. ἀλλ' ὁ περισσος αἰὼν ἀθανάτοις δερκεται ἐν σελίσιν vix in tegmina est, sed viti uim non sustulit IIecher, mi i ὁ αἰῶ ω' ἀθ. δερκεαι ἐν σελίσιν, posten ἀλλα π ερισσ ον αἰῶν' . . . δέρκεαι seripsit, quod recepit Hariun g, nisi quod δερκεται servavit. Equidem credo distichon intercidisse, ut Asententia. lineo non sit absoluta.2. Antii. Pal. VII 22: Toυ αυτου εἰς τον αυτὸν Σοφοκλεα, τον Σοφίλλου, τον υθηναιον, τον συνχρονίσαντα Ευριπίδy. Sed Rp. Iri arto Cat. Matr. 95 et in cod. Vind. 301 hoc epigr. 8ubilingitur Simonii lis ep. Antii. VII 20: Ἐσβεσθης γηραιε Σοφοκλέες, ἄνθος ἀοιδῶν, οἰνωπὸν Βακχου βότρυν ἐρεπτόμενος. - V. 1. τυμβοιο Σοφοκλέος Pl.

Vind., τυμβου σοφοκλεους Ρ. - V. 3. πάντη, V. πάντη. - φιλορρώξ, non φιλορρωξ P. - V. 4. κληματα, P κλίματα. - χευαμένη Ρ, legebatur rευο- με νη. - V. 5 et si affert Suid. s. poet. n. s. v. Ἀμμιγα et mνυτός. - εῖνε κεν, P εἴνεκεν. - ευεπίης Ρ m. S., ευμ αθίζς Ρ Pr. Pl. Vin I. Sti id. - μελιχ ρὸς Ρ m. f., μελίχρους P pr. Pl. Vinit. Suid. sed B grnii ardy με λιχρός . - V. 6. Μουσῶν, Iacobs Μουσίων, Ιlocher Μουσῶν αμμιγα κἀκχαρίτων vel ησκησ' ἐκ Μουσῶν αμμιγα κἀκ X. requirit, quem secuti IIartung et O. Ialin ησκησ' ἐκ Μουσῶν Moυσεων, αμμιγα και X. scripsemant: quod vix satis recte dictum: in eandoni sententinna Crinagoras IX 513: δσσα Μενανδρος ἔγραφεν η νουσέων συν μιy η Xαρίτων, ne sitietamen ad Diundo In modum hunc Io una correxeram; laic quoquo impersecta est oratio, poeta Sophoclena vid se tur Musarunt et Gratiarum alumnum lixisse: itaque interceptum est disti clion. Naui ἄμμιγα cum genitivo itingi posse, satis est incertum: ambigua sunt verba epigraminatis, quod

adscripsi ad Pindari Ol. Ι 89.

250쪽

De lioe Zo uxillis epigrauarnate et ile P:irrit: sil versit lis, qui stilise- Ilii intiir, ilixit O. I; illia in Actis soc. Saxon. 1356 p. 284 seq., cui iis sent et tiam postea filo more exornavit Benn lors le Antilol. Gr. epigr. p. 26 se. Negat latin liacc al, ipsis artifici litis talitilis sitis si ibserit,ipolluisse. seil censet liare Nicomachi esse, stili in elegia clarissimos pictures tu litentes et ite zarte sua gloriantes in luxerit: Nicottiacliuina utent hunc poetain non ili vers una esse a Nicon iactio pictore , qui seretis lite ait Di. CV aetatem egerit. Speciosa est haec coniectura . se lini lii Onania huic suspicior ii vi lentii r ait versari.

illius elegiae tenuis extat ineuioria aphul Ile plia est. p. 27 cs. Εustalli. p. 984, lη Νικομαχου et οὐ τηὶν περὶ ζωγράφων ελεγείαν πεποιηκότος '

δωρος γιγνώσκεις τοὐνομα τοὐτο κλυων. Hepta aestio non lilii cule ilicit ex liae ipsa elegia petit tun esse ilisticlion, iit etiam peculiare epigra nania esse possit, seil la inen illii l satis prol)at,ile: nani liauit it ut te hi versus a d Apollo domina pictorem clarissiluuin

re serendi stini: verunt ne quaquam certum est ipsum Apollo loruni loquenistin in luci, potius verisi utile est, ipsum Nico inacliuin liaec ite Apollodoro prae dicare: ita Irie vel huc noimine discrepat a Zeuxillis et Parrita sit epigranii natis. Ε Itii de inoli in existi inalia in cninacliuin, cui tis aetas etia in nunc incerta in illi videtur soli Alexam rinoruin saeculo vixisse eum inaxime verisi utile est . exilibuisse imagines clarorum pictorum, et Singillas elegiacis versibus explanavisse, ut carmen si utilliinum literat Varronis Imaginit,us. Veruln liaec incerta fateor.

Ialin perpetui carnati iis reliquias sit i deprelieiulisse visus est: ata iversatur auctoritas Plinii, Aristidis, At lienaei, qui soli Iaaec commemoratii. Plinius sui l. a i Parrii. ep. 3 dilucille significat, ea, quae Parritas ius de se gloriatus sit, lion in uno eoilemque poematio inesse. At lienaeus Parritasti trui carmina planissitne ilistinguit. Aristi tes Parria asu D. 2 ἐπίγραμμα vocat et iii tegruna carinen esse significat, i lena postquam Zeuxi lis poematiunt aclscripsit. a lilii: καὶ τούτο τὸ ἐπίγραμμα ουτ ἐκεῖνος απώκνησεν ως θρασυ ουτε τις αυτῶ των Duiligo 1 by